Προς το περιεχόμενο

Κρύβει στοιχεία η Μέρκελ για το χρέος της Γερμανίας;


Erwdios

Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • Απαντ. 89
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση
Δημοσ.

Τελικά λύθηκε η παρεξήση. Απο σημερα αγαπάω Μερκελ. Σε ανθρωπους που μας στηρίζουν πρέπει να έχουμε τη δυνάμη να ζητάμε συγγνώμη. Συγγνώμη λοιπόν απο μένα.

 

Δεν τα φάγατε όλοι μαζί» αναγνωρίζει η Μέρκελ

 

Το σεβασμό της στην πλειονότητα των Ελλήνων που πληρώνουν χωρίς να έχουν φταίξει εκφράζει σε συνέντευξή της στην κρατική τηλεόραση (ΝΕΤ) η Άνγκελα Μέρκελ. Άφησε δε ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρξουν νέες διαπραγματεύσεις όσον αφορά το δεύτερο πακέτο βοήθειας στην Ελλάδα, ύψους 109 δισ. ευρώ το οποίο θα εξαρτηθεί όπως τόνισε από τα αποτελέσματα της έκθεσης της τρόικας.

 

"Εκφράζω το σεβασμό μου στους πολλούς ανθρώπους στην Ελλάδα,οι οποίοι χωρίς να έχουν καμία ανάμειξη στο μεγάλο χρέος βρίσκονται τη στιγμή αυτή αντιμέτωποι με πάρα πολύ δύσκολους καιρούς" είπε και πρόσθεσε πως "το φάρμακο δεν είναι λάθος" επισημαίνοντας ωστόσο ότι το πρόγραμμα "δεν απευθύνεται στους μεμονωμένους ανθρώπους, δεν αφορά μόνο περικοπές...γνωρίζω ότι γίνονται απεργίες, αλλά ανεξάρτητα αν πρόκειται για τους μεταφορείς, τους οδηγούς ταξί ή άλλα επαγγέλματα, είναι αναγκαίο, αν θέλει να επιβιώσει κανείς στην εσωτερική ευρωπαϊκή αγορά. Πιστεύω ότι θα προσδώσει κύρος. Η ιδιωτικοποίηση δημοσίων επιχειρήσεων πιστεύω ότι μπορεί να να οδηγήσει σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης".

 

Αναφερόμενη στην κριτική που της ασκείται όσον αφορά στα μέτρα που επιβάλλονται στη χώρα μας, παραδέχθηκε ότι: "Ισως υπήρξα μερικές φορές πολύ αυστηρή και ορισμένοι άνθρωποι στην Ελλάδα με θεωρούν υπεύθυνη για το γεγονός ότι η χώρα αναγκάστηκε να λάβει αυστηρά μέτρα. Είμαι αναγκασμένη να ζήσω με αυτά. Ακόμη και στη Γερμανία με βρίζουν" είπε και τόνισε πως "όλα γίνονται για το καλό της Ελλάδας" υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι θέλει η χώρα μας να παραμείνει στην ευρωζώνη και πως την θέλει δυνατή.

 

Η Μέρκελ στη συνέντευξη που παραχώρησε στη ΝΕΤ και μέρος της δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα τα "ΝΕΑ", εξέφρασε τη απογοήτευσή της για την αποχώρηση της τρόικας από την Αθήνα και την μη επίτευξη των συμφωνηθέντων στόχων από την ελληνική κυβέρνηση λέγοντας:

 

"Είμαστε βεβαίως απογοητευμένοι από το γεγονός ότι οι αριθμοί τον Σεπτέμβριο είναι, καθώς φαίνεται, διαφορετικοί από αυτούς που αναμέναμε. Και γι΄αυτό θα πρέπει να περιμένουμε τι θα διαπιστώσει η αποστολή των ειδικών, η τρόικα και τι θα πει σχετικά με το εάν θα πρέπει να υπάρξουν εκ νέου διαπραγματεύσεις ή όχι. Το επιθυμητό για εμάς θα ήταν τα νούμερα να μείνουν όπως τα ξέραμε, αλλά δεν μπορώ να προτρέχω προτού έχουμε το αποτέλεσμα της τρόικας. Απογοητευτήκαμε όλοι από το γεγονός ότι η τρόικα αποχώρησε από την Ελλάδα,αλλά τώρα η τρόικα επιστρέφει και έχω την εντύπωση ότι η ελληνική κυβέρνηση θέλει πολύ να συνεχίσει τη συνεργασία μαζί της".

Ακόμη αναφέρθηκε και στο κτηματολόγιο λέγοντας ότι αυτό δεν βρίσκεται στην κατάσταση που θα έπρεπε να είναι, ενώ για τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό στην Ελλάδα είπε ότι αυτός λειτουργεί πλημμελώς.

"Η Ελλάδα δεν έχει απορροφήσει το 70%τ των κονδυλίων που δικαιούται έως το 2013 από διαρθρωτικά ταμεία και ζητήθηκε η βοήθεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής' είπε και πρόσθεσε ότι ο Χορστ Ράιχενμπαχ βρίσκεται στην Ελλάδα για να προσφέρει βοήθεια όσον αφορά στην απορρόφηση των κονδυλίων, "επειδή όλοι θέλουμε να αποκτήσει ανάπτυξη η Ελλάδα και να έχει προοπτική".

 

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=313596

Δημοσ.

Σχέδιο «Εύρηκα» για τη σωτηρία της Ελλάδας

Link

 

σα το απορρυπαντικό,θα καθαρίσουν τους λεκέδες,συνεχίσουν αξια το δρόμο που χάραξε ο γκερινγκ..

Δημοσ.
"Οι Έλληνες,αν θέλουν, μας παίρνουν και τα σώβρακα"!Γερμανός Καθηγητής στο Spiegel!

 

Το Der Spiegel μας έχει συνηθίσει σε πολύ αρνητικά για την Ελλάδα δημοσιεύματα. Δεν ξέρουμε τι …κρίση έπιασε τους Γερμανούς, αλλά η συνέντευξη του Albrecht Ritsch, Wirtschaftshistoriker (καθηγητή Ιστορίας της Οικονομίας) που δημοσιεύει είναι εκπληκτική και πρέπει να τη διαβάσουν πολύ προσεκτικά η Μέρκελ,ο Σόϊμπλε κι όλοι όσοι έχουν κάνει πειραματόζωο την Ελλάδα!

 

Ο καθηγητής σε γενικές γραμμές:

 

•Χαρακτηρίζει αδικαιολόγητη τη συμπεριφορά των Γερμανών που συνοψίζεται στο “λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε”.

 

•Θυμίζει τις μεγάλες χρεοκοπίες της Γερμανίας και υπενθυμίζει ότι το οικονομικό της θαύμα το οφείλει στις ΗΠΑ!

 

•Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς,λέει και αφήνει ξερούς τους Γερμανούς!

 

ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ:

 

Spiegel: Κυριε Ritschl η Γερμανία συζητάει αυτό τον καιρό για περαιτέρω οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα σαν υπεράνω όλων ηθικολόγος. Η κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία σύμφωνα με τη ρήση : ¨λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε¨. Είναι δίκαιη αυτή η συμπεριφορά

 


Ritschl: Οχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη. 


 

Spiegel Μάλλον δεν το βλέπουν έτσι οι περισσότεροι Γερμανοί.

 


Ritschl Μπορεί, αλλά η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και τη θέση της ως Διδασκάλου της Ευρώπης την χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον 1ο αλλά και τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμα τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό δεν το θυμάται όμως κανείς.

 


Spiegel Τι ακριβώς συνέβη τότε;

 


Ritschl Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι 1929 αποκλειστικά με δανεικά, τα δε χρήματα για τις αποζημιώσεις του 1. Παγκοσμιου πολέμου δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Αυτη η ¨δανειακή Πυραμίδα¨ κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές.

 


Spiegel Το ίδιο και μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο; 


 

Ritschl Η Αμερική τότε φρόντισε να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση των Γερμανιών (ανατολικής και δυτικής). Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία, ήταν στην ουσία η οικονομική βάση του γερμανικού μεταπολεμικού θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες. 


 

Spiegel Στη σημερινή κρίση παίρνει η Ελλάδα από Ευρώπη και ΔΝΤ 110 δις και συζητιέται ένα πρόσθετο πακέτο, που θα είναι εξ ίσου μεγάλο. Πρόκειται δηλαδή για πολλά χρήματα. Πόσο μεγάλες ήταν οι γερμανικές χρεοκοπίες;

 


Ritschl Αναλογικά με την οικονομικη επιφανεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του 30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Συγκριτικά, λοιπόν, τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά. 


 

Spiegel Αν υποθέταμε ότι υπήρχε μια παγκόσμια λίστα για βασιλιάδες της χρεοκοπίας, ποιά θα ήταν η θέση της Γερμανίας;

 


Ritschl Αυτοκρατορική. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και πιθανόν της νεότερης οικονομικής ιστορίας. 


 

Spiegel Ούτε η Ελλάδα δεν μπορεί να μας ανταγωνιστεί;

 

Ritschl Όχι, η Ελλάδα παίζει ένα δευτερεύοντα ρόλο. Υπάρχει, βέβαια, το πρόβλημα του κινδύνου της μετάδοσης της κρίσης στις γνωστές ευρωπαϊκές χώρες. 


 

Spiegel Η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας θεωρείται ως ενσάρκωση της σταθερότητας. Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;

 


Ritschl Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστο τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του 30, ανακουφίστηκε η Γερμάνια από τις ΗΠΑ με μια μείωση χρεών, η αλλιώς ένα „Haircut“, που ισοδυναμεί με ένα μεγαλόπρεπο Afro-Look που μετατρέπεται σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της, ενώ οι υπόλοιποι ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να ορθοποδήσουν από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.

 


Spiegel Πως είπατε;

 

Ritschl Βεβαίως! Ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των Γερμανίων θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμάνια όμως δεν πλήρωσε αποζημιώσεις μετά το 1990 (εκτός πολύ λίγων) ούτε τα αναγκαστικά δανεια, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα. 


 

Spiegel Σε αντίθεση με το 1953, συζητείται επί του παρόντος η διάσωση της Ελλάδας, λιγότερο μέσω μιας μείωσης των χρεών και περισσότερο μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ήπιας αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;

 


Ritschl Οπωσδήποτε. Ακόμη κι αν ενα κράτος δεν είναι εκατό τα εκατό ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του 50, ειναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Και όποιος δεν το μπορεί είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένος. Τώρα θα έπρεπε να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο. 


 

Spiegel Το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.

 


Ritschl Μάλλον κάπως έτσι θα πρέπει να γίνει. Αλλά ήμασταν στο παρελθόν πολύ ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι αντιελληνικές θέσεις που προβάλλονται από τα ΜΜΕ εδώ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις. 


 

Spiegel Η Γερμανία δηλαδή θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη;

 


Ritschl Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, τον δεύτερο δε τον διεξήγαγε ως πόλεμο αφανισμού και εξολόθρευσης και στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμα τους εν μέρει η και καθολικά για αποζημιώσεις. Το ότι η Γερμανία πραγματοποίησε το θαύμα της πάνω στις πλάτες άλλων ευρωπαίων δεν το έχουν ξεχάσει οι Έλληνες.

 


Spiegel Τι εννοείτε;

 


Ritschl Οι Έλληνες ξέρουν τα εχθρικά άρθρα και γνώμες στα γερμανικά ΜΜΕ πολύ καλά. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πολύ πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις, αρχίζοντας από την Ελλάδα, και αν η Γερμανία ποτέ αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας «πάρουν ακόμη και τα σώβρακα».

 

Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς. 


 

Spiegel Τουλάχιστον στο τέλος μερικές ηπιότερες σκέψεις: Αν μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από τις εξελίξεις, ποια λύση θα ήταν η καλύτερη για την Ελλάδα και τη Γερμανία; 


 

Ritschl Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια το δείχνουν: Το λογικότερο είναι τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι’ αυτό θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Μπορεί αυτή η λύση να είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πληρώσουμε. Κι έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή. 


 

Albrecht Ritsch , Wirtschaftshistoriker 
(καθηγητής “Ιστορίας της Οικονομίας”)

SPIEGEL

 

http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=8631

 

Γραφικός ο Ελληνάρας που λέει ότι η Γερμανία μας χρωστάει τελικά...

Δημοσ.

Germany’s Mediterranean Envy

 

 

GREECE is broke and broken. Its budget deficit bulges near 10 percent of gross domestic product, while the Germans choke theirs down to just 1.5 percent.

 

Ask a typical German why and he’ll say: “They drink and dance during the day. We wait for sunset.” That’s the image. The hard-working, disciplined, punch-the-clock-on-time German stays solvent and sober. In contrast, the Mediterranean neighbor lolls around in fertile fields of lemons and olives.

 

And yet most Germans go along, if grudgingly, with bailouts. Recent elections show the Social Democrats and Greens picking up votes, even though they are even more euro-friendly than Angela Merkel’s government. Why are Germans willing to reach deep into their pockets for many billions of euros to bail out Zorba the Greek and his lackadaisical neighbors?

 

The standard answer: to safeguard the German economy. But this is flabby reasoning. Despite the Great Recession, the German economy has been bouncing along at a decent pace with a 7 percent unemployment rate, and it even racks up a trade surplus with China. Sure, adopting the euro in 1999 sliced border-crossing costs for German companies, but European monetary union was never chiefly about money. If money was the biggest concern, Germany would never have surrendered the gilded Deutsche mark, controlled by the austere, trusted Bundesbank, for a euro that might someday be twisted by a rabble of politicians baying for votes from Slovenians.

 

No, Germany’s real motivation to help Greece is not cash; it’s culture. Germans struggle with a national envy. For over 200 years, they have been searching for a missing part of their soul: passion. They find it in the south and covet the loosey-goosey, sun-filled days of their free-wheeling Mediterranean neighbors.

 

In the early 1800s, Goethe reported that his travels to Italy charged him up with new creative energy. Later, Heinrich Heine made the pilgrimage, writing to his uncle: “Here, nature is beautiful and man lovable. In the high mountain air that you breathe in here, you forget instantly your troubles and the soul expands.”

 

Nietzsche claimed that the staid German psyche was stunted and needed more than a beer stein of passion. He was fascinated by ancient Greece and famously juxtaposed sober Apollo with that reckless, wine-drinking southerner, Dionysus. A dose of Dionysus might not be so bad, he figured.

 

Today, Germany still looks too Apollonian. Companies like BMW and Siemens conquer industrial markets by manufacturing flawless, perfectly timed motors. But when do Germans experience the fun of Dionysus? Only when vacationing in Greece, Italy, Spain and Portugal.

 

Even then, they struggle to find the right balance. In Thomas Mann’s novella “Death in Venice,” the humorless, authoritarian protagonist Gustav von Aschenbach loses his regal bearing and becomes infatuated while in Italy, letting go of his strait-laced ways. Aschenbach lurches from overly repressed to overly sensualized, dyeing his hair, rouging his cheeks and stuffing his mouth with overripe strawberries.

 

And then there’s Sigmund Freud, an Austrian whose Germanic surname translates as “joy.” If only. Freud, too, thought that Italy and the south offered a tantalizing “softness and beauty” that could save the Teutonic psyche. Instead of Nietzsche’s Apollo and Dionysus, Freud poses superego and id. The id hosts a wild imagination and ecstasy. The superego is that German librarian-frau with her hair tied up in the bun telling you to “shush!”

 

On the map of Germany you can find quite a few towns with my family name of Buchholz. My wife once scolded me for acting too uptight, saying “You take all the fun out of everything.” Wow, I felt both powerful and bad. I could take all of the fun out of everything. Forget Apollo — even Zeus didn’t have that much power! But a starchier-than-thou power sickens the soul.

 

So today Germany has the power and the discipline and yet still feels bad for its neighbors. Germans are simply unwilling to sever the emotional bond they feel with their unhurried but passionate brothers and sisters to the south.

 

During Oktoberfest, Germans in biergartens will lift a glass and sway arm in arm to a popular, schmaltzy German tune called “Griechischer Wein” (“Greek Wine”). Haunting and rousing, the lyrics compare Greek wine to the “earth’s blood.” The German narrator spies a group of Greek men drinking together and longs to be with them. He doesn’t even have to ask, for the dark-eyed men stand up and invite him to join them.

 

Despite a history of proclaiming their superiority, deep down Germans are not sure they’ve got it right, after all.

 

Todd G. Buchholz is the author of “Rush: Why You Need and Love the Rat Race.”

 

 

Link

Δημοσ.

γιατι ελληνας ειναι; :huh:

 

Εγώ για τον Ελληνάρα μιλάω που τολμάει και λέει που και που για κάτι κατοχικές αποζημιώσεις, τις οποίες δεν επέτρεψαν οι Αμερικάνοι να καταβληθούν, φοβούμενοι τους Ρώσους και γυρνάει ο κάθε ξερόλας και τον αποκαλεί γραφικό και παγιδευμένο στο παρελθόν...

Δημοσ.

Εγώ για τον Ελληνάρα μιλάω που τολμάει και λέει που και που για κάτι κατοχικές αποζημιώσεις, τις οποίες δεν επέτρεψαν οι Αμερικάνοι να καταβληθούν, φοβούμενοι τους Ρώσους και γυρνάει ο κάθε ξερόλας και τον αποκαλεί γραφικό και παγιδευμένο στο παρελθόν...

 

α καταλαβα.οτι ναναι δηλαδη. :mellow:

Δημοσ.

Αρκούσε χοτλίνκινγκ ε φέησπαλμ Έρω

 

Λέμε καμιά φορά να κάνουμε και καμία απόπειρα διαλόγου φίλε γουός, αλλά απ' ότι βλέπω είναι μάταια με τον συγκεκριμένο τύπο troll. Next time ένα double facepalm και τέλος.

Δημοσ.

α καταλαβα.οτι ναναι δηλαδη. :mellow:

 

Δεν κατάλαβες τπτ,ειναι τόσο μεγαλη η ανάγκη σου βλέπεις,που σε καταντάει τυφλό & κουφό.

 

 

 

 

 

 

 

Πάω για τρέξιμο

 

 

Αρχειοθετημένο

Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

  • Δημιουργία νέου...