JohnXarxas Δημοσ. 19 Μαρτίου 2011 Δημοσ. 19 Μαρτίου 2011 Η μη διαφήμιση της ταινίας και το χαμηλό budget, την έκαναν να έχει λίγα έξοδα η διαφήμιση έγινε τζαμπέ μέσω ίντερνετ, με αυτή την ιδιεταιρότητα της χρέωσης η ταινία διαδόθηκε παντού σαν είδηση
papajo_r Δημοσ. 19 Μαρτίου 2011 Δημοσ. 19 Μαρτίου 2011 Το καταπληκτικό είναι ότι στην ουσία δεν αγοράζεις απλά την ταινία αλλά στην ουσία επενδύεις σε αυτή οπότε αν αυτή πχ μαζέψει $135,000 κέρδος τότε στην ουσία σου δίνουν πίσω το ποσό που πλήρωσες!!! Δλδ η λογική είναι: επενδύστε σε εμάς για να παράγουμε και τα κέρδη δικά σας!!! Το budget είναι αρκετά χαμηλό οπότε από θέμα ποιότητας δεν ξέρω τι θα λέει η ταινία αλλά πιστεύω ότι σαν μοντέλο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και εκεί που κάποιες πχ σειρές κόβονται ενώ έχουν μεγάλη τηλεθέαση (έστω και πειρατικά), αν εφάρμοζαν ένα αντίστοιχο μοντέλο και οι fan τις χρηματοδοτούσαν θα μπορούσαν να συνεχίσουν να προβάλλονται ακόμα και αν δεν τις ήθελαν τα κανάλια, δλδ μέσω δικτύου. και να συμπληρώσω ότι στην περίπτωση που τα κέρδη είναι 135.000 $ αυτός που κληρώθηκε δεν θα πάρει απλά τα χρήματα του πίσω( δηλαδή 1$) αλλα 1.350$
marantonis Δημοσ. 19 Μαρτίου 2011 Δημοσ. 19 Μαρτίου 2011 Ομορφη κινηση. Για 'μενα ετσι θα επρεπε να διαδιδεται η τεχνη γενικως. Δωρεαν και νομιμα απο το διαδικτυο, και με τη δυνατοτητα αγορας των εργων (σε πιο... υλικη μορφη) απο οποιον το επιθυμει, σε προσιτες τιμες. Ετσι θα παψει η εμπορευματοποιηση της τεχνης (που εχει τοσα μα τοσα αρνητικα) και θα ευεργετηθει στο επακρο η αποπειρα διαδοση της (ή καλυτερα, μιας αξιολογης-ποιοτικης μορφης της). Αλλα ποιος ακουει οποιον δεν ειναι κερδοσκοπος...
digekas Δημοσ. 19 Μαρτίου 2011 Δημοσ. 19 Μαρτίου 2011 και να συμπληρώσω ότι στην περίπτωση που τα κέρδη είναι 135.000 $ αυτός που κληρώθηκε δεν θα πάρει απλά τα χρήματα του πίσω( δηλαδή 1$) αλλα 1.350$ Μπα, πολύ ωραίο για να είναι αληθινό... δες το προηγούμενο ποστ μου και περισσότερο το spoiler με τα terms & conditions. Δεν αναφέρουν κάπου στο site τους για κλήρωση αλλά για επιλογή η οποία αφίεται στην διακριτική ευχέρεια των παραγωγών, το δε πότε θα γίνει αυτή η επιλογή και μέχρι ποιο σημείο κερδών θα αποφασίσουν να ενημερώσουν τον επιλαχόντα μέσω mail ή τηλεφώνου... Πάντως προς το παρόν έχουν μαζέψει το 22% των χρημάτων που χρειάζονται για να γυριστεί και για μια τέτοια ταινία (της αυτής παραγωγής) να φτάσουν το κέρδος να είναι όσο το budget το βλέπω λίγο δύσκολο, όχι γιατί τα χρήματα όπως προείπα είναι πολλά αλλά κυρίως από τις εσφαλμένες εντυπώσεις που ίσως δημιουργούνται που αντίστοιχα ίσως δημιουργούν ένα αρνητικό κλίμα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι μία φιλότιμη αντίστοιχη προσπάθεια από νέους (άρα και άγνωστους) ανθρώπους του χώρου θα ήταν εξαρχής ξεγραμμένη. Θα τα θυμάστε φυσικά αυτό: http://www.wolfire.com/humble
Tigran Δημοσ. 19 Μαρτίου 2011 Δημοσ. 19 Μαρτίου 2011 Είναι πρωτοποριακό και για αυτό έπιασε(όσο έπιασε). Μόλις πάνε να κάνουν παρόμοια κίνηση μερικές δεκάδες/εκατοντάδες παραγωγοί ταινιών, ο κόσμος θα σταματήσει να "επενδύει", ή και να δίνουν κάποιοι λεφτά, το ποσό που θα αντιστοιχεί την εκάστοτε παραγωγή θα είναι πολύ μικρό. Κίνηση εντυπωσιασμού και δωρεάν προώθησης της ταινίας και τίποτα παραπάνω το όλο εγχείρημα.
digekas Δημοσ. 19 Μαρτίου 2011 Δημοσ. 19 Μαρτίου 2011 Πάντως για καλό και για κακό, αν σας δοθεί η δυνατότητα να επιλέξετε frames, αποφύγετε τα φωτεινά γιατί κάτι ακούγεται ότι ενδέχεται να κοπούν μετά από παρέμβαση της Νικουλούλη. (Με πολύ ού όμως εεε... )
Tilemaxx Δημοσ. 20 Μαρτίου 2011 Δημοσ. 20 Μαρτίου 2011 Ομορφη κινηση. Για 'μενα ετσι θα επρεπε να διαδιδεται η τεχνη γενικως. Δωρεαν και νομιμα απο το διαδικτυο, και με τη δυνατοτητα αγορας των εργων (σε πιο... υλικη μορφη) απο οποιον το επιθυμει, σε προσιτες τιμες. Ετσι θα παψει η εμπορευματοποιηση της τεχνης (που εχει τοσα μα τοσα αρνητικα) και θα ευεργετηθει στο επακρο η αποπειρα διαδοση της (ή καλυτερα, μιας αξιολογης-ποιοτικης μορφης της). Αλλα ποιος ακουει οποιον δεν ειναι κερδοσκοπος... Γι' αυτό και εμείς δεν πρόκειται να δώσουμε ούτε ευρώ για ταινίες.
pournaras Δημοσ. 20 Μαρτίου 2011 Δημοσ. 20 Μαρτίου 2011 Ομορφη κινηση. Για 'μενα ετσι θα επρεπε να διαδιδεται η τεχνη γενικως. Δωρεαν και νομιμα απο το διαδικτυο, και με τη δυνατοτητα αγορας των εργων (σε πιο... υλικη μορφη) απο οποιον το επιθυμει, σε προσιτες τιμες. Ετσι θα παψει η εμπορευματοποιηση της τεχνης (που εχει τοσα μα τοσα αρνητικα) και θα ευεργετηθει στο επακρο η αποπειρα διαδοση της (ή καλυτερα, μιας αξιολογης-ποιοτικης μορφης της). Αλλα ποιος ακουει οποιον δεν ειναι κερδοσκοπος... Αν δεν υπηρζε εμπορευματοποιηση της τεχνης, απλα δε θα υπηρχε τεχνη. Ακομη και σε προσιτες τιμες (θελει κουβεντα το προσιτες, γιατι ειναι σχετικη εννοια, για σενα προσιτο ειναι πχ τα 5 ευρω εμενα συνεχιζει να ειναι κερδοσκοπια, γιατι προσιτο ειναι το ενα ευρω), ακομη και τοτε εμποριο ειναι, απλα ειναι πιο φτηνο εμποριο.
grnrg Δημοσ. 20 Μαρτίου 2011 Δημοσ. 20 Μαρτίου 2011 Καλα ολα αυτα, αλλα... Η ταινια ειναι καλη ή ειναι τοσο χαλια που πανε να κανουν ντορο μεσω της μαγικης λεξης "torrent" μηπως και τρεξει ο κοσμος???
digekas Δημοσ. 20 Μαρτίου 2011 Δημοσ. 20 Μαρτίου 2011 Αν δεν υπηρζε εμπορευματοποιηση της τεχνης, απλα δε θα υπηρχε τεχνη. Ακομη και σε προσιτες τιμες (θελει κουβεντα το προσιτες, γιατι ειναι σχετικη εννοια, για σενα προσιτο ειναι πχ τα 5 ευρω εμενα συνεχιζει να ειναι κερδοσκοπια, γιατι προσιτο ειναι το ενα ευρω), ακομη και τοτε εμποριο ειναι, απλα ειναι πιο φτηνο εμποριο. Αν δεν υπήρχε εμπορευματοποίηση στην τέχνη, τότε δεν θα υπήρχε εμπορευματοποιημένη τέχνη, δλδ η τέχνη όπως σήμερα είναι (ήταν σωστότερα) γνωστή και απευθυνόταν στο ευρύ κοινό (πες το μάζα αν θέλεις). Υπάρχουν όρια που ξεχωρίζουν το λογικό κέρδος από την αισχροκέρδεια. Ξεκινάμε από το κόστος, υπολογίζουμε ένα λογικό κέρδος, κάνουμε μία εκ των προτέρων εκτίμηση των πωλήσεων (δλδ από την εμπειρία που έχουμε και από τις κριτικές που έχουμε δεχτεί υπολογίζουμε περίπου σε πόσο κοινό απευθυνόμαστε) οπότε και από τα προηγούμενα καταλήγουμε στην τιμή πώλησης. Όσο δλδ μεγαλύτερο το κοινό στο οποίο απευθυνόμαστε, τόσο μικρότερη η τιμή πώλησης. Αυτό λέω εδώ και πάρα πολλά χρόνια και αυτά τα έχουμε ξανασυζητήσει, επί δεκαετίες ο χώρος που είχε να κάνει με την μουσική, τις ταινίες και γενικότερα με την showbiz έβγαλε απίστευτα ποσά από τις τιμές πώλησης αφού και σε πάρα πολύ κόσμο απευθύνονταν αλλά και δεν υπήρχε εναλλακτικός τρόπος διάθεσης αυτού του υλικού. Ήρθε λοιπόν το internet προσέφερε ένα εναλλακτικό τρόπο διάθεσης μεταξύ χρηστών και αντί να αλλάξουν οι εταιρίες και να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, προσπαθούν ανεπιτυχώς να αλλάξουν τον κόσμο. Το δίκτυο όμως σαν μέσο δεν φιμώνεται, δεν είναι σαν τα άλλα μέσα που η πληροφορία κινείται προς μία μόνο κατεύθυνση για αυτό ό,τι και αν κάνουν το ποτάμι πίσω δεν γυρίζει, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την αναπαραγωγή του υλικού για καθαρά προσωπική χρήση. Δλδ καμία σχέση με τα αντιγραμμένα που κυκλοφορούν στους δρόμους, το λογισμικό που υπάρχει σε εταιρίες, υλικό που ανεβαίνει σε file-hosters και πάει λέγοντας. Η σκέψη λοιπών των παιδιών δεν είναι κακή χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι ήταν η καλύτερη δυνατή που θα μπορούσαν να είχαν κάνει. Πειραματίζονται λοιπόν και στην ουσία δεν έχουν τίποτα να χάσουν αφού τώρα κάνουν το ντεμπούτο τους στον χώρο. Το αν θα το επιχειρούσε κάποιος γνωστός και καταξιωμένος παραγωγός/σκηνοθέτης το θεωρώ απίθανο αφού το να επιλέξει ένα εναλλακτικό τρόπο διάθεσης απλά θα τον βγάλει από το κατεστημένο του χώρου, όταν όμως ο χώρος βυθίζεται (βασικά δεν έχει τα υπερκέρδη του παρελθόντος, εκτός από κάποια στούντιο που το έφαγαν το κεφάλι τους με τις κακές επιλογές τους) ίσως στο μέλλον δούμε και άλλες παρόμοιες κινήσεις πιο πολύ για να αντιληφθεί ο κόσμος ότι για να παραχθεί κάτι θα πρέπει να επενδύσει σε αυτό και όταν η επένδυσή του αυτή αποδώσει καρπούς, αυτοί δεν θα γίνουν βίλες, τζετ, κότερα και στόλοι υπερακριβών αυτοκινήτων, αλλά αυτά τα κέρδη θα επιστρέψουν πάλι πίσω στην βάση που και πάλι θα τα επενδύσει στο επόμενο project που πιστεύουν ότι αξίζει της υποστήριξής τους. grnrg, ο σκηνοθέτης δεν είναι γνωστός http://www.imdb.com/name/nm2765527/ το αν θα αρέσει σε κάποιον το σενάριο είναι υποκειμενικό (προσωπικά δεν μου αρέσουν αυτού του είδους), το cast δεν μου είναι γνωστό, από εκεί και πέρα θα πρέπει κάποιος από τους γνωστούς που εμπιστεύομαι την κρίση τους να μου την προτείνει αφού την δει για να μπω στην διαδικασία να ψάξω και να την βρω ακόμα και αν αυτή προσφέρεται δωρεάν. Δλδ με λίγα λόγια η μαγική λέξη "torrent" δεν θα με κάνει να τρέξω και πιστεύω ότι το ίσιο ισχύει για πολλούς που δεν είναι fan αυτού του είδους των ταινιών, υπάρχουν όμως και πολλοί που μεγάλωσαν με τέτοιου είδους ταινίες οπότε και δεν αποκλείεται να περιμένουν πως και πως να βγει για να την δουν.
pournaras Δημοσ. 20 Μαρτίου 2011 Δημοσ. 20 Μαρτίου 2011 Αν δεν υπήρχε εμπορευματοποίηση στην τέχνη, τότε δεν θα υπήρχε εμπορευματοποιημένη τέχνη, δλδ η τέχνη όπως σήμερα είναι (ήταν σωστότερα) γνωστή και απευθυνόταν στο ευρύ κοινό (πες το μάζα αν θέλεις). Και τι θα υπηρχε; Υπάρχουν όρια που ξεχωρίζουν το λογικό κέρδος από την αισχροκέρδεια. Ξεκινάμε από το κόστος, υπολογίζουμε ένα λογικό κέρδος, κάνουμε μία εκ των προτέρων εκτίμηση των πωλήσεων (δλδ από την εμπειρία που έχουμε και από τις κριτικές που έχουμε δεχτεί υπολογίζουμε περίπου σε πόσο κοινό απευθυνόμαστε) οπότε και από τα προηγούμενα καταλήγουμε στην τιμή πώλησης. Όσο δλδ μεγαλύτερο το κοινό στο οποίο απευθυνόμαστε, τόσο μικρότερη η τιμή πώλησης. Αυτό λέω εδώ και πάρα πολλά χρόνια και αυτά τα έχουμε ξανασυζητήσει, επί δεκαετίες ο χώρος που είχε να κάνει με την μουσική, τις ταινίες και γενικότερα με την showbiz έβγαλε απίστευτα ποσά από τις τιμές πώλησης αφού και σε πάρα πολύ κόσμο απευθύνονταν αλλά και δεν υπήρχε εναλλακτικός τρόπος διάθεσης αυτού του υλικού. Αρα ακομη και την τεχνη σε αυτη την παραγραφο την κανεις προιον, οπου της δινεις κερδος, κανεις εκτιμηση πωλησεων κλπ. Στο μονο που διαφοροποιεισαι ειναι στο "λογικο" κερδος, το οποιο κατα τη γνωμη σου υπαρχουν ορια, Τα οποια ειναι; Ποιος θα τα βαλει; Εμενα με ρωτησαν αν θα τα δεχτω αυτα τα ορια, η θα συνεχισω να πιστευω οτι ειναι αισχροκερδεια; Τελικα ειναι εμπορευμα η δεν ειναι;
digekas Δημοσ. 21 Μαρτίου 2011 Δημοσ. 21 Μαρτίου 2011 Και τι θα υπηρχε; Ό,τι υπήρχε και πριν ή μήπως το hollywood και οι δισκογραφικές εφηύραν την τέχνη;;; Αρα ακομη και την τεχνη σε αυτη την παραγραφο την κανεις προιον, οπου της δινεις κερδος, κανεις εκτιμηση πωλησεων κλπ. Στο μονο που διαφοροποιεισαι ειναι στο "λογικο" κερδος, το οποιο κατα τη γνωμη σου υπαρχουν ορια, Τα οποια ειναι; Ποιος θα τα βαλει; Εμενα με ρωτησαν αν θα τα δεχτω αυτα τα ορια, η θα συνεχισω να πιστευω οτι ειναι αισχροκερδεια; Τελικα ειναι εμπορευμα η δεν ειναι; Υπάρχουν και πνευματικά αγαθά όπως υπάρχουν και υλικά αγαθά. Όργανο ο αστυνομικός, όργανο και το μπουζούκι. Ό,τι θεωρείται αγαθό δεν σημαίνει ότι μπαίνει στην λογική του εμπορίου και του κέρδους. Κακώς λοιπόν σου δημιουργήθηκε αυτή η εσφαλμένη εντύπωση μετά τα όσα έχω γράψει τα περασμένα χρόνια. Να το έλεγε κάποιος άλλος να πω ότι δεν με ξέρει, αλλά και εσύ τέκνο Βρούτε;;; Να το πω πιο απλά, αν αύριο δημιουργούσαμε ένα υλικό αντιγραφέα στον οποίο θα δίναμε αέρα κοπανιστό και ενέργεια και μας δημιουργούσε ραπανάκια, ακριβή αντίγραφα αυτών που αγοράσαμε από τον μπακάλη, θα μας κυνηγούσε ο μπακάλης η ο παραγωγός που πλέον σταματήσαμε να αγοράζουμε ραπανάκια από αυτούς και τα αντιγράφουμε μόνοι μας;;; Φίλε μου η λογική του copyright είναι πλέον παρωχημένη, κάποτε δεν υπήρχαν εναλλακτικοί τρόποι διάδοσης ενός έργου οπότε το όλο σύστημα που είχαν στήσει λειτουργούσε όπως το ήθελαν αφού αφενός μέσω του copyright απαγόρευαν σε άλλους να διαθέσουν το ίδιο υλικό στο κοινό και αφετέρου οι ίδιοι οι εκδότες καθόριζαν τις τιμές οπότε και χωρίς να υπάρχουν άλλοι που να πουλάνε το ίδιο υλικό, δλδ χωρίς ανταγωνισμό, καθόριζαν στην ουσία και την προσφορά και την ζήτηση, κάτι που έρχεται άμεσα σε ρήξη με την βασική αρχή του καπιταλισμού που θέλει τον ανταγωνισμό ως κύριο ρόλο καθορισμού τόσο της ποιότητας όσο και της τιμής πώλησης. Για να ξαναγυρίσω λοιπόν στο υποθετικό σενάριο της προ-προηγούμενης παραγράφου, ναι το copyright πρέπει να υφίσταται όχι όμως απαγορευτικά, δλδ δεν θα είναι ένας μόνο ο εκδότης αλλά όποιος μπορεί να εκδώσει ένα έργο θα πρέπει να του δίνεται η άδεια να το εκδίδει και από εκεί και πέρα αν από την εμπορία αυτού του αγαθού κερδίζουμε χρήματα τότε θα πρέπει ένα μέρος αυτών να πηγαίνει στον δημιουργό ώστε να μπορεί να ζει από αυτή του την ενασχόληση και να συνεχίσει να παράγει ώστε ωφελημένο να βγει το σύνολο. Το θέμα είναι ότι οι εκδότες έχουν το κεφάλαιο και αυτοί επενδύουν στην δουλειά των δημιουργών οπότε και εξασφαλίζουν το δικαίωμα εκμετάλλευσης των έργων τους. Αν αντί για ένα λοιπόν εκδότη παρουσιάζονταν περισσότεροι, τελικά ποιος θα επένδυε εξαρχής στον δημιουργό; Εδώ λοιπόν βλέπουμε δειλά-δειλά να γίνονται κινήσεις οι ίδιοι οι δημιουργοί να απευθύνονται στον τελικό αποδέκτη και να κάνουν στην άκρη τον μεσάζοντα. Ακριβώς επειδή είναι τα πρώτα βήματα και αυτά γίνονται από άτομα που δεν έχουν τίποτα απολύτως να χάσουν το αποτέλεσμα είναι από μέτριο έως απογοητευτικό οπότε και λογικό είναι κάποιος να σκεφτεί ότι είναι μία καλή περίπτωση για αρπαχτή αλλά δεν είναι οι μόνες κινήσεις που έχουν γίνει αφού και ακόμα και εδώ στην Ελλαδίτσα μας αρκετοί καλλιτέχνες αποποιούνται της λογική του μεσάζοντα και του νταβατζή και ζητούν από τον ΟΠΙ να μην τους εκπροσωπεί και να μην εισπράττει ποσά για λογαριασμό τους. Για να απαντήσω λοιπόν στο ερώτημά σου αν η τέχνη είναι εμπορεύσιμο είδος, δλδ αν σηκώνει μεσάζοντα ο οποίος θα μπει σφήνα ανάμεσα σε παραγωγό και καταναλωτή, αυτό εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την αντίληψη, τις αρχές και τις αξίες και γενικότερα από την κοσμοθεώρηση του ίδιου του δημιουργού. Αν ο ίδιος ο δημιουργός εκφράζεται ελεύθερα μέσω του έργου του και αυτό τυγχάνει ευρύτατης αποδοχής τότε είναι καλλιτέχνης με την ευρύτερη έννοια του όρου. Αν τώρα ο δημιουργός παράγει κάτι κατά παραγγελία, δημιουργεί κάτι που δεν τον εκφράζει, κάτι στο οποίο δεν βάζει την ψυχή του, αλλά λόγω του ότι είναι εύπεπτο είτε του ότι ακολουθεί τις επιταγές μίας πετυχημένης στο παρελθόν συνταγής, τελικά καταλήγει να γίνει ευρύτατα αποδεκτό από το σύνολο, τότε ο δημιουργός χαρακτηρίζεται καλλιτεχνίτης. Αυτό λοιπόν που προσπαθώ να εξηγήσω είναι ότι η τέχνη δεν χαρακτηρίζεται ούτε από την αποδοχή του κόσμου αλλά ούτε και από την κρίση του. Το αν ένα έργο αποτελεί τέχνη το κρίνει ο δημιουργός του και μόνο αυτός, κανείς άλλος. Τώρα αν αυτό τυγχάνει εμπορευματοποίησης εξαρτάται πρώτα και κύρια από τον ίδιο τον κόσμο στον οποίο απευθύνεται και εδώ τώρα σε αυτό το θέμα εξετάζουμε το κατά πόσο χρειάζεται πλέον ένα έργο τον μεσάζοντα για να γίνει γνωστό στον κόσμο ή κατά πόσο τον έχει ανάγκη για να πραγματοποιηθεί. Από την μία λοιπόν άκρη έχουμε τον δημιουργό που έχει την ανάγκη να εκφραστεί και θέλει αυτή η έκφρασή του να φτάσει σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο και επιθυμεί να ζήσει αξιοπρεπώς από αυτή του την ενασχόληση, από την άλλη άκρη έχουμε τον κόσμο που θα ήθελε να είχε πρόσβαση στο έργο του δημιουργού εφόσον αυτό θα ήταν εφικτό να καταστεί δυνατό και εμείς σαν σύνολο σε ένα κράτος δικαίου μίας ευνομούμενης κοινωνίας αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη του κόσμου να έχει ελεύθερη πρόσβαση σε κάθε τι που δύναται να τον μορφώσει χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι αυτή η ελευθερία στην πρόσβαση θα αφήσει χωρίς πόρους τον δημιουργό. Η λογική λοιπόν του κέρδους από την άλλη μεριά θέλει τον επιχειρηματία να μπαίνει σαν μεσάζοντας σφήνα να προσφέρει λύση η οποία να καλύπτει και τους δημιουργούς αλλά και το σύνολο και αν η λύση που προσφέρει δεν ικανοποιεί τους δημιουργούς ή τον κόσμο ή και τους δυο, τελικά, η βασική λογική στην οποία στηρίζεται ο καπιταλισμός που έχει να κάνει με την επιχειρηματικότητα, θα τους οδηγήσει σε άλλο επιχειρηματία και σε κάποια άλλη λύση. Επιχειρηματικότητα λοιπόν σε ένα κλάδο υπάρχει όσο υπάρχει περιθώριο κέρδους και στην συγκεκριμένη περίπτωση που συζητάμε η συγκεκριμένη επιχειρηματικότητα ονομάζεται εμπόριο. Κάποτε λοιπόν οι εκδότες ήταν απαραίτητοι για να φτάσουν τα αντίγραφα του έργου στο ευρύτερο σύνολο αφού δεν υπήρχαν άλλοι τρόποι διάδοσης των έργων οπότε εκεί το έργο (είτε αποτέλεσμα καλλιτεχνίας, είτε αποτέλεσμα καλλιτεχνικής) ήταν είδος εμπορεύσιμο και αυτό δεν είχε να κάνει με το έργο αυτό καθεαυτό αλλά το πως το αντιμετώπιζε ο ίδιος ο μεσάζοντας, δλδ ο έμπορος/εκδότης. Σήμερα εκδότης δύναται να είναι ο καθένας μας, το διαδίκτυο μας έδωσε αυτή την δυνατότητα, είναι λοιπόν τουλάχιστον παράλογο να παύσουμε αυτή την δυνατότητα, να καταστρατηγήσουμε την λογική των καινοτομιών για να εξασφαλίσουμε κέρδη στους μεσάζοντες μίας περασμένης εποχής. Αν λοιπόν ο χώρος πάψει να είναι κερδοφόρος τότε παύει να είναι βιώσιμη και λειτουργική η όποια επιχειρηματικότητα πάντα βάσει της λογικής του καπιταλισμού και κατά μία άποψη αυτό ήταν εξαρχής το σκεπτικό του νομοθέτη και με αυτή την λογική έδωσε το καταχρηστικό δικαίωμα σε ένα μόνο εκδότη να απευθύνεται στο ευρύτερο σύνολο, αλλά από την άλλη προέβλεψε και την περίπτωση να δημιουργούνται αντίγραφα των έργων με τρόπο τέτοιο που να μην είναι παράνομος (για καθαρά ιδιωτική χρήση) αλλά ταυτόχρονα ο δημιουργός να λαμβάνει ένα λογικό ποσοστό επί της τιμής του άγραφου μέσου το οποίο και καθόρισε στο 6%, οπότε κάθε φορά που αγοράζουμε χαρτί για τον εκτυπωτή ή το φωτοτυπικό, άγραφα cd, dvd, blu-ray, σκληρούς δίσκους, κάρτες μνήμης και πάει λέγοντας, είτε γράψουμε copyrighted υλικό σε αυτά τα μέσα είτε όχι, ένα 6% αυτού του ποσού πάει στους δημιουργούς οι οποίοι έχουν κανονίσει πως θα μοιράζονται αυτά τα ποσά και μια και το έφερε η κουβέντα 6% επιπλέον μπαίνει και στην τιμή των μηχανημάτων στα οποία μπορεί να γίνει η αντιγραφή ή αναπαραγωγή των μέσων. Αντί λοιπόν να προσπαθούν να περιορίσουν το δίκτυο, θα έπρεπε ένα αντίστοιχο ποσοστό να μπει ως προσαύξηση στο ποσό που πληρώνουμε στον πάροχό μας, αυτό το ποσό να μοιράζονται οι δημιουργοί και να ζουν αξιοπρεπώς από αυτό και το κεφάλαιο που θα δημιουργούσαν να το επένδυαν σε νέες παραγωγές και οι ίδιοι να στηρίζουν τον εαυτό τους και οι ίδιοι σαν σύνολο να αξιολογούν αυτές τις επενδύσεις, ενώ το θέμα της διάδοσης των έργων έχει σήμερα λυθεί και αυτό που σήμερα χαρακτηρίζουν παράνομο οι μεσάζοντες, πλέον πέρα από τον κόσμο ωφελημένοι θα βγουν οι δημιουργοί αν το ασπαστούν. Και με τα πολλά λοιπόν φτάνοντας προς το τέλος ξαναγυρίζουμε στην αρχή και στην δημιουργία αυτή καθεαυτή και τί είναι αυτό που την παρακινεί. Αν ο δημιουργός είναι καλλιτέχνης τότε χαίρεται που η δουλειά του έχει απήχηση και επίσης χαίρεται που μπορεί να ζήσει από αυτή. Αν είναι καλλιτεχνίτης όμως (ή αναγκαζόταν να γίνει) τότε δεν διαφέρει από τον εκδότη που εκμεταλλεύεται επιχειρηματικά μία ευκαιρία οπότε και ο ίδιος ο καλλιτεχνίτης ως επιχειρηματίας παύει πλέον να υφίσταται όπως παύει πλέον να υφίσταται και ο εκδότης που εμπορεύεται το προϊόν του. Δηλαδή αποσυνδέεται η έννοια της αναγνώρισης από τον πλουτισμό κάτι που μας φαντάζει δυσκολονόητο αφού πάνω σε αυτή την αναγνώριση και πλουτισμό λίγων δημιουργών πόνταραν μέχρι τώρα οι μεσάζοντες ώστε αυτοί οι λίγοι να λειτουργούν ως κράχτες οπότε να μαζεύουν ένα τεράστιο πλήθος κακοπληρωμένων δημιουργών οι οποίοι πάλευαν και ζούσαν με το όνειρο ότι θα μπουν σε αυτή την ελίτ των αναγνωρισμένων δημιουργών και επιτέλους θα μπορούσαν να κάνουν και αυτοί την "μεγάλη ζωή", με βίλες, τζετ, κότερα, κλπ, ξεχνώντας όμως ότι η αναρρίχηση στην πυραμίδα της "επιτυχίας" δεν εξαρτώταν από τις δυνάμεις τους, από αυτό που είχαν να προσφέρουν αλλά από την διάθεση και τις ορέξεις των μεσαζόντων οι οποίοι με τις επιλογές τους γαλουχούσαν το σύνολο. Όλα λοιπόν ξεκινούν και τελειώνουν εκεί, στους δημιουργούς. Εκείνοι σαν σύνολο θα πρέπει να αποφασίσουν αυτό που παράγουν πως θα πρέπει να διατίθεται στον κόσμο και από την άλλη ο κόσμος να αναγνωρίσει την προσφορά τους και να τους επιτρέψει να ζουν αξιοπρεπώς από την δημιουργία τους, αλλά για να γίνουν τα παραπάνω απαιτούνται γνώσεις και οργάνωση και ακριβώς επειδή αυτά δυστυχώς δεν υπάρχουν ούτε στους μεν αλλά ούτε στους δε, φτάσαμε από τον μεσαίωνα μέχρι σήμερα να περιμένουμε μία καινοτομία για να επαναξιολογήσουμε τα (αναγκαία) κακώς κείμενα του παρελθόντος. Αυτά τα ολίγα και απόψε , πάντα φιλικά Δημήτρης.
pournaras Δημοσ. 21 Μαρτίου 2011 Δημοσ. 21 Μαρτίου 2011 Ό,τι υπήρχε και πριν ή μήπως το hollywood και οι δισκογραφικές εφηύραν την τέχνη;;; Το οποιο και παλι πληρωνοταν και ηταν ειδος εμπορευσιμο. Ουτε καν τα αρχαια αγαλματα δεν ηταν δωρεαν, καποιος τα παραγγειλε, καποιος και εφτιαξε και πληρωθηκε. Αυτο ρωτησα απο την αρχη της κουβεντας, απαντωντας στο μηνυμα του Marantonis οτι η τεχνη θα επρεπε να διαδιδεται δωρεαν και νομιμα απο το διαδικτυο, το αν το χολυγουντ αυξησε η μειωσε την εμπορευματοποιηση της τεχνης ειναι αλλο καπελο. Το δευτερο κομματι προφανως και δεν προκειται να το διαβασω, 1500 λεξεις για να μου απαντησεις σε μια απλη ερωτηση, ειναι καπως υπερβολικο δε νομιζεις;
digekas Δημοσ. 21 Μαρτίου 2011 Δημοσ. 21 Μαρτίου 2011 Το οποιο και παλι πληρωνοταν και ηταν ειδος εμπορευσιμο. Ουτε καν τα αρχαια αγαλματα δεν ηταν δωρεαν, καποιος τα παραγγειλε, καποιος και εφτιαξε και πληρωθηκε. Αυτο ρωτησα απο την αρχη της κουβεντας, απαντωντας στο μηνυμα του Marantonis οτι η τεχνη θα επρεπε να διαδιδεται δωρεαν και νομιμα απο το διαδικτυο, το αν το χολυγουντ αυξησε η μειωσε την εμπορευματοποιηση της τεχνης ειναι αλλο καπελο. Το δευτερο κομματι προφανως και δεν προκειται να το διαβασω, 1500 λεξεις για να μου απαντησεις σε μια απλη ερωτηση, ειναι καπως υπερβολικο δε νομιζεις; Έλα όμως που αντί να αφιερώσεις 5 λεπτά να το διαβάσεις και να κατανοήσεις το σκεπτικό μου επαναλαμβάνεις τα ίδια ερωτήματα που ήδη έχουν πάρει απάντηση!!! Όσο για το αν η έκτασή του είναι υπερβολική, προτιμώ να τα πω μια και έξω και να απαντήσω στις όποιες ερωτήσεις ή παρερμηνείες μπορεί να δημιουργηθούν, παρά να γράφω 30 ποστ σε κλίμα έντασης και εκνευρισμού αφού ο άλλος μή γνωρίζοντας το σκεπτικό μου και βλέποντας μονόπλευρα τις απαντήσεις μου αντιλαμβάνεται άλλα αντί άλλων και η όλη τελικά συζήτηση περιφέρεται στο τι είπε ο καθένας και τι τελικά εννοούσε.
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο
Δημιουργία λογαριασμού
Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!
Δημιουργία νέου λογαριασμούΣύνδεση
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Συνδεθείτε τώρα