Περι αφεντικων

[Humphrey]

Μην είστε απόλυτοι.

 

Το θέμα είναι να βλέπει κανείς ότι είναι όλοι μαζί μέρος της ίδιας ομάδας. Αν υπάρχει αυτό το κλίμα, (λέμε αν) τότε το πιο πιθανό είναι το αφεντικό να το βλέπετε και αυτό σαν έναν συνάδελφο με άλλα καθήκοντα. Αν μπαίνεις απο την αρχή με την νοοτροπία θα με κλέψει θα μου πιεί το αίμα, εγώ θα δουλεύω για να πλουτίζει αυτός, τότε πρώτοι συνήθως προκαταβάλεστε αρνητικά. Ακόμα και δίκιο να έχεις, δεν βοηθάει σε τίποτα απολύτως. Η δουλειά είναι μια συναλλαγή. Σου δίνω ώρες, μου δίνεις λεφτά. Μια συμφωνία. Αν άλλα συμφωνείς και άλλα θες καταβάθος ή τα ζητάς εκ των υστέρων... Αν νομίζεις ότι πλουτίζει με 2 υπάλληλους και τον ιδρώτα σου, και είναι τόσο απλό, κάνε και εσύ μια επιχείρηση, και πλούτισε.

 

Έχω κάνει πολλές δουλειές. Στις μισές ήμουν ούτε κρύο ούτε ζέστη. Καταλάβαινα τους ρόλους μας, και δεν είχα πολλούς συναισθηματισμούς. Σε μερικές και τώρα που μιλάμε πραγματικά συμπαθούσα τον Boss και τον έβλεπα όπως σας είπα, σαν συνάδελφο με άλλα καθήκοντα. Σε μιά δουλειά μισούσα τον προϊστάμενο (εκεί δεν υπήρχε άμεσα boss).

 

Το θέμα ξαναλέω είναι να υπάρχει η νοοτροπία ότι είμαστε όλοι μαζί στην ίδια ομάδα. Αν πρώτοι το βλέπετε σαν αντίπαλους, τότε εξ'αρχής υπάρχει άσχημο κλίμα.

 

 

Thank you

Είχα αρχίσει να απελπίζομαι...

 

Υπάρχει πάντως μια ομοιότητα ανάμεσα σε αυτά που νοιώθεις για το "αφεντικό" και σε αυτά που νοιώθεις για το διοικητή σου στρατό, δεν νομίζετε;

[Fidelio]

Υπάρχει πάντως μια ομοιότητα ανάμεσα σε αυτά που νοιώθεις για το "αφεντικό" και σε αυτά που νοιώθεις για το διοικητή σου στρατό, δεν νομίζετε;

 

Αυτό είναι περισσότερο ζήτημα της προσωπικότητας του εργοδότη. Δεν θα έλεγα οτι μοιάζουν πάντα οι συνθήκες με αυτές ενός στρατοπεδου , γιατί εκεί οι ρόλοι είναι καμένοι εξ ορισμού, ξες ένα κλίμα εντελώς παράλογο χωρίς ουσία ύπαρξης κτλ

 

Από την άλλη σε εργασιακό περιβάλλον όπου επιλέγεται ο αυτορχικός τύπος διοικησης ναι μοιάζει λίγο , και μάλιστα είναι αντιπαραγωγικό ΑΚΡΙΒΩΣ όπως μέσα σε ένα κοινό ελληνικό στρατόπεδο. Οσο το επίπεδο μόρφωσης ανεβαίνει τόσο ο αυταρχικός τύπος προιστάμενου , εργοδότη κτλ είναι αρνητικός για την επικοινωνία και την απόδοση.

 

Οταν ο εργοδότης σου είναι εκμεταλευτης , όπου δεν είναι αυταρχικός , αλλά είναι βλαχοπόνηρος ,τότε συζητάμε για την πιο συνηθισμένη μορφή για τα ελληνικά δεδομένα.

 

Πίσω από οποιοδήποτε εργασιακό χώρο και για οποιονήδποτε τομέα, ΑΝ δεν υπάρχει ένα στοιχειώδες επιπεδο κοινωνικής μόρφωσης από όλους δεν υπάρχει προκοπή. Περισσότερο είναι όμως θέμα εργοδοσίας , ή προισταμένων , αυτοί οφείλουν να διαχειρίζονται θετικά και δημιουργικά το προσωπικό τους. θέλει ικανότητες αυτό το πράγμα , δεν αρκεί να είσαι το κεφάλαιο ξέρω γω και δεν μπορεί να το κάνει ο καθένας.

[aledjo]

@kage ξεχασες να πεις το σημαντικοτερο!

 

οταν ο εργαζομενος δουλευει και σκεφτεται για την οικονομα του αφεντικου, πρεπει το iq του ειναι 200% (να ειναι γατα υπαλληλος) ωστε να καταφερει το πελατη να του πουλησει οτιδηποτε, ακομα και ψεματα να σκεφτει να πει για να του παρει λεφτα και να κερδισει το αφεντικο...

 

οταν ομως ο εργαζομενος μιλαει με το αφεντικο για το μισθο του και γενικα τη δουλεια, πρεπει να εχει iq -100% και ακουει το αφεντικο χωρις να σκεφτεται....

 

 

 

μια κουβεντα που δε θα ξεχασω ποτε απο ενα αφεντικο μου:

 

-ΞΕΡΕΙΣ ποιος ειμαι εγω? Απο μενα ζουν 5 οικογενειες, ταιζω 10 στοματα!

(επειδη ειχε 5 υπαλληλους του βασικου μισθου)

 

[Physics_Rulez]

Thank you

Είχα αρχίσει να απελπίζομαι...

 

Υπάρχει πάντως μια ομοιότητα ανάμεσα σε αυτά που νιώθεις για το "αφεντικό" και σε αυτά που νιώθεις για το διοικητή σου στρατό, δεν νομίζετε;

 

Όχι φίλος, με την καμία.

Κρίμα πάντως, για να το λες κάτι κακό θα ξέρεις!

[pc_admin]

Thank you

Είχα αρχίσει να απελπίζομαι...

 

Υπάρχει πάντως μια ομοιότητα ανάμεσα σε αυτά που νοιώθεις για το "αφεντικό" και σε αυτά που νοιώθεις για το διοικητή σου στρατό, δεν νομίζετε;

 

Αυτα που νιωθεις για το αφεντικο ,ειναι ισως και χειροτερα ,γιατι τον διοικητη δεν τον εχεις συνεχεια πανω απο το κεφαλι σου , ενω το αφεντικο τον εχεις 8 ωρες την ημερα 5 με 6 μερες την εβδομαδα να σε πρηζει,και ιδιαιτερα αν ειναι φωνακλας και γκαριζει συνεχεια...εκει να δεις! ,αλλα :

στην δουλεια εισαι υποχρεωμενος εμμεσα (λογω καταστασεων) να παραμενεις ,αλλα μπορεις να τα βροντηξεις καποια στιγμη ,ενω στο στρατο δεν μπορεις να φυγεις πχ αν δεν γουσταρεις

Και το βασικοτερο ειναι οτι το αφεντικο σε πληρωνει για να τον τρως στην μαπα ολη μερα ,ενω ο στρατος οχι (αν εξαιρεσεις το αθλιο φαγητο και το χαρτζιλικι του "μισθου")

[ikaruga24]

Το προβλημα ειναι οταν το αφεντικο ειναι "νουνακιας" οπως ο πρωην αφεντικος μου. Σε ολες τις θυλικες υπαρξεις εκει μεσα τις ειχε με τα μελια και οποτε μιλουσε σε εμας τους αρσενικους τα Dbl δεν πεφταν κατω απο τα 100 και το ζωικο βασιλειο ειχε την τιμιτικη του.

 

- (αφεντικο) Καλα ρε ΜΟΣΧΑΡΙ ακομα δεν πηγες να παρεις τους φακελους απο την εφορια?

- (εγω) Οχι αφεντικο πηγα πρωτα εκει που με ειπες με την λογιστρια στην τραπεζα και μετα να παω στην εφορια.

- (αφεντικο) Καλα και αυτη η καμηλα ποση ωρα εκατσε εκει?

- (σκαει μουρη η λογιστρια) Βρε Μαρια (φανταστικο ονομα) θα σε μαλωσω, γιατι τοση ωρα στην τραπεζα (ολο γλυκα και χαμογελα)?

- (λογιστρια) Μας καθυστερησε ο κυριος Καμπακακης

- (αφεντικο σε εμενα) Εσυ φταις κατσικοποδαρε, φυγε γρηγορα στην εφορια για τους φακελους.

 

Μιλαμε για αφεντικο με μεγαλα cohones @@ ετσι δεν ειναι?

[Lucifer]

Να ρωτήσω κάτι ρε παιδιά, μιλάμε για πολύ politically incorrect ερώτηση τώρα, αλλά αρκετά ρεαλιστική.

 

Έστω ότι έχεις τον παραπάνω μαλάκα που περιγράφει ο ικαράγουα.

Και γυρνάει και σε λέει μοσχάρι ξέρωγω. Και εσύ σηκώνεσαι, τον πιάνεις φιλικά από τον ώμο και του λες "έχω δίκιο και αν σε ξανακούσω να με χαρακτηρίζεις, θα σου σπάσω τα πόδια, θα σου κάψω το μαγαζί και αν κάνεις κιχ μετά, θα σου σπάσω και τα χέρια".

 

Τι ακριβώς παίζει εκεί; Θα σε απολύσει με κίνδυνο να τον σαπίσεις; Τι;

[antonl]

Νομίζω πως το "μοσχάρι" υπόκειται σ αυτήν την κατηγορία κι απλά ο υπάλληλος είναι παρεξηγιάρης.

[Lucifer]

Και πάλι, εμένα ο παρεδώσε θα με δείρει όταν κατέβω Ελλάδα.

[aledjo]

@ikaruga24 τι δουλεια εκανες εκει?

 

το παιδι για ολες τις δουλειες?

τυροπιτα του πηγενες?

 

τι μαρκα τσιγαρα του επερνες?

[Fidelio]

Ο τύπος που περιγράφει ο ikaruga24 , δεν είναι ο κλασικός νουνάκιας. Ο νουνάκιας ξέρει να χειραγωγεί τα θυληκά με ουσιαστικό τρόπο , δεν είναι γλύφτης και φυσικά δεν είναι "πεινασμένος" , οπότε δεν του κάνουν εντύπωση οι λογίστριες με μίνι φούστες με επιβλητικό μπούστο και δεν ψαρώνει με την παραμικρή ένδειξη φερορμονών στο χώρο που εγράζεται :- p

 

Ο παραπάνω τύπος κατα πάσα πιθανότητα είναι ο κλασικός παχύσαρκος αγάμητος ή το άλλο άκρο ένας καχεκτικός καραφλός ,που όλη του την σεξουαλική καταπίεση την εκφράζει μέσα από την ανικανότητά του να εργάζεται δημιουργικά και να συμπεριφέρεται σαν κανονικός άνθρωπος στους υπαλλήλους του. Συνήθως δε η συμπεριφορά αυτή ερμηνεύεται και από ελλειπη τεχνογνωσία για τον αντίστοιχο τομέα εργασίας , κάτι το οποίο βέβαια πάλι οφείλεται στο οτι ΔΕΝ γαμεί !

[alexzzz]

Εγώ πάλι ξέρω ότι όλοι οι υπάλληλοι έγιναν λίγο ή πολύ αυτό που κορόιδευαν όταν έγιναν αφεντικά...

[Höfdingadrapa]

Τι ακριβώς παίζει εκεί; Θα σε απολύσει με κίνδυνο να τον σαπίσεις; Τι;

 

E ok , στη χειρότερη ξεκατινιάζεστε, βουτάς τα πράγματα σου και φεύγεις. Το καλό σε αυτό μετά είναι πως μπορείς να προμηθευτείς βενζίνη και να του το κάνεις παρανάλωμα. Αμ πως.

Στη καλύτερη τσακώνεστε ή το συζητάτε αλλά σίγουρα θα ξεσπάσει εμμέσως πάνω στην εργασία σου. Σπασιματάκια και έτσι.

Το θέμα είναι ή κάθεσαι και ακούς/ανέχεσαι όσα σου λέει ή του ζητάς με ωραίο τρόπο να σου μιλάει πιό όμορφα. Είναι βέβαια και στο χαρακτήρα του καθενός μέχρι ποιο σημείο ανέχεται τους χαρακτηρισμούς του εργοδότη του. Τρέχα γύρευε, 'κονομημένα τυριά ρε, όσα και να καταφέρουν ζώα θα παραμείνουν στη συμπεριφορά τους.

Το χειρότερο δε είναι πως αναγκάζεσαι να μπεις σε αυτά τα 2 διλλήματα που προανέφερα, τα οποία είναι ψυχοφθόρα οπως και να το κάνουμε όσο και τριμαλάκας κατά βάθος να είσαι, ειδικότερα όταν ξέρεις κατόπιν αυτοκριτικής ότι είσαι αρκετά υπεύθυνος στη δουλειά σου και ότι δεν έχεις δώσει κανένα δικαιώμα.

...α και για να σου απαντήσω εδώ στην ερώτηση που έθεσες στο ''απλά 0''. Όπως το βλέπω εγώ έτσι...στο δίλημμα αυτό φίλε μου μπαίνεις το βράδυ που βλέπεις το Λαζόπουλο, όταν την επόμενη μέρα ξυπνάς δήθεν συνειδητοποιημένος ξέρεις πως αναγκαστικά τελικά θα κάνεις το μαλάκα, για να μη σου πω ότι θα το πιστέψεις κιόλας επειδή έχεις τη δουλειά του περισσότερο ανάγκη απ' ότι σε έχει αυτός. Ακριβώς δηλαδή το αντίθετο απ' αυτό που υποστηρίζει ο ντεθ λορντ σε προηγούμενη σελίδα αυτού εδώ του θέματος. " Ας όψεται η ανάγκη".

Ο κόσμος τελικά δεν είναι μαλάκας πάντα, ο κόσμος ξέρει...και όταν ξέρεις ή το παίζεις δήθεν δημιουργικός με 700 ευρώ και ''τρως και τις καρπαζιές σου από τον αρχιμάστορα'', ταυτόχρονα ελπίζεις στο τζόκερ χωρίς βέβαια να πατάς το πόδι σου στο πρακτορείο ή εναλλακτικα κυνηγάς το δημόσιο που τόσο πολύ όλοι εσείς οι εκ του ασφαλούς ψαγμένοι κοροϊδεύετε. Μπλέκουμε οκ, δε μιλάω τώρα για τυπάδες που θέλουν μονιμοποιήσεις κλπ, ξέρεις, απλά ελπίζω να you get my point.

[Lucifer]

Ρε ψυχάκια, κάνε ένα copy/paste εκεί ρε.

Χαχαχ θεός.

[Höfdingadrapa]

...και νυν βάνδαλος μη σου πω. Με έψησες.