Επισκέπτης Δημοσ. 6 Μαΐου 2011 Δημοσ. 6 Μαΐου 2011 Εγώ όλα αυτά ότι η tv και τα μέσα δεν προβάλουν τα μεγάλα ταλέντα ενώ υπάρχουν και είναι κρυμμένα δεν τα πιστεύω. Καλά, δεν είπαμε ότι κάθονται και στο σπίτι τους. Αυτοί που ξέρουν, τους βρίσκουν και τους απολαμβάνουν. Δεν είναι και θαμμένοι. Δεν είναι απίστευτο ταλέντο η Άννα Κοκκίνου; Φανταστική ηθοποιός. Έχω δει τρεις παραστάσεις της και κάθε φορά όλο το κοινό παρακολουθεί κρατώντας την ανάσα του για να μην ακουστεί τίποτα. Θέλω να πω ότι δεν είναι ότι (ξέρω 'γω πχ) μόνο σ' εμένα αρέσει γιατί μόνο εγώ καταλαβαίνω πόσο ταλέντο είναι. Οι περισσότεροι που θα τη δουν στο θέατρο θα την αναγνωρίσουν. Ποιοι θα πάνε τώρα στο θέατρο, είναι άλλη ιστορία. Πάντως όταν λέμε υπάρχουν, εννοούμε υπάρχουν. Δεν εννοούμε ότι "γνώρισα μια φορά σε μια παρέα έναν που μου φάνηκε ότι είχε πολύ ταλέντο αλλά δεν έχει παίξει ούτε μια φορά σε παράσταση". Απλά δεν μπορείς να λες ότι δεν υπάρχουν ταλέντα όταν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Τα πραγματικά μεγάλα ταλέντα ποτέ δεν χάνονται. Όχι, εδώ κάνεις λάθος. Έχουμε τη φαντασίωση ότι το ταλέντο και το έργο ενός καλλιτέχνη είναι κάτι αντικειμενικό, αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η ιστορία δείχνει ότι υπάρχουν μεγάλα ταλέντα που χάθηκαν για πολλά χρόνια και ξαναβρέθηκαν στην επιφάνεια τυχαίως ή μέσα από κάποιες συνθήκες (είτε γιατί το απαίτησαν οι ιστορικές συγκυρίες, κάτι που επίσης έχει τυχαίους παράγοντες). Το καλύτερο παράδειγμα που μπορώ να σκεφτώ είναι ο Γ.Σ. Μπαχ που είναι για πολλούς ο μεγαλύτερος συνθέτης όλων των εποχών. Για 100 χρόνια ήταν χαμένος και αν δεν τον ξέθαβε ο Μέντελσον είναι άγνωστο κατά πόσο δε θα είχε χαθεί. Για να είμαι δίκαιος, ο συγκεκριμένος ήταν δύσκολο να χαθεί εντελώς. Αλλά όταν ένας τέτοιος κολοσσός χάνεται για 100 χρόνια, φαντάσου τι έχει γίνει σε εκατοντάδες μικρότερα αλλά σημαντικότατα και σπουδαιότατα ταλέντα. Γενικά σκέψου πόσα πράγματα ανακαλύπτονται ξανά μετά από δεκάδες ή εκατοντάδες χρόνια και είναι εύκολο να φανταστείς αντίστοιχα πόσα θα έχουν χαθεί. Εδώ στο Μεσαίωνα ξεχάστηκαν επιστημονικά δεδομένα (όπου εδώ υπάρχει και αντικειμενικότητα) για χίλια χρόνια, στα έργα τέχνης θα κολλήσουμε; Να προσθέσω και έναν ακόμη λόγο που χάνονται ελληνικά ταλέντα: Πολλοί από αυτούς προτιμούν να πάνε στο εξωτερικό, παρά να κάτσουν να ασχοληθούν με όλα τα φαινόμενα της σύγχρονης Ελλάδας (μην αρχίσω να γράφω τώρα, δε θα τελειώσει το ποστ ούτε αύριο).
grigoriou Δημοσ. 6 Μαΐου 2011 Μέλος Δημοσ. 6 Μαΐου 2011 Ένας είναι ο Μίκης Θεοδωράκης, που, άσχετα με τις πολιτικές του επιλογές, είναι τεράστιας ακτινοβολίας καλλιτέχνης με καθοριστική επίδραση στην ελληνική μουσική. Δεύτερος είναι ο Βεγγέλης Παπαθανασίου, τη θέση του οποίου στην παγκόσμια μουσική ιστορία δυστυχώς αγνοούμε. Τρίτος είναι ο Σαββόπουλος. Και ήταν επίσης ο Βέγγος κι ο Παπάζογλου. Μετά πάμε σε κάτω των 60, οπότε δεν τους έχω σκεφτεί να πεθαίνουν ακόμα. Πάντως, το πόσο σε αγγίζει ο θάνατος ενός καλλιτέχνη είναι πολύ προσωπικό θέμα και δεν σχετίζεται πάντα με το πόσο σημαντικός είναι "αντικειμενικά", αλλά το πώς σε έχει κάνει να νιώσεις με το έργο και την παρουσία του. O Βαγγελης Παπαθανασιου εκανε καριερα στο εξωτερικο, οπως και η Νανα Μουσχουρη ή o Ντεμης Ρουσος. Ειναι γνωστος ως... Vangelis. Εχει γραψει καποια καλα soundtracks αλλα δεν ειναι και ο Ενιο Μορικονε Ο Θεοδωρακης ειναι οντως μια "κολωνα" αν και λογω της αναμιξης του με πολιτικα κομματα δεν εχει την απολυτη καθολικη αποδοχη που ειχε ο Βεγγος. Αλλους τιτανες της μουσικης που μπορω να σκεφτω ειναι ο Μητροπανος και ο Μητσιας. Απο τους παλιους κωμικους του κλασικου κιν/φου εχουν μεινει μόνο ο Βουτσας, ο Κων/νου, ο Παντζας(και ο Μπαρκουλης).
oneofthem Δημοσ. 7 Μαΐου 2011 Δημοσ. 7 Μαΐου 2011 Ε και γιατί να μην προβάλουν κάποιον με ταλέντο? (sorry που είναι λίγο offtopic, αν και πιστεύω πως δεν είμαι, αλλά αυτή η απορία με προβληματίζει καιρό) διότι αυτό είναι ένα ρίσκο, δλδ μια επένδυση και σήμερα δεν υπάρχουν πολλοί επενδυτέςε, αυτό με τη σειρά του είναι εν μέρει ανεξήγητο, αφού υπάρχουν άνθρωποι με χρήματα στην ελλάδα (και υποτίθεται με τη δική μας λογική ότι μακροπρόθεσμα θα έβγαζαν πολύ περισσότερα χρήματα, παραδίδοντας ένα προϊόν στο τέλος όμως) και εν μέρει είναι τεράστια συζήτηση και πολλά τα αίτια επομένως δεν λειτουργεί ο ανταγωνισμός, και χωρίς αυτόν δεν γίνεται να αναδειχθεί το καλύτερο από το καλό και το άχρηστο και για αυτό λοιπόν τα ταλέντα τα βρίσκεις μόνο με πολύ ψάξιμο και αρκετή τύχη θα μου πεις υπήρχαν επενδυτές τότε? υπήρχε ανταγωνισμός? γιατί αναδείχθηκαν αυτά τα ταλέντα? ναι υπήρχαν, αυτήν είναι η άποψή μου σε σχέση με σήμερα, ακόμη και τότε, διαρθρωτικά είμασταν καλύτερα από σήμερα, λειτουργούσαν κάποια βασικά πράγματα επίσης δεν υπήρχε τυποποίηση, δλδ δεν υπήρχε ένας σωρός κόσμου που θα πήγαινε να γίνει καλλιτέχνης βάσει σπουδών και χωρίς να το νιώθει δεν χρειάζεται ιδιαίτερη τεκμηρίωση για αυτό είμαι σίγουρος πως αν ανοίξεις την τηλεόρασή σου και κάτσεις και σημειώσεις τι είναι αυτά που προβάλλονται, θα βρεις και προγράμματα, μικρά ή μεγαλύτερα, που είναι αγορασμένα από έξω και είναι χαμηλής ποιότητας δεν χρειάζεται να αναρωτηθούμε για το 'χαμηλής ποιότητας' αλλά για το γιατί είναι αγορασμένα από έξω δλδ δεν θα μπορούσαν να φτιάξουν μία σαβούρα δική τους? ούτε για αυτό δεν βάζουν χρήματα, γιατί κοστίζει (βραχυπρόθεσμα) περισσότερο πως λοιπόν περιμένουμε να βάλουν χρήματα για κάτι πιο ποιοτικό? εκτός από αυτό θα βρεις και προγράμματα τα οποία ανεξάρτητα από το επίπεδό τους για μένα και για σένα πράγμα που είναι υποκειμενικό, - ξέρουν και τα ίδια τα κανάλια ότι δεν κερδίζουν κάτι από αυτά τα έχουν αγοράσει γιατί πολύ απλά ανήκαν σε ένα πακέτο προσφοράς από το εξωτερικό πακέτα προσφοράς είναι ότι δλδ για να πάρεις 'αυτό' το πρόγραμμα σε καλή τιμή θα πρέπει να πάρεις και 'εκείνο' μαζί σταδιακά έχουμε φτάσει στο σημείο που σχεδόν ακέραιο, το μη ενημερωτικό πρόγραμμα της ελληνικής τηλεόρασης να είναι ένα μεγάλο πακέτο προσφοράς ακόμη και στα ελληνικά προγράμματα υπάρχουν μέσα στοιχεία διαφημιστικά κτλ, - έτσι λειτουργεί (αυτός είναι και ο σκοπός των χαμηλών τιμών βέβαια, η μετέπειτα monopoly) με λίγα λόγια για να πέσουν χρήματα ε, πρέπει να ματώσει κόσμος ή να μας κάτσει η tzoulia welcome to greece and the way we understand capitalism, our only way of getting paid is through selling foreign products to each other oh.. wait, wut?
marantonis Δημοσ. 7 Μαΐου 2011 Δημοσ. 7 Μαΐου 2011 ^Για μενα η τεχνη δεν πρεπει να εχει καμια απολυτως σχεση με την οικονομολογια, τον ανταγωνισμο, το "προιον", ολους αυτους τους ορους που τη μετατρεπουν σε εμπορευμα, οπως ολα τα υλικα αγαθα της καπιταλιστικης κοινωνιας, οπως το playstation και το I-pad. Οκ, δε λεω, πολυ καλο ειναι οι καλλιτεχνες που αξιζουν να πληρωνονται αρκετα ωστε να μπορουν να ζησουν απο το εργο τους, εφοσον ζουμε σε τετοια κοινωνια που δινει τετοια αξια στο χρημα δυστυχως δε γινεται διαφορετικα. Αλλα ο μεγιστοι και αδιαλλακτοι σκοποι της τεχνης οφειλουν να ειναι α)Η πνευματικη τερψη, β) η ψυχικη τερψη γ) Η κοινωνικη προοδος.
marantonis Δημοσ. 7 Μαΐου 2011 Δημοσ. 7 Μαΐου 2011 Marantoni όλα καλά;Περαστικά σου βρέ. Ναι βρε, τωρα την παλευω. Θενκιου.
KilliK Δημοσ. 9 Μαΐου 2011 Δημοσ. 9 Μαΐου 2011 O Βαγγελης Παπαθανασιου εκανε καριερα στο εξωτερικο, οπως και η Νανα Μουσχουρη ή o Ντεμης Ρουσος. Ειναι γνωστος ως... Vangelis. Εχει γραψει καποια καλα soundtracks αλλα δεν ειναι και ο Ενιο Μορικονε Ο Θεοδωρακης ειναι οντως μια "κολωνα" αν και λογω της αναμιξης του με πολιτικα κομματα δεν εχει την απολυτη καθολικη αποδοχη που ειχε ο Βεγγος. Αλλους τιτανες της μουσικης που μπορω να σκεφτω ειναι ο Μητροπανος και ο Μητσιας. Απο τους παλιους κωμικους του κλασικου κιν/φου εχουν μεινει μόνο ο Βουτσας, ο Κων/νου, ο Παντζας(και ο Μπαρκουλης). ο Παπαθανασιου ειναι τεραστιο ονομα στην Ιαπωνια και φυσικα στην Αμερικη το Blade Runner soundtrack του θεωρειται ενα απο τα καλυτερα και πιο διασημα ολων των εποχων. Μην κρινετε την αναγνωρισημοτητα ενος καλλιτεχνη απο το ποσες φορες ακουγεται το ονομα του στην τηλεοραση η σε ποσες εκδηλωσεις βραβευσεις εχει παει. Μερικοι προτιμουν να εχουν μια λιγοτερο δημοσια παρουσια.
grigoriou Δημοσ. 10 Μαΐου 2011 Μέλος Δημοσ. 10 Μαΐου 2011 ο Παπαθανασιου ειναι τεραστιο ονομα στην Ιαπωνια και φυσικα στην Αμερικη το Blade Runner soundtrack του θεωρειται ενα απο τα καλυτερα και πιο διασημα ολων των εποχων. Μην κρινετε την αναγνωρισημοτητα ενος καλλιτεχνη απο το ποσες φορες ακουγεται το ονομα του στην τηλεοραση η σε ποσες εκδηλωσεις βραβευσεις εχει παει. Μερικοι προτιμουν να εχουν μια λιγοτερο δημοσια παρουσια. Κι εσυ να μη κρινεις εναν καλλιτεχνη απο το πόσο δημοφιλες μπορει να ειναι σε δυο χωρες ενα soundtrack του Ειπαμε, καλος ο Παπαθανασιου αλλα δεν ειναι Ενιο Μορικονε ουτε Νινο Ροτα. Ειπα εγω τιποτα για το ποσες φορες ακουγεται το ονομα ενος καλλιτεχνη στην τηλεοραση η σε ποσες εκδηλωσεις βραβευσεις εχει παει? Αυτα δεν παιζουν ρολο στη αξια του καλλιτεχνη.
Ntinaras Δημοσ. 10 Μαΐου 2011 Δημοσ. 10 Μαΐου 2011 ενταξει παιδια,ο jordan Και ο chamberlain ηταν οι καλυτεροι μπασκετμπολιστες,αλλα αυτο δε σημαινει οτι ο γκαλης και ο γιαννακης αυτοματως δε μετρανε...
grigoriou Δημοσ. 10 Μαΐου 2011 Μέλος Δημοσ. 10 Μαΐου 2011 · Κρυμμένο από Sellers, 16 Μαΐου 2011 - Δεν έχει δοθεί λόγος Κρυμμένο από Sellers, 16 Μαΐου 2011 - Δεν έχει δοθεί λόγος Δε νομιζω οτι ειπε κανεις κατι τετοιο.
KilliK Δημοσ. 10 Μαΐου 2011 Δημοσ. 10 Μαΐου 2011 · Κρυμμένο από Sellers, 16 Μαΐου 2011 - Δεν έχει δοθεί λόγος Κρυμμένο από Sellers, 16 Μαΐου 2011 - Δεν έχει δοθεί λόγος ωπ εδω ειμαστε. Κι εσυ να μη κρινεις εναν καλλιτεχνη απο το πόσο δημοφιλες μπορει να ειναι σε δυο χωρες ενα soundtrack του δεν εγραψα κατι τετοιο.please reread my post. Ειπαμε, καλος ο Παπαθανασιου αλλα δεν ειναι Ενιο Μορικονε ουτε Νινο Ροτα. απο ποια αποψη; καλλιτεχνικη; δημοτικοτητας; ποσοτητας εργου; define please. Ειπα εγω τιποτα για το ποσες φορες ακουγεται το ονομα ενος καλλιτεχνη στην τηλεοραση η σε ποσες εκδηλωσεις βραβευσεις εχει παει?Αυτα δεν παιζουν ρολο στη αξια του καλλιτεχνη. αρα μιλας υποκειμενικα αφου συγκρινεις την καλλιτεχνικη αξια των δημιουργων οπως εσυ ο ιδιος την εκλαμβανεις και οχι οπως φαινομενικα προβάλλεται απο τα μηντια. εφοσων την γνωμη σου λες,λεω και εγω την δικια μου οτι ο Παπαθανασιου οσο αφορα το δικο του τομεα μουσικης,ειναι ισαξιος του Μορικονε.ετσι ειναι.
grigoriou Δημοσ. 12 Μαΐου 2011 Μέλος Δημοσ. 12 Μαΐου 2011 · Κρυμμένο από Sellers, 16 Μαΐου 2011 - Δεν έχει δοθεί λόγος Κρυμμένο από Sellers, 16 Μαΐου 2011 - Δεν έχει δοθεί λόγος δεν εγραψα κατι τετοιο.please reread my post. Μα ουτε κι εγω εγραψα αυτο που ανεφερες στο σχετικο quote(Μην κρινετε την αναγνωρισημοτητα ενος καλλιτεχνη απο το ποσες φορες ακουγεται το ονομα του στην τηλεοραση η σε ποσες εκδηλωσεις βραβευσεις εχει παει)... plz reread απο ποια αποψη; καλλιτεχνικη; δημοτικοτητας; ποσοτητας εργου; define please. Οταν συγκρινουμε καλλιτεχνες τους συγκρινουμε εν συνόλω, οχι απο επιμερους στοιχεια. Για τα 3 ομως αυτα που ανεφερες ο Ενιο Μορικονε και ο Νινο Ροτα κανουν (φυσικα) σκονη τον Παπαθανασιου... τον εξαφανιζουν εντελως. Αρκει βεβαια να τους γνωριζεις αλλιως δεν θα το καταλαβεις. αρα μιλας υποκειμενικα αφου συγκρινεις την καλλιτεχνικη αξια των δημιουργων οπως εσυ ο ιδιος την εκλαμβανεις και οχι οπως φαινομενικα προβάλλεται απο τα μηντια. εφοσων την γνωμη σου λες,λεω και εγω την δικια μου οτι ο Παπαθανασιου οσο αφορα το δικο του τομεα μουσικης,ειναι ισαξιος του Μορικονε.ετσι ειναι. Oxι, αντικειμενικα μιλαω. Οπως θα σου μιλουσε οποιοσδηποτε σχετικος με το χωρο. Αντιθετα παρατηρω οτι εσυ εχεις εναν εντονο υποκειμενισμο υπερ του Π"θανασιου. Το τι προβαλλεται απ τα μιντια το ειπαμε, δεν επηρεαζομαστε απο κει. Ο Βεγγος ηταν ανωτερος σα κωμικος αλλων γνωστων ευρωπαιων κωμικων αλλα επειδη ηταν Ελληνας δεν εγινε ευρεως γνωστος. Οσο αφορα τη γνωμη σου περι Vangelis και Μορικονε, μη τη πεις πιο εξω
Επισκέπτης Δημοσ. 13 Μαΐου 2011 Δημοσ. 13 Μαΐου 2011 · Κρυμμένο από Sellers, 16 Μαΐου 2011 - Δεν έχει δοθεί λόγος Κρυμμένο από Sellers, 16 Μαΐου 2011 - Δεν έχει δοθεί λόγος Oxι, αντικειμενικα μιλαω. Οπως θα σου μιλουσε οποιοσδηποτε σχετικος με το χωρο. Παρόν, ένας σχετικός με το χώρο! Αυτά που λες είναι παντελώς υποκειμενικά. Συγγνώμη για την απότομη προσγείωση. ΥΓ. Πρόσεχε το ύφος σου. Δε σε κάνει να δείχνεις καλά.
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Αρχειοθετημένο
Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.