Η γύρανση του πλυθησμού...

[W.A.Mozart_(jr.)]

Το παρακάτω είναι απόσπασμα της ομιλίας της κας. Διαμαντοπούλου στη σύνοδο που λαμβάνει χώρα στο Ναύπλιο από χθες.

 

Πρέπει να κατοχυρώσουμε τη βιωσιμότητα και την ποιότητα των συστημάτων κοινωνικής προστασίας, ιδιαίτερα απέναντι στα φαινόμενα γήρανσης του πληθυσμού και την ανάγκη εξάλειψης των ανισοτήτων λόγω φύλου»

 

Κι εγώ αναρωτιέμαι,

 

Πως είναι δυνατόν να έχουμε(νε) τέτοιες απαιτήσεις. Ήδη η φράση στο νόημά της έχει μεγάλες αντιφάσεις, όσο αναφορά στο δεύτερο μέρος της.

 

Πως να είναι δυνατόν να μην υπάρχει γήρανση του πληθυσμού όταν οι άνθρωποι αναλώνονται στο να αποκτήσουν μια πολύ καλή επαγγελματική καταξίωση, να κάνουν καρριέρα, να αναγνωριστούν στον επαγγελματικό τους τομέα πράγμα το οποίο στις μέρες μας θεωρείται πρωταρχικό.

 

Πως είναι δυνατόν να δημιουργηθούν οικογένειες και μέσα από αυτές να γεννηθούν παιδιά με αποτέλεσμα την μη γήρανση του πληθυσμού, όταν χάριν της επαγγελματικής καταξίωσης και αναγνώρισης η οικογένεια τίθεται σε δεύτερη και τρίτη μοίρα στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων!

 

Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτός που παίζει πρωταρχικό λόγο στο να γεννηθεί το παιδί και να επιβιώσει είναι η γυναίκα. Πως αυτή λοιπόν θα μπορέσει να αποκτήσει παιδιά όταν δεν της επιτρέπει η καριέρα της να αφοσιωθεί σε αυτό;

 

Πως μια οικογένεια να μπορέσει να αποκτήσει άνω των 3 παιδιών (γιατί τα 2 δεν σώζουν το δημογραφικό πρόβλημα και το πρόβλημα της γήρανσης) όταν δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα να γίνει αυτό. Γιατί για να γίνουν 3 παιδία δεν είναι και εύκολο πράγμα.....δεν είναι το παιδί στο ράφι του super market ώστε να περάσουμε και το πάρουμε έτοιμο. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να απαρνηθεί η γυναίκα την καριέρα της. Θα πρέπει να γίνει μια μάνα που τουλάχιστον για 5 χρόνια θα είναι αποκλειστικά αφιερωμένη στα παιδιά της. Και πως να γίνει αυτό, όταν οι οικονομικοί πόροι της οικογένειας μειώνονται κατά το μισό αφού αυτή δεν θα δουλεύει!!! Μια φυσιολογική γέννα μόνο κοστίζει 2 εκατ. Δρχ το λιγότερο χωρίς να προσθέσουμε τα έξοδα του παιδιού και όλα τα άλλα....

 

Και επιτέλους αυτή η ανισότητα των δύο φύλων μήπως είναι μια καραμέλα που την πιπιλάμε και είναι ατέλειωτη; Αν κρίνω από την Ελλάδα, που στο καλό βρίσκεται αυτή η ανισότητα πια; Τι είναι αυτό που μια γυναίκα θέλει να κάνει και δεν μπορεί να το κάνει;

 

Μήπως λοιπόν για να έχουμε(νε) αυτές τις απαιτήσεις θα πρέπει να δημιουργήσουμε (νε) και τις κατάλληλες προϋποθέσεις;

 

Μήπως το πρόβλημα λύνεται πρώτα από αυτούς που το εκθέτουν και μετά από μας;

 

Μήπως αυτοί που λένε στα συνέδρια και στις συνόδους δεν θα έπρεπε μόνο να λένε αλλά να κάνουν περισσότερα και να λένε λιγότερα;

 

[bandito]

W.A.Mozart_(jr.)

said:

Το παρακάτω είναι απόσπασμα της ομιλίας της κας. Διαμαντοπούλου στη σύνοδο που λαμβάνει χώρα στο Ναύπλιο από χθες.

 

Πρέπει να κατοχυρώσουμε τη βιωσιμότητα και την ποιότητα των συστημάτων κοινωνικής προστασίας, ιδιαίτερα απέναντι στα φαινόμενα γήρανσης του πληθυσμού και την ανάγκη εξάλειψης των ανισοτήτων λόγω φύλου»

 

Κι εγώ αναρωτιέμαι,

 

Πως είναι δυνατόν να έχουμε(νε) τέτοιες απαιτήσεις. Ήδη η φράση στο νόημά της έχει μεγάλες αντιφάσεις, όσο αναφορά στο δεύτερο μέρος της.

 

Πως να είναι δυνατόν να μην υπάρχει γήρανση του πληθυσμού όταν οι άνθρωποι αναλώνονται στο να αποκτήσουν μια πολύ καλή επαγγελματική καταξίωση, να κάνουν καρριέρα, να αναγνωριστούν στον επαγγελματικό τους τομέα πράγμα το οποίο στις μέρες μας θεωρείται πρωταρχικό.

 

 

Χωρίς αυτό να είναι κακό φυσικά. Είναι καλό να έχουμε μια αντίληψη των συνεπειών της υπογεννητικότητας, αλλά κανείς δεν μπορεί να με αναγκάσει ή να ρίξεις στις πλάτες μου το βάρος του δημογραφικού προβλήματος. Εξ'αλλου, ευτυχία δεν φέρνουν μόνο τα παιδιά αλλά και άλλα πράγματα, που θα ήταν κρίμα να μην μπορούμε να τα γευτούμε.

 

Πως είναι δυνατόν να δημιουργηθούν οικογένειες και μέσα από αυτές να γεννηθούν παιδιά με αποτέλεσμα την μη γήρανση του πληθυσμού, όταν χάριν της επαγγελματικής καταξίωσης και αναγνώρισης η οικογένεια τίθεται σε δεύτερη και τρίτη μοίρα στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων!

 

Το αντίθετο άκρο ειναι η γυναίκα να μην μπορεί να κάνει τίποτα στην ζωή της, με αποτέλεσμα την κλασσική ψυχολογία της 50άρας που έχει μεγαλώσει τα παιδιά της, και τώρα δεν έχει τι να κάνει.

 

Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτός που παίζει πρωταρχικό λόγο στο να γεννηθεί το παιδί και να επιβιώσει είναι η γυναίκα. Πως αυτή λοιπόν θα μπορέσει να αποκτήσει παιδιά όταν δεν της επιτρέπει η καριέρα της να αφοσιωθεί σε αυτό;

 

Είναι θέμα προσωπικής επιλογής. Αν το επιθυμεί, μπορεί να μην κάνει καριέρα. Αλλά δεν είναι πιο σωστό να έχει αυτή την επιλογή?

 

Πως μια οικογένεια να μπορέσει να αποκτήσει άνω των 3 παιδιών (γιατί τα 2 δεν σώζουν το δημογραφικό πρόβλημα και το πρόβλημα της γήρανσης) όταν δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα να γίνει αυτό. Γιατί για να γίνουν 3 παιδία δεν είναι και εύκολο πράγμα.....δεν είναι το παιδί στο ράφι του super market ώστε να περάσουμε και το πάρουμε έτοιμο. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να απαρνηθεί η γυναίκα την καριέρα της. Θα πρέπει να γίνει μια μάνα που τουλάχιστον για 5 χρόνια θα είναι αποκλειστικά αφιερωμένη στα παιδιά της. Και πως να γίνει αυτό, όταν οι οικονομικοί πόροι της οικογένειας μειώνονται κατά το μισό αφού αυτή δεν θα δουλεύει!!! Μια φυσιολογική γέννα μόνο κοστίζει 2 εκατ. Δρχ το λιγότερο χωρίς να προσθέσουμε τα έξοδα του παιδιού και όλα τα άλλα....

 

Θέμα προσωπικής επιλογής η καριέρα η το παιδί, επαναλαμβάνω. Τώρα για το κόστος.....έχεις δίκιο.

 

Και επιτέλους αυτή η ανισότητα των δύο φύλων μήπως είναι μια καραμέλα που την πιπιλάμε και είναι ατέλειωτη; Αν κρίνω από την Ελλάδα, που στο καλό βρίσκεται αυτή η ανισότητα πια; Τι είναι αυτό που μια γυναίκα θέλει να κάνει και δεν μπορεί να το κάνει;

 

Φυσικά. Οι καταπιεσμένοι είναι οι άντρες. Και έχουν και το καθημερινό ξύρισμα.

 

Μήπως το πρόβλημα λύνεται πρώτα από αυτούς που το εκθέτουν και μετά από μας;

 

Λίγο δύσκολο να κάνει και άλλα παιδιά η κυρία Διαμαντοπούλου

 

Μήπως αυτοί που λένε στα συνέδρια και στις συνόδους δεν θα έπρεπε μόνο να λένε αλλά να κάνουν περισσότερα και να λένε λιγότερα;

 

To έπιασα το υποννοούμενο