Προτάσεις βιβλίων

[cozanostra]

αχαχαχαχαχα καλό ακόμα γελάω!!!

[marantonis]

Ξαναδοκιμάζεις σε 10 χρόνια. Δε το λέω με ύφος, αποφάσισα το ίδιο το 2001.

Κοιτα, σε πιανω, αλλα το θεμα δεν ειναι πως δεν καταλαβαινω αυτα που θελει να πει -ή τουλαχιστον την αρκετα μεγαλη πλειοψηφια τους-. Μπορει να ειμαι νεος σε ηλικια αλλα ασχολουμαι συνεχως με την φιλοσοφια, διαβαζοντας, βλεποντας/ακουγοντας και γραφοντας, επομενως τα περισσοτερα πραγματα που συνανταω ως τωρα στο εν λογω βιβλιο του Νιτσε δε μου φαινονται καθολου πρωτογνωρα. Αυτο που με ενοχλει ειναι που μοιαζουν, σε πολλες περιπτωσεις, επιτηδευμενα. Ειμαι βεβαιος οτι σε 2-3 χρονια (πολλα ειναι τα 10, μπορει και να μη ζω) θα το καταλαβαινω ακομα καλυτερα, αλλα δε νομιζω οτι θα ειναι πολυ σημαντικη η διαφορα.

 

@marantonis: Σε ποια έκδοση το διαβάζεις;

Πανοπτικόν. Του Ζήση Σαρίκα. Ειναι καινουριες εκδοσεις, κι εχουν βγαλει τα απαντα του Γερμανου. Ειχα παρει και τον Αντιχριστο απο 'κει, πολυ καλη δουλεια.

[eAnagnostis]

Πανοπτικόν. Του Ζήση Σαρίκα. Ειναι καινουριες εκδοσεις, κι εχουν βγαλει τα απαντα του Γερμανου. Ειχα παρει και τον Αντιχριστο απο 'κει, πολυ καλη δουλεια.

 

Αυτά θα σου πρότεινα κι εγώ. Έχω πολύ καλή εισαγωγή και υπομνήματα. Πάντως, ο Ζαρατούστρα είναι από τα πιο περιέργα βιβλία του. Η Γενεαλογία της Ηθικής και το βιβλίο για την αρχαία τραγωδία είναι από πολλές απόψεις καλύτερο σημείο αφετηρίας για τον Νίτσε - πάντα από τον Ζήση Σαρίκα. Ο Αντρίχριστος είναι πολύ σύντομο, προϋποθέτει ότι έχεις ήδη εμπειρία από Νίτσε.

[Sellers]

Εγώ προσωπικά τον Αντίχριστο τον βρήκα αρκετά εύκολο. (Τώρα θα μου πεις μπορεί να ήθελε να πει 1000 πράγματα και εσύ να έπιασες τα 2), αλλά ήταν πιο ευθύς και άμεσος ο λόγος και βγαίνει νόημα. Τον Ζαρατούστρα προσπάθησε ακρετές φορές αλλά κολλάω στα ''τραγούδια'' και βαριέμαι.

[marantonis]

Συμφωνω για τον Αντιχριστο, δε με δυσκολεψε ιδιαιτερα. Και μου αρεσε αρκετα ωστε να θελω να τον ξαναδιαβασω. Πρωτυτερα ειχα διαβασει ενα βιβλιο-συλλογη με ποιηματα του Νιτσε, ομως τιποτ' αλλο, τουλαχιστον με τον αμεσο τροπο.

 

Ο Ζαρατουστρα δε θυμιζει το Inception?

 

με αυτη την εννοια δηλαδη:

 

Ακομα κι οταν δεν λεγεται κατι ιδιαιτερα πολυπλοκο-βαθυστοχαστο-σπουδαιο, ο Νιτσε προσπαθει να το κανει να φαινεται ετσι, δινει λιγο μια εικονα επιτηδευμενου και υπερβολικα στομφωδους.

 

[St4lker]

Έχω μια απορία...

 

Οι εκδώσεις "Αρχέτυπο" είναι για το π**ς όπως λένε;

Είχα διαβάσει ενα βιβλίο και μου άρεσε, αλλα δεν έχω ξαναπάρει επειδή μου είπαν οτι ότι γράφει είναι μπούρδες για να πουλήσει..

[stormrain]

Έχω μια απορία...

 

Οι εκδώσεις "Αρχέτυπο" είναι για το π**ς όπως λένε;

Είχα διαβάσει ενα βιβλίο και μου άρεσε, αλλα δεν έχω ξαναπάρει επειδή μου είπαν οτι ότι γράφει είναι μπούρδες για να πουλήσει..

Κοιτα εχουν ιδιαιτερη θεματολογια. Ειτε σε ενδιαφερει και την διαβαζεις, ειτε οχι και δεν ασχολεισαι. Δεν θα ελεγα πως ειναι τοσο χαλια per se, αλλα τα θεματα που εχουν στα βιβλια τους ειναι καπως...

[freedubus]

αλλα τα θεματα που εχουν στα βιβλια τους ειναι καπως...

 

...για τον πούτσο.

[eAnagnostis]

Οι εκδόσεις Αρχέτυπο βγάζουν σε γενικές γραμμές σκουπίδια. Σχεδόν στο επίπεδο του Λιακόπουλου.

[stormrain]

Mωρε συμφωνω, αλλα αυτο δεν ειναι θεμα εκδοσεων, αλλα θεματολογιας.

[Lucifer]

Κοιτα, σε πιανω, αλλα το θεμα δεν ειναι πως δεν καταλαβαινω αυτα που θελει να πει -ή τουλαχιστον την αρκετα μεγαλη πλειοψηφια τους-. Μπορει να ειμαι νεος σε ηλικια αλλα ασχολουμαι συνεχως με την φιλοσοφια, διαβαζοντας, βλεποντας/ακουγοντας και γραφοντας, επομενως τα περισσοτερα πραγματα που συνανταω ως τωρα στο εν λογω βιβλιο του Νιτσε δε μου φαινονται καθολου πρωτογνωρα. Αυτο που με ενοχλει ειναι που μοιαζουν, σε πολλες περιπτωσεις, επιτηδευμενα. Ειμαι βεβαιος οτι σε 2-3 χρονια (πολλα ειναι τα 10, μπορει και να μη ζω) θα το καταλαβαινω ακομα καλυτερα, αλλα δε νομιζω οτι θα ειναι πολυ σημαντικη η διαφορα.

 

 

Πανοπτικόν. Του Ζήση Σαρίκα. Ειναι καινουριες εκδοσεις, κι εχουν βγαλει τα απαντα του Γερμανου. Ειχα παρει και τον Αντιχριστο απο 'κει, πολυ καλη δουλεια.

 

Προφανώς και δεν είναι πρωτόγνωρα, είναι στην ουσία η συμπυκνωμένη κριτική όλης της φιλοσοφίας ως τότε, με κοινωνιολογικό στόχο. Σίγουρα το 2011 για κάποιον που έχει μια χ τριβή με τη φιλοσοφία και ειδικότερα τον υπαρξισμό, δε θα φαίνεται τόσο επαναστατικό όσο όταν γράφτηκε, αλλά παραμένει (για εμένα) αλώβητο σε οτιδήποτε ακολούθησε. It nuked philosophy ρε παιδί μου, πως το λένε. Όταν ο Russel αυτοπροσώπως το μόνο που μπόρεσε να πει είναι πως "διαφωνώ γιατί δε βρίσκω αγάπη στα γραφόμενα" (κάτι το οποίο μπάζει από εκατό μεριές, έτσι κι αλλιώς) αντιλαμβάνεσαι πως έχεις να κάνεις με ογκόλιθο. Το ότι σου φαίνεται επιτηδευμένο, θέλω να πιστεύω πως οφείλεται στο ότι είναι γραμμένο σε πρόζα (ως ειρωνεία προς το ύφος της Βίβλου), μιας κι έτσι κι αλλιώς ο Φρειδερίκος δεν ήταν και κανένας μετριοπαθής στο λέγειν του. "Η μετριοφροσύνη" άλλωστε "είναι εξίσου εγκληματική προς την αλήθεια με την υπεροψία".

 

Εν πάσει περιπτώσει, το time-delay που έχω θέσει, δεν έχει να κάνει με κατανόηση μηνύματος. Είναι όμως μαζί με την Ασκητική, ένα από τα βιβλία που δεν θεωρώ πως οφείλουν να σε περιορίσουν στην κατανόηση, αλλά στο βίωμα. Προσωπικό σκάλωμα, καθάρα, δε το βλέπω τόσο ως standalone φιλοσοφικό έργο, μιας και η συστηματοποίηση των ιδεών του συγγραφέα μου ήταν ήδη γνωστή από τα επόμενα έργα του, που είχα διαβάσει πρώτα. Τέσπα, γούστα.

 

Όσο για τη γένεση της τραγωδίας, κυκλοφορεί και σε μετάφραση Καζαντζάκη, όσο κι αν αγαπώ Σαρίκα.

[medgio01]

Τελείωσα το "η σκιά του ανέμου".

Πρόκειται για τα βιβλία που,όταν τα ολοκληρώνω,με κάνουν να αναρωτιέμαι:

"Και τώρα τι;

Θα ευτυχήσω να βρω και να διαβάσω κάτι σαν αυτό;ή θα μπλέξω σε ατραπούς ακατάσχετης φλυαρίας,ανούσιας εξιστόρησης αδιάφορων γεγονότων,υπνηλίας από ακατάσχετες αγιογραφίες ασχέτων μη καν κομπάρσων;

Θα σταθώ τυχερός να συναντήσω πάλι ένα βιβλίο που θα με συνεπάρει,που θα με ξανακάνει να νιώσω ότι βρίσκομαι στο ένα μέτρο από τα συμβάντα που εξιστορεί;

ή θα οργιστώ με αυθαίρετα φλας μπακ και με δύσκολες ορολογίες πανεπιστημιακών συγγραμάτων;"

 

Τι να πω γι'αυτό το μυθιστόρημα;Θα είναι λίγο.

Και τι δεν έχει μέσα.Έννοιες,συναισθήματα,ατάκες,ιδεολογικά και πολιτιστικά στοιχεία(όχι αυτά τα βαρετά των σχολικών βιβλίων),μυστήριο,ερωτισμό-ερωτισμό δωσμένο νοσταλγικά,με λυρισμό & ρομαντισμό,όχι με χυδαιότητα,βωμολοχίες,προστυχιά και λιγούρα για σεξ μα με τρυφερότητα & ευαισθησία,καλαίσθητο και εύθραυστο-αγωνία σταδιακά αυξανόμενη μα και με ξαφνικές κοτρώνες ξαφνιάσματος πόυ σε πάει από την αγωνία στον φόβο...

 

 

Για όσους έτυχε να δουν τη μίνι σειρά "Βόρειοι και Νότιοι",αυτό το βιβλίο είναι ένα έπος ανάλογο της σειράς εκείνης με κάποια πρόσθετα.Τα παραθέτω:

1.Το βιβλίο είναι πιο συμπυκνωμένο με αποτέλεσμα η δύναμη κρούσης να είναι μεγαλύτερη.Χτυπάει τα εγκεφαλικά κύταρα πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά.Δεν υπάρχει καμμία κοιλιά στο βιβλίο,η όποια ηρεμία είναι φαινομενική,παροδική και ποτέ δεν ξεφεύγει από την ουσία(Ας μη γίνω κακεντρεχής με τις πρόσφατες τραυματικές αναγνωστικές μου εμπειρίες που κάποιοι συγγραφείς μας πάνε Αθήνα-Πάτρα μέσω Καλαμάτας,άλλωστε σας είναι λίγο πολύ γνωστές αφού τις έχω αναπτύξει.Εδώ δεν υπάρχει καμμία φυγόκεντρος δύναμη).

2.Στα παραπάνω προστίθεται το πασπάλισμα του μυστηρίου και της αγωνίας.Δεν είναι μόνο έπος,ο χρόνος κυλάει σε όχι και τόσο χαραγμένες ατραπούς...υπάρχουν απορίες,ερωτήματα,σοκαριστικές αποκαλύψεις,σκοτεινά σημεία.

3.Παρά τη..."θολούρα" που είναι απαραίτητη σε ένα έργο μυστηρίου(μιάμ,σλουρπ )αυτή είναι αριστοτεχνικά καλιμπραρισμένη και στιλβωμένη με πρωταγωνιστές υπεράνω υποψίας.Που σημαίνει ξεχάστε τους ντετέκτιβς,τους υπερήρωες,τους επιθεωρητές και τους λογής λογής επαγγελματίες,δαιμόνιους στον τομέα τους που δεν τους πέφτει καρφίτσα.Εδώ κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο,κανείς δεν φέρνει εξάρες,αντίθετα,ο καθείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει.Και μαζί με αυτόν και ο ευτυχής αναγνώστης-θεατής-μάρτυρας.

4.Δεν χρειάζεται το τρικ του ατέλειωτου & πολυδιαφημισμένου οδοιπορικού αυτό που συναντάμε σε συνήθως υπερτιμημένα βιβλία πχ Ναίτες,Ατλαντίδες κλπ.Η υπόθεση διαδραματίζεται στη Βαρκελώνη,σε λίγα τετράγωνα.Οι κάποιες αναφορές σε μια άλλη πόλη δεν βγάζουν τον αναγνώστη από τη συμπυκνωμένη,συμπιεσμένη,συσπειρωμένη κατάσταση(=Στην ουσία με τα μούτρα και μόνο στην ουσία).

5.Το καλύτερο για το τέλος.'Εχει το εύρημα "βιβλίο μέσα στο βιβλίο"!!!

Για όσους καταλαβαίνουν,έχει καλώς.Πιάσανε το τι σημαίνει αυτό.

Για τους άλλους να πω ότι είναι κάτι σαν να βλέπεις καθρέφτη μέσα σε καθρέφτη.

Αυτό σε στέλνει αν δεν σε κρατάει κάποιος από το χέρι.Μη φοβάστε,ο Zafon(Θαφόν ελληνιστί) είναι πάντα εκεί μαζί μας.Είναι φίλος του αναγνώστη,δεν τον παιδεύει.

Αφεθείτε.

 

Τέλος.

Αν και όταν διαβάσει κάποιος το βιβλίο(δεν αποτελεί προτροπή αυτό,δεν θα κουραστώ να το ξαναγράψω πάλι και πάλι) και βρεί μισό επιχείρημα ότι δεν του άρεσε,θα είναι ευχαρίστησή μου να μας το γνωστοποιήσει σε αυτό το χώρο.

 

ΥΓ. Μέχρι χτες νόμιζα ότι δεν υπήρχε άλλο βιβλίο του στα Ελληνικά.Ευτυχώς διαψεύστηκα ευχάριστα με "Το παιχνίδι του αγγέλου"

. Περιττό να πω ότι θα το χτυπήσω αλύπητα.

Επίσης κακώς νόμιζα ότι δεν είναι αναγνωρισμένος συγγραφέας:

"Το 2001 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα για ενήλικους, Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ, το οποίο πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε διεθνές λογοτεχνικό φαινόμενο και θεωρείται, έπειτα από τον Δον Κιχώτη, ως το πιο πετυχημένο μυθιστόρημα στην εκδοτική ιστορία της Ισπανίας. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 40 γλώσσες, έχουν τιμηθεί με πολυάριθμα βραβεία και έχουν πουλήσει περισσότερα από 15 εκατομμύρια αντίτυπα στις πέντε ηπείρους".

 

http://www.greekbooks.gr/karlos-roith-thafon.person

 

 

 

Ευχαριστω για την απαντηση,θα προσπαθησω να το ξεκινησω αμεσα.Ανυπομονω να το διαβασω ετσι οπως το περιγραφεις!

[Pablo_Hasan]

σημερα ξεκινησα το solipsist του Η. Rollins, γρήγορο, ευκολο, γραμμένο με απλα και καθαρά λόγια σε κάνει να μη θες να το αφήσεις απ' τα χέρια σου

 

 

 

sol·ip·sism (slp-szm, slp-)

n. Philosophy

1. The theory that the self is the only thing that can be known and verified.

2. The theory or view that the self is the only reality.

 

solipsism [ˈsɒlɪpˌsɪzəm]

n

(Philosophy) Philosophy the extreme form of scepticism which denies the possibility of any knowledge other than of one's own existence

[from Latin sōlus alone + ipse self]

 

 

solipsism

the theory that only the self exists or can be proved to exist. Also called panegoism. — solipsist, n. — solipsistic, adj.

[kostas1966]

Ευχαριστω για την απαντηση,θα προσπαθησω να το ξεκινησω αμεσα.Ανυπομονω να το διαβασω ετσι οπως το περιγραφεις!

 

Παρακαλώ.

Δεν ελπίζω να σου αρέσει,το θεωρώ σχεδόν σίγουρο αφού δεν έχω δει ούτε μια αρνητική κριτική ως τώρα.

Εγώ θα το ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή μόνο και μόνο για να σημειώσω τα αποφθέγματα που έχασα το λογαριασμό.

 

1

...-"Με απογοητεύεις".

-"Υπάρχουν απογοητεύσεις που τιμούν αυτόν που τις εμπνέει".

...

2

"Πρέπει να κάνω γρήγορα.Η αναμονή σκουριάζει την ψυχή"

 

 

 

Αλλά λέω "σχεδόν" γιατί καλό είναι να κρατάμε και μια επιφύλαξη,βλέπεις,ούτε ο Ρόμπινς είχε αρνητικές κριτικές αλλά κόντεψα να κοιμηθώ με το άρωμα του ονείρου του.Τα γούστα διαφέρουν.Α,μια και τον ανέφερα,τον διάβαζες κι εσύ είχες πει.Σου άρεσε αλήθεια;Τι εντυπώσεις αποκόμισες;

 

Στο μεταξύ,σε μια προσπάθεια αλλαγής αναγνωστικού κλίματος πέρασα στο περιβόητο ubik του Φίλιπ Ντικ.

"Time magazine named it one of the 100 greatest English-language novels published since 1923; critic Lev Grossman described it as "a deeply unsettling existential horror story, a nightmare you'll never be sure you've woken up from."-wiki

 

Από τις πρώτες σελίδες δείχνει την δύναμή του,αυτό δεν αμφισβητείται.

Ωστόσο αντιμετωπίζω κάποια προβλήματα αντίληψης ως αναγνώστης.

Κάποιες ορολογίες,απαραίτητες για την εξέλιξη της πλοκής,μου είναι εντελώς ακατανόητες.Και με κάνουν να αναρωτιέμαι:

α)Δεν θα έπρεπε να εξηγεί ο συγγραφέας τον όρο την πρώτη φορά που τον συναντάμε;

β)Μήπως η εξήγηση όφειλε να υπάρχει ως παραπομπή από κάτω (Σ.τ.Ε ή Σ.τ.Μ) αλλά η ανύπαρκτη επιμέλεια της έκδοσης μας την στέρησε;

γ)Μήπως ο αναγνώστης θα πρεπε να γνωρίζει αυτές τις έννοιες από μόνος του;

Τι γίνεται-και τι πρέπει να γίνεται- σε ανάλογες περιπτώσεις στα βιβλία;

 

Η μέχρι τώρα εμπειρία μου δείχνει πως με έχουν καλομάθει ως αναγνώστη,υπάρχει μπόλικη φροντίδα από μεταφραστές και εκδότες με αποκορύφωμα στο "σπήλαιο των ιδεών" του Σομόθα όπου οι σημειώσεις του μεταφραστή είναι σχεδόν το μισό βιβλίο!

 

Γεγονός πάντως είναι πως αυτή η ονοματολογία είναι απαραίτητη στο έργο-το ξανααναφέρω αυτό-και δεν είναι κάποια άχρηστα ψευτοφιλοσοφήματα τύπου Έκο που με παίδεψε αλύπητα με το ατέρμονο εκκρεμές της μπουρδολογίας του για άχρηστες θρησκείες και περιττά ταξίδια.

 

Φυσικά το Ubik θα το παλέψω.Φαίνεται πως αξίζει πολύ.

Αλλά θα με καθυστερήσει αρκετά.Για να το φωτίσω πρώτα.

[marantonis]

Το ότι σου φαίνεται επιτηδευμένο, θέλω να πιστεύω πως οφείλεται στο ότι είναι γραμμένο σε πρόζα (ως ειρωνεία προς το ύφος της Βίβλου)

Αυτο με την ειρωνια για τη Βιβλο δεν το ειχα σκεφτει, δε ξερω κατα ποσο ισχυει, ή ποσο ορθο ηταν το να διαμορφωσει ολοκληρο το εργο ετσι, για χαρη αυτης της ειρωνιας.

 

μιας κι έτσι κι αλλιώς ο Φρειδερίκος δεν ήταν και κανένας μετριοπαθής στο λέγειν του. "Η μετριοφροσύνη" άλλωστε "είναι εξίσου εγκληματική προς την αλήθεια με την υπεροψία".

Είναι όμως μαζί με την Ασκητική, ένα από τα βιβλία που δεν θεωρώ πως οφείλουν να σε περιορίσουν στην κατανόηση, αλλά στο βίωμα. Προσωπικό σκάλωμα, καθάρα, δε το βλέπω τόσο ως standalone φιλοσοφικό έργο, μιας και η συστηματοποίηση των ιδεών του συγγραφέα μου ήταν ήδη γνωστή από τα επόμενα έργα του, που είχα διαβάσει πρώτα.

 

Κι εγω δεν ειμαι καθολου οπαδος της μετριοφροσυνης, τα προειρημενα δεν πηγαζαν απο καποιο τετοιο αισθημα. Πιστευω οτι εχεις δικιο, κανενας συγγραφεας δεν πρεπει να αυτοπεριοριζεται φιλτραροντας το περιεχομενο των βιβλιων του, για να γινεται πιο προσιτος, αλλα να βγαινουν οπως ακριβως τα θελει, ωστε να ειναι αυθεντικο το εργο του. Δεν ειπα αλλωστε πως δεν επρεπε να το γραψει ετσι ο Νιτσε, απλως σχολιασα την γραφη του.

 

Τέσπα, γούστα.

1ον, κι αυτη η φραση μπαζει απο μεριες :-P, 2ον, δεν ειπα οτι δε μου αρεσε.