as223 Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 "Like the moment that the brakes lock and you slide towards the big truck you stretch the frozen moments with your fear... And youll never hear their voices and youll never see their faces you have no recourse to the law anymore..." Το παραπανω είναι ένα κομματι από το "Two suns in the sunset" των Pink Floyd, από το αλμπουμ "The final cut" Θυμασαι ποσο σου αρεζε αυτό το τραγουδι? Ήταν πραγματικα ένα από τα αγαπημενα σου! Όταν σου πρωτο εγραψα το cd δεν ηθελες να το βγαλεις από το cd player, και τα συνεχη σχολια μου επεφταν βροχη: «Ρε θα το λιωσεις το δισκακι!» Και ποιος θα το φανταζοταν πως οι αγαπημενοι σου αυτοι στιχοι μια μερα θα γινοταν κοματι της «ζωης» σου... Τα συναισθηματα είναι μικτα... Πονος? Λυπη? Μισος? Ισως όλα μαζι... Ποιος θα το φανταζοταν? Ξεκινησες με μια χαρα για αυτην την εκδρομη, βλεπεις η περσινή σου αρρωστια δεν σου ειχε επιτρεψει να πας τοτε και λυπηθηκες πολύ! Εδώ και μερες ετοιμαζες τα πραγματα σου για τη μεγαλη μερα, αγορασες καινουργια ρουχα, ηθελες για ακομα μια φορα να εντυπωσιασεις, όπως το καλοκαιρι που πρωτο αγορασες το μηχανακι σου, θυμασαι? Βαλθηκες να το κανεις πρωτο, πιο γρηγορο από όλα... Τρελαθηκες να το «χαϊδευεις», αλλαγη μπιστονιων, κυλινδρων, διαφορικου, εξατμισης (ή όπως στο διαολο λεγονραι ολες αυτές οι κινητηριες μαλακιες)... Σου ειχα χαρισει και εκεινη τη Motorsport που πλεον δεν χρειαζομουν... Δεν θα ξεχασω ποτε τις πολυωρες συζητησεις μας... Γυρω από τα παντα! Για το Θεο, την πολιτικη, το συμπαν, την ιστορια, τις επιστημονικες ανακαλυψεις... Αμπελοφιλοσοφοι και οι δυο τρομαρα μας! Ησουν 3 χρονια μικροτερος και όμως, με στρημωξες αρκετες φορες και προσπαθουσα να αποδειξω πρωτα στον εαυτο μου και μετα σε σενα ότι ειχες αδικο... Χαιρομαι ιδιαιτερα γιατι την εκδρομη αυτή την περασες όπως πραγματικα ηθελες! 5 μηνες εκοβες φλεβες γι αυτην την κοπελα... Τρελος ερωτας... Και μια βδομαδα πριν καταφερες να την ριξεις! Δεν θα ξεχασω το μηνυμα στο κινητο μου «ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ» ουτε όμως και ότι μολις 3 μερες πριν εκλαιγες στον ωμο μου επειδη νομιζες ότι τα εχει με αλλον... Ειχαμε κανονισει να ερθεις στη Θεσσαλονικη για 2-3 μερες, να σε φιλοξενησω και να σε ξεναγησω στο χωρο των Πανεπιστημιων, να χαζεψεις τα "γκομενακια" που κυκλοφορουν και να δεις το χωρο που σε λιγα χρονια θα γινοταν δευτερο σπιτι σου... Ονειρο σου ηταν να γινεις πολιτικος μηχανικος... Σου ειχα υποσχεθει πως οταν ερθει η ωρα να χτισω το δικο μου σπιτι θα ερθω σε σενα... Ποιος θα μου χτισει τωρα το σπιτι ρε φιλαρακι? Ποιος? Τωρα όμως τα πραγματα εχουν αλλαξει... Πανε πλεον οι πονοι και οι ανησυχιες της ζωης, τωρα όλα είναι διαφορετικα... Τωρα δεν θα ξανακλαψεις ποτε στον ωμο μου για την κοπελα που ερωτευτηκες, ουτε θα σε ενδιαφερει πλεον αν τα φτιαξει με αλλον, γιατι πλεον θα ειστε μονιμα μαζι, διπλα διπλα ξαπλωμενοι και ευτυχισμενοι... Ουτε θα σε ξανακουσω να περηφανευεσαι ότι εχεις πιο γρηγορο μηχανακι, να το καβαλας και να χανεσαι στους δρομους τρεχοντας σαν τρελος... Δεν θα μου ξαναπρηξεις τα @@ ζητωντας μου επιμονα να σου γραψω το ταδε cd που ειδες, αδιαφορωντας αν εχω χρονο, αδεια δισκακια, αν εχω το original ή σε mp3 τα κομματια... Και οσον αφορα στα κινητα, πλεον δεν χρειαζεαι να σε πεισω ότι τα ΝΟΚΙΑ είναι τα καλυτερα, εκει που βρισκεσαι δεν εχει σημα... Συγνωμη καλε μου φιλε... Συγνωμη... Συγνωμη που καθυστερουσα συστηματικα να ερθω να κανω format στον υπολογιστη σου, «ελα μωρε, θα γυρισετε από την εκδρομη και θα ερθω την άλλη βδομαδα»... Συγνωμη που σε πηρα μονο ένα τηλεφωνο τις μερες που ελλειπες, ηθελα όμως να σε αφησω να το χαρεις... Συγνωμη που δεν θα σε ξαναδω, παρα μονο μεσα από φωτογραφιες... Δεν χρειαζεται πλεον να ανησυχεις για τιποτα... Ουτε για τα βομβαρδιζομενα παιδακια στο ΙΡΑΚ, ουτε για την καταστροφη του περιβαλλοντος, ουτε για τον Μπατατουδη που δεν πληρωνει τους παικτες του (ησουν και φανατισμενος τρομαρα σου...) Συγχωρεσε με που δεν θα ερθω στην κηδεια σου, αλλα δεν εχω τη δυναμη... Βλεπεις περα από «Αρειανο σκουλικι» ειμαι και ευαισθητος... Δεν αντεχω τους «τελευταιους αποχαιρετισμους»... Την επομενη φορα που θα κατεβω προς τα κατω, ομως, μολις περασω απο εκεινο το σημειο στα Τεμπη θα σταματησω, μηπως και σε δω να καθεσαι στο δασακι ξαπλωμενος, αγκαλια με τη μικρουλα... Ευχομαι εκει που βρισκεσαι να εισαι ευτυχισμενος, να μην σε απασχολει τιποτα και να βρισκεσαι αγκαλια με τον εφηβικο σου ερωτα, την κοπελα για χαρη της οποιας μεθυσες για πρωτη φορα το καλοκαιρι και παρα λιγο να σε τρεξουμε στο νοσοκομειο βραδιατικα... Μακρυα από πονους και ανησυχιες... Δεν σου ευχομαι αντιο... Πολύ απλα «εις το επανιδειν» Θα τα ξαναπουμε ισως αυριο, ισως την άλλη βδομαδα, ισως του χρονου, ισως σε 70 χρονια... Και να ξερεις: Δεν προκειται να ξεχασω τα 20 ευρω που μου χρωστας <img src="http://www.insomnia.gr/ubbthreads/images/graemlins/wink.gif" alt="" /> Μονο που εκει που βρισκεσαι τωρα τα χαρτονομισματα δεν εχουν καμμια αξια... Μηπως όμως εχουν και εδώ? Το συμπερασμα: Μην ανησυχειτε, ΝΕΚΡΟΙ ΣΕ ΑΔΕΙΑ ειμαστε ολοι... Απλα καποιοι είναι πιο τυχεροι ειχαν κοννε με το αφεντικο και εχουν περισσοτερες μερες... Αλλα καποτε θα τελειωσει και η δικια τους... Ηθελα να γραψω πολλα αλλα δεν εχω το κουραγιο...
mindtrapper Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 giati re gamoto, giati....... re pousti mou konteyo na klapso me ayta pou diabazo..... lypamai para poly....
Jheremias Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Λορέντζος Μαβίλης Λήθη Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε την πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσει ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήσει, μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να 'ναι. Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση· μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει, α στάξει γι' αυτές δάκρυ όθε αγαπάνε. Κι αν πιουν θολό νερό ξαναθυμούνται. Διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδύλι, πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται. Α δε μπορείς παρά να κλαις το δείλι, τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν: Θέλουν μα δε βολεί να λησμονήσουν. . . . . . . --------------------------------------------------------- Ζωή σε μας <img src="http://www.insomnia.gr/ubbthreads/images/graemlins/frown.gif" alt="" />
Επισκέπτης Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 The crowd came to silence The spotlights are shining A tale has to be told In any age All the world is a stage A play will now begin There once was a child With a dream in his mind And a thousand things to learn But with each passing day His childhood sleeps away How soon the first act ends All the dreams that we have Are lost along the way Victims of real life Now the child is a boy And new dreams have evolved He strives to make them real Not the fear in his heart Nor a past full of pain Will take away his hope But how cruel life is And although he resists New problems will appear So he'll loose one more chance Time destroys all his plans The second act is done All the dreams that we have Are lost along the way Victims of real life We are looking For the meaning of our lives But our faults remain the same And the truth Will be distant from our hearts Where our dreams will never end But our fate is in command Now the boy is a man Though his visions remain He knows they have no chance A heart full of hate All his hope driven away Life's worn down his defence How many lives In the world born and die In disillusionment Not allowed to have dreams And one day make'em real This tale will never end All the dreams that we have Are lost along the way Victims of real life We are looking For the meaning of our lives But our faults remain the same And the truth Will be distant from our hearts Where our dreams will never... We are looking For the meaning of our lives But our faults remain the same And the truth Will be distant from our hearts Where our dreams will never end But our fate is in command But our fate is in command But our fate is in command (Theatre of Fate, Viper) <img src="http://www.insomnia.gr/ubbthreads/images/graemlins/frown.gif" alt="" />
nakostyphoon Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Τραγικό πραγματικά και εγώ συγκινήθηκα. Κάτι τέτοια μου θυμίζουν ότι όλοι γύρω μας αξίζουν την αγάπη μας, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσει το μέλλον...(μακριά απο τον καθένα μας)
random Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Αυτό το μήνυμα είναι σημαντικότερο απο την παρουσία στην κηδεία. Ο φίλος σου θα είναι περήφανος σένα. Κουράγιο.
Super Moderators billdanos Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Super Moderators Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Den einai aparaithto na pas sthn khdeia... Arkei na toys thymasai... Keep going... <img src="http://www.insomnia.gr/ubbthreads/images/graemlins/confused.gif" alt="" />
UserX Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 random said: Αυτό το μήνυμα είναι σημαντικότερο απο την παρουσία στην κηδεία. Ο φίλος σου θα είναι περήφανος σένα. Κουράγιο. Pragmatika... na eisai sigouros oti o filos sou diavazei tora afta ta omorfa logia pou egrapses kai sou xamogelaei, anapolontas tis stigmes.... as anapafthei en eirini i psixi tou kai ton allon paidion! As eimaste emeis geroi na tous thymomaste!! <img src="http://www.insomnia.gr/ubbthreads/images/graemlins/frown.gif" alt="" /> <img src="http://www.insomnia.gr/ubbthreads/images/graemlins/frown.gif" alt="" /> <img src="http://www.insomnia.gr/ubbthreads/images/graemlins/frown.gif" alt="" />
kotsifi Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Yparxei mia agaph,pou den thn stamataei kanena fusiko aitio.Breite te filoi mou.Auth h agaph a3izei se olous.Aurio isws na mhn eimaste edw.Alla3te shmera.Alla3te oloklhrwtika.Einai wraia h zwh kai thn spatalame se ahdies. Stathispap,an agapas ton filo sou,toso oso deixneis sto post sou,as'ton na fugei.Teleiwse o xronos tou edw.Mhn teleiwseis kai thn agaph sou edw.Mhn ton kaneis mia anamnhsh.As'ton na fugei.
WizeMan Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 stathispap said: "Like the moment that the brakes lock and you slide towards the big truck you stretch the frozen moments with your fear... And youll never hear their voices and youll never see their faces you have no recourse to the law anymore..." Το παραπανω είναι ένα κομματι από το "Two suns in the sunset" των Pink Floyd, από το αλμπουμ "The final cut" Θυμασαι ποσο σου αρεζε αυτό το τραγουδι? Ήταν πραγματικα ένα από τα αγαπημενα σου! Όταν σου πρωτο εγραψα το cd δεν ηθελες να το βγαλεις από το cd player, και τα συνεχη σχολια μου επεφταν βροχη: «Ρε θα το λιωσεις το δισκακι!» Και ποιος θα το φανταζοταν πως οι αγαπημενοι σου αυτοι στιχοι μια μερα θα γινοταν κοματι της «ζωης» σου... Τα συναισθηματα είναι μικτα... Πονος? Λυπη? Μισος? Ισως όλα μαζι... Ποιος θα το φανταζοταν? Ξεκινησες με μια χαρα για αυτην την εκδρομη, βλεπεις η περσινή σου αρρωστια δεν σου ειχε επιτρεψει να πας τοτε και λυπηθηκες πολύ! Εδώ και μερες ετοιμαζες τα πραγματα σου για τη μεγαλη μερα, αγορασες καινουργια ρουχα, ηθελες για ακομα μια φορα να εντυπωσιασεις, όπως το καλοκαιρι που πρωτο αγορασες το μηχανακι σου, θυμασαι? Βαλθηκες να το κανεις πρωτο, πιο γρηγορο από όλα... Τρελαθηκες να το «χαϊδευεις», αλλαγη μπιστονιων, κυλινδρων, διαφορικου, εξατμισης (ή όπως στο διαολο λεγονραι ολες αυτές οι κινητηριες μαλακιες)... Σου ειχα χαρισει και εκεινη τη Motorsport που πλεον δεν χρειαζομουν... Δεν θα ξεχασω ποτε τις πολυωρες συζητησεις μας... Γυρω από τα παντα! Για το Θεο, την πολιτικη, το συμπαν, την ιστορια, τις επιστημονικες ανακαλυψεις... Αμπελοφιλοσοφοι και οι δυο τρομαρα μας! Ησουν 3 χρονια μικροτερος και όμως, με στρημωξες αρκετες φορες και προσπαθουσα να αποδειξω πρωτα στον εαυτο μου και μετα σε σενα ότι ειχες αδικο... Χαιρομαι ιδιαιτερα γιατι την εκδρομη αυτή την περασες όπως πραγματικα ηθελες! 5 μηνες εκοβες φλεβες γι αυτην την κοπελα... Τρελος ερωτας... Και μια βδομαδα πριν καταφερες να την ριξεις! Δεν θα ξεχασω το μηνυμα στο κινητο μου «ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ» ουτε όμως και ότι μολις 3 μερες πριν εκλαιγες στον ωμο μου επειδη νομιζες ότι τα εχει με αλλον... Ειχαμε κανονισει να ερθεις στη Θεσσαλονικη για 2-3 μερες, να σε φιλοξενησω και να σε ξεναγησω στο χωρο των Πανεπιστημιων, να χαζεψεις τα "γκομενακια" που κυκλοφορουν και να δεις το χωρο που σε λιγα χρονια θα γινοταν δευτερο σπιτι σου... Ονειρο σου ηταν να γινεις πολιτικος μηχανικος... Σου ειχα υποσχεθει πως οταν ερθει η ωρα να χτισω το δικο μου σπιτι θα ερθω σε σενα... Ποιος θα μου χτισει τωρα το σπιτι ρε φιλαρακι? Ποιος? Τωρα όμως τα πραγματα εχουν αλλαξει... Πανε πλεον οι πονοι και οι ανησυχιες της ζωης, τωρα όλα είναι διαφορετικα... Τωρα δεν θα ξανακλαψεις ποτε στον ωμο μου για την κοπελα που ερωτευτηκες, ουτε θα σε ενδιαφερει πλεον αν τα φτιαξει με αλλον, γιατι πλεον θα ειστε μονιμα μαζι, διπλα διπλα ξαπλωμενοι και ευτυχισμενοι... Ουτε θα σε ξανακουσω να περηφανευεσαι ότι εχεις πιο γρηγορο μηχανακι, να το καβαλας και να χανεσαι στους δρομους τρεχοντας σαν τρελος... Δεν θα μου ξαναπρηξεις τα @@ ζητωντας μου επιμονα να σου γραψω το ταδε cd που ειδες, αδιαφορωντας αν εχω χρονο, αδεια δισκακια, αν εχω το original ή σε mp3 τα κομματια... Και οσον αφορα στα κινητα, πλεον δεν χρειαζεαι να σε πεισω ότι τα ΝΟΚΙΑ είναι τα καλυτερα, εκει που βρισκεσαι δεν εχει σημα... Συγνωμη καλε μου φιλε... Συγνωμη... Συγνωμη που καθυστερουσα συστηματικα να ερθω να κανω format στον υπολογιστη σου, «ελα μωρε, θα γυρισετε από την εκδρομη και θα ερθω την άλλη βδομαδα»... Συγνωμη που σε πηρα μονο ένα τηλεφωνο τις μερες που ελλειπες, ηθελα όμως να σε αφησω να το χαρεις... Συγνωμη που δεν θα σε ξαναδω, παρα μονο μεσα από φωτογραφιες... Δεν χρειαζεται πλεον να ανησυχεις για τιποτα... Ουτε για τα βομβαρδιζομενα παιδακια στο ΙΡΑΚ, ουτε για την καταστροφη του περιβαλλοντος, ουτε για τον Μπατατουδη που δεν πληρωνει τους παικτες του (ησουν και φανατισμενος τρομαρα σου...) Συγχωρεσε με που δεν θα ερθω στην κηδεια σου, αλλα δεν εχω τη δυναμη... Βλεπεις περα από «Αρειανο σκουλικι» ειμαι και ευαισθητος... Δεν αντεχω τους «τελευταιους αποχαιρετισμους»... Την επομενη φορα που θα κατεβω προς τα κατω, ομως, μολις περασω απο εκεινο το σημειο στα Τεμπη θα σταματησω, μηπως και σε δω να καθεσαι στο δασακι ξαπλωμενος, αγκαλια με τη μικρουλα... Ευχομαι εκει που βρισκεσαι να εισαι ευτυχισμενος, να μην σε απασχολει τιποτα και να βρισκεσαι αγκαλια με τον εφηβικο σου ερωτα, την κοπελα για χαρη της οποιας μεθυσες για πρωτη φορα το καλοκαιρι και παρα λιγο να σε τρεξουμε στο νοσοκομειο βραδιατικα... Μακρυα από πονους και ανησυχιες... Δεν σου ευχομαι αντιο... Πολύ απλα «εις το επανιδειν» Θα τα ξαναπουμε ισως αυριο, ισως την άλλη βδομαδα, ισως του χρονου, ισως σε 70 χρονια... Και να ξερεις: Δεν προκειται να ξεχασω τα 20 ευρω που μου χρωστας <img src="http://www.insomnia.gr/ubbthreads/images/graemlins/wink.gif" alt="" /> Μονο που εκει που βρισκεσαι τωρα τα χαρτονομισματα δεν εχουν καμμια αξια... Μηπως όμως εχουν και εδώ? Το συμπερασμα: Μην ανησυχειτε, ΝΕΚΡΟΙ ΣΕ ΑΔΕΙΑ ειμαστε ολοι... Απλα καποιοι είναι πιο τυχεροι ειχαν κοννε με το αφεντικο και εχουν περισσοτερες μερες... Αλλα καποτε θα τελειωσει και η δικια τους... Ηθελα να γραψω πολλα αλλα δεν εχω το κουραγιο... Με έκανες και έκλαψα ρε φίλε... αλλά ξέρεις κάτι, η αληθινή αγάπη διαρκεί αιώνια. Και είμαι σίγουρος πως ο φίλος σου όπου και αν βρίσκεται τώρα σίγουρα σε βλέπει και θέλει να συνεχίσεις να τον θυμάσαι και να τον αγαπάς. Σε βλέπει, είτε είναι αυτός μια μικρή πεταλουδίτσα που κάθεται στο παράθυρο του δωματίου σου είτε ένα συννεφάκι που θα ρίξει τις σταγόνες του πάνω σου.
agpr Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Στάθη,λυπάμαι πολύ γι'ό,τι συνέβη. Μπορώ να σε καταλάβω,γιατί πριν από πολλά χρόνια έχασα δύο φίλους και ένα "κολητό" σε ένα τροχαίο.Ήταν και εκείνοι μαθητές λυκείου <img src="http://www.insomnia.gr/ubbthreads/images/graemlins/frown.gif" alt="" /> . Θα σου πάρει καιρό, αλλά θα συνέλθεις. Τότε θα τον θυμάσαι με αγάπη,αλλά χωρίς αυτόν τον πόνο. Τα ειλικρινέστερα συλλυπητήρια μου.
HaPagan Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Φίλε Στάθη , πραγματικά μέσα από την καρδιά μου σου εύχομαι συλλυπητήρια και να θυμάσαι πάντα όλες τις ωραίες και μη στιγμές που πέρασες μαζί με τον φίλο σου . Σε διαβεβαιώνω ότι ο φίλος σου θα είναι πραγματικά περήφανος για σένα , όπως πρέπει να είσαι και εσύ για αυτόν . Και πάλι συλλυπητήρια . <img src="http://www.insomnia.gr/ubbthreads/images/graemlins/frown.gif" alt="" />
nodreams.ct Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Χάθηκε άδικα το παλικάρι.. τελείως.. Μην σκας για τις κηδίες και τα τυπικά, κοίτα να τον θυμάσαι και να λες ωραία περνάγαμε, δεν θα σε απογοητεύσω. Να σαι καλά και να τον σκέφτεσαι.
apoc Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 κουραγιο stathispap, να ζησεις 100 χρονια να τον θυμασαι. ειναι δυσκολες στιγμες!
tevatron Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 Δημοσ. 14 Απριλίου 2003 File egw pantos dakrisa ki as eimai opws lene 22 xronwn gomari. Na ziseis na ton thumasai.
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Αρχειοθετημένο
Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.