Προς το περιεχόμενο

Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • Απαντ. 604
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Δημοσ.

Για σένα φρη είναι.

 

Αλλά μετά τις γιορτές γιατί έχω μπει στο πνεύμα των χμας και δεν αδειάζω...

Δημοσ.

Για σένα φρη είναι.

 

Αλλά μετά τις γιορτές γιατί έχω μπει στο πνεύμα των χμας και δεν αδειάζω...

 

Σεβαστό.

Εγω το κατέβασα πάντως προχθες και όπως ήταν αναμενόμενο πελάγωσα.

Δημοσ.

Σεβαστό.

Εγω το κατέβασα πάντως προχθες και όπως ήταν αναμενόμενο πελάγωσα.

θα σου ετοιμάσω ένα φωτο-κρας-κορς για τα 5 απλά πράγματα που ξέρω πάντως.

 

Κι ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Νομίζω.

Δημοσ.

θα σου ετοιμάσω ένα φωτο-κρας-κορς για τα 5 απλά πράγματα που ξέρω πάντως.

 

Κι ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Νομίζω.

 

Νομίζεις οτι με ευχαριστείς?

Αν όχι, τότε η φωνή του Knopfer ΜΕ αρέσει πολύ.

Αλλά πόσταρε και κανέναν στίχο γιατι σε εχω πει ότι my England is not and the bestest of all.

Δημοσ.

πόσταρα για πάρτη σου στίχους στο τρίτο, τα άλλα δύο πρέπει να τα ακούσω για να θυμήθώ τι έλεγα...

Δημοσ.

πρωινή βαρβατίλα

 

http://www.fileden.com/files/2010/9/1/2958062//walkingaround.mp3

 

 

(μέρος του)Walking Around, Pablo Neruda

 

 

It so happens I am sick of being a man.

And it happens that I walk into tailorshops and movie

houses

dried up, waterproof, like a swan made of felt

steering my way in a water of wombs and ashes.

 

The smell of barbershops makes me break into hoarse

sobs.

The only thing I want is to lie still like stones or wool.

The only thing I want is to see no more stores, no gardens,

no more goods, no spectacles, no elevators.

 

It so happens that I am sick of my feet and my nails

and my hair and my shadow.

It so happens I am sick of being a man.

 

Δημοσ.

Προσχέδιο. Λείπει τζαμάρισμα στο τέλος και ό,τι άλλο μας κάτσει.

Ο Φρένζυ μπάζει με ροκοΠάττον ρυθμούς, συνεχίζω γότθικα και θλιβερά.

 

http://www.fileden.com/files/2008/7/23/2016027/prow.mp3

 

The sails are blooming with the wind, stretching their chest to the horizon.

Always ahead, wave after wave, our prow against the distance.

The flag is trailing trembling our belongings and ourselves.

Here comes the wave, up goes the mask; for merely one small instance.

 

The ship, the house, the coffin. All made for traveling of sorts.

Some through the sea, some through the mind, others through nothing.

Salt, wind and seagulls; only the living die while laughing.

 

The moon is rippling our wet mirror. Our withered eyes regain some gleam.

The whispers and the heartbeats; oh every night is silent here

The splashes and the buzzing; when done with words, you hold them dear.

 

Starlight is reaching down our veins. Our nails scratch tenderly our cheeks.

How did we get to be out here? Why are we cruising this black sea?

Did we leave everything behind? I cannot stand this oath to namelessness

-Who's over there? -It's Me.

 

This is not what I wanted. This is so different from my dream.

I thought we'd grind the sun beneath our anchor and our hull

I thought we'd tie our hawser to a life less dull

 

I dreamed of sunlit coasts and different moonlight

And in my dreams it took a ship, some friends and will to steer

But now, but now... Where are we more than "here"?

 

The deep blue abyss stretches skin, for miles and miles and miles

The water desert spreads, as far as we can set our eyes on

Always ahead, wave after wave our prow against the distance

We set our hopeless course towards that goldenlit horizon.

 

Sometimes through storms, always past something

Because the living hurt -the living hurt while laughing.

Δημοσ.

Μια μελοποίηση, συγγνώμη στους πεθαμένους.

 

Réversibilité

http://www.fileden.com/files/2010/9/1/2958062/reversibilite.mp3

 

μετάφραση:

 

Αναστροφή

 

Άγγελε που είσαι όλο χαρά, ξέρεις την αγωνία;

τις τύψες τα ντροπιάσματα, τα κλάματα, την πλήξη,

τον τρόμο που 'ρχεται άγνωστος,λες, την καρδιά να σφίξει

να την τσακίσει στο χαρτί στο σκότος με μανία;

άγγελε που είσαι όλο χαρά, ξέρεις την αγωνία;

 

Άγγελε που είσαι όλο καλό, ξέρεις την έχθρα εκείνη

και τη σφιγμένη τη γροθιά, το δάκρυο που στάζει

χολή, όταν η Εκδίκηση σατανικά προστάζει

και θέλει στις δυνάμεις μας ο στρατηγός να γίνει;

άγγελε που είσαι όλο καλό, ξέρεις την έχθρα εκείνη;

 

Άγγελε που είσαι όλο υγειά, τους ξέρεις τους αρρώστους,

που κάτω απ' τους τρανότοιχους των σπιταλιών γυρνούνε,

και σαν εξόριστοι μ' αργά βήματα περπατούνε,

γυρεύοντας το λίγο φως που ο ήλιος χύνει ομπρός τους;

άγγελε που είσαι όλο υγειά τους ξέρεις τους αρρώστους;

 

Άγγελε που είσαι όλο ομορφιά, τις ξέρεις τις ρυτίδες,

το φόβο για τα γηρατειά, και τι πόνο σου δίνει,

όταν της αφοσίωσης κοιτάς την κρύφια οδύνη,

στα μάτια που ήπιες άλλοτε του έρωτα τις αχτίδες;

άγγελε που είαι όλο ομορφιά, τις ξέρεις τις ρυτίδες;

 

Άγγελε που είσαι όλο χαρά, ευτυχία και φως μονάχα,

πεθαίνοντας θα ζήταγε ζωή ο Δαβίδ να πάρει

απ' τις πηγές του μαγικού κορμιού σου και τη χάρη!

Όμως τις προσευχές σου εγώ ήθελα μόνο να 'χα,

άγγελε που είσαι όλο χαρά, ευτυχία και φως μονάχα!

 

- Charles Baudelaire

 

Δημοσ.

Ιμπρεσιβ η αρχή τρίτωνα. =)

Τα άλλα μου άρεσαν κομματάκι περισσότερο από άποψη ανάπτυξης.

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!

Δημιουργία νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα

  • Δημιουργία νέου...