Προβληματισμός για σπουδές/στρατό

[freedubus]

'Εχω ένα δίλημμα και θα ήθελα τη γνώμη σας.

 

Αυτή τη στιγμή κάνω ένα γενικό μεταπτυχιακό πάνω στο αντικείμενο που σπούδασα. Γενικό δηλαδή δεν υπάρχει εξειδίκευση, παρά μόνο σφαιρική εμβάθυνση. Αυτό το μάστερ το τελειώνω φέτος Σεπτέμβρη-Οκτώβρη λογικά. Η αναβολή μου λήγει το Δεκέμβριο και σκόπευα να μπω στρατό το Φεβρουάριο του 2011 και μόλις απολυθώ να συνεχίσω με νέες μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό.

 

Όμως παρουσιάστηκε μια αναπάντεχη ευκαιρία. Από το καλοκαίρι δουλεύω πάνω σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα στον κλάδο, αλλά σε εξειδικευμένο αντικείμενο, ουσιαστικά βοηθώντας ένα καθηγητή μου. Αποδείχτηκα αρκετά καλός σε αυτό και μου αρέσει. Ο καθηγητής, βλέποντας αυτά, μου πρότεινε να παρατήσω το (πολύ ενδιαφέρον αλλά πρακτικά άχρηστο από πλευράς εξειδίκευσης) μεταπτυχιακό εδώ και να φύγω το Σεπτέμβρη για MSc στο UCL, κορυφαίο πάνω σε αυτό το, περιζήτητο ας πούμε στον κλάδο, αντικείμενο. Μάλιστα μου λέει ότι θα με δεχτούν αμέσως (εννοείται έχω πτυχίο με άριστα, IELTS σε ισχύ και όλες αυτές τις τυπικούρες) γιατί ο υπεύθυνος καθηγητής στο UCL είναι κολλητός του και θα μεσολαβήσει ο ίδιος.

 

Το θέμα είναι ότι θα προτιμούσα να πάω στρατό πριν κάνω αυτή τη σοβαρή κίνηση. Γιατί δε θα ήθελα, τελειώνοντας το MSc στο εξωτερικό, να πρέπει να γυρίσω Ελλάδα για στρατό και να απορρίψω έτσι οποιεσδήποτε επαγγελματικές ευκαιρίες παρουσιαστούν. Ούτε να μείνω έξω π.χ. και να έχω το άγχος του στρατού κλπ. Γενικά θέλω να ξεμπερδεύω με τη θητεία και να είμαι free. Γιατί φέτος κλείνω τα 27 και είναι η τελευταία χρονιά που δικαιούμαι αναβολή (αν ήταν 2-3 χρόνια πριν π.χ. δε θα το σκεφτόμουν κάν, θα πήγαινα).

 

Από την άλλη ο καθηγητής με προτρέπει να πάω στο UCL «τώρα που γυρίζει» , και είναι καλή ευκαιρία να «εκμεταλλευτώ» τη δυνατότητα που μου δίνει, τώρα που έχουμε κι επαφές και έχω το προσόν της πρόσφατης εργασιακής εμπειρίας. Μπορεί αν πάω στρατό να κόψω επαφή, να μη μου ξανακάνει την ίδια πρόταση, να βρεί άλλους να στείλει, οτιδήποτε (ξέρετε πως είναι οι καθηγητές πανεπιστημίου, ψάχνουν για εξειδικευμένους συνεργάτες στον τομέα που έχει έλλειψη τη δεδομένη χρονική στιγμή και σπρώχνουν τους φοιτητές τους κατά κεί). Όχι βέβαια ότι δε θα μπορώ να πάω για μάστερ τότε (σκοπεύω να το κάνω έτσι κι αλλιώς) αλλά οκ, όταν σου δίνουν UCL+κονέ στο πιάτο, είναι αρκετά καλή πρόταση.

 

Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου;

[Toufas]

γιατί να έχεις το άγχος του στρατού? εφόσον θα δουλεύεις, θα είσαι κάτοικος εξωτερικού. έχεις δικαίωμα να είσαι ελλάδα 29 μέρες τον χρόνο και δεν μπορούν να σου κάνουν τίποτα.πήγαινε στο ucl και άσε τον στρατό να κουρεύεται.

[freedubus]

Δεν ξέρω αν θα δουλεύω ή όχι, πού θα δουλεύω, πού θα βρίσκομαι και τι θα κάνω γενικά.

Αν είχα δεδομένο κάτι απ' όλα αυτά, θα ήταν ευκολότερα τα πράγματα.

To μόνο δεδομένο είναι ο στρατός.

[Blondeamon]

27 χρονών+στρατο+2ο μεταπτυχιακό= δουλειά στα 30? Ξέρεις οτι δε πρόκειται να βρείς εύκολα ανοιχτές πόρτες στα 30 έτσι? Δε στο λέω καχύποπτα αλλά οι καθηγητές μπορούν να λένε οτι μ*****α θέλουν απο την βολεμένη, ακούνητη και αιώνια θέση τους. Είχα και εγώ τέτοιους.

 

Το θέμα είναι να σκέφτεσαι πότε και που θα βρείς ΕΣΥ δουλειά.

[Sellers]

Τι σπουδάζεις?

 

Χαζή Ερώτηση που δεν ξέρω καν πως να διατυπώσω:

Αν πας και ζήσεις στο εξωτερικό, με χαρτιά κ.λ.π που δηλώνουν ότι είσαι μόνιμος κάτοικος Γαλλίας π.χ τότε γλυτώνεις τον στρατό εδώ? Και αν ναι, τι γίνεται με τον στρατό εκεί?

 

Όπως καταλαβαίνεις δεν μπήκα για να βοηθήσω...

[elvisjedi]

φυγε εξω... μην το σκεφτεσαι καν να πας τωρα στρατο γιατι κατα 99% θα χτυπας το κεφαλι σου μετα.. καποιες ευκαιρειες δεν ξαναερχονται ενω ο στρατος (δυστηχως) θα ειναι παντα εδω...

[Mika]

εγω λεω να πας στρατο και μετα στο ucl. με το βιογραφικο σου θα σε παρουν και χωρις το κονε (αν καταλαβα καλα εχεις δυνατα χαρτια)

 

προσωπικα εκανα αυτο ακριβως (ucl και εγω) και πραγματικα οι συμφοιτητες μου που ειχαν να μπουν στρατο αμεσως μετα το μεταπτυχιακο ηταν σε κακη μοιρα γιατι ο στρατος σε παει αρκετα πισω. βεβαια και εγω ο μαλακας που ειχα ξεμπερδεψει ακομα ανεργος ειμαι αλλα αυτο ειναι αλλου παπα ευαγγελιο

 

 

βεβαια αν δεν σκοπευεις να γυρισεις Ελλαδα μετα το μεταπτυχιακο τοτε συμφωνω με τους προλαλησαντες, πηγαινε τωρα

[freedubus]

27 χρονών+στρατο+2ο μεταπτυχιακό= δουλειά στα 30? Ξέρεις οτι δε πρόκειται να βρείς εύκολα ανοιχτές πόρτες στα 30 έτσι?

 

Μπά, δεν έχω τέτοιες έννοιες. Δεν κάνω μεταπτυχιακές σπουδές για να αποκατασταθώ επαγγελματικά και να ταίσω την οικογένεια, παρά μόνο για να ασχοληθώ με κάτι που μου αρέσει και με γεμίζει, δεν πά να βρίσκομαι Ελλάδα ή Κίνα, μόνιμος ή όχι, με 500 ευρώ μισθό ή 5000. Γενικά ακολουθώ τυχοδιωκτική πορεία ζωής.

Ακριβώς όμως επειδή είμαι 26 χρονών και όχι 20, ας πούμε οτι δε θέλω να κάνω λανθασμένες κινήσεις. 'Οχι τόσο επειδή μεγάλωσα και δε με παίρνει άλλο, όσο γιατί πλέον έχω την απαραίτητη εμπειρία, ωριμότητα και αυτογνωσία, ώστε να σχεδιάσω προσεκτικά το επόμενο βήμα μου.

 

Αν πας και ζήσεις στο εξωτερικό, με χαρτιά κ.λ.π που δηλώνουν ότι είσαι μόνιμος κάτοικος Γαλλίας π.χ τότε γλυτώνεις τον στρατό εδώ? Και αν ναι, τι γίνεται με τον στρατό εκεί?

 

Το θέμα είναι οτι δε θέλω να απασχολούμαι τέτοιες σκουληκιές στο μέλλον, γιατί δε θέλω να αποφύγω τη θητεία. Απλά θέλω να δημιουργήσει όσο το δυνατόν λιγότερο ανεπιθύμητες συγκυρίες.

 

εγω λεω να πας στρατο και μετα στο ucl. με το βιογραφικο σου θα σε παρουν και χωρις το κονε (αν καταλαβα καλα εχεις δυνατα χαρτια)

 

προσωπικα εκανα αυτο ακριβως (ucl και εγω) και πραγματικα οι συμφοιτητες μου που ειχαν να μπουν στρατο αμεσως μετα το μεταπτυχιακο ηταν σε κακη μοιρα γιατι ο στρατος σε παει αρκετα πισω.

 

Έτσι ακριβώς το βλέπω κι εγώ μέχρι στιγμής.

[doctorkostis]

Εγω στη θεση σου θα εφευγα για μεταπτυχιακο.Αφου σου παρουσιαζεται τωρα μια καλη ευκαιρια,πρεπει να την εκμεταλλευτεις.Εγω θα ελεγα οτι αφου εισαι ακομα φοιτητης(εστω και μεταπτυχιακος) να συνεχισεις την ακαδημαικη σου καριερα.Μην το κοψεις στη μεση γιατι μετα δυσκολα θα φυγεις παλι.

[Lucifer]

Οπότε το δίλημμα είναι αν θα πας τώρα στο UCL με συστάσεις και πάνω στην καύλα σου για το αντικείμενο γνωρίζοντας πως σε περιμένει μια θητεία ή να πας τώρα να σε διατάζουν 20φευγάχρονα βλαχαδερά γνωρίζοντας πως ακόμα κι αν έχεις όρεξη όταν απολυθείς, τα πράγματα θα είναι λιγότερο στρωμένα.

 

Μας δουλεύεις ψηλέ; Τράβα έξω και θεμελίωσε τη ζωή σου, αν μπεις στο μπουρδέλο με τον κάθε μαλάκα, η σκέψη "τώρα θα ήμουν εκεί και θα έφτιαχνα όνομα και μέλλον" θα σε τρελάνει, θα σε βρούνε στην καλλιόπη με φλέβες κομμένες με την πιστωτική.

[freedubus]

Οπότε το δίλημμα είναι αν θα πας τώρα στο UCL με συστάσεις και πάνω στην καύλα σου για το αντικείμενο γνωρίζοντας πως σε περιμένει μια θητεία ή να πας τώρα να σε διατάζουν 20φευγάχρονα βλαχαδερά γνωρίζοντας πως ακόμα κι αν έχεις όρεξη όταν απολυθείς, τα πράγματα θα είναι λιγότερο στρωμένα.

 

Μας δουλεύεις ψηλέ; Τράβα έξω και θεμελίωσε τη ζωή σου, αν μπεις στο μπουρδέλο με τον κάθε μαλάκα, η σκέψη "τώρα θα ήμουν εκεί και θα έφτιαχνα όνομα και μέλλον" θα σε τρελάνει, θα σε βρούνε στην καλλιόπη με φλέβες κομμένες με την πιστωτική.

 

Τα 2 μπόλντ τα βλέπω αλλιώς:

- ξαναλέω, δε με πειράζει καθόλου ο στρατός, ούτε υπάρχει περίπτωση να αλλοιωθεί με 9 μήνες θέατρο η με τόσο κόπο εδώ και 26 χρόνια χτισμένη προσωπικότητα μου και οι ορέξεις μου. Στην τελική, έχω περάσει χειρότερα.

- νομίζω πώς η σκέψη "καλά είμαι εδώ που βρίσκομαι στα εξωτερικά, αλλά ό,τι και να γίνει θα πρέπει μετά το πέρας των σπουδών να γυρίσω Ελλάδα για στρατό" θα με τρελαίνει περισσότερο. Θα προτιμούσα όσο βρίσκομαι στο κεφάλαιο "ζωή στην Ελλάδα" να τελειώσω και με την παράγραφο "στρατός στην Ελλάδα" .

 

Το θέμα, όπως καταλάβατε, που με καίει, είναι οι συστάσεις που έχω τώρα ζεστές-ζεστές στα χέρια μου, καθώς και οτι ο καθηγητής μου νομίζει οτι είμαι 22-24 χρονών και έεεεχω καιρό μπροστά μου μέχρι να λήξει η αναβολή και με πιέζει να πάω UCL.

[DrLo]

Μας δουλεύεις ψηλέ; Τράβα έξω και θεμελίωσε τη ζωή σου, αν μπεις στο μπουρδέλο με τον κάθε μαλάκα, η σκέψη "τώρα θα ήμουν εκεί και θα έφτιαχνα όνομα και μέλλον" θα σε τρελάνει, θα σε βρούνε στην καλλιόπη με φλέβες κομμένες με την πιστωτική.

 

Σιγά τα αίματα ...

 

Δεν είναι και προς θάνατο ο στρατός.

 

Προσωπικά μάλλον θα πήγαινα τώρα έξω. Από την άλλη σωστό κι αυτό που είπε ο φίλος πιο πάνω ότι στο UCL θα μπορείς να πας φυσικά και μετά το στρατό, δε πιστεύω δηλαδή τόσο στο ότι αν δεν μπεις τώρα με την "βοήθεια" του καθηγητή δεν θα μπεις ποτέ. Αν έχεις όλα αυτά που λες (άριστα πτυχίο, MSc, ερευνητική προύπηρεσία κλπ) για πιο λόγο να μη σε πάρουν.

[Lucifer]

Ο στρατός από μόνος του δεν είναι τίποτα ίσως, αλλά αν σκέφτεσαι ότι απλώς χάνεις χρόνο, είναι μανίκι. Ειδικά αν έχεις λόγο να το σκέφτεσαι. Όπως και να 'χει, αν το UCL το 'χεις τόσο σίγουρο, τα κάνεις με τη σειρά που σου κάθονται καλύτερα ψυχολογικά. Αρκεί να 'χεις καβάτζα την είσοδο και να 'σαι βέβαιος πως δε θα πεις "δε βαριέσαι, γάμα το" τότε. Εγώ αυτό το τελευταίο θα το φοβόμουν από εμένα, είμαι της φάσης "στη βράση κολλάει" αλλιώς ο σταρχιδισμός μου τα καίει όλα.

[freedubus]

Aπό την άλλη αν αφήσω προς το παρόν το UCL και πάω στρατό, θα τελειώσω το εδώ μεταπτυχιακό. Θα έχω ένα παραπάνω "προσόν" ας πούμε.

 

Λούσι καταλαβαίνω το σκεπτικό σου, αλλά βλέπω αλλιώς το θέμα του στρατού. Προτιμώ να υπηρετήσω 9 μήνες και να τελειώνω, παρά να τα μαγειρεύω 5 χρόνια για να μην πάω (και αν). Πονάει δόντι-βγάλει δόντι δηλαδή. Αν "μετανιώνω" για κάτι είναι που είχα ευκαιρίες να πάω (με κάτι πολύμηνες καταλήψεις και χαμένες εξεταστικές π.χ.) και δε τις εκμεταλλεύτηκα.

 

Απλά δε αντέχω τις καταστάσεις που άλλος εκτός απο μένα μου βάζει μαχαίρι στο λαιμό και πιστόλι στον κρόταφο και μου λέει "ή τώρα ή ποτέ". Κάπως έτσι μου τα λέει ο προφέσορ.

[Lucifer]

Καταλαβαίνω. Εγώ από την άλλη δε θα ανέβαλλα ποτέ κάτι που θεωρώ σημαντικό εξ' αιτίας μιας μαλακισμένης και ανούσιας αγγαρείας που πρέπει να γίνει. Ακόμα και αν δεν υπήρχε πρακτικό πρόβλημα, θα ανέβαλλα τη 2η εις όφελος της πρώτης, θα έσφαζα κόσμο αλλιώς.