οσοι σινεφιλ προσελθετε

[xavier]

Wristcutters - A Love Story, before sunrise, before sunset, la antena, ghost world, The City of Lost Children

 

για να επανελθουμε στο θεμα μας

[paredwse]

Συγγνώμη, τα Before Sunrise/Before Sunset θεωρούνται "σινεφίλ" ταινίες;

[xavier]

1 ζευγαρι που και στις 2 ταινιες δεν κανουν τιποτα αλλο απο το να μιλανε μεταξυ τους, ειναι ο ορισμος του μπλοκμπαστερ ε?

[gsarig]

Αλήθεια, μιας που τέθηκε το θέμα, υπάρχει κανένας επίσημος ορισμός για το τί θεωρείται σινεφίλ;

 

Εγώ πάντως επειδή δεν το έχω και πολύ ξεκάθαρο στο μυαλό μου, ως "σινεφιλ" εννοώ τις ψιλο-άγνωστες ταινίες που μου άρεσαν, ανεξαρτήτως εθνικότητας

[Sellers]

Συγγνώμη, τα Before Sunrise/Before Sunset θεωρούνται "σινεφίλ" ταινίες;

 

Όχι, θεωρούνται πολύ καλα μυοχαλαρωτικά που αν τα έλβεπε ο Bale στον Machinist δεν θα είχε πλέον πρόβλημα.

[*georgia*]

1 ζευγαρι που και στις 2 ταινιες δεν κανουν τιποτα αλλο απο το να μιλανε μεταξυ τους, ειναι ο ορισμος του μπλοκμπαστερ ε?

 

Και αυτό τις καθιστά σινεφίλ?Δεν ρωτάω ειρωνικά...Απλά και γω δεν έχω ξεκάθαρο τον ορισμό στο μυαλό μου.

[Sellers]

Απλά είναι τα πράγματα ρε, μην μπερδεύεστε...

 

Σινεφίλ είναι εκείνες οι ταινίες, τις οποίες όταν τις βάζετε να τις δείτε με τους φίλους σας, στο τέλος οι φίλοι σας, σας αποκαλούν μαλάκα ή γ@μημένη αδερφή, και σας λένε ότι πρώτα θα παγώσει η κόλαση και μετά θα σας αφήσουν να διαλέξετε ξανά εσείς την ταινία.

 

Επιβάλλεται οι σκηνοθέτες αυτών των ταινιών να έχουν κατάληξη σε -όφσκι, αλλιώς παίζεται αν είναι σινεφίλ η ταινία. Εξαιρείται ο Αρνόφσκι, όχι επειδή δεν είναι καλός, αλλά επειδή το Ρεκβιεμ Φορ Ε Ντριμ είχε ωραία μουσική και το έχουν δει πολλοί. Ε δεν θα γίνουμε και μάζα. Πείτε το ''π'' ξέρω γω. Να δείξετε ψαγμένος. Πείτε ότι ισούται και με 3,14 να πάθουν όλοι την πλάκα τους. Μην περιμένετε πάντως να πηδήξετε.

 

Για να δείνχετε Σινεφίλ υπάρχουν κάποιες τακτικές. Πρώτη και κυριότερη: Έχεις φροντίσει από πριν να μάθεις απέξω ονόματα σκηνοθετών. Είσαι πιο σινεφίλ όταν αναφέρεσαι σε ταινίες με ονόματα σκηνοθετών παρά αυτών που παίζουν στην ταινία. Ακόμα καλύτερα δε, αν γνωρίζεις ονόματα πιο άκυρα. Π.χ το όνομα του μονταζιέρη. Να αναφέρεσαι σε ταινίες με το όνομα του μονταζιέρη. Είχα φίλο που μάθαινε απέξω τα ονόματα από τους μπούμαν. Τρομερός, τους άφηνε όλους μαλάκες. Μαθαίνεις λοιπόν το όνομα του σκηνοθέτη από έξω. Προσέχεις όμως κι εδώ να κάνεις κατάλληλη χρήση ονομάτων και ταινιών. Παραδείγματα:

 

Στάνλεϋ Κιούμπρικ ο οποίος είναι μια κατηγορία μόνος του. Προσοχή όμως. Είναι σινεφίλ υπο συνθήκη. Να προσέχεις να αναφέρεσαι σε άγνωστες ταινίες και όχι στις φέιμους. Πες για το Χρήμα της Οργής, ξέρω γω. Αυτή είναι σινεφίλ. Ε μην πεις για την Οδύσσεια. Αυτήν δεν είναι.

 

Κούεντιν Ταραντίνο. Εδώ πάλι διχάζονται οι απόψεις. Εδώ για περισσότερο γόητρο χρησιμοποιείς την ''Τακτική του ορίου'', όπως την έχω ονομάσει. Λες: ''Καλός μέχρι και την x ταινία του''. Τώρα για την x διάλεξε όποια θες. ΠΡΟΣΟΧΗ. Μην πεις τo Reservoir Dogs. Είναι η πρώτη του. Μην δείξεις και τελείως στραβάδι.

 

Ντείβιντ Λίντς. Ισχυρίζεσαι ότι οι ταινίες του είναι αριστουργήματα και ότι τις καταλαβαίνεις από το τρέιλερ. Ε είσαι και γαμώ τους σινεφίλ. Μπορεί και να πηδήξεις.

[xavier]

δεν υπαρχουν σινεφιλ ταινιες, το σινεφιλ ειναι χαρακτηρισμος ανθρωπων....

 

ουτε εγω εχω ορισμο, παντως νομιζω οτι χοντρα χοντρα μιλαμε για ταινιες που εστιαζουν περισσοτερα στα νοηματα, αισθητικη, ψιλοανεξαρτητες απο τα μεγαλα στουντιο...

 

τεσπα, ολα αυτα ειναι υποκειμενικα, αλλα γιατι να μην θεωρουνται σινεφιλ ταινιες το before sunrise/sunset?

 

sellers ξεχασες να αναφερεις και τον αλμοδοβαρ ή τον βεντερς

[suspiria]

Απλά είναι τα πράγματα ρε, μην μπερδεύεστε...

 

Σινεφίλ είναι εκείνες οι ταινίες, τις οποίες όταν τις βάζετε να τις δείτε με τους φίλους σας, στο τέλος οι φίλοι σας, σας αποκαλούν μαλάκα ή γ@μημένη αδερφή, και σας λένε ότι πρώτα θα παγώσει η κόλαση και μετά θα σας αφήσουν να διαλέξετε ξανά εσείς την ταινία.

 

Επιβάλλεται οι σκηνοθέτες αυτών των ταινιών να έχουν κατάληξη σε -όφσκι, αλλιώς παίζεται αν είναι σινεφίλ η ταινία. Εξαιρείται ο Αρνόφσκι, όχι επειδή δεν είναι καλός, αλλά επειδή το Ρεκβιεμ Φορ Ε Ντριμ είχε ωραία μουσική και το έχουν δει πολλοί. Ε δεν θα γίνουμε και μάζα. Πείτε το ''π'' ξέρω γω. Να δείξετε ψαγμένος. Πείτε ότι ισούται και με 3,14 να πάθουν όλοι την πλάκα τους. Μην περιμένετε πάντως να πηδήξετε.

 

Για να δείνχετε Σινεφίλ υπάρχουν κάποιες τακτικές. Πρώτη και κυριότερη: Έχεις φροντίσει από πριν να μάθεις απέξω ονόματα σκηνοθετών. Είσαι πιο σινεφίλ όταν αναφέρεσαι σε ταινίες με ονόματα σκηνοθετών παρά αυτών που παίζουν στην ταινία. Ακόμα καλύτερα δε, αν γνωρίζεις ονόματα πιο άκυρα. Π.χ το όνομα του μονταζιέρη. Να αναφέρεσαι σε ταινίες με το όνομα του μονταζιέρη. Είχα φίλο που μάθαινε απέξω τα ονόματα από τους μπούμαν. Τρομερός, τους άφηνε όλους μαλάκες. Μαθαίνεις λοιπόν το όνομα του σκηνοθέτη από έξω. Προσέχεις όμως κι εδώ να κάνεις κατάλληλη χρήση ονομάτων και ταινιών. Παραδείγματα:

 

Στάνλεϋ Κιούμπρικ ο οποίος είναι μια κατηγορία μόνος του. Προσοχή όμως. Είναι σινεφίλ υπο συνθήκη. Να προσέχεις να αναφέρεσαι σε άγνωστες ταινίες και όχι στις φέιμους. Πες για το Χρήμα της Οργής, ξέρω γω. Αυτή είναι σινεφίλ. Ε μην πεις για την Οδύσσεια. Αυτήν δεν είναι.

 

Κούεντιν Ταραντίνο. Εδώ πάλι διχάζονται οι απόψεις. Εδώ για περισσότερο γόητρο χρησιμοποιείς την ''Τακτική του ορίου'', όπως την έχω ονομάσει. Λες: ''Καλός μέχρι και την x ταινία του''. Τώρα για την x διάλεξε όποια θες. ΠΡΟΣΟΧΗ. Μην πεις τo Reservoir Dogs. Είναι η πρώτη του. Μην δείξεις και τελείως στραβάδι.

 

Ντείβιντ Λίντς. Ισχυρίζεσαι ότι οι ταινίες του είναι αριστουργήματα και ότι τις καταλαβαίνεις από το τρέιλερ. Ε είσαι και γαμώ τους σινεφίλ. Μπορεί και να πηδήξεις.

χαχαχα πολυ καλο!περα απο την πλακα ομως αυτο που ειπες για τα ονοματα των σκηνοθετων ισχυει 100%

Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΙΝΕΦΙΛ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΙΝΕΦΙΛ?

Παλιά πικραμένη ιστορία. Οι κριτικοί, οι σινεφιλ.. και οι άλλοι. Ο κριτικοί θεωρούν τους ευατούς τους σίγουρα σινεφίλ, οι σινεφίλ θεωρούν τον ευατό τους το κάτι άλλο, και οι υπόλοιποι θεατές τριγυρνούν στις αίθουσες γενικώς.

 

Είναι ο διαχωρισμός του κοινού των μεγάλων και των "ειδικών" αιθουσών.

Ολα αυτά θα είχαν μια ουσία, ένα νόημα αν πραγματικά συνέβαινε κάτι τέτοιο.

Αν ρωτήσετε ένα νέο άτομο να σας δώσει τον ορισμό του σινεφίλ τι ακριβώς νομίζετε ότι θα πει?

 

"Κάποιος που πηγαίνει μόνο στις ταινίες που εγώ συνήθως κοιμάμαι". Ετσι απλά. Για το κόσμο γενικώτερα η ιδέα του σινεφίλ είναι ένα άτομο που μόλις του πεις "ξέρεις μου άρεσε πολύ ο άρχοντας των δαχτυλιδιών" θα κάνει ότι κι ένας κριτικός. Θα σου αραδιάσει 350 ταινίες άγνωστες (πολλές από αυτές ντοκυμαντέρ και μικρού μήκους) οι οποίες έχουν να πουν πολύ σπουδαιότερα πράγματα, οι πιο προχωρημένοι θα σου πουν ότι ο Τζάσκον σταμάτησε στην τάδε ταινία του 1821 και μετά απλά έγινε εμπορικός.

 

Τώρα γιατί σου άρεσε ο άρχοντας δεν ενδιαφέρει κανέναν από "τα κολλημένα" άτομα να μάθει.

 

Η αδικία όμως δεν διαπράτεται ανάμεσα σ'εκείνον που αισθάνεται να είναι σκάλες ανώτερος από σένα σε γνώσεις σε ότι αφορά τον κινηματογράφο και σε σένα που δεν σε νοιάζει καν τι γνώμη έχει για τις ταινίες που σου αρέσουν, η αδικία διαπράτεται έναντι των αληθινών σινεφίλ.

 

Δηλαδή εκείνων των ανθρώπων που έξω από κλισέ, υποδείξεις, ταμπού, κολλήματα, βλέμματα απαξιωτικά, κατσούφικες και απομωνομένες μούρες, ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ και βάζουν σαν υπότιτλο τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τα όνειρα που διαγράφουν μέσα από αυτή τη τέχνη.

 

Είναι αδικία να συνεχίζεται αυτός ο διαχωρισμός απαξίωσης για μια τέχνη που είναι μια ατέλειωτη μαγική βόλτα σ'ενα κόσμο χωρίς όρια, χωρίς κανόνες, ένα κόσμο λατρεμένα υπερβολικό...

 

Η κινηματογραφική απομόνωση σε μια πεισματάρικη άποψη είναι το ίδιο ανούσια με την αντίθετη πλευρά του βλέπω δηλαδή μια ταινία απλά για να περάσει η ώρα επειδή δεν είχα τίποτα άλλο να κάνω ή γιατί εκεί πήγαν όλοι και πάω κι εγώ....

 

Ο κινηματογράφος δεν μπορεί να περιοριστεί από κανέναν ειδήμονα όπως ακριβώς δεν μπορεί να περιοριστεί η ανθρώπινη σκέψη.

Γιατί τι παραπάνω είναι από την εικόνα σκέψεων? Καλές ή κακές, όμορφες ή άσχημες, υψηλού ή χαμηλού επιπέδου είναι ακριβώς όπως η ζωή.

 

Μια μερίδα γεύεται αυτό που της δίνουν χωρίς να ψάχνει κάτι παραπάνω, κάποιοι άλλοι θέλουν να φθάσουν παραπέρα, άλλοι κάνουν κάτι σκεφτόμενοι απλά το κέρδος, άλλοι προσπαθούν να υλοποιήσουν ένα όνειρο, και κάποιοι άλλοι απλά θέλουν να διασκεδάσουν με τη ψυχή τους.

 

Ο κινηματογράφος δίνει την ευκαιρία, να επιλέξεις ανάμεσα σε εκατομύρια όνειρα. Να επιλέξεις αυτό που νοιώθεις πιο δικό σου. Δίνει την ευκαιρία να νοιώσεις μια υπέρτατη απόλαυση ή να περάσεις δυο ώρες που δεν θα θυμάσαι μόλις βγεις από την αίθουσα.

Αλλες φορές σου μοιάζει, άλλες φορές βλέπεις αυτό που θάθελες να ζήσεις, άλλες φορές είναι μια καταγγελία κι άλλες ένα ακόμα ψέμμα όπως τόσα γύρω μας.

 

Η ουσία όμως είναι ότι εσύ μόνος, επιλέγεις τι θα διαλέξεις και τι θα αγαπήσεις. Οπως σε κάθε μορφή τέχνης.

Κι όσο πιο πολύμορφη είναι η ψυχή σου όσο πιο πολλά λαχταράει, τόσο πιο πολλά μπορείς να νοιώσεις να ανακαλύψεις και να επιλέξεις σε δεκάδες διαφορετικά επίπεδα και κατηγορίες. Οσο πιο απόμακρη και μονόχνοτη έχει γίνει τόσο πιο λίγα θα βρεις να σ'αρέσουν.

 

Για ν'αποδεχτείς την ποικιλλία που προσφέρει ο κινηματογράφος πρέπει να αποδεχτείς ότι είσαι πολλά μαζί. Να αποδεχτείς ότι είσαι γαλήνιος και βίαιος, ότι αγαπάς και μισείς, ότι έχεις μίζερα συναισθήματα και ανώτερα. Οτι έχεις σάρκα και πνεύμα. Αν δεν έχεις αποδεχτεί την το καλό και το κακό που συνυπάρχουν μέσα σου, το φτηνιάρικο και το πολύτιμο μερίδιο σου πως θα ακολουθήσεις, θα κατανοήσεις αυτό τον απέραντο κόσμο?

 

Κινηματογράφος είναι μια ακόμα ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΤΕΧΝΗ άρα περικλείει απλά ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ με τα όνειρα και τους εφιάλτες του σε όλες τις μορφές τους.

ΠΑΡΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ http://cine-vasiliskos.blogspot.com

[gsarig]

Εντάξει, δεν θα τα χαλάσουμε στους ορισμούς - νομίζω πως το συγκεκριμένο topic επικαλύπτεται λίγο με το άλλο που είχαμε ανοίξει παλιότερα, το Cinema Lounge όπου προτείναμε γενικά ψιλο-άγνωστες ταινίες που μας άρεσαν.

 

Και για να μην είμαι πάλι offtopic, ας πω ότι είδα πρόσφατα τις Άγριες Φράουλες, όπου μονταζιέρης ήταν ο Oscar Rosander (τώρα ο Sellers έχει ψαρώσει) και ήταν ωραία ταινία. Ακόμη κι αν δεν ξέρω τον ορισμό του σινεφίλ, η συγκεκριμένη ανήκει σίγουρα σε αυτή την κατηγορία

 

Α, ενδιαφέρουσα ταινία ήταν και το αργεντίνικο El Aura, με costume assistant την Soledad Cancela (o Sellers θαύμασε τόσο πολύ τις γνώσεις μου που μόλις μου ζήτησε αυτόγραφο με pm).

[paredwse]

1 ζευγαρι που και στις 2 ταινιες δεν κανουν τιποτα αλλο απο το να μιλανε μεταξυ τους, ειναι ο ορισμος του μπλοκμπαστερ ε?

 

Ξέρεις, ο χαρακτηρισμός "ταινία-σινεφίλ" (δηλαδή ταινία που απευθύνεται στους σινεφίλ) δεν είναι το αντίθετο της "ταινίας-blockbuster".

 

Αλήθεια, μιας που τέθηκε το θέμα, υπάρχει κανένας επίσημος ορισμός για το τί θεωρείται σινεφίλ;

 

Εγώ πάντως επειδή δεν το έχω και πολύ ξεκάθαρο στο μυαλό μου, ως "σινεφιλ" εννοώ τις ψιλο-άγνωστες ταινίες που μου άρεσαν, ανεξαρτήτως εθνικότητας

 

Κατά τη γνώμη μου, σινεφίλ είναι όποιος βλέπει και εκτιμά όλες τις ταινίες που είναι καλές στο είδος τους.

 

 

Σχετικές συζητήσεις:

http://www.insomnia.gr/forum/showthread.php?t=359693

http://www.insomnia.gr/forum/showthread.php?t=30080

[suspiria]

θα σας πω εναν τροπο για να νοικιαζετε καλες ταινιες απο τα video club.αποφευγετε τις ταινιες που υπαρχουν σε πολλα αντιτυπα (μεχρι 3 ειναι καλα).κοιτατε αν αναφερουν πανω για βραβεια σε διαφορα φεστιβαλ (καννες, βενετια, βερολινο, σαντανς κλπ).αν τις βλεπετε για πολυ καιρο ξενοικιαστες τοτε ειστε σε καλο δρομο.επισης ψιλοαγνωστοι (στο ευρυ κοινο) ηθοποιοι και σκηνοθετες ειναι ενα σημαδι.εχω ανακαλυψει διαμαντια ετσι.σημαντικο επισης ειναι να μη κολλατε σε χωρα προελευσης!!!οι περισσοτεροι δεν παιρνουν τιποτα αλλο εκτος απο αμερικανικες.

[paredwse]

θα σας πω εναν τροπο για να νοικιαζετε καλες ταινιες απο τα video club.αποφευγετε τις ταινιες που υπαρχουν σε πολλα αντιτυπα (μεχρι 3 ειναι καλα).κοιτατε αν αναφερουν πανω για βραβεια σε διαφορα φεστιβαλ (καννες, βενετια, βερολινο, σαντανς κλπ).αν τις βλεπετε για πολυ καιρο ξενοικιαστες τοτε ειστε σε καλο δρομο.επισης ψιλοαγνωστοι (στο ευρυ κοινο) ηθοποιοι και σκηνοθετες ειναι ενα σημαδι.εχω ανακαλυψει διαμαντια ετσι.σημαντικο επισης ειναι να μη κολλατε σε χωρα προελευσης!!!οι περισσοτεροι δεν παιρνουν τιποτα αλλο εκτος απο αμερικανικες.

 

Εντάξει, υπάρχει εξαιρετικός κινηματογράφος πέραν των ΗΠΑ αλλά μην 'θάβουμε' τόσο γενικά την αμερικάνικη παραγωγή. Ο David Lynch, ο Jim Jarmusch, o John Cassavetes, o Francis Ford Coppola, ο Stanley Kubrick (για να αναφέρω μόνο μερικούς...) δεν βγάζουν τυχαίες ταινίες...

 

[gsarig]

Εντάξει, υπάρχει εξαιρετικός κινηματογράφος πέραν των ΗΠΑ αλλά μην 'θάβουμε' τόσο γενικά την αμερικάνικη παραγωγή. Ο David Lynch, ο Jim Jarmusch, o John Cassavetes, o Francis Ford Coppola, ο Stanley Kubrick (για να αναφέρω μόνο μερικούς...) δεν βγάζουν τυχαίες ταινίες...

 

 

Συμφωνώ. Επίσης, υπάρχει και το άλλο άκρο, όπου ταινίες που αν ήταν αμερικάνικες θα τις χαρακτηρίζαμε απλά καλές ή ακόμα και μέτριες προς καλές, επειδή προέρχονται από άλλες χώρες τις βαφτίζουμε έως και αριστουργήματα.

[suspiria]

Εντάξει, υπάρχει εξαιρετικός κινηματογράφος πέραν των ΗΠΑ αλλά μην 'θάβουμε' τόσο γενικά την αμερικάνικη παραγωγή. Ο David Lynch, ο Jim Jarmusch, o John Cassavetes, o Francis Ford Coppola, ο Stanley Kubrick (για να αναφέρω μόνο μερικούς...) δεν βγάζουν τυχαίες ταινίες...

 

εγω δεν ειπα οτι ολα τα αμερικανικα ειναι κακα.ο ανεξαρτητος αμερικανικος ειναι το σιγουρο αποκουμπι.και μια που το θυμηθηκα δεν ξερω αν το εχει αναφερει καποιος

clerks

[ame]http://www.youtube.com/watch?v=RNd8nvnmhyM[/ame]

http://www.imdb.com/title/tt0109445/

μια ταινια για το κωλοβαρεμα στην κυριολεξια!οποιος δεν την εχει δει απλα χανει μια πανεξυπνη απολαυστικη κωμωδια.με φοβερο σαουντρακ για αυτους που γουσταρουν ροκ