Robert De Niro / Al Pacino

[DeadOrganPlayer]

Τελευταία, και αφού δε κατάφερα να απαντήσω με τίποτα στο προαιώνιο ερώτημα «σουβλάκι ή πίτσα», είπα να προσπαθήσω να δώσω απάντηση σε ένα επίσης βαρυσήμαντο δίλημμα... Robert De Niro ή Al Pacino? Ερώτημα που περισσότερο βασανίζει τους άνω των 30 ετών σινεφίλ καθώς οι νεότεροι πιθανόν να τους έχουν γνωρίσει στις μετριότητες που έχουν πρωταγωνιστήσει τα τελευταία χρόνια (κυρίως ο πρώτος) μαζεύοντας τα τελευταία τους ένσημα.

 

Και γιατί αφήνεις έξω τον Jack Nicholson (ή ακόμα και τον Dustin Hoffman) θα αναρωτηθεί εύλογα κάποιος? Χειρότεροι είναι? Ερμηνευτικά, σε καμία περίπτωση θα απαντήσω. Μπορεί να είναι και καλύτεροι. Απλά, οι δύο προαναφερθέντες (De Niro-Pacino) έχουν συνδέσει το όνομα τους με ταινίες σταθμούς, με χαρακτήρες τοτέμ, που έχουν γίνει σύμβολα και που έχουν επηρεάσει και εμπνεύσει κάθε λογής marketeers στο να βγάζουν λεφτά ακόμα και σήμερα.

 

Πριν περάσουμε στην ετυμηγορία ας προσπαθήσουμε να τους δούμε λίγο ως προς τα γενικότερα χαρακτηριστικά της ερμηνευτικής τους προσέγγισης.

 

Από τη μία μεριά έχουμε τον Χαμαιλέοντα. Τον ηθοποιό που δε δίστασε να αλλάξει κάμποσες φορές το κορμί του για να μπει κανονικά στο πετσί του ρόλου (Raging Bull, Cape Fear, The Untouchables). Τον ηθοποιό που περνούσε μήνες σε μπαρ παρέα με τοπικούς χαλυβουργοεργάτες χωρίς να γνωρίζουν ποιός είναι απλά για να τους γνωρίσει και να τους καταλάβει καλύτερα καθώς προετοιμαζόταν για το ρόλο του στο Deer Hunter. Τον ηθοποίο που δε δίσταζε να εκνευρίζει of camera τον Jerry Lewis στα γυρίσματα του εκπληκτικού αλλά υποτιμημένου The King of Comedy για να καταφέρει να βγάλει τον εκνευρισμό που έπρεπε και on camera. Γνωστός μεθοδιστής προετοίμαζε και μελετούσε για μήνες το background των χαρακτήρων που ήταν να υποδυθεί.Τελειομανής δίχως άλλο.

 

Αγαπημένο παιδί του Martin Scorsese όπου με αυτόν στην σκηνοθετική καρέκλα μας έχει δώσει κάποιες εκπληκτικές ερμηνείες (Mean Streets, Taxi Driver, New York-New York, Raging Bull, The King of Comedy, Goodfellas, Cape Fear, Casino) αλλά και χωρίς αυτόν έχει διαπρέψει εξίσου (Τhe Godfather II, Once Upon a Time in America, The Deer Hunter, The Mission, Angel Heart, Awakenings, A Bronx Tale, This Boy’s Life, Heat, The Fan, Analyze This, Men of Honor). To κακό με τον De Niro έιναι ότι κάπου από το 2000 δείχνει ότι σταματάει να φιλτράρει πλέον τη ποιότητα των ταινιών που διαλέγει επιλέγοντας τον «εύκολο» δρόμο της mainstream κονόμας. Αν και η τελευταία δεκαετία λοιπόν έχει χαλάσει λίγο (εώς πολύ) την εικόνα που έχτισε τη περίοδο 1970-2000, δε παύει να αποτελεί έναν απο τους σημαντικότερους εν ζωή ηθοποιούς.

 

Από την άλλη πλευρά, έχουμε ένα Ηφαίστειο. Τον πιο εκρηκτικό κατά τη γνώμη μου ηθοποίο τα τελευταία 40 χρόνια, που οι ερμηνείες του προσομοιάζουν σχεδόν πάντα μια θύελλα που παρασέρνει τα πάντα στο πέρασμά της όταν ξεσπάσει. Και αυτό γίνεται συνήθως μέσα από μια διαδικασία χτισίματος και περάσματος από την απόλυτη ηρεμία στο ξέσπασμα. Χαρακτηριστκά παραδείγματα η τριλογία Godfather, Scarface, Serpico και Scent of A Woman. Γνωστός μεθοδιστής και αυτός (Method school of acting) απομονωνόταν από τους πάντες τόσο on set όσο και off set θέλοντας να μπει στο πετσί του ρόλου όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται. Χαρακτηριστική η δήλωση του ότι για όσο διάστημα διήρκησαν τα γυρίσματα του Scarface ζούσε καθημερίνα πιστεύοντας ότι ήταν ο Tony Montana. Ακόμα και off set προσπαθούσε να μιλάει μόνο με τον συμπρωταγωνιστή του Steven Bauer ο οποίος ήταν ο μόνος που μιλούσε κουβανέζικα θέλοντας έτσι να εξασκήσει τη προφορά του. Το ίδιο και για το Scent of A Woman όπου πέρασε ένα αρκετά μεγάλο διάστημα σε σχολή τυφλών για να να προετοιμαστεί. Παρότι το Άρωμα Γυναίκας ήταν η ταινία που του χάρισε τελικά το πολυπόθητο Oscar μετά από κάμποσες υποψηφιότητες, ο ρόλος του ως Michael Corleone στο Godfather ήταν ο πιο εμβληματικός και ίσως και ο πιο άρτιος ερμηνευτικά.

 

Αν και η εποχή που τον γνωρίσαμε καλύτερα ήταν κοινή με του De Niro (seventies) η πορεία του ωστόσο ήταν λίγο διαφορετική. Κι αυτό γιατί στη δεκαετία του 80 και μετά το Scarface (1983) σχεδόν εξαφανίστηκε για αρκετά χρόνια. Οι επιλογές του ήταν αποτυχημένες και η πορεία του πτωτική. Χρειάστηκε να έρθει το τρίτο μέρος του Νονού (1990) για να τον επαναφέρει και πάλι στον αφρό και αργότερα στο δρόμο προς τα Oscar. Αντίθετα με τον De Niro, ο Pacino συνεχίζει μέχρι και σήμερα να συμμετέχει σε αξιοπρεπέστατες ταινίες και να μας χαρίζει κάποιες πολύ καλές ερμηνείες (The Merchant of Venice, You Don’t Know Jack) δείχνοντας ότι το κριτήριο του παραμένει η ποιότητα και όχι το εύκολο χρήμα. Πέρα από τις προαναφερθείσες ερμηνείες, κάποιες ακόμα που ξεχωρίζω σαν τις καλύτερες του Pacino είναι στις ταινίες Dog Day Afternoon, Glengarry Glen Ross, Carlito's Way, Donnie Brasco, The Devil's Advocate, Dick Tracy, The Insider, Any Given Sunday, Insomnia, Heat.

 

Φτάνουμε και στην ετυμηγορία λοιπόν... Ποιός είναι ο καλύτερος?

Κανένας θα πω εγώ αποτυχάνοντας να δώσω και σε αυτό το ερώτημα απάντηση.

 

Πραγματίκα δε μπορώ να διαλέξω. Μπορεί εκεί που θα έχω δει για εκατοστή φορά το Godfather και να λέω Pacino, να βάλω την επόμενη εβδομάδα το Taxi Driver και να λέω De Niro. Δεν παραλλήλησα τυχαία το δίλημμα με το «σουβλάκι ή πίτσα». Νομίζω ότι στους περισσότερους ισχύει το θέμα του timing. Κάποια μέρα θα έχουμε περισσότερη όρεξη για σουβλάκι ενώ κάποια άλλη για πίτσα. Στη τελική ας τα φάμε και τα δύο δε μας υποχρεώνει κανείς να επιλέξουμε. Είναι η καλύτερη λύση στην εποχή της βασιλείας των Jerry Bruckhaimer & Michael Bay….

[alex_000]

Al pacino γιατί ο deniro το παραγάμησε με generic ρόλους πιστεύω οτι και το καλημέρα ζωή να του δώσει λεφτά θα πάει. Οχι οτι ο pacino παίζει μόνο αριστουργήματα αλλά προσπαθεί να κρατάει κάποια στάνταρ. Και οι δύο είναι φαντάσματα του παρελθόντος σήμερα αλλά ο pacino πολύ λιγότερο (insider, any given sunday , insomnia, don't know jack ήταν κυριλέ ταινίες.)

Καλύτερη ερμηνία του pacino : Scarface

καλύτερη ερμηνία του deniro : taxi driver

 

στις κορυφαίες τους ερμηνίες ειναι ισάξιοι πάντως μιλάμε για uber cult ταινίες.

[DeadOrganPlayer]

Είναι λάθος πιστεύω το να τους κρίνουμε ερμηνευτικά με το που βρίσκονται σήμερα (υπερτερεί ο Pacino κατά κράτος). Πιο δίκαιο είναι να τους κρίνουμε στις καλές εποχές τους. Αν στεκόμαστε στο πως τελειώνει κάποιος τη καριέρα του τότε κι ο Χαριστέας υπερτερεί του Μαραντόνα

 

Για μένα οι καλύτερες ερμηνείες τους είναι

Pacino: The Godfather II / Scarface

De Niro: Taxi Driver / The King of Comedy

[manost]

Για μένα οι καλύτερες ερμηνείες τους είναι

Pacino: The Godfather II / Scarface

De Niro: Taxi Driver / The King of Comedy

 

Ξέχασες να βάλεις στον DeNiro και το The Godfather II. Πιστεύω ότι δεν υπήρχε περίπτωση να καταφέρει κάποιος άλλος ηθοποιός πέρα του DeNiro να πάρει Oscar για τον ίδιο ρόλο που έπαιξε και ο ΜΕΓΑΛΟΣ Brando και μάλιστα πήρε κι εκείνος το Oscar.

 

Εγώ πιστεύω ότι με μικρή διαφορά έχει το προβάδισμα ο DeNiro και θα έβαζα στις αγαπημένες μου και το Cape Fear.

Πώς και δεν του έδωσαν κι εδώ το Oscar, απορώ!!

[john1987]

Οντως χαμαιλεοντας ο De Niro-τεραστιοι ηθοποιοι και οι δυο ωστοσο σε καποια φαση "τυποποιηθηκαν" λιγο.

 

Ο Ντε Νιρο αρχισε να παιζει σε βλακωδεις ταινιες κανοντας κυριως αστειες γκριματσες και ο Pacino ξερεις με βεβαιοτητα οτι θα αρχισει να φωναζει σε καποια φαση!

 

Διαλεγω Pacino επειδη προτιμω το style του,την αυρα αν θελεις παροτι αναγνωριζω οτι και ο De Niro ειναι εξισου μεγαλος ηθοποιος με ισως μεγαλυτερη γκαμα ερμηνευτικη.

[Aplostra]

Πατσινο γιατι μοιάζουμε στο χαρακτήρα

[KilliK]

De Niro φυσικα.

 

Ο Αλ Πατσινο παιζει τον Αλ Πατσινο σε ολους τους ρολους του,ενω ο Ντε Νιρο παυει να υπαρχει οταν ξεκιναει ο ρολος του.

[tsifotis]

De Niro φυσικα.

 

Ο Αλ Πατσινο παιζει τον Αλ Πατσινο σε ολους τους ρολους του,ενω ο Ντε Νιρο παυει να υπαρχει οταν ξεκιναει ο ρολος του.

 

[Chrisxxx]

pacino γιατί όταν τα παιρνει στους ρόλους είναι τόσο πειστικός που κάνω κακακια.

[ikaruga24]

Paccino με μικρη διαφορα απο τον De Nirro. Η πλακα ειναι οτι και οι 2 στους αγαπημενους μου ρολους για τους τυπαδες ειναι διαολοι (κυριολεκτικα).

[yannis27gr]

Πατσινο γιατι μοιάζουμε στο χαρακτήρα

 

Και που τον ξέρεις τον χαρακτήρα του mate?

[Aplostra]

Και που τον ξέρεις τον χαρακτήρα του mate?

 

Δε νομίζω οτι υποκρίνεται ιδιαίτερα σε αυτο που κανει(αν και εννοούσα τον επαγγελματικό χαρακτήρα).

 

Και δεν είμαστε mates,ούτε roomates.

 

 

 

[DeadOrganPlayer]

Δε νομίζω οτι υποκρίνεται ιδιαίτερα σε αυτο που κανει(αν και εννοούσα τον επαγγελματικό χαρακτήρα).

 

Πως το έχεις βγάλει αυτό το συμπέρασμα αν επιτρέπεται? Τον γνωρίζεις προσωπικά? Γιατί αν θεωρείς όλες του τις ερμηνείες ίδιες ώστε να σου δίνει την αντύπωση ότι δεν υποκρίνεται ιδιαίτερα τότε ή έχεις δει ελάχιστες ταινίες του ή δεν έχεις αντίληψη τι σημαίνει ερμηνεία.

[Aplostra]

Πως το έχεις βγάλει αυτό το συμπέρασμα αν επιτρέπεται? Τον γνωρίζεις προσωπικά? Γιατί αν θεωρείς όλες του τις ερμηνείες ίδιες ώστε να σου δίνει την αντύπωση ότι δεν υποκρίνεται ιδιαίτερα τότε ή έχεις δει ελάχιστες ταινίες του ή δεν έχεις αντίληψη τι σημαίνει ερμηνεία.

 

Το ξέσπασμα που κάνει στις περισσότερες του ταινίες,βγαίνει πολύ φυσικά.

 

 

Το βλέπεις στο πρόσωπο του,το σώμα του,οτι είναι ο ίδιος.

 

Πέρα απο αυτο,θα μπορούσατε να αφήσετε το παιγνιδάκι αυτο κατά μέρος και να επικεντρώσετε σε αυτο που εγραψα ένα μήνυμα πριν,εντός παρένθεσης.

 

 

[mrpink]

Κανένα λογικό ανθρώπινο ον δεν προτιμάει την πίτσα απ'το σουβλάκι