Ποια Ταινία Μόλις Είδατε; (2)

[Cro-Magnon]

Ο Ταραντίνο κατάφερε να συνδυάσει το ιδιαίτερο, βίαιο, εκκεντρικό στυλ με την επιτυχία (υψηλά νούμερα στο box office).

Ο ανεξάρτητος (indie) κινηματογράφος έγινε maistream. Αυτό σίγουρα είναι τεράστια επιτυχία, δημιούργησε σχολή και πολλοί τον αντέγραψαν ή προσπάθησαν να τον αντιγράψουν. Μου αρέσουν πολύ οι ταινίες του και μαρέσει που ακόμα και με μεγάλα πλεον budget  δεν αλλοτριώνει το στυλ του όπως πολλοί άλλοι (ονόματα δε λέμε κυριε Νόλαν). Τώρα αν είναι υπερτιμημένος δε ξέρω, ας μου πει κάποιος πως αποτιμάται κάποιος σκηνοθέτης πρώτα. Με το box office? Με τη "ποιότητα"? Με το αν κερδίζουν βραβεία? Με το αν οι ταινίες του αντέχουν στο χρόνο? Με το τι αποδοχή έχει στο ινσόμνια (λολ)?

 

Σίγουρα πάντως 25 χρόνια μετά τη πρώτη του ταινία εγώ προσωπικά εξακολουθώ να θέλω να δω όταν βγάζει κάτι καινουργιο. Από την άλλη θεωρώ ότι το γεγονός ότι δεν έχει δοκιμαστεί και σε κάτι διαφορετικό τον περιορίζει σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο με συγκεκριμένο ταβάνι και ποτέ στη πραγματικότητα δε θα μπει δίπλα σε Κιουμπρικ, Σκορσεζε, κτλ

O Ταραντίνο είναι ένας καλός σκηνοθέτης, με ένα πολύ ιδιαιτερο στυλ που συνδυάζει τη βία με καλοπροσεγμένους διαλόγους πάνω στην pulp λαική κουλτουρα της Αμερικής. Εχει αντιγράψει χοντρά, άλλους μεγάλους σκηνοθέτες, αλλά είχε την ευφυία να το παρουσιάσει ολο αυτο με το δικό του τρόπο, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλους τους μεγάλους, καθως δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη.

Τα έργα του που μου αρέσουν είναι μετρημένα στα δάκτυλα, με πρώτο και καλύτερο το Reservoir Dogs. Από ένα σημείο και μετά, νομίζω ότι απλά αναπαράγει τον εαυτό του σε σημείο που προσωπικά με απογοητευει και κουράζει. Σαν να έχει δλδ βάλει την πρέσσα στην Ταιβάν, να τυπώνει ....τσολιαδάκια Ταραντίνο, το ένα μετά το άλλο, απλά με διαφορετικό κέντημα στο γιλέκο κάθε φορά.

Δε βλέπω δλδ τι πρόσφερε στην τέχνη το πχ Hateful 8. Είδα ακριβως ότι περίμενα από έναν Ταραντίνο, απλά με διαφορετικο σενάριο. Σα να μη θέλει ποτε αυτος ο άνθρωπος να ωριμάσει και να δει παραπέρα από την αιμολαγνεία του και την εμμονη του με την, ανουσια απο ένα σημειο και πέρα, βία.

Το αν αρέσουν τα εργα του; Φυσικά και θα αρέσουν σε ένα μεγάλο κοινό, όπως αρεσουν σε ολους τα σουβλάκια. 100 χρόνια να τρώω σουβλάκια, παλι θα μου αρεσουν και θα τα εκθειάζω. Ξερω όμως ακριβως τη θεση του ...σουβλακιου κι οτι δεν ειναι υψηλη μαγειρική!

 

Θα πρότεινα στον κάθε έναν που θαυμάζει έναν δημιουργό, να μπει στο ίντερνετ και να διαβάσει συνεντεύξεις και άρθρα, συνήθως των ίδιων των δημιουργών, που αν ειναι όντως λαρτζ χαρακτήρες, αναφερουν ρητά τις επιρροές τους. Μετά, να παει να δει τα συγκεκριμένα φιλμ και να διαπιστώσει, ιδιοις όμμασι, πόσο μεγάλο στην πραγματικότητα είναι το ίνδαλμά τους και πόσο δούλεψε το clopy-paste.

Εγώ πχ θα ξεκινούσα από εδω:

 

“I steal from every movie ever made… Great artists steal; they don’t do homages.”

 

http://www.bfi.org.uk/news-opinion/news-bfi/lists/10-great-films-influenced-quentin-tarantino

 

Eπίσης το να πιστώνεις στον Ταραντίνο και μόνο την άνθηση του indie, ειναι λιγάκι μεγάλη αδικία, για άλλα έργα που ουτε καν πλησίασε ο Ταραντίνο, όπως τα πχ The Shawshank Redemption, Requiem for a dream, Memento (για να μην αδικούμε και τον Νολαν...) κτλ 

[DeadOrganPlayer]

O Ταραντίνο είναι ένας καλός σκηνοθέτης, με ένα πολύ ιδιαιτερο στυλ που συνδυάζει τη βία με καλοπροσεγμένους διαλόγους πάνω στην pulp λαική κουλτουρα της Αμερικής. Εχει αντιγράψει χοντρά, άλλους μεγάλους σκηνοθέτες, αλλά είχε την ευφυία να το παρουσιάσει ολο αυτο με το δικό του τρόπο, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλους τους μεγάλους, καθως δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη.

Τα έργα του που μου αρέσουν είναι μετρημένα στα δάκτυλα, με πρώτο και καλύτερο το Reservoir Dogs. Από ένα σημείο και μετά, νομίζω ότι απλά αναπαράγει τον εαυτό του σε σημείο που προσωπικά με απογοητευει και κουράζει. Σαν να έχει δλδ βάλει την πρέσσα στην Ταιβάν, να τυπώνει ....τσολιαδάκια Ταραντίνο, το ένα μετά το άλλο, απλά με διαφορετικό κέντημα στο γιλέκο κάθε φορά.

Δε βλέπω δλδ τι πρόσφερε στην τέχνη το πχ Hateful 8. Είδα ακριβως ότι περίμενα από έναν Ταραντίνο, απλά με διαφορετικο σενάριο. Σα να μη θέλει ποτε αυτος ο άνθρωπος να ωριμάσει και να δει παραπέρα από την αιμολαγνεία του και την εμμονη του με την, ανουσια απο ένα σημειο και πέρα, βία.

Το αν αρέσουν τα εργα του; Φυσικά και θα αρέσουν σε ένα μεγάλο κοινό, όπως αρεσουν σε ολους τα σουβλάκια. 100 χρόνια να τρώω σουβλάκια, παλι θα μου αρεσουν και θα τα εκθειάζω. Ξερω όμως ακριβως τη θεση του ...σουβλακιου κι οτι δεν ειναι υψηλη μαγειρική!

 

Θα πρότεινα στον κάθε έναν που θαυμάζει έναν δημιουργό, να μπει στο ίντερνετ και να διαβάσει συνεντεύξεις και άρθρα, συνήθως των ίδιων των δημιουργών, που αν ειναι όντως λαρτζ χαρακτήρες, αναφερουν ρητά τις επιρροές τους. Μετά, να παει να δει τα συγκεκριμένα φιλμ και να διαπιστώσει, ιδιοις όμμασι, πόσο μεγάλο στην πραγματικότητα είναι το ίνδαλμά τους και πόσο δούλεψε το clopy-paste.

Εγώ πχ θα ξεκινούσα από εδω:

 

“I steal from every movie ever made… Great artists steal; they don’t do homages.”

 

http://www.bfi.org.uk/news-opinion/news-bfi/lists/10-great-films-influenced-quentin-tarantino

 

Eπίσης το να πιστώνεις στον Ταραντίνο και μόνο την άνθηση του indie, ειναι λιγάκι μεγάλη αδικία, για άλλα έργα που ουτε καν πλησίασε ο Ταραντίνο, όπως τα πχ The Shawshank Redemption, Requiem for a dream, Memento (για να μην αδικούμε και τον Νολαν...) κτλ 

 

Δε διαφωνώ σχεδόν με τίποτα από οσα γράφεις. Ίσως έδωσα λάθος εντύπωση, δεν είμαι fanboy του Ταραντινο. Σϊγουρα μου αρέσει όμως. Φυσικά κλέβει και φυσικά όπως προείπα δε δοκιμάζει να βγει από το safety zone του επιτυχημένου και ιδιαίτερου στυλ του αναπαράγοντας συνέχεια τον εαυτό του. Γι αυτό και έχει συγκεκριμένο ταβάνι ξαναλέω.

Όσον αφορά την άνθηση του indie, δεν ανέφερα αυτό. Πιστώνω σε αυτόν (κατά βάση, όχι αποκλειστικά) ότι το indie έγινε mainstream. Ταινιάρες το Memento και το Requiem (πραγματικά απο τις αγαπημένες μου) αλλά δεν έγιναν mainstream όπως το Pulp Fiction πχ. Και καλύτερα κατά τη γνώμη μου.

[Cro-Magnon]

χμ μικρό δεν είναι σίγουρα. Εγω γενικά διαφωνώ με τον Cro-Magnon κυριως γιατί στις κριτικές του υποβαθμίζει την αξία της διασκέδασης που για μένα είναι σημαντικός παράγοντας. Αλλά εκεί που είμαι έτοιμος να πως ότι γράφει υπερβολές μου θυμίζει το Waltz with Basir που είναι απλά αγαπημένη και αποφασίζω ότι δεν γίνεται να συμφωνούμε με όλους σε όλα.

Στις αγαπημένες πολεμικές πάντως IMHO δεν γινεται να λείπουν τα

Patton και το επίσης αγαπημένο Cross of Iron

Φυσικά συμφωνω για το Cross of Iron του αγαπημενου μου Πεκινπα. Απλά έγραφα τη λιστα απο μνημης και το ξέχασα.

Το Πατον είναι μεσα σε αυτα που πρεπει να δω καποια στιγμή.

 

Δεν παραγνωρίζω την αξία της διασκέδασης στην τέχνη - για μένα είναι το πρωταρχικό. Όμως η διασκέδαση ποικίλει αναλογα με το πως την αντιλαμβανεται ο καθένας και με την ηλικία του και τα βιώματά του. 

 

Τα περισσότερα έργα που ...χαντακώνω είναι γιατί στέκονται σε απλοικές, αντιγραμμένες φόρμες, που έχουμε δει χιλιάδες φορες στο παρελθόν ή γιατί απλά λένε ψέμματα για ιστορικά και κοινωνικά θέματα που με ενδιαφέρουν.

The Meyerowitz ...bourdes and who dafack cares....   4/10

 

Καταρχήν να διευκρινίσω ότι το τεσσαράκι μπαίνει για χάρη του Ανταμ Σάντλερ, που ενώ τον είχα για μεγάλο τρόμπα, τελικά φαίνεται ότι μπορεί να παίξει και άλλους ρόλους.

Η ταινία πήγε κατευθείαν στο trash bin, από το σκληρό δίσκο, με την έναρξη των τίτλων τέλους.

Απορώ ποιος πιστεύει ότι μας ενδιαφέρει σήμερα η 1000ή ιστορία με θεμα τη ζωη ενός αυταρχικού, εγωπαθή, νάρκισσου πατέρα,  που καταστρέφει τις ζωές όλων γύρω του.

Αυτά τα θέματα ίσως να ήταν διασκεδαστικά στις δεκαετίες της ευμάρειας, τώρα το θεωρώ απλά μεγάλη υποκρισία. 

Guilty as charged!

[armin]

Speed (1994)

 

Σπανια βρισκεις μια ταινια με εναν ''κακο'' τοσο ομορφα καλογραμμενο.

Ξερω πως αυτο δεν ειναι το κεντρικο πραγμα που θα ελεγε κανεις για μια ταινια που εχει την πανεξυπνη ιδεα ενος λεωφορειου το οποιο δεν μπορει να παει κατω απο 80 χμ/ωρα, υπο την απειλη μιας βομβας μεσα σε αυτο, αλλα για να πω την αληθεια οι σημερινες ταινιες δρασης δεν εχουν ως κυριο προβλημα τα ευφανταστα σεναρια. Το κυριο προβλημα ειναι οι κακογραμμενοι ''κακοι'' .

 

Και παρόλο που ο κακος στο Speed δεν εχει καποια τεραστια αναπτυξη χαρακτηρα, οι λιγοι διαλογοι που του εχουν δωθει σε συνδυασμο με ολες του τις μεταγενεστερες πραξεις αποκαλυπτουν εναν αρκετα περιπλοκο χαρακτηρα, οπου πραγματικα δυσκολευομαι να τον χαρακτηρισω ως σατανικο.

 

Τελοσπαντων οσον αφορα τη δραση της ταινιας ειναι γνωστο πως ειναι ασταματητη και με πολλες ομορφες ανατροπες.

Οι πρωταγωνιστες εχουν ικανοποιητικες ερμηνειες, με την φλογερη προσωπικοτητα της Sandra Bullock να ξεχωριζει.

Η ταινια προσπαθει να εισαγαγει ενα κωμικο στοιχειο σε καποιους διαλογους αλλα ποτε δεν φτανει το διαχρονικο στιγμα που αφησαν οι ατακες του John McClane και λοιπων.

Η χημεια αναμεσα σε Keanu και Bullock ειναι πολυ ομορφη,εχουν καποιες εξαιρετικες σκηνες μαζι.

 

8,5/10

[firewalker]

Mother.

 

http://www.imdb.com/title/tt5109784/

 

Μία καλή καλλιτεχνικά μεταφορά της χριστιανοεβραϊκής κοσμογονίας. Με ξεκάθαρες αναφορές, που καταλαβαίνει και 6χρονος μουσουλμάνος.

 

Μια καλή ταινία, με καλές ερμηνείες, χωρίς προσφέρει κάτι ιδιαίτερο (κυρίως λόγο του θέματος).

 

Καλή για σαββατόβραδο.

[crom251]

Mother!

 

Π@π@ρι@ από τις λίγες!!!

[volos27]

Mother!

 

αν το δεις απο μια μονο οπτικη γωνια θα χασεις την ουσια

 

8/10

[rfc]

Η μυστικη γραφη

 

http://www.imdb.com/title/tt3344694/?ref_=nv_sr_1

 

Κορυφαια ταινιαρα απο ολες τις οπτικες γωνιες και για ολες τις μερες.

[nteminio]

"Allied" με τον Brad Pitt.

 

Απλα δειτε την

 

http://m.imdb.com/title/tt3640424/

[Havik]

3 μέρες, 3 ταινίες, και οι 3 wanna be αηδίες..

 

Dunkirk (2017) 4/10
Valerian and the City of a Thousand Planets (2017) 5/10
Mother! (2017) 2/10

[kgian]

"Allied" με τον Brad Pitt.

 

Απλα δειτε την

 

http://m.imdb.com/title/tt3640424/

Αυτό μου άρεσε και εμένα αν και για κάποιον λόγο είχε φάει κράξιμο. 

[Fotis13]

Ο Ταραντίνο κατάφερε να συνδυάσει το ιδιαίτερο, βίαιο, εκκεντρικό στυλ με την επιτυχία (υψηλά νούμερα στο box office).

Ο ανεξάρτητος (indie) κινηματογράφος έγινε maistream. Αυτό σίγουρα είναι τεράστια επιτυχία, δημιούργησε σχολή και πολλοί τον αντέγραψαν ή προσπάθησαν να τον αντιγράψουν. Μου αρέσουν πολύ οι ταινίες του και μαρέσει που ακόμα και με μεγάλα πλεον budget  δεν αλλοτριώνει το στυλ του όπως πολλοί άλλοι (ονόματα δε λέμε κυριε Νόλαν). Τώρα αν είναι υπερτιμημένος δε ξέρω, ας μου πει κάποιος πως αποτιμάται κάποιος σκηνοθέτης πρώτα. Με το box office? Με τη "ποιότητα"? Με το αν κερδίζουν βραβεία? Με το αν οι ταινίες του αντέχουν στο χρόνο? Με το τι αποδοχή έχει στο ινσόμνια (λολ)?

 

Σίγουρα πάντως 25 χρόνια μετά τη πρώτη του ταινία εγώ προσωπικά εξακολουθώ να θέλω να δω όταν βγάζει κάτι καινουργιο. Από την άλλη θεωρώ ότι το γεγονός ότι δεν έχει δοκιμαστεί και σε κάτι διαφορετικό τον περιορίζει σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο με συγκεκριμένο ταβάνι και ποτέ στη πραγματικότητα δε θα μπει δίπλα σε Κιουμπρικ, Σκορσεζε, κτλ

Σε αγαπω DOP  ,αν ημουν γκομενα θα σου καθομουν .

 

 

 

Site: Americanmade

 

Αποφασισε  ο Tom  να παιξει  σε μια κανονικη ταινια σε σχεση  με  τις σκουπιδοταινιες κατευθειαν απο την χωματερη του κινηματογραφου που συμμετειχε τα τελευταια αρκετα χρονια .

Βασιζεται σε αληθινα γεγονοτα  με αξονα το εμποριο κοκαινης  και  την επεμβατικη πολιτικη των ΗΠΑ στην γειτονια τους οπως εκαναν  και κανουν παντα οι υπερδυναμεις .

Καλος ρυθμος ,σφιχτο μονταζ ,πολυ καλο επιπεδο παραγωγης, η Wright αναφτρα ολα οπως πρεπει .

 

 

6,8/10

Επεξ/σία 11 Δεκεμβρίου 2017 από Fotis13

[doctorScien]

Better watch out

http://www.imdb.com/title/tt4443658/?ref_=nv_sr_1

Ελεος... ηλιθιότητα.... δεν σχολιάζω (Λιαγκας  style....)  1/10

[panagos]

Mother!

 

Ένα ζευγάρι έχει πρόσφατα μετακομίσει σε μια ερημική τοποθεσία στο δάσος. Η γυναίκα έχει αναλάβει την ανακαίνιση του σπιτιού, ενώ ο άντρας, ένας πάλαι ποτέ επιτυχημένος ποιητής, προσπαθεί να βρει τη χαμένη του έμπνευση. Μια μέρα, ένας άγνωστος εμφανίζεται και τους ζητάει βοήθεια.. 

 

Από το παραπάνω σημείο και μέχρι το τέλος, η ταινία γίνεται όλο και πιο wtf. Έλεγα συνεχώς στον εαυτό μου "οκ Aronofsky βλέπεις" αλλά ακόμα και για αυτόν ήταν πολύ. 

 

Καλό το cast, όπως και οι ερμηνείες όλων. Δεν θάλεγα πως βλέπεται ευχάριστα καθώς είναι αρκετά δύσπεπτη ταινία. 

 

6.7/10

[panagos]

American Made

 

Παλιότερα είχα εκφράσει την άποψη πως ο Tom Cruise δεν βγάζει κακές ταινίες. Από πολύ καλές, μέχρι μέτριες. Που σημαίνει πως δεν έχω σταματήσει ποτέ ταινία του στη μέση επειδή δεν μου άρεσε. Οι 2 τελευταίες του ταινίες, πριν το American Made,  H Mούμια και το sequel του Jack Reacher, ήταν μέτριες και δεν αξίζουν δικό τους ποστ. Τις βάζω 5.2/10 και 5.8/10 αντίστοιχα. 

 

Στο δια ταύτα. Πρόκειται για την πραγματική ιστορία του ταλαντούχου Αμερικανού πιλότου, Barry Seal, που από πιλότος της TWA, έγινε συνεργάτης της CIA, στο γνωστό πολιτικό σκάνδαλο Ιράν - Κόντρας στα μέσα της δεκαετίας του 80, στην κεντρική Αμερική. 

 

Η ταινία είναι καλοφτιαγμένη, μεταφέροντας πειστικά την ατμόσφαιρα της εποχής. Εκτός του Cruise που τον ξέρουμε, οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές δεν αφήνουν ιδιαίτερο στίγμα, καθώς το δυνατό σενάριο και η σκηνοθεσία τους επισκιάζει όλους. Σαν ταινία λοιπόν, θάλεγα πως είναι καλή. Σαν ταινία που θέλει να διαφημίζει πως βασίζεται σε αληθινά γεγονότα όμως, χάνει πολλούς πόντους. Ενώ τα γεγονότα, από την "επιστράτευση" του Cruise, μέχρι και το τέλος, ακολουθούν τον κανόνα (με μερικές αναγκαίες αλλαγές και τσόντες για να προσφέρεται και λίγο θέαμα), αυτό που την χαλάει είναι ο τρόπος που παρουσιάζουν τον Barry Seal, πριν. Έχουν πάρει το πραγματικό εγκληματικό παρελθόν του, και το έχουν αλλάξει και ωραιοποιήσει έτσι ώστε από εγκληματίας, παρουσιάζεται σαν ήρωας και θύμα. Δεν είναι έτσι. 

 

Όπως και να'χει, αξίζει να τη δείτε, θα περάσει η ώρα ευχάριστα. 

 

6.9/10