31 χρόνια από τότε που «έφυγε» ο Νίκος Ξυλούρης

[MusicGates]

Καταλαβαινω απολυτα οτι η ειδηση αυτη δεν εχει ιδιαιτερη σχεση με το τι ακουμε οι περισσοτεροι εδω μεσα..

 

Απο την αλλη ομως και οχι μονο επειδη γεννηθηκα στην Κρητη, νιωθω την αναγκη να αποδωσω φορο τιμης στη μεγαλη αυτη Ελληνική μορφη..

 

Συγχωρεστε μου αυτή την παρεκκλιση απο τα καθημερινα..

 

YouTube Link

 

Και ενα μινι βιογραφικο του..

 

Γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου του 1936 στα Ανώγεια της Κρήτης. Είναι 5 χρονών όταν οι κατακτητές Γερμανοί καίνε το χωριό του και μεταφέρουν τους κατοίκους του, πρόσφυγες στο Μυλοπόταμο.Επιστρέφουν στ΄ Ανώγεια μετά την απελευθέρωση.

 

Από πολύ μικρός δείχνει την κλίση του στο τραγούδι και στη λύρα. Στα δώδεκα ο πατέρας του τού αγοράζει την πρώτη του λύρα για να εξελιχθεί πολύ γρήγορα σ΄ έναν από τους πλέον περιζήτητους σε γάμους, βαφτίσια και λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις, οργανοπαίχτες και τραγουδιστές της περιοχής του.

 

Στα τέλη του 1958 πραγματοποιεί την πρώτη του ηχογράφηση για δίσκο. Είναι το τραγούδι " Κρητικοπούλα μου" ("μια μαυροφόρα όταν περνά").

 

Ακριβώς το 1966 βγαίνοντας για πρώτη φορά από την Ελλάδα, συμμετέχει σ΄ ένα φολκλορικό φεστιβάλ στο Σαν-Ρέμο και να παίρνει το πρώτο βραβείο.

 

Τον Φεβρουάριο του 1969 ηχογραφεί την ανοιχτή "Ανυφαντού", ένα τραγούδι που "σπάει τα ταμεία" μέσα στην παραδοσιακή δισκογραφία της εποχής..

 

Πέρα από τα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης η φωνή του Ξυλούρη θα περάσει στη σύγχρονη "έντεχνη" δημιουργία επώνυμων συνθετών.

 

Μέσω απ' αυτές τις επιλογές, μέλλεται η γνήσια κρητική έκφραση και το παραδοσιακό τραγούδι της Κρήτης να αποκτήσουν μια πανελλήνια εμβέλεια, μια δυναμική που ποτέ δεν είχαν στο παρελθόν, όσο μεγάλοι κι αν ήταν οι καλλιτέχνες, τραγουδιστές κι οργανοπαίχτες που την υπηρέτησαν.

 

Μέσα στην καρδιά της δικτατορίας η φωνή του Ξυλούρη, είτε λέει τα τραγούδια του Μαρκόπουλου, είτε παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, γίνεται σημαία αντίστασης. "Πότε θα κάνει ξαστεριά" ,"Αγρίμια κι αγριμάκια μου"...

 

Ύστερα από ταλαιπωρία ενός χρόνου με την επάρατη νόσο, φεύγει για πάντα στις 8 Φεβρουαρίου του 1980.

 

Επιμέλεια αρθρου του Αρίστου Αναγνώστου

[vangelis_k]

Ημέρα μνήμης για έναν καλλιτέχνη σεμνό και συνάμα επαναστάτη. Μπράβο που έφερες το θέμα. Σαν φόρο τιμής ας ακούσουμε ένα από τα πιό αγαπημένα μου τραγούδια:

http://www.youtube.com/watch?v=CIyDCGFhohw

[bluesattack]

Τεραστιος.

 

 

 

 

[marantonis]

Θάμπς άπ, η μουσική είναι κατι ενιαιο κι ελευθερο.

http://www.youtube.com/watch?v=UN1s0UInByE

[guido]

http://www.youtube.com/watch?v=u3UKeR1LhI8

[DJ_XLR8]

Καταλαβαινω απολυτα οτι η ειδηση αυτη δεν εχει ιδιαιτερη σχεση με το τι ακουμε οι περισσοτεροι εδω μεσα..

Απο την αλλη ομως και οχι μονο επειδη γεννηθηκα στην Κρητη, νιωθω την αναγκη να αποδωσω φορο τιμης στη μεγαλη αυτη Ελληνική μορφη..

Συγχωρεστε μου αυτή την παρεκκλιση απο τα καθημερινα..

Δεν έχει σημασία το είδος που ακούει ο καθένας εδώ μέσα, μπράβο σου που το ανέφερες, είδα κι ένα αφιέρωμα προχτές στην κρατική τηλεόραση και συγκινήθηκα. Τέτοια φωνή δε πρόκειται να ξανακούσουμε τουλάχιστον στη δική μας ζωή. Μακάρι τα παιδιά μας.

[freedubus]

Καταλαβαινω απολυτα οτι η ειδηση αυτη δεν εχει ιδιαιτερη σχεση με το τι ακουμε οι περισσοτεροι εδω μεσα..

Συγχωρεστε μου αυτή την παρεκκλιση απο τα καθημερινα..

 

Σιγά μη δεν έχει σχέση ο Ξυλούρης με το τι ακούμε. Σιγά μην είναι παρέκκλιση και εξαίρεση ο Ξυλούρης. Παρεκκλίσεις, ευτυχώς πρόσκαιρες, μπορώ να σου αναφέρω εκατοντάδες, αλλά ο Ξυλούρης φίλε είναι παντοτινός και θα τον ακούνε όχι τα παιδιά, τα τρισέγγονά μας.

 

http://www.youtube.com/watch?v=QoeOX3vIY5M

[anark]

Ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια:

 

http://www.youtube.com/watch?v=m8HJ7o5WV0w

[moldovan20]

Α ρε μεγάλε Ξυλούρη 31 χρόνια και ακόμα ξαστεριά δεν είδαμε

 

http://www.youtube.com/watch?v=slWRbC8txK0

[wizzy]

Το τραγούδι "Ήτανε μια φορά", για μένα, ανήκει σε μια κατηγορία τραγουδιών που ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να διασκευαστούν. Κάθε φορά που ακούω την εκτέλεση του Ξυλούρη ανατριχιάζω, όπου και να είμαι, ό,τι και να κάνω. Κάθε φορά που "προσπαθεί" κάποιος άλλος να το "τραγουδήσει", απλά αρνούμαι να το ακούσω.

 

Ο Νίκος Ξυλούρης ήταν, είναι και θα είναι ένα καλλιτεχνικό μέγεθος αξεπέραστο από τους σύγχρονούς του, πόσο μάλλον από τους μεταγενέστερους. Όποιο είδος μουσικής και να ακούει κάποιος, το να ακούει Ξυλούρη είναι εκ των ων ουκ άνευ.

 

Ζαβαρακατρανέμια