-nick- Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Δεν θα το λεγα ακριβως 'ξερω να ακουω' αλλα 'εχει συνηθισει/μαθει το αυτι μου', οπως αναφερω και σε προηγουμενο ποστ.
Επισκέπτης Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Αυτό ισχύει μόνο για συγκεκριμένα είδη και δεν έχει καμία σχέση με την ουσία της μουσικής. Διάβασε το πρώτο άρθρο (#5. Listening to Pop Music) από το παρακάτω: http://www.cracked.com/article_19426_5-things-you-do-every-day-that-are-actually-addictions.html Έμφαση εδώ: ...your brain go apeshit when it hears catchy, poppy music, but also it actually derives pleasure from predicting the melodies as you listen, anticipating the emotion associated with certain types of music. Είναι ένας πολύ καλός τρόπος να εξηγήσει κανείς πως γίνεται να θεωρείται βαρετή πχ η μουσική που παρέθεσα νωρίτερα, όταν αυτά που συμβαίνουν είναι διαρκώς καινούργια και απρόβλεπτα, ενώ δε θεωρούνται βαρετά κομμάτια που δεν κάνουν άλλο πράγμα από το να σου χτυπάνε χιλιοειπωμένα μουσικά κλισέ απανωτές φορές.
-nick- Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Για μενα ειναι το αντιθετο, η britney spears μου φαινεται απιστευτα βαρετη και ανουσια. Οι Autechre οχι. Απο την αλλη και η κλασσικη μουσικη σε μεγαλο μερος της μπορει να θεωρηθει πλεον κλισε και προβλεψιμη. Απο την αλλη υπαρχουν παρα πολλες μουσικες που χρησιμοποιουν καποια χαρακτηριστικα παττερνς αλλα το ολο αποτελεσμα να μην ειναι βαρετο αλλα ευχαριστο
Επισκέπτης Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Απο την αλλη και η κλασσικη μουσικη σε μεγαλο μερος της μπορει να θεωρηθει πλεον κλισε και προβλεψιμη. Πλέον; Τι θα πει πλέον; Καταλαβαίνω ότι με τον όρο κλασική μουσική εννοούν οι περισσότεροι άνθρωποι όλη τη λόγια μουσική, αλλά όπως και να 'χει αυτό που γράφεις δε στέκει. Τα σύγχρονα λόγια έργα είναι ότι πιο μακριά από προβλέψιμα, ενώ τα κλασικά έργα είναι απλώς η ιστορία της μουσικής. Θα ήταν σαν να έγραφε κανείς πως είναι προβλέψιμο το αποτέλεσμα του Β' παγκοσμίου πολέμου. Ειδικά τα έργα που έχουν μείνει (γιατί το 1800 δεν υπήρχε μόνο ο Μπέτοβεν και 5-6 ακόμη, αλλά εκατοντάδες συνθέτες) είναι στη συντριπτική πλειοψηφία τους αντικειμενικά απρόβλεπτα. Εδώ δεν υπάρχει θέμα συζήτησης, είναι κάτι που φαίνεται αν βάλεις κάτω τα έργα και τα αναλύσεις με μαθηματικούς όρους. Εμπειρικά έχω διαπιστώσει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ακούνε πολλά πράγματα ως "ίδια", ενώ δεν είναι. Κάποτε είχα γράψει 5 παραλλαγές ενός κομματιού για μια θεατρική παράσταση (ήταν το κομμάτι που έδενε τις αλλαγές σκηνών) και μέσα σε μια συζήτηση έμαθα ότι ηθοποιοί και σκηνοθέτης δεν είχαν καταλάβει ότι επρόκειτο για διαφορετικά πράγματα. Θεωρούσαν ότι ήταν το ίδιο κομμάτι. Τα κοινά στοιχεία; Ο ρυθμός και τα ηχοχρώματα (και φυσικά αρμονίες βγαλμένες από την ίδια οικογένεια). Ο λόγος που συμβαίνει αυτό, είναι ο ίδιος λόγος που πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους Ασιάτες μεταξύ τους γιατί επικεντρωνόμαστε στα χαρακτηριστικά που αναγνωρίζουμε σε όλους αυτούς και χάνουμε όλες τις λεπτομέρειες (το ίδιο πρόβλημα έχουν οι Ασιάτες μαζί μας) ή ο λόγος που οποιοσδήποτε δεν ακούει καθόλου οποιοδήποτε είδος μουσικής, θεωρεί πως όλα είναι ίδια μεταξύ τους. Εγώ δεν ακούω μέταλ, οπότε έχω μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα για το τι είναι μέταλ και δεν μπορώ να ξεχωρίσω τις διαφορές που ιντριγκάρουν κάποιον που έχει συνηθίσει τις βάσεις μιας τέτοιας μουσικής. Πόσες φορές έχουμε ακούσει "όλα τα ποπ/μέταλ/κλασική/ροκ είναι ίδια"; Το σίγουρο είναι ότι οι διαφορές και οι ποικιλίες, ούτως ή άλλως σε έναν βαθμό υπάρχουν. Στην ποπ είναι λίγες (αλλά υπαρκτές και σημαντικές, ας μην το ξεχνάμε αυτό), στη μέταλ περισσότερες και ακόμη περισσότερες στην τζαζ και τη λόγια μουσική. Α! Επειδή σχολίασες "για μένα είναι το αντίθετο", επισημαίνω: αν διαβάσεις το άρθρο, θα διαπιστώσεις ότι οι κρίσεις των ανθρώπων που έκαναν το πείραμα, δεν συμφωνούσαν με τις περιοχές του εγκεφάλου που ενεργοποιούνταν κατά την ακρόαση. Με άλλα λόγια ευχαριστιόνταν αυτό που συνέβαινε, αλλά δεν ήθελαν να το παραδεχτούν. Αυτό που εννοώ στο παραπάνω ποστ μου, είναι πως αυτό που θεωρείς "συνηθίζω να ακούω μια μουσική" δεν είναι τίποτα άλλο από την αντικατάσταση της ποπ μουσικής εμπειρίας με κάτι διαφορετικό στη θέση της αυτής καθ' εαυτής ποπ. Στην ουσία και πάλι ποπ ακούς (η ευχαρίστηση έρχεται με τον ίδιο τρόπο).
-nick- Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Αυτό που εννοώ στο παραπάνω ποστ μου, είναι πως αυτό που θεωρείς "συνηθίζω να ακούω μια μουσική" δεν είναι τίποτα άλλο από την αντικατάσταση της ποπ μουσικής εμπειρίας με κάτι διαφορετικό στη θέση της αυτής καθ' εαυτής ποπ. Στην ουσία και πάλι ποπ ακούς (η ευχαρίστηση έρχεται με τον ίδιο τρόπο). Για ποια μουσικα ειδη μιλας ,συγκεκριμενα ? Οταν λεω συνηθιζεις εννοει να μετατοπιζεται η αντιληψη σου της μουσικης,να συντονιζεσαι,να ανακαλυπτεις μοτιβα κλπ
Επισκέπτης Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Δεν έχει σημασία. Δε μιλάω για κανένα είδος. Οποιοδήποτε είδος μουσικής και να ακούς, όταν ακούς συνηθίζοντας, το κομμάτι αυτό της μουσικής εμπειρίας είναι το ίδιο με της ποπ. Έχω συναντήσει και ανθρώπους που ακούνε Μότσαρτ και τον ακούνε σαν να είναι ποπ μουσική (στο αυτοκίνητο, την ώρα που κάνουν τα πιάτα κτλ). Για να μην παρεξηγηθώ: δεν εννοώ ότι ο μόνος λόγος που ακούς τη μουσική που ακούς είναι επειδή τη συνήθισες-παίρνεις την απόλαυση της πρόβλεψης και θα μπορούσες να ακούς οτιδήποτε. Λέω πως αυτό που έγραψες περί συνήθειας, είναι κάτι που γίνεται με οποιοδήποτε είδος μουσικής και κάνεις λάθος αν νομίζεις ότι αυτό είναι που σε τραβάει στη μουσική που ακούς τώρα. Ναι, ένας παράγοντας είναι η απόλαυση της προβλεψιμότητας, όμως υπάρχουν άλλα πράγματα (ίσως). Η προβλεψιμότητα είναι, βέβαια, ο δημοφιλέστερος λόγος που ακούνε οι περισσότεροι το είδος που ακούνε.
-nick- Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Μα ισα ισα ψαχνω μουσικες που δεν ειναι προβλεψιμες (και καποιοι οπως τους Autechre στα λαιβ τους δεν παιζουν ποτε το ιδιο, δεν υπαρχει περιπτωση να ειναι προβλεψιμο το λαηβ τους),και περα απο αυτο, οποιαδηποτε μουσικη οσο πολυπλοκη και ναναι μεσω της επαναληψιμης γινεται προβλεψιμη. Τις μουσικες που ακουω απο 15 χρονων (ή και λιγοτερο) τις απολαμβανω εξισου ακομα και σημερα, ισως λιγοτερο συχνα. Το μουσικο γουστο δεν "αλλαζει" απλα εμπλουτιζεται, για μενα.
Επισκέπτης Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Δεν είναι εύκολο να συνεννοηθούμε, χωρίς να φταίει κάποιος από τους δύο μας. Είναι δύσκολο να γίνουν τέτοιες συζητήσεις μέσω φόρουμ. Σε ένα δωμάτιο με ένα πιάνο, κάτι γίνεται.
Επισκέπτης Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Χαχα. Σκέφτηκα να το γράψω και τελευταία στιγμή το έσβησα. Δεν το θεωρώ απαραίτητο. Ούτε το πιάνο δεν είναι. Πέντε ήχους να έχουμε γύρω μας, μπορούμε να κάνουμε μουσική και να τη συζητήσουμε.
Dbzakias2 Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 http://www.youtube.com/watch?v=aZx57yriVXk
Xvipes Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Dbzakias2 μετά από το βίντεο του manuel πραγματικά πως μπόρεσες και έβαλες αυτό το βίντεο με την σύγκριση rock και rap.(no offence) Manuel αρχίζεις και με πείθεις και δε μαρέσει καθόλου, αλλά μάλλον έχεις δίκαιο... Όταν είδα το τελευταίο βίντεο που έβαλες έπαθα πλάκα (και όχι δεν ειρωνεύομαι) και δε περίμενα ποτέ ότι θα με αγγίξει έτσι ένα κομμάτι κλασικό που πριν χωρίς τις "οδηγίες" δεν μου έκανε αίσθηση.(αυτό με την ερώτηση και απάντηση το ήξερα από πιο παλιά και το έμαθα μέσω της psychedelic μουσικής ). Αλλά ακόμα και έτσι δε μπορείς να πεις ότι ένα είδος είναι φτωχό ή κακό, απλά ίσως κάποια είδη μουσικής να θέλουν μια μελέτη πρώτα για να μπορέσεις να κατανοήσεις αυτό που θέλει να πει ο δημιουργός και μετά να είσαι σε θέση να κρίνεις αν σου άρεσε ή όχι. Αυτό το συμπέρασμα έβγαλα μετά από αυτές τις κουβέντες εδώ πέρα και ευχαριστώ που συμβάλλατε για να φτάσω σε αυτό το αποτέλεσμα. Δε μαρέσει να έχω άδικο αλλά ομολογώ ότι ο manuel ξέρει τι λέει
Επισκέπτης Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Ελπίζω πως έδειξα πως η πρόθεση μου δεν ήταν σε καμία φάση να κατηγορήσω κανένα είδος, ούτε να το υποτιμήσω. Όλα έχουν κάτι να πούνε (το φτωχό μπορεί να δώσει συχνά περισσότερα από το πλούσιο), αλλά έχουν και όλα τους τρόπους, τις ιδιοτροπίες τους, τον πολιτισμό τους (με μια ευρεία έννοια) κ.α. Όλα αυτά δεν είναι συγκρίσιμα και δεν είναι και το νόημα η σύγκριση. Είμαι κι εγώ πολύ ευχαριστημένος από την κουβέντα!
Lucifer Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Εγώ στο video πάλι είδα απλώς σύγκριση αρχάριας και καλής τεχνικής. Το "σκεφτείτε τους πεθαμένους σας" δε θέλω να το αναφέρω καν γιατί θα φτύσω χολή περί φτήνιας και δε ψήνομαι γιατί ο κύριος είναι συμπαθέστατος. Ελπίζω να μην υπάρχουν αντίστοιχα video και για την ποίηση ή τη ζωγραφική.
KilliK Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 Δημοσ. 19 Οκτωβρίου 2011 http://www.youtube.com/watch?v=aZx57yriVXk συγκλονιστικο επιχειρημα.το ροκ ειναι καλυτερο γιατι εχει πιο κουλ fashion design.μαλιστα.
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο
Δημιουργία λογαριασμού
Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!
Δημιουργία νέου λογαριασμούΣύνδεση
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Συνδεθείτε τώρα