Ποια Ταινία Μόλις Είδατε; (2)

[jokerakias]

όχι μην το κανείς,μείνε στην άποψη σου... η ταινία είναι μάπα...

[ΜΙχαλιεςς]

Τελικά μόνο εγώ δεν τρελάθηκα με το perfetti sconosciuti

[kgian]

Τελικά μόνο εγώ δεν τρελάθηκα με το perfetti sconosciuti

Ούτε εγώ τρελάθηκα. Το πρώτο μισό το βρήκα αρκετά κουραστικό. Στο δεύτερο μισό βελτιώθηκε αισθητά. 

[Ntinaras]

Assassin's Creed

 

Η απολυτη μουφα. Απιστευτα βαρετη, με κλισε πλοκη. κανενα νοημα στη ταινια. με πηρε ο υπνος κιολας απο τη βαρεμαρα.

 

4/10 και πολυ του ειναι

[Daemonos]

Είδε κανείς The Devil's Candy?

[john1987]

Τελικά μόνο εγώ δεν τρελάθηκα με το perfetti sconosciuti

 

Κι εδώ τα ίδια.

 

Αρκετά κουραστικό και με λιγάκι υπερβολικό σενάριο.

 

6/10

[Cro-Magnon]

12 του Νικήτα Μιχαλκωφ

 

Υποτίθεται ότι είναι η ρωσική εκδοχή του γνωστού, παλιού καλού 12 angry men.

 

Δυστυχώς το έργο δεν πέρασε το τεστ του 20λεπτου και κόπηκε χωρίς πολλά πολλά.

 

Αυτό που με ενόχλησε ήταν οι κάκιστες ερμηνείες των ηθοποιών που μου φάνηκαν τρομερά στημένες κι επιτηδευμένες.

 

Είμαι της άποψης ότι ριμέικ δεν πρέπει να γίνονται, ειδικά σε τεράστια έργα, γιατί σχεδόν πάντα αποτυγχανουν.

 

Το θέμα είναι ότι είχα και μεγάλες προσδοκίες λόγω του Μιχαλκωφ, με αποτέλεσμα η απογοήτευση να είναι μεγαλύτερη.

[speedy23]

A conspiracy Of Faith

 

Χμμ...Νομιζω οτι ηταν το καλυτερο μερος της τριλογιας και ωραιο comeback απο την απογοητευση του 2ου που ειχα γραψει πριν λιγο καιρο.

Παρ'οτι ειναι ταινια με crime και drama, δεν ειναι whodunnit καθως δειχνει κατευθειαν ποιος ειναι ο κακος της υποθεσης.

 

Η συγκεκριμενη μ'αρεσε γιατι περα απο την υποθεση εστιασε στους χαρακτηρες, τον ενα αστυνομικο (με την μαυριλα και τον πεσιμισμο που εχει ξεπεσει οπου θυμισε ελαχιστα Rust Cohle και γι'αυτο μας αρεσει) και τον κακο της υποθεσης καθως το ζουμι του χαρακτηρα του (περα οτι ειναι τρελος) ηταν στα flashback που δειχνει.

 

Ισως το παρακαναν λιγο το θεμα με τη θρησκεια στο τελος αλλα στο συνολο ηταν καλη και δεν βαριεσαι καθολου.

[ikaruga24]

Είδα Uzumaki. 

 

http://www.imdb.com/title/tt0244870/?ref_=nv_sr_1

 

Πως μου ξέφυγε αυτό το διαμαντάκι τότε που είχε βγει; Ειδικά εκείνη την περίοδο που έβλεπα όλα τα καλά της Ιαπωνίας, αυτό πως μου ξέφυγε απορώ. Λοιπόν το ταινιάκι δεν φτάνει τα επίπεδα του Ringu ή του Audition ή τα υπόλοιπα "βαριά" J-Horror της εποχής αλλά δεν απέχει και πολύ. Τι παράνοια αυτή που σκέφτηκε ο άνθρωπος να κάνει τρόμο από ένα...σχήμα. Εν τέλη το εγχείρημα δουλεύει πολύ καλά. Η ταινία έχει πάρα πολύ μυστήρια και βαριά ατμόσφαιρα, όλοι οι χαρακτήρες έχουν μια "καθυστέρηση" στον τρόπο που κινούνται και μιλούν και όλοι τους είναι περίεργοι στον τρόπο που εκφράζουν συναισθήματα. Δείχνουν να είναι σε φάση όνειρου Υπάρχει λόγος γι αυτό φυσικά. Ατμόσφαιρα τρελή, τρελό σενάριο, και ένα εντελώς WTF τέλος. Με άρεσε πολύ. 

 

Από εμένα θα βάλω 8/10 

[Cro-Magnon]

Τελικά μόνο εγώ δεν τρελάθηκα με το perfetti sconosciuti

Βάλε κι εμένα μέσα!

 

Το έργο είναι καλό για να περάσει η ώρα. Εγώ θεωρώ ότι σήμερα αυτά τα έργα δεν έχουν καμία καλλιτεχνική αξία.

Είναι ευχάριστα ποπ κορν για να περάσει το δίωρο.

Αλλα έλεος, δε μπορεί σήμερα που καίγεται ο κόσμος γύρω μας να μας απασχολεί πρώτιστα το γκομενικό μας πρόβλημα.

Αυτά ήταν προβλήματα και καλά της δεκαετίας του 90 που ήμασταν ναρκωμενοι από την "ευμαρεια ".

 

Οι δεκαετίες του 60,70,80,90 δημιούργησαν αριστούργηματα πάνω στα κοινωνικά προβλήματα εκείνων των εποχών. Σήμερα τίποτα....

[FKLDS]

Είδα Uzumaki. 

 

http://www.imdb.com/title/tt0244870/?ref_=nv_sr_1

 

Πως μου ξέφυγε αυτό το διαμαντάκι τότε που είχε βγει; Ειδικά εκείνη την περίοδο που έβλεπα όλα τα καλά της Ιαπωνίας, αυτό πως μου ξέφυγε απορώ. Λοιπόν το ταινιάκι δεν φτάνει τα επίπεδα του Ringu ή του Audition ή τα υπόλοιπα "βαριά" J-Horror της εποχής αλλά δεν απέχει και πολύ. Τι παράνοια αυτή που σκέφτηκε ο άνθρωπος να κάνει τρόμο από ένα...σχήμα. Εν τέλη το εγχείρημα δουλεύει πολύ καλά. Η ταινία έχει πάρα πολύ μυστήρια και βαριά ατμόσφαιρα, όλοι οι χαρακτήρες έχουν μια "καθυστέρηση" στον τρόπο που κινούνται και μιλούν και όλοι τους είναι περίεργοι στον τρόπο που εκφράζουν συναισθήματα. Δείχνουν να είναι σε φάση όνειρου Υπάρχει λόγος γι αυτό φυσικά. Ατμόσφαιρα τρελή, τρελό σενάριο, και ένα εντελώς WTF τέλος. Με άρεσε πολύ. 

 

Από εμένα θα βάλω 8/10 

Αν δεν έχεις το έχεις δει ήδη, δες και το tetsuo. Αν και είναι hardcore ταινία, πολύ μπροστά για την εποχή της.

[Επισκέπτης]

12 του Νικήτα Μιχαλκωφ

 

Είμαι της άποψης ότι ριμέικ δεν πρέπει να γίνονται, ειδικά σε τεράστια έργα, γιατί σχεδόν πάντα αποτυγχανουν.

 

Η συγκεκριμένη ταινία είναι η απόδειξη πως πρέπει να γίνονται. Αλλά φυσικά (όπως πάντα) για τους σωστούς λόγους. Γιατί έχεις να πεις κάτι καινούργιο, έχεις κάτι να προσθέσεις, έχεις να δώσεις μια καινούργια οπτική στα θέματα που θίγει η ταινία, κάτι που η συγκεκριμένη ταινία πετυχαίνει εκπληκτικά.

 

Όταν τα ριμέικ γίνονται απλά και μόνο επειδή ο τίτλος είναι γνωστός και θα τραβήξει κόσμο (βλέπε ακόμη για τίτλους όπως "Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων", "Χιονάτη", "Κοκκινοσκουφίτσα" κτλ, καθώς και σίκουελς) και υπάρχει fan base που ούτως ή άλλως θα πάει να κόψει εισιτήρια, οπότε η προσπάθεια είναι ελάχιστη (ως μηδενική), προφανώς και καλλιτεχνικά θα αποτύχει. Δυστυχώς όχι εμπορικά, μιας και η παραπάνω ταινίες βγάζουν λεφτά με το τσουβάλι. Το ίδιο πράγμα γίνεται και με τις ταινίες που βασίζονται σε βιντεοπαιχνίδια.

 

Προσωπικά μου βγάζει πολύ νόημα. Όταν ξέρεις ότι οι εισπράξεις είναι δεδομένες, γιατί να επενδύσεις σε ιδέες; Υπάρχουν βέβαια και ελάχιστοι ρομαντικοί σκηνοθέτες/δημιουργοί που βάζουν τον εαυτό τους σε κάθε περίπτωση (πετυχημένα ή αποτυχημένα) και αναλαμβάνουν ταινίες για καλλιτεχνικούς λόγους.

 

Και μάλιστα πρόσφατα είδα το:

 

Evil Dead (2013)

 

Ριμέικ του The Evil Dead (1981). Με εντυπωσίασε ότι δεν ήταν αρπαχτή (εκεί έχουμε φτάσει) και ότι υπήρχε πραγματική προσπάθεια στο έργο. Προσέθεσαν πολύ καλές ιδέες στο σενάριο (συγκεκριμένα δημιούργησαν μια πολύ έξυπνη μεταφορά, που είναι πάντα πολύ καλό στοιχείο σε ταινίες τρόμου), κράτησαν καλές επαφές με το original έργο (πχ τα περισσότερα εφέ δεν ήταν από υπολογιστή), αλλά γενικότερα δημιούργησαν κάτι πολύ διαφορετικό. Είχε άλλο κλίμα, είχε διαφορετικά πράγματα να δώσει.

 

Έχει τα θεματάκια του (οι χαρακτήρες και οι ερμηνείες βρίσκω πως είχαν προβλήματα), αλλά ενώ δεν είχα καμία προσδοκία από το συγκεκριμένο έργο, βρήκα πολλά θετικά στοιχεία.

[gdriver]

skull island

 

αδιάφορη ιστορία , η οποία όταν τελειώνει καταλαβαίνεις τη ματαιότητα της. ένα ταξίδι χωρίς σκοπό , έτσι για να λέμε πως θα υπάρξει ίντριγκα και αγωνία. οι τίτλοι αρχής είναι καρμπόν του hulk από τον Ανγκ Λι. Ακόμη και η μουσική του επένδυση μοιάζει.

 προσπεράστε την ιστορία και ρίξτε ματιά στους τίττλους τέλους. αυτό το 1 μιση λεπτό αξίζει το χρόνο του σε χρυσό. Και όχι δεν εννοώ την έχτρα σκηνή μετά το casting. Σε κινηματογράφο αξίζει η θέαση μόνο για τα εφέ , τις καταστροφές και τα υπόλοιπα φρου φρου. σε μερικές σκηνές καλλίτερα να μην τρώτε κάτι , όχι γιατί είναι σπλάτερ σκηνή , απλώς ορισμένες διατροφικές συνήθειες του γορίλα ίσως ξυνίσουν κάποια στιγμή. τελικώς το πρωτότυπο αλλά και αυτό του 2005 είναι οι καλλίτερες ενσαρκώσεις του Γορίλα.

[Cro-Magnon]

Η συγκεκριμένη ταινία είναι η απόδειξη πως πρέπει να γίνονται. Αλλά φυσικά (όπως πάντα) για τους σωστούς λόγους. Γιατί έχεις να πεις κάτι καινούργιο, έχεις κάτι να προσθέσεις, έχεις να δώσεις μια καινούργια οπτική στα θέματα που θίγει η ταινία, κάτι που η συγκεκριμένη ταινία πετυχαίνει εκπληκτικά.

 

Όταν τα ριμέικ γίνονται απλά και μόνο επειδή ο τίτλος είναι γνωστός και θα τραβήξει κόσμο (βλέπε ακόμη για τίτλους όπως "Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων", "Χιονάτη", "Κοκκινοσκουφίτσα" κτλ, καθώς και σίκουελς) και υπάρχει fan base που ούτως ή άλλως θα πάει να κόψει εισιτήρια, οπότε η προσπάθεια είναι ελάχιστη (ως μηδενική), προφανώς και καλλιτεχνικά θα αποτύχει. Δυστυχώς όχι εμπορικά, μιας και η παραπάνω ταινίες βγάζουν λεφτά με το τσουβάλι. Το ίδιο πράγμα γίνεται και με τις ταινίες που βασίζονται σε βιντεοπαιχνίδια.

 

Προσωπικά μου βγάζει πολύ νόημα. Όταν ξέρεις ότι οι εισπράξεις είναι δεδομένες, γιατί να επενδύσεις σε ιδέες; Υπάρχουν βέβαια και ελάχιστοι ρομαντικοί σκηνοθέτες/δημιουργοί που βάζουν τον εαυτό τους σε κάθε περίπτωση (πετυχημένα ή αποτυχημένα) και αναλαμβάνουν ταινίες για καλλιτεχνικούς λόγους.

 

Και μάλιστα πρόσφατα είδα το:

 

Evil Dead (2013)

 

Ριμέικ του The Evil Dead (1981). Με εντυπωσίασε ότι δεν ήταν αρπαχτή (εκεί έχουμε φτάσει) και ότι υπήρχε πραγματική προσπάθεια στο έργο. Προσέθεσαν πολύ καλές ιδέες στο σενάριο (συγκεκριμένα δημιούργησαν μια πολύ έξυπνη μεταφορά, που είναι πάντα πολύ καλό στοιχείο σε ταινίες τρόμου), κράτησαν καλές επαφές με το original έργο (πχ τα περισσότερα εφέ δεν ήταν από υπολογιστή), αλλά γενικότερα δημιούργησαν κάτι πολύ διαφορετικό. Είχε άλλο κλίμα, είχε διαφορετικά πράγματα να δώσει.

 

Έχει τα θεματάκια του (οι χαρακτήρες και οι ερμηνείες βρίσκω πως είχαν προβλήματα), αλλά ενώ δεν είχα καμία προσδοκία από το συγκεκριμένο έργο, βρήκα πολλά θετικά στοιχεία.

 

Ούτε το Evil Dead ούτε διάφορα επιτυχημένα παιδικά είναι τεράστια έργα, όπως το εννοούσα στο αρχικό ποστ.

Τεράστιο έργο πχ είναι ο Ηλίας του 16ου. Πες μου ποιος μπορεί σήμερα να σταθεί επάξια στο ύψος του Χατζηχρήστου και του Βεγγου στην συγκεκριμένη ταινια;

Αναφέρομαι στη συγκεκριμένη ταινία γιατί σε όλους μας είναι γνωστοί οι πρωταγωνιστές της, η υπόθεση και το κοινωνικό υπόστρωμα.

Η το Μάθε παιδί μου γράμματα... Ποιος θα ξαναπλησιασει τους ανεπανάληπτους Διαμαντοπουλο, Καλογερόπουλο και Τσακωνα;

Άλλο κλασικό παράδειγμα η Λουφα και Παραλλαγή. Μπορεί να συγκριθεί η πρώτη ταινία με τη δεύτερη, που έγιναν σημειωτέον και από τον ίδιο σκηνοθετη;

[Επισκέπτης]

Όπως έγραψα, το ρώσικο "12" αποδεικνύει πως μπορούν και πρέπει να γίνονται, ακόμη και σε τεράστια έργα, εφόσον υπάρχει κάτι καινούργιο και ενδιαφέρον να ειπωθεί. Το Evil Dead είναι απλά ένα παράδειγμα ταινίας που είχε κάτι καινούργιο να πει. Δεν το έβαλα στα τεράστια έργα.

 

Τώρα για τις ταινίες που λες, αν υπάρχει κάποιος που έχει μια καινούργια ιδέα να μας πει πάνω σε αυτά τα έργα, εγώ με πολύ χαρά θα τον ακούσω και προφανώς οι νέοι ηθοποιοί θα δώσουν άλλη διάσταση στους ρόλους, μιας και η ιδέα θα είναι καινούργια, οπότε δε θα υπάρχει θέμα απευθείας σύγκρισης με τους παλιούς. Αν δεν υπάρχει κάποια ιδέα, εγώ δεν είπα ότι πρέπει με το ζόρι να γίνονται ριμέικς. Το ανάποδο είπα.