Μια Μυθική και Ελληνική, ιστορία Αγάπης...

[Ν._Βοναπάρτης]

Από την Ελληνική Μυθολογία, του Ούγγρου Karl Kerényi (Κ. Κερένυι), αντιγράφω το παρακάτω κείμενο, έξοχο δείγμα κατά την γνώμη μου, συμβολισμού και νοηματικής της Ελληνικής Μυθολογίας, για την Αγάπη, τον Έρωτα και τον Πόθο των ερωτευμένων.

[...]

Όσο ο Ορφεύς τραγουδούσε(889) ο Κέρβερος δεν γάβγιζε. Ο τροχός του Ιξίονος σταμάτησε να γυρίζει. Το συκώτι του Τητυού δεν κατατρωγόταν. Οι κόρες του Δαναού σταμάτησαν το αέναο κουβαλητό του νερού. Ο Σίσυφος κάθισε πάνω στον βράχο του. Ο Τάνταλος ξέχασε πείνα και δίψα. Οι Ερινύες εκπλαγήκανε και οι δικαστές των νεκρών κλαίγανε. Ξέσπασε σε κλάμα επίσης και το απέραντο πλήθος των ψυχών, που συγκεντρώθηκε γύρω από τον Ορφέα.

Μονάχα η Ευρυδίκη δεν ήταν εκεί. Βρισκόταν ακόμα στις νεοφτασμένες σκιές και περπατούσε σιγά με τον δαγκωμένο αστράγαλο (890)

[...]

Η Ευρυδίκη μπορούσε να ακολουθήσει τον ερωτευμένο άντρα, αυτό το είχε κατορθώσει ο Ορφεύς με το τραγούδι του. Δεν μπορούσε όμως να την κοιτάξει στον δύσκολο δρόμο, που φέρνει από τον θάνατο στην ζωή. Γιατί όμως το έκαμε έτσι ο τραγουδοποιός; Ποιος ήταν η αιτία πέρα από το από το μεγάλο τον οριστικό χωρισμό μεταξύ του ζωντανού από τον νεκρό; Ήταν ανοησία (892); Ήθελε να την φιλήσει (893); Ή μονάχα να βεβαιωθεί πως τον ακολουθεί(894); Βλέπουμε την σκηνή σε ένα ανάγλυφο σπουδαίας αττικής τέχνης. Εδώ δεν είναι πια δυο, αλλά τρεις: Ο Ορφεύς γύρισε και την κοίταξε. Το χέρι της Ευρυδίκης ακουμπά απαλά στους ώμους του με αποχαιρετιστήρια αγάπη. Το δεξί της χέρι το κρατά ήδη ο ψυχοπομπός Ερμής. Όπως ακούσαμε για την εξαφάνιση του Οιδίποδος στα κύματα του κάτω κόσμου από τις βροντές του Διός, έτσι θα πρέπει και τότε καθώς η Ευρυδίκη ανακλήθηκε στο βασίλειο των νεκρών, να ακούστηκε τρεις φορές μια βροντερή φωνή, η φωνή του ατέλειωτου πεπρωμένου(895).

Μάταια προσπάθησε ο Ορφεύς να τρέξει πίσω στην εξαφανιζόμενη και να επιστρέψει έτσι στον κάτω κόσμο. Ο Χάρων δεν τον πέρασε αντιπέρα(896).

 

Υ.Γ ; 889=Βιργίλιος(G, 4.471), Οράτιος(C.21), Οβίδιος (Μ, 10.40, 890=Οβίδιος (Μ.10.9) 892=Βιργίλιος (G.4.488), 893=Βιργίλιος (Cu.299), 894=Οβίδιος (M. 10.56), 895=Βιργίλιος (G.4.493), 896= Βιργίλιος (G.4.502)

 

<small>[ 05-09-2002, 13:38: Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Ν. Βοναπάρτης ]</small>

[christos44]

Ενώ σ' άλλες μυθολογίες θα διαβάσεις πολλές φορές μέχρι να το εμπεδώσεις "εν στόματι μαχαίρας", "Κύριος θέλει πολεμήσει διά σας, σεις δε θέλετε μείνει ήσυχοι" " εκ μέσου των κατακευμένων" και πολλά παρόμοια που σου αγαλλιάζουν την ψυχή.

[Επισκέπτης]

Yperoxo, mou eftiakse to prwino <img border="0" title="" alt="[smile]" src="images/icons/smile.gif" />

aaaaaaax, tespa

[Ν._Βοναπάρτης]

Στην Ελληνική Μυθολογία, του Ούγγρου Karl Kerényi (Κ. Κερένυι), υπάρχει μια εξήγηση, γιατί ο Ορφέας ΔΕΝ έπρεπε να κοιτάξει την αγαπημένη του Ευρυδίκη (εκείνη που τραβούσε για μακριά) όση ώρα θα διαρκούσε το ταξίδι από τον ʼδη στην γη.

«Έτσι είναι ο νόμος των υποχθονίων: κανείς δεν μπορούσε να τους κοιτάξει. Με γυρισμένο πρόσωπο θυσίαζαν στις θεότητες των νεκρών. Κανένα βλέμμα-μονάχα η φωνή επιτρεπόταν στο βασίλειο των νεκρών.»

 

Κι όμως ο Ορφέας αποτόλμησε το ταξίδι στον κάτω κόσμο, από την Αχερουσία λίμνη. Προσπάθησε να νικήσει τον θάνατο, τον μεγάλο αναπότρεπτο.

Δεν τα κατάφερε, αλλά η Αγάπη του για την Ευρυδίκη κρατά καλά περισσότερους από 25 αιώνες!

 

<small>[ 06-09-2002, 09:02: Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Ν. Βοναπάρτης ]</small>

[christos44]

</font><blockquote><font size="1" face="Verdana, Helvetica, sans-serif">quote:</font><hr /><font size="2" face="Verdana, Helvetica, sans-serif"> Έτσι είναι ο νόμος των υποχθονίων: κανείς δεν μπορούσε να τους κοιτάξει. Με γυρισμένο πρόσωπο θυσίαζαν στις θεότητες των νεκρών. Κανένα βλέμμα-μονάχα η φωνή επιτρεπόταν στο βασίλειο των νεκρών.»</font><hr /></blockquote><font size="2" face="Verdana, Helvetica, sans-serif">Μιά μικρή ένσταση στην γνώμη του Karl Kerényi (Κ. Κερένυι). Στην Οδύσσεια, ο Οδυσσεύς όταν πήγε στην χώρα των Κικκόνων για να συμβουλευθή την σκιά του νεκρού Τηρεσία όχι μόνο κοίταζε κι' αναγνώριζε και συνομιλούσε με τις σκιές των νεκρών, αλλά και τις απειλούσε με το γυμνό σπαθί του για να μη πιούν αίμα μέχρι να εμφανισθή η σκιά του Τηρεσία. Θα συμφωνήσω ότι απέστρεφαν το βλέμμα όταν έκαναν μετά την θυσία την ΠΡΟΣΦΟΡΑ (κι' όχι την θυσία, όπως αναφέρεται από τον συγγραφέα, μια και θα κινδύνευαν ν' ακρωτηριασθούν άν δεν κοίταγαν τί έκαναν) αλλά αυτό αφορά τις υποχθόνιες ΘΕΟΤΗΤΕΣ κι' όχι θνήτούς που έίχαν πεθάνει.