Το ''Ψυχολογικο Συμβολαιο'' στην εργασια σε σχεση με την οικονομικη κριση στην Ελλαδα

[Τοξοβολος_UK]

 

 

Σχετικα με το πρόβλημα που περιγράφει ο topic starter, δημιουργείτε όταν υπάρχει υπερπροσφορα εργασίας και οι εργοδότες μεταφέρουν στους εργαζομένους εμμέσως τον φόβο του "ουδεις αναντικατάστατος". Ταυτόχρονα του μειώνουν το μισθο (ή λενε οτι μπορει να γίνει) γιατι όσα λεφτα και να πάρει ο εργαζόμενος "για την εποχή καλά ειναι" και δένει το γλυκό. Γενικότερα όταν κάποιος νιώθει να απειλείται, γίνεται αντιπαραγωγικός. Ιδιαίτερα δε, οταν έχει να κάνει με Έλληνες επιχειρηματίες που δεν έχουν ιδεα απο διοίκηση ανθρωπίνων πόρων, τοτε κλάφτα χαράλαμπε.

 

Eχω την εντυπωση οτι ειδικα σε μια περιοδο λιτοτητας ειναι τοτε που οι εργοδοτες δεν μπορουν/δεν θελουν να απαντησουν στις concrete κ επιμερους αναγκες των εργαζομενων με αποτελεσμα να εχουμε τρομακτικη πτωση της παραγωγικοτητας των εργαζομενων.

 

Οταν παιρνεις 700 το μηνα τοτε το χρημα ειναι το Α και το Ω σε μια εργασια. Θα κανω 10 φορες μια δουλεια που μου δινει (πχ) 2000 ευρω το μηνα και δεν μου αρεσει (θα μου αρεσει μολις πεσει ο πρωτος μισθος) παρα μια δουλεια που μου αρεσει αλλα παιρνω 700 ευρω. Φαντασου τωρα να δουλευεις σε δουλεια που ΔΕΝ σου αρεσει αλλα παιρνεις και 700 ευρω και εχεις και τις απειλες, εξαναγκασμους, συμπεριφορα "αφεντικου", ανασφαλεια, 2μηνες συμβασεις κτλ τοτε τι να προσφερει ο εργαζομενος? Σε τι τον θες να αποδοσει και γιατι να μην γαμησει τον εργοδοτη στην πρωτη ευκαιρια (αφου και αυτος αυτο κανει)?

 

Δεν ξερω πως τα εχετε στο England αλλα εδω οπως ειπε καποιος σχεδον ολα τα "αφεντικα" εχουν κομπλεξ ανωτεροτητας, οτι φαμε οτι πιουμε και οτι αρπαξει ο κωλος μας, προτιμω να καταστρεψω την επιχειρηση μου απο το να κανω μερικες ουσιαστικες αλλαγες, ειμαστε "μπακαλικο" και οχι επιχειρηση και πολλα ακομα ωραια.

 

Αν ο ιδιος ο εργοδοτης δεν λαμβανει στα σοβαρα την ιδια την δικη του επιχειρηση πως περιμενει να κανει το ιδιο ο εργαζομενος?

 

 

Υπερβολικα νομιζω δινεις σημασια στο χρημα.Δεν ειμαστε ολοι ιδιοι κ δεν ειναι ολοι με αυτοσκοπο το 2χιλιαρο.Τον ανθρωπο στην εργασια τον κοιταμε ολιστικα,ανεξαρτητα England κτλ.Νομιζω η τρομοφοβια αναποφευκτα θα καλιεργηθει ειδικα σε περιοδο κρισης ομως η ουσια νομιζω δεν βρισκεται στο αμα θα τσεποσουμε το 2χιλιαρο αλλα εαν απαντουνται ολες οι αναγκες μας στην εργασια ωστε να νιωθουμε κ να ειμαστε παραγωγικοι κ ειδικα στο framework της κρισης.

[bluesattack]

 

 

Γενικα,δεν ειμαι πεποισμενος οτι το χρημα κινει τα νηματα στην εργασια απαραιτητα...κ επειδη σαφως δεν ειναι μονο αυτο,σκεφτομαι οτι η χαλια οικονομικη κατασταση στην Ελλαδα δρα πολυπαραγωντικα πανω στην ψυχολογια του μεσου εργαζομενου μιας κ επειδεινωνει ολα τα επιμερους

 

Μην τα κανουμε πολυπλοκα τα πραγματα.Αν οι εταιρειες θελουν μπορουν να δημιουργησουν κλιμα εμπιστοσυνης , να καλλιεργησουν το εδαφος ωστε να υπαρχει υγιης ''ανταγωνισμος'' , αναγνωριζοντας τις προσπαθειες των εργαζομενων ,δινοντας καταλληλα κινητρα ( προαγωγη ) για επιτευξη στοχων , ωστε οι εργαζομενοι να ξεδιπλωσουν τις ικανοτητες τους .Ακομα και αν ειναι ''κουμπωμενοι'' , ''καχυποπτοι'' , εκ των προτερων λογω της γενικοτερης οικονομικης καταστασης.Αν οι εργοδοτες ειναι ελληναραδες μπαστουνοβλαχοι που προσλαμβανουν κυριως γνωστους , γνωστων ,''συστημενους '' (προφανως απορριπτοντας καποιους με περισσοτερα προσοντα, εστω και στα χαρτια )η προωθωντας αυτους στην ιεραρχια της επιχειρησης, οταν κοιτανε να σαμποταρουν της προσπαθειες των υφισταμενων η να τις παρουσιασουν σαν δικες τους , οταν κοιτανε να προσλαβουν αυτον με τα περισσοτερα προσοντα με το μικροτερο δυνατο οικονομικο κοστος , η αυτον με τα λιγοτερα οταν το πρωτο δεν μπορει να επιτευχθει , ακομα και αν φαινεται οτι δεν μπορει να καλυψει τα καθηκοντα που του αναθετουν λογω ανεπαρκειας γνωσεων η διαφορετικου αντικειμενου τοτε....

...η θεωρια κινητρων μας μαρανε

Θα μου πεις , αυτο ειναι χαρακτηριστικο μονο των ελληνικων εταιρειων η μονο ελληνικη νοοτροπια ? Ας τοποθετηθουν πρωτα αυτοι που εχουν εμπειρια και απο εργασια στο εξωτερικο.

Υ.Γ Δεν μιλαμε μονο για τους εργαζομενους των 700.

[ikaruga24]

Τοξοβολε θα σε απογοητευσω αλλα δεν μιλας απο Ελληνικη σκοπια.

[Τοξοβολος_UK]

. Αυτό είναι και το όριο της απειλής το οποίο τον κάνει παραγωγικό.

 

Πολυ tayloristic approach αυτη.Σαφως κ μια ''αντιλαμβανομενη'' απειλη δεν ειναι αυτη που μας κανει παραγωγικους στην δουλεια...

 

 

...η θεωρια κινητρων μας μαρανε

 

Μα αυτα λενε οι θεωριες κινητρων!Οτι ειπες πιο πανω αλλα με αλλα λογια!!

[Critter]

Πολυ tayloristic approach αυτη.Σαφως κ μια ''αντιλαμβανομενη'' απειλη δεν ειναι αυτη που μας κανει παραγωγικους στην δουλεια...

 

Δεν είναι μόνο αυτή η παράμετρος που μας κάνει παραγωγικούς αλλα παραμένει μια παράμετρος, χαμηλής έστω ισχύος που σε τέτοιους χαλεπούς καιρους μπορεί να ανέβει μερικά σκαλοπάτια πιο ψηλα. Είναι σημαντικό όμως να αποτελέι τη μοναδική αυτονόητη απειλή προς τον εργαζόμενο.

Απο τις πρώτες παραμέτρους είναι η ανέλιξη, η επιβεβαίωση, η κυριαρχία έναντι των συναδέλφων, η αύξηση των αποδοχών κτλ. Εξάρτωνται βέβαια όλα αυτα απο τον ψυχισμό του κάθε ανθρώπου και τις φιλοδοξίες του.

[Τοξοβολος_UK]

Εξάρτωνται βέβαια όλα αυτα απο τον ψυχισμό του κάθε ανθρώπου και τις φιλοδοξίες του.

 

Ευχαριστω...αυτο θελω να τονισω.

[bluesattack]

 

Μα αυτα λενε οι θεωριες κινητρων!Οτι ειπες πιο πανω αλλα με αλλα λογια!!

 

Εδω εκανα λιγη πλακιτσα . Σημαντικο για μενα παντως ειναι ο εργαζομενος να μην αισθανεται οτι δουλευει κατω απο πλαισιο ανισοτητας.

 

Η μονιμότητα στο δημόσιο τομέα είναι αντιπαραγωγική αλλα δεσμοθετήθηκε για να προστατέυσει τους δημοσιους υπαλλήλους απο πολιτικές σκοπιμότητες. Δεν ξέρω ποσο πιο απλα πρεπει να διατυπωθει για να το καταλάβουν ορισμένοι.

Το προβλημα είναι η διαχείριση της μονιμότητας που την κάνει πλήρως αντιπαραγωγική. Π.χ μονιμότητα με 700€ μισθο και 1500€ σε μπόνους με μετρήσιμους συντελεστές απόδοσης, θα ήταν πολύ πιο παραγωγικη. Μην έιστε λοιπον πρόβατα του χοντρού και βάλτε το νιονιο να δουλέψει. Ελεος πια με το μίσος για τους δημοσίους υπαλλήλους. Δεν φταίνε σε τίποτα. Άλλοι δημιούργησαν αυτό το τερατούργημα της δημόσιας διοίκησης. Ποιος απο σας τους νταήδες αν του δίναν 2000€ για να κάθετε θα τα επέστρεφε πίσω και θα έλεγε οτι δεν τα αξίζει για τη δουλειά που κάνει? Η υποκρισία σε ΟΟΟΛΟ της το μεγαλείο.

 

 

Επισης υποκρισια θεωρω το να υπερασπιζεται καποιος δημοσιος υπαλληλος (γενικα μιλαω )ολους τους δημοσιους , ενω σε κατ'ιδιαν συζητησεις τα χωνει σε αυτους που θεωρει ιδιαιτερα προνομιουχους , στο πνευμα μιας ''συλλογικοτητας'' δηλαδη στην προσπαθεια να μην θιχτουν τα δικα του ''κεκτημενα'' -επιδοματα πασης φυσεως κλπ. ,οταν θα παρει μπρος το γενικο ξεκαθαρισμα..

[pournaras]

 

Γενικα,δεν ειμαι πεποισμενος οτι το χρημα κινει τα νηματα στην εργασια απαραιτητα...κ επειδη σαφως δεν ειναι μονο αυτο,σκεφτομαι οτι η χαλια οικονομικη κατασταση στην Ελλαδα δρα πολυπαραγωντικα πανω στην ψυχολογια του μεσου εργαζομενου μιας κ επειδεινωνει ολα τα επιμερους

 

Δυστθχως κανεις λαθος που δεν εισαι πεπεισμενος. Η πλειοψηφια των ιδ. υπαλληλων στην ελλαδα, παιρνει απο 500 εως 800 ευρω. Με αυτα τα λεφτα δε ζεις. Απλα και ομορφα. Οποιος μου πει οτι με 800 ευρω μπορει να ζησει ανεξαρτητα, και να μην εχει στο μυαλο του ολη μερα το αν θα του φτασουν για απλα πραγματα, θα τον θεωρησω ψευτη.

Ξεκινα και μετρα τα εξοδα που εχεις στην αγγλια, και βαλτα με ενος μεσου ατομου στην ελλαδα. Θα δεις οτι πλεον ειμαστε σχεδον στα ιδια. Μπορεις λοιπον εσυ να δουλεψεις με 700-800 ευρω και να αφησεις στην ακρη το αγχος των εξοδων σου ωστε να αφοσιωθεις στην παραγωγικοτητα της εργασιας σου; Δεν το νομιζω.

Και αυτο μην το ριχνουμε στην τωρινη κριση, 10 χρονια πριν, πριν μπει το ευρω, ο υπαλληλος επαιρνε 150χιλ δραχμες, 440 ευρω. Παντα τοσο χαμηλα ηταν.

Και δυστυχως οι μεγαλες επιχειρησεις οπου θα μπορεσεις να αναρριχηθεις στην ιεραρχια (αρα να δειξεις και την παραγωγικοτητα σου για αυτο το σκοπο), ειναι ελαχιστες, η ελλαδα στην πλειοψηφια της αποτελειται απο επιχειρισουλες με 2-3 ατομα προσωπικο ιδιας σταθμης, οπου ειτε λουφαρεις, ειτε σκιστεις να δειξεις, παλι στην ιδια θεση θα εισαι ολα σου τα χρονια.

[black_widow]

Έχουμε κάνει και στο ΤΕΙ μαθήματα με θεωρία Maslow και τα ρέστα. Αυτές οι θεωρίες πρακτικά δεν έχουν αντίκρυσμα ακόμα στην Ελλάδα για τους λόγους που έχουν ήδη αναφερθεί . Τονίζω ότι είχαμε μόλις ένα μάθημα περί Μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων , Ελληνικού ΤΕΙ ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων στην Ελλάδα είναι μικρομεσαίες επιχειρήσεις οικογενειακού τύπου με απόλυτο company statement την ελληνική αρπαχτή και λαμογιά. Είχαμε ένα μάθημα που ο καθηγητής παπαγάλιζε ένα βιβλίο των εκδόσεων Wiley ( φυσικά και τα παρουσίαζε για δικά του ε , δε φαντάστηκε μάλλον ότι θα υπάρχει φοιτητής να το έχει διαβάσει , σε μεγάλη εκτίμηση μας έχουν οι άτιμοι ) χωρίς καμία προσαρμογή στην ελληνική πραγματικότητα , π.χ. έλεγε ότι η πλειοψηφία των επιχειρήσεων στην Ελλάδα ΔΕΝ είναι μικρομεσαίες , πολύ γέλιο

 

Τις θεωρίες καλο θα ήταν να τις αναλύεις λιγάκι παραπάνω , είμαστε σε τεχνολογικό forum

 

Υ.Γ. Πες και για το glass ceiling για εμάς τις γυναίκες

[Τοξοβολος_UK]

Έχουμε κάνει και στο ΤΕΙ μαθήματα με θεωρία Maslow και τα ρέστα. Αυτές οι θεωρίες πρακτικά δεν έχουν αντίκρυσμα ακόμα στην Ελλάδα για τους λόγους που έχουν ήδη αναφερθεί

 

 

 

Tοτε φοβαμαι οτι μενεις μετεξαστεα στον Μaslow , ελα ξανα Σεπτεμβρη μιας κ η θεωρια ιεραρχει τις αναγκες οσο καμια αλλη.Εξου κ το ονομα της.Εαν δεχτω οτι θα πασχιζει ο μεσος Ελληνας για τον βιοπορισμο συνεχως τοτε απλα θα βρισκεται στα κατωτερα επιπεδα της πυραμιδας των αναγκων μεχρι να καλυφθει η συγκεκριμενη αναγκη κ να προχωρησει.

 

Δυστθχως κανεις λαθος που δεν εισαι πεπεισμενος. Η πλειοψηφια των ιδ. υπαλληλων στην ελλαδα, παιρνει απο 500 εως 800 ευρω. Με αυτα τα λεφτα δε ζεις. Απλα και ομορφα. Οποιος μου πει οτι με 800 ευρω μπορει να ζησει ανεξαρτητα, και να μην εχει στο μυαλο του ολη μερα το αν θα του φτασουν για απλα πραγματα, θα τον θεωρησω ψευτη.

Ξεκινα και μετρα τα εξοδα που εχεις στην αγγλια, και βαλτα με ενος μεσου ατομου στην ελλαδα. Θα δεις οτι πλεον ειμαστε σχεδον στα ιδια. Μπορεις λοιπον εσυ να δουλεψεις με 700-800 ευρω και να αφησεις στην ακρη το αγχος των εξοδων σου ωστε να αφοσιωθεις στην παραγωγικοτητα της εργασιας σου; Δεν το νομιζω.

Και αυτο μην το ριχνουμε στην τωρινη κριση, 10 χρονια πριν, πριν μπει το ευρω, ο υπαλληλος επαιρνε 150χιλ δραχμες, 440 ευρω. Παντα τοσο χαμηλα ηταν.

Και δυστυχως οι μεγαλες επιχειρησεις οπου θα μπορεσεις να αναρριχηθεις στην ιεραρχια (αρα να δειξεις και την παραγωγικοτητα σου για αυτο το σκοπο), ειναι ελαχιστες, η ελλαδα στην πλειοψηφια της αποτελειται απο επιχειρισουλες με 2-3 ατομα προσωπικο ιδιας σταθμης, οπου ειτε λουφαρεις, ειτε σκιστεις να δειξεις, παλι στην ιδια θεση θα εισαι ολα σου τα χρονια.

 

Οπως ειπα ο καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος.Το γιατι μενουμε η οχι σε μια δουλεια εξαρταται κυριως απο εμας κ απο το τι ειμαστε προετοιμασμενοι να δεχτουμε στην εργασιακη αρενα.Το οτι τα χρηματα δεν αποτελουν το κυριο κινητρο στην δουλεια ειναι γνωστο απο την επιστημη της Ψυχολογιας. Επειδη ακριβως μεσα στο πνευμα της παραπανω οκονομικης κρισης που περιγραφεις προφανως κ ολα τα επιμερους θιγονται ειναι αρκετο για την πλειοψηφια των εργαζομενων να χανουν το κινητρο κ την παραγωγικοτητα.

 

Αυτο που εγω θελω να εξετασω ειναι τον βαθμο που αυτο γινεται στην Ελλαδα ειδικα τωρα με την συγκεκριμενη οικονομικη κατασταση

[bluesattack]

Το οτι τα χρηματα δεν αποτελουν το κυριο κινητρο στην δουλεια ειναι γνωστο απο την επιστημη της Ψυχολογιας.

Mη βιαζεσαι , να το κατανοησουμε και οι μη γνωστες.

Εχουμε λοιπον την θεωρια του maslow , που ιεραρχει αυστηρα τις αναγκες οπως ειπες , και οπου στις κατωτερες βαθμιδες βρισκεται η ικανοποιηση των βασικων αναγκων ( η οποια θα επιτευχθει προφανως με την καταλληλη χρηματικη αμοιβη..).Τι σημαινει λοιπον το παραπανω που εγραψες ? Η ψυχολογια (η αν θες μια αλλη θεωρια) θεωρει οτι ο ανθρωπος εχει θεσει αλλες προτεραιοτητες πριν την ικανοποιηση των βασικων του αναγκων ?

[slygeo87]

Οκ, κανείς αναντικατάστατος, αλλά υπάρχει ο πολύ χρήσιμος και ο λιγότερο. Όσο πιο χρήσιμος, τόσο πιο πιθανό να σε προσέξει ο εργοδότης σου.

 

Ξέρω σε τι κλάδο είσαι και τιμή μου που κάνω διάλογο μαζί σου. Επέτρεψε μου όμως να σου πω, έστω και από προσωπικής εμπειρίας, ότι ο απαραίτητος/χρήσιμος/προσοχή στον εργαζομενούλη, παύει να ισχύει όταν μπουν στη μέση οι δημόσιες σχέσεις και οι γνωριμίες.

ΕΜΕΤΟΣ.

[Τοξοβολος_UK]

Mη βιαζεσαι , να το κατανοησουμε και οι μη γνωστες.

Εχουμε λοιπον την θεωρια του maslow , που ιεραρχει αυστηρα τις αναγκες οπως ειπες , και οπου στις κατωτερες βαθμιδες βρισκεται η ικανοποιηση των βασικων αναγκων ( η οποια θα επιτευχθει προφανως με την καταλληλη χρηματικη αμοιβη..).Τι σημαινει λοιπον το παραπανω που εγραψες ? Η ψυχολογια (η αν θες μια αλλη θεωρια) θεωρει οτι ο ανθρωπος εχει θεσει αλλες προτεραιοτητες πριν την ικανοποιηση των βασικων του αναγκων ?

 

 

Σημαινει πως ο Μaslow δεν απανταει στο ερωτημα των διαφορετικων κινητρων μεσα στην εργασια οπως απαντουν πχ καποιες process θεωριες (παλι κινητρων) .Για αυτο κ αρχισα με τον Maslow (να καλυψω δλδ αυτο που λετε οτι συμβαινει Ελλαδα) κ προχωρησα σε αλλη content θεωρια των κινητρων (Πχ ΜcClellant) κ παραπερα σε process θεωριες των κινητρων κ παει λεγοντας. Αλλα ασε στην ακρη τις θεωριες τις οποιες εφερα ως παραδειγμα για να εξηγησω την συμπεριφορα στην εργασια (η το Ψυχολογικο Συμβολαιο).Η Ψυχολογια εχει καταδειξει και ερευνιτικα/πειραματικα πως μολις το 1/3 των ανθρωπων δεν θα δουλευε αν ειχε λυσει το οικονομικο δια βιου.

 

Φυσικα μετα παμε σε πιο ενδιαφερουσες θεωριες πχ two factor theory,equity theory,goal setting theory κτλ που σχεδον εχουν καλυφθει ολες απο τα ποστ σας.

 

Η ουσια δεν βρισκεται μονο στο χρημα αλλα στις πολυπλοκες κ πολυδιαστατες αναγκες που μας κινητοποιουν στην εργασια κ αυτες εαν δεν απαντηθουν συνηθως μας φερνουν σε ενα τελμα παραγωγικοτητας.

[FilipposMD]

Ξέρω σε τι κλάδο είσαι και τιμή μου που κάνω διάλογο μαζί σου. Επέτρεψε μου όμως να σου πω, έστω και από προσωπικής εμπειρίας, ότι ο απαραίτητος/χρήσιμος/προσοχή στον εργαζομενούλη, παύει να ισχύει όταν μπουν στη μέση οι δημόσιες σχέσεις και οι γνωριμίες.

ΕΜΕΤΟΣ.

 

Αυτό είναι αλήθεια που λες και ισχύει νομίζω σε όλους τους τομείς στην Ελλάδα. Στο πανεπιστήμιο για παράδειγμα είναι πολύ πιο σημαντικό το ποιον ξέρεις, παρά το ποιος είσαι και τι κάνεις! Και δεν εννοώ μόνο όταν είσαι φοιτητής.

Ουσιαστικά, λέω πάλι, δεν διαφωνώ μαζί σου. Απλώς, ενδεχομένως λόγω αισιόδοξης φύσης, θεωρώ ότι αν υπάρχουν 10 καλές θέσεις σε μια επιχείρηση, στο πανεπιστήμιο, σε ένα μεταπτυχιακό και δεν ξέρω πού αλλού, μπορεί τις 5-6-7 να τις καλύψουν οι φυτευτοί, αλλά πάντα μένουν και 2-3 για να διεκδικήσεις με την αξία σου. Εν τέλει, κάποιος χρειάζεται να κάνει τη δουλειά! Εκεί στοχεύω εγώ. Όχι ότι είναι δίκαιο ή σωστό, αλλά έτσι όπως λειτουργούν τα πράγματα, αυτό είναι το εφικτό. Είναι λάθος νομίζω να θεωρούμε ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Από προσωπική εμπειρία, θυμάμαι όταν σπούδαζα ότι κυκλοφορούσε στη σχολή ως δεδομένο πως για να κάνεις διδακτορικό πρέπει να είσαι ή γλείφτης του καθηγητή ή λαμόγιο συνδικαλιστής ή συγγενής καθηγητή. Τελικά, περνώντας τα χρόνια, είδα ότι μπορείς να κάνεις διδακτορικό και απλώς επειδή έδειξες στον καθηγητή ότι είσαι καλός και εργατικός. Χρειάζεται να προσπαθήσεις περισσότερο από τον γλείφτη, αλλά γίνεται. Η αφοριστική άποψη "δεν γίνεται" συμφέρει πάρα πολύ τους φυτευτούς, γιατί αποθαρρύνει τον ανταγωνισμό. Ε, να μην τους κάνουμε τη χάρη!

Γενικά, το πιο πιθανό είναι να προσπαθήσεις και να φας τα μούτρα σου. Αλλά είναι κρίμα να μην προσπαθήσεις να ξεχωρίσεις στα 22, τα 25 ή τα 30 σου. Καλύτερα να σκιστείς σε μια-δυο δουλειές και να μην επιβραβευθείς, παρά να ξεκινήσεις έχοντας ως δεδομένο ότι όσο και να προσπαθήσεις, δε θα έχεις κανένα κέρδος.

[slygeo87]

Εν τέλει, κάποιος χρειάζεται να κάνει τη δουλειά! Εκεί στοχεύω εγώ.

 

Συμφωνούμε.

Αυτό που προσπαθώ να εξηγήσω κι εγώ από χθες, είναι ότι τελικά κάποιος χρειάζεται να κάνει αυτή τη ρημάδα τη δουλειά!

Έχουμε λοιπόν: Μια επιχείρηση με 10 θέσεις εργασίας. Οι 9 θέσεις εργασίας έχουν καλυφθεί με φιλαράκια και φυτευτούς όπως λες, του εργοδότη. Τι μένει; Μία θέση που πρέπει να καλυφθεί και 50 παλικάρια που θα την διεκδικήσουν στην ουρά.

Ο εργαζόμενος γνωρίζουμε όλοι μας (πλην των εργοδοτών, oh the irony) ότι όταν πάει σε μία επιχείρηση να εργαστεί, αναλαμβάνει κάποιες αρμοδιότητες. Ο εργοδότης δίνει την εντολή και μετά εγώ κάνω αυτό, εσύ κάνεις αυτό, ο Μήτσος μου κάνει πάσα το τάδε χαρτί και καταλήγουμε να γεμίζουμε τη τσέπη του εργοδότη με το έργο μας. Είμαστε ομάδα και αλυσίδα; Είμαστε. Έλα μου όμως που οι άλλοι 9 είναι φίλοι του (βαλ' τα κάτω, γνωρίμιες όπως σου είπα κτλ)

ΠΟΙΟΣ ΤΡΕΧΕΙ; ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΗΣΙΜΟΣ; Ο κλασικός ο μαλάκας ο λίγοσαπόλας. ΠΟΙΟΝ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΛΥΣΟΥΜΕ ΟΤΑΝ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΜΑΣ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΦΟΥΝΤΟ; Μάντεψε...

Δε βρίσκω το λόγο λοιπόν, είτε τυλίγω σουβλάκια είτε δουλεύω μεγαλοστέλεχος στη Microsoft να είμαι δημιουργικός. Δεν θα το αγαπήσω και πίστεψε με, ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ θα είμαι γιατί θα κινδυνεύω να χάσω τη δουλειά μου ούτως ή άλλως.

Όταν θα βρεθεί ο μάγκας, ο κιμπάρης, ο εργοδότης που θα σφίξει το χέρι σαν άνθρωπος που ζει στο 2011 και είναι εντάξει απέναντι μου και στα κωλόχαρτα που με έβαλε να υπογράψω, θα γίνω 1.000 κομμάτια. ΝΑΙ ΓΙΑ 700.