The Doors και μια οικτρη κριτικη...

[slygeo87]

ότι η Μπεζεντάκου είναι σούργελο.

 

Όχι ρε ξεκόλλα, η τέχνη είναι υποκειμενική. =ρ

[a333]

Όταν οι Doors ήταν στο ζενίθ, οι περισσότεροι απο εμάς είμασταν αγέννητοι...

 

Υπερβολές!!!

Στα νειάτα μας είμασταν!

[kng]

Κακα τα ψέμματα, η μουσική είναι τέχνη και η κριτική στην τέχνη είναι υποκειμενική. Δεν μπορώ να πω πως είμαι γνώστης και μελετητής συγκροτημάτων, ούτε πως εχω μουσικές γνώσεις αλλα οταν ακούω τη συντριπτική πλειοψηφία των τραγουδιών των Doors...απλα ταξιδεύω...και αυτό μου φτάνει για να χαρακτηρίσω ενα συγκρότημα μεγάλο.

[Heatspreader]

Καλά αυτό δεν έχει να λέει κάτι αν και εγώ αυτής της άποψης είμαι.

Και αυτός που ακούει Πλούταρχο μπορεί να ταξιδεύει...

[mimidon]

Πρόσφατα διάβασα ένα βιβλίο που αναφερόταν στον Τ. Μόρισον, όσο και την πορεία του συγκροτήματος... Αυτό που μου άφησε προσωπικά είναι πως το μεγάλο ατού ήταν η εμφάνιση και ο "ροκ" χαμός που προκαλούσαν, πχ, είτε με σύγκρουση με την αστυνομία, είτε με την κατάσταση του Τζιμ πάνω στη σκηνή.. Μία αυθεντική ροκ κατάσταση όπως εύστοχα -κατά τη γνώμη μου- ανέφερε το βιβλίο...

[Heatspreader]

Με αυτό που λες συμφωνώ πάρα πολύ και μάλιστα το αναφέρω πολλές φορές σε συζητήσεις μουσικών.

Είναι πολοί heavymetal-άδες με σκισμένα, αλυσίδες, μακριά μαλλιά και είναι σπουδασμένοι στα καλύτερα μουσικά πανεπιστήμια με πολλές ανέσεις στη ζωή τους κλπ. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι Fake. Ο γνήσιος Rock-ας - Metal-ας έχει μάθει να παίζει μουσική στο πάλκο και έχει μια συγκεκριμένη στάση ζωής και γενικότερα μια κατάσταση άλλη.

Φυσικά ο άλλος είναι ένας φοβερός μουσικός, αλλά φοβερός μουσικός όχι κάτι άλλο.

Βλέπε Rolling Stones, Doors και βλέπε Dream Theater κλπ...

[Typhoon]

Το θέμα είναι ότι εμένα πχ δεν με νοίαζει το στυλ ενός συγκροτήματος, αρκεί να παίζει καλή μουσική (για τα δικά μου γούστα φυσικά). Γι αυτό και τους Doors του βλέπω ως μέτριους γιατί το όλο rock attitude με αφήνει αδιάφορο και τα τραγούδια τους είναι στο μέσο όρο καλά, αλλά όχι και τπτ ανεπανάληπτο.

[Garnele]

Μια χαρά τα λέει το παιδί ναι, αλλά η εξίσωση των doors (βλ. ratings στο all music) με τους zeppelin (βλ. ratings στο all music 2) είναι καθαρά ελληνικό φαινόμενο και η γενίκευση που κάνει ο γράφων είναι απόλυτα άτοπη. Δηλαδή μιλάμε για το ίδιο κοινό του οποίου το εναλλακτικό κομμάτι πχ εκτιμάει περισσότερο τους james από τους joy division. Ε.

[alex_000]

η μουσική είναι για να την ακούς όχι για να μιλας για αυτήν, τουλαχιστον όχι με τον τρόπο του δημοσιογράφου/κριτη . (ευτυχώς οι περισσότεροι το καταλαβαίνουν μετα τα 20 βαρια βαρια)

 

για μένα προσωπικα οι doors θα αξιζαν να είναι εκεί που είναι ακόμα και αν είχαν βγάλει μόνο το 1ο λεπτό του la woman. Σιγουρα το αξίζουν για τα 10-15 all time classics που εχουθν βγάλει ακόμα και αν ολα τα υπολοιπα είναι trash

[tzotzo]

ολα ξεκιναν κατα την ταπεινη μου αποψη με το αν ηταν οι doors τυπικη ροκ μπαντα.Ουτε ειχαν ποτε κανα κιθαριστα να παιζει παπαδες ουτε κανα ντραμερ να τα σπαει.Τον μανζαρεκ ειχαν τον καλυτερο ισως κειμπορντιστα της εποχης μαζι με τον Λορντ.Ηταν μια σαφως επηρεασμενη μπαντα απο το ολο hype της ψυχεδελειας της εποχης.Τωρα αν ηταν μεγαλη μπαντα η ιστορια θα το δειξει.Α και οι Ζεπελιν οταν "εφυγε" ο Μποναμ δεν εβγαλαν δισκο της προκοπης.Δεν λεει κατι ομως αυτο.

[Sellers]

Α και οι Ζεπελιν οταν "εφυγε" ο Μποναμ δεν εβγαλαν δισκο της προκοπης.

 

Βασικά οι Ζέπελιν όταν έφυγε ο Μπόναμ δεν έβγαλαν δίσκο γενικά.

Μόνο το Coda κυκλοφόρησαν το οποίο ήταν όντως μαλακία, αλλά πάλι έπαιζε ο Μπόναμ μιας και που ο δίσκος περιλάμβανε παλιά τους τραγούδια που δεν τα είχαν κυκλοφορήσει.

[Lucifer]

Τωρα αν ηταν μεγαλη μπαντα η ιστορια θα το δειξει.

 

Πότε;

 

Κακά τα ψέμματα παιδιά, μπορεί η μουσική και η τέχνη και η κολοκυθόπιτα να τα σκάνε αλλιώς στον καθένα, αλλά μια μικρή και με κάποια ψήγματα αντικειμενικότητας μέθοδος "μέτρησης" υπάρχει και λέγεται "επιρροή". Οι Τσάμπαθ έφτιαξαν το χέβη, ο ΕμΤζέη άλλαξε το ποπ, οι μέηχεμ το βλακμαίτσαλ, οι ντορζ απλώς παίζανε ωραία και μπράβο τους.

[Ceridwen]

πχ εκτιμάει περισσότερο τους james από τους joy division. Ε.

Εξήγησε μου πληζ τι θες να πεις. Αυτή η σύγκριση δλδ πως είναι δυνατόν να γίνει?

 

Δεν λέει και κάτι παράλογο το άρθρο. Ήμουν ντιβόουτιντ φαν μέχρι τα 14 (στο πλαίσιο όλων των σχολικών βιβλίων υπήρχαν στιχάκια του που σταδιακά αντικαταστάθηκαν με κατεβατά του Λ. Κόεν ) Εννοείται ότι βοήθησε ο θάνατος του Μόρισον, το εκμεταλλεύτηκε η δισκογραφική και δημιούργησε ένα μύθο. Δεν είναι η μόνη περίπτωση που έγινε αυτό άλλωστε. Αυτό επίσης δε σημαίνει ότι κατά καιρούς δεν κάνω μίνι ρετροσπεκτίβες και χαίρομαι.

 

Πότε;

 

Τουλάχιστον 50 χρόνια μετά το θάνατο, έως τότε όλες οι κρίσεις είναι συναισθηματικά φορτισμένες ή κακόβουλες.

[Sellers]

Πότε;

 

Κακά τα ψέμματα παιδιά, μπορεί η μουσική και η τέχνη και η κολοκυθόπιτα να τα σκάνε αλλιώς στον καθένα, αλλά μια μικρή και με κάποια ψήγματα αντικειμενικότητας μέθοδος "μέτρησης" υπάρχει και λέγεται "επιρροή". Οι Τσάμπαθ έφτιαξαν το χέβη, ο ΕμΤζέη άλλαξε το ποπ, οι μέηχεμ το βλακμαίτσαλ, οι ντορζ απλώς παίζανε ωραία και μπράβο τους.

 

Συμφωνώ και διαφωνώ απόλυτα μαζί σου... (Ετοιμαστείτε για ψαγμένο ποστ, όσοι έχετε προβλήματα καρδιάς καλύτερα να μην το διαβάσετε.)

 

Δυστυχώς δεν μπορούμε να θεοποιούμε και να λέμε τοπ μπάντες μόνο αυτές που εκτός απο το να παίζουν είχαν και ένα όραμα νέου ήχου, ή κάποιες πρωτοποριακές ιδέες που άλλαξαν την ιστορία της μουσικής διότι έτσι θα καταλήξουμε να μιλάμε για 20 μπάντες που ''ορίσαν'' την μουσική και για όλες τις υπόλοιπες που απλά την παίζουν. (την μουσική).

 

Επίσης λες:

 

μια μικρή και με κάποια ψήγματα αντικειμενικότητας μέθοδος "μέτρησης" υπάρχει και λέγεται "επιρροή".

 

Ε, δεν ξέρω αν αληθεύει πλήρως αυτό. Είμαστε σύμφωνοι πως παρθενογένεση δεν υπάρχει. Απο εκεί και πέρα, (και για να σε χτυπήσω σε αδύνατο σημείο) πάρε τους tool. Θα τους υποβαθμίσεις σε κάποιον τομέα μόνο και μόνο επειδή είναι φουλ επηρεασμένοι απο crimson ? Ή τον μάστορα τον Wilson (βλ Procupine Tree) θα τον μειώσεις ως μουσική διάνοια επειδή σε όλη την διάρκεια της καριέρας του ταλαντεύεται ανάμεσα στο ''επηρεάστηκα'' και το ''έκλεψα'' τους Floyd???

[liopyr]

 

Κακά τα ψέμματα παιδιά, μπορεί η μουσική και η τέχνη και η κολοκυθόπιτα να τα σκάνε αλλιώς στον καθένα, αλλά μια μικρή και με κάποια ψήγματα αντικειμενικότητας μέθοδος "μέτρησης" υπάρχει και λέγεται "επιρροή".

 

Βάση της επιρροής, μπορεί κάποιος να πει, "ξέρεις, υπήρξαν οι Beatles και οι μετέπειτα που έπαιξαν μουσική".

Ή βάση μιας άλλης αντικειμενικής βάσης, π.χ της τεχνικής, μπορεί κάποιος να πει "υπήρξε ο Hendrix, και οι άλλοι που έπαιξαν κιθάρα".

 

Και πώς μπορείς σε αυτό το σημείο να αποφύγεις την υποκειμενική άποψη κάποιου που θα πει "Μέγιστος ο Hendrix, αλλά τί να το κάνω που όταν ακούω 2 ακόρντα των Cure μου σηκώνεται";

 

Έμπνευση > τεχνική;

Τεχνική > έμπνευση;

Επιρροή > ALL;

 

Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο;

 

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως καλό είναι να συζητάμε την προσφορά που είχε ο καθένας στην μουσική είτε με υποκειμενικά είτε με αντικειμενικά κριτήρια, αλλά το να πέφτουμε στην παγίδα να τους "μετράμε" μεταξύ τους ή να τους χωρίζουμε σε τσουβάλια όπως κάνει ο τύπος που έγραψε το άρθρο του πρώτου post, το βρίσκω εντελώς ανούσιο, στα όρια της εφηβικής μαλάκυνσης.