Προτάσεις βιβλίων

[kate23]

8 ώρες πριν, Vasivouzoukos είπε

Θα ήθελα μια πρόταση που μπορώ να βρω το : Χάρυ Πότερ και οι κλήροι του θανάτου με το παλιό μαύρο εξώφυλλο. Έχει κανείς καμιά ιδέα; Έχω βάλει αγγελίες από facebook μέχρι insomnia αλλά τζίφος.

Ίσως σε κάποιο μικρό βιβλιοπωλείο γειτονιάς, να τους έχει ξεμείνει κάποιο. Ελπίζω να το βρεις. Θα έχω το νου μου αν το βρω πάντως, να σε ενημερώσω.

[Vasivouzoukos]

1 ώρα πριν, kate23 είπε

Ίσως σε κάποιο μικρό βιβλιοπωλείο γειτονιάς, να τους έχει ξεμείνει κάποιο. Ελπίζω να το βρεις. Θα έχω το νου μου αν το βρω πάντως, να σε ενημερώσω.

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ το βρεις δεν το βρεις, να'σαι καλά. 

Δεν με έπιασε ο πόνος στα 25 να διαβάσω Χάρι Πότερ αλλά είναι το μοναδικό βιβλίο της σειράς που μου λείπει και δεν θέλω να έχει αυτό το κενό η βιβλιοθήκη μου.

[kate23]

Στις 6/8/2018 στις 10:14 ΠΜ, Vasivouzoukos είπε

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ το βρεις δεν το βρεις, να'σαι καλά. 

Δεν με έπιασε ο πόνος στα 25 να διαβάσω Χάρι Πότερ αλλά είναι το μοναδικό βιβλίο της σειράς που μου λείπει και δεν θέλω να έχει αυτό το κενό η βιβλιοθήκη μου.

Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Ελπίζω να το βρω όμως  

 

edit: Να προτείνω το Locke and Key του Joe Hill. Ξεκίνησα να το διαβάζω προχθές και μέχρι στιγμής μου αρέσει πολύ. Ελπίζω να το δέσει όμορφα στο τέλος, αν και μέχρι στιγμής δεν μου έχει δείξει κάτι αρνητικό. Γενικώς δεν είμαι πολύ του horror και για αυτό δεν έχω διαβάσει όσο King θα ήθελα αλλά ίσως μετά από το Locke and Key δώσω στο horror μια καλύτερη ευκαιρία. 

Επεξ/σία 9 Αυγούστου 2018 από kate23

[Επισκέπτης]

"Ειναι ο καπιταλισμός ηλίθιε"

Θα σας πω εντυπώσεις όταν το τελειώσω.

[4saken]

Στις 11/7/2018 στις 9:52 ΜΜ, παυκο13 είπε

να ξεκινησεις την σειρα της Angela Marsons με την ντετεκτιβ Kim Stone. Εχω διαβασει το 1ο βιβλιο και ειναι παρα πολυ καλο! Τα 3 πρωτα εχουνε ηδη μεταφραστει στα ελληνικα!

Νομιζω το δευτερο η τριτο ειναι ακομα καλυτερο!

[παυκο13]

Στις 15/8/2018 στις 11:20 ΜΜ, 4saken είπε

Νομιζω το δευτερο η τριτο ειναι ακομα καλυτερο!

Το πρωτο ητανε αρκετα καλο για 1η σειρα , ειμαι στις 100 σελιδες του 2ου και εχω αγορασει και το 3ο. Συντομως με κριτικες!

[star12]

τελιωσα και γω του πητερ σουανσον το  The kind worth killing.και ειναι απ τα πολυ καλα ψυχολογικα θριλερ που χω διαβασει ως τωρα.Aρχιζει το στορυ κατευθειαν στη πλοκη ,και δυσκολευεσαι να το αφησεις κατω το βιβλιο οταν τελιωνεις 2 κεφαλαια,γιατι θες να δεις τωρα τι θα συμβει.
Aυτο που με αρεσε .Eνω στην αρχη ελεγα ωχ ενα ακομα ξενοι στο τρενο της κριστι αντιγραφη,.σου πετουσε διαφορες ανατροπες,και πηγε σε αλλη πορεια,με ενα φιναλε που προσωπικα το βρηκα λιγο αστειο,μου ρθε να γελασω δηλ στη τελευταια σελιδα.Αρα ενα  Must απο μενα
Επισης προτεινω και ενα αλλο απ τον ιδιο συγγραφεα το .All the beautiful lies. Aλλο ενα καλο θριλερακι στα χναρια του προηγουμενου,με μια συγκλονιστικη ανατροπη.
αν και το χεις δει το μοτιβο και αλλες φορες  σε ταινιες. ο σουανσον πηγαινει την ιστορια ακομα πιο μακρυα,και ετσι ξεφευγει το στορι απ τη προβλεψιμοτητα.

παντως το μεγαλυτερο κοινο σημειο με αυτες τις 2 ιστοριες του,ειναι πως οι χαρακτηρες ειναι ακρως αντιπαθητικοι,και ευχεσαι στο τελος να τα κακαρωσουνε.

[liopyr]

Τελείωσα, μετά από καιρό είναι η αλήθεια, την τριλογία της Μασσαλίας του Ζαν Κλοντ Ιζζό.

Μου άρεσε ιδιαίτερα η νουάρ αφήγηση που είχε,  η περιγραφή της ζωής στις φτωχογειτονιές της Μασσαλίας, τα αδιέξοδα, η ανεργία, ο ρατσισμός, η παραβατικότητα, η εγκληματικότητα αλλά παράλληλα και οι τρόποι που βρίσκουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι να επιβιώσουν. Η να μην επιβιώσουν.

Αντιγράφω την περίληψη γιατί καλύτερα δεν θα το περιγράψω:

 

Με τον τίτλο "Η τριλογία της Μασσαλίας" επανεκδίδονται σε έναν τόμο τα μυθιστορήματα του Ζαν-Κλωντ Ιζζό "Το μαύρο τραγούδι της Μασσαλίας", "Το τσούρμο", Solea", με ήρωα τον Φαμπιό Μοντάλ. αυτό τον ευαίσθητο αστυνόμο, απόγονο μεταναστών, εχθρό της βίας, που αγαπά την ποίηση, την τζαζ, το ψάρεμα, τις γυναίκες και την πόλη του, τη Μασσαλία: μια πόλη σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών, το μεγάλο λιμάνι της Γαλλίας. Η Μασσαλία, με το λιμάνι και τους ανθρώπους της, τους δρόμους και τα κορίτσια της, εκεί όπου διασταυρώνονται Γάλλοι ρατσιστές, διεφθαρμένοι αστυνομικοί, φανατικοί ισλαμιστές, ενώ η σκιά της Μαφίας απλώνεται παντού,αποτελεί το ιδανικό σκηνικό για νουάρ ιστορίες. Και ο ήρωας, γεμάτος αμφιβολίες για τον εαυτό του, πάντα αποφασισμένος να φτάσει ώςτο τέλος, συνεχίζει την περιπλάνηση του στους δρόμους της χαμένης αθωότητας. Παλεύοντας μεταξύ νοσταλγίας και ανταρσίας, δρα για χάρη της συντροφικότητας και της φιλίας με την ίδια πάντοτε ανθρωπιά. Ο Ιζζό, τέκνο της "λαθρομετανάστευσης" κι αυτός, όπως και ο Ζιντάν, χάρισε στην πόλη του κάτι που η πόλη του τού ανταποδίδει τώρα με αγάπη και ευγνωμοσύνη: μια νέα εικόνα, μια νέα ζωή. Ένα μύθο. Ζηλεύω τη Μασσαλία. Πολύ θα το 'θελα να βρω μια μέρα το μπαρ του Φονφόν -καλή του ώρα- και να του φωνάξω: "«Patro, u pastis!". Στη μνήμη του Ιζζό. (από το επίμετρο του Ριχάρδου Σωμερίτη)

 

[παυκο13]

Στις 24/7/2018 στις 12:49 ΜΜ, chill είπε

Δοκίμασε και "Το δέμα" του Sebastian Fitzek από Διόπτρα και πάλι: https://www.dioptra.gr/Vivlio/945/711/To-dema/ 

Ψυχολογικό θρίλερ και αυτό. Θα το περιέγραφα ακριβώς σαν το " Σε κάποιους αξίζει ο Θάνατος" ως προς τα συναισθήματα και την αγωνία που μου δημιούργησε. 

Προσοχή μόνο μην το πιάσεις σε καμιά παραλία και γίνεις ψητός γιατί και αυτό φεύγει μονομιάς

Λοιπον , παρα πολυ καλο και το Δεμα εφυγε μονομιας !!! Μου αρεσε εξισου οπως και του Swanson !!

[firewalker]

Τελείωσα την τριλογία Remembrance of Earth's Past του Liu Cixin.

The three Body Problem.

The Dark Forest.

Death's End.

 

https://www.goodreads.com/series/189931-remembrance-of-earth-s-past

 

Πάρα πολύ καλό Sci-Fi. Με ενθουσίασε. Προσοχή στις περιγραφές που έχουν τα διάφορα sites. Έχουν τεράστιο spoiler.

[LongTom]

35 λεπτά πριν, firewalker είπε

Τελείωσα την τριλογία Remembrance of Earth's Past του Liu Cixin.

The three Body Problem.

The Dark Forest.

Death's End.

https://www.goodreads.com/series/189931-remembrance-of-earth-s-past

Πάρα πολύ καλό Sci-Fi. Με ενθουσίασε. Προσοχή στις περιγραφές που έχουν τα διάφορα sites. Έχουν τεράστιο spoiler.

Διάβασα μόνο το πρώτο και δεν ξετραλάθηκα.

Έχει καλή πλοκή, καλή ροή και προφανώς έχει κάνει πολύ έρευνα πριν το γράψει, αλλά οι ήρωες είναι άψυχες ψιλο-μαριονέτες/παπιέ μασέ.

Ίσως επειδή είναι κινέζος και εκεί τους γράφουν έτσι ή απλά επειδή δεν μπορεί να γράψει συναρπαστικούς/καλούς/ρεαλιστικούς χαρακτήρες, δεν ξέρω, αλλά με ξενέρωσε τόσο που άφησα τα υπόλοιπα για κάποια άλλη στιγμή. Πολύ απλά δεν νοιάστηκα ποτέ εάν ζήσουν, εάν ψοφήσουν και τι γενικά φτιάνουν στο βιβλίο. Το "δράμα" επίσης ήταν κάπως Λάμψη, αν και μεγάλη τιμή του που έγραψε πολλά για μια δύσκολη εποχή για την χώρα του δίχως πολλούς ρομαντιζμούς και φανφάρες.

Να μην αναφερθώ στο πως παρουσιάζει τους περισσότερους μη-κινέζους...

Η διαφορά με άλλα τοπ Sci-fi, όπως π.χ. το Hyperion ή το Dune είναι απλά χαοτική στο θέμα χαρακτήρες.

[firewalker]

Ναι, δεν είναι "βαθύ" βιβλίο.Δεν έχει κλασικό δράμα. Και νομίζω πως δεν θέλει και ο συγγραφέας να νοιάζεσαι για τα πρόσωπα. Μόνο για την εξέλιξη της υπόθεσης. Δεν έχει κεντρικούς ήρωες που χρησιμοποιεί το πρώτο μέρος. Στα άλλα δυο έχει 2-3 σταθερούς χαρακτήρες που εμβαθύνει λίγο περισσότερο.

[stormrain]

Τελειωσα  το Βιβλιο της Σκόνης του Πούλμαν.

Εξαιρετικό βιβλίο παρα τις διαφορες κριτικές,  αντάξιο της τριλογιας His Dark Materials. Φοβερή η ιδέα της νεας τριλογίας του με το πρώτο βιβλιο να διαδραματιζεται 10 χρονια πριν το Αστερι του Βορρά και το επερχόμενο δεύτερο, 20 χρονια μετα, με τη Λυρα ως 20χρονη. Ανυπομονώ!!

[Zus]

Στις διακοπές μου τέλειωσα το «Η γιαγιά μου σας χαιρετά και ζητά συγγνώμη». Ένα πολύ όμορφο παραμύθι για χαλαρή ανάγνωση στην παραλία. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.

[wizzy]

Ολοκλήρωσα την ανάγνωση της αυτοβιογραφίας του Moby πριν λίγες μέρες. (Moby "Porcelain: Μια αυτοβιογραφία", εκδόσεις ΡΟΠΗ)

Ένα γενικό σχόλιο ήταν το γεγονός ότι δεν βαρέθηκα! Το βιβλίο, ουσιαστικά, είναι η εξιστόρηση της πορείας του καλλιτέχνη στο χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής μέχρι και την κυκλοφορία του album του "Play".

Η εξιστόρηση γίνεται μέσα από την αναδρομή σε καθημερινές ιστορίες στη ζωή του Moby. Χωρίς να είναι συνεχόμενες (δεν περιγράφει π.χ. και τις 7 ημέρες μιας εβδομάδας), είναι με χρονολογική σειρά χωρίς να γίνεται πάντα αντιληπτό στον αναγνώστη το διάστημα που μεσολαβεί από τη μια ιστορία στην άλλη. Η αίσθηση της "συνέχειας" δεν χάνεται σε κάποιο σημείο, κάτι στο οποίο η ροή των ιστοριών έχει ουσιαστική συνεισφορά, καθότι μπορεί να απέχουν χρονολογικά αλλά δίνεται η αίσθηση ότι η μία "ημέρα" είναι "συνέχεια" ή "αποτέλεσμα" των ενεργειών που περιγράφηκαν στην προηγούμενη "ημέρα". Οι ιστορίες είναι σύντομες (4-5 σελίδες η κάθε μία), περιεκτικές και ουσιαστικές, χωρίς ο Moby να πλατιάζει αχρείαστα.

Βρήκα το βιβλίο εξαιρετικά ενδιαφέρον για δύο λόγους: 1) ο Moby δεν ωραιοποιεί τίποτα (ειδικά όταν περιγράφει τις "μάχες" με τους προσωπικούς του "δαίμονες") και 2) έστω και μια σφαιρική άποψη περί μουσικής να έχει κάποιος, θα αναγνωρίσει πολλά ονόματα της μουσικής βιομηχανίας τα οποία με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, βρέθηκαν στην πορεία του καλλιτέχνη, καθώς η σκηνή της ηλεκτρονικής μουσικής αναδυόταν στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 1980 και στις αρχές των 90's.

Το συστήνω ανεπιφύλακτα, ειδικά για ώρες χαλάρωσης σε συνθήκες καλοκαιρινής ραστώνης.

Εξ όσων διαβάζω, αναμένεται και συνέχεια με δεύτερο βιβλίο.

 

Επεξ/σία 22 Αυγούστου 2018 από wizzy