Ολυμπιακός (2011-2012)

[vlachaquito]

Όταν έχει γεμίσει το ΝΒΑ μέτριους Ισπανούς και Γάλλους, δεν μπορώ να διανοηθω το πώς ένας Έλληνας δεν θα κατάφερνε να κάνει έστω και μια αξιοπρεπή καριέρα εκεί. Απλά οι Έλληνες δεν παρακολουθούν ΝΒΑ. Δεν τους ενδιαφέρει. Και ο Στέρν πράττει αναλόγως...

 

ακριβως ετσι ειναι. Οταν βλεπεις οτι τον παπανικολαου τον χλεβαζουν στα ντραφτς ενω στην Ευρωπη γλεντησε την μπαρτσελονα (οκ υπερβαλω με το γλεντησε αλλα καταλαβατε τι εννοω ) τοτε πες μου εσυ για πιο λογο δεν πανε στο NBA.

 

Και βρε μιντι μου, ποιοι τροφοδοτουν την εθνικη ισπανιας, με δουλευεις?

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Spain_national_basketball_team

 

μονο ο σαν εμετεριο εχει ξεφυγει απο τις πρωτοκλασσατες ομαδες και το Nba. Ε, εμεις εχουμε τον καββαδα

[margaritagr]

Διαβασα οτι ο πριντεζης αρνηθηκε την προταση της Φενερ και μενει σε μας.

 

Ανανεωσε ο Λο, μενει (μαλλον) ο Γιωργαρος, και τον Ντορσει εδω τον βλεπω.. Γιανκοβιτς αντι του Κεσελ, ενα 5ρι κι η ομαδα θα ναι και την επομενη σεζον ακρως ανταγωνιστικη!

[MiDi_MiLiZ]

Και βρε μιντι μου, ποιοι τροφοδοτουν την εθνικη ισπανιας, με δουλευεις?

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Spain_national_basketball_team

 

μονο ο σαν εμετεριο εχει ξεφυγει απο τις πρωτοκλασσατες ομαδες και το Nba. Ε, εμεις εχουμε τον καββαδα

Το εψαξα στα γρηγορα με το wiki γιατι η εντυπωση που εχω εδω και χρονια για την Ισπανια δεν συμφωνει με οσα λες (ασε τι συμβαινει φετος) και αναρωτηθηκα μηπως λανθανω τοσο πολυ.

 

To 2009 o Kλαβερ ηταν στη Βαλενθια, ο Γκαρμπαχοσα στην Κιμκι προερχομενος βεβαια απο την Μαλαγα και την Ταου(δεν χρειαζοταν να παει πρωτα ΟΣΦΠ, ΠΑΟ δηλαδη), ο Καμπεχας στην Μαλαγα, ο Ρουμπιο στην Μπανταλονα, ο Μαρκ Γκασολ ειχε ξεκινησει απο την Τζιρονα (και ηταν παγκιτης στους Γκριζλις τοτε).

 

Το 2003 ο Καλντερον ηταν στην Ταου (και προηγουμενως στην Φουενλαμπαρδα), ο Γκαρμαχοσα στην Μπενετον (και πρηγουμενως στην Ταου), ο Γκριμαου στην Λειδα, ο Ρεγιες στην Εστουντιαντες κλπ κλπ

 

Βλεπεις οτι σταθερα ενα μεγαλο ποσοστο παιχτων δεν χρειαζεται να κανει τον κυκλο απο τις 2 μεγαλες ομαδες της Ισπανιας πριν παει στην εθνικη.

 

Αντε παρε εδω τωρα παιχτη απο τον Πανελληνιο και τον Απολλωνα Πατρων στην εθνικη, χωρις να εχει παιξει πρωτα σε ΠΑΟ-ΟΣΦΠ, αντε και καμια ομαδα εξωτερικου. Αρα ναι το μη ανταγωνιστικο πρωταθλημα ειναι πληγη ΚΑΙ για την εθνικη.

 

Και ειναι αλλο ο Καβαδας να παιζει με συμπαικτη τον Μπαρλο και τον Ξανθοπουλο και αλλο με τον Τελετοβιτς και τον Πριτζιονι που παιζει ο Σαν Εμετεριο ας πουμε. Αυτο εννοουμε με τον ορο ανταγωνιστικοτητα, ακομα και οι δευτεραντζες σου ειναι σε υψηλο επιπεδο.

[privateer]

http://www.eurohoops.net/el/2012/07/dunks-el/7146

[Chrisxxx]

Συμφωνω με Μιντι επίσης αν ο Παπανικολαου ειχε τα προσοντα του Νθιγηριανου Αμινου θα ειχαν τρελαθει ο ισπικερ της ΕΡΤ και θα μας ειχαν ζαλίσει τον ερωτα.. Κακα τα ψεμματα οι Ελληνες παιχτες εμαθαν να παιζουν πρώτα από ολα με το μυαλο (πραγμα εξαιρετικό) και μετά με τα σωματικά προσόντα, μια γενια ειχαμε με καλα σωματικα προσοντα και απο το 2004 μας εχει στον αφρο, που να εκαναν την καταλληλη γυμναστικη με βαρη ολοι οι Ελληνες παιχτες, επίπεδο Ισπανιας θα πιαναμε αλλά εδω όλοι ασχολουνται με το κινητο, το ακινητο και το αυτοκινητο που λεει και ο Ιβκοβιτς... Για τον Μαρκ το 2006 κ 2007 ολοι λεγαμε οτι παιζει με μεσο στην ομαδα της Ισπανιας αλλά με παρα πολυ ατομικη δουλεια και κυριως στόχο, αφου δεν πηγε όπου του εδωσαν φράγκα αλλά όπου θα γινόταν καλύτερος και τα φράγκα ηρθαν 2 χρόνια μετα..

 

Αντιθετα οι περισσότεροι Ελληνες παιχτες κοιτανε με το που κανουν μια καλη χρονια κοιτανε να βρουνε ενα καλό συμβόλαιο και μετα επαναπαύονται πάνω σε αυτό. Ο Περπερογλου εκανε μια καλή χρονια στον πανιωνιο, μονο μια και μετα πηγε ρολιστας στον Παο. Στον Παο δεν χρειαζονταν εναν παιχτη που θα ηταν ολοκληρωμένος και θα ειχε το ρολο του ηγετη οπως στον Πανιωνιο αλλά ενα παιχτη που θα εκανε 2 συγκεκριμένες δουλειες και θα επαιζε 20'. Ποιος ο λογος να μαθει ο Περπερογλου και ο Παπανικολαου να μαθουν ντριμπλα, να δημιουργουν μονοι τους φασεις, να παιζουν εξαιρετικη αμυνα χωρις να περιμένουν βοηθεια; Σχεδον κανένας αφου η θεση τους ειναι σχεδον εξασφαλισμενη οσο παιζουν καλα το συστημα του προπονητη τους και εχουν καλό στατικό σουτ μετα απο πασα. Δεν καθησαν να γινουν ηγέτες σε μια ομαδα, να κανουν τα παντα μέσα στο γήπεδο, να μεινουν εκει 3-4 χρόνια και μετα να πανε για ενα καλύτερο συμβόλαιο ή ακομα και ΝΒΑ. Φυσικα για αυτο δεν φταιει ο Παο και ο Οσφπ αφου αυτοί εχουν στόχο να φτιάξουν οσο καλύτερη ομαδα μπορουν αλλά κυριως οι ιδιοι οι παιχτες και μετέπειτα η φτώχεια των υπολοιπων που δεν μπορουν να προσφέρουν τα ελάχιστα χρηματα ώστε να κρατησουν 1-2 καλους Ελληνες στο ρόστερ τους. Δεν ειμαστε Ισπανια δυστυχως ώστε να εχουμε ομαδες που τερματιζουν ογδοες στο πρωταθλημα αλλά εχουν 6-7εκ μπατζετ...

 

Εμαθε λοιπον ο Σοφοκλης οτι για να γινει μεγαλος και τρανός δεν χρειαζεται να παιζει 30΄και να εχει 20 ποντους και 10 ριμπαουντ αλλά αρκει να μπαινει για 10'-15' να παιρνει πανω του 5-6 επιθέσεις και να προσφέρει ότι καλυτερο μπορει για εκεινο το διαστημα, αν δεν παει καλα δεν πειράζει έχουμε τον Μπουρουση, αν δεν παιξει καλα ο Μπουρουσης θα βάλουμε καποιον αλλο ψηλο, εχουμε παιχτες. Ποιος ο λογος λοιπον να βελτιωσει ο Σοφο την φυσικη του κατασταση και να ριξει τα κιλα του εφόσον πληρώνεται εξαιρετικά καλα για να παιζει 10'; Κανενας. Ο Διαμαντιδης δεν εγινε τεραστιος παιχτης γιατι πηγε στον Παο και δουλεψε, εγινε τεραστιος παιχτης γιατι δουλεψε σαν σκυλι 5 χρόνια στον Ηρακλη όπου τα τελευταια 3 χρόνια δεν εβγαινε απο το παιχνιδι ενώ την τελευταια του χρονια ηταν MVP του Ελληνικου πρωταθληματος και ηταν μεσα στη δεκαδα ολων των στατιστικων κατηγοριων (πλην ευστοχιας), πηγε στον Παο για να δουλεψει και να γινει και εκει ο ηγέτης της ομαδας, βελτιωσε το παιχνιδι του γιατι οι απαιτησεις από αυτον ηταν πιο μεγαλες και εγινε ο καλυτερος παιχτης της γενιας του. Αν πηγαινε στα 20 του σαν ενα ταλεντο που παιζει κανα 10λεπτο έχοντας ειδικο ρολο (οπως περιπου ο Σλουκας στον Οσφπ που παλι καλα πηγε δανεικος μια χρονια στον Αρη και εσωσε την καριερα του) τωρα ολοι θα ξεραμε τον Διαμαντιδη σαν ενα βελτιωμένο Καλαιτζη που μπαινει και παιζει 10-15' με στοχο να περιορισει αν μπορει τον Ναβαρο. Για Σπανουλη - Ζηση τα ιδια με μαρουσι και ΑΕΚ...

 

Ιδιο πραγμα λοιπον με αυτό που εκανε ο Διαμαντιδης και ο Σπανουλης κανουν ολοι σχεδον οι Ευρωπαιοι παιχτες πλην των Ελληνων.

[washcloud]

Αν και συμφωνω στα υπολοιπα, δευτεροκλασατοι δεν ειμαστε. Απο το 87 και μετα ειμαστε δυναμη στο μπασκετ, οχι απλα υπολογισιμη (οπως ας πουμε μια Κροατια ή μια Γαλλια), αλλα δυναμη που φιγουραρει στις πολυ υψηλες θεσεις και φαβορι σταθερα. Και δεν ειναι μικρη υποθεση αυτο.

Απο τιτλους δεν παμε καλα βεβαια, αν και στο παρα τριχα απο διαιτησιες και απο αλλα διαφορα εχουμε χασει 2-3 τιτλους (στα γρηγορα Μουντομπασκετ Αθηνας vs Σερβια με το σουπερ σφαξιμο, Ισπανιες με διαδοχικες σφαγες).

 

Εχουμε τα σκανμπαναβεσματα μας και τις απογοητευσεις μας, τετοια εχουν ολες οι υπερομαδες απο dream team εως Παναθηναικο της τελευταιας 15ετιας, αλλα το οτι σταθερα ειμαστε μια μεγαλη δυναμη του μπασκετ αναιρει οτι ειμαστε δευτεροκλασατοι.

 

Το προβλημα της Ελλαδας διαχρονικα δεν εβγαλε τον παιχτη σουπερσταρ τυπου Νοβιτσκι, Κιριλενκο κλπ. Αλλα οταν τυχαινει να εχεις στην ιδια 12δα Διαμαντιδη, Παπαλουκα, Σπανουλη δεν ξερω αν εχει και ιδιαιτερη σημασια οτι δεν εχεις κι εναν Νοβιτσκι.

 

Και το αλλο προβλημα ειναι οτι η Ισπανια εχει 12δα που απαρτιζεται απο παιχταραδες ΣΥΝ τον σουπερσταρ, αρα αναγκαστικα ειμαστε δευτεραντζες μπροστα τους. Αν και πολλες φορες χρειαστηκαν τη συνδρομη των κορακιων για να μας αντιμετωπισουν.

 

Αν υπηρχε ανταγωνιστικοτερη Α1, θα ημασταν η μεγαλυτερη δυναμη στο Ευρωπαικο μπασκετ την τελευταια 10ετια, αδιαμφισβητητα. Τι εννοω? Ο Καιμακογλου και ο καθε Καιμακογλου, για να γινει παιχταρας να μην χρειαζεται να παει στον ΠΑΟ, αλλα να πιανει το 90% και απο το Μαρουσι, τον Πανιωνιο και τον Αρη. Και να υπηρχε μια γκαμα παιχτων απο 5-6 ομαδες και οχι απο 2. Τοτε δε θα συζητουσαμε καν για τα γατακια της Ιβιρικης χερσονησου...

 

Ορθή η παρατήρηση ότι δεν έχει βγει, όχι ένας, λέω 'γω, αλλά μερικοί "σούπερ-παίκτες" (=φάση"όπου και να πάω γαμάω ΣΤΑΘΕΡΑ και με θέλυν όλοι"). Θέλει και κατάλληλο κορμί αυτό, εκτός από το εννοούμενο ταλέντο. Ίσως είναι που φταίει το DNA της φυλής, σε συνδυασμό με την πληθυσμιακή ένδεια, γιατί στην σημερινή εποχή οι απαιτήσεις από τα κορμιά είναι πολύ υψηλές.

 

 

Κατά τ' άλλα όμως, συνεχίζω να λέω για "δευτεροκλασσάτους", διότι : Πρωτ' απ' όλα δεν εννοώ ντε και καλά, αποκλειστικά τις εμφανίσεις και το ranking της Εθνικής σε διάφορες διοργανώσεις, ως το μόνο ή το απόλυτο μέτρο σύγκρισης : το ότι δεν βγάζουμε πληθώρα ταλέντων που να πιάνουν είτε στο ΝΒΑ είτε έστω στην Ευρώπη, το ότι επίσης δεν έχουμε έστω μερικούς βρ' αδερφέ Έλληνες προπονητές σε άλλες χώρες, το ότι οι δυνατότητες (οικονομικές, αγωνιστικές, γηπεδικές - και πάει λέγοντας) των υποδεέστερων ομάδων του προταθλήματος είναι η μέρα με τη νύχτα συγκρινόμενες με τις ανάλογες άλλων χωρών - ολ' αυτά και διάφορα άλλα μας κάνουν ως μπασκετοχώρα συνολικά, πιο κάτω από Αμερικάνους, Ισπανούς, Σέρβους, Λιθουανούς, Ρώσους, Αργεντίνους. Κι αυτό είναι που εννοώ "δευτεροκλασσάτους" - σε παγκόσμια κλίμακα. Βάζω μέσα και την ιστορία, βάζω μέσα και τους συλλόγους και όλα. Εγώ αυτό που καταλαβαίνω λοιπόν, είμαστε χωνευτήρι, κι έχουμε μια τάδε βιτρίνα, μια "ελίτ" αν θες, είτε πρόκειται για παίκτες ή για ομάδες (εθνικές ή συλλόγους). Και κλασσικά όπως είχα πει, κάθε τόσα χρόνια κάνουμε κι από ένα γερό μπαμ - όπως πιστεύω πως θα κάνουν στα 25-26 τους οι σημερινοί 21-22χρονοι που στα...νειάτα τους υπήρξαν κι αυτοί "χρυσοί".

 

2ον, και με μέτρο σύγκρισης καθαρά τις εθνικές, έχουμε μετά από τα γνωστά μας μπαμ, κάθετες πτώσεις, μετά τις αρχές της δεκαετίας του 80 που "ξεκίνησε το μπάσκετ στην Ελλάδα" (διότι πιο πριν, ανυπαρξία και μόνο υπήρξε). 30 σχεδόν χρόνια τώρα δηλαδή. Με αποκορύφωμα ίσως τα λοίσθια της γενιάς του "2000-κάτι", που έφαγαν πρώτα την νίλα του '08, το στραπάτσο του '10, την ψιλοαπογοήτευση του '11, και τα...."προχθεσινά". Και αυτό δεν είναι δείγμα "πρωτοκλασσάτων", κατά την γνώμη μου. Όχι, δεν την θάβω την Εθνική, ούτε γενικά το μπάσκετ στη χώρα, ούτε τα ταλέντα που κατά καιρούς ξεπετάγονται. Απλά προσπαθώ να βάλω, όπως το βλέπω, τη φάση στη σωστή της θέση. Και κάτι ακόμα, σχετικά με εθνικές : συμφωνώ ότι ενίοτε έχουμε κι εμείς αρπάξει διαιτητικές σφαλιάρες που λες, αλλά το θέμα είναι να μην ξεχνάμε και διάφορες νίκες μας με "ηρωϊκούς τρόπους", στον πόντο και στην τσίλια, που μπορεί τη στιγμή που συμβαίνουν να μας καβλώνουν κανονικά, αλλά μια πιο ψύχραιμη ανάγνωση, χρόνια μετά, πρέπει να την ερμηνεύουμε και αναλόγως : οι καλές μας παρουσίες, συνήθως είναι στο όριο και πιάνοντας ταβάνι απόδοσης, κωλοφαρδίας, ηρωισμού. Και όλ' αυτά για 'μένα είναι χαρακτηριστικά "δευτεροκλασσάτων", που το πολεμάνε, και άλλοτε κερδίζουν και μας στέλνουν στα ουράνια, κι άλλοτε χάνουν οικτρά.

[MiDi_MiLiZ]

2ον, και με μέτρο σύγκρισης καθαρά τις εθνικές, έχουμε μετά από τα γνωστά μας μπαμ, κάθετες πτώσεις, μετά τις αρχές της δεκαετίας του 80 που "ξεκίνησε το μπάσκετ στην Ελλάδα" (διότι πιο πριν, ανυπαρξία και μόνο υπήρξε). 30 σχεδόν χρόνια τώρα δηλαδή. Με αποκορύφωμα ίσως τα λοίσθια της γενιάς του "2000-κάτι", που έφαγαν πρώτα την νίλα του '08, το στραπάτσο του '10, την ψιλοαπογοήτευση του '11, και τα...."προχθεσινά". Και αυτό δεν είναι δείγμα "πρωτοκλασσάτων", κατά την γνώμη μου. Όχι, δεν την θάβω την Εθνική, ούτε γενικά το μπάσκετ στη χώρα, ούτε τα ταλέντα που κατά καιρούς ξεπετάγονται. Απλά προσπαθώ να βάλω, όπως το βλέπω, τη φάση στη σωστή της θέση. Και κάτι ακόμα, σχετικά με εθνικές : συμφωνώ ότι ενίοτε έχουμε κι εμείς αρπάξει διαιτητικές σφαλιάρες που λες, αλλά το θέμα είναι να μην ξεχνάμε και διάφορες νίκες μας με "ηρωϊκούς τρόπους", στον πόντο και στην τσίλια, που μπορεί τη στιγμή που συμβαίνουν να μας καβλώνουν κανονικά, αλλά μια πιο ψύχραιμη ανάγνωση, χρόνια μετά, πρέπει να την ερμηνεύουμε και αναλόγως : οι καλές μας παρουσίες, συνήθως είναι στο όριο και πιάνοντας ταβάνι απόδοσης, κωλοφαρδίας, ηρωισμού. Και όλ' αυτά για 'μένα είναι χαρακτηριστικά "δευτεροκλασσάτων", που το πολεμάνε, και άλλοτε κερδίζουν και μας στέλνουν στα ουράνια, κι άλλοτε χάνουν οικτρά.

wash εδω και 1-2 χρονια η ομαδα βρισκεται σε φαση ανασυνταξης. Φυγαν σημαντικοι παιχτες (Παπαλουκας, ΔΔ, χοντρος) και τη θεση τους πηραν πιτσιρικαδες απειροι. Θα ηταν παραλογο να θελουμε απο αυτους το κατι παραπανω, απτην αλλη δεν ειναι καθολου παραλογο να θυμωνουμε για το καζο απτη Νιγηρια.

 

Αλλα κι εδω, δεν φταιει ουτε το μπασκετικο μας ταλεντο, ουτε η ανικανοτητα παιχτων.

Αλλα πραγματα φταινε και αν συνεχιστει αυτη η πορεια απο ΕΟΚ, Ζουρους (και δεν μιλαω καν για τα λαθη τακτικης) κλπ να εισαι σιγουρος οτι δεν εχουμε να περιμενουμε τιποτα απο καμια εθνικη τα επομενα χρονια.

 

Αν καποτε στην ΕΟΚ βασιλεψει ομαδικο πνευμα και λογικη (τα ιδια και στον ΕΣΑΚΕ), ισως τοτε να δουμε ξανα μια εθνικη συσσωμη και προσυλωμενη σε ενα στοχο. Τωρα οι μισοι παιχτες κοιτανε πως να γλυτωσουν απτο βραχνα, οι αλλοι μισοι ειναι μαλωμενοι με τον Ζουρο και οσοι απεμειναν ειναι κουρασμενοι και μη συγκεντρωμενοι στη δουλεια τους (κοινως, ναι ειμαστε στην εθνικη, αλλα το μυαλο μας ειναι στην Μυκονο). Οταν η εθνικη ξανα-αποτελεσει πολο ελξης για τον παιχτη, οταν στη θεση του προπονητη μπει σοβαρος ανθρωπος, τοτε να εισαι σιγουρος οτι το ταλεντο και η ψυχη θα ξεδιπλωθουν οπως ξεδιπλωνονται σε συλλογικο επιπεδο ΚΥΡΙΩΣ απο τους Ελληνες παιχτες. Και οταν η Α1 καθε χρονο δεν ειναι υπ'ατμον και στον αερα απο απεργιες και λοιπα καραγκιοζιλικια που δεν εχουν θεση στον αθλητισμο (δεν λεω οτι φταινε οι παιχτες που απεργουν), τοτε θα δεις και το ελληνικο μπασκετ να ανεβαινει γενικοτερα επιπεδο.

 

Τωρα απλως εθελοτυφλουμε ολοι απεναντι σε ενα σωρο καρκινωματα που ευδοκιμουν στο ελληνικο μπασκετ τρωγοντας του σα σωθικα.

[firewalker]

Με Παπαλουκά και ΔΔ δεν νομίζω να χάναμε τέτοιο παιχνίδι.

[FilipposMD]

wash, διαφωνώ κάθετα με την ανάλυσή σου. Τονίζεις τα αρνητικά του ελληνικού μπάσκετ και αμελείς τα αρνητικά των άλλων χωρών που αναφέρεις ως ανώτερες.

ΗΠΑ και Ρωσία είναι εκτός σύγκρισης από ιστορικής απόψεως, αν και η Ρωσία δεν έχει πιο σταθερή πορεία από την Ελλάδα τις 2 τελευταίες δεκαετίες. Γενικά πάντως, αν δούμε τα τελευταία 10-15 χρόνια, μόνο η Ισπανία και η Αργεντινή είναι σταθερή στις επιτυχίες, αλλά κι η Αργεντινή προηγουμένως ήταν σχεδόν ανύπαρκτη για 30 χρόνια. 8άδες σε παγκόσμιο επίπεδο έβλεπε με το κυάλι.

Η Σερβία έχει πάρει 2 μετάλλια σε Ευρωμπάσκετ από το 2000 και μετά, αλλά δεν έχει ξαναμπεί 4άδα και έχει μείνει και εκτός 8άδας 2 φορές. H Λιθουανία έχει καταπληκτικές εμφανίσεις στους Ολυμπιακούς, αλλά σε Ευρωμπάσκετ έχει φτάσει στα ημιτελικά μόνο 2 φορές τα τελευταία 15 χρόνια. 2-3 είναι μόνο οι ομάδες που είναι σταθερά στις κορυφαίες θέσεις. Εμείς είμαστε αμέσως κάτω από αυτές. Δε θα έλεγα ότι αυτό χαρακτηρίζεται ως "δευτεροκλασάτοι".

 

Ως προς τους παίκτες που πηγαίνουν ΝΒΑ και εξωτερικό, είναι αδόκιμο να συγκρίνουμε την Ελλάδα με χώρες όπως η Λιθουανία και η Σερβία, γιατί αυτές δεν έχουν πλούσιες ομάδες να κρατήσουν τους καλούς παίκτες. Μην ξεχνάμε ότι στα 5 από τα τελευταία 7 final 4 της Ευρωλίγκας, δηλαδή στο υψηλότερο επίπεδο συναγωνισμού στην Ευρώπη, ο MVP ήταν Έλληνας (και μάλιστα 3 διαφορετικοί παίκτες). Τα 8 από τα τελευταία 15 τρόπαια Ευρωλίγκας τα πήραν ελληνικές ομάδες. Αν αυτά δεν μας κάνουν παγκόσμια δύναμη, τι περιμένουμε;

[washcloud]

...να φτιάξουμε και λίγο βάθος εκτός από επιφάνεια. Διότι όταν εμείς...τρώγαμε βελανίδια, οι Σέρβοι (οι "Γιουγκοσλάβοι γενικά", αλλά από την διάλυση της Ομοσπονδίας κι εντέυθεν, σταδιακά μόνο οι Σέρβοι κρατήσαν το πολύ υψηλό επίπεδο, γι' αυτό και προτίμησα να πω για Σέρβους) φτιάχνανε Σχολή, κι αν τους λείψανε εσχάτως τα βαριά μετάλλια, δεν τους έλλειψε η παραγωγή παικτών και προπονητών προς εξαγωγή προς όλες τις κατευθύνσεις. Κι ακόμα και σε συλλογικό επίπεδο, υπήρξαν ομάδες τους από αμιγώς έως σχεδόν αμιγώς "καθαρούς" ντόπιους που αφήσανε το στίγμα τους (κάτι Γιουγκοπλάστικες, κάτι Ερυθροί Αστέρες, κάτι Παρτιζάν) μέσα στα χρόνια. Κάποτε οι εθνικοί μας ήρωες ήταν κάτι Κολοκοτρώνηδες, Καραϊσκάκηδες, Ανδρούτσοι, Μιαούληδες (...άσε που οι μισοί τους ήταν Αρβανίτες κι αυτοί...). Ε οι νεότεοροι μπασκετικοί "μας" ήρωες περιλαμβάνουν κάτι Ίβκοβιτς, κάτι Ομπράντοβιτς, κάτι Μποντίρογκες, κάτι Τάρλατς, κάτι Τόμιτς, κάτι Βράνκοβιτς, Κόμαζετς, Πάσπαλιες, Νάκιτς, Πέκοβιτς, Τζούροβιτς, Γιάνκοβιτς, Παβλίσεβιτς, Σάκοτες, Πρέλεβιτς, Στογιάκοβιτς και πόσους άλλους που και μπάσκετ μας μάθανε (πριν από όλους αυτούς, μόνο κάτι Γιαννάκηδες, κάτι Φάνηδες - άντε και κάτι Πετρόπουλοι κάτι σκαμπάζανε από δαύτο, αναφορικά με τους ντόπιους), και μας κερδίζανε κούπες. Είναι ύβρις νομίζω να μην αναγνωρίζει κανείς ότι "η παγκόσμια δύναμη" που λες πως γίναμε, δεν στηρίιχθηκε ΚΥΡΙΩΣ σε αυτούς. Όσο δώσαμε εμείς φώτα επιστημών σε Ρώμες και Ευρώπες, άλλο τόσο κάνανε οι σερβοκροάτες μπασκετικά σε 'μας. Και δεν νομίζω πως οι "μαθητές" εμείς, τους έχουμε ξεπεράσει.

 

Περίπου τα ίδια, από άποψης παραγωγής παιχταράδων, ισχύουν για τους Λιθουανούς. Κι από απόψεως εθνικών ομάδων, πάντα αποτελούσαν σημαντικό κομμάτι της τέως Σοβιετικής Ένωσης, συν το ότι μας τσάκιζαν από ανεξαρτητοποίησής τους κι έπειτα. Δεν μπορώ να μας βάλω λοιπόν πιο πάνω τους. Παρομοίως και οι Ρώσοι. Οι δε Αργεντίνοι όσο ανύπαρκτοι ήταν αυτοί κάποτε, άλλο τόσο είμασταν εμείς. Μόνο που τις τελευταίες δεκαετίες, και παικταράδες έχουν βγάλει, και μας έχουν τσαλακώσει κι αυτοί. Οι Ισπανοί ένα παραπάνω. Κι όσο για τους Αμερικάνους, τους ντε φάκτο φάκερς, αν εξαιρέσεις "το θάμα της Σαϊτάμα", κατά τ' άλλα περιττό να πούμε ότι απέναντί τους δεν είχαμε ποτέ τύχη. Κάτι παραπάνω όμως από τύχη, πάντα είχαν οι προαναφερθέντες, όντας οι μόνοι που μπρούσαν να τους κοντράρουν κι ας ακόμη χάνανε. Ε με κωρωνίδα τους αραπάδες, τους προηγούμενους τους βάζω στο ίδιο τσουβάλι, κι εμάς σ' ένα δεύτερο. Συνυπολογίζαντας τα πάντα όπως είπα, όχι μόνο τα μετάλλια που ανέφερες. Δεν είναι κακό το δεύτερο τσουβάλι, και το ξανάπα. Και σίγουρα είναι πιο ρεαλιστικό. Κι απαντάει κι όλας στα "γιατί" των κατά καιρούς παθολογιών μας, όπως αυτή των τελευταίων ετών (κι εδώ είναι MiDi, που περιλαμβάνεται η γενική μας κατάσταση, την οποία εσύ αποδίδεις ως "πρόβλημα των ομοσπονδιών μας και των προπονητών μας", διαχωρίζοντας παίκτες και ομάδες από αυτήν. Μα όχι, ακριβώς αυτό λέω, ότι ως ΣΥΝΟΛΟ είμαστε "δευτεροκλασσάτοι", και το σύνολο, εκτός κι από την ιστορική διαδρομή ΚΑΙ ΑΛΛΑ δεδομένα, περιλαμβάνει ακριβώς τις ιντριγκαδόρικές μας ομοσπονδίες. Δεν μιλάω καθαρά για παίκτες κι αποτελέσματα. Εδώ και 3-4 χρόνια έχουμε άλλωστε, παρά τις αποχωρήσεις Παπαλουκάδων και Διαμαντίδηδων, ακόμα και παρά τις "κοπάνες" άλλων...δευτεροκλασσάτων, από τα πιο αξιόμαχα σύνολα όλων των εποχών, ως μονάδες παικτών. Γι' αυτό και σε προηγούμενο ποστ μίλησα περί "υποδομών"). Όσο για τις "ελληνικές" ομάδες που έχουν σαρώσει Γιουρολίγκες τα τελευταία 15 χρόνια, νομίζω πως είναι τραγικό καν να αναφερόμαστε σε αυτές με αυτό το επίθετο. Πόσο πιο προφανείς οι λόγοι...Τέλος, δεν αρνούμαι την μεγαλοσύνη των Παπαλουκά και Διαμαντίδη. Είναι οι μόνοι που πραγματικά ξεχώρισαν τις τελευταίες δεκαετίες. Και σε διεθνικό, και σε συλλογικό επίπεδο (...χώνεις κι έναν Σπαμμούλη μέσα βέβαια εσύ, αλλά στο συγχωρώ...). Ο άφρος όμως, η βιτρίνα, η επιφάνεια - όπως θες πες το, δεν είναι καθόλου δηλωτικά του τί υπάρχει από κάτω. Είναι σαν να λες ότι η Γαλλία πχ ελέω ενός Πάρκερ, είναι από κάτω μπασκετομάνα...

 

* επίσης, Φίλιππε, το περί "Γιουγκοσλάβων και Λιθουανών παικτών", ψιλοάκυρο : σα να μου λες ότι υπάρχουν και καλύτεροι από αυτούς Έλληνες (...και τους τρώει το...μάρκετινγκ που λέει ο Τηλέμαχος; :ρ) και δεν βρίσκουν χαΐρι έξω (...μήπως φταίνε και οι πρώτοι που...ρίχνουν τα μεροκάμματα δηλαδή...; ). Απλά σκέψου τους Ισπανούς, που "δεν έχουν λόγο" (μην πούμε ότι οι ισπανικές ομάδες πεινάνε, θα πέσει φωτιά), κι όμως σωρηδόν φεύγουν για ΝΒΑ. Ε είναι καλύτεροι και φεύγουν, πώς να το κάνουμε...

[MJBulls23]

Με Παπαλουκά και ΔΔ δεν νομίζω να χάναμε τέτοιο παιχνίδι.

Ακομα και ο τωρινος Παπαλουκας(που ειναι αισχος σε σχεση με τον προ 3ετιας) νομιζω θα ηταν χρησιμος.

Με Διαμαντιδη δεν θα χαναμε και θα πηγαιναμε στους Ολυμπιακους πιστευω....

Αλλά ο Διαμαντιδης "την γραφει" την εθνικη.

 

Πηρε Μπαρτζωκα ο Ολυμπιακος??

Με Μπαρτζωκα ο Ολυμπιακος δεν πηγαινει final-4. Book it.

 

(και παροτι ασχετο με το τοπικ αλλά σχετικο με το θεμα:

Με Πεδουλακη ο Παναθηναικος δεν πηγαινει final-4. Book it also.)

[margaritagr]

Αυτη τη στιγμη ο ολυμπιακος, στο μπασκετ, ειναι σ εκαλυτερη θεση απο τον παο. Η ομαδα κραταει τα βασικα στελεχη της και παει να καλυψει τα οποια κενα.

 

Το σημαντικοτερο ηταν να μεινει ο πριντεζης που οπως φαινεται εγινε. Ο Λο ανανεωσε(πολυ δυσκολα θα βρει συμβολαιο στο nba μεχρι τις 15), ο Ντορσει μαλλον θα γυρισει ευρωπη αφου δε βρισκει κατι καλο εκει. Ο Σλουκας εχει ανανεωσει, ο Γκετσεβιτσιους μενει (περιμενω να τον δω φετος, εχει δυνατοτητες). Για Αντιτς δε ξερω καθολου τι παιζει, ο κεσελ θα μεινει μονο αν δεχτει μειωση αποδοχων. Ακομα και να φυγει δε θα ναι καμια τρελλη απωλεια, αφου θα παρουμε Γιανκοβιτς.

 

Ουσιαστικα μονο ενας 3ος σεντερ θα μας μενει ν αποκτηθει και θα μαστε κομπλε.

[vlachaquito]

 

Πηρε Μπαρτζωκα ο Ολυμπιακος??

Με Μπαρτζωκα ο Ολυμπιακος δεν πηγαινει final-4. Book it.

 

(και παροτι ασχετο με το τοπικ αλλά σχετικο με το θεμα:

Με Πεδουλακη ο Παναθηναικος δεν πηγαινει final-4. Book it also.)

 

Δεν μας λες και το γιατι? Ετσι ξερω και εγω να κανω προβλεψεις..

[Chrisxxx]

Δεν μας λες και το γιατι? Ετσι ξερω και εγω να κανω προβλεψεις..

 

O βασικότερος λόγος ειναι οτι ασχετως τι εγινε περσι το υλικό ειναι μαξιμουμ για Φ4 και αυτό με πιθανη υπερβαση. Η περσινη επιτυχία ηταν αποτέλεσμα φόρμαςς και κεκτημένης ταχύτητας απο ενα σημείο και μετα.

[MiDi_MiLiZ]

O βασικότερος λόγος ειναι οτι ασχετως τι εγινε περσι το υλικό ειναι μαξιμουμ για Φ4 και αυτό με πιθανη υπερβαση. Η περσινη επιτυχία ηταν αποτέλεσμα φόρμαςς και κεκτημένης ταχύτητας απο ενα σημείο και μετα.

+πολλα.

 

Οι Ολυμπιακοι δεν εχουν καταλαβει οτι οσα ειδαν περυσι δεν ηταν αποτελεσμα ροστερ, αλλα αποτελεσμα συνδυασμου πραγματων που δυσκολα θα ξαναπετυχει να τα εχει ολα μαζι.

Δηλαδη μετα το μισο της σεζον βγηκε στο γηπεδο μια πολυ καλη δουλεια που ειχε προηγηθει στις προπονησεις, με αυτοματισμους απο τον Σερβο, παραλληλα ηρθαν 2 προσθηκες ταμαμ που κλεισανε βασικες τρυπες του ροστερ, στη συνεχεια ειχαμε εκτοξευση ψυχολογιας για ολο το ροστερ σχεδον με αποτελεσμα να βλεπεις παιχτες που παραπατουσαν να πετανε και να εχουν περασει σε αλλο επιπεδο κλεινοντας καθε τρυπα. Μιλαμε για ομαδα που σαν θεατη σε συνεπαιρνε με τη φορμα και το ρυθμο της.

 

Αυτα ομως, ολα μαζι, ειναι λιγο δυσκολο να τα ξαναεχεις ταυτοχρονα για να φτασεις τοσο ψηλα, ποσω δε μαλλον χωρις τον Σερβο στον παγκο, το βασικοτερο συστατικο δηλαδη.

 

Μην περιμενετε να δειτε και τον Πριντεζη και τον Σπανουλη και τον Παπανικολαου και τον Λο και τον Ντορσι και τον Μαντζαρη και και στην ιδια φορμα την ιδια χρονικη στιγμη και μαλιστα την κρισιμοτερη της περιοδου. Καποιοι δεν εχουν την ποιοτητα για να αποδωσουν ξανα το ιδιο, καποιοι αλλοι δεν εχουν την εμπειρια, καποιοι αλλοι δεν εχουν την ψυχολογια, και τελος καποιοι αλλοι θα επηρεαστουν απο τις δομικες αλλαγες στα συστηματα. Ειναι πραγμα που εχουμε δει στον ΠΑΟ αυτη την 15ετια ουκ ολιγες φορες. Δηλαδη να πιανουν ολοι μαζι μια απιστευτη φορμα στο δευτερο μισο της περιοδου και την επομενη χρονια να αποκλειονται απο Ταου και Μαρουσια.

 

Για τον ΠΑΟ τι να συζηταμε, η ομαδα δεν εχει αρχη, δεν εχει τελος, δεν εχει καν ταυτοτητα. Θα ειναι ευτυχημα μια καλη παρουσια ως το τοπ16 με τα τωρινα δεδομενα. Με εναν Μητσο-εμβλημα θα πηγαινουμε απο δω κι απο κει να παλευουμε κι οτι βρεξει ας κατεβασει.