Παιδί και οικογένεια. Δουλειά, συγκατοίκιση κ.α.

[inSync]

Έχω να σας κάνω μια ερώτηση. Δεν είναι απολύτως λογικό για έναν άνθρωπο 24 χρονών που έχει μάθει να ζει (σχετικά) ανεξάρτητος και να μένει μόνος του, μετά το πέρας των σπουδών του να θέλει να μείνει μόνος του; Πόσο μάλλον όταν την οικογένειά του την τρώει στη μούρη (δεν το λέω 100% αρνητικά, και με τα καλά και με τα κακά) κάθε μέρα και στη δουλειά κτλ κτλ.

 

Γνώμη μου είναι πως είναι απόλυτα φυσιολογικό, ειδικά σε περιπτώσεις που το να μένεις με τους δικούς σου, σε περιορίζει, αφού εισβάλλουν (ίσως και άθελά τους) στο δικό σου πρόγραμμα και τον χρόνο σου. Δεν πιστεύω πως μπορεί να υπάρχει υγειής συγκατοίκιση με αυτές τις προϋποθέσεις. Απλά θα 'θελα και τη γνώμη σας.

 

Δεν είναι λογικό να θέλει κάποιος το εντελώς δικό του χώρο;

[Snoob]

Απολύτως λογικό είναι.

 

Βέβαια, σημασία έχει να μπορείς να στηρίξεις οικονομικά την επιλογή σου, τουλάχιστον σε ένα σημαντικό βαθμό.

[inSync]

Απολύτως λογικό είναι.

 

Βέβαια, σημασία έχει να μπορείς να στηρίξεις οικονομικά την επιλογή σου, τουλάχιστον σε ένα σημαντικό βαθμό.

 

Το "σχετικά" ανεξάρτητος εκεί πήγαινε βασικά. Ένα άτομο το οποίο αυτή τη στιγμη δουλεύει στην οικογενειακή επιχείρηση, που φυσικά είναι κάτι που θα πορεύεται στο μέλλον, αλλά για full ωράριο παίρνει απλά "χαρτζηλίκι" και δεν θα μπορούσε να στηρίξει οικονομικά τέτοια επιλογή, είναι fair να ζητήσει αυτά που τουλάχιστον εργασιακά δικαιούται ώστε να κάνει την επιλογή αυτή;

[gerr]

Και βέβαια είναι απόλυτα φυσιολογικό και υγιές να ανεξαρτητοποιηθείς από την οικογένειά σου. Κατά τη γνώμη μου μετά τις σπουδές είναι η καλύτερη στιγμή για να ανοίξεις το δικό σου σπίτι. Το μόνο που θα μπορούσε, κατά τη γνώμη μου, να λειτουργήσει ως αποτρεπτικός παράγοντας είναι η οικονομική στενότητα. Αλλά για ποιό λόγο ζητάς τη γνώμη μας και δεν πράττεις ανάλογα?

 

---------- Το μήνυμα προστέθηκε στις 11:58 ----------

 

Το "σχετικά" ανεξάρτητος εκεί πήγαινε βασικά. Ένα άτομο το οποίο αυτή τη στιγμη δουλεύει στην οικογενειακή επιχείρηση, που φυσικά είναι κάτι που θα πορεύεται στο μέλλον, αλλά για full ωράριο παίρνει απλά "χαρτζηλίκι" και δεν θα μπορούσε να στηρίξει οικονομικά τέτοια επιλογή, είναι fair να ζητήσει αυτά που τουλάχιστον εργασιακά δικαιούται ώστε να κάνει την επιλογή αυτή;

 

Αδιανόητο 24 χρονών άντρας να δουλεύει full time και να παίρνει απλά χαρτζιλίκι. Δεν έχει σημασία ότι είναι οικογενειακή η επιχείρηση.

[inSync]

Και βέβαια είναι απόλυτα φυσιολογικό και υγιές να ανεξαρτητοποιηθείς από την οικογένειά σου. Κατά τη γνώμη μου μετά τις σπουδές είναι η καλύτερη στιγμή για να ανοίξεις το δικό σου σπίτι. Το μόνο που θα μπορούσε, κατά τη γνώμη μου, να λειτουργήσει ως αποτρεπτικός παράγοντας είναι η οικονομική στενότητα. Αλλά για ποιό λόγο ζητάς τη γνώμη μας και δεν πράττεις ανάλογα?

 

Γιατί θέλω να ακούσω και άλλες γνώμες πριν ταράξω κάποιες δήθεν οικογενειακές ισορροπίες. Όχι ότι η απόφασή μου εξαρτάται από το τι θα διαβάσω εδώ, απλά θέλω να δω μήπως υπάρχει και άλλη πλευρά του νομίσματος.

 

---------- Το μήνυμα προστέθηκε στις 11:59 ----------

 

Και βέβαια είναι απόλυτα φυσιολογικό και υγιές να ανεξαρτητοποιηθείς από την οικογένειά σου. Κατά τη γνώμη μου μετά τις σπουδές είναι η καλύτερη στιγμή για να ανοίξεις το δικό σου σπίτι. Το μόνο που θα μπορούσε, κατά τη γνώμη μου, να λειτουργήσει ως αποτρεπτικός παράγοντας είναι η οικονομική στενότητα. Αλλά για ποιό λόγο ζητάς τη γνώμη μας και δεν πράττεις ανάλογα?

 

---------- Το μήνυμα προστέθηκε στις 11:58 ----------

 

 

Αδιανόητο 24 χρονών άντρας να δουλεύει full time και να παίρνει απλά χαρτζιλίκι. Δεν έχει σημασία ότι είναι οικογενειακή η επιχείρηση.

 

Χαρτζηλίκι + ότι παρέχει το σπίτι (όχι $, για τα υπόλοιπα εννοώ)

[insomniaK]

Θα ξεκινήσω ανάποδα, να ζητήσεις μισθό, το χαρτζιλίκι δεν είναι τρόπος για να μάθεις να διαχειρίζεσαι το χρήμα. Το πως θα χρησιμοποιήσεις το εισόδημα σου είναι δικό σου πρόβλημα, αν θες τα κάνεις μασούρι και μένεις στο παιδικό σου δωμάτιο, αν θες παίρνεις τα ρίσκα σου και πας και νοικιάζεις ένα δυάρι. Αν δε δοκιμάσεις σίγουρα δε θα μάθεις.

 

Το να έχεις το δικό σου χώρο είναι φυσιολογικότατο και μη σε απασχολούν (ιδιαίτερα) τα πως και τα μη των δικών σου. Γονείς είναι, σου ρίχνουν 20-30 χρόνια, έχουν διαφορετικό τρόπο σκέψης και θα τον εκφράσουν, εσύ πρέπει να είσαι σίγουρος για τα επόμενα βήματα σου.

[MiDi_MiLiZ]

Και εγω στην ιδια φαση με εσενα ειμαι. Θελω να ανεξαρτητοποιηθω και να παω να μεινω μονος καπου χωρις την οικογενεια μου. Ωστοσο τα πραγματα δεν ειναι τοσο απλα και δεν το αποφασιζω προς το παρον.

 

Ειμαι 25, ενα μαθημα πριν το πτυχιο και απο τη νεα σεζον θα ψαξω για δουλεια (μιας κ τωρα υπηρετω φανταρος). Θεωρητικα μια καλη περιπτωση δουλειας θα ειναι ενα 8ωρο τη μερα(πιθανως και παραπανω) για 800 ευρω. ΑΝ βρω δουλεια... Κουτσα στραβα ισως καταφερνω να βγαινω με 800 ευρω, αλλα σιγουρα δε θα μου μενει τιποτα στην ακρη. Λιγο το ενοικιο, λιγο οι λογαριασμοι (κινητα, ΔΕΗ, νερα), λιγο διαφορα αλλα καθημερινα εξοδα. Αρα η ουσια του να παω να μεινω μονος ειναι 0. Θα δουλευω με τις ωρες για να μην εχω εσοδα και απλα να αυτοσυντηρουμαι με το ζορι. ΑΝουσιο.

 

Απτην αλλη σκεφτομαι οτι αν κατσω 2-3 χρονια ακομα με τους δικους μου, θα αποταμιευσω ενα σεβαστο ποσο ωστε να την κανω απτο σπιτι στα 28+ περιπου. Θελω να ελπιζω οτι τοτε ισως εχω και λιγο καλυτερο μισθο, ενδεχομενως και καποια γυναικα με την οποια θα παω να συζησω (λεμε τωρα) και θα εχει κι αυτη το μισθο της (πολυ αισιοδοξος ειμαι ε?) ωστε να ανοιξουμε μαζι σπιτι και να μοιραζομαστε διαφορα εξοδα. Και να μενουν στην ακρη λεφτα.

 

Θεωρω πιο ωριμη επιλογη λοιπον να παραμεινω στο σπιτι μεχρι την ηλικια των 28-29 -μιας και οι δικοι μου δεν ειναι καθολου ενοχλητικοι η πιεστικοι και δεν με ενοχλει να μεινω σπιτι- αν και πολυ θα θελα να απογαλακτιστω απο τωρα για τους δικους μου λογους. Ομως οι εποχες ειναι δυσκολες για τετοιες πρωτοβουλιες απο τοσο νωρις.

[Critter]

Με 800€ δεν βγαινεις ρε συ ουτε ακριβως. Εκτος αν νοικιασεις κανενα σπιτι στην Κουμουνδουρου και μενεις μαζι με αλλους 15.

Θες μια 500αρα για σπιτι, φως, νερο , τηλεφωνο, κοινοχρηστα. Βαλε ποσα θες για να το επιπλωσεις+ηλεκτρικες συσκευες εστω και απο το ΙΚΕΑ με δοσεις, βαλε και ψωνια απο κανα super market, βαλε αν κυκλοφορεις και με αμαξι τις βενζινες, βαλε και 1-2 καφεδες την εβδομαδα + μια εξοδο (εκτος βεβαια αν ζεις μονο για να συντηρεις το σπιτι), βαλε να ψωνισεις κανα ρουχο, βαλε οτι θες να πας και διακοπες, βαλε κανα καπνισμα και ειναι και ποσα αλλα που δεν μου ερχονται.

Εγω με τους υπολογισμους που εχω κανει θεωρω οτι για να μπορει κανεις να παει σε δικο του σπιτι και να ειναι σιγουρος για την επιλογη του, πρεπει να βγαζει 1500. Δεν λεω φυσικα οτι θα χαλαει 1500 το μηνα αλλα καποιους μηνες μπορει να το φτασει και αυτο (εκτακτα εξοδα οπως δωρο για καμμια γκομενα 'ή κανα φιλο που παντρευεται ή εχει γιορτη, διακοπες, κανα προβλημα υγειας κτλ). Ετσι θα μπορει να βαζει στην ακρη κατα μεσο ορο κανα 200αρι.

 

Α!και εννοειται οτι οταν λεμε οτι μενουμε μόνοι μας, δεν σημαινει οτι πηγαινουμε και τρωμε καθε μερα σπιτι και δινουμε τα ρουχα να μας τα πλυνει η μαμα απο την οποια περιμενουμε να ερθει να μας καθαρισει και το σπιτι. Σιγουρα θα φας και 2-3 φορες τη βδομαδα σπιτι σου (και θα παρεις ισως και κανα ταπερακι) αλλα θα χρειαστει να μαγειρεψεις και συ τιποτα αλλες 2-3. Δεν ειναι οσο ευκολο ακουγεται.

Προσωπικα, μετα το στρατο θα παω να μεινω μονος μου εχοντας επιγνωση για ολα τα παραπανω.

[slygeo87]

Όταν λες ''χαρζτιλίκι''; Σε ρωτάω γιατί κάποτε ο 18χρονος ξαδερφός μου έπαιρνε ''χαρζτιλίκι'' το μήνα 100.000 δρχ.Δεν θέλεις να ξέρεις πόσο έπαιρνα εγώ. =ρ

Όσον αφορά το ''μισθό'' νταξ' σιγά τα αυγά, χωρίς να στο λέω υποτιμητικά τι σε κόφτει; Όλα πληρωμένα τα έχεις, το χαρτζιλίκι σου το έχεις, ο πατέρα σου επιχείρηση έχει και μάλιστα μετά σε 'σενα θα την αφήσει, ποιός ο λόγος ανησυχίας αν δεν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα; Βρείτε τα και πάνε να νοικιάσεις.

[punky]

Για άλλη μια φορά θα συμφωνήσω με τον μακρινό insomniak.

 

Έχε υπ' όψιν σου όμως ότι θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.

Κι αντοχή στα ζόρια.

 

Κι αν είσαι ψωροπερήφανος, θα πρέπει τις επιλογές σου να της στηρίζεις εντελώς μόνος σου, αλλιώς τα πραγματικά οφέλη μιας τέτοιας κίνησης, δεν θα τα γνωρίσεις ποτέ.

 

Θέλω να πω ότι θα πρέπει να το θες τόσο, που ακόμη κι αν τα σπάσεις με τους δικούς σου, να μπορέσεις να το κάνεις αυτό και εκτός του προστατευομενου επαγγελματικού περιβάλλοντος της οικογενειακής επιχείρησης.

 

Αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος να ζεις σε άλλα ντουβάρια από την οικογένειά σου, αλλά ακόμη να είσαι παιδί.

 

Όπως φίλος μου που είναι 10 χρόνια παντρεμένος. Και δεν μπορεί να αλλάξει ούτε λάμπα, αν δεν πάει ο πατέρας του που έχει κλειδιά να μπαινοβγαίνει στο σπίτι. Δεν μπορεί να αποφασίσει για τίποτα στη ζωή του. Από τα πιο χαζά (κάνω αίτηση για dsl), μέχρι τα πιο σοβαρά (αλλάζω σπίτι γιατί δεν με βολεύει το παλιό πατρικό που μου χάρισαν).

Για μένα είναι από τα θλιβερότερα θεάματα, να είσαι 35 και να είσαι εντελώς ευνουχισμένος και χεσμένος στη ζωή.

 

Κι αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας ζωής εύκολων επιλογών και προστατευμένων καταστάσεων, που σε κάνουν να φοβάσαι να τολμήσεις.

 

Μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά όσο fair είναι να ζητήσεις μισθό και όχι χαρτζηλίκι, άλλο τόσο fair βρίσκω να σου πούνε "όχι, βρες αλλού δουλειά αν θες".

 

Το θέμα είναι: θα το κάνεις σε κάθε περίπτωση; Θα πας να ζήσεις μόνος σου;

Μόνο τότε αξίζει.

[Garnele]

Σε όσα λέχθηκαν παραπάνω, να συμπληρώσω ότι το να νοικιάσεις το σπίτι κάτω/δίπλα/στο παραδίπλα τετράγωνο από αυτό των γονιών σου, για να παίρνεις το ταπεράκι με το φαΐ κάθε μεσημέρι και να στέλνεις τη μπουγάδα στη μμμμαμμμά, δε θεωρείται ανεξαρτητοποίηση.

Το βασικό είναι να μάθεις να ζεις μόνος με όλες τις ευθύνες που συνεπάγονται, να μάθεις να πλένεις τα καλτσάκια και τα βρακάκια σου μοναχούλης και γενικά, πέρα από το να έχεις ένα χώρο για να φέρνεις την γκόμενα με την απόλυτη πράηβαση, συνοπτικά, να ζεις μόνος χωρίς τα εκ του ασφαλούς μπακ γκράουντ των γκομενομαμάδων.

Οπότε ναι, το να θέλεις να μείνεις μόνος σου είναι λογικό και θεμιτό, και προσωπικά πιστεύω ότι αξίζει να το κάνεις ακόμη και αν στην αρχή δυσκολευτείς με τα οικονομικά.

 

Βρίσκομαι σε ανάλογη κατάσταση, μιας που μετά από τέσσερα χρόνια απουσίας από το πατρικό, η ιδέα της επανένταξης, προσωρινά, στο σπίτι της φαμίλιας φαντάζει τόσο μα τόσο τρομαχτική, που σκέφτομαι να νοικιάσω ένα υπόγειο στούντιο με άλλους 15 μόνο και μόνο για να το αποφύγω..

[Pablo_Hasan]

ενταξει, εξαρταται σε τι κατασταση βρισκεται, αμα ο αλλος δουλευει πρωι - απογευμα ενα πιατο φαι απο την μανα δεν ειναι εξαρτηση αλλα διευκολυνση...

[Garnele]

Θίχτηκες; =ρ

Εντάξει, το πιάτο φαΐ είναι ένα (αποσπασματικό) παράδειγμα, ενδεικτικό της λογικής που ενυπάρχει στο μένω ένα τετράγωνο από τους γονείς και μου ξεσκονίζουν/σιδερώνουν/αλλάζουν τις λάμπες/γουατέβα. Αν συζητάμε απλώς για ένα πιάτο φαΐ σε κάποιον που ξεκωλώνεται στη δουλειά, ε.

[Pablo_Hasan]

χαχα, ναι με πνιγει το αδικο

 

τεσπα, καταλαβαινω αυτο που λες και εχεις μεχρι ενος σημειου δικαιο αλλα το να λες πχ. καλυτερα να τρωω τις πιτσες του σουπερμαρκετ απο το να παω στη μανα μου για φαι ειναι πολυ ακυρο...

[Lucifer]

Γενικά το να ζεις μόνος σου νομίζω συνεπάγεται μια στάση ζωής "αν δεν είχα μάνα" φάση.

Οπότε σε αυτό το πλαίσιο, το οποίο ορίζει την απόλυτη ανεξαρτησία, η γκαρνέλε έχει δίκιο.

 

Αν τώρα ψηνόμαστε να κάνουμε σκόντο, έχουμε περιθώρια.