Bush vs Iraq: O logos einai to euro?

[apoc]

ρε τι θα γινει με τα τυπακια που κανουν copy paste εφημεριδες..και περιοδικα.εχουν καταντησει κουραστικοί!

 

[Typhoon]

Λοιπόν δεν είμαι σίγουρος αν αυτό που θα γράψω είναι σωστό:

Αν η Ελλάδα τυπώσει 3 τρις & τα χρησιμοποιήσει για να δώσει αυξήσεις ή να φτιάξει δεν ξέρω εγώ τι, τότε όντως έχουμε πληθωριστικές τάσεις γιατί αυξάνουμε την ποσότητα του χρήματος & το αναγκάζουμε να χάσει την αξία του αυξάνοντας την προσφορά. Όμως αν τυπώσει τα λεφτά & τα δώσει ως οικονομική βοήθεια σε μια Χ χώρα τότε δεν έχει αυτό το πρόβλημα καθώς τα λεφτά αυτά φεύγουν από τον έλεγχο της & δεν παίρνει κάποιο προιόν ως αντίκρισμα. Βέβαια κάποια από αυτά τα λεφτά μπορεί να επιστραφούν σε αυτήν μέσω του εμπορίου αλλά θα είναι ένα μικρό ποσοστό του αρχικού ποσού. Έτσι αν οι ΗΠΑ για να δώσουν τα 6 δις $ στην Τουρκία τα τύπωναν & τους τα έστελναν δεν θα δημιουργούσαν άμεσο πρόβλημα στην οικονομία τους.

[dim_b]

Το θέμα είναι ότι η Ελλάδα ακόμη κι αν τύπωνε 3 τρις δραχμές δεν θα μπορούσε να τα δώσει ως βοήθεια σε άλλη χώρα γιατί καμιά χώρα δε θα δεχόταν δραχμές. Ευρώ θα μπορούσε να δώσει, αλλά αυτά τυπώνονται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και όχι από κάθε χώρα μεμονομένα. Αντίθετα οι ΗΠΑ μπορούν να τυπώνουν δολλάρια και να τα μοιράζουν όπου θέλουν χωρίς να ρωτούν κανέναν.

[Lyman_Zerga]

Typhoon: Θα πέσει η αξία του $$ στην διεθνή αγορά.

[xoristoufa]

ke tha anevi to eyro petreleo xrisos

[celsus]

Αρχικά θα προβώ σε μία κριτική στο αρχικό post του yannis27gr, όσον αφορά κάποια σημεία του άρθρου του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν το θεωρώ αξιόλογο. Κάθε άλλο μάλιστα.

Καταρχήν θα ήθελα να σημειώσω ότι καμία κεντρική τράπεζα, ακόμα και η FED, δεν προχωράει ανεξέλεγκτα στην αύξηση χρήματος, κυρίως με το να τυπώνει νέο χρήμα, γιατί κάτι τέτοιο δημιουργεί έντονες πληθωριστικές πιέσεις και δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι κατά τη διάρκεια σχεδόν ολόκληρου του προηγούμενου αιώνα ο πληθωρισμός αποτέλεσε τεράστιο πρόβλημα για όλους του οικονομολόγους. Η κατάρριψη της θεωρίας των καμπυλών philips και η ταυτόχρονη εμφάνιση του στασιμοπληθωρισμού κατά τη δεκαετία του 60, κατάστησε απαγορευτική την αλόγιστη δημιουργία χρήματος. Επιπλέον, παρακολουθώντας κάποιος τις εξελίξεις στις διεθνείς χρηματαγορές και κεφαλαιαγορές οφείλει να λάβει υπόψη του τη συμφωνία Breton Woods και τον κανόνα του χρυσού, αλλά θα πρέπει να γνωρίζει επίσης ότι ο κανόνας αυτός, που μεταπολεμικά αποδείχθηκε σωτήριος για τις δυτικές οικονομίες δεν χρησιμοποιείται πλέον (βλέπε Paboni, R. The dollar and its rivals, London, Verso, 1981).

Θέμα δεύτερο: το αρνητικό ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών των ΗΠΑ. Αρχικά πρέπει να γίνει κατανοητό ότι στο σύνολο τους οι εθνικές οικονομίες εμφανίζουν αρνητικά ισοζύγια εξωτερικών πληρωμών. Το μέγεθος αυτών εξαρτάται από το μέγεθος της εξεταζόμενης οικονομίας και το μέγεθος κατανάλωσης και είναι μέγεθος που εξαρτάται από πλείστους παράγοντες. Βασικοί ποιοτικοί παράγοντες που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη είναι οι μορφή των συναλλαγών που προκαλούν το έλλειμμα. Έτσι, θα πρέπει να γνωρίζουμε αν προέρχεται από αυτόνομες ή εξισωτικές συναλλαγές. Δισεπίλυτο οικονομικό πρόβλημα θα παρουσιάζονταν κάτω από την ταυτόχρονη ύπαρξη των ακόλουθων συνθηκών:

1. έλλειμμα στο ισοζύγιο.

2. χαμηλό επίπεδο αποταμιεύσεων.

3. υπερκατανάλωση στον ιδιωτικό τομέα.

4. ελλείμματα στο δημόσιο τομέα

5. χαμηλές επενδύσεις.

Σε παραπέμπω, λοιπόν, σε οποιαδήποτε πηγή επιθυμείς για να δεις το επίπεδο των επενδύσεων στις ΗΠΑ και να το συγκρίνεις με αυτό των υπολοίπων κρατών.

Αν οι ΗΠΑ κάθε φορά τυπώνουν χρήμα για να αποπληρώνουν το έλλειμμα τους, η ισοτιμία του δολαρίου έναντι υπολοίπων νομισμάτων θα κατρακυλήσει. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την τεράστια εισαγωγή προϊόντων και υπηρεσιών, κυρίως από χώρες της ΕΕ, θα προκαλούσε τεράστια αύξηση πληθωρισμού. Να το προχωρήσω ακόμα λίγο; Αύξηση των τιμών των αγαθών προκαλεί και αύξηση του κόστους χρήματος, δηλαδή αυξημένα επιτόκια. Επιπλέον αυξάνεται και το «επιτόκιο αγοράς» ή αλλιώς η απόδοση που περιμένουν οι επενδυτές από εναλλακτικές επιδόσεις ιδίου κινδύνου. Αυτό απαιτεί από τις επιχειρήσεις αύξηση μερισμάτων κάτι αδύνατο λόγω αυξημένου κόστους, μειωμένων πωλήσεων και μειωμένης δυνατότητας δανεισμού. Φαντάσου τι θα συμβεί στις τιμές μετοχών, ομολόγων Καημένε W. Buffet!

H συμφωνία του Ιράκ να πουλάει σε ευρώ πετρέλαιο είναι απόρροια της συμφωνίας του Ιρακινού κράτους με τη γαλλική Total Elf Fina για την εκμετάλλευση του ιρακινού πετρελαίου και είναι φυσικό μία γαλλική εταιρεία να αγοράζει με ευρώ, δεδομένης της ισχύος του νομίσματος που όλοι γνώριζαν ότι δεν θα μπορούσε να πάει κάτω από το 0,8 σε σχέση με το δολάριο. Και να μην ξεχνάμε ότι η ΕΚΤ την εποχή εκείνη δεν προέβει σε καμία διορθωτική ενέργεια, ενώ θα μπορούσε. Βέβαια, η συμφωνία εκείνη μεταξύ Γάλλων και Ιράκ βρίσκεται μόνο στα χαρτιά ακόμη, αφού η ενεργοποίηση της προϋποθέτει την άρση του εμπάργκο (άραγε γιατί η Γαλλία μ νύχια και δόντια προσπαθεί να απομακρύνει την πραγματικότητα ενός πολέμου.

Υποστήριξη του δολαρίου από την Ασία; Ποια Ασία; Ποιοι τραπεζίτες το υποστήριξαν αυτό;

Είναι δυνατόν ποτέ να συμφωνήσει ο ΟΠΕΚ σε κάτι, πόσο μάλλον στην αποδοχή πώλησης πετρελαίου σε ευρώ; Με βασικά μέλη τη Σαουδική Αραβία, τη Βενεζουέλα, το Κουβέιτ;

Όσον αφορά τώρα το θέμα της Αγγλίας είναι μεγάλη ιστορία που ξεκινάει από την εποχή της «ένδοξης απομόνωσης» του Ην. Β. και φτάνει μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο Τσώρτσιλ απομακρύνει μία για πάντα από την Ευρώπη και τη σπρώχνει στην «αγκαλιά» των ΗΠΑ (βλέπε Henry Kissinger, Diplomacy, εκδόσεις Λιβάνη). Δεν περίμενε η Αγγλία ένα επικείμενο πόλεμο στο Ιράκ που ήταν άγνωστο αν θα συμβεί για να αποφασίσει την ευρωπαϊκή της πορεία.

Και μερικές παρατηρήσεις για το μαύρο χρυσό:

Το κόστος εξόρυξης πετρελαίου είναι φτηνό στην περιοχή της Μ. Ανατολής, λόγω του χαμηλού βάθους των κοιτασμάτων, του χαμηλού κόστους εργασίας και της ποιότητας του εδάφους. Αντίθετα το κόστος είναι πολλαπλάσιο στην υποθαλάσσια εξόρυξη καθώς και στις βραχώδεις περιοχές της Αλάσκας.

Οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου του Κόσμου, μακράν δευτέρου. Διαθέτει δε και τα μεγαλύτερα αποθέματα, είναι όμως και ο μεγαλύτερος καταναλωτής. Είναι ψευδαίσθηση ότι οι ΗΠΑ θα αποφύγουν πληθωριστικές πιέσεις όντας απλά και μόνο η μεγαλύτερη «αποθήκη» πετρελαίου του κόσμου. Σε αυτό άλλωστε συνηγορεί και η αύξουσα πορεία στην τιμή του bred. Τι είναι αυτή η τιμή; Το κόστος που είναι διατεθειμένη να πληρώσει κάποιος για να αγοράσει πετρέλαιο μετά την κατανάλωση των αποθεμάτων του, κάτι σαν μελλοντικό συμβόλαιο εκπλήρωσης

Μάλλον καταλήγει κάποιος στο συμπέρασμα ότι ο πόλεμος αυτός δεν είναι απλά νομισματικής και οικονομικής υφής. Εξυπηρετεί και άλλες σκοπιμότητες.

Είναι πόλεμος ελέγχου πετρελαίου.

Είναι πόλεμος που εντάσσεται στα πλαίσια του προβλήματος της Μέσης Ανατολής.

Είναι πόλεμος για την επάνοδο των δυτικών σε μία περιοχή στην οποία έχασε τον έλεγχο προ πολλού, βλέπε Νάσσερ και Παναραβισμός, βλέπε την πτώση του Σάχη της Περσίας, βλέπε τη μεταστροφή του Σαντάμ στα τέλη της δεκαετίας του 1980, βλέπε τον κακοήθη, για τους ʼραβες, όγκο του Ισραήλ.

Είναι πόλεμος που αφορά σε πολλαπλά επίπεδα πάμπολλες χώρες.

Είναι πόλεμος που θα κρίνει το μέλλον του ΟΗΕ και της ΕΕ.

Είναι πόλεμος για το Lexus, για τους δυτικούς και την Ελιά, για τους άραβες, κατά το βιβλίο του Φρίντμαν.

Και κάποιες συμβουλές για την ερμηνεία πηγών και άρθρων εφημερίδων όπως η Washigton Post και οι New York Times. Μην ξεχνάτε ότι οι εφημερίδες αυτές πρώτιστα επιδιώκουν τη διαμόρφωση ρεύματος στο εσωτερικό τους. Για αυτό άλλωστε και το target group τους είναι εκείνο το κομμάτι του αμερικανικού λαού που κάνει και μία βόλτα από τις κάλπες κατά την περίοδο των εκλογών.