Προς το περιεχόμενο

Koufo-Ntinas!Filaki


-Sds-

Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • Απαντ. 53
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση
Δημοσ.

</font><blockquote><font size="1" face="Verdana, Helvetica, sans-serif">quote:</font><hr /><font size="2" face="Verdana, Helvetica, sans-serif">Originally posted by agpr:

<strong>ok,

ο έχων ώτα ακούειν,ακουέτω και ο έχω νουν νοείν,νοείτω <img border="0" title="" alt="[Wink]" src="images/icons/wink.gif" /> </strong></font><hr /></blockquote><font size="2" face="Verdana, Helvetica, sans-serif">Simfono apolitos.Den prepei na exeis parapono pados kathos simfonhsa kai mazi sou;).H alitheia vevea einai oti to post sou an to paroume apo thn eironikh pleyra,tote me thigei.Distixos omos pio ellinika ap'oti ta egrapsa parapano den mporo.Opote pos les kai si o kathenas mporei na krinei.

Epishs na kano kai mia dieykrinhsh giati tora pou ksanadiavasa to post grafo "To thema me ton tsekoura opos anefera kai parapano,mou to eipe protos o pateras ths kopelas mou kai ayto epeidh fovotane mhn ton piasoune kathoti sidrofos"

Enoo oti fovotane mhn piasoune ton tsekoura.To leo ayto giati mporei kaneis na to ermhneysei oti ennousa mhn piasoune ton idio.

 

Kai telos na kano mia parathrhsh pou logika tha prepei na thn exete kanei kai seis:Se kathimerines sizhthseis pou akouo sto dromo(apo gnostous kai agnostous),opos epishs kai sta forums-chats,exo diapistosei oti den exei sighnhthei kai idietera o kosmos pou silavane thn 17N.Malista poli deixnoun na lipountai kiolas.To apotelesma ayths ths diapistoshs,logika tha apotipothei kai sthn epomenh dhmoskophsh opou den pisteyo oti tha exoume drastikh anodo stis monades tou pasok.Alloste eidika sthn athina,ton kosmo ton sighnhsan poli perisotero oi plimires para h 17N.Eseis ti exete na peitai gi ayto?Den to exete parathrhsei?

Δημοσ.

Critter,πράγματι το τελευταίο post μου επιδέχεται πολλών αναγνώσεων.Πάντως δεν είχα στόχο να σε ειρωνευθώ.Λυπάμαι,αν έτσι το εξέλαβες,πραγματικά το λάθος ήταν δικό μου και θα έπρεπε να είμαι πιο σαφής <img border="0" title="" alt="[Frown]" src="images/icons/frown.gif" /> .Πιστεύω πως:

1.Η εικόνα δεν είναι ακόμα πλήρης και οι διαδικασίες είναι εν εξελίξει

2.Την ουσία τις υποθέσεως,αλλά όχι τις τεχνικές λεπτομέρειες,θα την έχουμε πλήρη με το πέρας της δίκης.

3.Η ανθρωπογεωγραφία της ελληνικής τρομοκρατίας των δεκαετιών '70-'00 είναι πλέον γνωστή.

Δημοσ.

Παιδιά κανένα Site με φωτογραφίες καθώς και με πληροφορίες για κάθε μέλος ενεργό ή μη της 17 Νοέμβρη υπάρχει; <img border="0" title="" alt="[big Grin]" src="images/icons/grin.gif" /> Θέλω να μάθω τι έκανε ο καθένας ξεχωριστά..Τις φωτογραφίες για ταπετσαρία! <img border="0" title="" alt="[Razz]" src="images/icons/tongue.gif" />

Δημοσ.

Psakse mhpos exei kana site o zervompeakos. <img border="0" title="" alt="[Razz]" src="images/icons/tongue.gif" />

Pados xlomo na vreis tis pragmatikes apologies giati ap'oti katalava,dikaioma se aytes exoun mono oi dikhgoroi ton thimaton tis 17N kathos kai ton tromokraton...Ektos an ennoeis tis kathgories pou lene sta kanalia(pou den einai diskolo na tis vreis sta gnosta eidhseografika sites,kanontas ena search.Parepiptodos ekei tha vreis logika kai fotografies.

Ayta

Δημοσ.

</font><blockquote><font size="1" face="Verdana, Helvetica, sans-serif">quote:</font><hr /><font size="2" face="Verdana, Helvetica, sans-serif">Originally posted by Critter:

<strong> </font><blockquote><font size="1" face="Verdana, Helvetica, sans-serif">quote:</font><hr /><font size="2" face="Verdana, Helvetica, sans-serif">Originally posted by agpr:

<strong>ok,

ο έχων ώτα ακούειν,ακουέτω και ο έχω νουν νοείν,νοείτω <img border="0" title="" alt="[Wink]" src="images/icons/wink.gif" /> </strong></font><hr /></blockquote><font size="2" face="Verdana, Helvetica, sans-serif">Kai telos na kano mia parathrhsh pou logika tha prepei na thn exete kanei kai seis:Se kathimerines sizhthseis pou akouo sto dromo(apo gnostous kai agnostous),opos epishs kai sta forums-chats,exo diapistosei oti den exei sighnhthei kai idietera o kosmos pou silavane thn 17N.Malista poli deixnoun na lipountai kiolas.To apotelesma ayths ths diapistoshs,logika tha apotipothei kai sthn epomenh dhmoskophsh opou den pisteyo oti tha exoume drastikh anodo stis monades tou pasok.Alloste eidika sthn athina,ton kosmo ton sighnhsan poli perisotero oi plimires para h 17N.Eseis ti exete na peitai gi ayto?Den to exete parathrhsei?</strong></font><hr /></blockquote><font size="2" face="Verdana, Helvetica, sans-serif">Το οτι πιάσανε την 17Ν σίγουρα δεν έλυσε όλα τα προβλήματα του έθνους,λογικό είναι να μην πετάνε από την χαρά τους,σε ακραίες περιπτώσεις θα έλεγα ότι εξαρτάται απο το κόμμα που υποστηρίζουν,χαρά οι πρασινοφρουροί,αδιαφορία,σύγχιση εώς και οργή οι αντιπολιτευόμενοι.Πάντως οι περισσότεροι πιστεύω ήταν της άποψης ότι το θέμα δεν τους αφορά,κάτι στο οποίο διαφωνώ όπως έχω ήδη πει.

 

Μεγάλο θέμα είναι για μένα το γεγονός ότι άφησαν έστω και για λίγο την Σωτηροπούλου (για να μη μιλήσω για δικαστική ρόμπα),αν θεωρείς ότι είναι μέλος μιας οργάνωσης που ειναι ασύλληπτη για 27 χρόνια τότε τι άλλο είναι αν όχι ύποπτη φυγής;Αλλά στην ελλάδα ο κάθε δικαστικός θέλει να δώσει το δικό του σόου,μην τυχόν και δεν μάθουμε το όνομα του.

 

Επίσης η Λιάνα Κανέλλη τι ακριβώς νομίζει ότι κάνει αναμεταδίδοντας τις απειλείς του Σάββα για τον Διώτη;Δημοσιογραφία;Εδώ θα μπορούσα να πω πολλά βαριά,αλλά μονό εσεις θα τα ακούγατε κι όχι αυτή που θα πρεπε.

Δημοσ.

Αυτό το κείμενο του Κώστα Γεωργουσόπουλου που ακολουθεί ήθελα να το κάνω post εδώ και κάποιες μέρες, αλλά όλο το ξεχνούσα. Το μόνο σχόλιο που θα κάνω είναι ότι συμφωνώ απόλυτα. Δημοσιεύτηκε στα Νέα το Σάββατο 14 Σεπτέμβρη.

 

Η αλεπού στο παζάρι

 

Για ποια πολιτική ευθύνη ομιλεί ο ευρωλιγούρης μελισσοκόμος, ο αστράτευτος, φυγόστρατος, φοροφυγάς, πολυώνυμος, κουμπουροφόρος, θρασύδειλος, μικροαστός ανθρωπίσκος;

 

Θα του επιτραπεί να ευτελίσει και να βρωμίσει και τις πλέον βαρύνουσες έννοιες της δημοκρατικής ηθικής; Για ποια αξιοπρέπεια μιλάει ο ασύστολος μασκαράς, που κατέστησε φονικό του χόμπι την αντιποίηση κάθε αρχής;

Η εύθυνα και αι εύθυναι, στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία, ήταν έννοιες που αναφέρονταν σε θεσμούς της Πόλεως που είχαν να κάνουν με καταλογισμό, τιμωρία και κολασμό πολιτών που είχαν αναλάβει δημόσιο λειτούργημα ή αποστολή, είχαν εκτελέσει υποχρέωση που τους επέβαλε αξίωμα, με το οποίο τους είχε επιφορτίσει να υπηρετήσουν η Πόλις.

Αν ανατρέξει κανείς στα ειδικά λεξικά θα αντιληφθεί πως αι εύθυναι, οι ευθύνες, απαντούν ως όρος κυρίως στα ρητορικά κείμενα, στον Αριστοφάνη, όταν ελέγχει δημόσιους λειτουργούς, στα πολιτικά έργα του Πλάτωνα και, βεβαίως, στην Αθηναίων Πολιτεία του Αριστοτέλη, όπου αναφέρονται οι θεσμοί του ʼστεως, τα αρμόδια όργανα που είναι επιφορτισμένα με την άσκηση των θεσμικών όρων και οι προβλεπόμενοι καταλογισμοί.

Αναλαμβάνω την ευθύνη, λοιπόν, σημαίνει ότι λογοδοτώ σε κάποιον θεσμό, σε μια δημόσια αρχή, σε μια νομοθετημένη και με δημοκρατικές διαδικασίες, διαφανείς και κυρωμένες, από τη λαϊκή συναίνεση διά ψήφου, ρητή υποχρέωση ή εντολή.

Σε μια δημοκρατική πολιτεία υπάρχουν αρχές, αν θέλετε ακόμη και δόγματα, αξιώματα τα οποία έχει κυρώσει περιβάλλοντάς τα με τον μανδύα τής νομιμότητας η λαϊκή κυριαρχία. Τα πάντα πηγάζουν από τη λαϊκή κυριαρχία, αποτυπώνονται ως αξιώματα και αρχές στο Σύνταγμα και από το Σύνταγμα εκπορεύονται όλοι οι θεσμοί, οι νόμοι και οι διατάξεις. Δεν είμαι νομικός, κι ας μου συγχωρεθούν ακόμη οι νομικές βαναυσότητες, αλλά είμαι πολίτης, όπως όλοι όσοι με διαβάζουν εδώ, και έτσι απλοϊκά αντιλαμβανόμαστε τη νομιμότητα. Κάπου αισθανόμαστε, βρε αδελφέ, ότι λογοδοτούμε. Υπάρχει ένα πεδίο αναφοράς, ορατό, σαφές, λογικό, κοινά αποδεκτό, δόκιμο, εμπειρικά αποδεδειγμένο, στο οποίο ο καθένας αυθορμήτως, ενστικτωδώς, αλλά εντέλει συνειδητά στρέφεται.

Το έχω αναφέρει και άλλες φορές, κάθε πράξη (και πράξη είναι κάθε δράση αξιολογούμενη και αξιολογική) ανήκει σε ένα πεδίο τιμών, όπως λέμε στα Μαθηματικά, το οποίο φαίνεται σε ένα πεδίο αναφοράς και επαληθεύεται σ' αυτό. Στις Σέβρες υπάρχει πάλι ένα μέτρο από ιρίδιον (μέταλλο που δύσκολα συστέλλεται και διαστέλλεται και μόνο σε υψηλές θερμοκρασίες) φυλασσόμενο στο Μουσείο Μέτρων και Σταθμών και είναι το πεδίο αναφοράς για κάθε μέτρο του εμπορίου. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως κάθε πεδίο αναφοράς μπορεί να είναι, όπως και το μέτρο των Σεβρών, αυθαίρετο. Το καθιστά έγκυρο η κοινή παραδοχή, η συμφωνία.

Είναι κάτι σαν τη γλώσσα και τους γλωσσικούς κώδικες, μια συνθήκη, όπου οι συμβαλλόμενοι αποφασίζουν και δέχονται να συνδέουν ένα νόημα με έναν συγκεκριμένο ήχο.

Ας γυρίσουμε τώρα στις πολιτικές ευθύνες. Για να υπάρχει ανάληψη ευθύνης πρέπει απαραιτήτως να υπάρχει ένα πεδίο που αναφέρεται σε αρχές και αξίες κυρωμένες από τη δημοκρατική νομιμότητα, μέσω των διαφανών δημοκρατικών θεσμών. Ο δικαστής, ο πρέσβης, ο έφορος, ο τελώνης, ο στρατηγός, ο αστυνόμος, ο δάσκαλος, ο δημόσιος λειτουργός, αλλά και ο έμπορος λογοδοτούν σε έναν εντολέα, είναι εντολοδόχοι των δημοκρατικών θεσμών και σε αυτούς δίνουν λογαριασμό. Γι' αυτό και στην αρχαία Αθήνα υπήρχαν δύο αξιώματα, με τα οποία οι λειτουργοί τους ήλεγχαν τις παρεκκλίσεις των «ανεύθυνων», οι εύθυνοι και οι λογισταί. Οι πρώτοι τεκμηρίωναν την παρέκκλιση από τη δημοκρατική ευθεία και οι λογισταί κατελόγιζαν το τίμημα, εκτιμούσαν το μέγεθος της παρέκκλισης από τον κανόνα και επέβαλλαν την ποινή.

Έτσι αισθάνεται κανείς, κάθε απλός πολίτης, την έννοια της πολιτικής ευθύνης. Λογοδοσία στη συνταγματικά εκφρασμένη λαϊκή κυριαρχία και στα αρμόδια, νόμιμα συγκροτημένα, όργανα. Ποια πολιτική ευθύνη, λοιπόν, θέλει να μας πείσει πως αναλαμβάνει ο ευρωλιγούρης μελισσοκόμος; Ποια πόλη αυτός και ποιους θεσμούς αναγνώρισε, ποιας θεσμικής αρχής την εντολή ανέλαβε την υποχρέωση να υπηρετήσει; Ως πολίτης παρέβη όλους τους νόμους. Φυγόστρατος, φοροφυγάς, ψευδώνυμος. Ο νόμος προστατεύει ακόμη και εκείνον που έχει αντιρρήσεις συνειδήσεως και αρνείται τη στράτευση. Όχι, αυτός κρύφτηκε από την υποχρέωση του νόμου. Έκανε ιδιαίτερα μαθήματα Μαθηματικών αφορολόγητα, εμπορευόταν μέλι και δεν είχε φορολογικό μητρώο. Με ψεύτικο όνομα κατόρθωσε αυτός, ο πολέμιος (!) της παγκοσμιοποίησης, του καπιταλισμού και κάθε εξουσίας, να αρμέξει το κοινοτικό ταμείο, υποβάλλοντας κάθε απαραίτητο χαρτί, ευπειθέστατος, ο αντιεξουσιαστής!

Σε ποιον λογοδοτεί; Στο σοσιαλιστικό του όραμα, σε έναν αφηρημένο Λαό-Θεό, του οποίου αυθαίρετα αποφάσισε αυτός να είναι ο προφήτης του; Είναι δυνατόν να θέλει να μας πείσει ότι αυτός και οι δύο οικογένειες με τους φίλους τους, όλοι κι όλοι καμιά σαρανταριά, εκπροσωπούν τον Λαό; Αυτοί τάχα είναι οι εκλεκτοί, η φωτισμένη πρωτοπορία; Φοβάμαι πως πίσω από τις μεταφυσικές τους αυτές αναγωγές σε ένα φανταστικό μοντέλο Λαού κρύβεται το παλιό αιμοσταγές δόγμα της διαβόητης πεφωτισμένης Δεσποτείας της Ευρώπης: «Τα πάντα διά τον Λαόν και ουδέν διά του Λαού». Υψώνουν ένα σκιάχτρο, ένα είδωλο, μια Νεφέλη την ονομάζουν Λαό, το φορτίζουν με όλες τις συμπλεγματικές τους ματαιώσεις και, αφού φουσκώσουν το ασκί, το μπαλόνι με φρέσκο αέρα, παίρνουν από αυτό αμπάριζα και αρχινάνε το κουμπούριασμα. Ε, σ' αυτόν τον αέρα τον φρέσκο λογοδοτεί ο ευρωλιγούρης μελισσοκόμος! Αέρας φρέσκος ήταν το όραμά του, κάτι σαν τα τζάμια που φαντάζονται πως βλέπουν οι γριούλες την Παναγία.

Σ' αυτό ας απολογηθεί. Αλλά αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την Πόλιν, τους πολίτες, τον συντεταγμένο Λαό και τους θεσμούς. Ευθύνη έχει και αν έχει ράκη συνειδήσεως ας αναλάβει την ευθύνη των πράξεών του στο εν ημίν Δαιμόνιο, στον Σωκρατικό ελεγκτή. Όχι, όμως, πολιτική ευθύνη. ʼπολις επέλεξε να είναι, φυγάς, αλήτης, έκκεντρος, ως παράνομος Ιούδας ουκ ηβουλήθη συνιέναι. Δεν συμπορεύεται μαζί μας, δεν είναι οδοιπόρος στη δύσβατη, δυσχερή ανωφέρεια της δημοκρατικής δοκιμασίας. Δεν είναι συμπολίτης μας.

Ο Σοφοκλής, στο αριστουργηματικό Α' Στάσιμο της «Αντιγόνης», αντιπαραθέτει τον Υψίπολιν και τον ʼπολιν άνθρωπο: «Όποιος κρατεί τον ανθρώπινο νόμο και του θεού το δίκιο που όρκος το δένει σφιχτός (πολίτης) Υψίπολις· (αλήτης και φυγάς) ʼπολις όποιος κλωσσάει τ' άδικο, μακάρι και μ' αποκοτιά (τόλμας χάριν)». Ο ευρωλιγούρης μελισσοκόμος ξεπέρασε τα όρια, έγινε φονιάς, γύρισε ξανά τον κόσμο πριν από τη Δίκη στον ʼρειο Πάγο. Γύρισε ξανά τον κόσμο στην περίοδο των Παγετώνων, στον σπηλαιάνθρωπο τον ροπαλοφόρο. Θρασύδειλος, στήνει παγανιά στους αμέριμνους πολίτες και χτυπάει πισώπλατα. Και αξιώνει να του αναγνωρίσουμε αξιοπρέπεια. Μα, είναι αξιοπρεπής όποιος, συνεχώς, φοράει μάσκα, μουτσούνα και κρύβεται στα φουστάνια της γυναίκας του, που ληστεύει τράπεζες αλλοτριώνοντας (τι ρήμα!) τα καπιταλιστικά χρήματα για να κτίσει εξοχικές βιλίτσες, φάρμες, να ζει σαν συμβιβασμένος - πάντα μασκαρεμένος - μικροαστός, αποτυπώνοντας στην κάμερά του τυπικές, συντηρητικές, σχολικές επιδείξεις;

Μιλούν για αξιοπρέπεια άνθρωποι που με το ίδιο χέρι που αφαιρούσαν ανθρώπινες απροετοίμαστες ζωές, ζωγράφιζαν αγίους, κατασκεύαζαν λύρες, λάτρευαν την αττική μέλιτα. Πώς μπορεί να απαιτούν να τους αναγνωριστεί ίχνος αξιοπρέπειας, όταν έχουν βρωμίσει με τα ματωμένα χέρια τους τα πιο άγια και ανιδιοτελή πράγματα, τη γεωργία, την πίστη και την τέχνη;

Ντύθηκε η αλεπού γιατρός, ξεπάστρεψε το κοτέτσι και αναλαμβάνει, λέει, την ευθύνη της παράνομης άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος!

Θα του επιτραπεί να ευτελίσει και να βρωμίσει και τις πλέον βαρύνουσες έννοιες της δημοκρατικής ηθικής; Για ποια αξιοπρέπεια μιλάει ο ασύστολος μασκαράς, που κατέστησε φονικό του χόμπι την αντιποίηση κάθε αρχής;

Η εύθυνα και αι εύθυναι, στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία, ήταν έννοιες που αναφέρονταν σε θεσμούς της Πόλεως που είχαν να κάνουν με καταλογισμό, τιμωρία και κολασμό πολιτών που είχαν αναλάβει δημόσιο λειτούργημα ή αποστολή, είχαν εκτελέσει υποχρέωση που τους επέβαλε αξίωμα, με το οποίο τους είχε επιφορτίσει να υπηρετήσουν η Πόλις.

Αν ανατρέξει κανείς στα ειδικά λεξικά θα αντιληφθεί πως αι εύθυναι, οι ευθύνες, απαντούν ως όρος κυρίως στα ρητορικά κείμενα, στον Αριστοφάνη, όταν ελέγχει δημόσιους λειτουργούς, στα πολιτικά έργα του Πλάτωνα και, βεβαίως, στην Αθηναίων Πολιτεία του Αριστοτέλη, όπου αναφέρονται οι θεσμοί του ʼστεως, τα αρμόδια όργανα που είναι επιφορτισμένα με την άσκηση των θεσμικών όρων και οι προβλεπόμενοι καταλογισμοί.

Αναλαμβάνω την ευθύνη, λοιπόν, σημαίνει ότι λογοδοτώ σε κάποιον θεσμό, σε μια δημόσια αρχή, σε μια νομοθετημένη και με δημοκρατικές διαδικασίες, διαφανείς και κυρωμένες, από τη λαϊκή συναίνεση διά ψήφου, ρητή υποχρέωση ή εντολή.

Σε μια δημοκρατική πολιτεία υπάρχουν αρχές, αν θέλετε ακόμη και δόγματα, αξιώματα τα οποία έχει κυρώσει περιβάλλοντάς τα με τον μανδύα τής νομιμότητας η λαϊκή κυριαρχία. Τα πάντα πηγάζουν από τη λαϊκή κυριαρχία, αποτυπώνονται ως αξιώματα και αρχές στο Σύνταγμα και από το Σύνταγμα εκπορεύονται όλοι οι θεσμοί, οι νόμοι και οι διατάξεις. Δεν είμαι νομικός, κι ας μου συγχωρεθούν ακόμη οι νομικές βαναυσότητες, αλλά είμαι πολίτης, όπως όλοι όσοι με διαβάζουν εδώ, και έτσι απλοϊκά αντιλαμβανόμαστε τη νομιμότητα. Κάπου αισθανόμαστε, βρε αδελφέ, ότι λογοδοτούμε. Υπάρχει ένα πεδίο αναφοράς, ορατό, σαφές, λογικό, κοινά αποδεκτό, δόκιμο, εμπειρικά αποδεδειγμένο, στο οποίο ο καθένας αυθορμήτως, ενστικτωδώς, αλλά εντέλει συνειδητά στρέφεται.

Το έχω αναφέρει και άλλες φορές, κάθε πράξη (και πράξη είναι κάθε δράση αξιολογούμενη και αξιολογική) ανήκει σε ένα πεδίο τιμών, όπως λέμε στα Μαθηματικά, το οποίο φαίνεται σε ένα πεδίο αναφοράς και επαληθεύεται σ' αυτό. Στις Σέβρες υπάρχει πάλι ένα μέτρο από ιρίδιον (μέταλλο που δύσκολα συστέλλεται και διαστέλλεται και μόνο σε υψηλές θερμοκρασίες) φυλασσόμενο στο Μουσείο Μέτρων και Σταθμών και είναι το πεδίο αναφοράς για κάθε μέτρο του εμπορίου. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως κάθε πεδίο αναφοράς μπορεί να είναι, όπως και το μέτρο των Σεβρών, αυθαίρετο. Το καθιστά έγκυρο η κοινή παραδοχή, η συμφωνία.

Είναι κάτι σαν τη γλώσσα και τους γλωσσικούς κώδικες, μια συνθήκη, όπου οι συμβαλλόμενοι αποφασίζουν και δέχονται να συνδέουν ένα νόημα με έναν συγκεκριμένο ήχο.

Ας γυρίσουμε τώρα στις πολιτικές ευθύνες. Για να υπάρχει ανάληψη ευθύνης πρέπει απαραιτήτως να υπάρχει ένα πεδίο που αναφέρεται σε αρχές και αξίες κυρωμένες από τη δημοκρατική νομιμότητα, μέσω των διαφανών δημοκρατικών θεσμών. Ο δικαστής, ο πρέσβης, ο έφορος, ο τελώνης, ο στρατηγός, ο αστυνόμος, ο δάσκαλος, ο δημόσιος λειτουργός, αλλά και ο έμπορος λογοδοτούν σε έναν εντολέα, είναι εντολοδόχοι των δημοκρατικών θεσμών και σε αυτούς δίνουν λογαριασμό. Γι' αυτό και στην αρχαία Αθήνα υπήρχαν δύο αξιώματα, με τα οποία οι λειτουργοί τους ήλεγχαν τις παρεκκλίσεις των «ανεύθυνων», οι εύθυνοι και οι λογισταί. Οι πρώτοι τεκμηρίωναν την παρέκκλιση από τη δημοκρατική ευθεία και οι λογισταί κατελόγιζαν το τίμημα, εκτιμούσαν το μέγεθος της παρέκκλισης από τον κανόνα και επέβαλλαν την ποινή.

Έτσι αισθάνεται κανείς, κάθε απλός πολίτης, την έννοια της πολιτικής ευθύνης. Λογοδοσία στη συνταγματικά εκφρασμένη λαϊκή κυριαρχία και στα αρμόδια, νόμιμα συγκροτημένα, όργανα. Ποια πολιτική ευθύνη, λοιπόν, θέλει να μας πείσει πως αναλαμβάνει ο ευρωλιγούρης μελισσοκόμος; Ποια πόλη αυτός και ποιους θεσμούς αναγνώρισε, ποιας θεσμικής αρχής την εντολή ανέλαβε την υποχρέωση να υπηρετήσει; Ως πολίτης παρέβη όλους τους νόμους. Φυγόστρατος, φοροφυγάς, ψευδώνυμος. Ο νόμος προστατεύει ακόμη και εκείνον που έχει αντιρρήσεις συνειδήσεως και αρνείται τη στράτευση. Όχι, αυτός κρύφτηκε από την υποχρέωση του νόμου. Έκανε ιδιαίτερα μαθήματα Μαθηματικών αφορολόγητα, εμπορευόταν μέλι και δεν είχε φορολογικό μητρώο. Με ψεύτικο όνομα κατόρθωσε αυτός, ο πολέμιος (!) της παγκοσμιοποίησης, του καπιταλισμού και κάθε εξουσίας, να αρμέξει το κοινοτικό ταμείο, υποβάλλοντας κάθε απαραίτητο χαρτί, ευπειθέστατος, ο αντιεξουσιαστής!

Σε ποιον λογοδοτεί; Στο σοσιαλιστικό του όραμα, σε έναν αφηρημένο Λαό-Θεό, του οποίου αυθαίρετα αποφάσισε αυτός να είναι ο προφήτης του; Είναι δυνατόν να θέλει να μας πείσει ότι αυτός και οι δύο οικογένειες με τους φίλους τους, όλοι κι όλοι καμιά σαρανταριά, εκπροσωπούν τον Λαό; Αυτοί τάχα είναι οι εκλεκτοί, η φωτισμένη πρωτοπορία; Φοβάμαι πως πίσω από τις μεταφυσικές τους αυτές αναγωγές σε ένα φανταστικό μοντέλο Λαού κρύβεται το παλιό αιμοσταγές δόγμα της διαβόητης πεφωτισμένης Δεσποτείας της Ευρώπης: «Τα πάντα διά τον Λαόν και ουδέν διά του Λαού». Υψώνουν ένα σκιάχτρο, ένα είδωλο, μια Νεφέλη την ονομάζουν Λαό, το φορτίζουν με όλες τις συμπλεγματικές τους ματαιώσεις και, αφού φουσκώσουν το ασκί, το μπαλόνι με φρέσκο αέρα, παίρνουν από αυτό αμπάριζα και αρχινάνε το κουμπούριασμα. Ε, σ' αυτόν τον αέρα τον φρέσκο λογοδοτεί ο ευρωλιγούρης μελισσοκόμος! Αέρας φρέσκος ήταν το όραμά του, κάτι σαν τα τζάμια που φαντάζονται πως βλέπουν οι γριούλες την Παναγία.

Σ' αυτό ας απολογηθεί. Αλλά αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την Πόλιν, τους πολίτες, τον συντεταγμένο Λαό και τους θεσμούς. Ευθύνη έχει και αν έχει ράκη συνειδήσεως ας αναλάβει την ευθύνη των πράξεών του στο εν ημίν Δαιμόνιο, στον Σωκρατικό ελεγκτή. Όχι, όμως, πολιτική ευθύνη. ʼπολις επέλεξε να είναι, φυγάς, αλήτης, έκκεντρος, ως παράνομος Ιούδας ουκ ηβουλήθη συνιέναι. Δεν συμπορεύεται μαζί μας, δεν είναι οδοιπόρος στη δύσβατη, δυσχερή ανωφέρεια της δημοκρατικής δοκιμασίας. Δεν είναι συμπολίτης μας.

Ο Σοφοκλής, στο αριστουργηματικό Α' Στάσιμο της «Αντιγόνης», αντιπαραθέτει τον Υψίπολιν και τον ʼπολιν άνθρωπο: «Όποιος κρατεί τον ανθρώπινο νόμο και του θεού το δίκιο που όρκος το δένει σφιχτός (πολίτης) Υψίπολις· (αλήτης και φυγάς) ʼπολις όποιος κλωσσάει τ' άδικο, μακάρι και μ' αποκοτιά (τόλμας χάριν)». Ο ευρωλιγούρης μελισσοκόμος ξεπέρασε τα όρια, έγινε φονιάς, γύρισε ξανά τον κόσμο πριν από τη Δίκη στον ʼρειο Πάγο. Γύρισε ξανά τον κόσμο στην περίοδο των Παγετώνων, στον σπηλαιάνθρωπο τον ροπαλοφόρο. Θρασύδειλος, στήνει παγανιά στους αμέριμνους πολίτες και χτυπάει πισώπλατα. Και αξιώνει να του αναγνωρίσουμε αξιοπρέπεια. Μα, είναι αξιοπρεπής όποιος, συνεχώς, φοράει μάσκα, μουτσούνα και κρύβεται στα φουστάνια της γυναίκας του, που ληστεύει τράπεζες αλλοτριώνοντας (τι ρήμα!) τα καπιταλιστικά χρήματα για να κτίσει εξοχικές βιλίτσες, φάρμες, να ζει σαν συμβιβασμένος - πάντα μασκαρεμένος - μικροαστός, αποτυπώνοντας στην κάμερά του τυπικές, συντηρητικές, σχολικές επιδείξεις;

Μιλούν για αξιοπρέπεια άνθρωποι που με το ίδιο χέρι που αφαιρούσαν ανθρώπινες απροετοίμαστες ζωές, ζωγράφιζαν αγίους, κατασκεύαζαν λύρες, λάτρευαν την αττική μέλιτα. Πώς μπορεί να απαιτούν να τους αναγνωριστεί ίχνος αξιοπρέπειας, όταν έχουν βρωμίσει με τα ματωμένα χέρια τους τα πιο άγια και ανιδιοτελή πράγματα, τη γεωργία, την πίστη και την τέχνη;

Ντύθηκε η αλεπού γιατρός, ξεπάστρεψε το κοτέτσι και αναλαμβάνει, λέει, την ευθύνη της παράνομης άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος!

Δημοσ.

Giati,tin alisia romero pou thn afhnoun ekso kala kanoun?Ki'ayth mesa sto koplo einai.Einai dinaton na einai oi 3 apo thn kolhth ths parea sth 17N kai ayth na mhn kserei tipota?

Oso gia thn kanele kai ton triadafilopoulo,iparxoun 2 apopseis.

1.Oti kala kanoun kai pernoun sinedeykseis

2.To aditheto.

 

Prosopika ego vlepodas exthes kai tous diaxifismous,tha simfonhso apolita me enan poli adipathi se mena prosopo pou exthes eipe poli sosta logia paradoksos.Milao gia ton dhmhtrakopoulo ton dikhgoro.Eipe lipon oti afou exoume dhmokratia kai epitrepete stous pades na milane,den mporouse na ginei ekseresh gi'aytous.Alloste opos eipe parakato h dhmokratia den exei na fovhthei tipota apo ta zoa ayta kai to mono pou kerdizoun einai thn megaliterh apodokimasia tou kosmou.Einai dinaton na lene oti phge o shmiths sto nosokomeio?E!!ayto eidika einai apo ta pio asteia anekdota.Tora sigekrimena gia thn kanelh,ton eixe live opote logika den mporouse na kopsei kai na rapsei thn sinedeyksi tou ksirou opos ekane o triadafilopoulos.Emena pados o pio adipatheis dhmosiografos kai kata th gnomh mou o megaliteros xafies pou iparxei ston kosmo einai o kakaounakis.

Telos na epishmano oti opos exo pei kai palia,den pistevo oti osa leei h astinomia einai alithina kai fisika oute ayta pou lene oi tromokrates.Isos h alitheia na vriskete kapou sth mesh kai eimai sigouros oti pote ma pote den tha mathoume ta paraskhnia.Kat'eme ta paraskhnia pou exoun ginei einai isaksia ton paraskhnion pou tora bghkan sth fora gia thn xouda kai thn anamiksei ton amerikanon.Poli prama.

Αρχειοθετημένο

Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

  • Δημιουργία νέου...