Γιατί μερικοί δεν ξέρουν να ακόυνε μουσική;

[Επισκέπτης]

Στην αρχή νόμιζα πως ήταν το βίντεο που έψαχνα αλλά αυτό έχει 2 "πιανίστες" ενώ αυτό που αναφέρω έχει έναν.Ήταν πολύ κοντά στο στυλ αλλά αυτοί παίζανε πολύ καλύτερα από τον τύπο που ψάχνω(πάντα μα πάντα στο δικό μου αφτί,για να μην παρεξηγηθώ κιόλας)και πρέπει να ήταν κάπου 10λεπτο βίντεο.

Ευχαριστώ που μπήκες στο κόπο να ψάξεις και έχω μια απορία.

 

Στο 3ο βίντεο πειράζει που έκατσα να το ακούσω όλο αλλά δεν κατάφερα να πιάσω τον εαυτό μου να λέει σε ούτε ένα λεπτό του βίντεο ότι "να οκ εδώ καλά το πάει" και έκανα και 2 χρόνια πιάνο ο άτιμος!Πραγματικά θέλω εσύ να μου πεις αν αυτό το τραγούδι θα το βάλεις σπίτι σου για να το ακούσεις και ποιες είναι οι σκέψεις σου όταν το ακούς(ή τα συναισθήματά σου)

 

Κατ' αρχάς δεν έψαξα τίποτα, οπότε δεν υπάρχει λόγος να με ευχαριστείς. Το πρώτο κομμάτι το έβαλα ως κάτι σχετικά ελαφρύ, το δεύτερο το άκουσα προχθές σε μια συναυλία και το είχα πρόσφατο και το τρίτο είναι αυτό που βάζω πάντα ως παράδειγμα ιδιαίτερης ηχοχρωματικής χρήσης του πιάνου.

 

Το έχω ακούσει πάρα πολλές φορές το συγκεκριμένο έργο. Κάποια στιγμή θα το μελετήσω κιόλας.

 

Αυτό που σκέφτομαι όταν το ακούω; Είναι πως "Ούτε σε ένα λεπτό του βίντεο δεν είπα <ναι οκ εδώ καλά το πάει> και κάνω και 22 χρόνια πιάνο ο άτιμος. Τι να ήθελε να πει με αυτό ο συνθέτης;"

 

Αστειεύομαι λίγο. Δεν έχω χρόνο αυτή τη στιγμή για κάτι τέτοιο. Sorry.

 

ΥΓ. Δεν είναι τραγούδι.

 

Ποστ αριθμός 2: [edit]

 

Για να γράψω κάτι και να μη το αφήσω έτσι, όταν ακούω μουσική γενικότερα, σκέφτομαι κάπως έτσι (το πρώτο ενάμισι λεπτό του παρακάτω βίντεο) :

 

http://www.youtube.com/watch?v=14VhzlcSuT0

 

Στο συγκεκριμένο κομμάτι (αυτό που πόσταρα τρίτο) και μόνο το ηχητικό τοπίο που μου παρουσιάζεται, η ηχοχρωματική ποικιλία, ο τρόπος που διαλύονται στο χρόνο, είναι από μόνα τους ικανά να μου κρατήσουν το ενδιαφέρον.

 

Όταν ακούω την αρχή του κομματιού, ας πούμε (πρώτη σελίδα, πρώτη σονάτα), σκέφτομαι ότι έχω κάποια σταθερά σημεία-κολώνες στο χρόνο και κάτι που υποβοσκεί, σαν να προσπαθεί να ξεφύγει από κάτι αμείλικτο. Αλλά νιώθεις την παραίτησή του από την προσπάθεια αυτή. Περισσότερο αφουγκράζεται τις προθέσεις του περιβάλλοντος, ελπίζοντας σε οίκτο.

 

Σαν ένα μικρό ζωάκι μέσα στο δάσος που ψάχνει να βρει κάτι το οικείο, αν θέλεις.

 

Η δεύτερη και τελευταία σελίδα (φαίνεται από το βίντεο πότε πηγαίνει εκεί, η πρώτη σελίδα παίζεται δύο φορές), έχει μεγαλύτερη δράση και περισσότερο αγωνία. Τα πράγματα είναι πιο απειλητικά και οι αντιδράσεις πιο έντονες.

 

Στο 3:42 ξεκινάει η δεύτερη σονάτα. Κάτι εντελώς καινούργιο, με πολύ διαφορετικό χαρακτήρα (υπάρχει και κάτι χορευτικό). Είναι δυνατόν να βαρεθώ;

Επεξ/σία 16 Οκτωβρίου 2011 από Επισκέπτης

[carlmikaze]

εγώ έχω βαρεθεί λίγο πάντως

[-nick-]

^ Και εγω τα βαριεμαι. Σχετικα στο τελος *

 

Υπαρχει ενα θεμα σχετικα με το ποσο εκπαιδευμενο ειναι οτι αυτι σου,και το να απολαμβανει ο εγκεφαλος σου πρωτιστως (και τα αυτια σου επειτα) διαφορα ακουσματα μπορει να θεωρηθει ως εξελιξη. ΓΙα παραδειγμα οταν πρωτοανακαλυψα τους Autechre γουσταρα τις πρωτες δουλειες τους. Amber,Incunabula,Tri Repetae.Παρολου που ηταν πρωτοποριακα για την εποχη τους (και ειναι διαμαντια) ηταν αρκετα προσιτα σαν ακουσματα. Το 2001 μετα το confield αρχισαν να γραφουν πολυ παραξενες,πειραματικες μουσικες που σε ξενιζουν.Αν και υπηρχαν και τοτε σημεια που γουσταρα,σαν συνολοικο αποτελεσμα με ξενιζε. Ε πλεον τα ακουω και απλα μενω Μ Α Λ Α Κ Α Σ.

 

Αυτο το θεματακι λοιπον του να εκτιμησει ο εγκεφαλος διαφορα ακουσματα παιζει και με ολοκληρα μουσικα ειδη. Απο κει που πανκ δεν ακουγα ουτε με σφαιρες εχω φτασει να γουσταρω δυνατo HC punk.

 

Αυτο μου συνεβη και με το τελευταιο του Amob Tobin, ISAM.Tου χα δωσει ακουσματα κ το χα βρει μια μαλακια κ μιση. Ε τις προαλλες το ακουω στο σπιτι φιλου και λεω νταξ ο τυπος γαμησε....

 

* Και για να ριξω λαδι στη φωτια, η κλασσικη μουσικη γαμαει σε συνδυασμο με IDM ,Breakcore η glitch/ambient. Παρτε λοιπον για να πιστεψετε οτι η κλασσικη γαμαει με ηλεκτρονικη,και ο αστακος με μακαροναδα

 

Glitch/ambient

 

http://www.youtube.com/watch?v=IiTAv64Pp3A

 

Ambient (bealess/drone)

 

http://www.youtube.com/watch?v=a_oddcRP9Vc

 

Και τελος IDM/Breakcore για να ΤΡΙΖΟΥΝ τα κοκκαλα γερμανων συνθετων περασμενων αιωνων και για να ΒΓΑΖΟΥΝ ΑΦΡΟΥΣ οι κλασσικοι

 

http://www.youtube.com/watch?v=eYxu2G8zdEw

[Επισκέπτης]

Και εγώ όταν το πρωτο-άκουσα βαρέθηκα.

 

Τώρα βαριέμαι όταν ακούω ντραμς.

[Lucifer]

Έτσι ήταν και στο Στάλινγκραντ, δεν ήξερες προς τα που να τρέξεις.

[-nick-]

Μαλλον δεν το πιασα

[YiN]

Όσο βλέπω ποστς σε αυτό το θρεντ τόσο περισσότερο καταλήγω ότι η προβολή των μουσικών προτιμήσεων που πάει συνήθως χέρι-χέρι με την αιτιολόγηση και ανάλυση αυτών και μάλιστα με υφάκι αφ'υψηλού και "βάλτε την ηλεκτρονική στο γκώλο σας" ή "τι να πει ο Μπετόβεν σας", υποδηλώνει τελικά και απλούστατα ανάγκη αυτοπροβολής - για να μην πω ελάχιστο πραγματικό ερέθισμα από την τέχνη, και ξεκινήσει φλεημ. Πάλι.

[Sellers]

υποδηλώνει τελικά και απλούστατα ανάγκη αυτοπροβολής

 

Μπαααα δεν νομίζω... Τα παραλές...

 

Πάλι.

 

Μετά.

[-nick-]

Όσο βλέπω ποστς σε αυτό το θρεντ τόσο περισσότερο καταλήγω ότι η προβολή των μουσικών προτιμήσεων που πάει συνήθως χέρι-χέρι με την αιτιολόγηση και ανάλυση αυτών και μάλιστα με υφάκι αφ'υψηλού και "βάλτε την ηλεκτρονική στο γκώλο σας" ή "τι να πει ο Μπετόβεν σας", υποδηλώνει τελικά και απλούστατα ανάγκη αυτοπροβολής - για να μην πω ελάχιστο πραγματικό ερέθισμα από την τέχνη, και ξεκινήσει φλεημ. Πάλι.

 

Μ στο κομματι που αφορα εμενα το υφακι ηταν επιτηδες προβοκατορικο στο κομματι "η κλασσικη γαμαει μονο κ ετσι" και λυπαμαι που δεν εγινε αντιληπτο ...

 

Επισης το "για να μην πω ελαχιστο πραγματικο ερεθισμα απο την τεχνη" υποδηλωνει οτι κανεις αυτο το οποιο κατακρινεις

[YiN]

Έλα να παίξουμε την κολοκυθιά.

 

Α προπό, για μουσική ΔΕΝ μίλησα.

[-nick-]

Ναι οπως και να χει ισως αυτο που αναγνωριζεις ως αλλαζονια η καβαλημα του καλαμιου να ναι απλα αποτυχημενος αν θες σαρκασμος η προσπαθεια να μην γραψει καποιος λες και ειναι γουικιπιντια

 

Ε οσο για την κολοκυθια ναι, και συ με εξυπνακισμους απαντας. ΑΥτο που μας ενοχλει στους αλλους σε μερικες περιπτωσεις ειναι αυτο που δεν εχουμε αποβαλλει απο μεσα μας

 

Τελος το εχω αναφερει πολλες φορες, εχω πληρη επιγνωση οτι απλα μια υποκειμενικοτητα εκφραζω και τιποτα παραπανω

[YiN]

Κανένας εξυπνακισμός. Απάντησα πολύ σοβαρά.

 

Και τις δύο φορές.

[-nick-]

Και εγω σοβαρα απαντησα.

Οπως και να χει.

Το παραπανω που ειπα για την υποκειμενικοτητα με εκφραζει πληρως. Ακομα και αν θεωρω το γουστο μου και τα ακουσματα 'ανωτερο' 'ψαγμενο' ή οτιδηποτε εχω επιγνωση οτι ειναι απλα εγκο τριπ. Δεν επιβαλλω το γουστο μου (μουσικο,οτιδηποτε) απλα το υποβαλλω. ΓΙα το αρχικο σου ποστ, αναγνωριζω αυτο που λες απλα πιστευω οτι δεν ισχυει στην περιπτωση μου . ΑΥτα

[Timonkaipumpa]

Ο σκοπός της τέχνης είναι ένας και μόνος ένας. Να μπορέσει να δώσει μορφή σε σκέψεις που δεν μπορείς εσύ ο ίδιος. Είτε με εικόνα, όπως η ζωγραφική, η γλυπτική κτλ, είτε με ήχους, όπως η μουσική, είτε με λέξεις, όπως η ποίηση, η λογοτεχνία κτλ.

 

Όμως, εδώ γεννιούνται δύο ερωτήματα...

 

Τι σκέψεις έχεις και πόσο μπορείς να αντιληφθείς αυτό που λέει ο καλλιτέχνης.

 

Έτσι, εάν η μόνη σου σκέψη είναι το πόσο πολύ πονάς επειδή θίχτηκε ο εγωισμός σου που σε άφησε μία για έναν άλλο... καταφεύγεις στο αντίστοιχο καλλιτεχνικό έργο....

 

Κτλ κτλ κτλ.

 

 

Για την μουσική συγκεκριμένα, δεν υπάρχει ξέρω ή δεν ξέρω να ακούω μουσική. Όπως και για την ζωγραφική κτλ.

 

Δυστυχώς ή ευτυχώς, από την στιγμή που βγήκε το ραδιόφωνο, η τυπογραφία και η τηλεόραση όλοι έχουν άποψη για την τέχνη και ας μην μπορούν καν να σκεφτούν κάτι έτσι ώστε να έχουν την εσωτερική ανάγκη να του δώσουν μορφή.

 

Έτσι, κάποιοι απλά ακούν μουσική γιατί ερεθίζονται με τις δονήσεις των χαμηλών συχνοτήτων, στην κυριολεξία, ή κάποιοι ακούν μουσική γιατί έτσι νιώθουν ότι ανήκουν σε κάποια κοινωνική ομάδα που πολύ θα θέλανε να ανήκουν για να νιώσουν σημαντική την ζωή τους και τον εαυτό τους (που κανονικά θα έπρεπε να το νιώθουν χωρίς να κάνουν τίποτα).

 

 

Και σεβαστό είναι! Αλλά αυτό, και η μουσική επίσης που έχει αποκλειστικά αυτό το σκοπό, δεν είναι τέχνη.-

 

Μία χαρά είναι και τα IDM, η λόγια μουσική, η ηλεκτρονική, η μεσαιωνική, η κινέζικη (που μοιάζει αρκετά με την δική μας παραδοσιακή), η σκληρή μουσική κτλ. Όλα καλά είναι και κάθε μουσική σκηνή έχει να επιδείξει τρομερά έργα, αρκεί να αναφερόμαστε σε καλλιτέχνες και όχι σε τυχάρπαστους, ψώνια ή virtousomaniacs που μόνο σκοπό έχουν τον εντυπωσιασμό ή/και την ανεγκέφαλη κατανάλωση στοίχων και ήχων.

 

Έτσι, μία χαρά, και το προτείνω, πάνε οι Candlemass μετά από Chopin και στο καπάκι Orbital για να καταλήξεις με Κάκια Μένδρη.

[Επισκέπτης]

Για την μουσική συγκεκριμένα, δεν υπάρχει ξέρω ή δεν ξέρω να ακούω μουσική.

 

Αν ήξερες πόσες φορές έχω ακούσει στη ζωή μου "δεν είχα ιδέα ότι μπορεί να ακούσει κανείς τη μουσική έτσι" και πόσες φορές το έχω ζήσει και εγώ ο ίδιος, δε θα το έλεγες αυτό. Το πιο απλό πράγμα πάνω στο οποίο χτίζεται η μουσική, την αίσθηση της ερώτησης και απάντησης, προβλήματος και λύσης, ένας κόσμος και ένας διαφορετικός κόσμος, όποτε την επισημαίνω πάνω σε ένα μουσικό έργο, η αντίδραση που παίρνω κατά 95% είναι ένα επιφώνημα και η παραπάνω πρόταση.

 

Θέλω κάποιος από εσάς που το γράφετε, να το στηρίξετε μια φορά και να μου απαντήσετε τι εννοείτε με αυτό. Τι σημαίνει δεν υπάρχει ξέρω να ακούω μουσική; Γιατί τα παιδάκια ακούνε παρόμοια πράγματα, με παρόμοιο βάθος και δεν ακούνε τη μουσική που θα ακούγανε σε προσωπικό επίπεδο και όταν μεγαλώσουν; Γιατί οι μεγαλύτεροι όταν τους εξηγείς κάποια πράγματα αρχίζουν να αγαπούν κομμάτια τα οποία βαριόντουσαν (πολλές φορές δε, μένουν άναυδοι από αυτήν την εμπειρία); Γιατί χασκογελάνε όλοι αυτοί στο βίντεο του Bernstein που δημοσίευσα νωρίτερα, λες και ακούνε για πρώτη φορά το κομμάτι;

 

Αντίστοιχο παράδειγμα:

 

http://www.youtube.com/watch?v=r9LCwI5iErE

 

Προφανώς κάτι εννοείτε που εγώ δεν καταλαβαίνω.