Σαμ Ράιμι: δημιουργός η απλά σκηνοθέτης;

[jacknut]

Οι σκηνοθετες ξεκινανε ολοι απο την ιδια βαση στην αρχη της καριερας τους.απλοι κινηματογραφιστες.Και αναλογα εξελισσονται σε δυο κατηγοριες: σε αυτους που λογω χαμηλου εως μετριου ταλεντου και ικανοτητας παραμενουν απλως σκηνοθετες (δηλαδη διεκπαιρεωτες στην ουσια) και σε δημιουργους ( δηλαδη σε αυτους που παραγουν εργου που συνολικα σε κανει να τους σεβεσαι διοτι και αυτοι σε σεβονται με τη δουλεια τους).

στην πρωτη κατηγορια ανηκουν σκηνοθετες τυπου Μπει,Μακγκι,Εμεριχ,Σονενφελντ,Μοστοου,Ρομπ Ζομπι κτλ και στη δευτερη δημιουργοι οπως σπιλμπεργκ,σκορτσεζε,καμερον,κιουμπρικ,μαν,μεντεζ κτλ

Ο Σαμ Ραιμι σε ποια κατηγορια κατατασεται;

 

Αυτο προκυπτει απο το συνολο της δουλειας ενος καλλιτεχνη .ετσι και για τους σκηνοθετες.

Εγω προσωπικα τον κατατασσω στη δευτερη κατηγορια.τον θεωρω εναν πολυ καλο,οραματιστη σκηνοθετη με τις καλες και τις κακες του στιγμες.

 

-Σχιζοειδής δημιουργός, που αμφιταλανεύεται ανάμεσα σε εμπορικά φιλόδοξες εντυπωσιακές δημιουργίες και σε πιο προσωπικές, καρτουνιστικά βίαιες και αυτοσαρκαστικές ταινίες καλτ αποχρώσεων, ο γνωστός σήμερα από τους περισσότερους ως "σκηνοθέτης του SPIDER-MAN" ξεκίνησε τη θητεία του στον κινηματογράφο με μια μαύρη κωμωδία μικρού μήκους ονόματι IT'S MURDER το 1977. Απέσπασε πολύ καλά σχόλια και για πολλούς σε αυτό το έργο φέρει τα σημάδια που χαρακτηρίζουν τις πιο πρώιμες ταινίες του και αναφέρθηκαν και παραπάνω.

-Ένα χρόνο μετά συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία του στις ταινίες μικρού μήκους με μια ακόμη ταινία που σχολιάστηκε καλά, το φιλμ τρόμου WITHIN THE WOODS (παρέα φίλων πηγαίνει σε κατασκήνωση και μπλέκει με θανατηφόρα Ινδιάνικη μαύρη μαγεία-sic), που ωστόσο είναι σημαδιακό για τον ίδιο λόγω του ότι θα σημαδέψει την αρχή μιας πολύ επιτυχημένης συνεργασίας με την καλτ περσόνα του Μπρους Κάμπελ όπου μαζί με αυτόν θα φτιάξουν τη θρυλική τριλογία EVIL DEAD.

-Την ίδια χρονιά θα κάνει την τελευταία του δουλειά μικρού μήκους ονόματι CLOCKWORK, μια σύντομη εφτάλεπτη ιστορία για μια γυναίκα που καταδιώκεται από έναν... άστεγο σήριαλ κίλερ. Μετά, θα πάρει το εισιτήριο για να εισέλθει κι επίσημα πλέον στο χώρο των κανονικών ταινιών μεγάλου μήκους και να εκπληρώσει τα σχέδιά του (κι όχι μόνο αυτά).

-Το THE EVIL DEAD, αν και low budget και υπερβίαιο, κάνει εμφανές το ταλέντο του σκηνοθέτη: Εξαιρετική βιρτουοζιτέ, τρόποι δημιουργίας σασπένς που θυμίζουν Χίτσκοκ (στο πιο σπλάτερ, έστω), καταφέρνει να πείσει απολυτά και να τρομάξει τουλάχιστον πολύ περισσότερο από "προηγμένες" τεχνολογικά σύγχρονες "υπερπαραγωγές τρόμου" με rating PG-13. Ο Μπρους Κάμπελ θέτει τις βάσεις για να γίνει έξι χρόνια αργότερα καλτ ήρωας, οι φαν του φανταστικού ενθουσιάζονται χαρίζοντας αποθωτικές κριτικές στον Ράιμι κι ένα νέο ταλέντο αρχίζει να γεννιέται.

-Οι απαιτήσεις όμως είναι πολύ υψηλές, για αυτό οι προσδοκίες για το νέο του δημιούργημα, μόλις εμφανίζεται το αποτέλεσμα πέφτουν κατακόρυφα: 1985. Το CRIMEWAVE έχει ξεχαστεί σχεδόν από όλους σήμερα, όχι μάλον άδικα. Όποιος το δει σήμερα αποκλείεται να μην αναφωνήσει "κακή ξεπατικωτούρα των αδερφών Κοέν" (οι οποίοι μάλιστα έγραψαν και το σενάριο για τη συγκεκριμένη ταινία όλως τυχαίως!!!!), το χιούμορ είναι μάλλον κρυόμπλαστρο και τα βίαια στιγμιότυπα μοιάζουν εντελώς εκτός κλίματος με το ύφος του υπόλοιπου έργου, σαν να προστέθηκαν για να υπενθυμίσουν ότι "αυτό το έχει σκηνοθετήσει εκείνος που έχει κάνει το EVIL DEAD". Θα ξεχαστεί γρήγορα.

-Έτσι, για να ανακτήσει τους καιρούς που ήταν επιτυχημένος, θα σκηνοθετήσει το σίκουελ του EVIL DEAD δύο χρόνια μετά. Αν όμως η πρώτη ταινία ήταν ένα υπόδειγμα σινεμά τρόμου γεμάτο "what the fuck" σκηνές και επώδυνη βία, η δεύτερη είναι το ακριβώς αντίθετο άκρο της: Μια άκρως αυτοσαρκαστική, διασκεδαστική και με επιτηδευμένα τραβηγμένη από τα μαλλιά βία κωμωδία που κάνει σμπαράλια τη σοβαροφάνεια της προηγούμενης ταινίας για κάτι εντελώς καινούριο και διασκεδαστικό. Πλήρης αποδόμηση των κλισέ των ταινιών τρόμου κι ένας απολαυστικός Μπρους Κάμπελ απέσπασε απροσδόκητα πολύ περισσότερο ενθουσιασμό από την πρώτη ταινία, έγινε πολύ σύντομα καλτ και αγκαλιάστηκε θερμά ακόμη κι από τους κριτικούς.

-Τρία χρόνια αργότερα, θα ακολουθήσει το φιλμ που κατά κάποιον τρόπο θα τον εισάγει στον κόσμο των υπερηρώων και τόσα λεφτά θα βγάλει από αυτόν μια δεκαετία και κάτι αργότερα. Το DARKMAN είναι ένα πολύ μυστήριο φρούτο, που συνδυάζει ετερόκλητα το προσωπικό και το εμπορικό στοιχείο, διαθέτει έναν κάπως σχηματικό προβληματισμό για το θέμα της ταυτότητας και παρ'όλο που είναι καλογυρισμένο, έχει κανείς συνεχώς την εντύπωση παρακολουθώντας το ότι βλέπει μια b-movie. Κατά κοινή ομολογία πάντως το μεγαλύτερο ατού της ταινίας είναι ο εξαιρετικός Λίαμ Νήσον.

-Το 1992 το franchise του EVIL DEAD συνεχίζει και τελειώνει με την τελευταία ταινία της σειράς ονόματι ARMY OF DARKNESS, μια ταινία που ακολουθεί το αυτοπαρωδούμενο ύφος του πρώτου σίκουελ, μόνο που η βία εδώ είναι λιγότερο αιματηρή και περισσότερο χαβαλεδιάρικη, αλλοιώνοντας τεελιώς το ύφος που είχε η πρώτη ταινία. Το αποτέλεσμα είναι για μια ακόμη φορά άκρως διασκεδαστικό, αλλά η αυτοεπανάληψη είναι εμφανής.

-Μετά από τρία χρόνια εγκαταλείπει το cult status των ταινιών του για ένα ύφος πιο "σοβαρό" κι αρεστό στα στούντιο, ξεκινώντας με το νεο-γουέστερν THE QUICK AND THE DEAD με ένα πραγματικά εντυπωσιακό καστ (Σάρο Στόουν, Τζιν Χάκμαν, Ράσελ Κρόου, Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τόμπιν Μπελ, Γκάρι Σινίζ), καλοφτιαγμένο μεν, με κάκιστο σενάριο δε που "φρακάρει" την ταινία και τις όποιες ενδεχομένως φιλοδοξίες της. Δε θα τα πάει αναμενόμενα καλά και στα ταμεία.

-Το 1998 θα κάνει την ίσως καλύτερη ταινία του μέχρι σήμερα: Το A SIMPLE PLAN είναι ένα έξοχο και καλογυρισμένο νεο-νουάρ, που ακολουθεί τους κώδικες του είδος ανανεώονοντάς τους και εν μέρει ανατρέποντάς τους, έχει πολύ καλές ερμηνείες κι ένα φοβερό σενάριο, καλογραμμένο κι απρόβλεπτο σε όλη τη διάρκειά του. Κοινό και κριτικοί θα το αγκαλιάσουν θερμά. Δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ, καλύτερου πρωτότυπου σεναρόυ και β' ανδρικού ρόλου για τον Μπίλι Μπομπ Θόρντον, υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα β' ανδρικού ρόλου, υποψηφιότητα στην Ένωση Ηθοποιών καλύτεου β' ανδρικού ρόλου και υποψηφιότητα στην Ένωση Σεναριογράφων για καλύτερο πρωτότυπο σενάριο.

-Ένα χρόνο αργότερα θα συνεχίσει με ένα έργο που είναι ίσως το μόνο σε ολόκληρη τη φιλμογραφία του που αναρωτιέσαι αν όντως το έχει σκηνοθετήσει ο ίδιος. Το FOR THE LOVE OF THE GAME είναι βαρετό, κοινότοπο, αφόρητα κλισέ και γλυκανάλατο, ασχολείται δε με το αντιπαθέστατο μπέηζμπωλ, ένας λόγος παραπάνω μείον. Υποψήφιο για Χρυσό Βατόμουρο χειρότερης α' ανδρικής ερμηνείας για τον Κέβιν Κόστνερ που βαριέται τη ζωή του.

-Ο Ράιμι δεν το βάζει κάτω. Συνεχίζει και τον επόμενο χρόνο με το μεταφυσικό-ψυχολογικό θρίλερ THE GIFT με ένα εντυπωσιακό καστ για άλλη μια φορά στη διάθεσή του (Κέιτ Μπλάνσετ, Τζιοβάνι Ριμπίζι, Κιάνου Ριβς, Κέιτι Χολμς, Γκρεγκ Κινίαρ, Χίλαρι Σουανκ) κάνοντας μια συμπαθητική ταινία που όμως χάνει την ευκαιρία να γίνει σπουδαία λόγω κάποιων "συμβάσεών" της σεναριακά. Ωραία φωτογραφία.

-Το 2002 αρχίζει η saga ταινιών που θα τον κάνει γνωστό ακόμη και στις πέτρες. Προσωπικά ποτέ δε μου άρεσε ιδιαίτερα καμιά ταινία του SPIDER-MAN, πόσω μάλλον η πρώτη της σειράς, που παρότι εντυπωσιακή ως παραγωγή, καλογυρισμένη και κεφάτη, μου είναι αρκετά καρτουνιστική και μονοδιάστατη ως προς το ύφος, καμιά σχέση με την πολύπλοκη και σοφιστικέ ψυχολογική προσέγγιση άλλων υπερηρώων, όπως ο Μπάτμαν από τον Κρίστοφερ Νόλαν και τον Τιμ Μπάρτον. Υποψηφιο για δύο Όσκαρ, καλύτερου ήχου κι οπτικών εφέ, υποψηφότητα BAFTA καλύτερων οπτικών εφέ, βραβεία MTV καλύτερης γυναικείας ερμηνείας για την Κίρστεν Ντανστ και καλύτερου φιλιού μεταξύ Τόμπι Μαγκουάιρ και Κίρστεν Ντανστ και υποψηφιότητες για καλύτερη ταινία, καλύτερη ανδρική ερμηνεία για τον Μαγκουάιρ και καλύτερου εχθρού για τον πολύ καλό Γουίλιεμ Νταφόε. Στενάζουν τα ταμεία.

-Επειδή η συνταγή πέτυχε τόσο από πλευράς εμπορικής επιτυχίας όσο και από αποδοχή κοινού και κριτικών, επαναλαμβάνεται με το σίκουελ της ταινίας SPIDER MAN 2, ανώτερο για μένα από την πρώτη, με μια αξιοπρεπής προσπάθεια πιο ρεαλιστικής διάστασης των χαρακτήρων, καλογυρισμένες σκηνές δράσης, αλλά και πάλι εμένα κάτι δε μου κάθησε καλά (αν έλειπε και κάποιος μελοδραματισμός....). Όσκαρ καλύτερων οπτικών εφέ και υποψηφιότητες για καλύτερο ήχο και ηχητικό μοντάζ, υποψηφιότητες για δύο βραβεία BAFTA, καλύτερων οπτικών εφέ και καλύτερου ήχου και υποψηφιότητες για βραβεία MTV καλύτερης ταινίας, καλύτερου εχθρού για τον εκπληκτικό Άλφρεντ Μολίνα και καλύτερης σκηνής δράσης (για τη μάχη στο σιδηροδρομικό σταθμό). Ακόμη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία.

-Ε, λοιπόν, το στραβοπάτημα γίνεται: Μπορεί και το SPIDER-MAN 3 να σπάει ταμεία, περισσότερο μάλιστα κι από τις δύο προηγούμενες ταινίες της σειράς, αλλά ταινία της προκοπής δεν έγινε κι αυτό, ρωτήστε όποιον θέλετε, όντως ισχύει. Ο προβληματισμός που έθιγε η ιδέα της ταινίας για μια διχασμένη προσωπικότητα του ήρωα γίνεται αλοιφή επιδερμική, οι σκηνές δράσης είναι φτωχές σχετικά και το σενάριο μπουρδουκλώνεται μέχρις εσχάτων. Υποψηφιότητα για βραβείο BAFTA καλύτερων οπτικών εφέ και υποψηφιότητες για βραβεία MTV καλύτερης σκηνής καβγά (μεταξύ Τόμπι Μαγκουάιρ και Τζέιμς Φράνκο) και καλύτερου εχθρού για τον Τόφερ Γκρέις.

Περιμένουμε τι θα δούμε με το DRAG ME TO HELL

 

Πηγή: http://cinemathoughts-costello.blogspot.com/2009/05/blog-post_12.html

[liopyr]

Ένα τεράστιο ποστ με bold.

Θα το διαβάσω.

 

NOT.

[Praetorian]

Ένα τεράστιο post με bold, που το μέρος του μετά τη συνένωση είναι copy-paste από το κείμενο εδώ (ΤΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΣΑΜ ΡΑΪΜΙ 12/05/09).

 

Γιατί;

[jacknut]

Ναι παραλειψη που δεν ανεφερθει,ειναι απο

 

cinemathoughts-costello.blogspot.com/.../blog-post_12.html -

 

περα απο αυτα, επειδη ειμαι απο τους τοπ τοπ λατρεις του Φαργκο, θα συμφωνησω οτι η καλυτερη στιγμη του ραιμι δεν ειναι σπαιντερμαν, η Evil Dead, αλλα το a simple plan.Oσο και να φανταζε απιθανο και ομως αυτη η ταινια το πλησιαζει πολυ κοντα.Ταινιαρα για οσους δεν την εχουν δει,τοπ προτεινομενη.

[Sellers]

Μην γράφεις με μπόλντ ρε jacknut. Διάβασα το μήνυμα και όταν κοίταξα αλλού έβλεπα λαμπάκια.

[Garnele]

Διάβασα το μήνυμα και όταν κοίταξα αλλού έβλεπα λαμπάκια.

Το αυτό. Επίσης, για το στόρυ, και ο σκηνοθέτης δημιουργός είναι.

Κατά το τραγουδιστής ή σκυλάς. Λάθος διατύπωση. Και αποτύπωση. Γενικά, ξαναγράψτο για να το διαβάσουμε.

[paredwse]

@ jacknut: Σου εφιστώ την προσοχή σε δύο σημεία:

 

α. Βάζουμε πάντα πηγή στο κείμενο που αντιγράφουμε.

 

β. Δεν γράφουμε με bold ούτε με χρώματα ούτε με underline.

 

Λυπάμαι αλλά το επόμενο μήνυμά σου που δεν θα σεβαστεί τα παραπάνω, θα αφαιρεθεί άνευ ετέρου.

[ScarletK]

Καλά σίγουρα δεν είναι απλά εργαλείο ο άνθρωπος.Δεν είναι τυχαίο που μπορείς και αναγνωρίζεις ταινίες του(για διάφορους λόγους).Μου 'χει τύχει κάνα δύο φορές να βλέπω ταινία χωρίς να ξέρω λεπτομέρειες, και μόλις βλέπω το όνομα στο τέλος να σκέφτομαι "figures".Το drag me to hell πχ ενώ δεν ήξερα ότι είναι δικό του, μου ήρθε στο μυαλό όταν είδα την γιαγιά στο trailer να στριγγλίζει.Τα γνωστά εφέ,μακιγιάζ...Σα τη γιαγιά που γίνεται possesed στο evil dead 3.

Συν στα παραπάνω,το ότι έχει γράψει και αρκετά σενάρια.

 

Γενικά έχει μια τάση στο b από αυτά που έχω δει, χωρίς να είναι απαραίτητα κακό φυσικά, αλλά μπορεί να ανταπεξέλθει και σε μεγάλες παραγωγές.To spiderman 2 για μένα είναι η καλύτερη μεταφορά superhero στο σινεμά(πέρα από κάποιες γκρίνιες).Κάποιες φορές του βγαίνει κάποιες όχι.To evil dead 3 είναι ναός στο καλτ και splatter humor.Είναι μια ταινία που ενιωθα σαν πιτσιρικάς που φανταζόταν ιστοριούλα για να παίξει με τα παιχνίδια του, πράγματα τύπου- α έχασα το χέρι μου, θα φτιάξω ένα μηχανικό, τα βρίσκω πολύ συμπαθητικά,επειδή δίνονται χωρίς η ταινία να το παίζει σοβαρή και ψαγμένη.Η b σκοπιά σου δίνει ελευθερίες και ταιριάζει πολύ στον Raimi αυτό.Επίσης είναι τυχερός που είχε τον Campbell στην πρώτη γραμμή.To darkman 1 είχε σοβαρό στυλ και σωζόταν από τον Neeson, αλλά γενικά ήταν ευχάριστο.Οι συνέχειες είχαν την πλάκα τους επίσης, αλλά σε πιο b version κτλ κτλ.

 

Νομίζω ότι απλά χάνει την μπάλα που και που, και μάλλον γίνεται επιπόλαιος aka spiderman3 (από άτομα που έχουν αυτοσαρκασμό και καταλαβαίνουν τον καμένο της διπλανής πόρτας γιατί ανήκουν στην ίδια κατηγορία, θα περίμενα κάτι καλύτερο).Για να καταλήξω λοιπόν θα έλεγα ότι έχει μια ξεχωριστή ματιά, με ups and downs.Έχει μπει και σκηνοθέτης στο warcraft movie , ελπίζω να του βγει καλά.

 

ps. Δεν έχω δει τα άπαντα btw οπότε μιλάω και λίγο στον αέρα.