Life the univerce and everything (η πιο απλα το κειμενο που

[epote]

Παράλληλα σύμπαντα

Ένα ακόμη μαθηματικό αποτέλεσμα της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής είναι το λεγόμενο βηματικό ολοκλήρωμα θέσης. Σύμφωνα με τα διαγράμματα Feynman, ανά πάσα στιγμή, ένα οποιοδήποτε σωματίδιο θα μπορούσε να ακολουθήσει, τελείως τυχαία, μια οποιαδήποτε τροχιά, μπλέκοντας σε εκατομμύρια εσωτερικών αλληλεπιδράσεων. Π.χ., ένα πρωτόνιο μπορεί να μετατραπεί αυθόρμητα σε ένα θετικό πιόνιο και ένα νετρόνιο, το νετρόνιο να γίνει ένα πρωτόνιο και ένα αντί πιόνιο και το αρχικό πιόνιο να γίνει ένα αντί νετρόνιο και ένα πρωτόνιο, τα οποία θα γίνουν ένα π+ που θα αντιδράσει με το πιόνιο που σχηματίστηκε από το αντιπιόνιο και αυτό με τη σειρά του θα σχηματίσει ένα πρωτόνιο που θα

Όπως καταλαβαίνετε, τα πράγματα γίνονται εξαιρετικά περίπλοκα και ενώ ορισμένες φορές αυτό συμβαίνει, παρατηρήσιμα, τις περισσότερες φορές υπάρχει ως μια εν δυνάμει αλληλεπίδραση****. Πώς όμως βρίσκουμε πια πορεία θα ακολουθήσει το σωματίδιο μας; Ουσιαστικά, ολοκληρώνουμε την ενεργειακή συνάρτηση του σωματιδίου και την συνάρτηση όλων των πιθανών ιστοριών του. Αυτό που προκύπτει είναι αυτό που θα παρατηρήσουμε. Δυστυχώς η προσέγγιση αυτού του είδους, παρότι είναι εξαιρετικά πετυχημένη, απαιτεί ένα μαθηματικό «κόλπο». Ποσότητες όπως το φορτίο και η μάζα του σωματιδίου προκύπτουν άπειρες. Προφανώς το e έχει πεπερασμένη μάζα. Τα άπειρα εμφανίζονται σε σχετικά βολικές θέσεις, οπότε τα διαιρούμε και στη θέση τους βάζουμε τις γνωστές ποσότητες φορτίου-μάζας. Η πράξη «άπειρο δια άπειρο» δεν γίνεται, επειδή δεν δίνει μονοσήμαντο αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμά της θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε. Εμείς το εκμεταλλευόμαστε αυτό. Δηλαδή διαιρούμε το άπειρο φορτίο του ηλεκτρονίου με το «άπειρο» και το αποτέλεσμα το ορίζουμε ίσο με το παρατηρήσιμο φορτίο. Παρόλα αυτά, μπορεί να υπάρξει μια ακόμα προσέγγιση σε αυτό το θέμα. Ένας απόφοιτος του Princeton ονόματι Evert, χρησιμοποιώντας εξαιρετικά πολύπλοκα μαθηματικά, επέκτεινε το βηματικό ολοκλήρωμα θέσης και αυτό που προκύπτει είναι ότι όλες οι εν δυνάμει αντιδράσεις, συμβαίνουν σε αλλά σύμπαντα, παράλληλα προς το δικό μας. Δηλαδή, κάθε φορά που ως παρατηρητές ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αποκβάντιση μιας κβαντισμένης κατάστασης - δηλαδή την παρατήρηση του πρωτονίου που θα μας δείξει ότι δεν κάνει όλες αυτές τις αντιδράσεις - το σύμπαν κόβεται σε μερικά εκατομμύρια καινούρια σύμπαντα, σε κάθε ένα από τα οποία συμβαίνει μια διαφορετική εκδοχή του παρατηρήσιμου φαινομένου. Απλά, τυχαίνει στη δική μας πραγματικότητα να είναι η νομοτέλεια τέτοια ώστε τα μαθηματικά να μας παρέχουν τη δυνατότητα πρόβλεψης, μέσω του βηματικού ολοκληρώματος. Αυτή η θεωρία, παρότι δεν είναι γενικά αποδεκτή έκανε την εμφάνιση των απείρων μικρότερη και τη δυνατότητα πολλαπλών συμπάντων πραγματικότητα.

 

Ο «διαχρονικός» ταξιδιωτικός οδηγός

Και οι δυο θεωρίες λοιπόν δείχνουν ότι τα ταξίδια στον χρόνο δεν είναι κάτι αδύνατο. Ο προφανής περιορισμός είναι ότι στη διάσταση του χρόνου μπορούμε να κινηθούμε μόνο προς μια φορά. Έτσι, πρέπει να παραμορφώσουμε το χωροχρόνο σε ένα σημείο και να ενώσουμε το παραμορφωμένο κομμάτι με το απαραμόρφωτο. Με αυτόν τον τρόπο, ο άξονας της διάστασης του χρόνου θα συμπίπτει με κάποιο χωρικό άξονα.. Επειδή, ως γνωστόν, στο χώρο κινούμεθα ελευθέρα, μπορούμε απλά περπατώντας κάνουμε ένα ταξιδάκι πίσω στο χρόνο. Ο αμερικανός μαθηματικός Frank Tippler κατασκεύασε ένα θεωρητικό μοντέλο μιας τέτοιας συσκευής. Είναι ένας κύλινδρος ύψους εκατό χιλιομέτρων και διαμέτρου δέκα χιλιομέτρων, με μάζα περίπου αυτή του ήλιου. Κατά συνέπεια πρέπει να είναι τόσο πυκνός όσο περίπου ο πυρήνας του ατόμου. Με ένα ρυθμό περιστροφής περίπου δυο φορές ανά χιλιοστό του δευτερόλεπτου, το περιστρεφόμενο βαρυτικό πεδίο του, θα παραμορφώσει το χωροχρόνο τόσο όσο θέλουμε. Προφανώς αυτό δεν είναι δυνατό με τη σύγχρονη τεχνολογία, όμως αντίστοιχα φαινόμενα παρατηρούνται στο σύμπαν. Για παράδειγμα, οι περιστρεφόμενοι αστέρες νετρονίων ή πάλσαρ, που έχουν αντίστοιχες διαστάσεις και πυκνότητα. Φυσικά, δεν περιστρέφονται τόσο γρήγορα - σε τέτοια περίπτωση, θα είχαν σχήμα ταψιού - αλλά αρκετά: μια φορά ανά μερικά δευτερόλεπτα. Αυτά δεν φτάνουν το επίπεδο του Tipler βέβαια, αλλά οπωσδήποτε ο χρόνος θα είναι πολύ περίεργος γύρω τους! Ο Kerr ανακάλυψε ένα μοντέλο περιστρεφόμενης μαύρης τρύπας. Σύμφωνα με την αρχή διατήρησης της στροφορμής, όσο μικραίνει η οπή, τόσο πιο γρήγορα θα περιστρέφεται, ώσπου θα φτάσει να έχει το σχήμα ενός «λουκουμά» και τρομακτική πυκνότητα. Στο κέντρο του λουκουμά θα δημιουργηθεί μια σκουληκότρυπα, η οποία πιθανόν να επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Φυσικά, οποιοδήποτε πλάσμα επιχειρήσει να κάνει το ταξίδι θα διαλυθεί, με αποτέλεσμα από την άλλη μεριά να βγει μια σούπα σωματιδίων. Η λύση σε αυτό είναι εξαιρετικά δυσεφάρμοστη! Θα πρέπει να καταγράψουμε τη θέση, την ενέργεια και το σπιν κάθε σωματιδίου του σώματος που θα ταξιδέψει, και να κωδικοποιήσουμε τις πληροφορίες αυτές! Το σώμα θα διαλυθεί και το μηχάνημα που θα έχουμε τοποθετήσει στην άλλη πλευρά - το πώς είναι κάτι συζητήσιμο- θα το ανασυνθέσει. Ο Roger Penrose, μαζί με τον Stephen Hawking, ανέπτυξαν μια θεωρία, σύμφωνα με την οποία, σε μικροσκοπικό επίπεδο, στο σύμπαν μας δημιουργούνται και καταστρέφονται συνεχώς μικρές σκουληκότρυπες. Η δημιουργία τους είναι πιθανόν μια ιδιότητα του χωροχρόνου. Αυτό που μένει είναι να καταλάβουμε πότε δημιουργείται μια τέτοια μίνι σκουληκότρυπα, να της δώσουμε την κατάλληλη ενέργεια και να την μεγεθύνουμε. Έτσι, θα έχουμε αυτό που θέλουμε, χωρίς τις περιπλοκές μιας μαύρης τρυπάς. Δυστυχώς η θεωρία τους είναι αναπόδεικτη. Πρόσφατα, ένας επιστήμονας είπε πως κατάφερε να επιβραδύνει το χρόνο με μια σχετικά απλή διάταξη. Σε πολύ γενικές γραμμές, αυτή η διάταξη ανάγκαζε μια δέσμη φωτός να κινείται κυκλικά. Η κίνηση αυτή όπως ο ίδιος παρατήρησε, έκανε το ατομικό ρολόι του να χάνει ελάχιστα. Δυστυχώς είναι ακόμα ανεπιβεβαίωτο και μέσα στα όρια του σφάλματος.

 

Ο αντίλογος

Έστω λοιπόν ότι γίνεται το ταξίδι και ότι ο ταξιδιώτης πηγαίνει στο παρελθόν. Εκεί γνωρίζει τη γιαγιά του, την οποία αποτρέπει το γάμο με τον παππού του, ώστε να μην γεννηθεί ποτέ. Φυσικά, αν δεν είχε γεννηθεί ποτέ, πώς ταξίδευε πίσω στο χρόνο, για να αποτρέψει τη γέννηση του;

 

Υπόθεση της μοίρας.

Μπορείς να ταξιδέψεις στο παρελθόν, αλλά δεν μπορείς να αλλάξεις τα συμβάντα. Ό,τι κι αν κανείς, πάντα κάτι θα σε εμποδίζει από το να μπλεχτείς σε κάποιο λογικό παράδοξο ή να αλλάξεις σημαντικά τον ρου της ιστορίας. Αυτή η υπόθεση δημιουργεί αλλεργία στους επιστήμονες, επειδή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις αιτιοκρατικές σχέσεις και παρουσιάζει κάποια μορφή ευφυΐας και επιλεκτικότητας επίσης εκνευριστικής.

 

Παράλληλο σύμπαν.

Όταν ταξιδεύεις στο παρελθόν για να αλλάξεις την ιστορία, απλά επιλεγείς μια διαφορετική εκδοχή σύμπαντος. Δηλαδή επιλέγεις ένα σύμπαν, στο οποίο αποτρέπεις τη γέννηση σου. Γυρνώντας στην αφετηρία σου, δεν έχει αλλάξει τίποτα. Αυτό που άλλαξε είναι η χρονική γραμμή του αλλού σύμπαντος. Δυστυχώς αυτή η υπόθεση δεν λύνει το

 

παράδοξο της εντροπίας.

Στην ταινία «κάποτε στο χρόνο», ο Christopher Reeve συναντάει μια γρια γυναίκα που του δίνει ένα ρολόι. Αργότερα παθιάζεται με ένα πίνακα του 19ου αιώνα που δείχνει μια γυναίκα. Σύμφωνα με ένα καθηγητή του, μπορεί να την συναντήσει ταξιδεύοντας πίσω στο χρόνο, αρκεί τίποτα να μην φανερώνει την προέλευση του. Πράγματι το κάνει και ταξιδεύει στο χρόνο, βρίσκει την κοπέλα, ερωτεύονται, της δίνει το ρολόι και κατά λάθος βρίσκει ένα ξεχασμένο κέρμα του 20ου αιώνα στη τσέπη του με αποτέλεσμα να γυρίσει αυτόματα στο μέλλον και να χάσει τη δυνατότητα να ξαναπάει στο παρελθόν. Η κοπέλα κρατάει το ρολόι μέχρι τα γεράματα της, οπότε τον βρίσκει νεαρό και του το δίνει. Αυτός ο βρόγχος παραβιάζει το δεύτερο θερμοδυναμικο νόμο, διότι το ρολόι θα έπρεπε να εξαϋλωθεί αυτόματα, μιας και σε κάθε επανάληψη του βρόγχου, διανύει εξήντα χρόνια ύπαρξης. Αν εξαϋλωνόταν, τότε ο βρόγχος δεν θα συνέβαινε και το ρόλοι δε θα εξαϋλωνόταν. Φυσικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάθε φορά ο βρόγχος έπαιρνε μέρος σε ένα καινούριο σύμπαν. Όμως αυτό απαιτεί μια απειρία καινούριων συμπάντων.

 

Το πρόβλημα με τα παράλληλα σύμπαντα δεν έγκειται στην απειρία τους, αλλά στο πρόβλημα της μάζας! Κάνοντας ένα ταξίδι στο χρόνο, σε ένα παράλληλο σύμπαν, η μάζα και άρα η ενέργεια σου εξαφανίζεται από το ένα σύμπαν και εμφανίζεται στο άλλο, διαταράσσοντας την αρχή της διατήρησης της ενέργειας!

 

Μερικές δικές μου εικασίες*****.

Το ισχυρότερο μαθηματικό εργαλείο στα χέρια των φυσικών είναι η συμμετρία βαθμίδας. Ουσιαστικά αυτό που ψάχνει η σύγχρονη φυσική είναι οι σχέσεις και οι συμμετρίες πίσω από τα παρατηρήσιμα φαινόμενα. Για παράδειγμα, πίσω από κάθε αρχή διατήρησης κρύβεται μια συμμετρία. Αυτό σημαίνει ότι κάτω από τους μετασχηματισμούς του συστήματος αναφοράς, το φαινόμενο παραμένει αναλλοίωτο. Το σύμπαν μας έχει δείξει ότι δεν είναι έτσι. Για παράδειγμα, η κατοπτρική συμμετρία του σπιν στις ασθενείς πυρηνικές δυνάμεις δεν ισχύει. Κατά συνέπεια είναι πιθανό η ασυμμετρία στη ροή του χρόνου, να είναι μια από τις ασυμμετρίες του σύμπαντος. Ενδεχομένως να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε σε παράλληλα σύμπαντα που θα είναι όπως το δικό μας πριν από κάποιο καιρό και ενδεχομένως αυτό να μεταφράζεται από τη γενική σχετικότητα ως ταξίδι στο χρόνο. Αλλά δε θα είναι παρά ένα κανονικό χωρικό ταξίδι σε ένα παράλληλο σύμπαν, που κοιτώντας ένα υπέρ-συμπαντικό ρολόι θα ήταν κανονικό.

 

Εν κατακλείδι.

Το μυστήριο των χρονικών ταξιδιών, μόνο ο χρόνος θα μπορέσει να το λύσει. Ίσως σε μερικά χρόνια να τα καταφέρουμε, ίσως πάλι και ποτέ. Ίσως να είναι θεμελιωδώς αδύνατο, ίσως να μην προλάβουμε να εξελιχθούμε τόσο, ώστε να το εφαρμόσουμε. Σε κάθε περίπτωση πάντως, αν κάποιος έρθει ντυμένος περίεργα και σας πει ότι είναι ένα πεντάκις εγγόνι σας, σκεφτείτε δυο φορές πριν καλέσετε την αστυνομία

 

***** Οι παρακάτω απόψεις είναι καθαρά δικές μου, και ως ένα βαθμό διαισθητικές.

 

loipon ayta:) an sas aresoun na grapso kialla:PPPP

 

(heheheheh etsi eykola tha glitonate nomizete?)

[wOOzY]

Φίλε epote,πολύ καλά!Περιμένω και τα άλλα,μην μας ξεχάσεις! <img border="0" title="" alt="[Wink]" src="images/icons/wink.gif" />

[BLi--zER]

heh.. well.. epote rulez <img border="0" title="" alt="[smile]" src="images/icons/smile.gif" />

Den exo tpt parapano na prostheso (omologo oti den diavasa akoma ola ta keimena, alla tha to kano syntoma <img border="0" title="" alt="[Razz]" src="images/icons/tongue.gif" /> ).

Apla ena site, sto opoio diavasa ena keimeno pou me afhse speechless kai me ekane na asxolitho ligo parapano me th fysikh pou TOSO POLY sixainomai (evriska poly vareta osa kaname sto sxoleio.. pou na ksera..). Isos to ksereis hdh alla whatever.. Rikse mia matia eidika sto Physics Of Illusion (nai nai ayto to keimeno protodiavasa kai ta eida ola kanonika:)).

Tha ekana paste ta pio endiaferonta shmeia, alla to theoro psiloxazo apo th stigmh pou den einai dika mou ta keimena. Opote katevaste kai diavaste <img border="0" title="" alt="[smile]" src="images/icons/smile.gif" />

 

http://quanta-gaia.org/dobson/