Mοναξιά ... Kατάρα ή λύτρωση ;

[insomniaK]

Το έχω ήδη κάνει, η μοναξιά δε σχετίζεται με την ύπαρξη ή μη των άλλων διαβάστε το μήνυμα 73.

[SweeT_DreamS]

Το έχω ήδη κάνει, η μοναξιά δε σχετίζεται με την ύπαρξη ή μη των άλλων διαβάστε το μήνυμα 73.

 

Αναφερόσαστε όμως σε ένα συγκεκριμένο είδος μοναξιάς. Τη μοναξιά που αισθάνεται κάποιος όταν ενώ έχει δίπλα του πολλούς ανθρώπους, δυσκολεύεται να επικοινωνήσει μαζί τους. Και δυσκολεύεται να επικοινωνήσει μαζί τους διότι νιώθει πως δεν τον καταλαβαίνουν, δεν έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα ή έστω κάποιο σημείο σύγκλισης των απόψεών τους. Τότε, αυτό που μένει είναι να βρει τα κατάλληλα άτομα με τα οποία μπορεί να επικοινωνήσει και θέλει να είναι κοντά του.

 

Όμως διαφωνώ με την αρχική σας άποψη πως γνωρίζουμε ανθρώπους για να γεμίσουμε τα πνευματικά μας κενά. Τι απέγινε το συναίσθημα; ή το "κάθομαι δίπλα σου επειδή σε συμπαθώ". Και όχι το "κάθομαι δίπλα σου επειδή μου εξήγησες τι είναι το φαινόμενο του θερμοκηπίου".

[Lucifer]

Σουήτ ντρημζ, τα πάντα εδώ γύρω γίνονται με εγωιστική βάση. Όταν προσφέρεις απλόχερα σε κάποιον που αγαπάς, σε κάνει να αισθάνεσαι καλά, χρήσιμος και μερικές φορές, η αγάπη σου ανταποδίδεται. Κερδίζεις από την προσφορά και κερδίζεις από το "συναίσθημα", λέγεται "ανταμοιβή" σε ενδοκρινολογικούς όρους. Οπότε και το να κάτσεις δίπλα σε κάποιον επειδή τον συμπαθείς, σε ευφραίνει και έχεις κέρδος από αυτό, όπως και το να μαγειρέψεις για τον αγαπημένο σου, όπως και το να κάνεις τη μάνα σου χαρούμενη, όπως, όπως, όπως. Όλα επιστρέφουν σε σένα και τίποτα δεν γίνεται αμιγώς αλτρουιστικά.

 

Το πρόβλημα είναι πως οι άνθρωποι τσινάνε όταν ακούν "εγωιστικό" επειδή ανακατεύεται η ηθική τους, η οποία γενικά δεν συμβαδίζει ιδιαίτερα με τον τρόπο λειτουργίας της φύσης.

[insomniaK]

1. Μα δεν υπάρχουν είδη μοναξιάς. Η μοναξιά είναι μία το πως την αντιλαμβανόμαστε αλλάζει. Και αυτός ο δεύτερος πληθυντικός ισοπεδώνει 2-3 διαφορετικές απόψεις που έχουν ακουστεί.

 

2. Τα ερωτήματα, που νομίζω ότι ήδη τα έχω απαντήσει, είναι: Και γιατί συμπαθείς κάποιον; Και γιατί αγαπάς κάποιον; Edit: Ο λούσι απάντησε.

 

3. Θεωρώ λάθος να ταυτίζεται το περιεχόμενο της αναζήτησης με τις "στείρες γνώσεις".

[SweeT_DreamS]

Σουήτ ντρημζ, τα πάντα εδώ γύρω γίνονται με εγωιστική βάση. Όταν προσφέρεις απλόχερα σε κάποιον που αγαπάς, σε κάνει να αισθάνεσαι καλά, χρήσιμος και μερικές φορές, η αγάπη σου ανταποδίδεται. Κερδίζεις από την προσφορά και κερδίζεις από το "συναίσθημα", λέγεται "ανταμοιβή" σε ενδοκρινολογικούς όρους. Οπότε και το να κάτσεις δίπλα σε κάποιον επειδή τον συμπαθείς, σε ευφραίνει και έχεις κέρδος από αυτό, όπως και το να μαγειρέψεις για τον αγαπημένο σου, όπως και το να κάνεις τη μάνα σου χαρούμενη, όπως, όπως, όπως. Όλα επιστρέφουν σε σένα και τίποτα δεν γίνεται αμιγώς αλτρουιστικά.

 

Το πρόβλημα είναι πως οι άνθρωποι τσινάνε όταν ακούν "εγωιστικό" επειδή ανακατεύεται η ηθική τους, η οποία γενικά δεν συμβαδίζει ιδιαίτερα με τον τρόπο λειτουργίας της φύσης.

 

Αναφέρεις το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα είναι πως -ναι, οκ- αισθάνεσαι καλά όταν προσφέρεις, όταν μοιράζεσαι, όταν επικοινωνείς. Το κίνητρό σου όμως για όλα αυτά, δεν είναι το πόσο καλά θα αισθανθείς.

 

Βοηθάς έναν άνθρωπο γιατί θέλεις να τον βοηθήσεις. Δεν τον βοηθάς επειδή θα αισθανθείς καλά στο τέλος και θα σε συμπαθήσει ο Άγιος Πέτρος. Χαλάτε όλη την ουσία της εθελοντικής προσφοράς έτσι. (για παράδειγμα)

 

1. Μα δεν υπάρχουν είδη μοναξιάς. Η μοναξιά είναι μία το πως την αντιλαμβανόμαστε αλλάζει. Και αυτός ο δεύτερος πληθυντικός ισοπεδώνει 2-3 διαφορετικές απόψεις που έχουν ακουστεί.

 

2. Τα ερωτήματα, που νομίζω ότι ήδη τα έχω απαντήσει, είναι: Και γιατί συμπαθείς κάποιον; Και γιατί αγαπάς κάποιον; Edit: Ο λούσι απάντησε.

 

3. Θεωρώ λάθος να ταυτίζεται το περιεχόμενο της αναζήτησης με τις "στείρες γνώσεις".

 

Ναι. Σ'αυτό αναφερόμουν. Στο πώς την αντιλαμβανόμαστε. Και ανάλογα με το πώς την αντιλαμβανόμαστε, "δημιουργούμε" (θεωρητικά) κι ένα καινούργιο είδος.

(πώς το είπα έτσι;... Τέλος πάντων. Ελπίζω να καταλάβατε.)

[Lucifer]

Αναφέρεις το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα είναι πως -ναι, οκ- αισθάνεσαι καλά όταν προσφέρεις, όταν μοιράζεσαι, όταν επικοινωνείς. Το κίνητρό σου όμως για όλα αυτά, δεν είναι το πόσο καλά θα αισθανθείς.

 

Βοηθάς έναν άνθρωπο γιατί θέλεις να τον βοηθήσεις. Δεν τον βοηθάς επειδή θα αισθανθείς καλά στο τέλος και θα σε συμπαθήσει ο Άγιος Πέτρος. Χαλάτε όλη την ουσία της εθελοντικής προσφοράς έτσι. (για παράδειγμα)

 

Η εύκολη απάντηση είναι να σου πω πως όλη αυτή η διαδικασία του "υπολογισμού κέρδους" γίνεται υποσυνείδητα, όπως υποσυνείδητα αναζητάς το σεξ επειδή είναι το μέσο διαιώνισης που έχει αποτυπωθεί από απαρχής χόμο βλακέντιους.

 

Η καλή απάντηση, είναι το εγωιστικό γονίδιο του Dawkins που εξηγεί πανέμορφα και επαναστατικά πως οι έννοιες του αλτρουισμού και της αυτοθυσίας εξυπηρετούν την γονιδιακή διαιώνιση ενός είδους -κάτι που εμείς μεταφράσαμε προς χάριν ευκολίας σε "κουλτούρα", "ηθική", "λεβεντιά" και δεν ξέρω και 'γω τι.

[SweeT_DreamS]

Η εύκολη απάντηση είναι να σου πω πως όλη αυτή η διαδικασία του "υπολογισμού κέρδους" γίνεται υποσυνείδητα, όπως υποσυνείδητα αναζητάς το σεξ επειδή είναι το μέσο διαιώνισης που έχει αποτυπωθεί από απαρχής χόμο βλακέντιους.

 

Η καλή απάντηση, είναι το εγωιστικό γονίδιο του Dawkins που εξηγεί πανέμορφα και επαναστατικά πως οι έννοιες του αλτρουισμού και της αυτοθυσίας εξυπηρετούν την γονιδιακή διαιώνιση ενός είδους -κάτι που εμείς μεταφράσαμε προς χάριν ευκολίας σε "κουλτούρα", "ηθική", "λεβεντιά" και δεν ξέρω και 'γω τι.

 

Αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Βοήθησες. Αισθάνθηκες. Προσέφερες.

 

Τώρα αν αυτό οφείλεται στο "εγωιστικό γονίδιο", ποσώς ενδιαφέρει τον αποδέκτη της αγάπης ή της βοήθειάς σου... ή κάτι άλλο που δε

μού 'ρχεται αυτή τη στιγμή.

[teo64x]

Πριν είπες ότι το κίνητρο δεν είναι αυτό. Ο Λούσιφερ διορθώνει, απλά, λέγοντας ότι το κίνητρο είναι αυτό.

 

Από εκεί και πέρα, για το αποτέλεσμα συμφωνούμε όλοι.

[SweeT_DreamS]

Απλά πριν είπες ότι το κίνητρο δεν είναι αυτό. Ο Λούσιφερ διορθώνει, απλά, λέγοντας ότι το κίνητρο είναι αυτό.

 

Από εκεί και πέρα, για το αποτέλεσμα συμφωνούμε όλοι.

 

Ο Lucifer είπε πως αυτό είναι κάτι που γίνεται υποσυνείδητα.

 

Αν γίνεται υποσυνείδητα, τότε δεν είναι το κίνητρο.

[teo64x]

Για να μη μπούμε στη διαδικασία να ορίσουμε τι είναι κίνητρο, θα δεχτώ ότι μπορεί να μην είναι κίνητρο, αλλά είναι σίγουρα η αιτία.

[Fidelio]

Βασικά μιας που πιάσατε το θέμα του ''χωρισμού'' (πολύ καλή χρήση των ειαγωγικών) μπορώ πλεόν να πω πως το μόνο που με πονάει πιο πολύ είναι η γνώση πως θα συνηθίσω αργά η γρήγορα τον οποιοδήποτε ''χωρισμό'' και την κενή θέση θα την καλύψει κάποιος άλλος/άλλη. Αυτό πονάει πιο πολύ, και δεν ξέρω και γιατί...

 

Αυτό που πονάει περισσότερο και μάλλον δεν θα έλεγα "πονάει" ..χμ να τοποθετηθώ ως εξής, αυτό που καταντά εφιαλτικό είναι η απάθεια. Εχεις σκεφτεί ποτέ σου ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ;

 

Αν κάποιος ή κάτι άλλο καλύψει αυτην την κενή θέση τότε ΟΛΑ καλά , πιο ώριμα τις περισσότερες φορές. Και όταν λέω ώριμα δεν το εννοώ με την τετριμμένη της έννοια , πας απλώς έναν δρόμο πιο πέρα. Δεν χρησιμοποιώ λέξεις πίσω , μπρος , πανω κάτω και τέτοια…

 

 

Ενα άλλο σχόλιο θέλω να κάνω για την ερμηνεία των συναισθημάτων με όρους βιολογίας και τα συναφή. Η προσπάθεια ερμηνείας ενός φαινόμενου όπως οι ανθρώπινες σχέσεις με τέτοιους όρους ενέχει τον κίνδυνο εγκλωβισμού σε περιορισμένα υπαρξιακά πλαίσια - και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί γίνεται αυτό. Το παρατηρώ αυτό κυρίως από ανθρώπους με νοητικές ικανότητες άνω του μέσου όρου.

 

Το γεγονός οτι ιδιοφυείς άνθρωποι για παράδειγμα τείνουν να είναι μοναχικοί υποψιάζομαι οτι δεν έχει να κάνει με το γεγονός της ερμηνείας ενός βιολογικού μηχανισμού που στο κάτω κάτω αυτό ευνοεί την ζωή και βελτιώνει τον κώδικα έκφρασης αυτών των συναισθημάτων (προσθέτει μαγεία ). Γιατί δηλαδή πρέπει η βιολογία να αποτελεί αφορμή για απομυθοποίηση ; Υποθέτω ότι αυτά που τραβάνε οι μοναχικοί και έξυπνοι άνθρωποι είναι ένα είδος αυτο -παγίδας που δεν ξέρω γιατί γίνεται αυτό ,τον λόγο δηλαδή που περιορίζουν τον εαυτό τους , ή είναι ξέρω γω μια κραυγή.

 

Οκ, πέστο διαιώνηση του είδους ,τον αλτρουισμό και την αγάπη , so what enjoy the fucking game god damnit...

[Lucifer]

Προσωπικά και απέχοντας καταφανώς από τον ορισμό της ιδιοφυίας, θεωρώ πως η βιολογική ερμηνεία προσθέτει γοητεία, όπως θεωρώ και την κοσμολογία πολύ ομορφότερη από οποιαδήποτε θρησκευτική προσέγγιση. Δεν είπε κανείς να μετράς τους σφυγμούς σου όσο μπιστώνεις, παραμένει όμορφο (χμγκχμ) ακόμα και αν ξέρεις την βαθύτερη αιτία πίσω από αυτό.

 

Κατά τα άλλα η μοναξιά είναι ο πιο γρήγορος δρόμος προς την αντικειμενικότητα IMHO.

[Praetorianos]

Οκ, πέστο διαιώνηση του είδους ,τον αλτρουισμό και την αγάπη , so what enjoy the fucking game god damnit...

Είναι αυτό που λέμε Ignorance is bliss.

[Fidelio]

praetorianos , σε παραπέμπω στην υπογραφή σου

[Sellers]

Ενα άλλο σχόλιο θέλω να κάνω για την ερμηνεία των συναισθημάτων με όρους βιολογίας και τα συναφή. Η προσπάθεια ερμηνείας ενός φαινόμενου όπως οι ανθρώπινες σχέσεις με τέτοιους όρους ενέχει τον κίνδυνο εγκλωβισμού σε περιορισμένα υπαρξιακά πλαίσια - και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί γίνεται αυτό. Το παρατηρώ αυτό κυρίως από ανθρώπους με νοητικές ικανότητες άνω του μέσου όρου.

 

Το γεγονός οτι ιδιοφυείς άνθρωποι για παράδειγμα τείνουν να είναι μοναχικοί υποψιάζομαι οτι δεν έχει να κάνει με το γεγονός της ερμηνείας ενός βιολογικού μηχανισμού που στο κάτω κάτω αυτό ευνοεί την ζωή και βελτιώνει τον κώδικα έκφρασης αυτών των συναισθημάτων (προσθέτει μαγεία ). Γιατί δηλαδή πρέπει η βιολογία να αποτελεί αφορμή για απομυθοποίηση ; Υποθέτω ότι αυτά που τραβάνε οι μοναχικοί και έξυπνοι άνθρωποι είναι ένα είδος αυτο -παγίδας που δεν ξέρω γιατί γίνεται αυτό ,τον λόγο δηλαδή που περιορίζουν τον εαυτό τους , ή είναι ξέρω γω μια κραυγή.

 

Οκ, πέστο διαιώνηση του είδους ,τον αλτρουισμό και την αγάπη , so what enjoy the fucking game god damnit...

 

Είναι λιγάκι περίεργη η κατάσταση εδώ. Αυτό που αναλύεις το είχα προσέξει κι εγώ όταν διάβαζα μια βιογραφία του Feynman στην οποία ο συγγραφέας κάπου ανέφερε την φράση: ''αλλά όπως και κάθε ιδιοφυία υπέφερε απο την αρρώστια της μοναξιάς.''

Να σου πω την άποψη μου. Η ιδιοφυία έχει ταυτιστεί με την ιδιαιτερότητα, την υποχονδρίαση και γενικά την παράξενη συμπεριφορά. Αυτό είναι το στοιχείο που έχουν οι υπερβολικά έξυπνοι άνθρωποι και που όλοι οι υπόλοιποι δεν αντέχουν. Πάρε για παράδειγμα έναν-έναν όλους σχεδόν τους ήρωες απο τις ταινίες του Γούντι Άλεν. Έξυπνοι, υποχόνδριοι, με ψυχαναγκασμούς (όπως και ο Γούντυ Άλεν δηλαδή), ποιος θα ανεχτεί μια τέτοια παρέα? Συνεπώς δεν θα το αποκαλούσα ''αυτοκαταστροφή'' όπως το αποκαλείς εσύ αν κατάλαβα καλά, απλά όπως και το κάθε τι διαφορετικό, έτσι και αυτοί οι άνθρωποι εντάσσονται πολύ δύσκολα σε μία κοινωνία, που κακά τα ψέμματα και αυτή είνα απο την φύση της φτιαγμένη έτσι που να μην δέχεται εύκολα μέσα της, κάτι διαφορετικό απο την πλειοψηφία.