Zugzwang Δημοσ. 4 Μαΐου 2011 Δημοσ. 4 Μαΐου 2011 Δεν μπορώ να πω ότι έχω δει πολλές ταινίες του (λόγω ηλικίας) αλλά μου ήταν πολύ συμπαθής ως άνθρωπος... R.I.P.
Tilemaxx Δημοσ. 4 Μαΐου 2011 Δημοσ. 4 Μαΐου 2011 Όταν ο Βέγγος έφτιαξε την δική του εταιρία παραγωγής, γύρισε κατα την γνώμη μου εξαιρετικές ταινίες, τόσο απο άποψη σεναρίου/χιούμορ, όσο και μηνυμάτων που περνούσαν, ειδικά εκείνες της δεκαετίας του '70 που τις θεωρώ ανώτερες απο εκείνες του '60. Οι ταινίες του ήταν η μόνες οι οποίες μπορούσα να δώ, μέσα απο τον ανιαρό και συντηρητικό Ελληνικό κινηματογράφο. Καλό ταξίδι.
grigoriou Δημοσ. 4 Μαΐου 2011 Δημοσ. 4 Μαΐου 2011 Σαφως οι ταινιες του 70 ηταν καλυτερες, αλλα δεν ηταν της δικης του εταιριας πλεον η οποια ειχε κλεισει(φαληρισε λογω κακης διαχειρισης). Τη δεκαετια του 70 ο ελλ.κιν/φος πεθανε αλλα ο Βεγγος ηταν ο μονος που συνεχισε να γυριζει ταινιες! Παντως μη λεμε κι αρλουμπες ο ελλ. κιν/φος του 50 και του 60 δεν ηταν καθολου ανιαρος ουτε συντηρητικος (τι εννοεις συντηρητικος?) Ανιαρος και ανουσιος ειναι σημερα.
tomhakkinen8 Δημοσ. 4 Μαΐου 2011 Δημοσ. 4 Μαΐου 2011 http://www.youtube.com/watch?v=VmgSr9alYag&feature=related Όπως ίσως έχει προαναφερθεί... έφυγε ένας καλός άνθρωπος!!!
nikos21aek Δημοσ. 4 Μαΐου 2011 Δημοσ. 4 Μαΐου 2011 http://www.youtube.com/watch?v=dBhtXSoiRJE&feature=player_embedded
Socratis_g Δημοσ. 4 Μαΐου 2011 Δημοσ. 4 Μαΐου 2011 το 90% των σημερινων ηθοποιών πρέπει να απαγχονιστεί στο σύνταγμα σήμερα. τιμής ένεκεν και για τη ντροπή να λέγονται ηθοποιοί όταν ηθοποιός ήταν και θα είναι ο Θανάσης Βέγγος.
KilliK Δημοσ. 4 Μαΐου 2011 Δημοσ. 4 Μαΐου 2011 Στα 10 δημοφιλέστερα του Twitter ο Θανάσης Βέγγος http://www.tovima.gr/media/article/?aid=398670
Voodooman Δημοσ. 4 Μαΐου 2011 Δημοσ. 4 Μαΐου 2011 Έσβησα και έγραψα 3-4 φορές αυτά που ήθελα, δεν έχει νόημα να μιλήσω εγώ για τον Βέγγο, καλά κάνει και μιλάει το youtube. Εκατοντάδες οι ασπρόμαυρες εικόνες του Βέγγου στο μυαλό, αυτές ας κρατήσουμε. Ιδιοφυής κωμικός, επαγγελματίας άνθρωπος.
Tilemaxx Δημοσ. 4 Μαΐου 2011 Δημοσ. 4 Μαΐου 2011 Σαφως οι ταινιες του 70 ηταν καλυτερες, αλλα δεν ηταν της δικης του εταιριας πλεον η οποια ειχε κλεισει(φαληρισε λογω κακης διαχειρισης). Τη δεκαετια του 70 ο ελλ.κιν/φος πεθανε αλλα ο Βεγγος ηταν ο μονος που συνεχισε να γυριζει ταινιες! Παντως μη λεμε κι αρλουμπες ο ελλ. κιν/φος του 50 και του 60 δεν ηταν καθολου ανιαρος ουτε συντηρητικος (τι εννοεις συντηρητικος?) Ανιαρος και ανουσιος ειναι σημερα. Καλά, σήμερα ο ελληνικός κινηματογράφος, απλά δεν υπάρχει. Απλά το μοτίβο των 60's "ο συντηρητικός πατέρας που αρχίζει στα χαστούκια την κόρη/γιό του μόλις ανακαλύψει οτι έχει γκόμενο", η το "πλούσιος γιός/κόρη που κλέβονται με τον φτωχό/φτωχή γιό/κόρη του μπακάλη/ψαρά", ήταν συντηρητικά μικροαστικά πρότυπα που αποτυπώνονταν στο 80% των ελληνικών ταινιών τότε.
PP1969 Δημοσ. 5 Μαΐου 2011 Δημοσ. 5 Μαΐου 2011 Αν μια ταινια αποτυπωνει μια συντηρητικη εποχη δε σημαινει οτι η ταινια ειναι συντηρητικη... Ειναι θεμα σεναριου της. Τι ηθελες να δειχνουν οι ελληνικες ταινιες του 60? την εποχη του 2010?
nikos21aek Δημοσ. 5 Μαΐου 2011 Δημοσ. 5 Μαΐου 2011 http://www.youtube.com/watch?v=_aHXuE_X104&feature=feedlik Πολύ γέλιο!
Voodooman Δημοσ. 5 Μαΐου 2011 Δημοσ. 5 Μαΐου 2011 Απλά το μοτίβο των 60's "ο συντηρητικός πατέρας που αρχίζει στα χαστούκια την κόρη/γιό του μόλις ανακαλύψει οτι έχει γκόμενο", η το "πλούσιος γιός/κόρη που κλέβονται με τον φτωχό/φτωχή γιό/κόρη του μπακάλη/ψαρά", ήταν συντηρητικά μικροαστικά πρότυπα που αποτυπώνονταν στο 80% των ελληνικών ταινιών τότε. Για αυτό αυτές οι ταινίες λέγονται και ηθογραφίες, γιατί απεικόνιζαν τα ήθη της εποχής. Και στο κάτω κάτω οι ταινίες εκείνες δεν απεικόνιζαν μόνο τα μικροαστικά, αλλά και τα αγροτικά και τα μεγαλοαστικά ήθη της εποχής. Πού να δεις και τα σύγχρονα ήθη, όπως τα απεικονίζουν οι "οικογενειακές ιστορίες"!
washcloud Δημοσ. 5 Μαΐου 2011 Δημοσ. 5 Μαΐου 2011 -Σήκω πάνω και χαιρέτα! *Τραβάει καρέκλα* - Heil,!!! - Δεν είναι το παιδί μου αυτό, το δηλητηριάσανε! (...όπως λέει κι ο Θανάσης, σε λίγο παρακάτω στιγμή της ταινίας) ...ΜΗ ΜΟΥ ΤΟ ΧΑΛΑΣ........ ...συγγνώμη, αλλά δεν γίνεται να μην την κάνω την διόρθωση...: (απευθυνόμενος προς τον "νεοναζί γιό του", που μόλις τον γύρισε με καρπαζιές απ' τη Γερμανία όπου "σπούδαζε") "...και τώρα, πες χάιλ! Ρεζίλη! Πέες χάιλ!" (ο "γιός" του, ανεβαίνει ήρεμα στην καρέκλα όπου καθόταν κι έτρωγε το κράξιμο της αρκούδας καθώς και τον χλευασμό από τον εξοργισμένο πατέρα που πλέον του ξήλωνε την "ναζιστική" φορεσιά του/τον άφηνε με μία μπότα και τον προκαλούσε, και προτείνει βουβά το δεξί του χέρι στη θέση του γνωστού φασιστικού χαιρετισμού) "...όϊ, δεν μμπορρρεί........δεν, δεν, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!" ... Nα σημειωσω εδω οτι το "Επιχειρισις Γης Μαδιαμ" θεωρειται απο πολλους ξενους κριτικους αριστουργημα και μια απο τις πιο σουρεαλιστικες κωμωδιες που εχουν γυριστει. ....δεν είχα ιδέα - και κοίτα που όταν σε κάποια φάση της ζωής μου άρχισα να βλέπω βαθύτερα στις ταινίες του, ειδικά στην συγκεκριμένη είχα αναρωτηθεί αν ποτέ άλλοι από Έλληνες σχετικοί με τον κινηματογράφο, είχαν γευτεί το μέγεθος της σουρεαλιστικής απογείωσης που αναδίδουν πάμπολες σκηνές της...... ___________________________________________ μια άνοιξη που αρνείται να ανοίξει... ...για ιδές καιρό που διάλεξε, από κοντά μας να τον πάρει...Τώρα π' ανθίζει το κλαρί - και βγάζει η γης χορτάρι... Λίγο πριν τα γεννέθλιά του...Λίγο πριν τα ξανακαταφέρει, και για πολλοστή φορά στα τελευταία δύο χρόνια, βγει και μας πει "...είμαι και πάλι καλύτερα, καλοί μου άνθρωποι...", για να μας δώσει την ελπίδα ότι θα μείνει αθανάσιος, όνομα και πράμμα...Ότι δεν θα αφήσει να μας γεμίσει το κενό που ειδικά εκείνου η αποχώρηση θα μας γέμιζε.... Μέσα στη δεκαετία που πέρασε, πολλές φορές σκέφτηκα πως δεν θα είναι αιωνίως παρών...Βλέποντάς τον σε σειρές, ταινίες, ή στιγμιότυπα εκδηλώσεων, διέκρινα το αργόσβυσμα των τελευταίων χρόνων... Η λύπη για τη συνειδητοποίηση, ήρθε σιγά-σιγά, κομμάτι-κομμάτι, χάδι-χάδι..."Μελοδραματισμοί"..."αηδίες"..."τί να πουν δηλαδή οι δικοί του"............Όχι. Ο Θανάσης μπορεί ναι μεν να ήταν πρωτίστως των δικών του ανθρώπων, αλλά ήταν άρρηκτα κι όλων των υπολοίπων που τον χαιρόμασταν, γελάγαμε, θαυμάζαμε, αγαπούσαμε. Γιατί ήταν τόσο ξεχωριστός, γιατί άσχετα αν το διαβάζαμε/ακούγαμε, ΝΙΩΘΑΜΕ μέσα απ' τις ταινίες του, ότι ήταν άνθρωπος αυθεντικός, καθαρός, άνθρωπος ανθρώπινος. Ήταν η σύνδεσή μας με κάτι εξαφανισμένο από την καθημερινότητα : τον πηγαίο, πρόσχαρο, ευαίσθητο, πονόψυχο και καλόκαρδο άνθρωπο, που δεν θα διαννοούμασταν να μην υπάρχει, σαν αντιστάθμισμα στην μαυρίλα του βίου. Ήταν αυτός που καλώς εννοούμενα ζηλεύαμε για την σβελτάδα του, την αγωνιστικότητά του, τον επί κι εκτός σκηνής ηρωισμό του, την διδακτική αυταπάρνησή του, το ότι δε σταμάταγε ποτέ, ούτε να τρέχει, ούτε να γελά, ούτε να μας κάνει να γελάμε - ακόμα κι αν κάποιες στιγμές μας αποκάλυπτε την πικρή πλευρά του γέλιου που έχει η ζωή αυτής της αεικίνητης φαλακρής και χαμογελαστής σβούρας...Γι' αυτό και δικαιωματικά, αφού γίναμε όλοι οι "καλοί του άνθρωποι", αφού μας κέρδισε, αφού μας πότισε με την αύρα του, με τις πράξεις του, απλόχερα σαν τον "Αγαθοκλή" του "Πάρε Κόσμε", και ξεχειλίζαμε συναισθήματα, μπορούσαμε όλοι, κι έτσι μπορούσα κι εγώ, δικαιωματικά να νιώθω αυτή τη λύπη...Δεν με αιφνιδίασε λοιπόν, όπως κανέναν δεν αιφνιδίασε - μόνο που όταν έμαθα προ μηνών είχε χτυπήσει στο κεφάλι πέφτοντας, κι έτσι είχε επιδεινωθεί το ήδη επιβαρυμένο του κορμί από περσινό εγκεφαλικό επεισόδιο, λυπήθηκα πιότερο....Το ένιωθα σαν αμαρτία, ο "κινγκ-σάιζ" εγκέφαλός του "Θου-Βου", να λαβώνεται - και ειδικά με αυτόν τον τρόπο....Ο Θανάσης, που σε τόσα είχε υποβάλλει τον εαυτό του, ακόμα και στο γύρισμα των ταινιών του, που πέρναγε κανονικά μέσα από τζαμαρίες στα γυρίσματα, που έπαιρνε τούμπες και βουτιές, που έτρωγε κουβάδες στο κεφάλι, έπεσε και δεν άντεχε πλέον τα χτυπήματα...Τραγικό - όχι όπως ο ίδιος αναφωνούσε "γυναίκα-μπικίνι-τραγικό", αλλά δυστυχώς αληθινό...Δεν έχω κλάψει-δεν ήταν απότομο ("δεν μ' ενδιαφέρει-δεν κινδυνεύω!"....), αλλά τότε μου είχε κοστίσει κάτι ακόμα παραπάνω εκείνο το πέσιμο...Και πλέον μένει απλά το κενό που αφήνει το πλήρωμα του χρόνου... Ένα χαμόγελο όμως, τουλάχιστον του αξίζει...Έστω και πονεμένο. Γιατί δεν ήθελε λυπημένους ο Θανάσης, όχι γιατί δεν τους άντεχε, αλλά γιατί δεν ήθελε να είναι λυπημένοι. Ο "Σάκης", όπως είχα συνηθίσει και τον αποκαλούσα, τα τελευταία χρόνια. Αν και, θα μου το σκεπάζει και το γεγονός, ότι ήταν ένας απ' τους ανθρώπους που θα ήθελα να είχα προλάβει να δω από κοντά, να πω μισή μαζί του κουβέντα, κυρίως όχι για να κλέψω κάτι από την αύρα του όπως ως "Τρίκορφος" είχε φτάσει να νιώθει πως "...όλοι κλέβουνε! Όλοι! Την αγάπη μου, την εμπιστοσύνη μου, τη βλακεία μου...Χαμογελάνε και κλέβουνε!...Πρώτα χαμογελάνε, και ύστερα κλέβουνε! Κι αφού κλέψουνε, ξαναχαμογελάνε!", αλλά για να μπορέσω και εγώ να του πω με λόγια απλά κι ανθρώπινα, πόση ζωή μας χάριζε, με το να είναι ο εαυτός του, να του πω ένα "βαρύ" προσωπικό ευχαριστώ, που ήταν ο άνθρωπος που εν αγνοία του στήριξε τις δύσκολες μέρες της ταλαιπωρημένης μάνας που μ' έφερε στον κόσμο, τον ενίοτε άκοσμο κι απόκοσμο κόσμο - όπως στήριξε και ταλαιπωρημένες μανάδες τόσων αλλονών αγνώστων μου. Που στήριξε εκείνον που κάποτε είχα διαβάσει στο φόρουμ το οποίο είναι "αφιερωμένο" σ' αυτόν, και που γλαφυρά περιέγραφε πως αναζητούσε ένα συγκεκριμένο τραγούδι που το γνώριζε από ταινία του Θανάση, και που έπαιζε στο λεωφορείο απ' το οποίο μια μέρα κατέβαινε και είδε κι ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, συνδέοντάς την για πάντα με τη στιγμή και το τραγούδι, την συγχωρεμένη του γυναίκα που υπεραγαπούσε. Να του τα έλεγα για να νιώσει έτσι λίγο ακόμη πιο γεμάτος, γιατί τη ζωή που μας χάρισε, μας τηνε χάρισε τραβώντας άγριο κουπί στη γαλέρα της δικής του ζωής, όπως είχε προ μερικών ετών πει, βουρκωμένος.... Δεν έχει αντίο για τον καλό μας άνθρωπο, γιατί κατάφερε παρ' όλο που έφυγε και νιώθουμε την απουσία, να μας δώσει τόσα, ώστε να είναι πάντα μαζί με τον καθ' ένα μας...
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Αρχειοθετημένο
Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.