Πέθανε ο Δρ. Θάνατος

[apd453]

Ορμώμενος από το θάνατο του Τζακ Κεβόρκιαν ανοίγω αυτό το θέμα.

 

Ποια είναι η άποψη σας για την ευθανασία?

Τι θα κάνατε Π.Χ. στη περίπτωση της Τέρι Σκιάβο?

Προϋποθέσεις υπάρχουν? Ποιες είναι?

 

Μια ενδιαφέρον ανάλυση εδώ.

 

Πάρτε και την άποψη της εκκλησίας.

 

Υπάρχει και εργάκι με το Πατσίνο καλούτσικο σχετικό με το θέμα.

http://www.youtube.com/watch?v=suOl27sWwKE

 

Τη προσωπική μου άποψη τη καλύπτει αυτό:

Αριστόβουλος Μάνεσης, «αν κάποιος δεν μπορεί να διαθέσει κατά πρώτο λόγο τη φυσική του ύπαρξη, η άσκηση όλων των άλλων δικαιωμάτων αποβαίνει ανέφικτη»

[marantonis]

Ρέστ ιν πις (που λεει ο λογος).

 

Εγω μεσω της ταινιας τον γνωρισα, αφου ημουν μικρος οταν γινοταν ο ντορος στην τιβι, στα 90's, αλλα λατρεψα την ιδεολογια του, κατοπιν.

[gatokoritso]

με ενδιαφερει πολυ η ιδεολογια του.αλλα μεσα στο πονο ποσο λογικα μπορει να σκεφτει ενας άνθρωπος?

R.I.P. Jack

[apd453]

με ενδιαφερει πολυ η ιδεολογια του.αλλα μεσα στο πονο ποσο λογικα μπορει να σκεφτει ενας άνθρωπος?

R.I.P. Jack

Πόσα χρόνια θα μπορούσες να ζήσεις με τον πόνο?

[chill]

Πόσα χρόνια θα μπορούσες να ζήσεις με τον πόνο?

 

Να σου πω εγώ που τον έχω βιώσει....ε λοιπόν ούτε μέρα.

 

Είμαι 100% υπέρ.Δυστυχώς έχω προσωπικά βιώσει το συγκεκριμένο δίλημμα. 10 χρόνια πριν βρισκόμουν, ένα βήμα πριν γίνω τροφή για τα σκουλήκια. Ο πόνος απερίγραπτος, ενώ για συντροφιά είχα δεκάδες μηχανήματα γύρω μου. Αυτό που επιζητούσα κάθε μέρα, ήταν η λύτρωση μιας και αν τελικά την γλίτωνα θα έπρεπε να έχω ένα μηχάνημα μαζί μου που θα εκτελεί συγκεκριμένες λειτουργίες που το δικό μου σώμα δεν θα μπορούσε. Να μην τα πολυλογώ, συγκεκριμένο τμήμα του οργανισμού μου που είχε βγει off......επανήλθε. Έτσι απλά μια ωραία πρωία, έγινε αυτό που μια ντουζίνα χειρουργείων δεν είχε καταφέρει. Σήμερα λοιπόν γράφω γιατί τότε δεν είχα δικαίωμα να διατάξω τους γιατρούς για το προσωπικό μου "game over". Ο πόνος είναι ο πιο άσχημος σύμβουλος. Αν βρισκόμουν σε time machine πίσω στο χρόνο ακόμα και αν γνώριζα την επιτυχή τελική έκβαση της περιπέτειας μου, αν είχα την ευκαιρία να επιβάλω το unplugged θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη.

[apd453]

Για αυτό ρώτησα για προϋποθέσεις.

Προφανώς θα πρέπει κάποιοι ειδικοί να αποφανθούν για τη μονιμότητα της όποιας κατάστασης που αφορά πόνο, παράλυση κλπ.

 

Ακόμη όμως και λανθασμένη απόφαση να πάρεις στο τέλος η απόφαση θα είναι δικιά σου όπως και η ευθύνη.

[papajo_r]

Οι ειδικοί άνθρωποι είναι και κάνουν λάθη... μονο ο χρόνος δεν κάνει λάθη...

[marantonis]

Να σου πω εγώ που τον έχω βιώσει....ε λοιπόν ούτε μέρα.

 

Είμαι 100% υπέρ.Δυστυχώς έχω προσωπικά βιώσει το συγκεκριμένο δίλημμα. 10 χρόνια πριν βρισκόμουν, ένα βήμα πριν γίνω τροφή για τα σκουλήκια. Ο πόνος απερίγραπτος, ενώ για συντροφιά είχα δεκάδες μηχανήματα γύρω μου. Αυτό που επιζητούσα κάθε μέρα, ήταν η λύτρωση μιας και αν τελικά την γλίτωνα θα έπρεπε να έχω ένα μηχάνημα μαζί μου που θα εκτελεί συγκεκριμένες λειτουργίες που το δικό μου σώμα δεν θα μπορούσε. Να μην τα πολυλογώ, συγκεκριμένο τμήμα του οργανισμού μου που είχε βγει off......επανήλθε. Έτσι απλά μια ωραία πρωία, έγινε αυτό που μια ντουζίνα χειρουργείων δεν είχε καταφέρει. Σήμερα λοιπόν γράφω γιατί τότε δεν είχα δικαίωμα να διατάξω τους γιατρούς για το προσωπικό μου "game over". Ο πόνος είναι ο πιο άσχημος σύμβουλος. Αν βρισκόμουν σε time machine πίσω στο χρόνο ακόμα και αν γνώριζα την επιτυχή τελική έκβαση της περιπέτειας μου, αν είχα την ευκαιρία να επιβάλω το unplugged θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Πολυ ωραιο αυτο το ποστ, και αρκετα μη αναμενομενο μπορω να πω. Το λεω διοτι οι περισσοτεροι θελουν -εξαιρετικα εγωιστικα- να αναγκασουν εναν ανθρωπο να συνεχισει να βιωνει εναν τεραστιο πονο ως το τελος, με τη δικαιολογια "κι αν μια στο τρισσεκατομυριο ανακαμψει;", ενω εσυ ανεκαμψες και διαφωνεις μ' αυτους. Κι εγω διαφωνω (αλλωστε, για να μιλησουμε ειλικρινα, ε δεν ειναι και κανενα φοβερο χαρωπο δωρο η συνεχεια της ζωης).

 

Το θεμα ειναι πως θεωρω υπερμετρα μαλακες οσους νομιζουν οτι εχουν το δικαιωμα να μας στερησουν το δικαιωμα της ζωης και του θανατου.

 

 

μονο ο χρόνος δεν κάνει λάθη...

Αυτο δε λεει απολυτως τιποτα. Ο χρονος δε κανει λαθη γιατι το λαθος και το σωστο ειναι ανθρωπινες εννοιες, και ο χρονος δεν ειναι ανθρωπος ουτε επικοινωνει με ανθρωπους.

[-nick-]

Το θεμα ειναι πως θεωρω υπερμετρα μαλακες οσους νομιζουν οτι εχουν το δικαιωμα να μας στερησουν το δικαιωμα της ζωης και του θανατου.

 

Αυτο επεκτείνεται σε παρα πολλους τομεις. Από τις ενδεχόμενα μελλοντικές απαγορεύσεις ως προς το τι θα μπορουμε να τρωμε/καταναλωνουμε, εως το τι ουσιες βαζουμε μεσα μας.

[marantonis]

Αυτο επεκτείνεται σε παρα πολλους τομεις. Από τις ενδεχόμενα μελλοντικές απαγορεύσεις ως προς το τι θα μπορουμε να τρωμε/καταναλωνουμε, εως το τι ουσιες βαζουμε μεσα μας.

Βεβαιως. Κι οχι μονο μελλοντικες, προφανως.

[-nick-]

^ Σωστος. Αλλα θα διαφωνησω με αυτΟ :

 

(αλλωστε, για να μιλησουμε ειλικρινα, ε δεν ειναι και κανενα φοβερο χαρωπο δωρο η συνεχεια της ζωης).

 

Η ζωη ειναι δωρο και πολυτιμη, επειδη ειναι πολυ μικρα διαστημα υπαρξης στο ενδιαμεσ0 τεραστιων διαστηματων ανυπαρξιας .

[marantonis]

Το καλο, παντως, σε σχεση με το κεντρικο θεμα, ειναι πως φαινεται οτι ολο και περισσοτεροι ανθρωποι ξεκινουν και υπερασπιζονται το δικαιωμα του -προσωπικου τους- θανατου. Αυτο προοδευτικα θα οδηγησει στην θεσπιση του. Ελπιζω συντομα, αν και η μαχη με τους συντηριτιστες ειναι παντοτε δυσκολη και αποτρεπτικη.

 

^ Σωστος. Αλλα θα διαφωνησω με αυτΟ :

 

 

 

Η ζωη ειναι δωρο και πολυτιμη, επειδη ειναι πολυ μικρα διαστημα υπαρξης στο ενδιαμεσ0 τεραστιων διαστηματων ανυπαρξιας .

Κι ομως, αυτο δε δικαιολογει την πολυτιμοτητα.

Η υπαρξη βρισκεται παντου, συνεχως ξεκινα και συνεχως ληγει, και η υπαρξη σου, αντικειμενικα, δηλαδη φυσικα, δεν ειναι πιο σημαντικη απο εκεινη των κουνουπιων που σκοτωνεις το βραδυ. Αυτη ειναι η συμπαντικη, αρα μη ανθρωποκεντρικη, ερμηνεια. Ο κοσμος χεστηκε αν πεθανεις. Ο κοσμος χεστηκε αν πεθανει και ολοκληρη η ανθρωποτητα, θα προσαρμοστει χωρις κανενα προβλημα.

[-nick-]

Δεν διαφωνώ με αυτόν τον μηδενισμό, ίσα ίσα με εκφράζει μιας και είναι εντελώς ρεαλιστικός. Αυτό όμως δεν ακυρώνει την σημασία της συμμετοχής μας στο Πάν που λεγεται Σύμπαν.Όταν μας δίνεται η δυνατότητα να βιώνουμε την ύπαρξη μας , μέσω της συνείδησης μας, είναι γέγονος που έχει σημασία.

[marantonis]

Δεν διαφωνώ με αυτόν τον μηδενισμό, ίσα ίσα με εκφράζει μιας και είναι εντελώς ρεαλιστικός. Αυτό όμως δεν ακυρώνει την σημασία της συμμετοχής μας στο Πάν που λεγεται Σύμπαν.Όταν μας δίνεται η δυνατότητα να βιώνουμε την ύπαρξη μας , μέσω της συνείδησης μας, είναι γέγονος που έχει σημασία.

Για ποιον; Για 'σενα, μονο. Γιατι η δικη σου συνειδηση θελει να ειναι σημαντικη, και δινει αξια στον εαυτο της.

Ειναι κατι ανθρωπινο, και η δικη μου το κανει, αν δε το εκανε ολοι θα αυτοκτονουσαμε, πιθανως (οχι οτι ειναι ο μονος λογος για να προβεις σ' αυτη την ενεργεια), αλλα αντικειμενικα, κανει λαθος, κι ισως ειναι καλο να το γνωριζουμε. Ισως και οχι, αλλα η αληθεια δε κυτταει τι ειναι καλο για μας και τι οχι.

[papajo_r]

Όπα όπα τώρα μην μπερδεύουμε την βουρτσα πάλι....

 

Ναι ο κόσμος χέστηκε για το αν ζεις η αν πεθαίνεις...

 

Εσύ όμως γουστάρεις να ζεις γιατί δεν θα το κανεις για πολύ καιρό και είναι ωραία!!!

 

 

Χέστηκε το σύμπαν για το τι γουστάρεις? ναι.

 

με τον ίδιο τρόπο όμως χέστηκες εσύ που χέστηκε το σύμπαν! ότι φάμε και ότι πιούμε!

 

δεν είμαστε σημαντικοί αλλα δεν υπάρχει και λόγος να είμαστε! γιατί να πρέπει να είμαστε κάτι? πχ σημαντικοί η ασήμαντοι? δεν φτάνει που απλά είμαστε? καθίστε και απολαύστε!