Lars von Trier's Melancholia (2011)

[jazzu4ia]

...Ο LARS EINAI ΘΕΟΣ...

 

...ο δανός είναι θεός...

...ριβιέρα.βαλτετσίου...

...τσιγαρούμπα.μπίρα...

...κρύος αέρας...

...μαγεία...

...NOT TO MISS...

[tr3quart1sta]

εφερε το ντηβηντη ο θειος

[firewalker]

Normal ταινία.

 

7,5/10.

[DKNI]

Σκατα Δεν μου αρεσει που τελικα

 

ειναι πραγματικη η συγκρουση των πλανητων. Μου καθοταν πολυ καλυτερα αν ηταν συμβολικο/φανταστικο/μεσα στο μυαλο της Ντανστ οπου ο ενας (o melancholia) ηταν η ιδια η Νταστ και ο αλλος η αδελφη της και το 2ο μερος μετα το γαμο ηταν μετα την καταρρευση της.

 

Και κολλαγε ρε γαμωτο τοσο καλα...(μιας και στο γαμο κανεις δεν ανεφερε τον πλανητη)

 

 

H ταινια παντως σιγουρα δεν ξεχνιεται

[DeadOrganPlayer]

Η ταινία σίγουρα δε ξεχνιέται.

Για να είμαi ειλικρινής ποτέ δε πέρασε από το μυαλό μου αυτό που λες στο spoiler, ακόμα κι αν τελικά δεν ισχύει είναι μια ωραία εκδοχή για σκέψη.

Εμένα αυτό που μου άρεσε, πέρα από τις εκπληκτικές εικόνες και ερμηνείες που είχε η ταινία, είναι η διαμόρφωση και η εξέλιξη των χαρακτήρων όπως τη παρουσίασε ο Τρίερ.

 

Ο άνετος, κυνικός και σκληρός Τζον που έδειχνε να τα έχει όλα υπό έλεγχο μόλις αντιλήφθηκε ότι τελικά η σύγκρουση των πλανητών θα γίνει, ήταν ο πρώτος που λύγισε και αυτοκτόνησε.

Αντίθετα, η "κατεστραμένη" και καταθλιπτική Τζαστίν ήταν η δυνατότερη στο τέλος και αυτή που στήριξε τελικά την αδερφή της και το μικρό. Θα μου πείς, οκ, σιγά πρώτη φορά είναι που βλέπουμε να διαμορφώνονται έτσι κόντρα στη ροή οι χαρακτήρες? Όχι, αλλά όπως και στη ζωή είναι ωραίο να το βλέπεις να συμβαίνει

 

[Cue]

9.7/10. Ποιημα, ομορφια, απιστευτη κινηματογραφηση, ερμηνειες απο αλλον πλανητη, ο Sutherland εξαιρετικος, ο Hurt συγκλονιστικος.Η ταινια ξεπερνα (ναι!ειναι απιστευτο!) τα "Dancer In The Dark" και "Dogville".H μελαγχολια, η καταθλιψη, ο πεσιμισμος, η καταστροφικη διαθεση, ειναι διαχυτα στη ταινια, "πνιγεσαι" με τους χαρακτηρες, ζεις μαζι τους και στο τελος μενεις αναυδος, εκστασιασμενος για αυτο που βιωσες.

 

Θα συμφωνήσω στο σύνολο αλλά όχι και στον βαθμό.

Κινηματογραφικά είναι top, και κρίμα που δε κατάφερα να την δω σινεμά

Η πρώτη και η τελευταία σκηνή είναι ποιητικές.

 

Η χαρακτηριστική μουσική σου μένει και σε πιάνει ένα βάρος κάθε φορά που την ακούς.

 

Παρ' όλ' αυτά δε μου είπε κάτι σαν ταινία. Ναι οκ διαπραγματεύεται την μελαγχολία αλλά περίμενα κάτι παραπάνω μέσα από τους διαλόγους. To Dogville συγκριτικά μου είπε περισσότερα. (δεν έχω δει Dancer in the Dark και Δαμάζοντας τα κύματα)

 

Ίσως να πρέπει να την ξαναδώ, στην μεγάλη οθόνη αν είναι εφικτό.

[saya]

Η ταινία σίγουρα δε ξεχνιέται.

Για να είμαi ειλικρινής ποτέ δε πέρασε από το μυαλό μου αυτό που λες στο spoiler, ακόμα κι αν τελικά δεν ισχύει είναι μια ωραία εκδοχή για σκέψη.

Εμένα αυτό που μου άρεσε, πέρα από τις εκπληκτικές εικόνες και ερμηνείες που είχε η ταινία, είναι η διαμόρφωση και η εξέλιξη των χαρακτήρων όπως τη παρουσίασε ο Τρίερ.

 

Ο άνετος, κυνικός και σκληρός Τζον που έδειχνε να τα έχει όλα υπό έλεγχο μόλις αντιλήφθηκε ότι τελικά η σύγκρουση των πλανητών θα γίνει, ήταν ο πρώτος που λύγισε και αυτοκτόνησε.

Αντίθετα, η "κατεστραμένη" και καταθλιπτική Τζαστίν ήταν η δυνατότερη στο τέλος και αυτή που στήριξε τελικά την αδερφή της και το μικρό. Θα μου πείς, οκ, σιγά πρώτη φορά είναι που βλέπουμε να διαμορφώνονται έτσι κόντρα στη ροή οι χαρακτήρες? Όχι, αλλά όπως και στη ζωή είναι ωραίο να το βλέπεις να συμβαίνει

 

Δεν νομιζω οτι καταλαβες καλα τι λεει η ταινια.

Η Τζαστιν ειναι καταθληπτικη σε σημειο να θελει να καταστραφει ο κοσμος και να ξεκινησει κατι απο την αρχη.Δεν αντιμετωπιζει με γενναιοτητα το γεγονος, το επιθυμει κατα καποιο τροπο.Ουσιαστικα ειναι σαν το τελος του dogville ,οπου ολο το χωριο ειναι κακο και πρεπει να εξαφανιστει.Μονο που εκει η πρωταγωνιστρια ζει,εδω πεθαινουν ολοι. Ενταξει, ο Τριερ ειναι λαλιτεχναρα αλλα ειναι του γιατρου.

 

[DKNI]

Δεν νομιζω οτι καταλαβες καλα τι λεει η ταινια.

Η Τζαστιν ειναι καταθληπτικη σε σημειο να θελει να καταστραφει ο κοσμος και να ξεκινησει κατι απο την αρχη.Δεν αντιμετωπιζει με γενναιοτητα το γεγονος, το επιθυμει κατα καποιο τροπο.Ουσιαστικα ειναι σαν το τελος του dogville ,οπου ολο το χωριο ειναι κακο και πρεπει να εξαφανιστει.Μονο που εκει η πρωταγωνιστρια ζει,εδω πεθαινουν ολοι. Ενταξει, ο Τριερ ειναι λαλιτεχναρα αλλα ειναι του γιατρου.

 

Και συ δεν νομιζω οτι καταλαβες καλα

 

Δεν νομιζω οτι η Τζαστιν θελει να αρχισει τιποτα απο την αρχη, burn it all

 

[saya]

Και συ δεν νομιζω οτι καταλαβες καλα

 

Δεν νομιζω οτι η Τζαστιν θελει να αρχισει τιποτα απο την αρχη, burn it all

 

 

 

Καλα, αυτα ειναι ψιλα γραμματα. Το θεμα ειναι οτι η Τζαστιν ουσιαστικα θελει να καταστραφουν ολα. Τωρα αν θα ξαναγινουν απο την αρχη σε 1 εκ . πχ χρονια, ενταξει, ποιος ξερει.Αν και καπου αυτη η ομορφη εικονα καταστροφης μπορει να συμβολιζει την αναγεννηση. Koλλησες στο τι θα γινει αν καταστραφουν ολα, σταχτη και μπουρμπερη , μετα βλεπουμε..

 

[DeadOrganPlayer]

Δεν νομιζω οτι καταλαβες καλα τι λεει η ταινια.

Η Τζαστιν ειναι καταθληπτικη σε σημειο να θελει να καταστραφει ο κοσμος και να ξεκινησει κατι απο την αρχη.Δεν αντιμετωπιζει με γενναιοτητα το γεγονος, το επιθυμει κατα καποιο τροπο.Ουσιαστικα ειναι σαν το τελος του dogville ,οπου ολο το χωριο ειναι κακο και πρεπει να εξαφανιστει.Μονο που εκει η πρωταγωνιστρια ζει,εδω πεθαινουν ολοι. Ενταξει, ο Τριερ ειναι λαλιτεχναρα αλλα ειναι του γιατρου.

 

 

Μια χαρά κατάλαβα, αυτό που λες δεν αναιρεί ότι

 

η Τζαστίν στήριξε στο τέλος την αδερφή και το μικρό. Θα μπορούσε απλά να αδιαφορήσει. Αντιθέτως στάθκηε δίπλα τους την ώρα που αυτοί λυγίζανε.