λογικη

[Ν._Βοναπάρτης]

Γιατί αν υπάρχει Θεός πρέπει να είναι απόλυτος;

[Ν._Βοναπάρτης]

Από την στιγμή που αποδέχεσαι το : «Αληθινό μπορεί να είναι εκείνο που εκδηλώνεται εντός των ορίων του νου μας, εκείνο που μπορεί να δικαιολογηθεί από την σκέψη μας, που μπορεί να υποστηριχτεί λογικά.»

 

Τότε Θεομπάμπη «Λογικά δεν θα μπορέσουμε να διασχίσουμε ΠΟΤΕ διαγωνίως το δωμάτιό μας, άσχετα αν οι άλλοι μας βλέπουν να το διασχίζουμε»

 

Θεομπάμπη, ΓΙΑΤΙ δεν θα μπορέσουμε ΠΟΤΕ να το διασχίσουμε;

Ακόμα κι αν «Από τη στιγμή που υπάρχει χρόνος υπάρχει και κίνηση» όπως λες.

 

Έλα τώρα, μην το αρνείσαι. Έμεινες στους προΣωκρατικούς. Δεν είναι μεμπτό.

Θέλεις σώνει και καλά να ανακαλύψεις τον τροχό από την αρχή. Την δομή του κόσμου.

Κάντο.

Αλλά,

Θεομπάμπη, ΓΙΑΤΙ δεν θα μπορέσουμε ΠΟΤΕ να το διασχίσουμε το δωμάτιο; <img border="0" title="" alt="[Wink]" src="images/icons/wink.gif" />

 

<small>[ 04-10-2002, 09:36: Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Ν. Βοναπάρτης ]</small>

[Ν._Βοναπάρτης]

Φίλε Θεομπάμπη,

Oι συνεχείς σου μαιευτικές ερωτήσεις είναι, Σωκρατική μέθοδος.

Αφού έμεινες στα πριν τον Σωκράτη φιλοσοφικά πράγματα, δεν μπορείς να χρησιμοποιείς Σωκρατικές μεθόδους.

Γιατί όμως δεν μπορείς να τις χρησιμοποιείς Θεομπάμπη; <img border="0" title="" alt="[Wink]" src="images/icons/wink.gif" />

 

<small>[ 04-10-2002, 09:37: Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Ν. Βοναπάρτης ]</small>

[Ν._Βοναπάρτης]

Θεομπάμπη,

Μια γάτα, καθώς μεγαλώνει δεν μπορεί να είναι ποτέ αυτή που ήταν μερικά δευτερόλεπτα πριν. Κάθε στιγμή αλλάζει, αφού μεταβάλλεται συνεχώς και άρα δίνει την θέση της σε μια νέα γάτα.

Όταν πεθάνει,

 

Μπορούμε Θεομπάμπη, να αναρωτηθούμε αν η συγκεκριμένη γάτα υπήρξε ποτέ από την στιγμή που γεννήθηκε μέχρι της στιγμή που πέθανε; Η πρόκειται για ένα άπειρο αριθμό από γάτες;

[Ν._Βοναπάρτης]

Φίλε Γηρυόνη,

Μάλλον ο φίλος μας ο Θεομπάμπης, αρέσκεται στους λογικούς ακροβατισμούς του Ζήνωνα του Ελεάτη, όσο κι αν δεν θέλει να το παραδεχτεί. <img border="0" title="" alt="[smile]" src="images/icons/smile.gif" />

[Γηρυόνης]

Χεχεχε Βοναπάρτη μάλλον, αλλά έτσι δεν πρόκειται ποτέ να βρει άκρη γιατί τότε *ποτέ ο Αχιλλέας δε θα φτάσει τη χελώνα*.

 

θεομπάμπης: Εσύ από πυο βγάζεις ότι α=α. Ποίο είναι το πρώτο α ποιό το = και ποιο το δεύτερο α.

 

</font><blockquote><font size="1" face="Verdana, Helvetica, sans-serif">quote:</font><hr /><font size="2" face="Verdana, Helvetica, sans-serif">

<strong>

Η διαφορα του "μπορω να πεθανω" με το πχ "έισαι σίγουρος ότι έχεις δύο χέρια;"

Ειναι οτι το πρωτο ειναι αποδεδειγμενο. Ειναι μια πραγματικη πιθανοτητα.

</strong>

</font><hr /></blockquote><font size="2" face="Verdana, Helvetica, sans-serif">Για τους ίδους ακριβώς λόγους το χέρι *πάντα* θα καίγεται από τη φωτιά. Αυτό που έλεγα εγώ έξι σελίδες πριν (ότι είναι αποδεδειγμένο ότι το χέρι πάντα θα καίγεται λόγω της υφής του δέρματος, σάρκας και κοκκάλων του) το λες τώρα εσύ.

[theobabis]

Γηρυονη

Απο οτι βλεπω γελας

Πολυ ευχαριστο αυτο μιας και δε θυμαμαι να σε εχω ξαναδει να γελας.

Χαιρομαι τουλαχιστον που πετυχα αυτο. <img border="0" title="" alt="[big Grin]" src="images/icons/grin.gif" />

 

*ποτέ ο Αχιλλέας δε θα φτάσει τη χελώνα*.

Αυτο ποτε δε μπορω να το γνωριζω μιας και αφορα το μελλον

 

Το παραδειγμα που σου εδωσα ηταν το

"all bachelors are unmarried"

ορισα ως α το bachelors

ορισα ως α το unmarried

Αν μου πεις οτι οταν λες bachelors δεν εννοεις unmarried τοτε σιγουρα η προταση δε στεκει.

 

Δοκιμασε να βαλεις το "το χέρι *πάντα* θα καίγεται από τη φωτιά" στον συλλογισμο που

χρησιμοποιησα για να αποδειξω οτι μπορει να πεθανουμε

 

Το πιο αστειο στην ολη κατασταση ειναι οτι με τις ερωτησεις σας εχω μετατραπει στον δογματιστη της συζητησης και εσυς σε σκεπτικιστες. <img border="0" title="" alt="[big Grin]" src="images/icons/grin.gif" />

[Γηρυόνης]

"Κάτι που λαμβάνει χώρα έξω από την σκέψη μας, στον φυσικό κόσμο"

 

είναι το 1 αφού λαμβάνει χώρα

 

το "μπορει" είναι το μπορεί

 

το "είναι" είανι το =

 

και το "ψευδαίσθηση, πλάνη" είναι το 2 αφού είναι διαφορετικό από το "λαμβάνει χώρα"

 

ʼρα από την παραπάνω πρόταση βγαίνει ότι το 1 μπορεί να είναι = 2 πράγμα αδύνατον. Μπορείς να αντικαταστήσεις το 1 με το α και το 2 με το β οπότε γίνεται "το α μπορεί να είναι = β". Δε λέμε *αν* αλλά ότι μπορεί, πράγμα πάλι αδύνατο και μη-αληθής.

 

Ο Αχιλλεύς φίλε μου με το δικό σου τον (παρα)λογισμό *ποτέ* δε θα φτάσει τη χελώνα. Αν η χελώνα προηγείται του Αχχιλεύς ένα μέτρο τότε ο Αχιλλεύς για να τη φτάσει θα πρέπει διασχίσει το μισό της απόστασης πρώτα, αλλά για να διασχίσει το μισό θα πρέπει να διασχίσει το μισό του μισού κ.οκ. Ελπίζω να πιάνεις το νόημα.

 

Ο συλλογισμός που έδωσες με το θάνατο εφαρμόζεται ακριβώς και με το χέρι. Όπως εσύ αποδεικνύεις ότι ο θάνατος είναι αποδεδειγμένος έτσι και εγώ αποδεικνύω ότι το χέρι *πάντα* θα καίγεται. Τί από το παραπάνω δεν καταλαβαίνεις;

[theobabis]

"Κάτι που λαμβάνει χώρα έξω από την σκέψη μας, στον φυσικό κόσμο, μπορει να είναι

ψευδαίσθηση, πλάνη" δεν είναι σαν να μου λες ότι μπορεί 1 = 2

 

Μα το "μπορει" δε σημαινει οτι μπορει να μην ειναι =?

Σκεψου το :

All bachelors μπορει να ειναι unmarried

 

To παραπανω συλλογισμο τον βγαζω απο:

Σκεφτομαι αρα υπαρχω

Αν υπαρχει θεος πρεπει να ειναι απολυτος.

Αν ειναι απολυτος μπορει να δημιουργησει κατι το οποιο να μη μπορει να καταστρεψει?

Αρα δεν υπαρχει θεος.

Αφου δεν υπαρχει θεος, δε μπορει να ειμαι θεος.

Αρα δε μπορω να γνωριζω, αν γνωριζω κατι περα του εαυτου μου

Αρα δε μπορω να γνωριζω αν κατι που λαμβανει χώρα έξω από την σκέψη μας, στον φυσικό κόσμο, μπορει να είναι

ψευδαίσθηση, πλάνη"

 

Σκεφτομαι αρα υπαρχω

Αν υπαρχει θεος πρεπει να ειναι απολυτος.

Αν ειναι απολυτος μπορει να δημιουργησει κατι το οποιο να μη μπορει να καταστρεψει?

Αρα δεν υπαρχει θεος.

Αφου δεν υπαρχει θεος, δε μπορει να ειμαι θεος.

Αρα δε μπορω να γνωριζω, αν γνωριζω τι θα γινει.

Αρα δε μπορω να γνωριζω αν Ο Αχιλλεύς θα φτάσει ή οχι τη χελώνα.

 

Φτιαξε μου σε παρακαλω ενα παρομοιο συλλογισμο με το χερι-αν φυσικα δεχεσαι το cogito

Να σε ενημερωσω ομως οτι η διαφορα στα τελευταια παραδειγματα σε συγκριση με το θανατο, ειναι οτι ο θανατος αφορα εμενα που με εχω αποδειξει μεσω cogito(οχι φυσικα το σωμα μου)

 

Ουτε ενα ευχαριστω που σε εκανα και γελασες? <img border="0" title="" alt="[Frown]" src="images/icons/frown.gif" />

 

<small>[ 04-10-2002, 14:08: Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: theobabis ]</small>

[Γηρυόνης]

Γέλασα με τα λεγόμενα του Βοναπάρτη αλλά σε ευχαριστώ και εσένα γιατί περνάει ευχάριστα η ώρα μου.

 

Και πρωτού αρχίσω είπες: "Σκεφτομαι αρα υπαρχω"

 

Πού το ξέρεις ότι σκέφτεσαι;

[theobabis]

Ax, τωρα εγω γελαω <img border="0" title="" alt="[big Grin]" src="images/icons/grin.gif" /> <img border="0" title="" alt="[big Grin]" src="images/icons/grin.gif" /> <img border="0" title="" alt="[big Grin]" src="images/icons/grin.gif" />

Συνειδητοποιεις φιλε μου οτι αμφισβιτεις το signature του Βοναπαρτη 'Cogito Ergo Sum" <img border="0" title="" alt="[Wink]" src="images/icons/wink.gif" />

Ελπιζω ο φιλος μας να μην αρχισει να χτυπαει το κεφαλι του σε κανενα τοιχο με την ελπιδα να μην υπαρχει ο τοιχος... <img border="0" title="" alt="[big Grin]" src="images/icons/grin.gif" />

 

Σοβαρα τωρα

Δεν εχει σχεση εγω τι κανω.

Κανε αυτη την ερωτηση στον εαυτο σου.

Σκεψου λοιπον αν σκεφτεσαι

Αν δε μπορεις να σκεφτεις φυσικα δε μπορεις να σκεφτεις οτι σκεφτεσε.

Εσυ πρεπει να συνηδειτοποιησεις αυτη τη προταση.

ΔΕ μπορω να το κανω εγω για σενα. Οχι γιατι δε θελω, αλλα γιατι μου ειναι ανεφικτο, μιας και αν υπαρχεις εισαι εξω απο μενα.

[Ν._Βοναπάρτης]

Κύριοι,

Αν αρχίσετε να αμφισβητείτε το signature μου, τότε αυτό θα είναι η τρανότερη απόδειξη για την ρήση του Descartes.

Αφού ο ίδιος δήλωνε ρητά ότι : «Εκείνο για το οποίο δεν μπορώ να αμφιβάλλω, είναι ότι, όταν αμφιβάλλω, αμφιβάλλω, ότι τη στιγμή που εκδηλώνεται μέσα μου το ψυχικό γεγονός της αμφιβολίας μου, έχω άμεση συνείδηση της αμφιβολίας μου». <img border="0" title="" alt="[Wink]" src="images/icons/wink.gif" />

 

Αλλά Θεομπάμπη, χρησιμοποιώντας ο Descartes την αμφιβολία -όπως και εσύ άλλωστε-έπληξε τους πριν από αυτόν σκεπτικιστές όχι για να αμφισβητήσει την αλήθεια, αλλά να βάλει τις ρίζες για την βεβαιότητα ότι υπάρχει δυνατότητα γνώσης.

 

Εγώ φίλε Θεομπάμπη, δεν πρόκειται να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο, επειδή, δεν αμφιβάλω διόλου για την μη ύπαρξη του τοίχου.

Ούτε άλλωστε επιθυμώ να ανακαλύψω τώρα την λειτουργία και την αλήθεια της αμφιβολίας.

 

Εσύ φίλε Θεμπάμπη, έβαλες το χέρι σου στην φωτιά ή περιμένεις ακόμα τις δικές μας αποφάνσεις;

 

Υ.Γ Τελικά δεν μου απάντησες. Κατόρθωσες να διασχίσεις διαγώνια το δωμάτιό σου; <img border="0" title="" alt="[Wink]" src="images/icons/wink.gif" />

[Γηρυόνης]

Θεομπάμπης υπεκφεύγεις. Δεν απάντησες στην ερώτησή μου. Παρουσίασέ μου το σε παρακαλώ με λογικό τρόπο. Πού το ξέρεις ότι σκέφτεσαι;

 

Βοναπάρτης χεχεχε... Μα ποτέ ο θεομπάμπης δε θα διασχίσει το δωμάτιο διαγώνια. Εδώ που τα λέμε (και έχουνε πάρει και λίγο εύθυμο χαρακτήρα τα πράγματα) μπορεί ποτέ να μη διασχίσει το δωμάτιο αφού δεν ξέρουμε καν αν υπάρχει από τη στιγμή που δε μου δικαιολόγησε πως υπάρχει.

 

(Πιστεύω όλοι να μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της παραφροσύνης που έχουμε μπλέξει και να σταματήσουμε τη συζήτηση.)

[theobabis]

Ζητω εξαρχης συγνωμη για το αν οι παρακατω τοποθετησεις μου ειναι αποτομες,

αλλα εχω την ελπιδα οτι ισως ετσι γινω κατανοητος <img border="0" title="" alt="[smile]" src="images/icons/smile.gif" />

 

Boναπαρτη

 

"Αλλά Θεομπάμπη, χρησιμοποιώντας ο Descartes την αμφιβολία -όπως και

εσύ άλλωστε-έπληξε τους πριν από αυτόν σκεπτικιστές όχι για να αμφισβητήσει

την αλήθεια, αλλά να βάλει τις ρίζες για την βεβαιότητα ότι υπάρχει δυνατότητα γνώσης."

 

Και αργοτερα αποφανθηκε οτι υπαρχει θεος με ενα circular argument.

Δηλαδη επειδη εκανε ενα ή ισως και περισοτερα λαθη πρεπει να αποκλεισουμε οτι εχει πει?

Η επειδη δεχομαι το "α" που ειπε ο Ντεσκαρτες αυτο με υπωχρεωνει να δεχτο και το "β"?

Προσωπικα δεχομαι ως λογικο απο αυτα που εχει πει μονο το cogito, αρα και αυτο μονο χρεισημοποιω.

Ειναι σα να μου λες οτι επειδη ο "Α" ειναι αυθεντια αυτο κανει το επειχηρημα σωστο.

Και οτι δεν ειναι το επειχηρημα που κανει καποιον αυθεντια

 

"Εγώ φίλε Θεομπάμπη, δεν πρόκειται να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο, επειδή, δεν αμφιβάλω

διόλου για την μη ύπαρξη του τοίχου."

Ωραια, τοτε μπορεις να το αποδειξεις μεσω συλλογισμου. Τον περιμενω. <img border="0" title="" alt="[smile]" src="images/icons/smile.gif" />

Επισης περιμενω, γιατι οι παραπανω συλλογισμοι μου ειναι λαθος.

 

'Ούτε άλλωστε επιθυμώ να ανακαλύψω τώρα την λειτουργία και την αλήθεια της αμφιβολίας"

τοτε για πιο λογο γραφεις ολα αυτα τα post? <img border="0" title="" alt="[Eek!]" src="images/icons/shocked.gif" />

 

"Τελικά δεν μου απάντησες. Κατόρθωσες να διασχίσεις διαγώνια το δωμάτιό σου;"

Δε ξερω ποσες φορες το εχω ξαναπει αλλα μια ακομα δε βλαπτει.

Δε μπορω να γνωριζω αν το εχω διασχισει

Δε μπορω να γνωριζω αν το διασχιζω

Δε μπορω να γνωριζω αν ειναι εφικτο να το διασχισω.

Μηπως λοιπον θα μπορουσες να μου δωσεις τον συλλογισμο με το οποιο εσυ το γνωριζεις περα καθε αμφιβολιας? <img border="0" title="" alt="[smile]" src="images/icons/smile.gif" />

 

Γηρυονη

"Πού το ξέρεις ότι σκέφτεσαι;"

 

Σε καλυπτει ως απαντηση το παρακατω κειμενο του Ντεσκαρτες που το χρησιμοποιησε ο Βοναπαρτης?

 

«Εκείνο για το οποίο δεν μπορώ να αμφιβάλλω, είναι ότι, όταν αμφιβάλλω, αμφιβάλλω, ότι τη στιγμή που εκδηλώνεται μέσα μου το ψυχικό γεγονός της αμφιβολίας μου, έχω άμεση συνείδηση της αμφιβολίας μου».

 

Αν οχι ζητω συγνωμη, αλλα για την ωρα τουλαχιστον δε μπορω να σκεφτω τι αλλο να σου πω <img border="0" title="" alt="[Frown]" src="images/icons/frown.gif" />

 

"Μα ποτέ ο θεομπάμπης δε θα διασχίσει το δωμάτιο διαγώνια."

Pleeeease λυπηθητε με <img border="0" title="" alt="[Eek!]" src="images/icons/shocked.gif" />

Αυτο ειναι κατι το οποιο εχω ισχυριστει δε ξερω και εγω ποσες φορες: Oτι δε μπορω να το ξερω.

Τωρα πως βγαζεται απο το "δε μπορω να ξερω", οτι δεν μπορω να διασχησω το δωματιο μου ειναι ανεφικτο να το συνηδειτοποιησω.

Αν μπορειτε εσεις να το αποδειξετε περιμενω λογικο συλλογισμο. <img border="0" title="" alt="[smile]" src="images/icons/smile.gif" />

 

"μπορεί ποτέ να μη διασχίσει το δωμάτιο αφού δεν ξέρουμε καν αν υπάρχει από τη στιγμή που δε μου δικαιολόγησε πως υπάρχει."

 

Πως γινεται να το σκεφτηκες αυτο αν δεν σκεφτεσαι ή αν δεν υπαρχεις? <img border="0" title="" alt="[Roll Eyes]" src="images/icons/rolleyes.gif" />

Δωσε μου σε παρακαλω τον συλλογισμο μεσω του οποιου αποδυκνειεις την υπαρξη σου.

Ελπιζω να καταλαβαινεις τη διαφορα του :Από τη στιγμή που *ζούμε* τότε υπάρχουμε.

με το: σκεφτομαι αρα υπαρχω.

Το πρωτο λεει λιγο πολυ α=α

Το δευτερο λεει ξεκαθαρα οτι α=β -δηλαδη κατι μας λεει

 

Μηπως, λεω μηπως, ειναι καιρος να εγκαταλειψετε τις αντερωτησεις και να απαντησετε σε κατι?

 

<small>[ 04-10-2002, 23:16: Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: theobabis ]</small>

[theobabis]

φιλε Βοναπαρτη

 

"Γιατί αν υπάρχει Θεός πρέπει να είναι απόλυτος;"

 

ειναι εξ ορισμου.

Αν ο θεος δεν ειναι σε θεση να κανει κατι θα τον αποκαλουσες θεο?

Σκεψου τωρα το :

μπορει να δημιουργησει κατι το οποιο να μη μπορει να καταστρεψει?

 

"Αφού έμεινες στα πριν τον Σωκράτη φιλοσοφικά πράγματα, δεν μπορείς να χρησιμοποιείς Σωκρατικές μεθόδους."

 

οχι φιλε μου <img border="0" title="" alt="[smile]" src="images/icons/smile.gif" />

Η ιδοποιος διαφορα ειναι οτι ξεκιναω με το cogito. Ο παρμενιδης και ο Ζηνων δεν ειχαν αυτο το εργαλειο.

Περαν αυτου οι Παρμενιδης, Σωκρατης και Ζηνων μπορεις να εισαι σιγουρος οτι υπηρξαν?

 

Μηπως θα επρεπε να μου δωσεις το signature σου?

Το εχω χρησιμοποιησει τοσες φορες... <img border="0" title="" alt="[big Grin]" src="images/icons/grin.gif" /> <img border="0" title="" alt="[big Grin]" src="images/icons/grin.gif" />

 

Να ξαναδιατυπωσω τη προταση σου

«Αληθινό μπορει να είναι εκείνο που εκδηλώνεται εντός των ορίων του νου μας,

εκείνο που μπορεί να δικαιολογηθεί από την σκέψη μας, που μπορεί να υποστηριχτεί λογικά.»

 

Με αυτο δεν ισχυριμομαι οτι:

 

Αληθινο ειναι μονο εκείνο που εκδηλώνεται εντός των ορίων του νου μας,

εκείνο που μπορεί να δικαιολογηθεί από την σκέψη μας, που μπορεί να υποστηριχτεί λογικά.»

Σε παρακαλω, κοιτα το posted 03-10-2002 14:54. <img border="0" title="" alt="[smile]" src="images/icons/smile.gif" />

 

Αρα στο:

Τότε Θεομπάμπη «Λογικά δεν θα μπορέσουμε να διασχίσουμε ΠΟΤΕ διαγωνίως το δωμάτιό μας,

άσχετα αν οι άλλοι μας βλέπουν να το διασχίζουμε»

 

Η προταση ειναι:

«Λογικά δεν θα μπορέσουμε να γνωρισουμε ποτε αν διασχίζουμε ή οχι διαγωνίως το δωμάτιό μας,

άσχετα αν υποθετουμε οτι υπαρχουν άλλοι που μας βλέπουν να το διασχίζουμε και μας το επιβεβαιωνουν».

 

"Θέλεις σώνει και καλά να ανακαλύψεις τον τροχό από την αρχή. Την δομή του κόσμου."

Τροχος? τι ειναι αυτο? <img border="0" title="" alt="[big Grin]" src="images/icons/grin.gif" />

Τη δομη του κοσμου? Μπορω? <img border="0" title="" alt="[Wink]" src="images/icons/wink.gif" />

Και εξαλου δεν εχει σχεση, που μπορει να εχω μεινει- αν υποθεσεις οτι υπαρχω.

Το μονο ενδιαφερον εδω ειναι, αν αυτα που διαβαζεις ειναι σωστα.

 

λοιπον, ας υποθεσουμε

Πρωτον οτι υπαρχει κατι

Δευτερον οτι μορουμε να το αντιληφθουμε

τριτον οτι το αντιλαμβανομαστε σωστα

Αφου

"Μια γάτα, καθώς μεγαλώνει δεν μπορεί να είναι ποτέ αυτή που ήταν μερικά δευτερόλεπτα πριν."

Γιατι μιλας για γατες?

Αν ορισω ως γατα κατι, δεν υπαρχει τιποτα αλλο εκεινη τη στιγμη που να εχω δικαιωμα να ορισω ως γατα.

Την επομενη στιγμη(μη ξεχνας οτι αυτο που αποκαλω στιγμη ειναι υποκειμενικο)

μιας και εχει παψει να ισχυει ο ορισμος της προηγουμενης γατας,

εχω δηκαιωμα να ξαναορισω κατι ως γατα αλλα ειναι πολυ παραπλανητικος αυτος ο ορισμος αφου

η γατα της προηγουμενης στιγμης δεν εχει καμια σχεση με την τωρινη.

 

Φιλε μου δε μπορω να ειμαι σιγουρος οτι, οτι εχω γραψει ειναι σωστο.

Το οτι μπορει ομως να βρεις καποια λαθη, δε σημαινει οτι, οτι γραφω ειναι λαθος.

Ελπιζω λοιπον οταν τυχει, να μου δωσεις την ευκαιρια να το ξανασκεφτω και να το ξαναδιατυπωσω. <img border="0" title="" alt="[smile]" src="images/icons/smile.gif" />