δε παει αλλο αυτη η κατασταση- η οποια αποψη ειναι καλοδεχουμενη

[salamalekum]

καλημερα, δεν εχω ξαναγραψει σε αυτο το section , πραγμα που θα κανω τωρα μιας και δεν παει αλλο η κατασταση θελω να βγαλω πολλα πραγματα απο μεσα μου και να παρω αποψεις απο διαφορετικα ατομα εκτος του κυκλου μου

 

ειμαι 32 χρονων και πραγματικα νιωθω οτι καθε μερα βυθιζομαστε σαν κοινωνια ολο και πιο βαθια. δεν ξερω πως να αντιμετωπισω αυτη την κατασταση μιας και απο το 2008 και μετα με εχει επηρεασει ψυχολογικα και συναισθηματικα - νιωθω σαν στιμενο λεμονι με λιγα λογια - η κοινωνια καταρεει, εγκληματικοτητα, ακριβεια, ανεργια, κομφουζιο στους δρομους, νευρα και ολα αυτα στραγγιζουν οση ενεργεια μου εχει απομεινει

 

ειμαι ελευθερος επαγγελματιας εχωντας ανοιξει μια "εταιρια ΟΕ" και ασχολουμαστε με ιντερνετ. η δουλεια παρα πολυ πεσμενη αυτη τη στιγμη μετα βιας να βγαζω καθαρα 650 το μηνα -πληρωνωντας ενα καρο πραγματα εισφορες, ασφαλεια, εφορια, σουξου μουξου κτλ- και δουλευωντας χωρις ωραριο και φυσικα εχω στην πλατη μου κια το ενοικιο λογαριασμους φαι και παει λεγωντας..

 

αγχωνομαι βλεπωντας οτι η κατασταση δεν καλυτερευει καθολου και αυτο μου βγαινει στην προσωπικη μου ζωη -κανωντας με επιθετικο στην συμπεριφορα μου σε διαφορες καταστασεις με αλλους- πραγμα που εχει προξενησει τριβες και παρεξηγησεις. το θεμα οτι οτι το εχω συνηδητοποιησει αυτο αλλα ετσι οπως νιωθω μεσα μου δεν μπορω να "χαλαρωσω" στην καθημερινη μου ζωη.

 

προσφατα μουρθε και η κεραμιδα στο κεφαλι οταν χωρισα μετα απο 4 χρονια σχεση και πραγματικα δεν ξερω πως να αντιδρασω, ειμαι σε μια φαση που νιωθω εγκλωβισμενος και δεν μπορω να παρω καποια αποφαση σχετικα με το τι να κανω γενικα πια στην ζωη μου για το μελλον μου.

 

η ολη αυτη κατασταση με επηρεασε εμενα και την σχεση που ειχα με αποτελεσμα να καταληξουμε σε μια "φαση χωρισμου οπου ο χρονος θα δειξει αν ξαναδουλεψει" αποφασισαμε να κατσουμε λιγο χωριστα χωρις επικοινωνια κτλ να ξελαμπικαρουμε αλλα εγω καθε μερα ζω μια απιστευτη συναισθηματικη πιεση απο την κατασταση..

 

ο χωρισμος απλα με εριξε σε ενα χαντακι ακομα πιο βαθυ, αν και ορισμενες φορες νιωθω οτι "οκ ρε θα τα παλεψω θα το ξεπερασω και αυτο" τις περισσοτερες νιωθω "down" , πιανω τον εαυτο μου να καθομαι και να χαζευω κοιτωντας σα χαζος ενα σημειο επι αρκετη ωρα λες και ειμαι κανενας παππους με γεροντικη ανοια.

 

θα μου πει καποιος "ρε φιλε ασχολησαι με τα καλα της ζωης, μη σε παιρνει απο κατω και τα γνωστα" αλλα αυτα τα λογια ΔΕΝ μπορουν πραγματικα να βοηθησουν, δε μου λενε κατι ουσιαστικο. ΔΕΝ γινεται να μην επηρεαζομαι απο ολα αυτα που συμβαινουν μιας και ολα εχουν αντικτοιπο στην ζωη μου.

 

ωρες ωρες νιωθω οτι και τα "φιλικα" μου ατομα δεν με στηριζουν αρκετα κανωντας με να αναθεωρησω τις αποψεις μου για πολλα απο αυτα.

 

πως μπορω να βγω απο αυτη την κατασταση? καποια συμβουλη? καποια ιδεα? δεν ξερω πια τι επιλογες εχω, τι να κανω, δεν εχω τις δυναμεις να ξαναπαω εξωτερικο να αρχισω απο την αρχη εκει.. πως θα γινει δλδ.. και ερχονται και χειροτερα μας λενε στα κ@λοκαναλα :/

[De@th L0rd]

καλημερα, δεν εχω ξαναγραψει σε αυτο το section , πραγμα που θα κανω τωρα μιας και δεν παει αλλο η κατασταση θελω να βγαλω πολλα πραγματα απο μεσα μου και να παρω αποψεις απο διαφορετικα ατομα εκτος του κυκλου μου

 

ειμαι 32 χρονων και πραγματικα νιωθω οτι καθε μερα βυθιζομαστε σαν κοινωνια ολο και πιο βαθια. δεν ξερω πως να αντιμετωπισω αυτη την κατασταση μιας και απο το 2008 και μετα με εχει επηρεασει ψυχολογικα και συναισθηματικα - νιωθω σαν στιμενο λεμονι με λιγα λογια - η κοινωνια καταρεει, εγκληματικοτητα, ακριβεια, ανεργια, κομφουζιο στους δρομους, νευρα και ολα αυτα στραγγιζουν οση ενεργεια μου εχει απομεινει

 

ειμαι ελευθερος επαγγελματιας εχωντας ανοιξει μια "εταιρια ΟΕ" και ασχολουμαστε με ιντερνετ. η δουλεια παρα πολυ πεσμενη αυτη τη στιγμη μετα βιας να βγαζω καθαρα 650 το μηνα -πληρωνωντας ενα καρο πραγματα εισφορες, ασφαλεια, εφορια, σουξου μουξου κτλ- και δουλευωντας χωρις ωραριο και φυσικα εχω στην πλατη μου κια το ενοικιο λογαριασμους φαι και παει λεγωντας..

 

αγχωνομαι βλεπωντας οτι η κατασταση δεν καλυτερευει καθολου και αυτο μου βγαινει στην προσωπικη μου ζωη -κανωντας με επιθετικο στην συμπεριφορα μου σε διαφορες καταστασεις με αλλους- πραγμα που εχει προξενησει τριβες και παρεξηγησεις. το θεμα οτι οτι το εχω συνηδητοποιησει αυτο αλλα ετσι οπως νιωθω μεσα μου δεν μπορω να "χαλαρωσω" στην καθημερινη μου ζωη.

 

προσφατα μουρθε και η κεραμιδα στο κεφαλι οταν χωρισα μετα απο 4 χρονια σχεση και πραγματικα δεν ξερω πως να αντιδρασω, ειμαι σε μια φαση που νιωθω εγκλωβισμενος και δεν μπορω να παρω καποια αποφαση σχετικα με το τι να κανω γενικα πια στην ζωη μου για το μελλον μου.

 

η ολη αυτη κατασταση με επηρεασε εμενα και την σχεση που ειχα με αποτελεσμα να καταληξουμε σε μια "φαση χωρισμου οπου ο χρονος θα δειξει αν ξαναδουλεψει" αποφασισαμε να κατσουμε λιγο χωριστα χωρις επικοινωνια κτλ να ξελαμπικαρουμε αλλα εγω καθε μερα ζω μια απιστευτη συναισθηματικη πιεση απο την κατασταση..

 

ο χωρισμος απλα με εριξε σε ενα χαντακι ακομα πιο βαθυ, αν και ορισμενες φορες νιωθω οτι "οκ ρε θα τα παλεψω θα το ξεπερασω και αυτο" τις περισσοτερες νιωθω "down" , πιανω τον εαυτο μου να καθομαι και να χαζευω κοιτωντας σα χαζος ενα σημειο επι αρκετη ωρα λες και ειμαι κανενας παππους με γεροντικη ανοια.

 

θα μου πει καποιος "ρε φιλε ασχολησαι με τα καλα της ζωης, μη σε παιρνει απο κατω και τα γνωστα" αλλα αυτα τα λογια ΔΕΝ μπορουν πραγματικα να βοηθησουν, δε μου λενε κατι ουσιαστικο. ΔΕΝ γινεται να μην επηρεαζομαι απο ολα αυτα που συμβαινουν μιας και ολα εχουν αντικτοιπο στην ζωη μου.

 

ωρες ωρες νιωθω οτι και τα "φιλικα" μου ατομα δεν με στηριζουν αρκετα κανωντας με να αναθεωρησω τις αποψεις μου για πολλα απο αυτα.

 

πως μπορω να βγω απο αυτη την κατασταση? καποια συμβουλη? καποια ιδεα? δεν ξερω πια τι επιλογες εχω, τι να κανω, δεν εχω τις δυναμεις να ξαναπαω εξωτερικο να αρχισω απο την αρχη εκει.. πως θα γινει δλδ.. και ερχονται και χειροτερα μας λενε στα κ@λοκαναλα :/

 

 

 

Λοιπόν:

 

1) Κόβεις τηλεόραση, tromaktika blog και τα συναφή

2) Ψυχολόγο

 

Αν έχεις ταμπού και θες να αποφύγεις το δεύτερο, πας κατευθείαν όταν χειροτερέψουν τα προβλήματα στον ψυχιάτρο. Εσύ διαλέγεις. Από αυτά που λες, μου μοιάζει πως έχεις κατάθλιψη. Δεν είσαι ο μόνος.

[thanocaster]

Ανοίγεις την πόρτα. Πας μέχρι το πιο κοντινό μεγάλο πάρκο. Κοιτάς γύρω σου. Βρίσκεις άλλους που μοιάζουν να απολαμβάνουν τη ζωή. Λες 'Καλημέρα'. Η συνέχεια έρχεται μόνη της.

[salamalekum]

η συνεχεια το ξερω πως ερχεται μονη της αλλα οταν σου εξηγω παραπανω πως νιωθω πρεπει να καταλαβεις οτι δεν ειναι πως δεν θελω να το κανω, απλα πια "δεν βγαινει". να παω να πω καλημερα σε καποιον αγνωστο στο παρκο, οκ και τι?

 

De@th L0rd τον ψυχιατρο τον σκεφτηκα (να μην πληρωνω τσαμπα και το ΤΕΒΕ ε ) αλλα δεν ξερω εχω ενδοιασμους να παω, δε θελω να καταληξω να παιρνω φαρμακα για να με κανουν να νιωσω καλυτερα. το να παρω βεβαια συμβουλες απο καποιον εξειδικευμενο δεν ειναι ασχημο

[gatokoritso]

εντελως φιλικα εχεις παθει κολλημα.ολοι μας περναμε στιγμες που η ζωη απλα φαινεται σαν ενα κακογουστο αστειο.οι συμβουλες μου:

1)κατσε και κανε μια σοβαρη συζητηση με τον εαυτο σου σχετικα με το επαγγελματικο σου μελλον.σκεψου αν αγαπας τη δουλεια σου.αν υπαρχαν επιλογες να αυξησης το εισοδηματος σου ή αν ειναι ωρα να κοιτας για δουλεια αλλου.

2)βγες για ενα καφεαδακι με τη σχεση σου και πες της τα συμπερασματα απο το 1.μετα τα αυτονοητα συγνωμη ειχα τις μαυρες μου,σε αγαπαω κ.α.

3)εχεις κανενα γνωστο ή λιγα λεφτακια να πας διακοπες καπου εδω κοντα και φτηνα?οτι πρεπει για να χαλαρωσεις και να αλλαξεις παραστασεις.

[giannret]

Να σκέφτεσαι κάθε ημέρα ότι υπάρχουν και χειρότερα, από τα δικά σου. Να σκέφτεσαι ότι υπάρχουν άνθρωποι με ανίατες αρρώστειες που πονάνε κάθε λεπτό της ημέρας.Να σκέφτεσαι ότι ένας 32 χρονος όπως εσύ, στην Αφρική διανύει χιλιόμετρα για να πιει δυο ποτήρια νερό.Να χαίρεσαι που βλέπεις τον ήλιο,που ακούς τα πουλιά, ακόμα και τα συζυγικά καυγαδάκια,που έχεις δυο χέρια για να χειροκροτήσεις! Και άλλα πολλά αγαπητέ μου ,πάρα πολλά!

[bluesattack]

Kρατα δυναμεις .Ερχονται χειροτερα 650 και 500 στην αναγκη.Καποτε διακοπες πηγαιναν μονο οι προνομιουχοι, οι υπολοιποι μαζευαν λεφτα κανα δυο χρονια για να παρουν μια tv, η για να αγορασουν κατι εβαζαν εγγυητη.

Και μην αναθεωρεις αποψεις μονο για τα φιλικα σου προσωπα , αναθεωρησε και για τις σχεσεις .Εχουν παρει δρομο και οι γυναικες.Αντι να στηριξουν καποιον στα δυσκολα (οπως εκαναν καποτε) , την κανουν μολις τελειωνουν οι ανεσεις .Γενικα μιλαω, δεν αφορα ολες και φυσικα εξαρταται και απο την συμπεριφορα καποιου.

[thanocaster]

Κοίτα... Όπως το βλέπω εγώ και όταν βρέθηκα σε αντίστοιχη φάση, είναι μαλακία να μην πιεστείς να ανοιχτείς. Ο ψυχαναγκασμός είναι κάτι που πολλές φορές σε οδηγεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα, και ας είναι από λάθος δρόμο.

 

Λες πως βγάζεις ίσα ίσα όσα σου χρειάζονται για να επιβιώνεις. Σίγουρα στερείσαι πολυτέλειες που θα σε έκαναν να νοιώθεις άνετα, ενώ δεν έχεις και την ασφάλεια της αποταμίευσης. Από την άλλη, μπορεί κάποιος να πει πως κρατάς την τύχη σου στα χέρια σου. Έχεις την επιχειρησή σου, και μάλιστα σε έναν τομέα όπου το άνοιγμα στο εξωτερικό είναι πολύ απλούστερο από ένα μαγαζί με φυσική παρουσία. Έχεις ένα κάποιο εισόδημα. Βασικά, έχεις δουλειά.

 

Για μένα, πιέσου να γνωρίσεις ανθρώπους. Στην αρχή θα είναι περίεργο, αλλά ο άνθρωπος δεν διαφέρει πολύ από το κατούρημα: η πρώτη ριπή είναι αβέβαιη. Μετά αποκτά "κανονικότητα".

[salamalekum]

gatokoritso ναι κολλημα μεγαλο ..

 

1] να την κανω την συζητηση με τον εαυτο μου, οκ επαγγελματικα κανω αυτο που σπουδασα και το εξασκω 12 χρονια τωρα. οταν λες για δουλεια αλλου εννοεις εξωτερικο ?

2] αυτο εγινε εννοειται και καταληξαμε στην αποφαση που λεω πιο πανω να ξεκοψουμε λιγο να ξεκολλησει και η σχεση

3] διακοπες χρειαζομαι και επειγοντος αλλα λογω δουλειας με βλεπω αυγουστο. μονο κανενα σαβατοκυριακο εχω αλλα οταν με βαραει αυτη η ξενερα στο κεφαλι , δεν εχω διαθεση ουτε στο περιπτερο να παω.

 

ξαναρχισα το καπνισμα τοχα κοψει εδω και κατι χρονια.. μαλακια και αυτο

 

Kρατα δυναμεις .Ερχονται χειροτερα 650 και 500 στην αναγκη.Καποτε διακοπες πηγαιναν μονο οι προνομιουχοι, οι υπολοιποι μαζευαν λεφτα κανα δυο χρονια για να παρουν μια tv, η για να αγορασουν κατι εβαζαν εγγυητη.

Και μην αναθεωρεις αποψεις μονο για τα φιλικα σου προσωπα , αναθεωρησε και για τις σχεσεις .Εχουν παρει δρομο και οι γυναικες.Αντι να στηριξουν καποιον στα δυσκολα (οπως εκαναν καποτε) , την κανουν μολις τελειωνουν οι ανεσεις .Γενικα μιλαω, δεν αφορα ολες και φυσικα εξαρταται και απο την συμπεριφορα καποιου.

 

συμφωνω για αυτο που λες για τις γυναικες που την κανουν στις δυσκολιες, αλλα περισσοτερο συμφωνω σε αυτο που λες για την συμπεριφορα, σε αυτο παιρνω την ευθυνη επανω μου

[gatokoritso]

ναι να ανοιξεις την επιχειρηση σου και στο εξωτερικο.εισαι μεσω ιντερνετ τα πραγματα ειναι ποιο απλα.ρε τσιμπα το γκομενακι να πατε μια παραλια.σε τετοιες στιγμες τα ζευγαρια πρεπει να ειναι κοντα.οποτε σε πιανει η μαλακια της απομονωσης τρωγε σοκολατακια και προχωρα.θα ερθουν καλυτερες στιγμες αααα και μην βλεπεις πολλες ειδήσεις ειναι το εξπρες για κατάθλιψη.

[De@th L0rd]

η συνεχεια το ξερω πως ερχεται μονη της αλλα οταν σου εξηγω παραπανω πως νιωθω πρεπει να καταλαβεις οτι δεν ειναι πως δεν θελω να το κανω, απλα πια "δεν βγαινει". να παω να πω καλημερα σε καποιον αγνωστο στο παρκο, οκ και τι?

 

De@th L0rd τον ψυχιατρο τον σκεφτηκα (να μην πληρωνω τσαμπα και το ΤΕΒΕ ε ) αλλα δεν ξερω εχω ενδοιασμους να παω, δε θελω να καταληξω να παιρνω φαρμακα για να με κανουν να νιωσω καλυτερα. το να παρω βεβαια συμβουλες απο καποιον εξειδικευμενο δεν ειναι ασχημο

 

 

Φίλε μου όταν έχεις φτάσει στο σημείο να υποφέρεις, ποιά η λογική που λέει ΟΧΙ στα φάρμακα; Δηλαδή είναι προτιμότερο να καταφεύγεις στο αλκοόλ η στο τσιγάρο τα οποία δρουν και ανεξέλεγκτα, επειδή έχει περάσει ως κοινωνικά αποδεκτό; Πέρα από ένα λάθος που κάνουν οι περισσότεροι είναι να νομίζουν ότι πχ θα πάρουν αντικαταθλιπτικά και την άλλη μέρα θα είναι πιο χαρούμενοι κ θα χαζογελάνε. Αυτό καμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. Περισσότερα δε μπορώ να σου πω, αλλά πριν πας στο ψυχίατρο πέρνα πρώτα από έναν ψυχολόγο που η δουλειά του είναι συμβουλευτική κι όχι κατευθείαν στα φάρμακα. Και να ξέρεις αυτό όσοι πάσχουν από φαρμακοφοβία στην Ελλάδα, βρίσκουν τη "λύση" αλλού. Πιο συνηθισμένες: Κακή διατροφή(παχυσαρκία), κάπνισμα, ποτό. Δε τη γλυτώνει κανένας τη χημική επίδραση δηλαδή.

[salamalekum]

οπως ειπωθηκε και στο "FRIENDS" .. we are on a break τωρα, οποτε το γκομενακι με παραλια δεν πανε πακετο αυτη τη στιγμη.. ειδησεις κανονικα δεν βλεπω αλλα εκατσα χτες να δω τα νεα τσεκουρια για τους ελευθερους επαγγελματιες και επαθα πλακα

 

επιχειρηση στο εξωτερικο ειναι πολυ περιπλοκο, η αγορα ειναι κορεσμενη, ιστοσελιδες φτιαχνουμε δεν κανουμε και κατι το σουπερ εξειδικευμενο..

 

ρε συ De@th L0rd εχεις δικιο γιαυτο που λες για το τσιγαρο/αλκοολ. δεν ειναι λυση, ειναι μια προσωρινη "αποδραση" ειπα μπας και υπαρχει καποιος τροπος εκτος φαρμακων, δε θελω να μπλεκω με τετοιες χημειες.. τα ξερω και τα καταλαβαινω αυτα που λες

[thanocaster]

Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα περισσότερο από το να γραφτείς σε μερικά "hire-a-freelancer" διεθνή site... Βέβαια, σκοπός δεν είναι να λύσεις το οικονομικό σου, αλλά όταν πιέζεσαι οικονομικά δύσκολα ξεφεύγεις από την ψυχολογική λούμπα που έχεις μπει...

 

EDIT: Δεν χρειάζεται να έχεις παρουσία στο εξωτερικό για να έχεις πελατεία εκτός Ελλάδας.

[bluesattack]

 

ρε συ De@th L0rd εχεις δικιο γιαυτο που λες για το τσιγαρο/αλκοολ. δεν ειναι λυση, ειναι μια προσωρινη "αποδραση" ειπα μπας και υπαρχει καποιος τροπος εκτος φαρμακων, δε θελω να μπλεκω με τετοιες χημειες.. τα ξερω και τα καταλαβαινω αυτα που λες

 

Ε βριζε που και που πολιτικους , μεγαλοσυνδικαλιστες-εργατοπατερες και ξυστρες Δ.Υ (γενικα και αοριστα καλυτερα αν το κανεις δημοσια )

[salamalekum]

ψυχολογικο roller coaster η ολη φαση..

 

bluesattack αυτο το εκανα και το κανω και δημοσια και οπου λαχει. αστο με τους βλακες, ειναι να τους πιασουμε ολους να τους ενωσουμε σε ενα τεραστιο human centipide να τρωει ο ενας τα σκατα του αλλου ετσι για να γευτουν αυτα που αραδιαζουν και κανουν καθε μερα σε αυτο τον τοπο