Προς το περιεχόμενο

Darren Aronofsky's Black Swan (2010)


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ.

Καλα δεν καταλαβατε το πιο βασικο. Η Μιλα Κουνις ητανε η χαμενη αδελφη της αλλα η μανα την εδιωξε γιατι ητανε χαμινι (τατουαζ στην πλατη κλπ)

 

Από που το έβγαλες αυτό το συμπέρασμα?? :confused:

  • Απαντ. 252
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Δημοσ.

Από που το έβγαλες αυτό το συμπέρασμα?? :confused:

Αν προσεχες τις λεπτομεριες ισως το καταλαβαινες. Βεβαια, αν δε το πιασες απτην αρχη μαλλον δεν εισαι για αρονοφσκι. Τρεχα δες καμια ταινια με τον cera καλυτερα ή ακου κανα τραγουδι του λογου απειλη.

Δημοσ.

Αν προσεχες τις λεπτομεριες ισως το καταλαβαινες. Βεβαια, αν δε το πιασες απτην αρχη μαλλον δεν εισαι για αρονοφσκι. Τρεχα δες καμια ταινια με τον cera καλυτερα ή ακου κανα τραγουδι του λογου απειλη.

 

Άσε τον Scott Pilgrim ήσυχο και λέγε ρε

Δημοσ.

ρε μαγκακο...δεν μας λες πως το καταλαβες για να δωσεις ενα φως στην υποθεση?

αν ειναι να βοηθησεις και θες φυσικα βοηθα κανονικα μην πετας κατι ετσι γιατι πολεμαω να καταλαβω τι σ... εγινε στη ταινεια και δεν καταλαβαινω....

helpppp!

 

μην στραβωσεις και με μενα ετσι? :-D

Δημοσ.

οτι θα είχαμε και spam σε topic του aronofsky δεν το περίμενα... ρε γμτ τι μας κάνει η πειρατεία... :-D :-D

 

 

δεν νομιζω οτι ειναι spam...αν απευθυνεσαι σε μενα..!

απλη ερωτηση εκανα για να παρω μια απαντηση στην απορια που δημιουργηθηκε βλεποντας την ταινεια..

Δημοσ.

Πάντως μην κολλάτε στο αν πραγματικά είχε κάποια ψυχική διαταραχή η πρωταγωνίστρια. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτό ήταν και το όχημα του σκηνοθέτη ώστε να δείξει όσο πιο παραστατικά γίνεται, όχι μόνο τη σταδιακή μεταστροφή, αλλά και το γεγονός ότι εν δυνάμει η φύση μας είναι κάτι παραπάνω από διπλή και σίγουρα περίπλοκη. Η ταινία είναι γεμάτη αλληγορίες επί του θέματος. Οπότε μικρή σημασία έχει αν πρόκειται περί υπαρκτής ψυχικής διαταραχής ή ας πούμε περί σουρεαλιστικής εξωτερίκευσης της αβυσσαλέας φύσης μας. Από το απλό "μη ξύνεις πληγές" που βλέπουμε να εκδηλώνεται εξ αρχής κυριολεκτικά μέσω της...πληγής ( μήπως ώστε να υποδηλώσει τη γονεϊκή καταπίεσης των ενστίκτων ; ) μέχρι την τελική πληρότητα μέσω της τελείωσης, όπου για να την κερδίσεις σαφώς πρέπει να ματώσεις (εντός και εκτός εισαγωγικών!) ;)

Δημοσ.

Δεν εδειξε κατι τετοιο ουτε αφησε να εννοηθει...

Oυτε εγω καταλαβα κατι τετοιο αλλα το ειδα σε ενα board να το συζητανε πολλοι και λεω μηπως!!

  • 2 εβδομάδες αργότερα...
Δημοσ.

Εξαιρετική η Portman. Αυτό το τρέμουλο της κάμερας μαζί με τα κοντινά, in your face το γούσταρα πολύ. Καθώς και τους ήχους (φφφφφσσσσσσστττ) και ίσως για πρώτη φορά την χρήση καθρέφτη που γενικά με εκνευρίζει.

 

Δεν σχολιάζω καν τις artistic σκηνές

μεταμόρφωση σε μαύρο κύκνο

.

Ντάξει το παλικάρι είμαι περίεργος να δω τι θα βγάλει τα επόμενα 30 χρόνια.

Δημοσ.

Ντάξει το παλικάρι είμαι περίεργος να δω τι θα βγάλει τα επόμενα 30 χρόνια.

 

Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν σήμερα..όταν έχεις πειραματιστεί και φτάσει στα άκρα τόσο έντονα συναισθήματα, όταν έχεις παιξει με τα 'σώχυψα των ανθρώπων, όταν εχεις καταπιαστεί με τα εγκώσμια και τα ακόμα πιο έξω και καταφέρνεις να συγκινήσεις, όταν ρίχνεις μπουνίδια με την ίδια μαεστρία που χορογραφείς μπαλέτο, τότε ναι.. σε 30 χρόνια τι άλλο θα κάνεις;

 

Το να πω οτι η ταινία ειναι καλή, θα'ναι πολύ λίγο, έχει πολλά θέματα αν εχεις ορεξη να καταπιαστείς. Στα πιο βασικά, βλεπεις ενα κόσμο μιας κοπελας που κάνει τα πάντα για να πετυχει αυτό που θελει, ακόμα και να πολεμήσει το είναι της, χωρίς να καταλαβαίνει τη ζημιά που της οταν αρχίζει να την πολεμάει αυτό. Εχεις την εντύπωση οτι ξεκινάει λίγο χαλαρά αλλά χωρίς να το παίρνεις χαμπάρι σε βάζει σ'ενα τριπακι που για περίπου 1 ωρα βλέπεις τους χώρους μόλις 2 σκηνικών - αντε και του μετρό - με μια σχεδόν κλειστοφοβική αίσθηση. Νταξει, για την Portman έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλά - εμένα σε φάσεις μου θύμισε την Kidman και ειδικά στην σκηνή του χορού του Μαύρου Κύκνου απλά αποκλείεται να ηταν η ιδια ηθοποιός - μεταφορικά και κυριολεκτικά μεταμορφώνεται.

 

Δε ξερω αν το χαρακτηρίζεις ψυχολογικό θριλερ, πιο πολύ δράμα μου έβγαλε - κι αυτή η μουσική... :( σου καρφώνεται στο μυαλό για ώρες μετά. Το τελος με βρήκε σχεδόν να προσπαθώ να πάρω ανάσα, σχεδόν σα να παρακολουθείς το ίδιο του εργο του μπαλέτου. Περιττό να πω οτι η μουσική είναι όλα τα λεφτά, πρωτη φορα συνειδητοποιώ πόσο τρομακτική μπορει να γινει η κλασική μουσική.

 

 

υγ. αν κάποιος άκουσε/καταλαβε τι είπε

στο τέλος, όταν είχε πεσει πανω στο στρώμα

παρακαλώ να ενημέρωσει.

Δημοσ.

Το τελος με βρήκε σχεδόν να προσπαθώ να πάρω ανάσα, σχεδόν σα να παρακολουθείς το ίδιο του εργο του μπαλέτου. Περιττό να πω οτι η μουσική είναι όλα τα λεφτά, πρωτη φορα συνειδητοποιώ πόσο τρομακτική μπορει να γινει η κλασική μουσική.

 

Έτσι με βρήκε και εμένα το τέλος. Αφού όταν τελείωσε η παράσταση, και το κοινό χειροκροτούσε ήμουν έτοιμος να σηκωθώ και εγώ να χειροκροτήσω. Έπρεπε να κοιτάξω γύρο μου να καταλάβω πως ήμουν σε κινηματογραφική αίθουσα.

Απλά μαγευτική.

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!

Δημιουργία νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
  • Δημιουργία νέου...