Καρκινος

[Apoll]

Ποια μελέτη λέει ότι όλα είναι θέμα τύχης;

 

Ο δεσμός από την δημοσίευση,

http://www.sciencemag.org/content/347/6217/78.abstract

 

περιλιπτικά άρθρα

 

http://www.iflscience.com/health-and-medicine/bad-luck-identified-biggest-cancer-risk

http://www.hopkinsmedicine.org/news/media/releases/bad_luck_of_random_mutations_plays_predominant_role_in_cancer_study_shows

 

 

 

Έχω χάσει και τους δυο γονείς μου από καρκίνο...Στο τέλος τους έβλεπα και έλεγα ας φύγουν πιο νωρίς..δεν μπορούσαν τίποτα να κάνουν και ο πόνος στο τέλος..φτάσαμε σε ναρκωτικά φάρμακα.

 

Τα συμπεράσματα είναι οτι η σύχρονη ιατρική δυστυχώς δεν θεραπεύει πραγματικά. Το μόνο που θεραπεύει είναι τα συμπτώματα κι οχι την κύρια αιτία. Οι θεραπείες αυτές είναι μια επιχείρηση πολλών εκατομμυρίων..

 

Εξαρτάται τον καρκίνο, το όργανο και το στάδιο που αυτός διεγνώσθη.

Πάγκρεας να μην σου κάτσει.  Ζωή στους λοιπούς. 

Πνεύμονας από την άλλη, όταν τα προβλήματα του εμφανιστούν, είναι πλέον αργά δυστυχώς. Δεν είναι δύσκολος καρκίνος να ιαθεί, αλλά σχεδόν πάντα γίνεται διάγνωση προς τέλος. Και 1 στους 5 που πεθαίνουν από αυτόν δεν είναι καν καπνιστές.

 

Όλοι οι άλλοι, αν γίνει διάγνωση στην αρχή, και πέρνει εγχείρηση καθάρισες σχετικά. Και σε πολλές περιπτώσεις είναι η μόνη θεραπεία συν φάρμακα. Δεν χρειάζεσαι να πας σε χημειοθεραπεία.

[doctorkostis]

 

Πνεύμονας από την άλλη, όταν τα προβλήματα του εμφανιστούν, είναι πλέον αργά δυστυχώς. Δεν είναι δύσκολος καρκίνος να ιαθεί, αλλά σχεδόν πάντα γίνεται διάγνωση προς τέλος. Και 1 στους 5 που πεθαίνουν από αυτόν δεν είναι καν καπνιστές.

 

 

Θα ελεγα οτι ειναι κατω απο 10% και οχι 20% οπως λες. Εκτος απο το καπνισμα, σημαντικοι παραγοντες κινδυνου για τον καρκινο του πνευμονα ειναι η εκθεση σε ραδονιο, η επαγγελματικη εκθεση(ειδικα στον αμιαντο) και το παθητικο καπνισμα(που δεν ποσοτικοποιειται ευκολα).

 

Το μη-μικροκυτταρικο καρκινωμα πνευμονα εχει γυρω στο 50% πενταετη επιβιωση οταν διαγνωστει στο σταδιο Ι, ενω κατω απο 5% οταν διαγνωστει στο σταδιο 4. Ακριβως για αυτο που ειπες, γιατι στο σταδιο Ι μπορει να γινει χειρουργειο που σε πολλες περιπτωσεις σημαινει και ιαση.

[kapodistrias]

Διαφωνω. Θεραπευει μια χαρα, αρκει να ανακαλυφθει το προβλημα εγκαιρως. Υπαρχουν καρκινοι με 80% ιαση.

 

Οχι του πνευμονα ή του παγκρέατος, αλλα υπαρχουν.

 

Βασικά κι εγώ διαφωνώ. Δεν είναι οτι έχει βρεθεί η αιτία κάποιου καρκίνου και υπάρχει θεραπεία. Όλες οι θεραπείες βασίζονται κάπου κι από εκεί και πέρα είναι το κατα πόσο θεραπεύει τα συμπτώματα με επιτυχία (δηλαδή σε τι ποσοστό που αναφέρεις κι εσυ) της αρρώστιας και σου δίνει παράταση ζωής.

Η κάθε εγχείρηση δεν κάνει τίποτα άλλο από το να "απομακρύνει" το πρόβλημα. Όμως από τι προκλήθηκε το πρόβλημα??

 

Αλλά μετά την ίαση δεν είναι κανείς σίγουρος αν θα γίνει μετάσταση ή από τι προκλήθηκε. Άρα για μένα δεν θεραπεύεις πραγματικά.

 

ps. στο ογκολογικό οι καημένοι οι άνθρωποι που έβλεπα είχαν αδυνατίσει τόσο πολύ από τα φαρμάκα που κι ένας άσχετος θα έλεγε οτι δεν θα αντέξει αυτός ο άνθρωπος. Άρα και λογικά αν το πάρουμε δεν είναι οτι η χημειοθεραπεία είναι επιτυχία. Απλώς οι γιατροι δεν μπορούν (ή δεν ξέρουν προς το παρον) να κάνουν κάτι άλλο.

[FilipposMD]

Ο δεσμός από την δημοσίευση,

http://www.sciencemag.org/content/347/6217/78.abstract

 

περιλιπτικά άρθρα

 

http://www.iflscience.com/health-and-medicine/bad-luck-identified-biggest-cancer-risk

http://www.hopkinsmedicine.org/news/media/releases/bad_luck_of_random_mutations_plays_predominant_role_in_cancer_study_shows

Δε λέει αυτό το άρθρο. Λέει ότι όσο περισσότερες κυτταρικές διαιρέσεις γίνονται σε έναν ιστό, τόσο πιο πιθανό είναι να προκύψουν καρκινικά κύτταρα σε αυτόν τον ιστό. Μιλάει για τις διαφορές στη συχνότητα των καρκίνων μεταξύ διαφορετικών ιστών του -ίδιου- οργανισμού. Δεν συγκρίνει κάποιον που πίνει, καπνίζει, είναι παχύσαρκος, δεν ασκείται και δουλεύει σε ραδιενεργό εργοστάσιο με κάποιον που κάνει υγιεινή ζωή.

 

Σε γενικές γραμμές, η τυχαιότητα είναι από τους βασικούς παράγοντες που καθορίζουν την υγεία (συμπεριλαμβάνω και τα γονίδια που έχεις ή το περιβάλλον που γεννιέσαι), αλλά ο καθένας μας έχει κάποια συγκεκριμένη πιθανότητα να πάθει καρκίνο με βάση την προίκα που του έχει δώσει η φύση. Από εκεί και πέρα η συμπεριφορά του αυξάνει ή μειώνει αυτή την πιθανότητα.

 

Για παράδειγμα, μια και έγινε αναφορά στον καρκίνο του πνεύμονα, Site: εδώ λέει τα εξής:

Smoking, a main cause of small cell and non-small cell lung cancer, contributes to 80 percent and 90 percent of lung cancer deaths in women and men, respectively. Men who smoke are 23 times more likely to develop lung cancer. Women are 13 times more likely, compared to never smokers.

Από αυτό και μόνο, καταλαβαίνει κανείς ότι το κάπνισμα παίζει πολύ σημαντικότερο ρόλο από την "τύχη".

[doctorkostis]

Βασικά κι εγώ διαφωνώ. Δεν είναι οτι έχει βρεθεί η αιτία κάποιου καρκίνου και υπάρχει θεραπεία. Όλες οι θεραπείες βασίζονται κάπου κι από εκεί και πέρα είναι το κατα πόσο θεραπεύει τα συμπτώματα με επιτυχία (δηλαδή σε τι ποσοστό που αναφέρεις κι εσυ) της αρρώστιας και σου δίνει παράταση ζωής.

Η κάθε εγχείρηση δεν κάνει τίποτα άλλο από το να "απομακρύνει" το πρόβλημα. Όμως από τι προκλήθηκε το πρόβλημα??

 

Αλλά μετά την ίαση δεν είναι κανείς σίγουρος αν θα γίνει μετάσταση ή από τι προκλήθηκε. Άρα για μένα δεν θεραπεύεις πραγματικά.

Δεν ειμαι σιγουρος αν η διαφωνια μας οφειλεται σε εκφραστικο θεμα ή σε πραγματικη διαφορα αντιληψης του θεματος.

 

Ο μηχανισμος δημιουργιας του καρκινου ειναι γνωστος. Δεν ειναι κατι απλο και εξαρταται απο πολλες μεταβλητες (πχ πασχον οργανο, γονιδια, επιδραση περιβαλλοντος), οπως και καθετι στην ιατρικη.

 

Η θεραπεια ειτε φαρμακευτικη ειτε χειρουργικη στοχευει στην απομακρυνση και στο θανατο των καρκινικων κυτταρων. Οσο πιο περιορισμενος ο αρχικος ογκος και όσο πιο "χημειοευαισθητος"/"ακτινοευαισθητος", τοσο καλυτερη πιθανοτητα για ιαση. Αλλιως οντως δινει παραταση ζωης (πολλες φορες σημαντικη) και ελεγχο των συμπτωματων.

 

Δεν ειναι δυνατον να προβλεψουμε μεταστασεις  ακομα και μετα το χειρουργειο γιατι προς το παρον ειναι αδυνατον να ανιχνευσουμε υπολλειμματα καρκινικων κυτταρων στο χειρουργικο πεδιο. Θα γινει και αυτο καποια στιγμη, η τενχολογια αναπτυσσεται σε ολους τους τομεις.. Σκεψου οτι πριν 10 χρονια, ειχαμε μονο τις αξονικες/μαγνητικες. Πλεον απεικονιζουμε μεταβολικη διαστηριοτητα  καρκινικων κυτταρων σε ολο σχεδον το σωμα.

[kapodistrias]

Εδώ ναι συμφωνούμε...Οτι επειδή εξαρτάται από πολλές μεταβλητές είναι τόσο περίπλοκο το θέμα και δεν υπάρχει ξεκάθαρη αιτία..Πως γίνεται η "πυροδότηση της αρρώστιας"? Πως αλληλοεπηρεάζονται όλες αυτές οι μεταβλητές μεταξύ τους? 

 

Δηλαδή μελλοντικά αν "αφαιρούσαμε" κάποιο γονίδιο θα είμασταν απολύτως σίγουροι οτι δεν θα εμφανιζόταν καρκίνος? Ακόμα και αν αφαιρούσες όλα τα καρκινικά υπολλειμματα θα είμασταν σίγουροι οτι δεν θα ξαναεμφανιστεί?

 

Και κανείς δεν ξέρει αν υπάρχουν και άλλες μεταβλητές όπως ψυχολογία..

[johnbond]

Για αυτό άλλωστε έχει μειωθεί και ο μέσος όρος ζωής τα τελευταία 100.

 

Ο μέσος όρος μπορεί να αυξάνεται αλλά η ποιότητα ζωής συνεχώς χειροτερεύει..Απο τα 30 αρχίζει ο κόσμος να χρειάζεται φάρμακα.

Τι να το κάνεις να ζήσεις και 150 χρόνια αν είσαι άρρωστος.

[FilipposMD]

Ο μέσος όρος μπορεί να αυξάνεται αλλά η ποιότητα ζωής συνεχώς χειροτερεύει..Απο τα 30 αρχίζει ο κόσμος να χρειάζεται φάρμακα.

Τι να το κάνεις να ζήσεις και 150 χρόνια αν είσαι άρρωστος.

 

Αναρωτιέμαι, όλοι όσοι τα λένε αυτά, δεν έχουν μιλήσει ποτέ με έναν παππού ή μια γιαγιά να τους πούνε ποια ήταν η ποιότητα ζωής πριν 60-70 χρόνια;

[GreekMonkey]

Έλα μωρέ απλά πλέον οι περισσότεροι έχουν προβλήματα με το άγχος και για αυτό δεν μπορούν να απολαύσουν τα πράγματα.

[doctorkostis]

Συμφωνω, αλλα αλλο αυτο και αλλο να κανεις 8 παιδια και να ζουν τα 5 λογω παιδικων ασθενειων, φυματιωσης, λοιμωξεων κλπ.

Ο μεσος ορος ζωης αλλα κυριως η ποιοτητα ζωης δεν εχουν καμια σχεση με 60-70 χρονια πριν.

Κατ'αρχας, αντιβιοτικα.

[deesnider]

Συμφωνω, αλλα αλλο αυτο και αλλο να κανεις 8 παιδια και να ζουν τα 5 λογω παιδικων ασθενειων, φυματιωσης, λοιμωξεων κλπ.

Ο μεσος ορος ζωης αλλα κυριως η ποιοτητα ζωης δεν εχουν καμια σχεση με 60-70 χρονια πριν.

Κατ'αρχας, αντιβιοτικα.

 

Το «κατ' αρχάς» μ' άρεσε!

 

Για να σοβαρευτούμε λιγάκι (αν και για την περίπτωσή σου δεν το βλέπω...) :

 

Κατ' αρχάς πόσιμο κολλαγόνο. Εν συνεχεία:

Βιομαγνητισμός, καφές με γανόδερμα, βάλε και μια καλή ξεματιάστρα να βρίσκεται και μετά, ΑΝ δε δουλέψουν αυτά, περνάμε στα αντιβιοτικά.

 

Μάθε να θέτεις προτεραιότητες, πριν πάρεις κάνα φουκαρά στο λαιμό σου... 

[daPro]

Εδώ κ ένα μήνα νοιώθω ενοχλήσεις στο λαιμο-λάρυγγα..κυρίως όταν καταπίνω τα σάλια..

Το απόγευμα έχω ραντεβού με γαστρεντολογο γιατί ο ωριλας δεν είχε κάμερα να δει..

τι να πω..Έχω ψιλοαγχωθει.

ενοχλησεις εννοώ σαν να βγήκε κάτι εκεί..ογκιδιο..

Βασικά μετά τα 30 με το παραμικρό που εμφανίζεται στο σώμα σου αμέσως σκέφτεσαι τον καρκίνο..γμσ τα..

[NT1G]

Ανταλλάξτε τηλέφωνα με τον άλλον να αγχώνεστε παρέα.

[daPro]

Τωρα εσυ χάρηκες???

επειδή ο άλλος μκστικε καταντήσαμε το θέμα γελοίο..

[NT1G]

Αυτό κατάλαβες εσύ;