Rock.....και σήμερα......

[nikosgia]

Τι κακό είναι αυτό πας να πιεις μια Γα#$@%$η μπύρα....και ακούς απο Lady Gaga μέχρι ότι παπαριά πιάσει στα χέρια του ο εκάστοτε DJ ( ο θεός να τον κάνει.....),.

Είναι πλέον μετρημένα στα δάχτυλα τα μαγαζία που παίζουν Rock και metal.....Eιπαμε ...ΝΑΙ όλα εξελίσσονται, και η μουσική δεν θα μπορουσε να αποτελεί εξαίρεση ...αλλά οχι και έτσι ρε φίλε , είπαμε...Έλεος!!! Αυτά δεν είναι τραγούδια , δεν μπορείς καταρχήν να ξεχωρίσεις ,που τελειώνει το ένα κομμάτι και που αρχίζει το άλλο ,όλα ίδια μου φαίνονται.....Δεν ξέρω τι να πω ισως εγώ είμαι πίσω ....

[giorgos147]

Κοίτα, γούστα είναι αυτά.

 

Όπως εγώ δε μπορώ επίσης να ακούσω τη Lady Gaga όπως λες, έτσι και αυτοί δε μπορούν να ακούσουν παλιές και μη, γαμάτες ροκ κομματάρες. Είχα φίλο που άκουγε Lady Gaga μανιωδώς και σε γαμάτα παλιά και μη, ροκ και μη, τραγούδια, έλεγε "τι είναι αυτό το πράγμα;"

 

Μη τη ψάχνεις τη δουλειά.

 

*Είμαι σίγουρος ότι υπάρχει ήδη παρόμοιο θέμα.

[-nick-]

Ρε φιλε ενα μαγαζι να βρω που να παιζει IDM/liquid drum&bass/downtempo/(psy_chill/ambient και τι στον κοσμο

[nikosgia]

Μωρέ γούστα είναι....αλλά δεν μπορώ με το φτωχό μου το μυαλό να τα συγκρίνω.....και έχω προσπαθήσει φιλότιμα.....

[+af.Constantine]

Οντως φιλε προσπαθω να σκεφτω την ζωη χωρις rock και παθαινω. Αν και ακουω και rap και trance και οτι θες η rock ειναι πρωτη με διαφορα.

Δηλαδη σκεψου να μην ακους guns n' roses .. απλως δεν γινετε.

 

Τελικως πιστευω οτι αυτα είναι γουστα που αλλαζουν απο ατομο σε ατομο, αλλα και στο ιδιο ατομο με την παροδο του χρονο. Εγω για παραδειγμα πριν απο 2 χρονια ακουγα house που τωρα σιχαινομαι.

[slipknot]

IDM/liquid drum&bass/downtempo/(psy_chill/ambient

 

Αυτό αποτελεί επιστημονικό όρο για τη διάρροια;

[-nick-]

Αυτό αποτελεί επιστημονικό όρο για τη διάρροια;

 

What the fuck?

[Επισκέπτης]

Αυτά δεν είναι τραγούδια , δεν μπορείς καταρχήν να ξεχωρίσεις ,που τελειώνει το ένα κομμάτι και που αρχίζει το άλλο ,όλα ίδια μου φαίνονται.

 

Η αλήθεια είναι ότι τα έχουμε ξανασυζητήσει, αλλά ας συνεισφέρω κι εγώ σε κάτι:

 

Το φαινόμενο του να ακούς, βλέπεις κάποια πράγματα ίδια, αφορά τη συνήθεια και το που επικεντρώνεσαι. Πολλοί Ευρωπαίοι-Αμερικάνοι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους Ασιάτες γιατί δεν έχουν συνηθίσει να βλέπουν τέτοια πρόσωπα και επικεντρώνονται σε χαρακτηριστικά που ναι, είναι ίδια. Προφανώς, όμως, και έχουν διαφορές μεταξύ τους. Αντίστοιχα οι Ασιάτες δεν ξεχωρίζουν τόσο εύκολα τους άλλους λαούς κ.ο.κ.

 

Αυτοί που δεν ακούν μέταλ, τους φαίνονται όλα ίδια. Αυτοί που δεν ακούν σκυλάδικα, το ίδιο κτλ κτλ.

 

Αν πάντως αρχίσεις και ακούς ένα είδος, σιγά σιγά θα μπορέσεις να καταλάβεις τις διαφορές ανάμεσα στα κομμάτια. Απλά δε θα είναι αυτές στις οποίες επικεντρώνεσαι αυτή τη στιγμή.

 

Θα μου πεις, βέβαια, άμα αντιπαθείς ένα είδος, γιατί να κάτσεις να ασχοληθείς μαζί του; Η αξία της τέχνης, είναι αυτή που θα της δώσεις. Από εκεί και έπειτα, επιλογή του καθενός τι θα προτιμήσει να βάλει σε θρόνο και δικά του τα κριτήρια για το τι αξίζει. Εγώ, ας πούμε, έχω ως standards την αντοχή στο χρόνο, το πάθος των ανθρώπων που βλέπω να ασχολούνται με κάποιο είδος (πχ Γράφουν για να βγάλουν λεφτά; Επειδή έχουν κάποια εσωτερική ανάγκη; Είναι ειλικρινής ή προσπαθούν να μιμηθούν άλλους; κτλ), το πόσο βοηθούν ψυχικά αυτούς που ακούνε (δεν εννοώ να τους κάνει χαρούμενος, αλλά να τους δίνει ψυχική ισορροπία) κ.α. Με το τελευταίο εννοώ ότι δε θα κάτσω να ασχοληθώ με είδη μουσικής που ακούει κάποιος μανιωδώς, όταν τον βλέπω να μην καλύπτεται ούτε ο ίδιος και να μην ξέρει τι του φταίει.

 

Κάπως έτσι.

[nikosgia]

Η αλήθεια είναι ότι τα έχουμε ξανασυζητήσει, αλλά ας συνεισφέρω κι εγώ σε κάτι:

 

Το φαινόμενο του να ακούς, βλέπεις κάποια πράγματα ίδια, αφορά τη συνήθεια και το που επικεντρώνεσαι. Πολλοί Ευρωπαίοι-Αμερικάνοι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους Ασιάτες γιατί δεν έχουν συνηθίσει να βλέπουν τέτοια πρόσωπα και επικεντρώνονται σε χαρακτηριστικά που ναι, είναι ίδια. Προφανώς, όμως, και έχουν διαφορές μεταξύ τους. Αντίστοιχα οι Ασιάτες δεν ξεχωρίζουν τόσο εύκολα τους άλλους λαούς κ.ο.κ.

 

Αυτοί που δεν ακούν μέταλ, τους φαίνονται όλα ίδια. Αυτοί που δεν ακούν σκυλάδικα, το ίδιο κτλ κτλ.

 

Αν πάντως αρχίσεις και ακούς ένα είδος, σιγά σιγά θα μπορέσεις να καταλάβεις τις διαφορές ανάμεσα στα κομμάτια. Απλά δε θα είναι αυτές στις οποίες επικεντρώνεσαι αυτή τη στιγμή.

 

Θα μου πεις, βέβαια, άμα αντιπαθείς ένα είδος, γιατί να κάτσεις να ασχοληθείς μαζί του; Η αξία της τέχνης, είναι αυτή που θα της δώσεις. Από εκεί και έπειτα, επιλογή του καθενός τι θα προτιμήσει να βάλει σε θρόνο και δικά του τα κριτήρια για το τι αξίζει. Εγώ, ας πούμε, έχω ως standards την αντοχή στο χρόνο, το πάθος των ανθρώπων που βλέπω να ασχολούνται με κάποιο είδος (πχ Γράφουν για να βγάλουν λεφτά; Επειδή έχουν κάποια εσωτερική ανάγκη; Είναι ειλικρινής ή προσπαθούν να μιμηθούν άλλους; κτλ), το πόσο βοηθούν ψυχικά αυτούς που ακούνε (δεν εννοώ να τους κάνει χαρούμενος, αλλά να τους δίνει ψυχική ισορροπία) κ.α. Με το τελευταίο εννοώ ότι δε θα κάτσω να ασχοληθώ με είδη μουσικής που ακούει κάποιος μανιωδώς, όταν τον βλέπω να μην καλύπτεται ούτε ο ίδιος και να μην ξέρει τι του φταίει.

 

Κάπως έτσι.

'Eχεις δίκιο έτσι είναι ,απλά έχω ένσταση ως προς το εμπορικό μέρος της υπόθεσης...θα πει κάποιος οτι αυτή η παράμετρος είναι η βασικότερη και πάντα υπήρχε..Ναι σύμφωνοι αλλά οχι σε τέτοιο βαθμό ώστε η ποιότητα να έρχεται σε δευτερη μοιρα,και το πλείστον των κομματιών να ξεχνιούνται μέσα σε λίγους μήνες, απο την πρώτη κυκλοφορία τους...

[Dbzakias2]

λοιπον μονο μια μπυραρια εχω δει στη ζωη μου που επαιζε (εκεινη τη μερα μονο) AC/DC. ειναι στην φοινικουντα (κοντα στην πυλο στη Πελοποννησο).

[Επισκέπτης]

Εμένα η ιστορία με την εμπορικότητα σε ένα πράγμα με χαλάει και μόνο. Δε με ενδιαφέρει που κάποιοι βγάζουν λεφτά, δε με ενδιαφέρουν οι σκοποί που γράφουν μουσική, δε με πειράζει που κλέβουν κομμάτια από άλλους, δε με πειράζει τίποτα από όλα αυτά. Το μόνο που με ενοχλεί είναι ότι προσπαθούν και πείθουν πολύ κόσμο ότι δεν υπάρχει άλλη μουσική παρά μόνο αυτή, κλείνοντας ορίζοντες.

[-nick-]

λοιπον μονο μια μπυραρια εχω δει στη ζωη μου που επαιζε (εκεινη τη μερα μονο) AC/DC. ειναι στην φοινικουντα (κοντα στην πυλο στη Πελοποννησο).

 

Εκει εχει κ ενα σουβλατζιδικο που βαζει ροκιες. Το εχει ενας τυπος που μοιαζει φουλ με τον Ελβις!

[nikosgia]

λοιπον μονο μια μπυραρια εχω δει στη ζωη μου που επαιζε (εκεινη τη μερα μονο) AC/DC. ειναι στην φοινικουντα (κοντα στην πυλο στη Πελοποννησο).

Υπάρχουν και Αθήνα αδελφέ αρκεί να το ψάξεις...Για παράδειγμα υπάρχει στο πεζόδρομο περιστερίου μια που βάζει συνέχεια και ανελειπώς Rock και metal ,και φυσικά αφθονη μπύρα... :rolleyes:

 

Εκει εχει κ ενα σουβλατζιδικο που βαζει ροκιες. Το εχει ενας τυπος που μοιαζει φουλ με τον Ελβις!

'Ετυχε να χω πάει, όντως ο τύπος δεν παίζεται....αλλά και το σουβλατζίδικο επίσης....να παραγγέλνεις διπλόπιττο και να ακούς Fear of the dark........ :P

[yiannis72]

Μάλλον ξεφεύγω απ'το θέμα,αλλά είναι όντως τραγικό να μην υπάρχει μέρος που να μπορείς να πιείς μια μπύρα ακούγοντας τη μουσική που σου αρέσει,όποια κι αν είναι αυτή.Ένας από τους λόγους που έχω σταματήσει να βγαίνω είναι αυτός.

Μπορεί μεν να υπάρχουν μαγαζιά που να παίζουν μπλουζ και ροκ αλλά ψυχεδέλεια(60'ς) που τη λατρεύω δεν παίζεται πουθενά-νομίζω.

Μια από τις μεγαλύτερες-ευχάριστες-εκπλήξεις που μου έχουν τύχει πάντως είναι όταν πριν 4-5 χρόνια ήμουν με την κοπέλα μου για διακοπές στην Παλαιόχωρα στην Κρήτη και το πρώτο βράδυ με έφαγε να πάμε στη ντίσκο.Πήγα με βαριά καρδιά μέχρι που φτάνοντας στην πόρτα,μαγικές μελωδίες έφτασαν στ΄αυτιά μου.Love,13th floor Elevators,Elecric Prunes,Music Emporium,Laghonia και διάφορα άλλα γκρουπ που δεν ακούγονται ούτε στην Αθήνα ήταν η μουσική που παιζόταν όλο το βράδυ.Όπως μου εξήγησε ο Dj πετύχαμε βραδιά αφιέρωμα στα 60'ς,όμως τόσο ψαγμένο αφιέρωμα δεν το περίμενα.

Κάτσαμε μέχρι το πρωί γιατί κάθε φορά που έλεγα να φύγω,έβαζε κάποιο κομμάτι καλύτερο από το προηγούμενο.

Btw,ξέρει κανείς αν κανένα μαγαζάκι στην Αθήνα παίζει τέτοια μουσική;