Προτάσεις βιβλίων

[malmsteen1984]

On 29/07/2024 at 21:14, yannis27gr said:

Συγκλονιστικό βιβλίο! Το διάβασα σε pdf στο ereader μου και το αγόρασα στα ελληνικά σε έντυπη μορφή για να το διαβάσει η γυναίκα μου (κι όχι μόνο) αλλά και γιατί είναι από τα βιβλία που αξίζει να υπάρχουν σε μια βιβλιοθήκη.

με κούρασε απίστευτα. θα μπορούσε να ήταν το μισό σε μέγεθος βιβλίο και να μην πλατιάζει τόσο πολύ

[star12]

Stephen King the Institute

Αν μπορείς να πεις κάτι αρνητικό γι’ αυτό το συγγραφέα, είναι ότι του αρέσει να επαναλαμβάνεται στις ιστορίες του. Δεν ξέρω αν το κάνει σκόπιμα γιατί βρήκε την εύκολη οδό ,μιας και είναι αυτό το στυλ τόυ  τόσα χρόνια για να συνεχίσει να πουλάει, η είναι παρότρυνση,Ένας μάνατζερ που του λέει να συνεχίσει πάντα  με το ίδιο μοτίβο για την εύκολη επιτυχία.

Το τελευταίο το βιβλίο(που νομίζω αυτό είναι για την ώρα εκτός αν έγραψε και άλλο ) Δυστυχώς ψηλό αντιγράφει  την παλιά του μεγάλη επιτυχία Firestarter. Και το όλο story με πρωταγωνιστή ένα μικρό παιδί, θα θυμίσει το προηγούμενο το βιβλίο fairytale.    
Στο Fairytale Ένα παιδί ήταν παγιδευμένος σε ένα άλλο κόσμο, ενώ στο πιο παλιό το βιβλίο το φυλαχτό (talisman ) ένας teen  ήταν παγιδευμένοs κι αυτός σε ένα άλλο σκοτεινό παράλληλο κόσμο.
Έτσι και σε αυτό το βιβλίο, ένα 12 χρόνο  αγόρι  ο Λουκ, Όποιος έχει ξεχωριστές δυνατότητες στα όρια του υπερφυσικού, απαγάγεται από το σπίτι του ,(βίαια ) και μεταφέρεται σε ένα ειδικό ινστιτούτο βαθειά σε μια δασώδη περιοχή ,όπου οι επιστήμονες αφού έχουν απαγάγει πολλά τέτοιου είδους παιδιά στο παρελθόν, και τους ταΐζουν και τους φροντίζουν  ωραία, Τους περνάνε από διάφορα πειράματα ,τα οποία όμως είναι βάναυσα .    και Καποια παιδιά μετά από κάποιο καιρό   χάνουν τη ζωή τους.

Το βιβλίο έχει δύο ιστορίες ,που όμως από  την αρχή ξέρεις πως θα ταιριάξουν   μεταξύ τους και γίνεται προβλέψιμο ,

Ωστόσο Η όλη ιστορία σα γενικό ανάγνωσμα ήταν ευχάριστη  

Ο Κινγκ ξέρει πως να συνδιάζει και δω  πολύ καλά το δράμα και το θρίλερ, και υπήρχανε πολλές στιγμές ίδιως  στο φινάλε ,που ήτανε άκρως συγκινητικές (όχι πως δεν το περίμενες)

.Επίσης όπως και με το προηγούμενο το βιβλίο το παραμύθι, αγωνίας για την τύχη του μικρού αγοριού, και παρότι γίνεται λίγο προβλέψιμο στη. Έντονη δράση και στο gore στοιχείο ,, έχει κάποιες πολύ καλές δυνατές σκηνές προς το φινάλε, και  θέλεις να δεις πως θα ολοκληρωθεί η όλη περιπέτεια κλείνοντας το βιβλίο σε κάνει να σκέφτεσαι σε ένα  ενδεχόμενο  ,πως θα ταν κάτι τέτοιο να συνέβαινε στην πραγματική ζωή,

Φυσικά και σ’ αυτό το βιβλίο δε λείπει η ειρωνεία του συγγραφέα προς τον Ντόναλντ Τραμπ. Αφού είναι το τρίτο βιβλίο που διαβάζω από τον  Στίβεν που τα χώνει μια χαρά στο Donald. Αν το ν διαβάσετε και στο Twitter θα δείτε τις απόψεις του  που έχει για τον πρόεδρο της Αμερικής ,τον πρώην ,και ελπίζω όχι νυν.(εδώ μαζί σου Χωστά στον φαλλοκράτη)

Φυσικά μπορεις να σκεφτείς , πως θα είναι το βιβλίο όταν μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη, γιατί πλέον τα βιβλία του είναι σίγουρο πως θα τα βλέπεις στην τηλεόραση ή στο σινεμά.

Ανεξάρτητα  , και αυτή η ιστορία του,είναι ότι πρέπει να την έχει κάποιος  φαν  στην βιβλιοθήκη του☝️

[lector]

Καλησπερα στην παρεα,

εχει καποιος να προτεινει καποιο βιβλιο της ελληνικης ιστοριας το οποιο να αφορα την περιοδο απο το 1974 (μεταπολιτευση) εως οσο το δυνατον πλησιεστερα στο σημερα; 

Θα προτιμουσα καταγραφη γεγονοτων και οχι σχολιασμο αλλα ο,τι εχετε ευχαριστηση 😁

[wizzy]

On 01/02/2024 at 09:41, wizzy said:

Όταν τα τελειώσω, θα συνεχίσω με το "Θνητοί Θεοί" ("Altered Carbon", στα Αγγλικά)

το οποίο γυρίστηκε σε σειρά, με δύο seasons, διαθέσιμο στο Netflix - θα δω και τη σειρά, μετά. 🙂

 

Χμμμμ... Έμεινα λίγο "πίσω"...

Λοιπόν, διάβασα το "Θνητοί Θεοί" ("Altered Carbon" ο αγγλικός τίτλος). Ήταν καλό, δεν με ενθουσίασε. Αν κρίνω κι από τη "γεύση" που μου άφησε η τριλογία του "Νευρομάντη", το πήρα απόφαση ότι αυτό το είδος του sci-fi δεν μου ταιριάζει. Oh, well... Η σειρά μου άρεσε περισσότερο.😐

Στη συνέχεια διάβασα το "Τα 100 βιβλία με την μέγιστη επιρροή στην ανθρωπότητα".

Αυτό με απογοήτευσε. Ο λόγος είναι επειδή ο συγγραφέας αναλώνεται στη σύντομη περιγραφή/ανασκόπηση της ζωής του συγγραφέα κάθε βιβλίου παρά στο βιβλίο αυτό καθ' αυτό. Για παράδειγμα, στο κεφάλαιο που αφιερώνεται στο "Η καταγωγή των ειδών" δεν με ενδιέφερε να διαβάσω εάν ο Δαρβίνος ήταν έτσι ή αλλιώς ή εάν παντρεύτηκε ή όχι και σε ποια Πανεπιστήμια δίδαξε. Με ενδιέφερε να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο τι επιρροή είχε στην ανθρωπότητα, στην εξέλιξη της επιστήμης κτλ.

Στο τέλος του βιβλίου, γίνεται αναφορά στα εκατό (100) απαγορευμένα βιβλία, τα οποία έχουν αναγνωριστεί ως αριστουργήματα της λογοτεχνίας, της επιστήμης και της φιλοσοφίας - κάποια εκ των οποίων περιέχονται στην κύρια έκδοση. Η ειρωνία στην όλη εμπειρία είναι το γεγονός ότι, για όσα βιβλία δεν περιλαμβάνονται στα βιβλία με τη μέγιστη επιρροή, γίνεται μια σύντομη και περιεκτική αναφορά ως προς το περιεχόμενο έκαστου βιβλίου, τις συνθήκες της εποχής και τους λόγους για τους οποίους απαγορεύτηκε και τι συμβαίνει με το βιβλίο αυτό στη σύγχρονη εποχή. Δηλαδή, η μικρής έκτασης αναφορά στο τέλος του βιβλίου ήταν ακριβώς στο θέμα της (on point) σε αντίθεση με το κύριο θέμα του βιβλίου. Απογοητευτικό.

Αμέσως μετά, διάβασα το "The Scott Burns sessions - A life in Death Metal 1987 - 1997"

Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για φίλους της metal μουσικής κι ιδιαίτερα του ιδιώματος του Death metal όπως αυτό "άνθησε" (pun intended!) στην Tampa της Florida των ΗΠΑ, στα μέσα της δεκαετίας του '80 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90. Ο αναγνώστης παρακολουθεί με λεπτομέρεια τη δημιουργία albums που καθόρισαν το είδος, τις "ζυμώσεις" των μουσικών των συγκροτημάτων, τις δυναμικές που αναπτύσσονταν μεταξύ των μελών των συγκροτημάτων, των συγκροτημάτων μεταξύ τους και της ευρύτερης σκηνής, ενώ ο "καταλύτης" όλων αυτών ήταν ο άνθρωπος πίσω από την κονσόλα του studio Morrisound, o Scott Burns.

Δεν είναι ακριβώς βιογραφία - αν κι έχει κάποια βιογραφικά στοιχεία, είναι περισσότερο μια γραπτή καταγραφή προσωπικών προφορικών συνεντεύξεων τόσο του ίδιου του Burns όσο και των συντελεστών των albums στα οποία συμμετείχε ο Burns με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το κυρίως θέμα/περιεχόμενο του βιβλίου, για τους fans του Death metal είναι ένας ωκεανός πληροφοριών κι ένα απολαυστικό "ταξίδι" ταυτόχρονα! Ξεκινώντας από το 1987, το βιβλίο καταγράφει την πορεία δημιουργίας εξήντα εννιά (69) albums/demos/EPs. Ευτυχώς - για τους άσχετους με τα τεχνικά της ηχοληψίας και της παραγωγής, σαν εμένα - οι τεχνικές πληροφορίες (ποια μηχανήματα είχε στο studio κτλ) είναι ελάχιστες. ΟΚ, υπάρχουν αναφορές σε EQ, tones, mixing και mastering και την εξαφανισμένη, πλέον, "τέχνη" της επεξεργασίας της ταινίας εγγραφής με ξυραφάκια!

Όσοι ακούτε το είδος κι ενδιαφέρεστε για τις ιστορίες πίσω από τη δημιουργία των αγαπημένων σας δίσκων ή/και δίσκων που καθιέρωσαν το Death metal στο μουσικό στερέωμα, προχωρήστε άφοβα! Θα σας αρέσει!

Αμέσως μετά, διάβασα το "Swing of the blade", το οποίο αποτελεί συνέχεια του "For the sake of heaviness: the history of Metal Blade records" (review).

Μια χαρά ήταν! Ήταν πολύ ενδιαφέρον για μένα και - φαντάζομαι - για fans της metal μουσικής. Το κείμενο είναι σε justified format, αντί για left indent (hooray!)

Συνέχισα με το "Ο καστανάνθρωπος" του Soren Sveistrup.

Παρόλο που η αστυνομική λογοτεχνία δεν είναι το forte μου, το συγκεκριμένο βιβλίο με συνεπήρε! Page turner κυριολεκτικά! Μικρά κεφάλαια, ουσιαστικά (υπό την έννοια ότι εξελίσσουν την υπόθεση, χωρίς αχρείαστες παρεκτροπές κτλ), η υπόθεση ξεδιπλώνεται σταδιακά διατηρώντας το ενδιαφέρον αμείωτο, μέχρι και τον επίλογο! Ο τρόπος γραφής του συγγραφέα ένιωσα ότι με "έπιασε από το λαιμό" από την ένταση και την αγωνία να μάθω τι έγινε στη εξέλιξη της ιστορίας. Απόδειξη ότι διάβασα το βιβλίο σε δύο ημέρες! Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε fans της αστυνομικής λογοτεχνίας!

Ξεκίνησα χθες το "'Ένα βήμα πριν την αποκάλυψη".

Το πιο πάνω βιβλίο ενέπνευση την ταινία "Knock at the cabin" (2023). Θα την δω, μετά την ανάγνωση του βιβλίου.

Επεξ/σία 28 Αυγούστου από wizzy

[DimitriosPapadopoulos]

Στις 15/8/2024 στις 5:56 ΜΜ, star12 είπε

Stephen King the Institute

Αν μπορείς να πεις κάτι αρνητικό γι’ αυτό το συγγραφέα, είναι ότι του αρέσει να επαναλαμβάνεται στις ιστορίες του. Δεν ξέρω αν το κάνει σκόπιμα γιατί βρήκε την εύκολη οδό ,μιας και είναι αυτό το στυλ τόυ  τόσα χρόνια για να συνεχίσει να πουλάει, η είναι παρότρυνση,Ένας μάνατζερ που του λέει να συνεχίσει πάντα  με το ίδιο μοτίβο για την εύκολη επιτυχία.

Το τελευταίο το βιβλίο(που νομίζω αυτό είναι για την ώρα εκτός αν έγραψε και άλλο ) Δυστυχώς ψηλό αντιγράφει  την παλιά του μεγάλη επιτυχία Firestarter. Και το όλο story με πρωταγωνιστή ένα μικρό παιδί, θα θυμίσει το προηγούμενο το βιβλίο fairytale.    
Στο Fairytale Ένα παιδί ήταν παγιδευμένος σε ένα άλλο κόσμο, ενώ στο πιο παλιό το βιβλίο το φυλαχτό (talisman ) ένας teen  ήταν παγιδευμένοs κι αυτός σε ένα άλλο σκοτεινό παράλληλο κόσμο.
Έτσι και σε αυτό το βιβλίο, ένα 12 χρόνο  αγόρι  ο Λουκ, Όποιος έχει ξεχωριστές δυνατότητες στα όρια του υπερφυσικού, απαγάγεται από το σπίτι του ,(βίαια ) και μεταφέρεται σε ένα ειδικό ινστιτούτο βαθειά σε μια δασώδη περιοχή ,όπου οι επιστήμονες αφού έχουν απαγάγει πολλά τέτοιου είδους παιδιά στο παρελθόν, και τους ταΐζουν και τους φροντίζουν  ωραία, Τους περνάνε από διάφορα πειράματα ,τα οποία όμως είναι βάναυσα .    και Καποια παιδιά μετά από κάποιο καιρό   χάνουν τη ζωή τους.

Το βιβλίο έχει δύο ιστορίες ,που όμως από  την αρχή ξέρεις πως θα ταιριάξουν   μεταξύ τους και γίνεται προβλέψιμο ,

Ωστόσο Η όλη ιστορία σα γενικό ανάγνωσμα ήταν ευχάριστη  

Ο Κινγκ ξέρει πως να συνδιάζει και δω  πολύ καλά το δράμα και το θρίλερ, και υπήρχανε πολλές στιγμές ίδιως  στο φινάλε ,που ήτανε άκρως συγκινητικές (όχι πως δεν το περίμενες)

.Επίσης όπως και με το προηγούμενο το βιβλίο το παραμύθι, αγωνίας για την τύχη του μικρού αγοριού, και παρότι γίνεται λίγο προβλέψιμο στη. Έντονη δράση και στο gore στοιχείο ,, έχει κάποιες πολύ καλές δυνατές σκηνές προς το φινάλε, και  θέλεις να δεις πως θα ολοκληρωθεί η όλη περιπέτεια κλείνοντας το βιβλίο σε κάνει να σκέφτεσαι σε ένα  ενδεχόμενο  ,πως θα ταν κάτι τέτοιο να συνέβαινε στην πραγματική ζωή,

Φυσικά και σ’ αυτό το βιβλίο δε λείπει η ειρωνεία του συγγραφέα προς τον Ντόναλντ Τραμπ. Αφού είναι το τρίτο βιβλίο που διαβάζω από τον  Στίβεν που τα χώνει μια χαρά στο Donald. Αν το ν διαβάσετε και στο Twitter θα δείτε τις απόψεις του  που έχει για τον πρόεδρο της Αμερικής ,τον πρώην ,και ελπίζω όχι νυν.(εδώ μαζί σου Χωστά στον φαλλοκράτη)

Φυσικά μπορεις να σκεφτείς , πως θα είναι το βιβλίο όταν μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη, γιατί πλέον τα βιβλία του είναι σίγουρο πως θα τα βλέπεις στην τηλεόραση ή στο σινεμά.

Ανεξάρτητα  , και αυτή η ιστορία του,είναι ότι πρέπει να την έχει κάποιος  φαν  στην βιβλιοθήκη του☝️

extra chilli διαδήλωση

Καταλαβαίνω τι εννοείς με την επανάληψη στα μοτίβα του Κινγκ, αλλά προσωπικά βρίσκω ότι αυτό είναι μέρος της γοητείας του. Στο "The Institute" με ενθουσίασε η ικανότητα του να δημιουργήσει έντονη ατμόσφαιρα και αγωνία, ειδικά με τον τρόπο που χειρίζεται το δράμα των παιδιών και τις τρομακτικές καταστάσεις στις οποίες βρίσκονται. Συμφωνώ ότι οι σκηνές στο φινάλε είναι δυνατές και συγκινητικές, και ακόμα κι αν ορισμένα στοιχεία είναι προβλέψιμα, το βιβλίο καταφέρνει να σε κρατήσει με ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Το στιλ του Κινγκ συνεχίζει να είναι αξεπέραστο!

[wizzy]

Διάβασα το "Δεν έχω στόμα και πρέπει να ουρλιάξω" του Χάρλαν Έλλισον.

Η ιστορία (περί νουβέλας πρόκειται) αυτή καθ' αυτή, είναι πολύ καλή - τουλάχιστον, αναγνώστες λογοτεχνίας του φανταστικού (επιστημονική φαντασία) και δη δυστοπικών ιστοριών, θα την βρουν ενδιαφέρουσα, συνυπολογίζοντας και το πότε γράφτηκε. 

Το υπόλοιπο βιβλίο το βρήκα λίγο "filler". Δηλαδή, στις πρώτες είκοσι πέντε (25) σελίδες (!!!), ο μεταφραστής παραθέτει βιογραφία του συγγραφέα, εστιάζοντας σε κάποια καθοριστικά γεγονότα της ζωής του, αναδεικνύοντας το πόσο σημαντικό ήταν το έργο του στη λογοτεχνία του φανταστικού και στην εξέλιξη αυτής. Αμέσως μετά, ο αναγνώστης θα βρει άλλη μία (μικρή) ιστορία (μεγαλύτερη από την ομότιτλη) του ίδιου συγγραφέα, την οποία βρήκα αδιάφορη.

Συνεχίζω με το "Η λεία" της Yrsa Sigurdardottir - ίσως η μοναδική συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας που παρακολουθώ τις κυκλοφορίες της ανελλιπώς.

Επεξ/σία 4 Οκτωβρίου από wizzy

[JakeKaufman]

7 hours ago, wizzy said:

Διάβασα το "Δεν έχω στόμα και πρέπει να ουρλιάξω" του Χάρλαν Έλλισον.

Η ιστορία (περί νουβέλας πρόκειται) αυτή καθ' αυτή, είναι πολύ καλή - τουλάχιστον, αναγνώστες λογοτεχνίας του φανταστικού (επιστημονική φαντασία) και δη δυστοπικών ιστοριών, θα την βρουν ενδιαφέρουσα, συνυπολογίζοντας και το πότε γράφτηκε. 

Το υπόλοιπο βιβλίο το βρήκα λίγο "filler". Δηλαδή, στις πρώτες είκοσι πέντε (25) σελίδες (!!!), ο μεταφραστής παραθέτει βιογραφία του συγγραφέα, εστιάζοντας σε κάποια καθοριστικά γεγονότα της ζωής του, αναδεικνύοντας το πόσο σημαντικό ήταν το έργο του στη λογοτεχνία του φανταστικού και στην εξέλιξη αυτής. Αμέσως μετά, ο αναγνώστης θα βρει άλλη μία (μικρή) ιστορία (μεγαλύτερη από την ομότιτλη) του ίδιου συγγραφέα, την οποία βρήκα αδιάφορη.

 

 

Πραγματικά υπέφερα μέχρι να καταφέρω να τελειώσω τη βιογραφία και βαρέθηκα στην πρώτη ιστορία. ευτυχώς η ιστορία του τίτλου είναι τελευταία, και αποζημιώνει.

[wizzy]

1 hour ago, JakeKaufman said:

Πραγματικά υπέφερα μέχρι να καταφέρω να τελειώσω τη βιογραφία και βαρέθηκα στην πρώτη ιστορία. Ευτυχώς η ιστορία του τίτλου είναι τελευταία, και αποζημιώνει.

Αυτό ακριβώς. Συμφωνώ!

[Dimitrios51]

Rich Dad Poor Dad,

Kάποια λίγα που έχω διαβάσει πρόσφατα/ειναι στο πρόγραμμα:

Psychology of Money,

48 Laws of Power,

Think & Grow Rich,

Meditations Marcus Aurelius,

Αrt of war Sun tzu,

111 ερωτησεις,

The history of central banking and the enslavement of mankind,

The Drug Users Bible Dominic Milton Trott,

Επικούρεια Φιλοσοφία,

10X rule,

Πώς να κερδίζεις φίλους και να επηρεάζεις τους ανθρώπους,

Η αλήθεια για τον Ελ.Βενιζέλο,

 

 

[Chrhstos]

Κοίτα, είναι πολύ και θέμα γούστο, τι είδος βιβλίων σου αρέσει κλπ.

Για μένα, η αρχή στη λογοτεχνία γίνεται από όπου δεις ότι σου κεντρίσει το ενδιαφέρον, ένα έναυσμα για το πας παραπέρα.

Ας πούμε πιστεύω ότι κάποιος πρέπει να αρχίσει από τους κλασικούς: Ντοστογιέφσκι, Όσκαρ Γουάιλντ, Στάινμπεικ (έπιασα πολλά λοτεχνικά ορόσημα). 

Μετά το θέμα είναι να δεις και τους σύγχρονες συγγραφείς, που «σπάνε» και την αφήγηση με ιδιαίτερες τεχνικές, πχ. Σαραμάγκου, Κρασναχορκάι. 

Βέβαια, το βασικό βέβαια είναι να απολαύσεις την ανάγνωση και βρεις αυτό που σου αρέσει πιο πολύ τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

[wizzy]

On 04/10/2024 at 08:46, wizzy said:

Συνεχίζω με το "Η λεία" της Yrsa Sigurdardottir - ίσως η μοναδική συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας που παρακολουθώ τις κυκλοφορίες της ανελλιπώς.

Το τελείωσα πριν λίγες ημέρες. Ήταν καλό, διατηρήθηκε στα γνωστά, υψηλά, standards της συγγραφέως.

Συνεχίζω με το "Εξ αίματος" της Octavia E. Butler

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το 1976 η Ντέινα έχει μόλις κλείσει τα είκοσι έξι της και με του Κέβιν, του άντρα της, μετακομίζουν στο καινούργιο τους σπίτι, στο Λος Άντζελες. Ξαφνικά κι ενώ τακτοποιούν τα βιβλία τους, η Ντέινα χάνει τις αισθήσεις της. Όταν συνέρχεται, βρίσκεται στην άκρη ενός πυκνού δάσους και αμέσως αντιλαμβάνεται ότι στο ποτάμι που βρίσκεται δίπλα της πνίγεται ένα μικρό παιδί. Δίχως δεύτερη σκέψη βουτάει στο νερό και το σώζει, αλλά βγαίνοντας την περιμένει στην όχθη ένας άνδρας που τη σημαδεύει με το όπλο του. Κι ενώ κινδυνεύει η ζωή της, βρίσκεται και πάλι πίσω στο διαμέρισμά της, μουσκεμένη ως το κόκαλο. Μόλις έχει βιώσει την τρομακτικότερη εμπειρία της ζωής της, αλλά τότε δεν ήξερε ότι αυτό θα της συνέβαινε ξανά και ξανά...