feodor Δημοσ. 9 Ιανουαρίου 2011 Δημοσ. 9 Ιανουαρίου 2011 Εκανα αναζητηση στο φορουμ με τη λεξη stalker, και δεν βρηκα κατι. Οποτε σκεφτηνα ν ανοιξω το συγκεκριμενο θεμα για να συζητησουμε για τη ταινια (την οποια μολις ειδα) μπας και καταλαβω, τι ειναι αυτο που την κανει τοσο σπουδαια. Δεν αναφερομαι στα πλανα, στη σκηνοθεσια, στη φωτογραφια κτλ. Οι εικονες ειναι πολυ ομορφες. Πιο πολυ ηθελα να συζητησουμε για τα "νοηματα" της ταινιας και το "τι θελει να πει". Για να πω την αληθεια, καπου στο τελος το εχασα. Για παραδειγμα, για ποιο λογο υπηρχε η σκηνη με τη κορη του να κινει τηλεπαθητικα τα ποτηρια στο τραπεζι. Το ρωταω γιατι προφανως καθε σκηνη υπαρχει για καποιο λογο. Ασχετο: πως μπορω να βαλω spoiler tag?
the_end Δημοσ. 9 Ιανουαρίου 2011 Δημοσ. 9 Ιανουαρίου 2011 εν αρχή ην το στάλκερ αν πίστευα σε θεό, αυτός θα ήταν ο Ταρκόφσκι. και το στάλκερ θα ήταν ο λόγος του. οι υπόλοιπες προσπάθειες έκφρασης του ΤΙ είναι το στάλκερ είναι στην καλύτερη, καλές προσπάθειες. ποτέ το ίδιο το στάλκερ. στην έκτη θέαση δε, όλα γίνονται καθαρότερα.
twiner Δημοσ. 10 Ιανουαρίου 2011 Δημοσ. 10 Ιανουαρίου 2011 Μπορεί κάποιος μυημένος στον Ταρκόφσκι να μου εξηγήσει λίγο τι επιτυγχάνει με την επιτιδευμένη αργοπορία. π.χ. στο solaris η σκηνή που ο ήρωας είναι μεσ'το αμάξι και πηγαίνει και πηγαίνει και πηγαίνει... Μου φαίνεται πρέπει να διαβάσω αρκετούς τόμους αναλύσεων για να "ευχαριστηθώ" ταινία του. Άν θέλετε προτείνετε κάποια "προπαίδεια" για τη γλώσσα αυτού του σκηνοθέτη.
feodor Δημοσ. 10 Ιανουαρίου 2011 Μέλος Δημοσ. 10 Ιανουαρίου 2011 Το solaris το εχω δει, πριν πολλα χρονια (πανε επτα) και δεν θυμαμαι πολλα. Ή ψεμματα! Το μονο που θυμαμαι ειναι οτι δεν καταλαβα τπτ κι οτι με κουρασε Η επομενη ταινια του ταρκοφσκυ που ειδα ηταν "τα παιδικα χρονια του ιβαν" (ivan's childhood) και το σταλκερ (χθες). Μπορω να πω οτι το ivan's childhood μου αρεσε παρα πολυ. Οκ ειναι λιγο αργη ταινια και επειδη εχουμε συνιθισει σε αλλους ρυθμους μπορει να μας κουραζει λιγο. Αλλα μ αρεσε παρα πολυ. Αξιζει να τη δεις (που λεει και μια ψυχη ). Αντιπολεμικη! Ειναι η πρωτη του ταρκοφσκυ. Νομιζω τη γυρισε οταν ηταν φοιτητς. Οσον αφορα το σταλκερ θα τη ξαναδω καποια στιγμη. Ισως το κεντρικο νοημα ειναι οτι ο ανθρωπος πρεπει να περναει απο διαφορους "κινδυνους" για να εκπληρωσει τις πιο αποκρυφες επιθυμιες του. Εκεινες που δεν τολμαει να ομολογει στον εαυτο του. Στο τελος βεβαια κλεινει λιγο απαισιοδοξα. Επισης εξακολουθω να μην καταλαβαινω τη σκηνη που η κορη του σταλκερ τηλεπαθητικα κινει τα ποτηρια. Απλα η ενσταση μου για τη συγκεκριμενη ταινια ειναι οτι, 2 ωρες και 30 λεπτα ειναι πολλα για ταινια που δεν εχει πολυ πλοκη. ΑΛΛΑ, ποιος ειμαι εγω που θα υποδεικνυω στο ταρκοφσκυ το πως θα γυρισει τις ταινιες του! Edit: Ο φιλος the_end πιο πανω λεει, "στην 6 θεαση ολα γινονται καθαροτερα" Ισως αυτο ειναι το μονο εγχειριδιο που εχουμε
the_end Δημοσ. 10 Ιανουαρίου 2011 Δημοσ. 10 Ιανουαρίου 2011 Μπορεί κάποιος μυημένος στον Ταρκόφσκι να μου εξηγήσει λίγο τι επιτυγχάνει με την επιτιδευμένη αργοπορία. π.χ. στο solaris η σκηνή που ο ήρωας είναι μεσ'το αμάξι και πηγαίνει και πηγαίνει και πηγαίνει... Μου φαίνεται πρέπει να διαβάσω αρκετούς τόμους αναλύσεων για να "ευχαριστηθώ" ταινία του. Άν θέλετε προτείνετε κάποια "προπαίδεια" για τη γλώσσα αυτού του σκηνοθέτη. συγκεκριμένα γι'αυτή τη σκηνή ο Tarkovsky είχε πει ότι ήταν εκεί για να φύγουν οι αμύητοι. γενικότερα, "Tarkovsky developed a theory of cinema that he called "sculpting in time". By this he meant that the unique characteristic of cinema as a medium was to take our experience of time and alter it. Unedited movie footage transcribes time in real time. By using long takes and few cuts in his films, he aimed to give the viewers a sense of time passing, time lost, and the relationship of one moment in time to another." όπως το συνοψίζει και η wiki. τα παιδικά χρόνια του Ιβάν είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που γύρισε, υπάρχουν ακόμα 3 πριν απ'αυτήν.
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Αρχειοθετημένο
Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.