mikelamar Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Share Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Αν μπορεί κάποιος να μου απαντήσει σε μερικές λιγο αφελής ερωτήσεις που εχω: 1. Όλοι οι πάσχοντες απο καρκίνο λαμβάνουν την ίδια θεραπεία σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες; Μιλάμε πάντα για την λεγόμενη "Σύγχρονη Δυτική Ιατρική" αυτη που διδάσκουν τα Πανεπιστήμια. 2. Γιατι σε πολύ μεγάλο ποσοστό ο καρκίνος επιστρέφει, ενώ τα άτομα αυτα αρχικά τον είχαν ξεπεράσει; Λέγεται οτι για να θεωρήσεις οτι εχει ξεφύγει εντελώς απο τον κίνδυνο θα πρεπει να εχουν περάσει 4-5 χρόνια απο την τελευταία φορα που εμφανίστηκε. 3. Πως γίνετε οταν πριν απο 10-20 χρόνια ο καρκίνος να ειναι η 8η-9η αιτία θανάτου και την εποχή μας να ειναι η Νο 1 πανω και απο τις καρδιοπάθειες; 4. Γιατι πλέον ο καρκίνος δεν γνωρίζει ηλικία και όλο και μειώνεται η ηλικία εμφάνισης; Θα ήθελα την άποψη σας, αν δε βαριέστε να γράφετε. Sent from my iPhone using Insomnia Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
doctorkostis Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Share Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Εν συντομια. 1. Ολοι οι πασχοντες απο τον ΙΔΙΟ ιστολογικο τυπο καρκινου λαμβανουν την ιδια θεραπεια, αυτη που εχει δειξει τα καλυτερα αποτελεσματα στις μελετες. Πχ, η θεραπεια 1ης γραμμης στο μικροκυτταρικο καρκινο πνευμονα ειναι συγκεκριμενη, αποτελειται απο δυο φαρμακα και δινεται για 4-6 κυκλους (4 ως 6 φορες δηλαδη, χοντρικα μια φορα το μηνα) Ολες οι προηγμενες χωρες ακολουθουν τις διεθνεις οδηγιες. 2. Το "ειχαν ξεπερασει" τον καρκινο ειναι πολυ σχετικο. Η προγνωση εξαρταται απο τον ιστολογικο τυπο, το σταδιο και τη θεραπεια που μπορει να χορηγηθει. Πχ, ενας καρκινος σταδιου 1 που χειρουργειται εχει αριστη προγνωση, ενας καρκινος σταδιου 4 ακομα και αν ανταποκριθει πληρως στη χημειοθεραπεια θα υποτροπιασει. Στη διεθνη βιβλιογραφια υπαρχει διαμεση επιβιωση για τους περισσοτερους τυπους καρκινου με η χωρις θεραπεια. 3. Ζουμε περισσοτερο αρα πεθαινουμε απο διαφορετικες παθησεις.Οι αιτιες θανατου ειναι πολυ διαφορετικες στις αναπτυγμενες σε σχεση με τις αναπτυσσομενες χωρες. Δεν ειμαι και πολυ σιγουρος για τα στατιστικα σου βεβαια. 4. Ο καρκινος δεν ειναι μια νοσος. Οπως ο καρκινος του προστατη αφορα κυριως ατομα >50 ετων, αντιστοιχα υπαρχει το νεφροβλαστωμα που αφορα στην πλειοψηφια τα παιδια. Αλλο παραδειγμα, Ο πιο συχνος τυπος καρκινου, ο καρκινος του πνευμονα, ειναι σπανιος σε ηλικιες κατω των 30 ετων. Ξαναλεω, ο καρκινος δεν ειναι μια νοσος. Ελπιζω να σε καλυψα. 7 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
FilipposMD Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Share Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 3. Πως γίνετε οταν πριν απο 10-20 χρόνια ο καρκίνος να ειναι η 8η-9η αιτία θανάτου και την εποχή μας να ειναι η Νο 1 πανω και απο τις καρδιοπάθειες; 4. Γιατι πλέον ο καρκίνος δεν γνωρίζει ηλικία και όλο και μειώνεται η ηλικία εμφάνισης; Πρώτον, στην Ελλάδα περίπου το 50% πεθαίνει από καρδιαγγειακά (κυρίως εγκεφαλικά και εμφράγματα) και περίπου το 25% από καρκίνο. Πριν 10-20 χρόνια η εικόνα ήταν παρόμοια. Αν μου πεις πριν από 50-60, θα το δεχθώ ότι μπορεί να ήταν 8η-9η αιτία θανάτου. Δεύτερον, ο απόλυτος αριθμός των ανθρώπων που πεθαίνουν από καρκίνο αυξάνεται γιατί, όπως είπε και ο Κωστής, ζούμε περισσότερο. Σε μια χώρα που οι άνθρωποι ζουν κατά μέσο όρο 50 χρόνια, λίγοι είναι αυτοί που παθαίνουν καρκίνο. Αν ζούσαν μέχρι τα 80, αρκετοί θα πάθαιναν. Ωστόσο, η προτυπωμένη θνησιμότητα από καρκίνο μειώνεται, δεν αυξάνεται. Τι σημαίνει προτυπωμένη; Υπολογίζεις πόσοι θα πέθαιναν πχ το 1980, αν ο πληθυσμός είχε την ίδια ηλικιακή σύνθεση με σήμερα. Έτσι προκύπτουν νούμερα που είναι συγκρίσιμα. Αλλιώς είναι σαν να συγκρίνεις ένα γυμνάσιο με ένα ΚΑΠΗ: ό,τι και να γίνει, περισσότεροι θα πεθαίνουν στο ΚΑΠΗ. Αν πάρεις λοιπόν την προτυπωμένη θνησιμότητα από καρκίνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, βλέπεις αυτό: Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι αν ήσουν 70άρης το 1980 είχες περισσότερες πιθανότητες να πεθάνεις από καρκίνο από ότι αν είσαι 70άρης σήμερα. Ήταν πιο δύσκολο να φτάσεις τα 70 βέβαια... 10 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
V for Vagelis Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Share Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 @mikelamar Τα 3 και 4, αν ισχύουν (γιατί δεν ειμαι και σίγουρος, τουλάχιστον έτσι όπως τα θέτεις), υποθέτω έχουν να κάνουν με τον πλέον ανθυγιεινότερο τρόπο ζωής, δηλαδή αύξηση άγχους και χειρότερη διατροφή. Αλλοι παράγοντες όπως η ρύπανση και το κάπνισμα θα έλεγα πως τα τελευταία 10-20 χρόνια παίζουν πάνω κάτω τον ίδιο ρόλο. Επίσης, σχετικά με το 3, ενδεχομένως η ιατρική/φαρμακευτική επιστήμη, στο τομέα της καταπολέμησης του καρκίνου (ή πιο σωστά ορισμένων μορφών του), συγκριτικά να έχει προοδεύσει με πιο βραδύ ρυθμό. Ολα αυτά βέβαια αν μιλάμε για Ελλάδα και αν οι ισχυρισμοί σου όντως αληθεύουν. Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
mikelamar Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Share Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Οι στατιστικές μου ειναι σχετικά ακριβής, αν αντί για 8η συνηθεστερη αιτία θανάτου ηταν 7η πριν 20 χρόνια λίγη σημασία εχει. Το ζήτημα ειναι οτι τώρα ειναι Νο1 Ποιου σταδίου οι καρκίνοι υποτροπιαζουν σχεδόν πάντα ή σιγουρα; Επίσης μπορούμε να ζούμε περισσότερο αλλα ολο και σε πιο μικρές ηλικίες εμφανίζεται κ αυτο ειναι διαπιστωμένο οχι μονο θεωρητικά αλλα κ πρακτικά. Sent from my iPhone using Insomnia Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
FilipposMD Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Share Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Mikelamar, μην επιμένεις, δεν έχεις δίκιο. Εδώ η πίτα των θανάτων στην Ελλάδα το 1990: και εδώ το 2010: Πηγή: http://viz.healthmetricsandevaluation.org/gbd-compare/ Ήταν το 22.5% των θανάτων το 1990 και το 25% των θανάτων το 2010. 3 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
mikelamar Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Share Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Ωραία τώρα ειναι Nο2 αλλα για ποσο ακομα; Αμφιβαλεις οτι θα περάσει τα καρδιακά; Η ηλικία που εμφάνισης; Ο παππούς σου κι η γιαγιά σου ποσο πέθανε αν εχει πεθάνει. Ο προπάππους κτλ. Δε νομίζω να ζούσαν μονο 50 χρόνια. Sent from my iPhone using Insomnia Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
gigisoni Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Share Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Mikelamar, μην επιμένεις, δεν έχεις δίκιο. Εδώ η πίτα των θανάτων στην Ελλάδα το 1990: gbd-screenshot90.jpg και εδώ το 2010: gbd-screenshot10.jpg Πηγή: http://viz.healthmetricsandevaluation.org/gbd-compare/ Ήταν το 22.5% των θανάτων το 1990 και το 25% των θανάτων το 2010. Δεν θέλω να διαφωνήσω μαζί σου γιατί σίγουρα γνωρίζεις περισσότερα από εμένα, ή καλύτερα είμαι άσχετος με το θέμα, απλά να πω κάτι. Ο πατέρας μου λόγω σάκχαρου και καπνίσματος χρόνιου και υπερβολικού ακρωτηριάστηκε και στα 2 πόδια και καπάκι μετά του ήρθε καρκίνος πνεύμονα. Από τον οποίο ευτυχώς δεν υπέφερε με εξαίρεση την τελευταία του βδομάδα, και τελικά απεβίωσε μετά από τριπλό έμφραγμα σε λιγότερο από 12 ώρες. Σαν αιτία θανάτου το έμφραγμα αναφέρεται, αλλά ποτέ του δεν είχε πάρει ούτε ένα χάπι για την καρδιά του, ενώ έπαιρνε έναν κουβά χάπια για τα υπόλοιπα. Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
FilipposMD Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Share Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 (επεξεργασμένο) Ωραία τώρα ειναι Nο2 αλλα για ποσο ακομα; Αμφιβαλεις οτι θα περάσει τα καρδιακά; Η ηλικία που εμφάνισης; Ο παππούς σου κι η γιαγιά σου ποσο πέθανε αν εχει πεθάνει. Ο προπάππους κτλ. Δε νομίζω να ζούσαν μονο 50 χρόνια. Sent from my iPhone using Insomnia Πάντως και πριν 20 χρόνια 2ος ήταν. Όπως έγραψα, μέσα σε 20 χρόνια, από 22.5% πήγε στο 25%. Για να περάσει τα καρδιαγγειακά θέλει κανέναν αιώνα ακόμα με τον ίδιο ρυθμό. Όσο για την ηλικία, στο site που έδωσα, μπορείς να δεις τα ποσοστά και ανά ηλικιακές ομάδες. Κοίταξα από περιέργεια στους 15-49 ετών. Το 1990, το 23.98% των θανάτων στις ηλικίες 15-49 είχαν ως αιτία τον καρκίνο. Το 2010, το ποσοστό ήταν 24.26%. Δηλαδή πρακτικά καμιά αλλαγή σε 20 χρόνια. Κι αν σκεφτείς ότι συνολικά οι θάνατοι είναι λιγότεροι σήμερα (γι' αυτό και αυξάνεται ο μέσος όρος ζωής), στην πραγματικότητα λιγότεροι νέοι πεθαίνουν από καρκίνο σήμερα, συγκριτικά με το 1990. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε κάτι. Οι προσωπικές μας εμπειρίες είναι μια σταγόνα στον ωκεανό και είναι αδύνατο να βγάλουμε συμπεράσματα για τις διαχρονικές τάσεις με βάση 50 και 100 γνωστούς μας. Εμένα οι 4 παππούδες και γιαγιάδες πέθαναν όλοι από 84 ως 91 ετών. Την εποχή που γεννήθηκαν όμως το προσδόκιμο ζωής σίγουρα δεν ήταν 87 έτη. Είναι ζήτημα αν ήταν 50. Αν έκρινα με βάση τις προσωπικές μου εμπειρίες, θα έλεγα ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν πιο νέοι, γιατί έχασα πρόσφατα έναν ξάδερφο στα 40 του κι έναν φίλο στα 31. Αλλά προφανώς δεν είναι αντιπροσωπευτικά του συνολικού πληθυσμού αυτά. Επεξ/σία 25 Απριλίου 2014 από FilipposMD 2 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
MovingShadow Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Share Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Αν μπορεί κάποιος να μου απαντήσει σε μερικές λιγο αφελής ερωτήσεις που εχω: 1. Όλοι οι πάσχοντες απο καρκίνο λαμβάνουν την ίδια θεραπεία σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες; Μιλάμε πάντα για την λεγόμενη "Σύγχρονη Δυτική Ιατρική" αυτη που διδάσκουν τα Πανεπιστήμια. 2. Γιατι σε πολύ μεγάλο ποσοστό ο καρκίνος επιστρέφει, ενώ τα άτομα αυτα αρχικά τον είχαν ξεπεράσει; Λέγεται οτι για να θεωρήσεις οτι εχει ξεφύγει εντελώς απο τον κίνδυνο θα πρεπει να εχουν περάσει 4-5 χρόνια απο την τελευταία φορα που εμφανίστηκε. 3. Πως γίνετε οταν πριν απο 10-20 χρόνια ο καρκίνος να ειναι η 8η-9η αιτία θανάτου και την εποχή μας να ειναι η Νο 1 πανω και απο τις καρδιοπάθειες; 4. Γιατι πλέον ο καρκίνος δεν γνωρίζει ηλικία και όλο και μειώνεται η ηλικία εμφάνισης; Θα ήθελα την άποψη σας, αν δε βαριέστε να γράφετε. Sent from my iPhone using Insomnia Ο καρκίνος χτύπαγε λιγότερο το 1920 , διότι 1. Ο άνθρωπος είχε μεγαλύτερη σχέση με την φύση 2. Δεν εισέπνεε αυτά που εισπνέει σήμερα και δεν έτρωγε αυτά που τρώει σήμερα 3. Δεν υπέβαλλε τον εαυτό του στο στρες που τον υποβάλλει σήμερα. Το πολύ στρες και η μεγάλη στεναχώρια , ταλαιπωρούνε πάρα πολύ το σώμα , μα πάρα πολύ. Πολλές φορές άνθρωποι φέυγανε απο το μαράζι τους , και φυσικά δεν υπήρχε τόττε δυνατότητα να ξέρουνε αν είναι καρκίνος ή όχι O καρκίνος με την ψυχολογία λέει... Πόσο "χάλια" ψυχολογία μπορεί να έχει ένα παιδάκι 3 ετών με διάγνωση καλπάζουσα κακοήθεια στον εγκέφαλο... κάντε μια περατζάδα από παιδικά ογκολογικά να δείτε πως πρέπει να αντιμετωπίζεται.... με χαμόγελο και αισιοδοξία ΤΡΑΝΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ Κων/νος, ο μικρότερος της παρέας παιδογκολογικού τμήματος ... Δικαιολόγησε μου την εμφάνιση καρκίνου σε παιδική ακόμα και βρεφική ηλικία. τι γίνεται εκεί, άγχος, στρες, κακιές συνήθειες, πολύ κάπνισμα τι; Οχι , εκεί είναι γενετική. Γενετική ανωμαλία , και τα παιδάκια γενιούνται με τον καρκίνο. Όπως θα γεννιόντουσαν με σύνδρομ Down πχ , έτσι γεννιούντε με ανεπτυχγμένο καρκίνωμα 1 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
doctorkostis Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Share Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Ο καρκίνος χτύπαγε λιγότερο το 1920 , διότι 1. Ο άνθρωπος είχε μεγαλύτερη σχέση με την φύση 2. Δεν εισέπνεε αυτά που εισπνέει σήμερα και δεν έτρωγε αυτά που τρώει σήμερα 3. Δεν υπέβαλλε τον εαυτό του στο στρες που τον υποβάλλει σήμερα. Το πολύ στρες και η μεγάλη στεναχώρια , ταλαιπωρούνε πάρα πολύ το σώμα , μα πάρα πολύ. Πολλές φορές άνθρωποι φέυγανε απο το μαράζι τους , και φυσικά δεν υπήρχε τόττε δυνατότητα να ξέρουνε αν είναι καρκίνος ή όχι Το 1920 ο μεσος ορος ζωης στις ΗΠΑ ηταν τα 54 χρονια (το 1918 ηταν τα 37 χρονια, υποθετω λογω της ισπανικης γριππης). Αυτο δε σημαινει οτι ο καρκινος ηταν λιγοτερο πιθανος, μια χαρα καπνιζαν και τοτε, επαφη με αμιαντο ειχαν και σε βιομηχανιες δουλευαν. Απλα, αλλες αιτιες θανατου σκοτωναν πιο νωρις. Για τη φυματιωση πχ, δεν υπηρχε κανενα φαρμακο, οι ασθενεις θεραπευονταν με ηλιοθεραπεια και διαμονη στα βουνα και στα πευκα. Οι ανθρωποι πεθαιναν απο πνευμονια, ουρολοιμωξεις και γαγγραινα πχ, η πενικιλλινη χρησιμοποιηθηκε ευρεως μετα το 1945. Απο στοιχεια του CDC, οι κατα σειρά πρωτες αιτιες θανατου το 1920 ηταν : 1. Πνευμονια και γριππη 2. καρδιαγγειακα νοσηματα 3. Φυματιωση 4. Αγγειακα εγκεφαλικα. Και επισης, δεν υπαρχει αιτιολογικη συσχετιση του stress με την ογκογενεση. Ετσι και αλλιως το στρες δεν ειναι κατι μετρησιμο, αλλα οι αγχωδεις προσωπικοτητες δεν εκδηλωνουν πιο ευκολα καρκινο απο τους υπολοιπους. Το επισημαινω γιατι το εχεις αναφερει 2-3 φορες ως τωρα. Το "οι ανθρωποι εφευγαν απο το μαραζι τους" ειναι πολυ ρομαντικο, αλλα δεν ειναι αληθεια. 5 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
Fotis13 Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Share Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Και επισης, δεν υπαρχει αιτιολογικη συσχετιση του stress με την ογκογενεση. Ετσι και αλλιως το στρες δεν ειναι κατι μετρησιμο, αλλα οι αγχωδεις προσωπικοτητες δεν εκδηλωνουν πιο ευκολα καρκινο απο τους υπολοιπους. Το επισημαινω γιατι το εχεις αναφερει 2-3 φορες ως τωρα. Το "οι ανθρωποι εφευγαν απο το μαραζι τους" ειναι πολυ ρομαντικο, αλλα δεν ειναι αληθεια. Οχι δεν ξερεις εσυ ,αφου η τριτη του ξαδερφη απο το χωριο ηταν πολυ αγχωδης και παρουσιασε ογκο επισης κατι πολυ σοβαρες" ερευνες "που διαβασε στο διαδικτυο το ελεγαν αυτο διπλα ακριβως απο εκει που αναφεροταν οι εξωγηινες αρχαιοτητες και τα Νεφελιλμ ... 1 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
mikelamar Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Share Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Αυτο θελω να τονισω, οτι δεν ειναι η ιδια συχνοτητα και οτι οι μετρησεις ειναι πλασματικες. Αρκετοι ασθενεις με καρκινο πεθαινουν απο ανακοπη λογω τη χημειοθεραπειας, καταρρεει ο οργανισμος, πως να το κανουμε. Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
FilipposMD Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Share Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Συμπληρώνοντας αυτά που λέει ο Κωστής, να πω ότι γενικά καρκίνος σημαίνει ανεξέλεγκτος πολλαπλασιασμός κυττάρων στο σώμα. Πολλές φορές στη διάρκεια της ζωής μας δημιουργούνται καρκινικά κύτταρα στον οργανισμό μας, δηλαδή κύτταρα που λόγω κάποιας μετάλλαξης έχουν την τάση να διαιρούνται ανεξέλεγκτα. Τις περισσότερες φορές όμως, η άμυνα του οργανισμού μας τα θέτει υπό έλεγχο και έτσι δεν "παθαίνουμε καρκίνο". Αν το ανοσοποιητικό μας σύστημα (η άμυνα του οργανισμού) είναι εξασθενημένο, είναι λογικό ότι αυξάνονται οι πιθανότητες να ξεφύγουν από τον έλεγχο καρκινικά κύτταρα. Το χρόνιο στρες γενικά εξασθενεί την άμυνα, άρα σε ένα θεωρητικό επίπεδο, το στρες μπορεί να αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου. Ωστόσο, υπάρχουν πολύ πιο σημαντικοί παράγοντες κινδύνου (κάπνισμα, διατροφή, φυσική άσκηση, έκθεση σε καρκινογόνες χημικές ουσίες και ακτινοβολία κτλ) που επισκιάζουν τον όποιο ρόλο μπορεί να έχει. Αυτο θελω να τονισω, οτι δεν ειναι η ιδια συχνοτητα και οτι οι μετρησεις ειναι πλασματικες. Αρκετοι ασθενεις με καρκινο πεθαινουν απο ανακοπη λογω τη χημειοθεραπειας, καταρρεει ο οργανισμος, πως να το κανουμε. Σε μια τέτοια περίπτωση, ως αιτία θανάτου καταγράφεται ο καρκίνος. 1 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
gigisoni Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Share Δημοσ. 25 Απριλίου 2014 Σε μια τέτοια περίπτωση, ως αιτία θανάτου καταγράφεται ο καρκίνος. Φίλιππα, έγραψα χτες την περίπτωση του μπαμπά μου που ως αιτία θανάτου το έμφραγμα αναφέρεται και όχι ο καρκίνος πνεύμονα τελικού σταδίου. Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
Προτεινόμενες αναρτήσεις