Ζωή ή δουλειά?

[ChocoBanana]

Εμένα προσωπικά η δουλειά μου μ' αρέσει, και μάλιστα πολύ. Κάνω αυτό που ήθελα από μικρός και για την ώρα, από τη στιγμή που δεν έχω οικογένεια να θρέψω κλπ κλπ, είμαι μια χαρά χαρούμενος. Δεν σηκώνομαι το πρωί και βλαστημάω που έχω να πάω γραφείο -αντιθέτως. Από την άλλη βέβαια, ως ελεύθερος επαγγελματίας πολλές φορές χρειάζεται να αφιερώσω πάνω από 8 (και 10, και 12, και 15 άμα λάχει) ώρες τη μέρα συν τη σκέψη σε άσχετα χρονικά διαστήματα, οπότε μου "τρώει" απ' αλλού. Αλλά όσο υπάρχει ένα μέτρο και δεν χάνεται, τότε όλα καλά.

 

Με 12 και 15 ώρες τη μέρα άμα λάχει χάνεται το μέτρο ΙΜΟ πάντα. Ίσως επειδή σ αρέσει η δουλειά σου να μην το καταλαβαίνεις ή να μη σ ενοχλεί απλά, αλλά έτσι είναι.

[black_widow]

Με 12 και 15 ώρες τη μέρα άμα λάχει χάνεται το μέτρο ΙΜΟ πάντα. Ίσως επειδή σ αρέσει η δουλειά σου να μην το καταλαβαίνεις ή να μη σ ενοχλεί απλά, αλλά έτσι είναι.

 

Oι γονείς μου δουλεύουν τόσες ώρες τα τελευταία 3 χρόνια ( ο πατέρας μου πάντα δούλευε τουλάχιστον 10 ώρες), το χάνεις το μέτρο η αλήθεια είναι, άλλο να δουλεύσεις για ένα χρόνο σε τέτοιους ρυθμούς, άλλο να δουλεύεις ...χρόνια σε τέτοιους ρυθμούς. Παρόλο που τη μαζεύαμε τη μητέρα μου πριν κάτι μέρες ( έπαθε μεγάλη κρίση πανικού εν ώρα δουλειάς, καλέσανε γιατρό κανονικότατα και δε συμμαζεύεται ), ξεκουράστηκε 2 μέρες , της είπα μείωσε τις ώρες της δουλειάς ρε παιδί μου, εκείνη το χαβά της. Προτιμώ να με λένε τεμπέλα παρά έτσι.

[ChocoBanana]

Δεν κατάλαβα ποτέ αυτό που λένε οι γονείς "δε μπορώ να κάθομαι τρελαίνομαι". Δηλαδή πως μπορεί ένας άνθρωπος να λιώνει στη δουλειά αντί να καθήσει ν αράξει να χαρεί τη ζωή του και όλα τα σχετικά που σε βοηθούν να τη χαρείς ακόμα περισσότερο..

[liopyr]

Δεν κατάλαβα ποτέ αυτό που λένε οι γονείς "δε μπορώ να κάθομαι τρελαίνομαι". Δηλαδή πως μπορεί ένας άνθρωπος να λιώνει στη δουλειά αντί να καθήσει ν αράξει να χαρεί τη ζωή του και όλα τα σχετικά που σε βοηθούν να τη χαρείς ακόμα περισσότερο..

 

Συμβαίνει. Αν κάποιος δουλεύει 30 χρόνια 12+ ώρες την ημέρα, όπου αναγκαστικά τις ώρες που του μένουν ελεύθερες κάνει τα απολύτως απαραίτητα, όταν βρει ελεύθερο χρόνο παλαβώνει.

 

Χαρακτηριστικά τα παραδείγματα των συνταξιούχων που στέκουν καλά στα πόδια τους και βρίσκουν ασχολίες όπως η κηπουρική, το πλύσιμο του αμαξιού μέχρι να λιώσει, η μεταφορά του κάδου που βρίσκεται έξω από το σπίτι τους στο απέναντι σπίτι, η 20λεπτη παρατήρηση μισής λακκούβας που ανακάλυψαν στο δρόμο κλπ.

 

Δεν είναι κατακριτέο, αξιολύπητο ναι.

[ikaruga24]

Δεν κατάλαβα ποτέ αυτό που λένε οι γονείς "δε μπορώ να κάθομαι τρελαίνομαι". Δηλαδή πως μπορεί ένας άνθρωπος να λιώνει στη δουλειά αντί να καθήσει ν αράξει να χαρεί τη ζωή του και όλα τα σχετικά που σε βοηθούν να τη χαρείς ακόμα περισσότερο..

 

Iσως γιατι οι γονεις ειχαν να θρεψουν κατι γομαρια σαν και του λογου μας ισως και αντι να μας πεταξουν στα σκουπιδια (οπως κανουν καποιοι αλλοι γονεις) ειπαν να σφυξουν τον κωλο τους για να εχουμε εμεις "τα παντα ολα" (οσο αντεχει η τσεπη του μπαμπα και της μαμας τελος παντων)? Σκεψου οτι αυτο το κανουν και επι τουλαχιστον 18 χρονια κιολας (το λιγοτερο).

 

Γινεται λοιπον κατι παραπανω απο συνηθεια. Οπως και εγω μεγαλωσα μεσα σε ενα μαγαζι και σπανια μπορω να κατσω σπιτι μου ετσι και αυτοι εχουν "μαθει" αλλιως.

[Praetorianos]

Συμβαίνει. Αν κάποιος δουλεύει 30 χρόνια 12+ ώρες την ημέρα, όπου αναγκαστικά τις ώρες που του μένουν ελεύθερες κάνει τα απολύτως απαραίτητα, όταν βρει ελεύθερο χρόνο παλαβώνει.

 

Δεν είναι κατακριτέο, αξιολύπητο ναι.

Δεν τους μένουν και πολλά δυστυχώς να κάνουν όμως. Αναγκαστικά κι αυτοί.. Γιατί αξιολύπητο?

[liopyr]

Δεν τους μένουν και πολλά δυστυχώς να κάνουν όμως. Αναγκαστικά κι αυτοί.. Γιατί αξιολύπητο?

 

Γιατί το να δουλεύεις μια ζωή (ολόκληρη και χωρίς διαλείμματα) για να αποκτήσεις πρόσβαση στην αλλαγή θέσης του κάδου είναι pathetic.

Πώς να το κάνουμε, δεν είναι;

[Praetorianos]

Γιατί το να δουλεύεις μια ζωή (ολόκληρη και χωρίς διαλείμματα) για να αποκτήσεις πρόσβαση στην αλλαγή θέσης του κάδου είναι pathetic.

Πώς να το κάνουμε, δεν είναι;

A ok, νόμιζα ότι το να κάθονται χωρίς να κάνουν τίποτα είναι αξιολύπητο. Το να δουλεύεις μια ζωή είναι δικαίωμα, αξιολύπητοι ή όχι εξαρτάται κάθε φορά από τον σκοπό σου. Αν έχεις παιδιά και θέλεις να τους προσφέρεις ό,τι καλύτερο τότε δεν είναι κατακριτέο, αν δουλεύεις στα 60 για να μαζέψεις λεφτά να τα φας στα 80 τότε ναι είσαι pathetic.

 

Από την άλλη ακριβώς την ίδια δουλειά κάνει ο Buffet στα 80 του. Αυτόν ανάλογα με την οπτική σου τον λες ή όχι αξιολύπητο. Άλλοι τον χαίρονται γιατί στα 80 του κάνει ακόμα κάτι τόσο υπεύθυνο με τόσα άγχη ενώ μπορούσε να ξύνεται ολημερίς και να παίζει γκολφ, άλλοι τον λυπούνται γιατί συνεχίζει να δουλεύει υπερβολικά πολύ για την ηλικία του, ενώ μπορεί να αποσυρθεί σε ένα ιδιωτικό νησί και να κάνει την ζωάρα του με 100 μοντέλα αγκαλιά.

[frenzy]

Έπιασες τον Μπουφέ κι εσύ, πήγες στο άλλο άκρο

[Praetorianos]

Έπιασες τον Μπουφέ κι εσύ, πήγες στο άλλο άκρο

Ε τον παππού μου δεν τον έχει λινκ η Wikipedia (ακόμα). Πάρε κι έναν άλλο τυπικό 84άρη

[aledjo]

οτι και να λετε ρε, εγω δουλευω οσο λιγοτερο χρειαζεται για να καλυψω τις οικονομικες μου αναγκες.

δε λεω ποτε οτι θα δουλεψω παραπανω για να μαζεψω λεφτα ετσι για να υπαρχουν χανοντας πολυτιμο χρονο απο τη ζωη μου.

 

ειτε δουλεψεις 20 ωρες και βγαζεις 10.000 το μηνα (και σε λενε δουλευταρα)

ειτε δουλεψεις 5 ωρες και βγαζεις 500 το μηνα (και σε λενε αποτυχημενο)

 

ΠΑΡΑΠΑΝΩ χρονια αποκλειεται να ζησεις! αντιθετος μικρενει ο χρονος ζωης σου...

 

το θεμα ειναι αν σου φτανουν αυτα που βγαζεις για να καλυψεις το χρονο ζωη σου. so simple!

[Praetorianos]

ΠΑΡΑΠΑΝΩ χρονια αποκλειεται να ζησεις! αντιθετος μικρενει ο χρονος ζωης σου...

 

το θεμα ειναι αν σου φτανουν αυτα που βγαζεις για να καλυψεις το χρονο ζωη σου. so simple!

It's not a matter of quantity, it's the matter of quality that counts. ...........

[aledjo]

It's not a matter of quantity, it's the matter of quality that counts. ...........

 

αναλογως πως το εννοεις.

αν θες κολοφτιαχμενο αυτοκινητο για να λες οτι ζεις μια ποιοτικη ζωη.... τοτε εισαι καμμενος!

[Höfdingadrapa]

Οι 80άρηδες που προαναφέρθηκαν κατ' αρχάς είναι καλοζωϊσμένοι. Αυτός που έχει επιχειρησάρα, έχει φτύσει αίμα για να τη στήσει, δε παίζει να πει οκ τώρα αποσύρομαι. Συγκεκριμένα κάποιος, κάποτε είπε..."με το ασθενοφόρο θα με πάρετε από εδώ μέσα''. Τέλος πάντων, αυτό που θέλω να πω είναι ότι άλλο ο Χεφνερ που πηδάει λαγουδάκια μέχρι τα 80 του και άλλο ο παππούς μου που κόλλαγε λάσπη στους τοίχους.

[Praetorianos]

αναλογως πως το εννοεις.

αν θες κολοφτιαχμενο αυτοκινητο για να λες οτι ζεις μια ποιοτικη ζωη.... τοτε εισαι καμμενος!

Προσωπικά? Προσωπικά δεν διαφωνώ μαζί σου, καθένας πρέπει να δουλεύει ακριβώς όσο χρειάζεται για να καλύψει τις ανάγκες του, τις πραγματικές ανάγκες του γιατί το να ξύνεσαι με τηλεόραση 20'' ή 70'' ιντσών είναι για μένα το ίδιο πράγμα οπότε δεν υπάρχει λόγος να τρέχεις παραπάνω.

 

Ποιότητα εννοούσα να σπουδάσεις τα παιδιά σου, να κάνεις 5-10 ταξίδια στην ζωή σου, να ζεις σε ένα άνετο σπίτι, να μπορείς με τις αποταμιεύσεις σου να αράξεις ένα μήνα αν θέλεις και να σου μείνει και για τα γεράματα τίποτα να τα φας όπως θέλεις σε Ρωσίδες ή στην πρέφα, πάντως όχι μετρώντας αν φτάνουν τα κουκιά και γι' αυτό το μήνα.

 

Τέλος πάντων, αυτό που θέλω να πω είναι ότι άλλο ο Χεφνερ που πηδάει λαγουδάκια μέχρι τα 80 του και άλλο ο παππούς μου που κόλλαγε λάσπη στους τοίχους.

Τι θα έπρεπε να κάνει ο παππούς σου (και ο κάθε παππούς) εκτός από ταξίδια για να είσαι περήφανος ξερω γω γι' αυτόν?