Περι αφεντικων

[SCORPIO777]

Επειδη χθες το βραδυ ειχα μια κουβεντα με ενα φιλο και μου ειπε οτι οι δικοι του υπαλληλοι τον σεβονται και τον αγαπανε,και εγω του ειπα οτι αυτο συμβαινει στα ονειρα του,θα ηθελα να μου απαντησετε ειλικρινα,ποσοι αγαπατε τον εργοδοτη σας η κανετε οτι τον αγαπατε και ποσοι ας πουμε λετε,κοιτα τον π@υστη κονομαει με τον ιδρωτα μου,που να τα παρει στον ταφο του

κτλ κτλ.

[gf030]

Η λεξη αφεντικο μου τη σπαει, δεν γουσταρω αφεντικα

γενικοτερα... θα μπορουσες να πεις "εργοδοτης":fear:

 

Ωστοσο στη δουλεια μου λετρευω τον εργοδοτη μου.

 

επειδη ειμαι...εγω!

 

[antonisid]

Εξαρταται κατα ποσο σεβεται τον εργαζόμενο και τηρεί αυτά που πρέπει.Αν ειναι εντάξει απεναντι στο προσωπικο και μπινελικώνεται καθε φορα που περνάει μπροστα απο εναν υπάλληλο , τοτε ειναι κομπλεξισμος.

[De@th L0rd]

Εξαρταται κατα ποσο σεβεται τον εργαζόμενο και τηρεί αυτά που πρέπει.Αν ειναι εντάξει απεναντι στο προσωπικο και μπινελικώνεται καθε φορα που περνάει μπροστα απο εναν υπάλληλο , τοτε ειναι κομπλεξισμος.

 

Ακριβώς.Υπάρχουν εργοδότες που σέβονται τα χέρια κ τα μυαλά που τους πλουτίζουν αλλά είναι σπάνιοι.

[SCORPIO777]

Εχετε δικιο.Εργοδοτων ηταν πιο σωστο.δυστυχως το συστημα του insomnia δεν σου επιτρεπει να αλλαξεις τον τιτλο για να το διορθωσω.

[aledjo]

αναλογος πως εννοει οτι τον "σεβονται". στις μερες μας ο σεβασμος = φοβος!

 

οποιο αφεντικο ετυχε να εχω, εκανε το μπαμπουλα σε ολους και ολοι τον βριζανε απο πισω αλλα μπροστα του ηταν στρατιωτακια!

 

τωρα το "αγαπανε" μου φαινεται γελιο να το ακουω, γιατι αν τον αγαπουσαν θα δουλευανε χωρις χρηματα....

 

δε μπορει να υπαρξει φιλια αναμεσα σε εργοδοτη και εργαζομενο!

νομος! γιατι υπαρχουν χρηματα αναμεσα τους...

το χρημα εχει χαλασει και σπιτια με οικογενειες, στις φιλιες θα κολλησει?

 

τεσπα, εγω προσωπικα δεν αγαπησα ποτε κανεναν εργοδοτη, ουτε φυσικα εκεινοι εμενα γιατι ημουν χρησιμος μονο οταν ειχαν κερδος απο μενα.

 

μεσα στους κανονες μου ειναι "οχι πολλα πολλα με τα αφεντικα, οσο αρκει για να γινει η δουλεια"

και για φαγητο με εχουν καλεσει, και για 5χ5, και για καφε, και για εξοδο...... αλλα ειπα σε ολα οχι!

 

μη μπλεκουμε τους ρολους.

[ikaruga24]

Ακριβώς.Υπάρχουν εργοδότες που σέβονται τα χέρια κ τα μυαλά που τους πλουτίζουν αλλά είναι σπάνιοι.

 

Αν ηταν περισσοτεροι δεν θα ειμαστα σε τοσο μαυρα χαλια οπως σημερα.

[antonl]

Δεν ξέρω αν το «αγαπάω» είναι η κατάλληλη λέξη αλλά στην προηγούμενη δουλεία μου μπορώ να πω ότι «πήγαινα» αρκετά τον εργοδότη μου. Για την ακρίβεια τον έβλεπα περισσότερο σα συνάδερφο παρά σαν εργοδότη. Σίγουρα όμως είχε να κάνει και με τον χαρακτήρα των υπαλλήλων (me included) που «χωνόμασταν» μόνοι μας χωρίς να χρειάζεται να παρεμβαίνει ο ίδιος στη δουλεία μας όταν έπεφταν ζόρια. Επίσης το όλο κλίμα βοήθησαν και κάτι lan games που στήναμε εκεί όταν τα πράματα ήταν πιο χαλαρά. Μάλιστα είχαμε το οξύμωρο ότι εγώ κι ένας φίλος/συνάδερφος δε δεχόμασταν να παίξουμε κάποιες φορές γιατί είχαμε δουλειά και γκρίνιαζε

 

Αλλά όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, δεν ήταν τόσο ιδανικά τα πράγματα. Σε κάποια φάση άρχισε να τάζει στο προσωπικό διάφορα που εκ των προτέρων ήξερε ότι δεν θα ταν δυνατόν να γίνουν, οπότε χάλασε τη συνταγή και το κλίμα. Το καλό είναι πως εγώ ήδη είχα αλλάξει δουλειά.

[sugata]

Προσωπικά ξέρω δυο περιπτώσεις αφεντικών, στις οποίες πιστεύω συνοψίζονται όλες οι υποκατηγορίες (αν μπορούμε φυσικά να τους κατηγοριοποιήσουμε):

1) Το μπος - μπαμπούλας. Όπως είπε ο aledjo, εμπνέει σεβασμό μέσα από το φόβο.

2) Το μπος - καλός καγαθός. Εδώ έχουμε μια ιδιάζουσα περίπτωση. Είναι καλός, δεν πολυφωνάζει (ή δε φωνάζει καθόλου), ένας - δυο υπάλληλοι του συνήθως τραβάνε όλο το κουπί, με την έννοια ότι είναι αφεντικά παρά το αφεντικό (κάτι σαν general manager).

Κοινό στοιχείο στις δυο κατηγορίες: η έννοια του μακάκα. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, κάποια στιγμή, κάποιος υπάλληλος σου θα σε πει. Και μάλλον θα 'χει δίκιο, γιατί δεν μπορείς να είσαι πάντα σωστός.

Επίσης, και στις δυο περιπτώσεις, μπορεί να αναπτυχθούν περιπτώσεις συμπάθειας (και όχι αγάπης φυσικά) προς το πρόσωπο του αφεντικού. Δεν είναι περίεργο αυτό. Κάποιοι μπορούν να καταλάβουν γιατί το κεφάλι γαβγίζει σαν τρελό στη δουλειά, και δε δίνουν περισσότερη σημασία απ' όση πρέπει. Είναι αναπόφευκτο εξάλλου και δυο λόγια παραπάνω να πει κανείς πάνω στο φόρτο εργασίας, και να χαλαστείς για λίγο.

εδιτ: με πρόλαβε ο αντόνι στο περί αγάπης.

Προσωπικά δεν είχα πρόβλημα με κανέναν. Και είχα κάποια συμπάθεια προς το πρόσωπο τους, παρά το γεγονός ότι έχει τύχει να τους γ...σταυρίσω.

[jason_rethymno]

Εγω τον συμπαθώ τον εργοδότη μου γιατί μου δίνει τα λεφτά που μου αξίζουν

[stormrain]

αναλογος πως εννοει οτι τον "σεβονται". στις μερες μας ο σεβασμος = φοβος!

 

οποιο αφεντικο ετυχε να εχω, εκανε το μπαμπουλα σε ολους και ολοι τον βριζανε απο πισω αλλα μπροστα του ηταν στρατιωτακια!

 

τωρα το "αγαπανε" μου φαινεται γελιο να το ακουω, γιατι αν τον αγαπουσαν θα δουλευανε χωρις χρηματα....

 

δε μπορει να υπαρξει φιλια αναμεσα σε εργοδοτη και εργαζομενο!

νομος! γιατι υπαρχουν χρηματα αναμεσα τους...

το χρημα εχει χαλασει και σπιτια με οικογενειες, στις φιλιες θα κολλησει?

 

τεσπα, εγω προσωπικα δεν αγαπησα ποτε κανεναν εργοδοτη, ουτε φυσικα εκεινοι εμενα γιατι ημουν χρησιμος μονο οταν ειχαν κερδος απο μενα.

 

μεσα στους κανονες μου ειναι "οχι πολλα πολλα με τα αφεντικα, οσο αρκει για να γινει η δουλεια"

και για φαγητο με εχουν καλεσει, και για 5χ5, και για καφε, και για εξοδο...... αλλα ειπα σε ολα οχι!

 

μη μπλεκουμε τους ρολους.

 

Διφωνω ριζικοτατα. Κατ'αρχην δεν εχουμε διευκρινησει για το ειδος των εργασιων που συζηταμε. Μεγαλες εταιριες? Πολυεθνικες? Οικογενειακες επιχειρησεις? Καταστηματα με εναν υπαλληλο? Ή με πολλους?

 

Προσωπικα πιστευω πως οσο μικροτερη ειναι μια επιχειρηση τοσο ευκολοτερο ειναι να υπαρχει ενα αισθημα φιλιας αναμεσα σε εργοδοτη και εργαζομενο. Αν και βεβαια προυποθετει την υπαρξη της λογικης απο την πλευρα και των δυο της κοινης πορειας για το "καλο" της επιχειρησης που στην ουσια χρηματοδοτει και τους δυο.

[SCORPIO777]

Διφωνω ριζικοτατα. Κατ'αρχην δεν εχουμε διευκρινησει για το ειδος των εργασιων που συζηταμε. Μεγαλες εταιριες? Πολυεθνικες? Οικογενειακες επιχειρησεις? Καταστηματα με εναν υπαλληλο? Ή με πολλους?

 

Προσωπικα πιστευω πως οσο μικροτερη ειναι μια επιχειρηση τοσο ευκολοτερο ειναι να υπαρχει ενα αισθημα φιλιας αναμεσα σε εργοδοτη και εργαζομενο. Αν και βεβαια προυποθετει την υπαρξη της λογικης απο την πλευρα και των δυο της κοινης πορειας για το "καλο" της επιχειρησης που στην ουσια χρηματοδοτει και τους δυο.

 

Συνηθως στις μεγαλες εταιρειες και πολυεθνικες δεν μιλας ποτε με τον ιδιοκτητη αλλα με τον προισταμενο.εννοουσα τις πιο μικρες επιχειρησεις με καποιους υπαλληλους που η επαφη με τον εργοδοτη+ ιδιοκτητη ειναι καθημερινη.

[alex89]

Δεν είχα ποτέ μου ιδιαίτερο πρόβλημα με τον εκάστοτε εργοδότη. Πάντα φροντίζω να είμαι τυπικός. Θέλω να κάνω τη δουλειά μου σωστά, να μη δίνω δικαίωμα στον άλλον είτε συνάδελφο είτε προϊστάμενο που σέβομαι και απαιτώ το ίδιο για εμένα. Αυτό το εκτιμήσανε όσοι δούλεψαν μαζί μου και εγώ εκτίμησα που με εμπιστεύτηκαν. Από τη στιγμή που με πληρώνουν όσα λέει ο νόμος δε μου πέφτει λόγος για το πόσα βγάζουν και που τα τρώνε. Δικός τους λογαριασμός, όπως δικός μου είναι για το που τα τρώω εγώ

[MiDi_MiLiZ]

Πιο πολλες φορες εχω τυχει σε μ@λ@κες συναδελφους, παρα σε εργοδοτες.

 

O εργοδοτης αν δει οτι του βγαζεις ψωμι θα ειναι προσεκτικος μαζι σου αν δεν ειναι στοκος (δεν ισχυει συχνα στις μεγαλες επιχειρησεις αυτο, οπου τα πραγματα ειναι πιο απροσωπα).

Ο συναδελφος δε σε εχει τοση αναγκη. Επισης επειδη τα συμφεροντα του ειναι κοινα με τα δικα σου, υπαρχουν πιθανοτητεςι να κοιταει να σε φαει σε διαφορα θεματα της δουλειας, ή να σε χωσει, ή, ή...

[Höfdingadrapa]

Ακριβώς.Υπάρχουν εργοδότες που σέβονται τα χέρια κ τα μυαλά που τους πλουτίζουν αλλά είναι σπάνιοι.

 

Δε τους συμφέρει να στο δείχνουν. Ποτέ δεν σε επιβραβεύουν αν κάνεις καλά τη δουλειά σου. Πάντα σε χώνουν άμα λουφάρεις και πάλι σε ξανά μανά χώνουν αν δείξεις πρόθυμος να κάνεις εθελοντικά κάτι παραπάνω. Γενικά τα αφεντικά δεν θέλουν να σου δώσουν να καταλάβεις ότι τους είσαι απαραίτητος...θα μου πείς τώρα κλισέ ατάκα τύπου ''ουδείς αναντικατάστατος'' αλλά θα σου πω και 'γω ένα καρακλισαριό. " Ο θεός είναι ζωγράφος''.

Ο μοναδικός συνάδερφος στη δουλειά μου χτύπησε με τη μηχανή και είναι στο νοσοκομείο. Αυτή τη στιγμή δουλεύω εγώ και το ''αφεντικό''. Αν πω φεύγω η επιχείρηση βάζει λουκέτο ή θα αναγκαστεί αυτός, δουλειά που βγαίνει μέχρι τις 4 το απόγευμα να τη βγάλει στις 8-9 το βράδυ. Λογικά το τελευταίο θα κάνει.

Θα μου πεις που κολλάει η κλισέ ατάκα σου...κολλάει στο ότι εγώ μετά από αυτό το συμβάν κατάλαβα ότι πλέον ψωμάκι θα έχω καθημερινά να τρώω, εκτός και αν κάνω χοντρή μαλακία οπότε να αναγκαστεί αυτός να πάρει καινούργιο και να τον προσαρμόσει από την αρχή στη νοοτροπία του και στο τρόπο που θέλει να κάνει τη δουλειά του.

ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ ΔΕ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΜΑΓΚΑ ΣΕ ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ.ΜΕ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΑΝΑΓΚΗ ΟΜΩΣ.ΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΛΙΣΒΕΡΙΣΙ.

...σου είπα γιατί. Άσε που μπορεί πριν από εμένα να είχαν πάει 5 τσογλάνια. Γιατί να μην είμαι και εγώ ένας από αυτούς δηλαδή που θα του παίξουν πουστιά;

Να σου φέρω και ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα που ίσως σε βοηθήσει λίγο περισσότερο να βγάλεις κάποια συμπεράσματα.

Μια φορά έλαβα μια επιστολή και όταν ήρθα σε επαφή από κοντά με το πελάτη πετάγομαι και ρωτάω ''ποιός έγραψε αυτή την υπέροχη επιστολή;'' Πετάγεται μια κοπελίτσα στο γραφείο και μου λέει εγώ, της είπα συγχαρητήρια κλπ, τέλος πάντων είχε πολύ καλό γραπτό λόγο.

Ξέρεις τι γύρισε και μου είπε ο ...ΜΑΛΑΚΑΣ ΤΗΣ;

''Μη λες τέτοια..........θα μου ζητάνε αύξηση........"

Τώρα αν με τον σεβασμό εσύ εννοείς γαμωσταυρίδια οκ, δεν είπαμε έτσι, εκεί του πετάς μερικά ''θεία'' ντύνεσαι και φεύγεις, το δικό μου παράπονο όμως προσωπικά είναι ότι ποτέ δεν έχω ακούσει ένα μπράβο για ψυχολογικούς λόγους από τον εργοδότη μου. Όταν μάλιστα δεν έχω και κανένα ψεγάδι στη δουλειά μου 8/10 φορές θα βρεί να μου κάνει μια μικρή παρατηρησούλα για κάτι πάρα μα πάρα πολύ ασήμαντο.

...πάντως επειδή θέλω να είμαι και ακριβοδίκαιος με όλους έρχομαι στη θέση του και λέω...