Παιδί και οικογένεια. Δουλειά, συγκατοίκιση κ.α.

[Pablo_Hasan]

Γενικά το να ζεις μόνος σου νομίζω συνεπάγεται μια στάση ζωής "αν δεν είχα μάνα" φάση.

Οπότε σε αυτό το πλαίσιο, το οποίο ορίζει την απόλυτη ανεξαρτησία, η γκαρνέλε έχει δίκιο.

aka, ψωροπερηφανεια

[dark_banishing]

Τα είχα καταφέρει τέλεια μέχρι που η μάνα μου ανακάλυψε ότι άμα βάλεις +35 από μπροστά μπορείς να καλέσεις και εδώ πάνω

[punky]

Φίλε Pablo, χωρίς να θέλω να υποδείξω κάποια νόρμα, ή να ορίσω την πιο ανεξάρτητη και "μάγκικη" στάση στο θέμα, πιστεύω πως οι "διευκόλυνσεις" είναι δικαιολογίες.

 

Δε λέω να μην παίρνεις κάνα ταπεράκι στη χάση και στη φέξη από τη μάνα σου.

 

Αλλά κι εγώ δουλεύω αρκετά.

Αλλά βρισκω χρόνο, γιατί πρέπει να βρω.

Και συνυπολόγισε ότι κάποια ΣΚ και καθημερινές, έχω κι έναν 7χρονο πύραυλο στο σπίτι.

 

Ξέρεις πόσο χρόνο χρειάζεται ένα παιδί για να κάνει το σπίτι Σεράγιεβο;

 

Γενικά αν δεν πουσάρεις τον εαυτό σου στη ζωή, δεν πρόκειται να νιώσεις πραγματικά δυνατός και αυτόνομος.

[ikaruga24]

Σε όσα λέχθηκαν παραπάνω, να συμπληρώσω ότι το να νοικιάσεις το σπίτι κάτω/δίπλα/στο παραδίπλα τετράγωνο από αυτό των γονιών σου, για να παίρνεις το ταπεράκι με το φαΐ κάθε μεσημέρι και να στέλνεις τη μπουγάδα στη μμμμαμμμά, δε θεωρείται ανεξαρτητοποίηση.

Το βασικό είναι να μάθεις να ζεις μόνος με όλες τις ευθύνες που συνεπάγονται, να μάθεις να πλένεις τα καλτσάκια και τα βρακάκια σου μοναχούλης και γενικά, πέρα από το να έχεις ένα χώρο για να φέρνεις την γκόμενα με την απόλυτη πράηβαση, συνοπτικά, να ζεις μόνος χωρίς τα εκ του ασφαλούς μπακ γκράουντ των γκομενομαμάδων.

Οπότε ναι, το να θέλεις να μείνεις μόνος σου είναι λογικό και θεμιτό, και προσωπικά πιστεύω ότι αξίζει να το κάνεις ακόμη και αν στην αρχή δυσκολευτείς με τα οικονομικά.

 

Βρίσκομαι σε ανάλογη κατάσταση, μιας που μετά από τέσσερα χρόνια απουσίας από το πατρικό, η ιδέα της επανένταξης, προσωρινά, στο σπίτι της φαμίλιας φαντάζει τόσο μα τόσο τρομαχτική, που σκέφτομαι να νοικιάσω ένα υπόγειο στούντιο με άλλους 15 μόνο και μόνο για να το αποφύγω..

 

Ετσι ακριβως ειναι. Ειδικα στην τελευταια σου προταση εχεις το υπερτατο δικιο. Αν συνηθισεις να μενεις μονος σου πραγματικα μετα δεν μπορεις ουτε ενα μεσημερι να κατσεις στο πατρικο σου. Χωρια που ειναι καλυτερα και για τις σχεσεις με τους δικους σου γιατι δεν προλαβαινει να φθαρει η σχεση. Οποτε σε βλεπουν θελουν να μαθουν νεα σου, ιδεες σου και πολλα αλλα χωρις να μαλωνεται και χωρις να αρπαζεστε για το παραμικρο.

 

Φιλος κανε το βημα (για τον τοπικ σταρτερ) και δεν θα το μετανιωσεις. Χωρια που αν το καταφερεις θα ανεβεις στα ματια των δικων σου κατα πολυ και δεν θα σε πριζουν.

[klainmaingr]

Αυτό το πέρασα πρίν κάποιο καιρό όταν τελειώνοντας απο φοιτητής/στρατό είπα να κάνω το μεγάλο ντου.

Πρέπει πραγματικά να το θέλεις και να ξέρεις οτι θα μπορείς να ανταπεξέλθεις στα έξοδα αλλα και στις ανάγκες τις δικές σου και του σπιτιού. Όπως είπε ο critter παραπάνω αν θέλεις να είσαι κάργα αυτόνομος πρέπει να είσαι στο 1000+. Αλλιώς now and then θα ζητάς διευκολύνσεις για έκτακτα έξοδα που θα προκύπτουν.

Όσον αφορά τις ανάγκες... τα κλασσικά: μαγείρεμα, σφουγγάρισμα, πιάτα, πλυντήριο, σιδέρωμα απαιτούν και χρόνο αλλα περιέργως και χρήμα. Απορρυπαντικά απο δώ.. πράγματα για το ψυγείο απο κεί.. Σαμπουάν αποσμητικά βλακείες.. Όλα αυτά βγάζουν ένα καλό σύνολο χρημάτων πέρα απο το ενοίκιο + δεή + νερό + κοινόχρηστα + κινητό + ίντερνετ. Να μη βγείς; Να μη πάρεις κάτι για σένα; Κάνα δωράκι; Καμια ταβερνούλα; Διακοπές; Το αυτοκίνητο θέλει βενζίνες; Ασφάλεια; Η μηχανή; Κάνα σέρβις; Κτλ κτλ κτλ.

 

Αν δεν βγάζεις "χ" χρήματα δεν μπορείς να την παλέψεις και πόσο μάλλον να κρατήσεις και κάτι στην άκρη...

 

Όσον αφορά το χαρτζηλίκι τώρα. Όταν κάποτε ήμουν σε ίδια ακριβώς φάση μέχρι να ψιλοστρώσω επαγγελματικά απλά ξεκαθάρισα οτι θέλω ένα στάνταρ μισθό όποιος και να είναι αυτός αρκεί να μην είναι "εφηβικός" και να αντικατοπτρίζει τα δεδομένα των ανάλογων εργασιών που έκανα (με λίγα λόγια πόσα θα δίνανε σε κάποιον άσχετο για να κάνει τη δουλειά μου). Αυτό μόνο και τίποτα παραπάνω... Έτσι εμμέσως φεύγεις απο το παρακαλετό και μπαίνεις σε μία λογική διαδικασία οργάνωσης εσόδων-εξόδων. Εκεί είναι που βλέπεις και αν η μεγάλη φυγή είναι εφικτή ή όχι.

 

Για να την παλέψω σήμερα ανθρώπινα κάνω 1μιση δουλειές + κάποια ευκαιριακά now and then. Δεν έχω και λίγα έξοδα βέβαια.. Μπορέι κάποιος να βγεί και με λιγότερα, αρκεί να μη τον βλέπει το έξω.. Αν είναι να καταλήξεις έτσι καλύτερα όπως είπαν οι παραπάνω μάζεψε κάποια χρήματα και όταν θεωρήσεις οτι έχεις τη δυνατότητα φύγε χωρίς να εξαρτάσαι απο κανέναν.

 

Αξίζει πάντως 100%. Αν νομίζεις οτι Μόνος σου (με τον "μισθό" που θα συμφωνήσεις να παίρνεις στην οικογενειακή σας επιχείρηση) μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο σήκω φύγε το συντομότερο. Δεν είναι κακό να βοηθηθείς κατα καιρούς όσον αφορά φαγητό/ρούχα κτλ αλλα αν μπορείς να το αποφύγεις απόφυγε το. Αλλιώς απλά θα μένεις λίγο πιο κάτω απο το σπίτι σου και θα συνεχίσεις να είσαι εξαρτημένος.

 

Αν, τέλος, τα οικονομικά σας το επιτρέπουν αυτό με άνεση ούτως η άλλως, τότε μη το ρωτάς κιόλας... Είναι λογικότατο να θέλεις να φύγεις (ή έστω να μην ξαναγυρίσεις) στο σπίτι σου ώστε να βάλεις σιγά σιγά τη ζωή σου σε μία σειρά. Οι ευθύνες που θα προκύψουν είναι και ένα απο τα βασικότερα πράγματα που θα έχεις να αντιμετωπίσεις απο δώ και πέρα οπότε όσο πιο νωρίς θα μπείς στη λογική τους τόσο πιο εύκολα θα εκτιμήσεις και την αξία του χρήματος αλλα και κάποιων κατα τα άλλα καθημερινών δεδομένων όπως τα έτοιμα ρούχα και φαγητό...

 

Καλή αρχή

[Panathachamp]

Πάντως δε βρίσκω λόγο να γίνουν όλα απότομα, γιατί να μην υπάρχει κάποιο μεταβατικό στάδιο ανεξαρτησίας; Γιατι να μην παίρνεις ένα ταπεράκι

 

 

 

και όχι μόνο μια φορά το μήνα; Αν στα 25 (όχι στα 39) αντιμετωπίσεις κάποιο οικονομικό ζόρι, δεν το βρίσκω τόσο κακό να ζητήσεις ενίσχυση. Φυσικά, αν παίρνεις κάθε μέρα 3 ταπεράκια και κάθε βδομάδα $, θα πρέπει κάτι να αναθεωρήσεις.

 

Πρώτα θα αλλάξεις τη λάμπα μόνος σου και θα φτιάχνεις το καζανάκι, μετά θα μαγειρεύεις και κομματάκι πιο μετά θα σταθείς εντελώς σόλο οικονομικά. Δε βρίσκω κάποιον λόγο να μην "εκμεταλλευτείς" καταστάσεις εφόσον υπάρχει η δυνατότητα (δε λέω για πάντα, αλλά διαφωνώ και με το "καθόλου" από πείσμα και μόνο), τώρα αν γίνεις σαν το φίλο του punky, δικό σου σφάλμα.

[punky]

Για αυτό λέω πως πρέπει να το θες πραγματικά.

Και να είναι η πρώτη σου ανάγκη η ανεξαρτησία.

 

Αν αρχίσεις να παίζεις με τις διευκολύνσεις, τότε μπάζεις άλλους στη ζωή σου. Αν δεν σε πειράζει, οκ. Αλλά αν θες να κάνεις εσύ το απόλυτο κουμάντο στη ζωή σου, δεν παίζει έτσι.

 

Πχ εγώ είχα την επιλογή να συγκατοικώ με την αδερφή μου σε ένα αρκετά ευρύχωρο σπίτι. Οι δικοί μου ζήτημα είναι να έρχονται ένα ΣΚ το δίμηνο, μιας και έχουν αράξει στο εξοχικό.

 

Αν αναλογιστείς ότι τα τελευταία χρόνια ήταν αφόρητα ζόρικα για μένα οικονομικά, τότε η σκέψη να πιάσω δικό μου σπίτι, ενώ στερήθηκα πολλά πράγματα, γινόταν ακόμη λιγότερο ορθολογική γιατί εκεί που ορθοπόδησα, έπρεπε πάλι να πάω στο μηδέν.

 

Αν βάλεις 5.000 start up έξοδα, και μετά ένα 10.000 το χρόνο για κόστος σπιτιού+στρείδια, μύδια, καταλαβαίνεις ότι από τη μία συνεχίζεις να μένεις στο πατρικό και έχεις μαζέψει 25.000 ευρώ σε μία διετία. Ή την κάνεις και τρως όλα τα αγγούρια (χωρίς ταπεράκι) κι είσαι επί ξύλου κρεμάμενος.

 

Επέλεξα το δεύτερο.

 

Μπορεί να μην έχω σεμεδάκι πάνω στην τηλεόραση, μπορεί να είναι πολύ μίνιμαλ ο χώρος μου, αλλά παραμένει το αγαπημένο καταφύγιο των φίλων μου και το δικό μου.

 

Και όλο και κάποιο απελπισμένο, ξεσπιτωμένο κορίτσι θα καταλύσει εκεί. Πολύ καλύτερο από το να ζει με άλλους 15 σε μια υπόγα.

[FilipposMD]

Μην κολλάτε πάντως στο ταπεράκι. Το θέμα είναι να υπάρχει αμοιβαιότητα στη σχέση με τους γονείς. Δηλαδή, αν εσύ τους φτιάχνεις τα PC, τους βοηθάς να φτιάξουν το πατάρι, τους κανονίζεις τα του ίντερνετ και του τηλεφώνου, πας στο κτηματολόγιο και δεν ξέρω γω τι άλλο, το να σε ταΐζουν 1-2 φορές τη βδομάδα, δεν σημαίνει ότι είσαι εξαρτημένος.

 

Πάντως να τονίσω ότι, όποιος θέλει να πάει να μείνει μόνος τους, πρέπει να ρωτήσει κάποιον που το έχει κάνει ήδη για το κόστος. Γιατί κι εγώ πριν πάω να μείνω μόνος μου, σκεφτόμουν ότι θα μου κοστίζει "ΔΕΗ+τηλεφωνο+ΕΥΔΑΠ+κοινόχρηστα+φαγητό+προσωπικά έξοδα". Στην πραγματικότητα, πέρασαν χρόνια και ξοδεύτηκαν πολλά λεφτά μέχρι να φτιαχτεί οριστικά το σπίτι (έπιπλα, πιάτα, φώτα, συσκευές κτλ κτλ), ενώ κάθε λίγο και λιγάκι προκύπτουν έξοδα για μερεμέτια και μάστορες.

 

Για μένα πάντως, χίλιες φορές να μένεις μόνος σου και να περιορίζεις τα υπόλοιπα έξοδά σου, παρά να καταπιέζεσαι όλο τον χρόνο για να φύγεις 20 μέρες διακοπές μακριά από γονείς.

[punky]

Μην κολλάτε πάντως στο ταπεράκι. Το θέμα είναι να υπάρχει αμοιβαιότητα στη σχέση με τους γονείς. Δηλαδή, αν εσύ τους φτιάχνεις τα PC, τους βοηθάς να φτιάξουν το πατάρι, τους κανονίζεις τα του ίντερνετ και του τηλεφώνου, πας στο κτηματολόγιο και δεν ξέρω γω τι άλλο, το να σε ταΐζουν 1-2 φορές τη βδομάδα, δεν σημαίνει ότι είσαι εξαρτημένος.

 

Το θέτεις πολύ σωστά και συμφωνώ σε αυτό. Κι εγώ ας πούμε αυτές τις μέρες κάθομαι και κάνω έρευνα αγοράς και παίρνω σβάρνα τις αντιπροσωπείες, για να τους διαλέξω αυτοκίνητο.

Το ταπεράκι το λέω περιπαιχτικά. Άλλωστε ταπεράκι θα σου δώσει και η κοπέλα ενός φίλου πχ.

 

Το θέμα είναι τα μπες-βγες στο σπίτι σου. Και το να τους βάζεις να σου κάνουν εξυπηρετήσεις.

 

Ομολογώ πως είμαι υπερβολικός σε αυτό. Προτιμώ να σφαδάζω μόνος από τους πόνους πχ άμα αρρωστήσω (όπως προσφάτως), παρά να ζητήσω βοήθεια. Εξ ου και η ανυσηχία τους ότι καμιά μέρα θα με βρουν ψόφιο στο διαμέρισμα.

 

Η ψωροπερηφάνεια είναι χούι. Οπότε μάλλον δεν είμαι ο καλύτερος να δώσω συμβουλές εδώ. Κι ήδη έγραψα πολλά.

[MsquitoPrincess]

Έχω να σας κάνω μια ερώτηση. Δεν είναι απολύτως λογικό για έναν άνθρωπο 24 χρονών που έχει μάθει να ζει (σχετικά) ανεξάρτητος και να μένει μόνος του, μετά το πέρας των σπουδών του να θέλει να μείνει μόνος του; Πόσο μάλλον όταν την οικογένειά του την τρώει στη μούρη (δεν το λέω 100% αρνητικά, και με τα καλά και με τα κακά) κάθε μέρα και στη δουλειά κτλ κτλ.

 

Γνώμη μου είναι πως είναι απόλυτα φυσιολογικό, ειδικά σε περιπτώσεις που το να μένεις με τους δικούς σου, σε περιορίζει, αφού εισβάλλουν (ίσως και άθελά τους) στο δικό σου πρόγραμμα και τον χρόνο σου. Δεν πιστεύω πως μπορεί να υπάρχει υγειής συγκατοίκιση με αυτές τις προϋποθέσεις. Απλά θα 'θελα και τη γνώμη σας.

 

Δεν είναι λογικό να θέλει κάποιος το εντελώς δικό του χώρο;

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι γονείς είναι ότι τα χρόνια που έλειπες σπουδάζοντας , μεγάλωσες κιόλας. Για κάποιο περίεργο λόγο αυτό τους διαφεύγει. Εκείνοι δεν αλλάζουν χώρο και πρόγραμμα, οπότε θεωρούν δεδομένη την επαναπροσαρμογή σου στις προ-πανεπιστημίου συμπεριφορές. Κάπου εκεί απλά προσπάθησε να εξηγήσεις ήρεμα ότι έμαθες τόσο καιρό αλλιώς κι όχι ότι έχεις πρόβλημα μαζί τους. Eπίσης καλό θα ήταν να καβατζώσεις για αρχή κάποια χρήματα και σταδιακά να κάνεις τη συζήτηση περί μετακόμισης. Μη ξεκινήσεις δλδ από το μηδέν τη διαδικασία να μείνεις μόνος γιατί εκεί θα φας instant σνομπάρισμα =ρ

[Radiatedsoul]

Δεν είναι λογικό να θέλει κάποιος το εντελώς δικό του χώρο;

 

Οπως προσαρμοστικες στα νεα δεδομενα οταν πηγες πρωτη μερα φοιτητης , ετσι πρεπει να προσαρμοστεις παλι στα νεα δεδομενα τωρα που τελειωσες τις σπουδες σου.

Ειναι γεγονος αδιαμφησβητητο οτι αλλαξες. Αλλα πρεπει να συνεχισεις να αλλαζεις και να προσαρμοζεσαι καθε μερα, τιποτα δε τελειωσε οταν πηρες το πτυχιο σου..

 

Τωρα εχεις να αντιμετωπησεις τα νεα δεδομενα στη ζωη σου, τα οποια ειναι οτι δεν εχεις λεφτα, δεν εχεις δουλεια, δεν εχεις σπιτι, δεν εχεις αμαξι, και μπορει να μην εχεις γκομενα. Πρεπει να αρχισεις να λυνεις τα προβληματα αυτα ενα ενα με την σειρα.

Αν νομιζεις οτι με το να πας να δινεις ενοικιο 500 ευρω το μηνα θα σε κανει να πετυχεις τους στοχους σου τοτε καντο.. Κανε την επιλογη σου και το μελλον θα δειξει.

 

Επειδη ζητησες γνωμες να σου πω την δικη μου εμπειρια. Εγω μετα τις σπουδες και τον στρατο, εμενα με τους δικους μου καθως δουλευα ταυτοχρονα, δε τους εβλεπα και πολυ, ολη μερα στο ποδι ειμουνα. Μετα απο 5 χρονια συγκατηκοισης με τους γονεις μου και αφου ειχα μαζεψει γερο κομποδεμα αγορασα το δικο μου σπιτι με λιγη χρηματικη βοηθεια απο τους γονεις μου αλλα ΧΩΡΙΣ δανειο..

 

Η επιλογη ειναι δικη σου , καλη τυχη

[De@th L0rd]

Όσο αφορά το θέμα τον χρημάτων,βλέπω οτι πολλοί βάζετε μέσα περιττά πράγματα τα οποία εκτινάσσουν τον προυπολογισμό ενός που σκέφτεται να δουλέψει κάπου αρχικά (πιθανότατα για βασικό άντε καμια 100ρια ευρώ παραπάνω) για να μείνει μόνος του.Δε διαφωνώ οτι οι μισθοί είναι ΑΙΣΧΡΟΙ και οι καιροί δύσκολοι.Αλλά ένας που θέλει να κάνει το βήμα θα πρέπει να ζοριστεί πολύ.Ήτοι:

-Το ίντερνετ δεν είναι απαραίτητο

-Κινητά με σύνδεση 50 ευρώ πάγιο ΔΕΝ είναι απαραίτητα.Και με κάρτα τη βγάζεις.

-Δωράκια σε γκόμενες

-Συχνή διασκέδαση

-Αυτοκίνητο (υπάρχουν τα ΜΜΜ)

-Στην ανάγκη δε θα πας και διακοπές μπορεί και για περισσότερα από ένα χρόνο.

 

Όλα τα παραπάνω στην περίπτωση που θες να γίνεις πραγματικά ανεξάρτητος έτσι;Εγώ θυσίασα 2 χρόνια από τις σπουδές μου για να δώ πως πραγματικά είναι αυτός ο τρόπος ζωής.Βέβαια έβγαζα παραπάνω λεφτά κ δεν είχα αυτοκίνητα ή μηχανάκια.Αλλά η δυσκολία ήταν αποπνικτική ιδιαίτερα τους πρώτους μήνες.

[Draculina]

 

Επειδη ζητησες γνωμες να σου πω την δικη μου εμπειρια. Εγω μετα τις σπουδες και τον στρατο, εμενα με τους δικους μου καθως δουλευα ταυτοχρονα, δε τους εβλεπα και πολυ, ολη μερα στο ποδι ειμουνα. Μετα απο 5 χρονια συγκατηκοισης με τους γονεις μου και αφου ειχα μαζεψει γερο κομποδεμα αγορασα το δικο μου σπιτι με λιγη χρηματικη βοηθεια απο τους γονεις μου αλλα ΧΩΡΙΣ δανειο..

 

Η επιλογη ειναι δικη σου , καλη τυχη

 

Εγώ μαζί σου...Το ενοίκιο και το δάνειο είναι αποπνικτικά για ένα νέο επαγγελματία..Και γω είμαι της άποψης σκοτώνεσαι στη δουλειά μερικά χρόνια, να μην τους πολυβλέπεις + όλας και όταν μαζέψεις ένα ποσό την κάνεις. Να έχεις στρώσει λίγο τη δουλειά σου όμως, μην αγωνιάς αν θα έχεις τον επόμενο μήνα να πληρώσεις νοίκι ή δόση δανείου ή να πρέπει να τους ζητάς συμπληρωματικά λεφτά....

 

Απο κει και πέρα είναι θέμα επιλογών, άλλος προτιμάει σπαρτιάτης και στο χώρο του. Όλα σεβαστά αρκεί να είναι συνειδητοποιημένες επιλογές.

 

Προσωπικά τις μέρες που γυρίζω βράδυ στο σπίτι δεν με ενοχλούν καθόλου οι δικοί μου, ίσα ίσα, έτσι που είμαι ψόφια, είναι ότι πρέπει να βρω ένα πιάτο φαί.

 

Το ζόρι είναι όταν πρέπει να δουλέψω στο σπίτι και έχω τη μάνα πίρι πίρι να μην με αφήνει σε ησυχία....Τότε χρειάζεται ο προσωπικός χώρος.

 

 

@Death Lord: συμφωνώ ότι έχουμε κακομάθει παρα πολύ...Αλλά ούτε ιντερνετ βρε παιδί μου?? Το ιντερνετ είναι νομίζω η πιο φτηνή διασκέδαση...

[insomniaK]

Αφού λέει ο καθένας την ιστορία του, ας πω τη δική μου...

 

Έφυγα από τα 17 μου για σπουδές, μέχρι τα 21-22 οι δικοί μου έδιναν ένα ποσό κάθε μήνα για τα έξοδα μου, στην αρχή ήταν καλό αλλά παρέμεινε το ίδιο και για τα 5 χρόνια. Για να καλύψω τα έξοδα μου μετά τη διακοπή της γονικής υποστήριξης (και με δική μου προτροπή, διότι ήθελα ο πατέρας μου να συνταδιοτηθεί), έχω δουλέψει από dj μέχρι δάσκαλος ελληνικών σε συνταξιούχες γερμανίδες, όμως σχεδόν πάντα φρόντιζα να έχω κάποια υποτροφία ή μηνιαίο εισόδημα, λίγα-πολλά δεν έχει σημασία, αλλά τις περισσότερες φορές αρκετά να πληρώνω ανελαστικά έξοδα. Εδώ και χρόνια εργάζομαι επομένως δεν έχω πρόβλημα και δε μου δίνουν τίποτα, το πολύ πολύ χριστούγεννα και πάσχα χρηματοδοτούν καμία αγορά κανενός ρούχου αλλά στα πλαίσια του δώρου που θα μου αγόραζαν ούτως ή άλλως...

Όπως το βλέπω πια, το μεγαλύτερο λάθος στη διαχείριση των οικονομικών μου το έκανα μην παίρνοντας το ρίσκο να αγοράσω ένα διαμέρισμα με δόσεις...

[klainmaingr]

Όσο αφορά το θέμα τον χρημάτων,βλέπω οτι πολλοί βάζετε μέσα περιττά πράγματα τα οποία εκτινάσσουν τον προυπολογισμό ενός που σκέφτεται να δουλέψει κάπου αρχικά (πιθανότατα για βασικό άντε καμια 100ρια ευρώ παραπάνω) για να μείνει μόνος του.Δε διαφωνώ οτι οι μισθοί είναι ΑΙΣΧΡΟΙ και οι καιροί δύσκολοι.Αλλά ένας που θέλει να κάνει το βήμα θα πρέπει να ζοριστεί πολύ.Ήτοι:

-Το ίντερνετ δεν είναι απαραίτητο

-Κινητά με σύνδεση 50 ευρώ πάγιο ΔΕΝ είναι απαραίτητα.Και με κάρτα τη βγάζεις.

-Δωράκια σε γκόμενες

-Συχνή διασκέδαση

-Αυτοκίνητο (υπάρχουν τα ΜΜΜ)

-Στην ανάγκη δε θα πας και διακοπές μπορεί και για περισσότερα από ένα χρόνο.

 

Όλα τα παραπάνω στην περίπτωση που θες να γίνεις πραγματικά ανεξάρτητος έτσι;Εγώ θυσίασα 2 χρόνια από τις σπουδές μου για να δώ πως πραγματικά είναι αυτός ο τρόπος ζωής.Βέβαια έβγαζα παραπάνω λεφτά κ δεν είχα αυτοκίνητα ή μηχανάκια.Αλλά η δυσκολία ήταν αποπνικτική ιδιαίτερα τους πρώτους μήνες.

 

Υπο αυτές τις συνθήκες και χωρίς όλα αυτά που αναφέρεις φυσικά μπορείς να την βγάλεις και με πολύ λιγότερα χρήματα.. Το θέμα είναι οτι για να μην περάσεις τόσο πολύ ζόρι και αν δεν μπορείς να βρείς δουλειά που να σου προσφέρει κάτι παραπάνω απο τον βασικό, τότε κάνεις πράγματι αυτό που λέει πολύ σωστά ο radiatedsoul και μένεις μερικά χρόνια με τους γονείς μέχρι να μαζέψεις κάποια χρήματα ώστε να κάνεις πιο άνετα το βήμα αυτό ή ακόμα πιο εύκολα συγκατοικείς.. Έχεις και πάλι σχετική ελευθερία και μοιράζεσαι τα έξοδα με κάποιον άλλον ώστε να μη χρειαστεί να ζοριστείς τόσο πολύ.

Αν φυσικά η ανάγκη το επιβάλλει πάμε αλλού... Αλλα δεν βλέπω πουθενά την χαρά στο να είσαι μακριά απο το σπίτι σου μέν, αλλα να φυτοζωείς δε...