Το ''Ψυχολογικο Συμβολαιο'' στην εργασια σε σχεση με την οικονομικη κριση στην Ελλαδα

[pournaras]

Θεωρω μια απο τις βασικες παραμετρους το μισθο (μιλωντας παντα για τον ιδιωτικο τομεα).

Οταν ο βασικος μισθος ξεκινουσε απο τα 700 ευρω, ειναι πολυ δυσκολο για τον εργαζομενο να νιωσει καλα, να δουλεψει με κεφι, να γινει παραγωγικος. Ειδικα οταν πλεον υπαρχει πληροφορηση για την υπολοιπη ευρωπη με την ποιοτητα ζωης ενος υπαλληλου σε σχεση με την ελλαδα, πολυ ευκολα πιστευω, αναρωτιεται κανεις "γιατι να τρεξω και να ξεπατωθω σε ενα κωλοωραριο (σπαστο επι το πλειστον) για 700 ευρω το μηνα χωρις καμμια προοπτικη και μελλον. Θα γυρισει αυτος ο ανθρωπος στο σπιτι του, τι ακριβως θα καταφερει να κανει με 700 ευρω; Ισα ισα, αν θα καταφερει να τα βγαλει περα (επι το πλειστον θα τσονταρει η συνταξη του γονεα). Ενας τετοιος ανθρωποπς λοιπον, δεν υπαρχει ουτε μια στο εκατομμυριο να νιωσει καλα το επομενο πρωι που θα παει για δουλεια.

Οταν λοιπον θα παει ο εργοδοτης σε αυτον και του ζητησει υποστηριξη και ηθικη (να δουλεψει περισσοτερο, με ζηλο κλπ), και οικονομικη (να μειωθει ο μισθος η αναγκαστικα καποιοι θα απολυθουν), το ολο θεμα πιστευω μοιαζει με ανεκδοτο στα αυτια του εργαζομενου.

Θα μου πεις και τι να κανει, ετσι ειναι τα πραγματα. Σωστα, αλλα μιας κι ετσι ειναι τα πραγματα, ας μην περιμενουμε απο τον εργαζομενο να ειναι διαφορετικα, παρεα με το "ετσι ειναι τα πραγματα" θα παει κι αυτος.

[DrLo]

θα το δω σαν απλος ανθρωπας και οχι σαν γιατρος.

δηλαδης,ο εργοδοτης,εκτος απο τον μισθο,τα ενσημα,αποζημιωση,δωρα διακοπων,χριστουγεννων,αδειας,τοκετου,και αλλων γ@μισι@τικων,πρεπει να κανει και συμβολαιο μονιμοτητας στο καθε εργαζομενο του.......χμμμμμ............και περιμενετε να ερθουν επενδυσεις...........

επιδης εκανε την μ@λ@κια ο αν.παπανδρεου με την μονιμοτητα στο δημοσιο,να την κανουν και οι ιδιωτες-εργοδοτες.

δεν μας εφταναν οι δημοσιοι,να εχουμε και στον ιδιωτικο τομεα,μικρους δικτατορισκους.

οχι,ο καθε εργαζομενος να εχει την δαμοκλειο σπαθη της απολυσης πανω απο το κεφαλι του ,και αν ειναι παραγωγικος,να μην ανησυχει.ο εργοδοτης ξερει ποιον θα κρατησει.

τα παραπανω τα λεω,γιατι και εγω σαν βιοτεχνης,εχω καθε μερα την εγνοια του πως θα παει η δουλεια μου αυριο και μεθαυριο.να εχει και ο εργαζομενος την εγνοια ,και μεγαλυτερη να εχει.βαζω κτηριο,μηχανηματα ,εργασια,και εχω μικροτερες απαιτησεις απο τους εργαζομενους,ημαρτον.

 

υγ.μην ανησυχητε,δεν απασχολω εργαζομενο.ουτε προκειτε,με αυτο το κατεστημενο.

 

υγ2.εξυπακουεται, η κριση στο ελλαντα πρεπει να ανατρεψει αυτο το κατεστημενο.τερμα η μονιμοτητα.-

 

Αυτό το λαμβάνω ώς απόδειξη ότι μπορείς να γίνεις γιατρός χωρίς να έχεις την παραμικρή ιδέα της Ιστορίας του τόπου σου αλλά και το τι συμβαίνει στον κόσμο γύρω σου και η επιβεβαίωση ότι ο καθένας μπορεί να λέει τη "γνώμη" του για το οτιδήποτε χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα ... και να πείθει και κάποιους.

[FilipposMD]

Αυτό το λαμβάνω ώς απόδειξη ότι μπορείς να γίνεις γιατρός χωρίς να έχεις την παραμικρή ιδέα της Ιστορίας του τόπου σου αλλά και το τι συμβαίνει στον κόσμο γύρω σου και η επιβεβαίωση ότι ο καθένας μπορεί να λέει τη "γνώμη" του για το οτιδήποτε χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα ... και να πείθει και κάποιους.

 

Δε νομίζω να είναι γιατρός πάντως. Εκτός αν δεν κατάλαβα τι εννοείς εσύ.

[skiabox]

Κι απ'οτι φαίνεται ακριβώς έναν αιώνα μετά, θα της γίνει η κηδεία .Not bad, not bad.

 

Εγώ δε βλέπω καμιά κηδεία.

Πάλι οι ίδιες ομάδες προστατευτήκαν με τη μόνη διαφορά ότι γύρω τους έχει καταρεύσει το σύμπαν οπότε θα έχουν και οι ίδιοι και άλλα προβληματα στο μέλον.

[Ather]

Υπάρχουν επιχειρήσεις πάντως που έχουν μόνιμους υπαλλήλους, δηλαδή θα πρέπει να κάνουν κάτι χοντρό για να φύγουν.

[slygeo87]

Εκεί λοιπόν πατούν και τα αφεντικά και σου λεν αφού δεν έχεις απαιτήσεις από τον εαυτό σου, πως έχεις μισθολογικές κι ότι άλλες απαιτήσεις από εμένα; Έχουμε κρίση και διεκπεραιωτές μιλιούνια.

 

Καταρχάς να σου θυμίσω ότι στο χωριό μου αφεντικά έχουν τα σκυλάκια και τα γατάκια, εν έτει 2011 ο εργαζόμενος έχει εργοδότη. Φιλικά στο λέω, ξέρω ότι το λες «έτσι» αλλά μη το χρησιμοποιείς καθόλου, είναι μαλακία.

Τώρα για τη πρόταση...που έκανα κουοτ, τι να πω. Σε ποια μισθολογική απαίτηση αναφέρεσαι δεν μπορώ να καταλάβω και για ποιο λόγο εγώ στην εκάστοτε δουλειά μου, θα πρέπει να θέλω να είμαι και δημιουργικός δηλαδή; Πριν έλεγες κάτι για θεμελιώδη δικαιώματα, δεν θυμάμαι, πρέπει να πάω πίσω και βαριέμαι. Πόσοι από εμάς, όταν προσλαμβάνονται σε μια καινούργια εργασία, απλά συμφωνούν με το «άμα σου αρέσει, αυτό είναι»; Για ποιο λόγο να είμαι παρόν την ώρα της δουλειάς μου όταν δεν πληρώνομαι τις υπερωρίες μου ή δεν παίρνω τα ένσημα μου;

Και τέλος πάντων, μια τελευταία απορία αν θες, πιστεύεις ότι οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα προσφέρονται για τέτοιου είδους δημιουργικότητα και εξέλιξη; Δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένους κλάδους, αναφέρομαι γενικότερα στον ιδιωτικό τομέα.

 

ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΠΑΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ.

[FilipposMD]

Μπορεί οι μαρξιστές να φρίξουν με αυτό που θα γράψω, αλλά εγώ νομίζω ότι οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι δεν είναι από διαφορετικούς πλανήτες. Ο εργαζόμενος που κοιτάει να χαζέψει για να περάσει το 8ωρο είναι αυτός που, αν τα φέρει η τύχη και γίνει εργοδότης, θα κοιτάει πώς να πληρώνει τα λιγότερα, δε θα δίνει κίνητρα και ψάχνεται να φάει τα ένσημα των εργαζομένων. Αντίθετα, αυτός που του αρέσει η δουλειά του και προσπαθεί να την κάνει καλά, τόσο για την ατομική του ικανοποίηση, όσο και για να αυξήσει τις προοπτικές εξέλιξής του, όταν γίνει εργοδότης, θα εκτιμάει τον σωστό υπάλληλο και θα τον ανταμείψει με προαγωγή-μπόνους-καλύτερες συνθήκες εργασίας.

 

Στην συγκεκριμένη χώρα και με τις παρούσες συνθήκες, οι πιθανότητες να συμπέσουν "σωστός" εργοδότης με "σωστό" εργαζόμενο και σε εταιρεία με τις οικονομικές δυνατότητες για αυξήσεις ή παροχές είναι μάλλον μικρή...

[slygeo87]

Δεν είπα να χαζέψει ο εργαζόμενος στο 8ωρο του Φίλιππε, ούτε να μην αγαπήσει αυτό που κάνει.

Μια εργασία ξέρουμε όλοι μας ότι είναι ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ. Συμφωνώ να κάνω αυτό, για τόσες ώρες, για τόσα χρήματα + την ασφάλεια.

Όταν όμως καταλήγουμε στο ότι τελικά καμία εταιρεία στο Ελλαδιστάν δεν έχει ΚΑΜΙΑ οικονομική δυνατότητα και προοπτική εξέλιξης για τη πάρτη της, είναι καμμένο χάρτι! (φαύλος κύκλος) Πώς είναι λοιπόν δυνατόν, ένας που έχει μία τέτοια επιχείρηση, να δίνει ένα 700αρι το μήνα στον εργαζόμενο και να νομίζει ότι τον πληρώνει χρυσάφι; Και το χειρότερο να απαιτεί να του βγάλεις δουλειά που δεν ανταποκρίνεται στο μισθό που πληρώνεσαι; Παρεξήγηση νομίζω. Απλώς με χάλασε αυτό που διάβασα πριν..όπου διαφωνεις πες.

[FilipposMD]

Επί της ουσίας, δεν διαφωνώ σε τίποτα. Μόνο στα απόλυτα "καμία εταιρεία", "καμία οικονομική δυνατότητα" κτλ., τα οποία νομίζω κι εσύ δεν εννοείς. Κι εγώ ως εργαζόμενος μισθωτός μιλάω και πολλές φορές γκρινιάζω για τον μισθό μου που θεωρώ ότι είναι αναντίστοιχος των προσόντων και της δουλειάς μου. Αλλά να πω την αλήθεια, αν γινόμουν εργοδότης και δεν υπήρχαν ελάχιστοι μισθοί κτλ, μερικούς συναδέλφους μου θα τους πλήρωνα με 300 ευρώ το μήνα κι αν θέλουν, γιατί για τόσο δουλεύουν. Και η τεμπελιά ή η αχρηστία τους δεν οφείλεται στον χαμηλό μισθό τους, αλλά στο κεφάλι τους. Αντίθετα, κάποιους άλλους θα τους χρυσοπλήρωνα, γιατί χωρίς αυτούς το μαγαζί θα κλείσει.

 

Δεν είμαι σίγουρος αν ο υψηλός μισθός είναι προϋπόθεση για να δουλέψεις καλά ή το να δουλέψεις καλά είναι προϋπόθεση για να πάρεις υψηλό μισθό. Στον δικό μου τον χώρο, είναι πολύ συχνό να πηγαίνεις κάπου αμισθί, προκειμένου να δείξεις ότι αξίζεις και να σου δώσουν δουλειά και αντίστοιχο μισθό. Το έχω κάνει κι εγώ, και μετά από κάποιο διάστημα πήρα και αύξηση, παρά τις δύσκολες εποχές. Αλλά ήξερα ότι υπήρχε προοπτική (έστω περιορισμένη) και προσπάθησα να γίνω απαραίτητος. Αν ήμουν σε άλλου είδους δουλειά/εταιρεία και έβλεπα ότι ο εργοδότης δε θέλει να κρατήσει στελέχη, ομολογουμένως κι εγώ δεν θα τα έδινα όλα.

[slygeo87]

Καλά αυτό το "τεμπελιά & αχρηστία" είναι πολύ υποκειμενικό. Δύσκολα να σε κρατήσει κάποιος όταν καταλάβει ότι δεν εργάζεσαι έτσι όπως πρέπει.

Αναφέρομαι στα προβλεπόμενα, όχι στη δημιουργικότητα που μου τσαμπουνάτε.

Απαραίτητος ως ιδιωτικός υπάλληλος δεν είσαι για κανέναν. Κανένας αναντικατάστατος που λέμε..

Τώρα το "κάποιος θα παίρνει 300", (αν θες το εξηγείς, εννοείς ξέρω 'γω σε 3ώρο-4ώρο; ) "κάποιος θα παίρνει 1200", προφανώς και ανήκει στη κρίση σου σαν εργοδότη που θα 'σαι, το ελάχιστο όμως που οφείλεις να κάνεις ειναι να πληρώσεις αυτά που ορίζει ο νόμος.

[FilipposMD]

Τα 300 ήταν τρόπος του λέγειν. Προφανώς δεν γίνεται να δώσεις κάτω από τον κατώτατο μισθό. Απλώς, λέω ότι μερικοί άνθρωποι απλά δεν μπορούν να είναι αξιοπρεπείς υπάλληλοι σε κάποιους τομείς. Λόγω χαμηλού IQ, λόγω προβληματικής προσωπικότητας, όπως θες πες το. Και δε νομίζω ότι απολύονται τόσο εύκολα. Εξαρτάται και από το είδος της δουλειάς βέβαια και καθένας έχει περισσότερες εμπειρίες από τον τομέα του. Εγώ κινούμαι σε επιχειρήσεις που έχουν βασικά προσωπικό με μακροχρόνια εκπαίδευση και τους ενδιαφέρει αρκετά να κρατάνε τους εργαζόμενους για καιρό, για να μην εκπαιδεύουν συνέχεια καινούργιους. Άρα, αυτή η σχέση εμπιστοσύνης εργοδότη-εργαζομένου είναι πιο ισχυρή. Υποθέτω ότι σε άλλους τομείς, όπου είναι πιο εύκολο να αλλάζεις υπαλλήλους, οι εργοδότες επιδιώκουν τη συνεχή ανανέωση του προσωπικού, για να μη δίνουν αυξήσεις, μπόνους κτλ.

 

Οκ, κανείς αναντικατάστατος, αλλά υπάρχει ο πολύ χρήσιμος και ο λιγότερο. Όσο πιο χρήσιμος, τόσο πιο πιθανό να σε προσέξει ο εργοδότης σου.

[ikaruga24]

Θεωρω μια απο τις βασικες παραμετρους το μισθο (μιλωντας παντα για τον ιδιωτικο τομεα).

Οταν ο βασικος μισθος ξεκινουσε απο τα 700 ευρω, ειναι πολυ δυσκολο για τον εργαζομενο να νιωσει καλα, να δουλεψει με κεφι, να γινει παραγωγικος. Ειδικα οταν πλεον υπαρχει πληροφορηση για την υπολοιπη ευρωπη με την ποιοτητα ζωης ενος υπαλληλου σε σχεση με την ελλαδα, πολυ ευκολα πιστευω, αναρωτιεται κανεις "γιατι να τρεξω και να ξεπατωθω σε ενα κωλοωραριο (σπαστο επι το πλειστον) για 700 ευρω το μηνα χωρις καμμια προοπτικη και μελλον. Θα γυρισει αυτος ο ανθρωπος στο σπιτι του, τι ακριβως θα καταφερει να κανει με 700 ευρω; Ισα ισα, αν θα καταφερει να τα βγαλει περα (επι το πλειστον θα τσονταρει η συνταξη του γονεα). Ενας τετοιος ανθρωποπς λοιπον, δεν υπαρχει ουτε μια στο εκατομμυριο να νιωσει καλα το επομενο πρωι που θα παει για δουλεια.

Οταν λοιπον θα παει ο εργοδοτης σε αυτον και του ζητησει υποστηριξη και ηθικη (να δουλεψει περισσοτερο, με ζηλο κλπ), και οικονομικη (να μειωθει ο μισθος η αναγκαστικα καποιοι θα απολυθουν), το ολο θεμα πιστευω μοιαζει με ανεκδοτο στα αυτια του εργαζομενου.

Θα μου πεις και τι να κανει, ετσι ειναι τα πραγματα. Σωστα, αλλα μιας κι ετσι ειναι τα πραγματα, ας μην περιμενουμε απο τον εργαζομενο να ειναι διαφορετικα, παρεα με το "ετσι ειναι τα πραγματα" θα παει κι αυτος.

 

Ακριβως αυτο. Θεωρω οτι ο περισσοτερος κοσμος που γραφει στο φορουμ του ινσομνια απεχει απο αυτην την πραγματικοτητα. Δεν το λεω με κακη εννοια. Απλα αλλες οι εμπειριες καποιου που ασχολειται με "σοβαρα" πραγματα στον επαγγελματικο του τομεα και αλλες αυτου που πασχιζει να τα βγαλει με 700 ευρω και χωρις κανενα μελλον ή καποια εξελιξη μεσα απο την οποιαδηποτε εργασια του χωρια τα "αφεντικα" (πλεον αυτος ο ορος εχει ουσιαστικη σημασια στην Ελλαδα ασχετα αν συμφωνω με Slygeo) που πλεον εχουν αποθρασυνθει εντελως και σου μιλανε σαν τελειωμενο που πλεον εχεις κρεμαστει απο τα @@ τους.

 

Οταν λοιπον η συμπεριφορα ειναι τετοια τοσο στο ψυχολογικο κομματι οσο και στο μισθολογικο (ουυυυ ξερεις ποσσοι κανουν ΚΡΑ για να παρουν τη θεση σου? Κοιτα ποσοι ρωτανε καθε μερα για μια θεση) τοτε με τι ψυχολογια να δουλεψεις και να παραγεις? Γιατι να το κανω οτα τις "καλες" μερες δεν παιρνω καποιο μπονους ενω τις "κακες" μερες παιρνω μερες αδεια (χωρις αποδοχες φυσικα)?

[Τοξοβολος_UK]

Ναι αλλα η αμοιβη ειναι μολις ενα σκελος των ''αντιλαμβανομενων'' κινητρων για να παραγουμε,αποδωσουμε,δημιουργησουμε κτλ.Δλδ σαφως αν βλεπω οτι τιθεται θεμα βιοποριστικο θα σκιστω τουλαχιστον να την βγαλω κουτσα κουτσα για να μην πεινασω (βλεπετε Maslow hierarchy of needs theory) αλλα απο κει κ περα τι γινεται?

 

Με λιγα λογια αισθανομαι οτι ΔΕΝ ειναι τα χρηματα το κυριο θεμα ειδικα με την οικονομικη κριση στην Ελλαδα.Σημαντικοι Ψυχολογικοι παραγοντες οπως το Job Satisfaction and security, η προοπτικη εξελιξης ,career development, home-work balance κτλ φαινεται να παλαντζαρουν σημαντικα στην Ελλαδα του σημερα.

 

Ο ΜcClellant ειχε μια γαματη content θεωρια των κινητρων στην εργασια που μιλαει για 3 βασικες αναγκες στον εργασιακο χωρο οι οποιες πρεπει να καλυφθουν προκειμενου να κινητοποιηθουμε κ να αποδωσουμε τα μεγιστα. Need for achievement,affiliation and power!Οι προσωπικοτητες ειδικα που εχουν αυξημενη αναγκη για επιτευξη δεν αρκουνται στην οικονομικη αμοιβη αλλα αμοιβη για εκεινους ειναι η υψηλοτατη αποδοση στην εργασια!Πιο συγκεκριμενα τετοιες προσωπικοτητες (κ ειναι πολλοι) προτιμουν εργασιακα περιβαλλοντα στα οποια μπορουν να αναλαβουν υψηλες ευθυνες για επιλυση προβληματων,υπολογιζουν καλα τα ρισκα κ θετουν επιμερους κ ρεαλιστικους στοχους ωστε να συνεχιζουν να μπορουν να παραγουν ,εχουν σημαντικα αναγκη την επιβεβαιωση μεσα στο εργασιακο περιβαλλον κ το συνεχες feedback ωστε να κανουν εναν αυτοελεγχο για το εαν η οχι τα πηγαινουν καλα.Η οικονομικη αμοιβη ΔΕΝ ειναι το κλειδι στην παραγωγικοτητα αυτων των ανθρωπων αλλα η επιτυχια κ η ολοκληρωση more efficiently καποιου task.

 

Γενικα,δεν ειμαι πεποισμενος οτι το χρημα κινει τα νηματα στην εργασια απαραιτητα...κ επειδη σαφως δεν ειναι μονο αυτο,σκεφτομαι οτι η χαλια οικονομικη κατασταση στην Ελλαδα δρα πολυπαραγωντικα πανω στην ψυχολογια του μεσου εργαζομενου μιας κ επειδεινωνει ολα τα επιμερους

[ikaruga24]

Οταν παιρνεις 700 το μηνα τοτε το χρημα ειναι το Α και το Ω σε μια εργασια. Θα κανω 10 φορες μια δουλεια που μου δινει (πχ) 2000 ευρω το μηνα και δεν μου αρεσει (θα μου αρεσει μολις πεσει ο πρωτος μισθος) παρα μια δουλεια που μου αρεσει αλλα παιρνω 700 ευρω. Φαντασου τωρα να δουλευεις σε δουλεια που ΔΕΝ σου αρεσει αλλα παιρνεις και 700 ευρω και εχεις και τις απειλες, εξαναγκασμους, συμπεριφορα "αφεντικου", ανασφαλεια, 2μηνες συμβασεις κτλ τοτε τι να προσφερει ο εργαζομενος? Σε τι τον θες να αποδοσει και γιατι να μην γαμησει τον εργοδοτη στην πρωτη ευκαιρια (αφου και αυτος αυτο κανει)?

 

Δεν ξερω πως τα εχετε στο England αλλα εδω οπως ειπε καποιος σχεδον ολα τα "αφεντικα" εχουν κομπλεξ ανωτεροτητας, οτι φαμε οτι πιουμε και οτι αρπαξει ο κωλος μας, προτιμω να καταστρεψω την επιχειρηση μου απο το να κανω μερικες ουσιαστικες αλλαγες, ειμαστε "μπακαλικο" και οχι επιχειρηση και πολλα ακομα ωραια.

 

Αν ο ιδιος ο εργοδοτης δεν λαμβανει στα σοβαρα την ιδια την δικη του επιχειρηση πως περιμενει να κανει το ιδιο ο εργαζομενος?

[Critter]

Η μονιμότητα στο δημόσιο τομέα είναι αντιπαραγωγική αλλα δεσμοθετήθηκε για να προστατέυσει τους δημοσιους υπαλλήλους απο πολιτικές σκοπιμότητες. Δεν ξέρω ποσο πιο απλα πρεπει να διατυπωθει για να το καταλάβουν ορισμένοι.

Το προβλημα είναι η διαχείριση της μονιμότητας που την κάνει πλήρως αντιπαραγωγική. Π.χ μονιμότητα με 700€ μισθο και 1500€ σε μπόνους με μετρήσιμους συντελεστές απόδοσης, θα ήταν πολύ πιο παραγωγικη. Μην έιστε λοιπον πρόβατα του χοντρού και βάλτε το νιονιο να δουλέψει. Ελεος πια με το μίσος για τους δημοσίους υπαλλήλους. Δεν φταίνε σε τίποτα. Άλλοι δημιούργησαν αυτό το τερατούργημα της δημόσιας διοίκησης. Ποιος απο σας τους νταήδες αν του δίναν 2000€ για να κάθετε θα τα επέστρεφε πίσω και θα έλεγε οτι δεν τα αξίζει για τη δουλειά που κάνει? Η υποκρισία σε ΟΟΟΛΟ της το μεγαλείο.

Αν η μονιμότητα καταργηθει θα μιλάμε πλέον με όρους διαφθοράς που δεν μπορώ καν να φανταστω. Επαναλαμβάνω λοιπόν οτι δεν ειμαι υπερ της μονιμότητας όπως υπάρχει σήμερα αλλα είμαι υπέρ αυτής με την κατάλληλη διαχείριση.

Επίσης, καλό θα είναι να ενημερωθείτε για τις συμβάσεις των δημοσίων υπαλλήλων για να διαπιστώσετε οτι ουσιαστικά πρόκειται για συμβάσεις αορίστου χρόνου και πολύ απλα το κράτος δεν έχει μηχανισμούς (και δεν θέλει) για να ελέγξει ποιοι πρέπει να απολυθούν. Απολύσεις στις συμβάσεις των, προβλέπονται. Αν απολυθεί φυσικά κανείς, θα πέσουν πάνω τους οι συνδικαλιστες. Αλήθεια, ποιος δημιουργησε το τερατουργημα του συνδικαλισμού στην Ελλάδα? Ποιοι προσλάβανε ολόκληρες οικογένειες (για να μην πώ περιοχες = βλ.κρήτη) στο δημόσιο για πολιτικές σκοπιμότητες? Γιατι να την πληρώνουν για αυτούς, οι όποιοι δημόσιοι υπάλληλοι, μπήκαν με το σπαθί τους?

 

Σχετικα με το πρόβλημα που περιγράφει ο topic starter, δημιουργείται όταν υπάρχει υπερπροσφορα εργασίας και οι εργοδότες μεταφέρουν στους εργαζομένους εμμέσως τον φόβο του "ουδεις αναντικατάστατος". Ταυτόχρονα του μειώνουν το μισθο (ή λενε οτι μπορει να γίνει) γιατι όσα λεφτα και να πάρει ο εργαζόμενος "για την εποχή καλά ειναι" και δένει το γλυκό. Γενικότερα όταν κάποιος νιώθει να απειλείται, γίνεται αντιπαραγωγικός. Ιδιαίτερα δε, οταν έχει να κάνει με Έλληνες επιχειρηματίες που δεν έχουν ιδεα απο διοίκηση ανθρωπίνων πόρων, τοτε κλάφτα χαράλαμπε.

Ένας ιδιωτικός υπάλληλος οποιαδήποτε στιγμή απειλείται καθως δεν του εγγυάτε κανείς οτι δεν θα απολυθεί. Αυτό είναι και το όριο της απειλής το οποίο τον κάνει παραγωγικό. Μεγαλύτερη απειλη, αντιστρέφει το αποτέλεσμα. Δεν χρειάζεται λοιπόν ο εργοδότης να του φορτωνει περισσότερο άγχος σχετικά με το μέλλον του.

Στην εταιρία που δουλέυει φίλη μου, η διευθύντρια τους, τους αναφέρει σχεδόν καθημερινα ότι έχει πλέον 100αδες χιλιάδες επιλογές απο την αγορά εργασίας. Πως αυτή η γυναίκα έγινε manager, ενας θεός ξέρει.