Βελτιώνεται η μνήμη του ανθρώπου? Ή είναι όλα ένα εικονικό ψευδοφάρμακο?

elven · 5 Σεπτεμβρίου 2010

Έχω την εντύπωση πως από ένα σημείο και ύστερα "εξειδικεύεται". Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω πως βελτιώνεται

συμφωνώ με αυτό με τα 1000,με τα πόδια και με τα χέρια στην ανάσταση.

Praetorianos · 5 Σεπτεμβρίου 2010

@Labfrog

Ήταν για να του πω ότι άσχετα με το τι πιστεύω εγώ ή εσύ ή ο πάπας για τη σχέση μνήμης με ευφυίας ο ορισμός της ευφυίας είναι ένας και με βάση τον ορισμό η ευφυία δεν έχει να κάνει με την μνήμη.

Γιατί ποιος τα συσχέτισε? Ξαναδιάβασε με γιατί λάθος κατάλαβες.

Labfrog · 5 Σεπτεμβρίου 2010

Κατατάσσω τη μνήμη στην ίδια κατηγορία με την ευφυΐα.

Εαν δεν εννοούσες αυτό που κατάλαβα τότε λάθος μου.

Αλλά και πάλι κυρίως για τον OP πήγαινε γιατί είπε πως είναι το ίδιο πράγμα or something like that.

ClouD · 5 Σεπτεμβρίου 2010

Για να κάνεις όμως συνδυαστικές και αναλυτικές σκέψεις, για να μπορείς να συζητήσεις για ένα "βαρύ" θέμα, για να μπορέσεις να λύσεις ένα πρόβλημα, για να μπορέσεις να γράψεις κάτι πιο δύσκολο από άρθρο στην Εσπρέσσο, η μνήμη "πληροφορία θέλω, τώρα την θέλω" είναι ο μόνος τρόπος.

Αυτό το "έξω έξω" (και το αντίστροφό του), όταν πρόκειται για ένα βαρύ ή σύνθετο θέμα, νομίζω συνεπάγεται και ασύγχονή (δεν έρχονται όλα μαζί) ανάκληση πληροφοριών που κατέχεις, για τα επιμέρους τμήματα που το αποτελούν. Το ότι δε θα γίνει αμέσως ή ότι θα έρθει στο μυαλό κάτι τμηματικά, δε σημαίνει ότι το σύνολο δε μπορεί -κάποια στιγμή- να ανακληθεί. Με την προϋπόθεση ότι έχεις κατανοήσει πλήρως ό,τι χρειάζεται να αξιοποιήσεις σε σχέση με τις απαιτήσεις του ζητήματος / προβλήματος.

Btw, κάπως έτσι έλεγε ότι αντιμετώπιζε διάφορα προβλήματα ο Poincare. Έπινε καφέ, καθόταν και προσπαθούσε να βρει όσο το δυνατό περισσότερες λάθος προσεγγίσεις και μετά χαλάρωνε. Οι περισσότερες καλές ιδέες του ερχόταν μετά από κάποιες ώρες, ημέρες, εβδομάδες σε άσχετες στιγμές όπως π.χ. σε έναν περίπατο που δεν ήταν ενεργά απασχολημένος με κάτι άλλο και απλά απολάμβανε το περιβάλλον.

Επίσης, το να είσαι σε θέση να σκεφτείς κάτι και το να είσαι σε θέση να σκεφτείς κάτι τώρα είναι δύο διαφορετικά πράγματα.

Τέλος, να τονίσω πως μιλάω σκεπτόμενος με βάση τι έχω παρατηρήσει στον εγκέφαλο που έχω στην κατοχή μου -δεν ξέρω τι και σε τι βαθμό είναι γενικεύσιμο από αυτά που λέω.

---------- Προσθήκη στις 18:17 ---------- Προηγούμενο μήνυμα στις 18:13 ----------

Cloud, ναι κάθε άνθρωπος έχει άλλη αντίληψη. Ωραίο το παράδειγμα σου. Δεν αμφιβάλλω ούτε στο ελάχιστο. Αλλά και πάλι λες ότι χρειάζεται πρώτα να αλλάξω αντίληψη για να βελτιωθεί η μνήμη μου ?? Το ΔΙΑΦΡΑΓΜΑ που λες, δεν μπόρω να το αλλάξω κάπως έμμεσα?

Απάντησε (όχι σε 'μενα):

1. Όσο καιρό σε θυμάσαι, η αντίληψή που έχεις για το περιβάλλον σου έμεινε η ίδια;

2. Όσες φορές η αντίληψή σου άλλαξε προσπαθούσες να την αλλάξεις;

Σου απάντησα;

Praetorianos · 5 Σεπτεμβρίου 2010

ClouD θα 'θελα να σου απαντήσω αλλά υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις που θα χαθούμε. πχ

1) Γεγονότα που δεν θα τα θυμηθείς ποτέ, ό,τι κι αν κάνεις, έχουν ξεχαστεί τελείως.

2) Γεγονότα που θα τα θυμηθείς αλλά χρειάζεσαι ερεθίσματα, όπως πχ φωτογραφίες/συζητήσεις/πηγές.

3) Πληροφορίες που τις θυμάσαι και μπορείς να τις ανακαλέσεις προς χρήση άμεσα, όπως πχ ρητά/ορισμοί/αποφθέγματα/γεγονότα

4) Πληροφορίες που υπάρχουν χαμένα κάπου στη μνήμη, δεν μπορείς να τις ανακαλέσεις άμεσα, αλλά αν νομίζεις ότι τις χρειάζεσαι κάποια στιγμή θα σου 'ρθουν, όπως πχ σύνθετα γεωμετρικά προβλήματα που θα σου βγουν μετά που θα σκεφτείς να συνδυάσεις το τάδε με το δείνα ξεχασμένο θεώρημα.

Κάθε προσέγγιση από αυτές είναι χρήσιμη και κάθε μία από αυτές μπορείς να τη δουλέψεις μέχρι κάποιο σημείο που κρίνεις εσύ ότι αξίζει. Το καλύτερο θα ήταν η μνήμη να δούλευε όπως το (3) αλλά θα τρελαινόμασταν.

ClouD · 5 Σεπτεμβρίου 2010

θα 'θελα να σου απαντήσω αλλά υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις που θα χαθούμε.

Μόλις καταλήξαμε κάπου. Συμφωνώ

MastroGiannis · 6 Σεπτεμβρίου 2010

@ClouD, σίγουρα. Δεν διαφωνώ μαζί σου. Για άλλους η μνήμη είναι κάτι ίσως και ασήμαντο(από την στιγμή που νιώθουν ότι την έχουν κατακτήσει, έστω και επιφανειακά). Εγώ πάντως πιστεύω ότι με την βελτίωση της μπορώ να γίνω ένας πιο δίκαιος, έξυπνος, πιο κοινωνικός, ακόμα και πιο διασκεδαστικός άνθρωπος.

Πιο διασκεδαστικός θα γίνεις σίγουρα γιατί οι φίλοι σου θα σπάνε πλάκα

με το να σε βάζουν να απαριθμήσεις όλα τα δεκαδικά ψηφία του π.

Πιο έξυπνος και πιο δίκαιος και πιο κοινωνικός όμως δεν πρόκειται να γίνεις διότι όσο θα αυξάνεται η μνήμη σου,

η ευφυΐα σου θα συρρικνώνεται, η λογική σου θα αχρηστεύεται ενώ η σκέψη σου θα διαμορφώνεται και θα διαστρεβλώνεται.

Με μια διαμορφωμένη και διαστρεβλωμένη σκέψη, παρατηρώντας το τώρα, το καινούργιο και το άγνωστο,

φτάνεις μόνο μέχρι το "ξέρω" ή "δεν ξέρω", "θέλω" ή "δεν θέλω", "με συμφέρει" ή "δεν με συμφέρει"

μετατρέποντας έτσι την ευφυΐα σε βλακία και τη λογική σε αδικία.

Σε μια τέτοια σκέψη δεν υπάρχει αλήθεια, δεν υπάρχει ελευθερία αλλά μόνο ανάμνηση, συνήθεια, ένστικτο,

ανταγωνισμός, επιθυμία και απληστία.

Άρα δεν υπάρχει αγάπη και συνεπώς ούτε δικαιοσύνη και (επι)κοινωνία.

Με μια τέτοια σκέψη αναζητάς συνεχώς στο παρελθόν τη γνώση που έχεις ανάγκη (πλέον) για να σκέφτεσαι

χάνοντας έτσι την ευκαιρία να ζήσεις το παρόν με καθαρή και ελεύθερη συνείδηση η οποία πάντα οδηγεί στη δημιουργία.

Έτσι, από δημιουργός, γίνεσαι άλλος ένας καταναλωτής και (ανα)παραγωγός της ήδη υπάρχουσας γνώσης

επαναλαμβάνοντας τα ίδια και τα ίδια λάθη του παρελθόντος και της "πραγματικότητας".

Όταν λοιπόν η σκέψη σου ορίζεται μόνο από τη μνήμη σου, παύεις στην ουσία να υπάρχεις.

Ψάξε να βρεις μέσα σου την ελεύθερη σκέψη και την ευφυΐα από τις οποίες προέκυψαν τα όσα μέχρι τώρα έχεις διαβάσει.

Ψάξε να βρεις μέσα σου, και όχι στα γραπτά του, τον Υπεράνθρωπο του Νίτσε.

Ψάξε να βρεις την Αλήθεια που κρύβεις μέσα σου, γιατί μόνο εσύ μπορείς.

Να ξέρεις όμως πως σε αυτή την αναζήτηση, το μόνο εμπόδιο είσαι εσύ, με τους φόβους και τα ένστικτα

της μνήμης σου, που χιλιάδες χρόνια τώρα κουβαλάς.

Αλλά τι κάθομαι και σου λέω; ...Αφού αυτά τα γνωρίζεις ήδη!

MastroGiannis · 6 Σεπτεμβρίου 2010