Επισκέπτης Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Εγώ στο video πάλι είδα απλώς σύγκριση αρχάριας και καλής τεχνικής. Πού την είδες την τεχνική σε αυτά που αναφέρει ήθελα να ήξερα. Εκτός αν θεωρείς σημαντικότερο κομμάτι του βίντεο το "one-buttock-play" που είναι προφανές πως πρόκειται για αστείο και όχι για τεχνική οδηγία για το πως παίζεται το πιάνο. Το "σκεφτείτε τους πεθαμένους σας" δε θέλω να το αναφέρω καν γιατί θα φτύσω χολή περί φτήνιας και δε ψήνομαι γιατί ο κύριος είναι συμπαθέστατος. Ελπίζω να μην υπάρχουν αντίστοιχα video και για την ποίηση ή τη ζωγραφική. Μήπως να ξεκαβαλήσεις λίγο το καλάμι; Μου αρέσει που σε ενοχλούν οι άλλοι. Λίγος σεβασμός σε έναν άνθρωπο που έχει φάει μερικές χιλιάδες ώρες παραπάνω από σένα σε κάποια θέματα, δε θα ήταν κακό. Το "σκεφτείτε τους πεθαμένους σας" δεν το έβγαλε ο μαέστρος. Υπάρχει μέσα στη μουσική και έχει άμεση σχέση με το συγκεκριμένο κομμάτι. Είναι το θέμα του. Υπάρχουν ορισμένοι συμβολισμοί στη χρήση κάποιων μουσικών στοιχείων (ρυθμικά, αρμονικά) που αντιλαμβάνεται κάθε σοβαρός συνθέτης και αναλυτής. Βέβαια για το συγκεκριμένο κομμάτι τα πράγματα είναι ακόμη πιο σαφή, καθώς ο ίδιος ο συνθέτης υπαγορεύει στο τελείωμα του κομματιού "smorzando" που σημαίνει αργοσβήνοντας-πεθαίνοντας. Το ίδιο κομμάτι ζήτησε (και παίχτηκε) στην κηδεία του, μαζί με το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ (μάντεψε γιατί διάλεξε το συγκεκριμένο). Επίσης, υπάρχει ένας στίχος που το συνοδεύει, που μιλάει για τα δάκρυα κάποιου που θρηνεί (δε το θυμάμαι ακριβώς). Εκτός αν είναι και ο Σοπέν φτηνιάρης, οπότε εκεί έχουμε ξεφύγει εντελώς.
Timonkaipumpa Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Αν ήξερες πόσες φορές έχω ακούσει στη ζωή μου "δεν είχα ιδέα ότι μπορεί να ακούσει κανείς τη μουσική έτσι" και πόσες φορές το έχω ζήσει και εγώ ο ίδιος, δε θα το έλεγες αυτό. Το πιο απλό πράγμα πάνω στο οποίο χτίζεται η μουσική, την αίσθηση της ερώτησης και απάντησης, προβλήματος και λύσης, ένας κόσμος και ένας διαφορετικός κόσμος, όποτε την επισημαίνω πάνω σε ένα μουσικό έργο, η αντίδραση που παίρνω κατά 95% είναι ένα επιφώνημα και η παραπάνω πρόταση. Ενώ δεν συμπαθείς την εκμαίευση συμπερασμάτων από την γενίκευση προσωπικών εμπειριών (σύμφωνα με αυτό που γράφεις στην υπογραφή σου) τώρα κάνεις ακριβώς αυτό. Επίσης, το να δίνεις σημασία σε κάποια πράγματα, όπως ο "διάλογος", δεν σημαίνει ότι "μαθαίνεις να ακούς μουσική". Γιατί έτσι, αφήνεις ένα μεγάλο μέρος μουσικής απέξω. Αρχής γενόμενης από την music concrete, που, φαντάζομαι, στους λογιοfans έχει μία βαρύνουσα σημασία Θέλω κάποιος από εσάς που το γράφετε, να το στηρίξετε μια φορά και να μου απαντήσετε τι εννοείτε με αυτό. Τι σημαίνει δεν υπάρχει ξέρω να ακούω μουσική; Γιατί τα παιδάκια ακούνε παρόμοια πράγματα, με παρόμοιο βάθος και δεν ακούνε τη μουσική που θα ακούγανε σε προσωπικό επίπεδο και όταν μεγαλώσουν; Γιατί οι μεγαλύτεροι όταν τους εξηγείς κάποια πράγματα αρχίζουν να αγαπούν κομμάτια τα οποία βαριόντουσαν (πολλές φορές δε, μένουν άναυδοι από αυτήν την εμπειρία); Γιατί χασκογελάνε όλοι αυτοί στο βίντεο του Bernstein που δημοσίευσα νωρίτερα, λες και ακούνε για πρώτη φορά το κομμάτι; Μία χαρά στο στήριξα προηγουμένως. Εάν έχεις αντιρρήσεις, μπορούμε να τις συζητήσουμε. Αλλά το να ακυρώνεις ότι έχει γραφτεί... δεν σημαίνει ότι αφενός δεν γράφτηκε και αφετέρου ότι θα ξαναγραφτεί. Εκεί είναι, πάνε (που λένε και στην Σαλλονίκη) και δες το.
Lucifer Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Πού την είδες την τεχνική σε αυτά που αναφέρει ήθελα να ήξερα. Βεβαίως, αναφέρομαι στο σημείο που μιμείται τον ήχο που θα έβγαζε ένα παιδάκι x ηλικίας κάθε φορά, μέχρι και εκεί που επιδεικνύει την διαφορά μιας πιο flowing ερμηνείας. Δεν ξέρω αν με το "τεχνική" κατάλαβες κάτι διαφορετικό. Ίσως να θες να διορθώσεις την ορολογία μου, ίσως όντως να μην κατάλαβες ή ίσως να μη θυμάσαι το βίντεο που παρέθεσες. Δεν ξέρω ποιο απ' τα 3 προτιμώ λιγότερο. Μήπως να ξεκαβαλήσεις λίγο το καλάμι; Μου αρέσει που σε ενοχλούν οι άλλοι. Λίγος σεβασμός σε έναν άνθρωπο που έχει φάει μερικές χιλιάδες ώρες παραπάνω από σένα σε κάποια θέματα, δε θα ήταν κακό. Μήπως να κάτσω να μου τον φορέσει κι όλας; Δεν έθιξα το παραμικρό ζήτημα στον τομέα του, εγώ δεν ξέρω να βρω το Λα στο πιάνο, προφανώς και δεν μπορώ να τον κρίνω ως οτιδήποτε περισσότερο από ακροατής -και δεν έκανα καν αυτό. Αυτό που έθιξα και με ξενέρωσε κάπως (γιατί το βίντεο συνολικά είναι απολαυστικό) είναι πως... Το "σκεφτείτε τους πεθαμένους σας" δεν το έβγαλε ο μαέστρος. Υπάρχει μέσα στη μουσική και έχει άμεση σχέση με το συγκεκριμένο κομμάτι. Είναι το θέμα του. Υπάρχουν ορισμένοι συμβολισμοί στη χρήση κάποιων μουσικών στοιχείων (ρυθμικά, αρμονικά) που αντιλαμβάνεται κάθε σοβαρός συνθέτης και αναλυτής. Βέβαια για το συγκεκριμένο κομμάτι τα πράγματα είναι ακόμη πιο σαφή, καθώς ο ίδιος ο συνθέτης υπαγορεύει στο τελείωμα του κομματιού "smorzando" που σημαίνει αργοσβήνοντας-πεθαίνοντας. Το ίδιο κομμάτι ζήτησε (και παίχτηκε) στην κηδεία του, μαζί με το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ (μάντεψε γιατί διάλεξε το συγκεκριμένο). Επίσης, υπάρχει ένας στίχος που το συνοδεύει, που μιλάει για τα δάκρυα κάποιου που θρηνεί (δε το θυμάμαι ακριβώς). Εκτός αν είναι και ο Σοπέν φτηνιάρης, οπότε εκεί έχουμε ξεφύγει εντελώς. ...δε δέχομαι να μου υπαγορεύει κανείς τι να αισθάνομαι. Μπορεί ο Chopin να το έγραψε για το σκύλο του και ο Grieg να έπαιζε σκεπτόμενος την πρώην του, μπορεί ο Bach να έγραφε φούγκες που διαβάζονται ανάποδα για να μπορεί να μετράει ευκολότερα τα παιδιά του και μπορεί ο Heifetz να είχε το vibrato που είχε επειδή τον συντάραζαν λυγμοί για τη γενοκτονία της Λιθουανίας απ' τους Ναζί -δεν μπορεί κανείς να μου επιβάλλει να νοιώσω το ίδιο, πόσο μάλλον για τον ίδιο λόγο. Αν θεωρείς πως "ξέρεις να ακούς μουσική" επειδή ξέρεις τι ένοιωθε ο εκάστοτε συνθέτης και το εξομοιώνεις, είναι άλλος που πρέπει να ξεκαβαλήσει το καλάμι. Και αν ως ενδεχόμενος συνθέτης ο ίδιος, έχεις την απαίτηση ο ακροατής να εκλαμβάνει την τέχνη όπως την προόριζες εσύ, επαναλαμβάνω, παίρνεις τον εαυτό σου πολύ σοβαρότερα απ' την τέχνη που υπηρετείς. Αν θες τώρα μπορώ να σου αναλύσω ακριβώς γιατί ο Νταλί έβαζε βυζιά στη θάλασσα και για ποιο λόγο έγραφε ο Rilke το "Τραγούδι του Έρωτα και του Θανάτου". Όχι τίποτε άλλο, για να ξέρεις τι να νοιώθεις και να λες πως ξέρεις να διαβάζεις ποίηση. Λίγη αποστήθιση θέλει, δεν είναι τίποτα ψυχοφθόρο.
Xvipes Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Προκειμένου να κάνετε αντιπαράθεση χάνετε το νόημα νομίζω... Lucy δε νομίζω να χρειάζεται να νιώσεις θλίψη όταν ακούς ένα κομμάτι που γράφτηκε από κάποιον που αυτό ήθελε να περάσει αλλά αν για κάποιο λόγο το νιώσεις και εσύ δε νομίζεις ότι αυτό σαν συναίσθημα είναι έστω λίγο μαγευτικό? οκ μπορεί να σου ακούγεται γλυκανάλατο έτσι όπως το λέω αλλά αν πας να βάλεις την λογική-ρεαλισμό στο τραγούδι νομίζω ότι χαλάει λίγο η υπόθεση...
Lucifer Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Μα αυτό λέω, πως το να "ξέρεις τι ένοιωθε όταν το έγραφε, για ποιο λόγο, το στόχο κτλ" μια χαρά είναι και η γνώση πάντα γαμάει, αλλά το βρίσκω αδιανόητο να μου υπαγορεύεται πως πρέπει να νοιώσω το τάδε συναίσθημα επειδή αυτός ήταν ο σκοπός του συνθέτη. Εσύ μπορεί να το ακούς και να πλαντάζεις, εγώ μπορεί να το ακούω και να γαληνεύω, τι έχει να λέει.
KilliK Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 γιατί ο Νταλί έβαζε βυζιά στη θάλασσα γιατι;
thanocaster Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Κάποιες φορές έχει νόημα να γνωρίζεις τί αντιπροσωπεύει το κομμάτι. Δεν είναι ότι το αντιλαμβάνεσαι καλύτερα ή "είσαι καλύτερος ακροατής", ούτε καν ότι θα νοιώσεις αυτό που θέλει να πει ο συνθέτης. Απλά, όπως σε έναν πίνακα αντιλαμβάνεσαι καλύτερα το νόημα όταν ξέρεις τί απεικονίζει (πχ στη γκουέρνικα έχει νόημα να ξέρεις ότι απεικονίζει την φρίκη του πολέμου και όχι ένα αφηνιασμένο άλογο σε κάποια φάρμα με παραμορφωμένους αγρότες ), έτσι και στη μουσική, μερικές φορές μπορείς να έχεις μια καλύτερη ερμηνεία του τί ακούς όταν αντιλαμβάνεσαι τί περιγράφει. Βέβαια, αυτό δεν είναι αναγκαία συνθήκη, και ο καθένας μπορεί να ερμηνεύει όπως θέλει ένα έργο, αυτό άλλωστε είναι και αναπόσπαστο κομμάτι της τέχνης. Απλά, καλό είναι η τέχνη να αντιμετωπίζεται με ανοιχτό κεφάλι από αμφότερες τις πλευρές (και του καλλιτέχνη, και του αποδέκτη του) και με μια πιο διερευνητική στάση.
Lucifer Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 γιατι; Το στόρι πάει πως όταν το 'χε κάνει (δε θυμάμαι τον πίνακα, δε τα πάω καλά με τη ζωγραφική) είχαν πέσει όλοι οι κριτικοί και προσπαθούσαν να βρουν τον συμβολισμό. Ξες, άλλοι λέγανε πως είναι επειδή η θάλασσα είναι η μητέρα της ζωής, άλλοι λέγανε πως είναι γυναίκα στο ταπεραμέντο και τέτοια. Ε και σε κάποια φάση ρωτήσανε τον ίδιο τον Νταλί. Και η απάντησή του ήταν πως "κοιτούσα μια μέρα τη θάλασσα και σκέφτηκα ωραία δε θα ήταν να χε δυο βυζιά;".
Επισκέπτης Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Βεβαίως, αναφέρομαι στο σημείο που μιμείται τον ήχο που θα έβγαζε ένα παιδάκι x ηλικίας κάθε φορά, μέχρι και εκεί που επιδεικνύει την διαφορά μιας πιο flowing ερμηνείας. Δεν ξέρω αν με το "τεχνική" κατάλαβες κάτι διαφορετικό. Ίσως να θες να διορθώσεις την ορολογία μου, ίσως όντως να μην κατάλαβες ή ίσως να μη θυμάσαι το βίντεο που παρέθεσες. Δεν ξέρω ποιο απ' τα 3 προτιμώ λιγότερο. Η ροή που περιγράφει, έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο ακροατής τις μουσικές φράσεις και μάλιστα το εξηγεί με μεγάλη σαφήνεια. Ξεκινάει λέγοντας ότι πολύ συχνά αυτός που ακούει μουσική αφήνει το μυαλό του να περιπλανηθεί, γιατί πολύ απλά δεν παρακολουθεί τους στόχους (το χαμηλό Μι στην προκειμένη) της μουσικής. Αυτό δεν είναι τεχνικό κομμάτι και δεν είναι θέμα ορολογίας. Είναι κάτι που αφορά ξεκάθαρα την αντίληψη. Το ότι προσπαθείς να το υποβαθμίσεις γιατί στηρίζει τα λεγόμενά μου... δε λέει κάτι. ...δε δέχομαι να μου υπαγορεύει κανείς τι να αισθάνομαι. Μπορεί ο Chopin να το έγραψε για το σκύλο του και ο Grieg να έπαιζε σκεπτόμενος την πρώην του, μπορεί ο Bach να έγραφε φούγκες που διαβάζονται ανάποδα για να μπορεί να μετράει ευκολότερα τα παιδιά του και μπορεί ο Heifetz να είχε το vibrato που είχε επειδή τον συντάραζαν λυγμοί για τη γενοκτονία της Λιθουανίας απ' τους Ναζί -δεν μπορεί κανείς να μου επιβάλλει να νοιώσω το ίδιο, πόσο μάλλον για τον ίδιο λόγο. Αν θεωρείς πως "ξέρεις να ακούς μουσική" επειδή ξέρεις τι ένοιωθε ο εκάστοτε συνθέτης και το εξομοιώνεις, είναι άλλος που πρέπει να ξεκαβαλήσει το καλάμι. Και αν ως ενδεχόμενος συνθέτης ο ίδιος, έχεις την απαίτηση ο ακροατής να εκλαμβάνει την τέχνη όπως την προόριζες εσύ, επαναλαμβάνω, παίρνεις τον εαυτό σου πολύ σοβαρότερα απ' την τέχνη που υπηρετείς. Αν θες τώρα μπορώ να σου αναλύσω ακριβώς γιατί ο Νταλί έβαζε βυζιά στη θάλασσα και για ποιο λόγο έγραφε ο Rilke το "Τραγούδι του Έρωτα και του Θανάτου". Όχι τίποτε άλλο, για να ξέρεις τι να νοιώθεις και να λες πως ξέρεις να διαβάζεις ποίηση. Λίγη αποστήθιση θέλει, δεν είναι τίποτα ψυχοφθόρο. Πρώτον: αν το πρόβλημα σου ήταν αυτό, που κολλάει το σχόλιο περί "φτήνιας"; Γιατί εγώ σε αυτή τη βάση σχολίασα. Σε αυτά που γράφεις τώρα, έχω να πω άλλα πράγματα. Δεύτερον: υπάρχει μια κοινή λογική που υπαγορεύει ένα όριο ανάμεσα στο τι βλέπεις/ακούς και την ελευθερία του τι αντιλαμβάνεσαι. Για παράδειγμα, αν ένας πίνακας δείχνει ένα δέντρο κι εσύ δε θέλεις να σου υπαγορεύσει κανείς ότι αυτό που βλέπεις είναι δέντρο, γιατί ήθελες να αφήσεις την φαντασία σου ελεύθερη και να δεις έναν πιγκουίνο, μάλλον το πρόβλημα δεν το έχει αυτός που υπαγορεύει. Το τι μπορεί να αισθάνεσαι βλέποντας το δέντρο, είναι δικό σου θέμα και κανείς δεν ασχολείται με αυτό (ή έστω, συμφωνώ μαζί σου ότι δε θα έπρεπε). Στο συγκεκριμένο κομμάτι, λοιπόν, δεν μπορείς να αμφισβητήσεις ότι αυτό που συμβαίνει είναι αυτό που περιγράφει. Έχουμε δύο θλιβερές νότες που παιχνιδίζουν, μέχρι να κατέβουν σιγά σιγά στο στόχο τους που είναι το σπίτι, η ηρεμία, η αποδοχή, ότι θέλει ο καθένας. Οι λέξεις δε βοηθάνε, δε χρειάζεται να χρησιμοποιηθούν, όσο λιγότερες λες, τόσο καλύτερα. Και ο άνθρωπος είπε πραγματικά ελάχιστες στοχευμένες λέξεις. Και για ένα βίντεο όπου όλη η ουσία του ήταν να υπαγορεύσει έναν τρόπο ακρόασης της κλασικής μουσικής για ανθρώπους που ΔΕΝ ακούνε τέτοια μουσική γιατί δεν ξέρουν ότι τους αρέσει, είπε εξαιρετικά λίγα και αρκετά αντικειμενικά. Εν τέλει, παραείσαι ιδιότροπος. Ο στόχος της τέχνης είναι η επικοινωνία και η συζήτηση πάνω στην τέχνη δεν είναι κάτι κατακριτέο. Ακόμη και η υπαγόρευση, είναι μέσα στο παιχνίδι. Μπορεί να ανακαλύψεις πράγματα μέσα από κάτι τέτοιο που δεν μπόρεσες να φανταστείς μόνος σου. Άμα κάθεσαι με την γκόμενά σου και βλέπεται σύννεφα και σου πει "αυτό μου θυμίζει (ξέρω κι εγώ πχ) ψάρι", εσύ θα της ρίξεις μπουνιά; Προσπάθησε να χαλαρώσεις λίγο με το θέμα "ποιος έχει τα μεγαλύτερα αρχίδια όταν ασχολείται με την τέχνη". Έχει γίνει κουραστικό και μας βγάζει συνεχώς εκτός θέματος. Ακόμη και τέτοιος σκατόψυχος να ήμουν, δεν έχεις να κερδίσεις τίποτα με το να μου δείξεις την περιφρόνησή σου για το άτομό μου και το σινάφι μου. Ενώ δεν συμπαθείς την εκμαίευση συμπερασμάτων από την γενίκευση προσωπικών εμπειριών (σύμφωνα με αυτό που γράφεις στην υπογραφή σου) τώρα κάνεις ακριβώς αυτό. Άσχετο, αλλά η υπογραφή μου υπονοεί ότι δε μου αρέσει όταν κάποιος μου απευθύνεται σαν είναι πολλοί κι εγώ είμαι ένας και καλά με στόχο να δημιουργήσει κοινωνική απομόνωση (λες και δεν έχουν όλοι ανθρώπους γύρω τους που συμφωνούν μαζί τους). Δεν έχει σχέση με απαξίωση προσωπικών εμπειριών. Δεν ανέφερα μόνο προσωπικές εμπειρίες, παρέθεσα και βίντεο με ακροατήρια. Μέχρι που είχαμε και ζωντανό παράδειγμα (Xvipes). Και εν τέλει δεν μπορώ να γράψω τίποτα άλλο παρά μόνο αυτά που έχουν υποπέσει στην αντίληψή μου, όπως και ο καθένας. Με τη λογική σου, καμία άποψη δεν έχει αξία και τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο γιατί άμα το πάμε έτσι πώς είμαστε βέβαιοι ότι έγινε ο β' παγκόσμιος πόλεμος; Επειδή σου το λένε εσένα οι γνωστοί σου και έχεις βρει και βιντεάκια στο youtube; Επίσης, το να δίνεις σημασία σε κάποια πράγματα, όπως ο "διάλογος", δεν σημαίνει ότι "μαθαίνεις να ακούς μουσική". Γιατί έτσι, αφήνεις ένα μεγάλο μέρος μουσικής απέξω. Αρχής γενόμενης από την music concrete, που, φαντάζομαι, στους λογιοfans έχει μία βαρύνουσα σημασία Δε φαντάστηκα ότι θα πρέπει να εξηγήσω κάτι τόσο προφανές. Ο διάλογος είναι απλά ένα στοιχείο από τα εκατοντάδες. Δεν είναι το απόγειο της ακροαστικής δεινότητας ενός ανθρώπου. Μία χαρά στο στήριξα προηγουμένως. Εάν έχεις αντιρρήσεις, μπορούμε να τις συζητήσουμε. Αλλά το να ακυρώνεις ότι έχει γραφτεί... δεν σημαίνει ότι αφενός δεν γράφτηκε και αφετέρου ότι θα ξαναγραφτεί. Εκεί είναι, πάνε (που λένε και στην Σαλλονίκη) και δες το. Δεν μπορώ να βρω ούτε μια πρόταση που να στηρίζει αυτό που έγραψες ή να απαντάει στα ερωτήματα που έθεσα (που τα έγραψα και δύο φορές, γιατί εγώ δεν είμαι τεμπέλης - πλακίτσα). Το μόνο που βρήκα είναι "συνεπάγεται λοιπόν..."
KilliK Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Το στόρι πάει πως όταν το 'χε κάνει (δε θυμάμαι τον πίνακα, δε τα πάω καλά με τη ζωγραφική) είχαν πέσει όλοι οι κριτικοί και προσπαθούσαν να βρουν τον συμβολισμό. Ξες, άλλοι λέγανε πως είναι επειδή η θάλασσα είναι η μητέρα της ζωής, άλλοι λέγανε πως είναι γυναίκα στο ταπεραμέντο και τέτοια. Ε και σε κάποια φάση ρωτήσανε τον ίδιο τον Νταλί. Και η απάντησή του ήταν πως "κοιτούσα μια μέρα τη θάλασσα και σκέφτηκα ωραία δε θα ήταν να χε δυο βυζιά;". ωραιος ο Dali.
Lucifer Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Προσπάθησε να χαλαρώσεις λίγο με το θέμα "ποιος έχει τα μεγαλύτερα αρχίδια όταν ασχολείται με την τέχνη". Δεν θέτω τέτοιο θέμα. Η στάση μου, απόλυτη και ολοκληρωτική, είναι πως δεν κανείς δεν έχει αρχίδια μπροστά στην τέχνη. Ο στόχος της τέχνης είναι η επικοινωνία Και όσο όμορφο και αν είναι αυτό που λες, το βρίσκω αλαζονικό. Λίγο πιο αλαζονικό από το "υπάρχει μια κοινή λογική". Εν πάση περιπτώσει, επαναλαμβάνω πως το βίντεο μου άρεσε. Πολύ θα ψηνόμουν να υπήρχαν περισσότεροι άνθρωποι σαν αυτόν, με την ψυχή του και τον τρόπο να επικοινωνεί αυτά που θέλει να πει και μπλαμπλαμπλα και πολύ καλά κάνει αυτό που κάνει και συμφωνώ. Χωρίς "αλλά". Μπορεί να αηδιάζω στην ιδέα μιας γιαγιάς που δακρύζει ενώ ακούει Chopin ενώ σκέφτεται τον αδικοχαμένο της ανιψιό όσο και με έναν κάγκουρα που τα σπάει στα μπουζούκια στην υγειά της αχάριστης, αντιλαμβάνομαι όμως πως μερικοί άνθρωποι, χρειάζονται αφορμές και δεκανίκια. Και λυπάμαι αλλά αυτό δεν είναι "κοινή λογική" και η μουσική δεν είναι δέντρο. Και όποιον μαθηματικοποιεί την τέχνη, με τη δική μου αυστηρή και απόλυτη και μαλακισμένη θεώρηση της μαθηματικοποίησης (βλ. το ωραίο post του Thanocaster) τον έχω για ψυχικά ανάπηρο. Απολογίες γι' αυτό.
thanocaster Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Και όποιον μαθηματικοποιεί την τέχνη, με τη δική μου αυστηρή και απόλυτη και μαλακισμένη θεώρηση της μαθηματικοποίησης (βλ. το ωραίο post του Thanocaster) τον έχω για ψυχικά ανάπηρο. Απολογίες γι' αυτό. Ενώ καταλαβαίνω ακριβώς τί εννοείς με αυτό, παρόλαυτά νοιώθω, για έναν περίεργο λόγο, ελαφρώς προσβεβλημένος.
Lucifer Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Όχι, αυτό που είπες δεν το εντάσσω σε αυτό. Και εμένα μου άρεσε όταν μου εξηγούσε η YiN τη διττή σημασία του Sei Solo του Bach (έξι σόλο / έσω μόνος) μετά το θάνατο της συζύγου του, αλλά δεν μου άλλαξε κάτι στα συναισθήματά μου. Πρώτον γιατί η δική του γυναίκα πέθανε και δεύτερον γιατί δεν τον είχα φίλο να συμπάσχω. Αν με γαμάνε, με γαμάνε για δικούς μου λόγους -αλλά είναι πολύτιμη πληροφορία γιατί είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το concept του καλλιτέχνη.
thanocaster Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 20 Οκτωβρίου 2011 Κανείς δεν με έχει κάνει να νοιώσω όπως εσύ.
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο
Δημιουργία λογαριασμού
Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!
Δημιουργία νέου λογαριασμούΣύνδεση
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Συνδεθείτε τώρα