Jonny Depp Δημοσ. 16 Αυγούστου 2011 Δημοσ. 16 Αυγούστου 2011 Κι εγώ ξύπνησα με sleep paralysis σήμερα,και νόμιζα οτι με παίρνει ο Χάρος κι έλεγα (απο μέσα μου) :Πάρε με ρε πούστη πάρε με στα @@ μου δε φοβάμαι και αισθανόμουνα οτι σηκωνότανε το σώμα μου προς τα πάνω!
salliara Δημοσ. 16 Αυγούστου 2011 Δημοσ. 16 Αυγούστου 2011 panic attack + sleep paralysis μαζι = Μόρα
klainmaingr Δημοσ. 16 Αυγούστου 2011 Δημοσ. 16 Αυγούστου 2011 Μοσκιτάρα μου έφτασα. Τελικά ο συνδυασμός ήταν ξάπλα μέσα στη ζεστή θάλασσα, chill out μουσική και ούμπερ παραλία χαλκιδικής, φυσικά, με σχετική ησυχία. I love life κτλ. Αχχχχ
athlios Δημοσ. 16 Αυγούστου 2011 Δημοσ. 16 Αυγούστου 2011 chill out μουσική και ούμπερ παραλία χαλκιδικής, φυσικά.
Lucifer Δημοσ. 16 Αυγούστου 2011 Δημοσ. 16 Αυγούστου 2011 Είδα ότι ήμουν πίσω στο σχολείο. Πρώτη ώρα για μάθημα, αρχή χρονιάς με καινούρια καθηγήτρια. Πίσω μου κάθεται ένα από τα λίγα άτομα που θυμάμαι με θετικά συναισθήματα, ο Γαβράς, που για κάποιο λόγο στον ύπνο μου λέγεται Κώστας. Η καθηγήτρια είναι μικρή και το μάθημα έχει να κάνει με κοινωνικές επιστήμες. Και εγώ και ο Κώστας της την πέφτουμε χύμα. Με κάποιο τρόπο η καθηγήτρια βρίσκεται να κάθεται μαζί μου στο θρανίο κατά τη διάρκεια ενός "πειράματος" που όλοι σηκωνόμαστε σε ρόλο διδάσκοντα να επικοινωνήσουμε μια ιδέα. Δεν έχω πειστεί ότι έχει κάτσει εκεί για μένα, γιατί γυρνάει στο πίσω θρανίο και λέει στον Γαβρά, "εσένα λένε Κωνσταντίνο." Προαύλιο. Τη βρίσκω κάπου απόμερα. Φοράει φουστάνι. Χύμα πέσιμο. Φασωνόμαστε. Όλο χαμογελάει. Δίνουμε ραντεβού στο τάδε μέρος. Φεύγοντας περνάω μια ξινομούνα καθηγήτρια, στην πραγματικότητα προϊσταμένη νοσηλεύτρια σε μια κλινική, που μου λέει "δε ντρέπεσαι καθόλου, αυτό στο παραδέχομαι". Ενώ την περιμένω για το ραντεβού μας, μιλάω στο τηλέφωνο με την τεχνική υποστήριξη της Forthnet για την βαλίτσα που είχε χαθεί στο αεροδρόμιο στο Παρίσι. -Ναι, έχουμε μια βαλίτσα απ' το Παρίσι. -Μπορείτε να μου την περιγράψετε; -Τσου. (ολόκληρο, όχι ήχος) -Καταλαβαίνω, θέλετε να σας περιγράψω πώς ήταν η δική μου να μου πείτε αν συμπίπτουν; -Τσου. -Και τι θα γίνει τώρα; -Έχει έναν κωδικό αλλά έχει τσαλακωθεί το χαρτί και δε μπορούμε να τον διαβάσουμε. -Και επειδή τσαλακώθηκε το χαρτί σημαίνει πως θα χάσω εγώ τη βαλίτσα μου; -Τι να κάνουμε; -Δεν έχει έναν κωδικό και στον πάτο; -Τώρα που το λες ναι, αλλά αυτά τα κριτσίνια απ' το Παρίσι είναι φανταστικά. -ΩΣΤΕ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ Η ΒΑΛΙΤΣΑ! -Ναι. -Κοίτα, κράτα τα κριτσίνια, χέστηκα, αλλά θέλω τη βαλίτσα. -Τι δίνεις; Εκείνη την ώρα έρχεται. Και φοράει κάτι τίγκα αποκαλυπτικό και γελάει γιατί ξέρει ότι μου 'χει φτάσει στο κούτελο. Λέω στο τηλέφωνο "τα κριτσίνια είναι για τις γάτες, καλό χέσιμο" και το πετάω σε μια υδροροή ομβρίων. Μπαίνουμε σε ένα παρακμιακό καφενείο γιατί έπιασε μπόρα. Μέσα συγγενείς της. -Έλα, δε τα μαθες; -Τι να μάθω; -Ο Τάκης... Ο Επιθέτου... -Τι; -Γεννάει. Μουγκρητό απόγνωσης από εμένα, με καθίζουν κάτι μπάρμπες σε ένα τραπέζι και με φλομώνουν στο ούζο. Αυτή την κρατάνε οι θείτσες σε άλλο τραπέζι. Κάποια στιγμή σηκώνεται, με κοιτάει, της γνέφω αδιόρατα, φεύγει. Σηκώνομαι μετά από λίγο και πάω κι εγώ στην τουαλέτα. Φασωνόμαστε ασταμάτητα, μέχρι που ακούμε φωνές. Βγαίνουμε γρήγορα και μπαίνουμε στο δωμάτιο με τα άπλυτα ρούχα. Συνεχίζουμε. Ξαφνικά ανοίγει σιγά σιγά η πόρτα, με βουτάει και καθόμαστε από πίσω. Μπαίνει η καθαρίστρια, δε μας έχει προσέξει. Μιλάει σε κάποιον απ' έξω. Γυρνώντας μας βλέπει, της ξεφεύγει μια κραυγή, αλλά βγαίνει χωρίς να πει τίποτα. Τι ρωτάνε γιατί έκανε έτσι. Φτερνίστηκε λέει. Δεν πείθονται, η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα η μάνα της δικιάς μου. Αρχίζει να μου λέει πως δεν ξέρω τι πάω να κάνω και καλά θα κάνω να φύγω. Με τίποτα της λέω. Μου λέει δε σου 'χει πει για όταν την έδερνε και την βίαζε ο άλλος και τι κουβαλάει. Δε δίνω μία της λέω. Η κοπέλα δε στέκει καλά, μου λέει, δεν είναι να βγαίνει από το σπίτι. Σε γράφω στα αρχίδια μου και δε μπορείς να κάνεις τίποτα της λέω. Φεύγουμε, γυρνάμε σπίτι, αυτή δεν είναι καλά. Πάμε στο κρεββάτι και πηδιόμαστε και μου λέει τέλεια πράγματα και πάω κάποια στιγμή να την αγκαλιάσω και έχει πεθάνει. ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ.
Toufas Δημοσ. 16 Αυγούστου 2011 Δημοσ. 16 Αυγούστου 2011 Και μόλις με πήραν τηλέφωνο ότι αρχίζω στις 5/9 δουλειά. Τέλεια
Προτεινόμενες αναρτήσεις