Pixar

[Traumatias]

Δημιούργησα αυτό το θέμα γιατί θα ήθελα πάρα πολύ να ακούσω τις απόψεις όσων αγαπούν τα κινούμενα σχέδια.

Η Pixar ξεκίνησε πραγματικά από το μηδέν σαν ένα κίνημα που έφερε τρομερές αλλαγές στον κινηματογράφο.Υπάρχει και ένα documentary film το οποίο αναφέρεται αναλυτικά στην ιστορία της πίξαρ που ουσιαστικά είναι η ιστορία του 3D animation.Για όποιον ενδιαφέρεται εδώ για imdb.

 

Το ερώτημά μου όμως είναι άλλο.Ενώ η pixar ήταν ουσιαστικά το αποτέλεσμα της πραγματοποίησης ονείρων 3ων πολύ δημιουργικών ανθρώπων τελικά βλέπω ότι (με λαμπρές εξαιρέσεις όπως το UP ή το WALL-E)οι ταινίες τις κατέληξαν να είναι καθαρά εμπορικές.Όσο εξελιγμένη τεχνολογία και αν χρησιμοποιούν όσο πολύ και αν αγαπάνε αυτό που κάνουν όσο καλές και αν είναι οι ταινίες τους(ακόμα και οι προαναφερθείσες) δεν μπορούν να φτάσουν σε εικόνα, σε συναίσθημα και σε μοναδικότητα κυρίως το μεγαλείο του χειροποίητου σχεδίου, όπως το σχέδιο της Disney.

 

Δεν ξέρω αν αυτή η άποψη είναι μόνο δική μου γιατί κυριολεκτικά μεγάλωσα με τις ταινίες αυτές και η αγάπη μου για το κινούμενο σχέδιο είναι πραγματικά μεγάλη χάρης αυτές, αλλά κατέληξα τελικά να πιστεύω ότι η διαφορά ανάμεσα στις ταινίες της pixar και στο δισδιάστατο, χειροποίητο animation(είτε αυτό είναι της αγαπημένης disney είτε είναι το τελευταίο γαλλικό αριστούργημα ο θαυματοποιός,ας μην αναφερθώ και στα στούντιο ghibli γιατί είναι μία εντελώς διαφορετική φάση) είναι τόση, όση είναι και η διαφορά ανάμεσα σε ένα πολύ καλά φτιαγμένο αντικείμενο του εργοστασίου και σε ένα χειροποίητο.Αυτό που τελικά θέλω να μάθω είναι αν και εσείς πιστεύετε ότι ισχύει κάτι τέτοιο.Η αλήθεια είναι ότι έχοντας δει όλες τις ταινίες τις pixar, καμία μα καμία απολύτως δεν με άγγιξε με τον τρόπο που με μάγευαν πάντα τα κινούμενα σχέδια της disney όταν ήμουν παιδί και τώρα όποιας εταιρίας προσπαθεί να κρατήσει το χειροποίητο κινούμενο σχέδιο ζωντανό, γιατί μας αρέσει δεν μας αρέσει, αυτό που σκότωσε το χειροποίητο animation ήταν η pixar και κυρίως η ανάπτυξη της τεχνολογίας που έφερε, η οποία κατάφερε να ανέβει σε μία περίοδο που η disney πέθαινε λόγω έλλειψης ιδεών.Πιστεύω πως αν υπήρχαν στην disney εκείνη την εποχή δημιουργικοί καλλιτέχνες που να θέλουν να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τα χειροποίητα(γιατί ένας από τους ιδρυτές της pixar εργαζόταν στην disney αλλά έφυγε επειδή ακριβώς ήθελε να αναπτύξει αυτή την τέχνη μέσω του υπολογιστή)δεν θα μπορούσαν να αποτρέψουν τη δημιουργία του computer animation αλλά τουλάχιστον τα χειροποίητα δεν θα απειλούνταν με εξαφάνιση...

 

Θα ήθελα πολύ να μάθω τι πιστεύετε και μην παραξενεύεστε που αναφέρομαι μόνο στην pixar σε ο,τι αφορά το computer animation, απλά δεν θεωρώ ότι υπάρχει άλλη εταιρία πέρα από την pixar που να κατάφερε ένα πραγματικά καλό αποτέλεσμα από άποψη ΤΑΙΝΙΑΣ και όχι εικόνας σε αυτό τον τομέα.Το κάνω αυτό με αφορμή 2 γεγονότα:

 

1ον ότι το όσκαρ καλύτερης animation ταινίας της χρονιάς πήγε στο toy story 3(πραγματικά μεγάλη πολύ μεγάλη αδικία για τον θαυματοποιό, όχι ότι περίμενα κάτι καλύτερο από την ακαδημία αλλά τέλοσπάντων...)

 

και 2ον το εμπορικό αποτέλεσμα της πιο πρόσφατης 2d ταινίας της disney the princess and the frog που ήταν ακριβώς αυτό που ήταν πάντα οι ταινίες της disney και που τελικά με έκανε να κλάψω. Ήταν ένα παραμύθι, κλασσικό παραμύθι, με κρυμμένα όπως πάντα διδακτικά μηνύματα που μπορεί για έναν ενήλικα να είναι γελοία αλλά εντυπώνονται πολύ καλά στο μυαλό ενός παιδιού.Το γεγονός ότι τα σημερινά παιδιά δεν το εκτίμησαν και προτίμησαν το toy story πραγματικά με συντάραξε και με πλήγωσε...

[marantonis]

Μια χαρουλα μονο. Βαλε κενα. Δηλαδη χωρισε σε κομματια/παραγραφους/οπως θες πες το, για να μπορουμε να το διαβασουμε πιο ευκολα. Ενδιαφερον τοπικ ειναι.

 

Η ενοχληση σου που εγκειται; Θα ηθελες η Pixar να κανει ταινιες με 2D? Αφου στο 3D ειδικευεται και μεσω αυτου μαγευει.

 

Κατα τη γνωμη μου (και πιστευω πως μιλαω αντικειμενικα εν προκειμενω) καμια τεχνικη animation (2d/3d) δεν πρεπει να χαθει γιατι καθε μια εχει την δικη της ομορφια και τη δικη της χαρη. Και επιβαλλεται να υπαρχει ποικιλια-πολλαπλότητα, για ευνοητους λογους. Κριμα ομως που δεν υπαρχουν και CGI animation ταινιες αποκλειστικα για ενηλικους (2 μονο εχω δει), οπως συμβαινει με το 2D, κυριως απο τους καταπληκτικους Ιαπωνες.

 

Οσο για την εμπορικοτητα της Pixar, δε θυμαμαι ποτε να μην ηταν εμπορικη. Και οι ταινιες της παντα στοχευουν σε παιδια και ενηλικους (παντα λιγο περισσοτερο σε παιδια) αλλα ειναι απο τις λιγες εταιριες που παροτι φουλ mainstream παραγουν ποιοτικες ταινιες, οχι μονο σε εικονα και ηχο αλλα και συχνα σε περιεχομενο. Απειρα παραδειγματα, βασικα σχεδον καθε ταινια της απο τις 11 (11 δεν ειναι με το Toy Story?) ειναι παραδειγμα. Παρολαυτα θα ηθελα πολυ να δω μια ταινια της που να μην εχει αυτον τον προσανατολισμο, της παιδικης ταινιας που εχει και στοιχεια για να τραβηξει ενηλικους, αλλα 100% ενηλικη ταινια.

[DeadOrganPlayer]

Θεωρώ ότι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το γεγονός ότι μεγάλωσες με τις ταινίες της Disney και της έχεις συνδέσει με τη παιδική σου ηλικία (όπως κι εγώ). Ένα παιδί σήμερα αντιστοίχως θα ξετρελαθεί με τα έργα της Pixar ενώ είναι πολύ πιθανό να βαρεθεί αυτά της Disney. Ο γιός μιας καλής μου φίλης για παράδειγμα έχει δει 15 φορές το Cars ενώ όταν του έβαλε να δει το Jungle Book το έκλεισε στη μέση γιατί βαρέθηκε. Αυτό ισχύει γενικότερα βέβαια, όσο φοβερές μου φαίνονται οι ταινίες του 80 και τις αναπολώ τόσο αστείες θα φαίνονται σε κάποιον που είναι τώρα 15 χρονών και βλέπει Harry Potter. Κάθε γενιά στιγματίζεται από διαφορετικά πράγματα, το ίδιο συμβαίνει και στις ταινιές. Η Pixar φτιάχνει αριστουργήματα...μπορεί να μη με κάνουν να ανατριχιάσω όπως όταν έβλεπα το Fox and the Hound αλλά μπορώ να το αναγνωρίσω εύκολα.

[Traumatias]

Συμφωνώ ότι η ταινίες τις πίξαρ είναι καλές το λέω άλλωστε και στην αρχή του θέματος όμως δεν τις αντιμετωπίζω το ίδιο με τις κλασσικές παρά το γεγονός ότι είναι πιο κοντά στη γενιά μου(18 χρονών είμαι όταν βγήκε το toy story ήμουν 3ων!χαχα).

Και όμως προτιμώ να βλέπω το jungle book χίλιες φορές από το cars το οποίο είναι ντροπή απλά...Βλέπεις λοιπόν ότι εδώ μιλάμε πραγματικά για χαμένη αθωότητα, ότι πολλά παιδιά δεν αγαπούν τα παραμύθια(δεν ξέρω σε ποιά ηλικία είναι το παιδάκι στο οποίο αναφέρθηκες το οποίο μπορεί να περνάει τη φάση των αυτοκινήτων αλλά ένα ξαδερφάκι μου που πάει 5η δημοτικού λατρεύει τις ταινίες της Disney και τώρα τελευταία ζητάει και miyazaki ο σπόρος!)

Δεν σε παραξενεύει λοιπόν ότι τελικά δεν είναι θέμα βιωμάτων?

 

Μαραντόνις όπως είπα και πριν μου αρέσουν οι ταινίες της pixar.Ίσως όχι όλες αλλά αυτό δεν έχει σημασία.Απλά μετά από τους λόγους που προανέφερα τη βλέπω να έρχεται και να καταστρέφει όσα μέχρι τώρα δημιούργησε ο άνθρωπος.Βλέπω την μηχανή που ήρθε και αντικατέστησε το χέρι στην τέχνη!Εδώ δεν μιλάμε για εμπόριο μιλάμε για μία μορφή τέχνης που καταστρέφεται.Μοιάζει σαν να μην μπορούν να συνυπάρξουν πολύ απλά επειδή απ ότι κατάλαβα τα παιδιά δεν μπορούν πλέον να εκτιμήσουν το χειροποίητο σχέδιο...Ναι η τεχνολογία έχει μπει στη ζωή μας εδώ και πολύ καιρό το ξέρω.Όμως ενώ στον κόσμο των ''μεγάλων'' δεν μπορεί η τεχνολογία να εξαφανίσει την τέχνη γιατί υπάρχει μια Α κριτική σκέψη, στον κόσμο των παιδιών δεν ισχύει αυτό.

 

Όσο για τις ταινίες για μεγάλους, το πoιό πιθανό είναι αν θελήσουν να κάνουν κάτι τέτοιο να το κάνουν υπό άλλο όνομα για να διατηρήσουν το όνομά τους ως δημιουργοί ταινιών για παιδιά(βλ. touchstone)

[DeadOrganPlayer]

Δε με παραξενεύει γιατί θεωρώ εσένα και το ξαδελφάκι σου ότι αποτελείτε εξαιρέσεις. Πιστεύω ότι στα 100 παιδιά που θα τους βάλεις να δουν πρώτα 4-5 ταινίες της Pixar τα 95 αν τους βάλεις μετά Disney θα ξενερώσουν.

[marantonis]

πολλά παιδιά δεν αγαπούν τα παραμύθια

Εχεις ταυτισει τα παραμυθια με τις απλοικες, κλασσικες, χιλιοειπωμενες ιστοριουλες σε εικονογραφημενα βιβλια ή 80's 90's κινουμενα σχεδια, αλλα δεν ειναι ετσι. Και το Up, και το Wall-E, και το Toy Story, και το Despicable me και το How to train your dragon παραμυθια ειναι. Παραμυθια παρα πολυ καλυτερα απο την κοκκινουσκουφιτσα, την σταχτοπουτα, την πενταμορφη και το τερας, τον μογλη, το χανσελ και γκρετελ κι αλλα παρομοια νοσταλγικα.

[Traumatias]

Εχεις ταυτισει τα παραμυθια με τις απλοικες, κλασσικες, χιλιοειπωμενες ιστοριουλες σε εικονογραφημενα βιβλια ή 80's 90's κινουμενα σχεδια, αλλα δεν ειναι ετσι. Και το Up, και το Wall-E, και το Toy Story, και το Despicable me και το How to train your dragon παραμυθια ειναι. Παραμυθια παρα πολυ καλυτερα απο την κοκκινουσκουφιτσα, την σταχτοπουτα, την πενταμορφη και το τερας, τον μογλη, το χανσελ και γκρετελ κι αλλα παρομοια νοσταλγικα.

 

Όντως σε αυτό έχεις δίκιο δεν το είχα δει έτσι...Δεν θα συμφωνήσω στο ότι είναι ανώτερα δεν τα συγκρίνω απλά σκέφτομαι ότι τα κλασσικά παραμύθια για τα οποία μιλάς επιβίωσαν με το πέρασμα πάρα πολλών χρόνων...Να δούμε πόσο θα επιβιώσουν τα καινούρια

Να σε ρωτήσω τι πιστεύεις, αν βάζαμε σε ένα παιδί να δει τον μόγλι και το τόι στόρι στο ίδιο στιλ(και τα δύο χειροποίητα ή και τα δύο com. animation) ποιο θα προτιμούσε??

[marantonis]

Όντως σε αυτό έχεις δίκιο δεν το είχα δει έτσι...Δεν θα συμφωνήσω στο ότι είναι ανώτερα δεν τα συγκρίνω απλά σκέφτομαι ότι τα κλασσικά παραμύθια για τα οποία μιλάς επιβίωσαν με το πέρασμα πάρα πολλών χρόνων...Να δούμε πόσο θα επιβιώσουν τα καινούρια

Για μενα δεν εχει σημασια αν επιβιωσαν για 10 ή 100 χρονια, οπως ακριβως δεν εχει σημασια για την αξια μιας ταινιας το αν ειναι ευρεως γνωστη ή δε την ξερει πολυς κοσμος.

 

Ν

α σε ρωτήσω τι πιστεύεις, αν βάζαμε σε ένα παιδί να δει τον μόγλι και το τόι στόρι στο ίδιο στιλ(και τα δύο χειροποίητα ή και τα δύο com. animation) ποιο θα προτιμούσε??

Δεν εξαρταται μονο απο τις ιστοριες αλλα και απο την εκτελεση. Θα μπορουσαν να ειναι εξισου καλα, ή ο μογλης καλυτερος του Toy Story ή το αντιθετο. Εξαρταται απο την εκτελεση.

[Traumatias]

Για το αν είναι ευρέως γνωστή συμφωνώ αλλά για το τι επιβιώνει με το πέρασμα των χρόνων σε αυτό τον κόσμο που έχουμε φτιάξει ειλικρινά θέλω να πιστεύω ότι είναι το πραγματικά ποιοτικό και όχι ότι απλά έτυχε ή ότι αυτό ''ήθελαν'' να επιβιώσει...

Χαχα για το δεύτερο το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ζητήσουμε από τη disney να κάνει τον μόγλι com. animation

Είδες μιλάς για εκτέλεση άρα καταλαβαίνεις πόσο μεγάλη σημασία έχει για τα σημερινά παιδιά η εικόνα

Λυπάμαι να σκέφτομαι ότι το ποιο πιθανό είναι ότι φταίνε οι γονείς που δεν κάθισαν να διαβάσουν στα παιδιά τους ένα παραμύθι χωρίς να υπάρχει η εικόνα(είτε αυτό το παραμύθι ήταν η κοκκινοσκουφίτσα είτε ήταν το nightmare before christmas )

[marantonis]

Για το αν είναι ευρέως γνωστή συμφωνώ αλλά για το τι επιβιώνει με το πέρασμα των χρόνων σε αυτό τον κόσμο που έχουμε φτιάξει ειλικρινά θέλω να πιστεύω ότι είναι το πραγματικά ποιοτικό και όχι ότι απλά έτυχε ή ότι αυτό ''ήθελαν'' να επιβιώσει...

To avatar μου προς απαντηση σου στην αξια αυτου που εχει απειρα χρονια επιβιωσει

 

Είδες μιλάς για εκτέλεση άρα καταλαβαίνεις πόσο μεγάλη σημασία έχει για τα σημερινά παιδιά η εικόνα

1. Εγω οταν δεν υπηρχε το 3D animation διασπαρτο, κι εβλεπα 2D ταινιες και σειρες στην TV, θυμαμαι πως εθιζομουνα πολυ απο το σχεδιο. Τωρα δεν εντυπωσιαζουν τα παλια 2D απλα γιατι ειναι πεπερασμενα, λογικο. Αν βαλεις στο ξαδερφακι σου κανα Ιαπωνικο ομως, απο τα (καλα) νεα, σε 720p ειμαι σιγουρος πως θα γουσταρει οσο και με το Up, για παραδειγμα.

2. Δε με καταλαβες. Οταν μιλησα για την εκτελεση δεν εννοουσα μονο την φωτογραφια. Ειναι και η σκηνοθεσια και η μεταφορα του σεναριου, ειναι και η μουσικη επενδυση, και το voice acting, ειναι παρα πολλα.

[Traumatias]

To avatar μου προς απαντηση σου στην αξια αυτου που εχει απειρα χρονια επιβιωσει

χαχαχαχα!!Εντάξει πέρα από το πολύ καλό χιούμορ, εδώ μιλάς για ένα πιστεύω, μια έννοια μία ιδέα δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω μιας και συμφωνώ μαζί σου.Όμως άλλο η επιβίωση ιδεών (γιατί πάντα θα υπάρχουν περισσότεροι από ένας ηλίθιοι που θα τις διατηρούν είτε αυτό είναι ο νεοναζισμός είτε είναι οτιδήποτε άλλο) πόσο μάλλον η επιβίωση της θρησκείας που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής δισεκατομμυρίων ανθρώπων, και άλλο η διατήρηση μιας ιστορίας, ενός βιβλίου ή ενός τραγουδιού.Όλοι ξέρουν σήμερα ποιος ήταν ο Δαρβίνος, πόσοι θυμούνται όμως ποιος ήταν ο Πάπας που τον έστειλε σε δίκη?

Τέλοσπάντων δεν επιμένω γιατί θα ξεφύγω και θίγεις και ένα από τα πολλά θέματα που με κάνουν να χάνω τις ελπίδες μου για το κατα πόσο το ανθρώπινο είδος βελτιώνεται ή καταστρέφεται όσο περνά ο καιρός και θα με κάνεις να αλλάξω τελείως θέμα

Βλέποντας όμως ταυτόχρονα και κάποια βίντεο στο youtube σχετικά με το θέμα καταλαβαίνω ότι όντως τα σημερινά παιδιά δεν εκτιμούν τα χειροποίητα σκίτσα...

[marantonis]

Βλέποντας όμως ταυτόχρονα και κάποια βίντεο στο youtube σχετικά με το θέμα καταλαβαίνω ότι όντως τα σημερινά παιδιά δεν εκτιμούν τα χειροποίητα σκίτσα...

Μηπως ομως ειναι θεμα συνηθειας; Ισως αν τα χειροποιητα (που κι αυτα μεσω υπολογιστη σχεδιαζονται πλεον, και ειναι θετικο αυτο γιατι λυνονται τα χερια των σχεδιαστων) ηταν στη θεση του τωρινου mainstream animation, του CGI, τα σημερινα παιδια να μην εκτιμουσαν το 3d animation. Δε λεω, δεν ειναι μονο αυτο, αλλα σιγουρα παιζει τεραστιο ρολο η προωθηση των διαφορων τασεων αρα και ταινιων.

[Traumatias]

Θα μπορούσα να το πιστέψω αυτό αν δεν είχε βγει το ''princess and the frog'' το οποίο παρά το γεγονός ότι το προώθησαν αρκετά δεν είχε και καμιά τρομερή επιτυχία .Ίσως να φταίει το γεγονός ότι απευθύνονταν κυρίως σε κορίτσια με την έννοια ότι τα περισσότερα αγόρια θα τα απωθούσε ο τίτλος, όχι ότι η ταινία ήταν ''κοριτσίστικη''

Βέβαια με βάση τα σημερινά δεδομένα (επικράτηση του 3d για τα παιδιά) τα πήγε αρκετά καλά. Απ ότι είδα πάντως η Disney δεν έχει στα άμεσα σχέδιά της τη δημιουργία άλλης δισδιάστατης ταινίας για την ώρα...

 

Άσχετο αλλά πιστεύεις ότι η pixar θα μπορούσε να δημιουργήσει μια ταινία όπως ήταν η Φαντασία?Όχι δισδιάστατη, στο δικό της στιλ.

Εκείνο που είναι τρομερό με όλες αυτές τις ταινίες είναι πως φαίνεται η διαφορά από σχεδιαστή σε σχεδιαστή μέσα από τις ταινίες, αλλά και το πως προσάρμοζαν τις ταινίες τους στον τόπο και στον χρόνο στον οποιο αναφέρονταν(π.χ τα σχέδια της Μουλάν θύμιζαν πολύ την Κίνα, του Ηρακλή την Ελλάδα, και αν παρατηρήσει κανείς οι ταινίες της Ποκαχόντας, του Βασιλιά των Λιονταριών και της Πεντάμορφης μοιάζουν σχεδιαστικά γιατί υπεύθυνος σχεδιαστής ήταν σε όλες αυτές τις ταινίες ο Glen Keane )Σίγουρα κάτι τέτοιο δεν ισχύει για τις ταινίες της pixar τις οποίες ναι μεν τις ξεχωρίζεις ότι είναι της συγκεκριμένης εταιρίας αλλά δεν ξεχωρίζουν σχεδιαστικά μεταξύ τους Αυτό βασικά είναι κάτι μοναδικό για την Disney πιστεύω, ούτε καν ο Miyazaki δεν έχει κάτι τέτοιο, βέβαια τα άνιμε είναι μια άλλη ιστορία

[Επισκέπτης]

Προσωπικά, αν και μεγάλωσα με τις ταινίες της Disney και είδα όλες τις ταινίες της Pixar ως ενήλικας (με εξαίρεση το Toy Story 1 για το οποίο δεν τρελαίνομαι), προτιμώ αυτές της Pixar.

 

Κυρίως για έναν λόγο: θεωρώ ότι έχουν πολύ πιο πρωτότυπα θέματα, αλλά ακόμα περισσότερο, έχουν πολύ πιο σπουδαία νοήματα και κάνουν μεγαλύτερο καλό στα παιδιά. Σου διδάσκουν πράγματα που είναι πολύ σημαντικά (ιδιαίτερα στην σημερινή κοινωνία), ενώ ταυτόχρονα μπορούν να σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις διάφορες κλασικές φοβίες με πολύ έξυπνο τρόπο (πχ τα "τέρατα" που παραμονεύουν στην ντουλάπα σου).

 

Οι χαρακτήρες των "κακών" είναι επίσης πιο ενδιαφέροντες και πολυδιάστατοι, παρά κουβαλάνε απλώς μια ταμπέλα πάνω τους, χωρίς να υπάρχει λόγος που συμβαίνει αυτό.

 

Για κάθε ταινία της Pixar, το τελικό νόημα μου φαίνεται τρομερά ενδιαφέρον και χρήσιμο. Της Disney μου φαίνονται λίγο πιο "αυτονόητα", ενώ μερικά μου φαίνονται και λάθος, ιδιαίτερα σε σχέση με τη σημερινή εποχή (πχ ο τρόπος που απεικονίζονται οι γυναίκες).

 

Οι ταινίες της Disney είχαν, όμως, καλύτερη μουσική.

 

Από αισθητική μου αρέσουν εξίσου τα διάφορα στυλ που χρησιμοποιούνται.

[Traumatias]

Κυρίως για έναν λόγο: θεωρώ ότι έχουν πολύ πιο πρωτότυπα θέματα, αλλά ακόμα περισσότερο, έχουν πολύ πιο σπουδαία νοήματα και κάνουν μεγαλύτερο καλό στα παιδιά. Σου διδάσκουν πράγματα που είναι πολύ σημαντικά (ιδιαίτερα στην σημερινή κοινωνία), ενώ ταυτόχρονα μπορούν να σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις διάφορες κλασικές φοβίες με πολύ έξυπνο τρόπο (πχ τα "τέρατα" που παραμονεύουν στην ντουλάπα σου).

Δηλαδή δεν θεωρείς τα μηνύματα που περνούσαν οι ταινίες της Disney αρκετά καλά για τα παιδιά?(Ποκαχόντας-αποτελέσματα αποικιοκρατίας, οικολογία και αγάπη για τη φύση, γυναικεία μορφή σε πρωταγωνιστικό ρόλο,αποτελέσματα ρατσισμού , Παναγία των Παρισίων-κοινωνικός ρατσισμός, τρόπος αντιμετώπισης των ''διαφορετικών'' ατόμων από άρρωστες κοινωνίες, Jungle Book ίσως το ποιο σημαντικό για την σημερινή κοινωνία στοιχείο ''Bare Necessities'' άκρως αντί-καταναλωτικό δες το στο youtube και πολλά άλλα από την Πεντάμορφη και το τέρας μέχρι το πρόσφατο Πριγκίπισσα και ο βάτραχος που με επιρρέασε και είμαι 18 χρονών ) Να σημειώσω ότι στις καλύτερες(κατά τη γνώμη μου) ταινίες της pixar έχει βάλει και η disney το χεράκι της και φαίνεται στο storyline(UP, WALL-E, Ratatouille)

 

Οι χαρακτήρες των "κακών" είναι επίσης πιο ενδιαφέροντες και πολυδιάστατοι, παρά κουβαλάνε απλώς μια ταμπέλα πάνω τους, χωρίς να υπάρχει λόγος που συμβαίνει αυτό.

Ελπίζω πως όταν λες disney δεν εννοείς τις ταινίες του 1940 τύπου Χιονάτη γιατί έτσι την αδικείς έχουν περάσει 70 χρόνια από τότε πολλά πράγματα έχουν αλλάξει.Στην ταινία ο Αδερφός μου ο αρκούδος ας πούμε δεν υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος κακός πέρα από την λανθασμένη νοοτροπία των ηρώων

Όσο για το πόσο είναι αυτονόητα κάποια πράγματα οι κοινωνίες έχουν αποδείξει ότι τα αυτονόητα(ότι δηλαδή ένα λευκό παιδάκι είναι το ίδιο σημαντικό για αυτόν τον κόσμο με ένα μαύρο παιδάκι)τα συναντάς πιο σπάνια από τα ασυνήθιστα(να νομίζει κάποιο παιδί ότι υπάρχει τέρας στην ντουλάπα του.Εγώ προσωπικά δεν είχα τέτοια προβλήματα αλλά πιστεύω ότι ακόμα και αν νόμιζα κάτι τέτοιο χάρη στην disney θα μου άρεσε τρελά να έχω ένα τερατάκι στη ντουλάπα )