Our own story...

[Edgar]

Meta apo ligi ora, eftasan sto nekrotomeio tis polis. Den itan poli makria. Eksalou o Elmer, mias kai brike adeious dromous, to patise ligaki parapano.

"Tha se afiso edo. Distixos den tha mporeso na se akolouthiso mesa. Exo kai alles douleies..." eipe o Elmer, kai anoikse tis asfaleies tou TAXI.

"Fantazomai oti o Morthak tha ithele na dei auto to kleidi pou les oti exei o filos sou."

"Telika den mou eipes, auton ton tipa sto stathmo, to ksereis? Ti tha ginei me auton?"

"Auton ksexase ton pleon. Einai teleiomenos. Oti itan na kanei, to ekane. Min se apasxolei. Apla, pare to kleidi kai prosekse min se doun oi kameres."

 

O Edgar anoikse tin porta, apoxairetise ton kainourgio tou filo kai ksekinise gia tin eisodo tou nekrotomeiou.

 

Mpainontas mesa, den brike kanena stin eisodo. H karelka piso apo ton pago itan adeia. Kameres den eide pouthena. Proxoreise pros ta psigeia. Eixe paei arketes fores ekei, gia palaioteres ipotheseis kai iksere tous diadromous kai ta domatia. Mono pou mexri tora den eixe proseksei tipota kameres. Mporei kai na min ipirxan. Alla tote giati ton proidopoiise o allos? Poios kserei...

O xoros ekei den tou arese katholou. Den aisthanotan katholou aneta. Proxorise ligaki kai eftase mprosta apo ta terastia ntoulapia. Se ena apo auta itan kai o filos tou. Alla pou? Plisiase gia na arxisei na ta psaxnei ena ena, otan eide oti kapoio apo ta ntoulapia stin akri tou domatiou, dipla ston toixo, itan misanoixto. Parakseneutike kai pige konta na dei ti eixe mesa.

Anoigontas to diaplata, brike mesa ena skepasmeno ptoma. To trabikse ekso kai kseskepase to prosopo tou.

H mirodia pou eixe plimirisei to kelari prin merikes ores, arxise na anebainei sta routhounia tou, entoni, opos kai prin. Ekane ena bima piso na tin apofigei, alla den katafere kai polla. Ebale to xeri tou mprosta stin miti tou kai koitakse to ptoma. Htan ontos o Bill. Kseskepase kai to ipoloipo soma tou kai eide oti itan akoma me ta rouxa tou. Oti eixe apomeinei apo auta diladi. H mirodia eixe gemisei olo to domatio, to opoio den itan kai poli megalo. Epsakse na brei tis tsepes tou Bill, alla eide oi dio mprostines tsepes tou tzin tou itan kamenes teleios. Oti itan mesa, i tha eixe kaei, i tha eixe pesei stin metafora. To mono meros pou tha mporouse na balei kati itan oi piso tsepes.

"Gamoto, tha prepei na ton giriso anapoda, i toulaxiston na ton sikoso ligo..." psithirise o Edgar.

Epsaxne ena meros na balei ta xeria tou gia na girisei to ptoma anapoda. Telika, ebale to aristero tou xeri stin mesi kai to deksi stous mirous. Sikose ligo to ptoma, otan eide kati na gializei ston laimo tou. Afise to ptoma na pesei piso kai estrepse tin prosoxi tou ston laimo. Anoikse elaxista tn giaka tou t-shirt kai eide mia alisida na kremetai. Paradoksos, den itan katestrameni teleios. Tin akolouthise kai eftase stin akri tis i opoia itan mesa apo to t-shirt. Tin trabikse ekso apala mexri pou ena mikro kleidaki fanike mesa apo to kameno mplouzaki. Den eixe pathei tipota! To trabikse kai i alisida espase me megali eukolia. Kratise to kelidi mprosta sta matia tou gia na dei kalitera ta paraksena sximatakia pou eixe epano tou xaragmena, ospou mia leuki lampsi fanike metaksi tou anoixtou ntoulapiou kai tou toixou. Meta apo elaxista deuterolepta, mexri o Edgar na katalabei ti ginotan, to ntoulapi ekleise me dinami, sproxnontas to krebati tou Bill piso sto ntoulapi kai ton Edgar ena bima piso.

Mprosta sta ekplikta matia tou fanike i gria pou eixe dei se ekeino to parakseno meros. Ekei pou eixe dei kai to koritsaki me ta roz.

H gria, arpakse to kleidi apo ta xeria tou Edgar kai amesos epestrepse stin anoixti "porta" pou ipirxe ekei pou prin merika deuterolepta itan toixos.

H lampsi eksafanistike piso apo tin gria kai emfanistike pali o gnorimos toixos tou nekrotomeiou. Ena isteriko gelio antixise sto mikro domatio, kai arxise na sbinei siga siga...

 

<small>[ 29-07-2002, 18:15: Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Edgar ]</small>

[Επισκέπτης]

Προσπάθισε να καταλάβει τι είχε συμβεί. Η "γνωστή" γριά του είχε αρπάξει το κλειδί μέσα από τα χέρια του σε χρόνο μηδέν! Είχε μία απορία όμως, γιατί δεν μπορούσε να πάρει η γριά το κλειδί μόνη της από το πτώμα το Bill; Μήπως δεν της αρέσουν τα πτώματα; Μήπως έχει κακό παρελθόν με αυτούς; Οι ιδέες αυτές άρχισαν να γυρίζουν μέσα στο μυαλό του φίλου μας, όταν άκουσε από το βάθος του διαδρόμου του νεκροτομείου, θορύβους. ʼνοιξε διστακτικά την πόρτα τύπου "σαλούν" και κοίταξε, πρώτα αριστερά και μετά δεξιά προς την έξοδο, όταν είδε αρκετές σκιές και άκουσε γρήγορα βήματα να πλησιάζουν το δωμάτιο που ήταν. Αστυνομία ή κάποιος άλλος "φίλος" από την άλλη διάσταση, ήταν το πρώτο συμπέρασμα. Έτσι και αλλιώς και τα δύο θα ήθελαν το κακό του. Αποφασίζει να φύγει από το δωμάτιο αυτό, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη πόρτα και κανένα παράθυρο. Μοναδική λύση; Να μπει να κάνει παρέα σε κάποιο πτώμα! Πέρνει μία μάσκα γιατρού για την μύτη του, ανοίγει μία θυρίδα....

 

<small>[ 31-07-2002, 10:01: Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: timiman ]</small>

[Edgar]

...xonetai mesa kai afinei anoixti tin porta toso oste na mporei na akouei ti ginetai ekso, alla kai na min ton paroun kai xampari. Prospathei na boleutei pano sto krio soma, mesa se auto to metaliko prosorino feretro. Akoumpaei ta xeria tou opou mporei stin prospatheia tou na mpei pio batheia gia na kleisei kalitera tin porta. To soma apo kato tou einai malako kai mikro se diaplasi. An krinei apo to stoithos pou pianei, einai mia kopela, giro sta 14-15. Arketa malako kai anorimo stoithos. Koitaei apo tin xaramada pou exei afisei, prospathontas na dei poioi mpikan sto domatio.

Blepei 3 skies ston toixo sta aristera tou kai akouei psithirous. Den mporei na katalabei ti lene. Akouei bimata kai oi skies allazoun sxima. Mallon tha eidan tin thirida tou Bill misanoixti kai tha pigan na doun ti trexei. Akouei kai allous psithirous kai katalabenei mono merikes brisies. Tipota parapano. H porta tou Bill kleinei me dinami kai meta ta bimata apomakrinontai. Akouei to triksimo tis portas kai meta isixia. Oute bimata, oute psithiroi, oute brisies.

Anoigei tin porta kai bgenei ekso. Den einai kanenas sto domatio, ektos apo auton kai... kamia eikosaria ptomata!

Apo periergia, girizei stin thirida pou eixe mpei, bgazei to kefali tis kopelas pou tou kratise sintrofia ligo prin, ekso kai to kseskepazei. Kanei ena apotomo bima piso, blepontas to prosopo mias ginaikas giro sta 60, me ta matia orthanoikta kai kataspra, kai me mia lepti kokkini grammi sto laimo tis!

Amesos kleinei tin porta kai kanei merika grigora bimata pros tin porta. Rixnei mia matia ekso kai blepei oti o diadromos einai adeios. Den blepei kamia skia sto bathos, oute akouei fones. Bgenei ekso kai proxoraei stis mites ton podion tou oso pio grigora mporei, rixnontas koftes maties deksia kai aristera...

 

<small>[ 31-07-2002, 14:56: Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Edgar ]</small>

[Επισκέπτης]

..Καθώς προχώραγε στον διάδρομο προς την έξοδο του καθόλα "φιλικού" περιβάλλοντος. Βλέπει περίεργες λάμψεις από το τζαμάκι μίας πόρτας. Οι λάμψεις δεν ήταν σαν φλας φωτογραφικής μηχανής, ούτε σαν φως λάμπας που τρεμοέπαιζε. Ήταν κάτι δυνατό και σταθερό. Η περιέργια είναι κακός σύμβουλος, αλλά δυστυχώς έχει μεγάλη δύναμη. Πλησιάζει σιγά-σιγά στην πόρτα και κρυφοκοιτάει από το τζαμάκι. Δεν πίστευε αυτό που έβλεπε!! Τρία άτομα να μπαίνουν μέσα σε έναν καθρέπτη!! Κάτι σαν την πύλη που είχε δει τότε πρώτη φορά σε εκείνο το δωμάτιο. Μόλις πέρασε μέσα στον καθρέπτη και ο τελευταίος, η λάμψη έσβησε. Τότε είδε καθαρά ότι πρόκειτε για το δωματιάκι της καθαρίστριας. Αποφασίζει να μπει μέσα και να δει από κοντά τι έγινε. Ανοίγει την πόρτα και πλησιάζει τον καθρέπτη. Για την ακρίβεια επρόκειτω για καθρέπτη που υπήρχε στην πόρτα ενός ντουλαπιού. Το ντουλάπι ανήκε σε κάποια γυναίκα, βλέποντας το καρτελάκι που είχε το όνομα της. Στο ντουλάπι μέσα υπήρχαν πολλά αντικείμενα, αλλά αυτό που έκανε εντύπωση στον Edgar ήταν...

 

<small>[ 01-08-2002, 09:57: Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: timiman ]</small>

[Επισκέπτης]

...ήταν ένα μικρό σημειωματάριο, το οποίο σαν εξώφυλλο είχε ένα περίεργο έμβλημα. Έμοιαζε με έμβλημα μονάδας της αεροπορίας, αλλά δεν είχε πάνω κανέναν αριθμό μονάδας γραμμένο. Ανοίγωντας το, είδε ότι είχε γραμμένες αρκετές σημειώσεις με χάρτες και πίνακες. Η γλώσσα, που ήταν γραμμένα, δεν ήταν γνωστή στον φίλο μας, και δεν έμοιαζε με κάποια από αυτό τον πλανήτη. Όμως δεν είχε χρόνο για τέτοιες ερωτήσεις. Έπρεπε να φύγει από το νεκροτομείο, χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν θα ήθελε ποτέ να επιστρέψουν οι "φίλοι" που μπήκαν στον καθρέπτη.

Το να βγει από αυτό δεν ήταν δύσκολο, αφού δεν υπήρχε κανένας ζωντανός άνθρωπος εκεί. Δεν είχε προλάβει να βγει από το νεκροτομείο και μπροστά του πέρασε ένα ΤΑΧΙ. Το σταματάει αμέσως, και μπαίνει μέσα. Πριν προλάβει να πει τον προορισμό, ακούει μία γνωστή φωνή να του λέει, "Καλά τα κατάφερες Edgar. Αυτές οι σημειώσεις μπορούν να απαντηθούν αρκετές ερωτήσεις και για εμάς και για εσάς"

Ήταν ο Elmer, ο ταξιτζής που τον είχε φέρει στο νεκροτομείο.

"Πρέπει να υποθέσω ότι ξέρεις τον προορισμό ή περιμένεις να σου πω", είπε ο Edgar και κατέβασε λίγο το παράθυρό του για να μπει δροσερό αεράκι.

Ο Elmer γέλασε σιγανά και πάτησε το γκάζι στρίβωντας δεξιά στο πρώτο στενό που βρήκε...

[Επισκέπτης]

...Δεν άργησαν να φτάσουν στο σπίτι του γερο-Morthak.

"Θα σε περιμένω εδώ. Έχεις και άλλα ταξίδια να κάνεις", είπε ο Elmer, βλέποντας τον Edgar να είναι έτοιμος να του πει "Καλό βράδι".

Δεν άργησε να φτάσει στο γνώριμο δωμάτιο με το σημειοματάριο στο χέρι. Μόλις τον είδε ο Morthak, τον πλησίασε και τον ρώτησε:

"Τι βρήκες;"

"Αυτό το σημειοματάριο το βρήκα στο..."

"..Νεκροτομείο, μέσα στο δωμάτιο της καθαρήστριας. Από εκεί που μπήκαν στον καθρέπτη οι τρεις τύποι", συμπληρώνει ο Morthak.

"Τουλάχιστον γλυτώνω την αναφορά, αφού τα ξέρεις όλα!", είπε γελώντας ο Edgar.

"Δώσε μου το. Καταλαβαίνεις την γλώσσα που είναι γραμμένο;", ρώτησε τον Edgar

"Οι χαρακτήρες φαίνονται γνωστοί, αλλά δεν βγάζω νόημα. Ακόμα και οι χάρτες που υπάρχουν μέσα μου είναι άγνωστοι.", απάντησε

Ο Morthak άνοιξε πάλι την πίπα του. Σιωπηλά ανέβηκε στην σκάλα και έπιασε ένα βιβλίο ,-όπως πάντα σκονισμένο, το οποίο είχε γραμμένο στο μπροστινό φυλλό την λέξη "Kynfia".

"Αυτό το βιβλίο περιέχει απαντήσεις σε όλες τις σημειώσεις που υπάρχουν εκεί μέσα", είπε γεμάτος σιγουριά ο Morthak

"Θα μπορούσες να μου πεις εν συντομία τι πρέπει να κάνω τώρα;", ρώτησε ο Edgar γεμάτος σιγουριά ότι ο Morthak θα ήξερε ήδη το περιεχόμενο των σημειώσεων.

"Οι σημειώσεις αυτές περιγράφουν τον ακριβές δρόμο για να πας στο σπίτι που είναι κρυμμένο το βιβλίο που πρέπει να πάρεις. Όλα αυτά που εξελίχθηκαν στο νεκροτομείο ήταν μία καλοστημμένη σκηνή από τους Φύλακες. Ακόμα και το σημειοματάρειο αφαίθηκε εκεί για να.."

"Μου στήσουν παγίδα;", είπε ο Edgar αναστατομένος

"Ξέρουν και άλλοι την αποστολή μου;", είπε νευριασμένος ο Edgar προς τον Morthak

"Σε αυτή την αποστολή πρέπει να ξέρεις όσα πρέπει να ξέρεις και τίποτα παραπάνω. Ποιος ξέρει πως θα αντιδρούσες αν σου είχα πει ότι σε κυνηγάνε οι 3 Φύλακες από τότε που μπήκες στον καθρέπτη;", απάντησε ο Morthak δείχνοντας ότι είχε το πάνω χέρι στην κατάσταση.

O Edgar έδειξε κατανόηση, αφού όντως θα είχε γίνει λάθος κίνηση από τον ίδιο, άμα ήξερε τόσα πολλά από την πρώτη στιγμή.

"Θα στείλουμε στην θέση σου, άλλο άτομο ώστε να πας κοντά στο βιβλίο πιο εύκολα, χωρίς να σε πάρουν χαμπάρι οι Φύλακες", είπε σκεπτόμενος ο Morthak.

"Και ποιος θα είναι αυτός;", ρώτησε γεμάτος απορεία ο Edgar

"Ο Elmer!!! Θα αλλάξετε ρόλους. Εσύ θα κάνεις τον οδηγό ταξί και ο Elmer εσένα!"

Ο Edgar νόμιζε ότι τον κοροϊδευε, αλλά αμέσως του έφυγε και αυτή....

"Οι Φύλακες δεν μπορούν να πειράξουν εμάς. Είναι νόμος. Οπότε άμα πιάσουν το Elmer, δεν μπορούν να του κάνουν κακό. Και έτσι εσύ θα έχεις λίγο χρόνο για να δράσεις χωρίς απειλή", του εξήγισε ο Morthak

"Το σχέδιο αυτό φαίνεται πολύ απλό για να πετύχει", είπε ο Edgar

"Χάνουμε χρόνο Edgar. Πήγαινε κάτω. Θα σου εξηγίσει τα υπόλοιπα ο Elmer. Καλή επιτυχία", είπε και χάθηκε πίσω από την μεγάλη πολυθρόνα που βρίσκετε μπροστά από την βιβλιοθήκη

"Θα την χρειαστώ", απάντησε ο Edgar και πήρε τον διάδρομο για να πάει στον Elmer που περίμενε κάτω από το διαμέρισμα, μέσα στο ταξί...

[Ν._Βοναπάρτης]

Ο Edgar ένοιωσε κουρασμένος. Απίστευτα κουρασμένος και έγειρε το κεφάλι πίσω στο κάθισμα.

Θα πρέπει να βυθίσθηκε σχεδόν αμέσως σε ένα ανήσυχο ύπνο. Αέρας φυσούσε δυνατά και αυτός ήταν χαμένος μέσα σε ένα δάσος. Ψίθυροι ακούγονταν να έρχονται από κάθε σκοτεινό θάμνο και ο Edgar ένοιωσε χωρίς να το θέλει ότι προχωρούσε σαν να γνώριζε τα μονοπάτια σπιθαμή προς σπιθαμή.

Ξύπνησε όταν το ταξί του Elmer σταμάτησε. Έτριψε τα μάτια του που έτσουζαν και κοίταξε έξω από το παράθυρο, τον δρόμο. Έβρεχε ακόμα.

«Πρέπει να βιαστείς» του είπε ο Elmer.

«Τι πρέπει να κάνω αυτή την φορά;»

Ο Elmer τον κοίταξε.

«Πρέπει να πάω πίσω στο χωριό;»

Εκείνος έγνεψε με το κεφάλι.

«Από που θα περάσω στην άλλη πλευρά;»

«Μπες σε εκείνη την πόρτα, εκείνη με την κόκκινη καγκελόπορτα. Θα βρεις εύκολα το πέρασμα»

«Θέλεις να παραδώσω κάπου αυτό το βιβλίο;»

Κούνησε το κεφάλι.

«Η Εκάτη θα σου πει περισσότερα»

Έκανε να βγει από το ταξί, αλλά γύρισε προς τον οδηγό.

«Η γριά; Τι γίνεται με την γριά;»

Ο Elmer κούνησε τα χέρια ανυπόμονα.

«Ξέχνα την γριά...μακριά από την γριά. Βρες την Εκάτη...αλλά βιάσου»

Ο Edgar βγήκε μέσα στην βροχή και το ταξί απομακρύνθηκε γρήγορα. Ήταν μούσκεμος όταν έφτασε μπροστά στην κόκκινη καγκελόπορτα που άνοιξε χωρίς δυσκολία. Δένδρα υπήρχαν στον κήπο που έμοιαζε φροντισμένος και καθαρός. Δένδρα και πυκνά φυλλώματα καλλωπιστικών θάμνων που κάποιος κηπουρός τα είχε πρόσφατα κλαδέψει σε διάφορα σχήματα.

Περπάτησε γρήγορα στο μουσκεμένο μονοπάτι, πάνω στα χαλίκια που έτριζαν και ανέβηκε την μαρμάρινη σκάλα που οδηγούσα στην εξώπορτα του σπιτιού.

 

<small>[ 09-08-2002, 10:23: Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Ν. Βοναπάρτης ]</small>

[Επισκέπτης]

..Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι αντίκρησε την Εκάτη, ντυμένη στα λευκά.

"Χαίρομαι που σε βλέπω πάλι", και πριν προλάβει να απαντήσει ο Edgar...

"Πρέπει να βιαστούμε δεν έχουμε αρκετό χρόνο. Πρέπει να περάσεις στην άλλη διάσταση ταυτόχρονα με τον Elmer που έχει ντυθεί σαν εσένα. ", λέει η Εκάτη

"Θα είναι ο αντιπερισπασμός μου, δηλαδή", συμπερένει ο Edgar

"Δεν θα υπάρξει πρόβλημα με τον Elmer. Δεν κινδυνεύει καθόλου. Πρέπει να έχεις το μυαλό σου στο δικό σου μέρος της αποστολής", του απαντά καθησυχαστικά

"Πες μου τι να κάνω; Το βιβλίο θα είναι σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος;", ρωτάει ο Edgar

"Με το που θα περάσεις στην άλλη διάσταση θα βρεθείς στον αφιλόξενο κήπο ενός μεγάλου σπιτιού. Θα πρέπει να βρεις έναν τρόπο να πας στον 2ο όροφο και στο Μυστικό Δωμάτιο. Εκεί θα βρεις το βιβλίο στην Παλιά Βιβλιοθήκη. ΠΡΟΣΟΧΗ! Το σπίτι δεν θα είναι άδειο. Δεν θα υπάρχουν οι Φύλακες, τους οποίους θα απασχολεί ο Elmer, αλλά θα υπάρχουν άτομα που θα σου κάνουν την ζωή δύσκολη"

"ΟΚ, κατανοητά. Θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ", απαντά γεμάτος αυτοπεποίθηση ο Edgar

"Το μόνο που μπορώ να σου δώσω σαν βοήθεια είναι να σε βοηθήσω να βρεις τον καθρέπτη διαφυγής, όταν θα έχεις βρεις το Βιβλίο"

"Ελπίζω να καταφέρουμε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο", είπε ο Edgar δείχνοντας αποφασισμένος για όλα

Ξαφνικά η Εκάτη αρπάζει έναν καθρέπτη και βάζει τον Edgar μπροστά του. Απλώνει τα χέρια της σαν να θέλει να κάνει κάτι μάγια και αρχίζει να λέει κάτι λόγια περίεργα. Ψαφνικά ο Edgar αρχίζει να αισθάνεται περίεργα. Το σώμα του να θέλει να αλλάξει μορφή. Και ναι! Αυτό γίνετε! Το σώμα του έχει αλλάξει τόσο πολύ, ώστε να μοιάζει στο...Elmer !?

"Μα..", ψελίζει ο Edgar

"Σιωπή! Μέχρι να βρείτε και οι δύο από τους καθρέπτες, θα έχετε ο ένας το σώμα του άλλου", εξηγεί η Εκάτη

Ο Edgar έγνεψε το κεφάλι του καταφατικά, γνωρίζοντας ότι πρέπει να γυρίσουν και οι δύο πίσω για να γίνει αμοιβαία η "αλλαγή" σωμάτων

Η Εκάτη περιμένει το τηλεπαθικό μήνυμα από τον Elmer για να μπει στον καθρέπτη και ο Edgar...

[Επισκέπτης]

...την κοιτά στα μάτια σαν να της λέει ότι θα κάνει τα αδύνατα-δυνατά για φέρει σε πέρας αυτή την αποστολή.

Η Εκάτη κάνει μορφασμούς σαν να ακούει κάποιον από μακρυά και στιγμιαία δίνει το ΟΚ στον Edgar να περάσει μέσα από τον καθρέπτη.

Όλα αρχίζουν όπως τα είπε η Εκάτη' ένας σκοτεινός κήπος ενός σκοτεινού σπιτιού. Κοιτά πίσω του, μία σιδερένια πόρτα έχει "μπλοκάρει" την διέξοδο διαφυγής του. Περπατώντας προς την πόρτα του σπιτιού, βλέπει μπροστά του αρκετά σκαλοπάτια. Και στις δύο άκριες του τελευταίου σκαλιού βλέπει δύο τεράστια "τέρατα" αγάλματα με τρομαχτικές φάτσες. Κάτι σαν λιοντάρια με ουρά φιδιού !? ... Χωρίς να χάσει χρόνο περπατάει προς την μεγάλη, κεντρική, ξύλινη πόρτα. Ακουμπά το μπρούτσινο χερούλι και προσπαθεί να το ανοίξει. Δεν είναι κλειδωμένη. "Μήπως είναι κάποια παγίδα;", σκέφτετε. Θα ήταν καλύτερα να μπει από άλλο μέρος, μιας και να μπεις σαν "κλέφτης" από την κεντρική πόρτα η οποία είναι και ανοιχτή, είναι φως φανάρι μίας απλής παγίδας!

Κάνει τον γύρω του σπιτιού και προσπαθεί να βρει κάποιο ανοιχτό παράθυρο για να μπει. Όλα κλειστά! Όχι με κουρτίνες, αλλά με καρφωμένες πλάκες ξύλου. Σαν να ήθελε ο ιδιοκτήτης του σπιτιού να κρύβει το τι γινόταν εκεί μέσα. Ξαφνικά παρατηρεί μία είσοδο που πηγαίνει προς κάποιο κελάρι ή κάποια αποθήκη. Προσέχωντας να μην κάνει θόρυβο, ανοίγει το αριστερό πατζούρι της εισόδου όταν...

 

<small>[ 17-08-2002, 22:10: Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: timiman ]</small>

[Art20]

...ακούει έναν πολύ περίεργο θόρυβο πίσω του. Ξαφνικά,μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ο Edgar βρίσκει τον εαυτό του περικυκλωμένο από φλόγες που απειλούν να τον καταβροχθίσουν.Ευτυχώς γι'αυτόν όμως,τα χρόνια εμπειρίας του στο στρατό, η θητεία του έπειτα στις μυστικές υπηρεσίες αλλά και μερικές προσωπικές του "αποστολές" δεν πήγαν χαμένες.Είχαν οξύνει τα αντανακλαστικά του σε ένα απίστευτο βαθμό.Έτσι,χρησιμοποιώντας μία περίπλοκη τεχνική αποφυγής ο Edgar κατάφερε να βγει από αυτή την περειπέτεια μόνο "ελαφρώς ψημένος" ακριβώς πάνω στην ώρα για να αντικρύσει ένα θέαμα που θα οδηγούσε στην παραφροσύνη κάθε λογικό άνθρωπο,όπως κάποτε θεωρούσε τον εαυτό του.Τα ζωόμορφα τέρατα που είχε δει προηγουμένως, στέκονταν στα λιονταρίσια πόδια τους και κουνόυσαν με λύσσα τις φιδίσιες ουρές τους.Παρατηρώντας τα καλύτερα,ο Edgar πρόσεξε ότι τα κεφάλια τους δεν έμοιαζαν με κανενός γνωστού όντος και μάλιστα ακτινοβολούσαν ένα εξώκοσμο φως.Το πιο ανησυχητικό όμως ήταν ότι με την κάθε αναπνοή που έπερναν,τα στόματά τους (ή αυτά που έμοιαζαν με τα στόματά τους) έβγαζαν καπνούς και φωτιές."Αυτό μου έλειπε τώρα"-σκέφτηκε ο Edgar με μία δόση απογοήτευσης.Αυτή η αποστολή πραγματικά είχε αρχίσει να τον τσαντίζει...

[Επισκέπτης]

...Ο μοναδικός τρόπος να μπει στο σπίτι ήταν τελικά η μπροστινή πόρτα. Πώς θα πέρναγε τα δύο τέρατα; Λίγη βοήθεια από την υπόλοιπη ομάδα δεν θα ήταν κακή. Σαν "από μηχανής θεός" άκουσε μία γνωστή φωνή να του λέει, "Edgar! Edgar! Στην δεξιά τσέπη του παντελονιού! Το 12ο φύλλο!!"

Η φωνή έμοιαζε με αυτή του Elmer. Ναι! Αυτός ήταν! Μπορούσε να τον ακούσει μέσω τηλεπάθειας! Δεν στάθηκε καθόλου, βάζει το χέρι του στην δεξιά τσέπη του παντελονιού του και βγάζει ένα...Ωχ! Το βιβλιαράκι που είχε βρει στο νεκροτομείο! Αμέσως γυρίζει 11 φύλλα. Σε αυτή βλέπει ένα σχέδιο που εμφάνιζε τα τέρατα που είχε μπροστά του. Και δίπλα σε αυτό ένα κείμενο με χαρακτήρες και λέξεις του δεν έβγαζε νόημα. Γυρίζοντας στο επόμενο φύλλο βλέπει το σχέδιο ενός ανθρώπου να περπατά ανάμεσα στα τέρατα χωρίς να τον πειράζουν.

Του έκανε αντύπωση ότι το άτομο του σχεδίου ήταν σαν να μην το έβλεπαν τα δύο τέρατα. Πώς θα μπορούσε όμως αυτό να γίνει πραγματικότητα, σε ένα κόσμο περίεργο, και για τον Edgar ψεύτικο, που όλα μπορούσαν να συμβούν;

Ο Edgar καλύφθηκε πίσω από έναν αφιλόξενο και άγριο θάμνο του κήπου για να συγκεντρωθεί. Από την εποχή που κατατάχτηκε στις ειδικές δυνάμεις της πατρίδας του, είχε μάθει να στηρίζετε στις δυνάμεις του και να υπολογίζει σοβαρά τον παράγοντα Χ σε κάθε αποστολή που του είχε ανατεθεί. Γι' αυτό και δεν είχε πολλές αποτυχίες. Για την ακρίβεια οι αποτυχίες ήταν...ΜΙΑ...

 

Ήταν στον 12ο μήνα της θητείας του, όταν έπρεπε να εισβάλουν σε μία έπαυλη-φρούριο της τρομοκρατικής οργάνωσης "Ελεύθερος Αέρας". Έπρεπε να σταματήσουν αυτή την οργάνωση από το να εμποδίσει τις δοκιμές του νέου φυτικού φάρμακου. Το φάρμακο αυτο είχε δημιουργηθεί για ένα σκοπό. Να ξηρένει κάθε είδος βλάστησης αστραπιαία, έτσι ώστε να μπορούν να εισοπεδώνουν μεγάλες εκτάσεις χωρίς να χρειάζονται μεγάλα ποσά για εργάτες και μηχανήματα. Ο Edgar αν μπορούσε δεν θα συμμετείχε στην αποστολή αυτή, αφού δεν συμφωνούσε με το νέο φάρμακο. Πάντα άκουγε τις εντολές των ανωτέρων του σε κάθε αποστολή. Έτσι έκανε και τότε...

 

<small>[ 19-08-2002, 12:08: Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: timiman ]</small>

[Επισκέπτης]

...Όταν του ζητήθηκε να μπει μόνος του κρυφά στο σπίτι των τρομοκρατών για να ελένξει τον χώρο και για να κοιτάξει τι οπλισμό είχαν στην διαθεσή τους οι τρομοκράτες. Ήταν αρκετά δύσκολο να μπει μέσα χωρίς να τον πάρουν χαμπάρι, αλλά τελικά τα κατάφερε. Είχε φτάσει σχεδόν στην "αποθήκη" του οπλισμού, όταν είδε τον φρουρό να τον παίρνει χαμπάρι και να πυροβολά εναντίον του. Ο Edgar ανταπέδωσε τους πυροβολισμούς και μάλιστα κατάφερε να σωριάσει στο έδαφος τον φρουρό. Τον πλησίασε γρήγορα για να βεβαιωθεί ότι ήταν νεκρός. Και έτσι ήταν... Του κίνησε την περιέργεια όμως, να δει το πρόσωπο του φρουρού. Όταν το είδε όμως, έπαθε σοκ! Ήταν ένας από τους χαμένους αδελφούς του... Δεν πρόλαβε να κάνει κάτι και αμέσως ακούστηκαν θόρυβοι από τον διάδρομο. Ήταν οι άλλοι τρομοκράτες που είχαν ακούσει τους πυροβολισμούς. Έπρεπε να φύγει αμέσως, αν ήθελε την ζωή του. Έπρεπε να κρατήσει μέσα του για πάντα αυτή την σκηνή. Έπρεπε να κρατήσει μέσα του την πίκρα και να συνεχίσει την δουλειά του...

 

Δύο βαριές περπατησιές "ξύπνησαν" τον Edgar, από αυτό το flashback. Έπρεπε να βρει τρόπο ώστε τα τέρατα να μην μπορούν να τον δουν. Το μυαλό του έχει σταματήσει να δουλεύει. Για πρώτη φορά νιώθει ανύμπορος να τα βγάλει πέρα. Όταν ξαφνικά εμφανίζετε μπροστά του ο Elmer!

"Πώς βρέθηκες εδώ εσύ;", ρωτά ο Edgar

"Μην χρονοτρυβείς! Πρέπει να δράσουμε αμέσως", του απαντά ο Elmer

"Λοιπόν, θα τους τραβήξω την προσοχή και εσύ θα μπεις από την κεντρική πόρτα, έτσι;", συμπληρώνει ο Elmer

"Κατανοητό", απαντά ο Edgar

O Elmer εμφανίζετε μπροστά από το 2 τέρατα και τρέχει προς την πίσω πλευρά του σπιτιού. Ο Edgar αμέσως πετάγετε και τρέχει προς την πόρτα του σπιτιού. Η πόρτα είναι αρκετά κοντά του, όταν ακούει τις φωνές του Elmer. Τα τέρατα έχουν πιάσει τον Elmer και τον κατασπαράζουν!!!

"Μα πως είναι δυνατόν! Είχε πει ο Morthak ότι δεν μπορούν να τον πειράξουν καθόλου!", σκέφτηκε και στο μυαλό του μαζεύτηκαν πολλές απορείες. Γιατί να του πει ψέματα ο Morthak και έτσι να θυσιαστεί ο Elmer; Φυσικά θα αρνιώταν αν του το έλεγαν, αλλά θα ήταν καλύτερα να το ήξερε πιο μπροστά μήπως και έβρισκαν καλύτερο σχέδιο δράσης. Όμως, ξέχασε ότι και σε αυτή την αποστολή δεν ήταν το "αφεντικό" που έφτιαχνε το σχέδιο δράσης. Ήταν ένας απλός μισθοφόρος...

Μην έχοντας τι να κάνει τώρα πια, ανοίγει την πόρτα και...

 

<small>[ 22-08-2002, 11:00: Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: timiman ]</small>

[Επισκέπτης]

...μπαίνει μέσα στο σπίτι.

Όλα γύρω του φαινόντουσαν πολύ ήρεμα και αυτό τον έκανε ακόμα πιο ανήσυχο. Το εσωτερικό του σπιτιού δεν ήταν και ιδιαίτερα τρομακτικό. Δεν υπήρχε τίποτα το περίεργο, ώστε να "πονηρέψει" τον φίλο μας. Χωρίς να το θέλει πραγματικά, του ήρθε μία χαζή ιδέα στο μυαλό του, που δεν θα την έκανε ούτε ένα παιδάκι που παίζει πόλεμο...

"Είναι κανείς, εδώ;", ήταν οι λέξεις που βγήκαν από το στόμα του.

Η φωνή του ακούστηκε πεντε φορές ακόμα, από τον αντίλαλο του σπιτιού.

Όχι ότι περίμενε απάντηση, αλλά τουλάχιστον ήλπιζε να καταφέρει να τραβήξει την προσοχή των "οικοδεσποτών". Θυμήθηκε τα λόγια της Εκάτης ότι το βιβλίο θα ήταν στον 2ο όροφο, και κίνησε προς την μοναδική σκάλα του σπιτιού.

Όπως ανέβαινε τα σκαλοπάτια ακουγόταν ένα τρίξιμο σαν να είναι έτοιμα να σπάσουν όλα τα σκαλοπάτια μαζί. Ο ήχος σίγουρα θα ακουγόταν από άκρη σ' άκρη σε όλο το σπίτι. Οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον είχαν πάρει χαμπάρι. Αφού υπήρχε και ο αντίλαλος.

Φτάνοντας στον 1ο όροφο, στέκει για λίγο. Έπρεπε να σιγουρευτεί ότι ο διάδρομος της σκάλας είναι ελεύθερος. Όμως τα μαντάντα δεν ήταν και τόσο καλά. Ο ήχος από τα σκαλοπάτια δεν σταμάτησε να ακούγεται, έστω και αν ο Edgar δεν κουνιόταν πια! Γυρίζει το βλέμα του προς τον 2ο όροφο. Βλέπει μία σκιά, μία μορφή, να κατεβαίνει τα σκαλοπάτια με ήρεμο και ήσυχο τρόπο. Την ίδια στιγμή ακούγετε η κεντρική πόρτα του σπιτιού να ανοίγει. Δεν τολμά να κοιτάξει τι μπήκε μέσα. Έπρεπε να κρυφτεί σε κάποιες από τις πόρτες που έβλεπε μπροστά του στον διάδρομο. Ευτυχώς ο ήχος από τα σκαλοπάτια θα κάλυπταν τις πατημασιές του.

Βάζει τα πόδια στον ώμο και δοκιμάζει να μπει στην πρώτη πόρτα που βρίσκει μπροστά του. Τίποτα είναι κλειδωμένη. Η σκιά μεγαλώνει πιο πολύ, ενώ τώρα κούγονται και βήματα από το ισόγειο του σπιτιού. Δοκιμάζει άλλη πόρτα. Πάλι κλειδωμένη. Η σκιά έχει απλωθεί σε όλο το μήκος του αριστερού τοίχου του διαδρόμου. Ενώ τα σκαλοπάτια έχουν αρχίσει να τρίζουν, σαν να ερχόταν κάποιος από κάτω. Δοκιμάζει σε άλλη πόρτα και πάλι τα ίδια. Η σκιά αρχίζει να τον πλαισιώνει, ενώ τα βήματα στα σκαλοπάτια αρχίζουν να ακούγονται ακόμα και πιο κοντά. Δοκιμάζει την τελευταία πόρτα του διαδρόμου και για καλή του τύχη η πόρτα αυτή είναι ανοιχτή. Όπως πέρναγε την πόρτα, η άκρια του ματιού του έπιασε και τις δύο μορφές που ήταν στην αρχή του διαδρόμου. Η πόρτα κλείνει πίσω του γρήγορα και χωρίς θόρυβο. Το βλέμα του δεν έχει προλάβει να γευτεί το δωμάτιο που μπήκε όταν...

[Επισκέπτης]

..κατάλαβε ένα χέρι να τον τραβά από τον ώμο.

"Κλείσε την πόρτα χωρίς να κάνεις θόρυβο", είπε μία γλυκιά γυναικεία φωνή.

Χωρίς να σκεφτεί πολύ ο Edgar, έκλεισε την πόρτα και γύρισε προς την πλευρά που άκουσε την φωνή.

Μπροστά του είδε μία κοπέλα μετρίου αναστήματος, που τα ρούχα της ήταν λερωμένα. Τρεις χαρακιές πάνω στο τζην παντελόνι της, μαρτυρούσαν το παρελθόν της.

"Γεια σου", είπε με τρεμάμενη φωνή ο Edgar, λες και έβλεπε γυναίκα για πρώτη φορά στην ζωή του.

"Σε είδε κανένας που μπήκες εδώ;", τον ρώτησε η κοπέλα

"Όχι, ευτυχώς. Είμαστε ασφαλείς εδώ; Ή θα έρθουν να με ψάξουν;", ρώτησε ο Edgar

"Μείνε ήσυχος! Το δωμάτιο αυτό δεν έχει πατηθεί από τις 'μορφές' αυτές", ήταν η απάντηση που ηρέμησε τον φίλο μας

"Πώς βρέθηκες εδώ εσύ; Και ποια είσαι;", ήταν μερικές από τις ερωτήσεις που είχε στο μυαλό του

"Οι ιστορίες μας είναι σχεδόν οι ίδιες. Και εγώ πήρα το φάκελο με την πρόσκληση, και εγώ μίλησα στον τύπο με την πίπα..."

"Πώς ξέρεις τι έκανα εγώ;", ρώτησε γεμάτος έκπληξη.

"Αυτό δεν πρέπει να τραβάει την προσοχή σου. Ζήτησα από τον Morthak ένα ακόμα πρόσωπο, για να με βοηθήσει να πάρω το βιβλίο", απάντησε η κοπέλα αφήνοντας τον Edgar άφωνο να την κοιτάζει στα μάτια.

"Χάζεψες; Μην κάθεσε εκεί σαν χαζός! Έχουμε μία απστολή να ολοκληρώσουμε", του είπε

Ο Edgar ένιωσε λίγο περίεργα, αλλά τελικά κατάφερε να ξεκολλήσει το βλέμα του από την άβυσσο των ματιών της.

"Σόρρυ! Δεν.... Πώς λέγεσαι; Εγώ είμαι ο Edgar", της είπε και της έδωσε το χέρι της καρδιάς...

"Ευλαμπία", του λέει και του δίνει και εκείνη το χέρι

Ο Edgar κοντοστάθηκε, αλλά δεν ήθελε να φέρει την κοπέλα σε δύσκολη θέση.

"Ωραίο όνομα!", απαντά γεμάτος καλοσύνη

Η κοπέλα άρχισε να γελά χαμηλόφωνα, ενώ ο Edgar την κοίταζε προσπαθώντας να καταλάβει γιατί γελούσε.

"Πάντα την 'πατάτε'!! ", είπε η κοπέλα

"Τι; Δεν κατάλαβα", ρωτά ο Edgar

"Λευκοθέα. Το ονομά μου είναι Λευκοθέα", του είπε θέλοντας να του δείξει ότι τον πείραζε

"Αν και δεν μου αρέσει να λέω τα ίδια πράγματα δύο φορές, δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς. Πάρα πολύ όμορφο όνομα!", απαντά ο Edgar, "Σπάνιο όνομα."

"Ναι το ξέρω. Στην εποχή μας δεν δίνουν ονόματα από την Αρχαία Ελλάδα", απαντά εκείνη και συμπληρώνει, "Λευκοθέα ήταν η αδελφή του Βασιλιά Τέννητα, που ζούσαν στην σημερινή Τέννεδος"

"Ενδιαφέρον! Ας τα αφήσουμε αυτά όμως. Έχουμε κάτι δουλειές να τελειώσουμε. Υπάρχει κάποιο σχέδιο δράσης ή θα αυτοσχεδιάσουμε την ώρα εκείνη;", ρωτά την Λευκοθέα κοιτάζοντάς την στα μάτια περιμένοντας μία απάντηση

Εκείνη του γνέφει να κάνει ησυχία, δείχνοντας του να ακούσει τα βήματα που πλησίαζαν όλο και πιο κοντά...

 

<small>[ 12-09-2002, 09:47: Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: timiman ]</small>

[Επισκέπτης]

...Ο ήχος των βημάτων ερχόταν από τον διάδρομο. Η Λευκοθέα βάζει το δείκτη της μπροστά από τα χείλια της και κοιτά τον Edgar, θέλοντας να του πει να μην κάνει θόρυβο. Τα ηχητικά κύματα των βημάτων άρχισαν να γίνονται πολύ δυνατά, ενώ μία σκιά άρχισε να παρουσιάζετε κάτω από την πόρτα. Τα βήματα σταμάτησαν... Για λίγο η απόλυτη σιωπή... Τα χνώτα της σκιάς έσχισαν την σιωπή. Σαν να ήθελε να μυρίσει κάτι συγκεκριμένο...Ξαφνικά ο γνωστός θόρυβος των βημάτων ακούστηκε πάλι. Αυτή την φορά όμως υπήρχε μία διαφορά. Ακουγώντουσαν πολύ πιο γρήγορα, σαν να τρέχει, σαν να θέλει να πάει να...

"Ειδοποιήσει τους Φύλακες!", είπαν με μία φωνή Λευκοθέα και Edgar.

O Edgar δεν πανικοβλήθηκε αφού άλλωστε είχε περάσει αρκετά πιο τρομαχτικές καταστάσεις στην πραγματική του δουλειά.

"Σε λίγο θα έρθουν εδώ οι Φύλακες", είπε η Λευκοθέα, "Πρέπει να φύγουμε από εδώ γρήγορα", συμπληρώνει.

Αρπάζει από το χέρι τον Edgar και ανοίγει την πόρτα του δωματίου. Ευτυχώς δεν υπήρχε κανένας στον διάδρομο. Ακόμη!

"Ξέρεις που να πάμε;", ρωτά ο Edgar

"Στην Βιβλιοθήκη! Αφού θα έρθουν εδώ οι Φύλακες, είναι η μοναδική μας ευκαιρία να αρπάξουμε το βιβλίο", λέει γεμάτη σιγουριά η Λευκοθέα

"Έγινε! Υπάρχει άλλη σκάλα για να πάμε στον 2ο όροφο;", ρωτάει ο Edgar σαν επαγγελματίας

"Πρέπει να υπάρχει η σκάλα του προσωπικού", απαντά η Λευκοθέα

"Μην καθόμαστε! Πάμε!", λέει ο Edgar και την ακολουθά

Ο διάδρομος δεν είχε γεμίσει ακόμα με σκιές από τους Φύλακες. Αριστερά και δεξιά στον διάδρομο υπήρχαν πίνακες με πορτραίτα διαφόρων προσώπων. Αν και δεν ήταν σωστή η στιγμή ο Edgar έριχνε το γέλιο της ζωής του, βλέποντας τις φάτσες που υπήρχαν στους πίνακες. Η Λευκοθέα άρχισε και αυτή να γελά χαμηλόφωνα και κομψά.

Το γέλιο όμως κόπηκε απότομα... Και οι δύο φίλοι μας σταμάτησαν μπροστά στον τελευταίο πίνακα πριν από την σκάλα του προσωπικού.

"Μα αυτός είναι ο Morthak. Τι γυρεύει εδώ;", απόρρησε ο Edgar

"Δεν το ήξερες; Ο Morthak ήταν και αυτός στην δική μας θέση πριν από αρκετό καιρό", του απαντά

"Το Βιβλίο αλλάζει χέρια κάθε φορά που κάποιος από το αντίπαλο στρατόπεδο το κλέβει μέσα από τον κόσμο του άλλου. Όλοι αυτοί που έβλεπες στους πίνακες είναι τα άτομα που έχουν κλέψει παλιότερα το Βιβλίο.", συμπληρώνει η Λευκοθέα

"Παρατήρησα ότι αρκετοί από αυτούς έχουν ένα κόκκινο σημάδι στο κάδρο τους.", λέει ο παρατήρητικός Edgar

"Αυτοί είναι που έχουν εξολοθρευτεί", του λέει

Ο Edgar αφήνει το χέρι της και τρέχει προς στην αντίθετη πλευρά στο διαδρόμου. Το μυαλό του δεν θα ησυχάσει αν δεν μάθει τον αριθμό των ζωντανών "πορτραίτων". Με ένα γερό τρέξιμο αρχίζει να μετρά...1.....................Περνάει την πόρτα του δωματίου που είχε κρυφτελι μαζί με την Λευκοθέα........................Έχει φτάσει στους τελευταίους πίνακες του διαδρόμου και ακόμα ο αριθμός είναι 1 ! Όμως η μοίρα, του παίζει άσχημο παιχνίδι. Λίγο πριν φτάσει στο τέλος του διαδρόμου ακούει την φωνή της Λευκοθέας

"Γρήγορα έλα πίσω!!!", του φώναξε δείχνοντάς του την σκιά που αγκάλιαζε τους τοίχους του διαδρόμου!

Ο Edgar σταματά πριν δει του τελευταίους πίνακες και αρχίζει να τρέχει προς το μέρος της Λευκοθέας.

Κάπου εδώ "πέφτουν οι μάσκες"! Οι σκιές γίνονται μορφές. Και οι μορφές, τέρατα. Οι δύο Φύλακες που φύλαγαν την μπροστινή πόρτα είχαν αλλάξει πόστο και κυνήγαγαν τον φίλο μας.

Σε αυτές τις περιπτώσεις ένα όπλο θα ήταν χρήσιμο, αλλά ο Edgar έπρεπε να βάλει τα δυνατά του για να μην τον πιάσουνε. Οι αναλογίες ήταν άδικες. Εκείνος με δύο πόδια, ενώ ο κάθε Φύλακας με 4! ʼρχισαν να τον πλησιάζουν με τους τεράστιους διασκελισμούς τους. Αρκετά ώστε να απλώνουν τα νύχια τους για να τον γραπώσουν. Ο Edgar για πρώτη φορά δεν μπορούσε να τρέξει όσο ήθελε. Η ταχύτητα που είχαν οι Φύλακες ήταν διπλάσια από την δική του!

Ξάφνου, ο Edgar έχει μία ιδέα και ενώ η απόσταση μετριώταν σε εκατοστά.

Σταματάει απότομα και πέφτει κάτω καλύβοντας το κεφάλι του!

Οι Φύλακες δεν προλαβαίνουν να σταματήσουν. Ο συγχρονισμός ήταν τέλειος. Ο δρασκελισμός τους ήταν τέτοιος που πέρασαν πάνω από τον φίλο μας.

Χωρίς να χάσει χρόνο σηκώνεται και φωνάζει στην Λευκοθέα που κοίταγε έντρομη.

"Πήγαινε στην βιβλιοθήκη, θα τραβήξω εγώ τους Φύλακες!"

Οι Φύλακες σταματούν ακριβώς στην μέση του διαδρόμου. Κοιτούν μία την Λευκοθέα μία τον Edgar.

Η Λευκοθέα όμως δεν σάστισε καθόλου. Αφού είδε τον Edgar να τραβά την προσοχή τους, πετάγοντας μερικούς πίνακες προς το μέρος τους. Ένας πίνακας που τους πέταξε δεν είχε σημάδι. Η φωτογραφική μνήμη του Edgar δούλεψε για άλλη μία φορά.

Οι Φύλακες άρχισαν να τρέχουν προς το μέρος του.

Ευτυχώς τώρα είχε το προβάδισμα. Αλλά είχε και ένα πρόβλημα: Να πάει πάνω ή κάτω στην σκάλα;....

 

<small>[ 12-09-2002, 10:44: Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: timiman ]</small>