Γιατί δε μου αρέσουν οι γιορτές

[Physics_Rulez]

Πρωτοχρονιά κάθε χρόνο σπίτι με φίλους-γέλιο-ξίδια-χαρτιά*.

 

Τέλεια

 

* και φαΐ φυσικά.

[Praetorianos]

Ρε Sellers δεν αλλάζουμε του χρόνου την Πρωτοχρονιά παρέες για μια μέρα? Παίζει και να είμαι η μόνη περίπτωση που έκατσε το ακριβώς ανάποδο. Ροκάδες όλοι οπότε αποφάσισαν ότι το πιο in στέκι να είσαι Πρωτοχρονιάτικα είναι το rock bar στο κέντρο.

 

Με πάρα πολύ βαριά καρδιά λέω δεν γαμείς, πόσες φορές έχω πάει σε rock bar ας κάνω αυτή τη θυσία, πρωτοχρονιάτικα, καλή καρδιά, να λέω ότι έχω κάνει κι αυτό στη ζωή μου. Καθώς προχωρούσαμε στο μαγαζί περάσαμε από αρκετά μπουζουκομαγαζοκλαμπ. Τι να δεις. Ουρά 200 άτομα, φούστες παντού, κοπέλες πάνω σε καρέκλες, κοπέλες πάνω σε μπάρες, κοπέλες πάνω σε κοπέλες γενικά ένας χαμός παντού. Μουσική στο τέρμα, νταπα ντούπα, κεράσματα, λουλουδοκατάσταση, οι απέξω να γαμωσταυρίζουν τους πορτιέρηδες για να μπουν πιο γρήγορα ε μέσα στο πρόγραμμα κι αυτά. Πάμε κι εμείς στο rock bar, 12 άτομα όλα όλα μαζί με τους σερβιτόρους/barmen/dj (3 άτομα μη νομίζετε) και ήταν τόσο πίτα που χωρίς να έχουμε κλείσει τίποτα είχε χώρο να κάτσουμε χαλαρά όπου γουστάραμε στο μαγαζί. Κάθομαι κι εγώ άκουσα κάτι ντρακα ντρουκα να παίζουν με κραυγές ενδιάμεσα, τε σπα λέω θα περάσει η ώρα.

 

Χα. Φτάνει 4-5 η ώρα και "γεμίζει" το μαγαζί. Παιδιά που χαλαρά τους έριχνα 4 χρόνια ανακατεμμένα με 30-40άρηδες που και που πλημμύρισαν το bar και άρχισαν οι σκληρές ροκιές -ή τουλάχιστον κάτι τέτοιο άκουσα-. Το μόνο καλό ήταν ότι τότε ξεκίνησα αμυδρά να αναγνωρίζω κάποια τραγούδια και είχε ενδιαφέρον να κρατάω σκορ πόσα θα γνώριζα τελικά μέχρι να φύγω. Αρχίσαν τότε κάτι κατσικοειδή να χοροπηδάνε πάνω κάτω, μαλλιά/μπλούζες/ιδρώτας/ποτό να γίνονται ένα και κραυγές αλα Καραϊσκάκη έκαναν την αποπνικτική ατμόσφαιρα ακόμα πιο γιορτινή. Τι να κάνω κι εγώ λέω έτσι διασκεδάζουν στην ζουγκλ... εδώ, δεν έχω ξαναβρεθεί και σε τέτοιο κλίμα οπότε μάλλον εγώ είμαι ο παράξενος, υπομονή.

 

Κάπως έτσι κύλησε το βράδυ, ευτυχώς μετά πήγα και καμιά βόλτα στα άλλα μαγαζιά ίσα να δω τι γίνεται και ελπίζω μέσα στις επόμενες μέρες να καταφέρω να ρεφάρω για την χθεσινή βραδιά.

 

Δεν γκρινιάζω ντάξει, άμα είσαι με την παρέα όλα καλά είναι κι ας με παρέσυραν σε μέρος που δεν θα πήγαινα ούτε με σφαίρες, πιστεύω ότι μου κατσε απωθημένο επειδή ήταν και Πρωτοχρονιά. Τε σπα καλή καρδιά και υπομονή, 12 ώρες ήταν, πέρασαν.

[soturin]

[...] νοιάζομαι. [...]

 

[black_widow]

Έγώ έχω συμβιβαστεί με την ιδέα ότι ποτέ σε μια παρέα δεν θα έχουμε τα ίδια γούστα και ότι θα χρειαστεί να κάνω και υποχωρήσεις κάποιες φορές. Όταν είναι δεσμευμένες οι περισσότερες στην παρέα εκεί σας θέλω, από το να φορτωθώ και με το φίλο γκόμενου φίλης μου που πρώτη φορά τον γνωρίζω και δεν θέλω και απαραίτητα να τον γνωρίσω ( και δε θέλω να μου κάνουν προξενιό ρε παιδί μου με το ζόρι) δεν βγαίνω καθόλου.

 

Για μπουζούκια- club έχω πολλούς γνωστούς- ές που συχνάζουν αλλά δε με συγκινεί πια αυτός ο τρόπος διασκέδασης, είναι που παράεβγαινα συχνά ως τα 22 μου και βαρέθηκα γρήγορα. Για θέατρο- cinema δεν βρίσκω παρέα, όχι δεν θέλω να πάω για ακόμα μία φορά για καφέ

 

Δεν έχω υψηλές προσδοκίες από τις γιορτές, γιατί το ξέρω ότι αν έχω θα απογοητευτώ, άσε που συνήθως στις γιορτές έχω και μπόλικο διάβασμα αφού μόνο τότε βρίσκω χρόνο αρκετό.

 

Φέτος στις γιορτές πέρασα χειρότερα από όλους σας, ήμουνα με γαστρεντερίτιδα και όχι απλά δε βγήκα να πάω κάπου, ούτε λίγη γαλοπούλα δεν έφαγα, μιλάμε για πείνα Αναβλήθηκε και η εγχείρηση για το στραβό διάφραγμα αφού ήμουνα με γαστρεντερίτιδα και θα μπω εντός ολίγων ημέρων. Και το διάβασμα μου έχει μείνει πολύ πολύ πίσω

 

Οπότε αφήστε τη γκρίνια, υπάρχουν και χειρότερα

[liopyr]

Πάντως, πέρα από τον χαβαλέ και το επιφανειακό κάπως της υπόθεσης

"μ' αρέσει - ακολουθώ, δε μου κάνει - δεν ακολουθώ πάω γι'άλλα, δεν γίνεται να μην ακολουθήσω - κάνω και λίγο τον μαλάκα", το ζήτημα με τα κοινωνικά πρότυπα είναι σοβαρό, και έχει ζουμί.

 

Μετά το υποκειμενικό ερώτημα της υπόθεσης "πώς γίνεται ρε μαλάκες να διασκεδάζετε εδώ μέσα", είτε απευθύνεται σε χαρντκορμπρουτομεταλλοπανκιά είτε σε πλατινόμαλλα ξέκωλα, έρχεται και το "γιατί εμένα με επηρρεάζει τόσο αρνητικά ο κοινωνικός αποκλεισμός μου από μία κατάσταση που ξέρω πως σιχαίνομαι και προτιμώ να την βγάλω μόνος μου"..;

 

Με αφορμή την ψυχοπλακωμάρα που ανέφερε ο Sellers και με προβλημάτισε, καθώς η λύση που ψάχνει είναι να βρει ισορροπία σε μία αρρωστημένη κατάσταση που προσπαθεί να ξεχνάει βάζοντας εξάμηνα περιθώρια.

 

 

 

Α, και The Death Of John Smith.

[sugata]

Κανένα κοινωνικό πρότυπο όμως, όσο ισχυρό κι αν είναι, δε σου επιβάλλει τι θα κάνεις εκείνη τη μέρα.

Έχεις πρόταση να πας σε μπουζουκομάγαζο, δε θες την απορρίπτεις.

Έχεις πρόταση να πας σε κλαμπίδιον και να 'σαι σφτιχτοκωλιασμένος μεταξύ άλλων 100-200-300... ατόμων, δε θες, την απορρίπτεις.

Έχεις πρόταση να πας σε ένα φίλο, να παίξετε χαρτάκι ξερωγώ, ή αν δε θέλετε χαρτάκι-ζαράκι ό,τι να 'ναι, να κάτσετε να πιείτε, να βάλετε τη μουσικούλα που γουστάρετε και να κάνετε το χαβαλέ σας, δε θες να πας, την απορρίπτεις.

Είσαι σε σχέση και μπορείς να κάνεις κάτι μόνο με το έτερον ήμισυ, αν δε θες, το απορρίπτεις.

Αν δε θες να πας πουθενά και να μην κάνεις τίποτα, δεν το κάνεις. Λες μια δικαιολογία, για να μη σ' αρχίσουν στις ερωτήσεις και στα "έλα ρε μαλάκα, πάμε, καλά θα περάσουμε", τύπου "γκαντεμιά το ξεσταύρι μου, έχω πυρετό, δισκοκήλη, διάρροια, δε μπορώ θα κάνω αλλαγή και θα κοιμηθώ", κάθεσαι σπίτι σου, κάνεις αλλαγή οικογενειακά ή μόνος σου, ό,τι γουστάρεις. Αράζεις μετά χαλαρά στο pc, στην τηλεόραση, δίπλα από το ραδιόφωνο να ακούς τον αγαπημένο σου σταθμό, διαβάζεις ένα βιβλίο, πέφτεις και κοιμάσαι, βάζεις και πυτζαμούλες, και μια χαρά είσαι.

άλλη μια μέρα ήταν και πέρασε. Άντε και του χρόνου.

[liopyr]

sugata όλα όσα αναφέρεις ανήκουν στο επιφανειακό της υπόθεσης -που φαντάσου να μην εξηγούσα κιόλας.

[Sellers]

Να κάτι που αν έγραφα θα το έγραφα έτσι ακριβώς...

 

"γιατί εμένα με επηρρεάζει τόσο αρνητικά ο κοινωνικός αποκλεισμός μου από μία κατάσταση που ξέρω πως σιχαίνομαι και προτιμώ να την βγάλω μόνος μου"..;

 

Σκόρπιες σκέψεις μου σε σειρά:

 

Αποφασίζει η παρέα μου να πάει κάπου. Ας μιλήσω απο προσωπική πείρα, και ας πούμε ότι είναι ένα μπουζουξίδικο και μάλιστα με ''γνωστά ονόματα'', όχι του στυλ ρεμπετάδικο κ.λ.π, περιοχή αερδοδρομίου για τους Θεσ/κεις.

 

Πρώτα από όλα: συμφωνώ με το ότι ο καθένας ακούει/διαβάζει/βλέπει/κάνει ότι γουστάρει και δεν υπάρχει δικαιώμα κριτικής στο άτομο, αλλά υπάρχει δικαίωμα κριτικής στο άκουσμα/ανάγνωσμα/ταινία/πράξη οπότε χωρίς ίχνος ντροπής και μετριοφροσύνης μπορώ να πω πως η μουσική που θα ακούσω εκεί μέσα είναι πιο ποταπή και απο το πιο άθλιο cd της συλλογής μου. Αυτό που θα μου προσφέρει το μέρος είναι κάτι το οποίο θα μου πρόσφερε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ άλλο μέρος, αφού έτσι κι αλλιώς η εκάστοτε φίρμα θα τραγουδήσει το ΜΟΝΑΔΙΚΟ τραγούδι του άλμπουμ της (της φίρμας) που είναι γνωστό και μετά θα ξεκινήσουν τα ΟΛΟΙΔΙΟ πρόγραμμα που θα ξεκινήσουν όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά. (Χορέψετε, χορέψετε παπούτσια μην λυπάστε κ.λ.π κ.λ.π). Η μουσική που ακούγεται στα μέρη αυτά είναι καθαρά συνοδευτική αφού όλοι εκεί αρκούνται στο να βαράν τα ντραμς τον ρυθμό και να κουνιούνται. Τα λόγια του 99% των τραγουδιών μιλάν για έρωτες και αγάπες. ΔΗΛΑΔΗ ΕΛΕΟΣ. Εκνευρίζομαι τώρα που τα γράφω γαμώ. Τόσο δύσκολο είναι να γραφτεί και κάτι άλλο πέραν απο χωρισμό, προδοσία, αιώνια αγάπη, πόσο μου λείπεις, τι μακριά που την έχεις? Αλλά αυτά θέλει ο κόσμος να ακούει αυτά γράφονται. Τέλος. (Σημείωση: Επειδή ξέρω ότι μερικοί θα πουν το γνωστό: ''Πολύ το αναλύεις το θέμα, εκεί πας για να διασκεδάσεις, δεν είναι και κλασική μουσική'', έτσι είμαι εγώ. Ότι δεν μου βγάζει νόημα το αναλύω.)

 

Τα σκέφτομαι όλα αυτά. Ξέρω πως τα αυτιά μου όταν γυρίσω σπίτι θα βουίζουν απο την μουσική και μάλιστα μουσική που δεν θα μ'αρέσει καθόλου. Συνεχίζω τώρα:

 

1. Θα είναι εκεί όλοι. 2. Αύριο θα μιλάνε για το τι ωραία που περάσανε και τι ωραία που ήταν. 3. Εσύ θα μείνεις μόνος αναγκαστικά και θα βγεις με τρίτους τους οποίους δεν βγαίνεις και τόσο συχνά. 4. Πόσο άρρωστο είναι όλο αυτό που του έχω ρίξει 3ωρη φιλοσοφική αναζήτηση λες και πρόκειται για το αν υπάρχει Θεός ή όχι?

 

Αποφασίζεις ότι δεν πειράζει θα πας. Μαθαίνεις ότι μιλάμε για 40 γιούρο το άτομο επειδή είσαι πρώτο τραπέζι να ακούς καλά. Και για μένα σε αυτό το σημείο είναι που ξεχωρίζει το πόσο μαλάκας είσαι (πλέον). 40 ευρώ, για κάτι που αποδεδειγμένα δεν σου αρέσει? Δώσε μου και μένα 20 ευρώ να έρθω να σου πατήσω μια μπουνιά στην μάπα και κάτσε μετά ανάλυσε το να δούμε γιατί το έκανες, και όταν στο ξανα-προτείνω ξανα-δώστα μου.

 

Τέλος πάντων...

[liopyr]

Χμ ναι.

Το πρακτικό σκέλος της κουβέντας είναι 1+1=2, δεν σηκώνει και πολύ ανάλυση, το ψυχολογικό μέρος που προσπαθώ να εστιάσω μερικά ποστ τώρα είναι ενδιαφέρων.

Εκεί που ήθελα να καταλήξω, είναι πως αν μείνεις στην ουσία και διαγράψεις τα κλισέ "θα μείνω μόνος μου τέτοια μέρα ο.Ο" και τις έμφυτες ανασφάλειες τύπου "οι άλλοι γλεντάνε και εγώ την βγάζω μόνος μου - κανείς δε με σκέφτεται όταν μεγαλώσω θα γίνω πρεζάκι" δεν θα σε επηρρεάζουν αυτές οι καταστάσεις ψυχοπλακωτικά.

Μάλλον δεν θα σε επηρρεάζουν καν.

 

Ξάπλωσε sellers στην υπερπολυθρόνα του ψυχόμνιακ, clock is ticking, και πες μας, όταν ήσουν μικρός ήσουν άμπαλος σε βαθμό να μη μπορείς να κάνεις κοντρόλ στο μισό μέτρο και έπαιζες πάντα παρ'ολο που δεν ευχαριστιόσουν ποτέ το παιχνίδι ;

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ps. (λέω και καμιά μαλακία, ακόμα δεν έχω ξεμεθύσει από το πρωτοχρονιάτικο γλέντι χοχο!).