Κυνόδοντας και Ελληνικό Κινηματογραφικό Κατεστημένο

[Nik.K]

Συγνώμη, εσείς που αντιδράτε στην επιλογή του Κυνόδοντα, ποια ταινία θα θέλατε να σταλεί;

 

Εμ...Καμια ισως ?

[Τοξοβολος_UK]

Συγχαρητηρια στον Λανθιμο για την ΤΑΙΝΙΑΡΑ που στελνουμε τελικα να εκπροσωπησει επισημα την Ελλαδα στα Οσκαρ.

 

Εντελως αψυχολογητη,εντελως παραξενη,υπεροχα δυσνοητη και διαστροφικη.Αληθινη τεχνη στο απογειο της.Οπως ειχα πει στο ΟΟΤ ο Κυνοδοντας μου αφησε μια τρομερη αισθηση ερωτηματικου κ δυνατων συναισθηματων.

 

Περιτο να πω οτι ηδη απο τωρα που κοιταζα στα γρηγορα τις διεθνεις κριτικες ο Κυνοδοντας θεωρηται αδιαφιλονικητο φαβορι στα Οσκαρ

 

 

http://incontention.com/2010/09/17/beautiful-but-doomed-greece-submits-dogtooth-for-oscars/

 

Last year, I was erroneously notified that Greece had submitted Yorgos Lanthimos’s boundary-pushing festival hit “Dogtooth” as their entry for the 2009 foreign-language Oscar. As it turned out, they hadn’t — and the film wouldn’t have qualified under the Academy’s release date requirements anyway.

 

Well, one year later, and here we are again. Except this time, “Dogtooth” has officially been submitted by the Greek selectors, after taking top honors at the country’s own national film awards.

 

All of which immediately positions it as one of the best films in the running for the Academy Award, as well as one of the longest shots to be nominated — unless the bluehair voters who thought “The Secret in Their Eyes” superior to “A Prophet” have suddenly acquired a taste for pitch-black adult fairy tales of sexual repression, incest and feline mutilation. But here’s hoping.

 

In its favor, “Dogtooth” — which has traveled some way in the 16 months since it took the Un Certain Regard prize at Cannes — arrives in the race with a higher profile than it had a year ago, having already been released Stateside to a raft of admiring reviews. (I reviewed it out of the London Film Festival last year, and wound up placing it on my Best of 2009 list — rather too low, in hindsight.)

 

It’s precisely the kind of challenging, significant work that the foreign-language branch’s executive committee was designed to assist in the race. (In case you’ve forgotten the system, this smaller, more discerning committee selects three titles to add to the six voted in by the foreign-language branch to make up the pre-nomination shortlist.) I fear “Dogtooth” will prove too avant-garde even for their sensibilities, but if any critical groups come through for it at the year’s end, there’s a slim chance the committee may feel suitably compelled. Either way, bravo to Greece for choosing so fearlessly.

 

Meanwhile, other countries that have entered the race since my last update include Finland (“Steam of Life”), Azerbaijan (“The Precinct”) and Croatia (“The Blacks”). If you know anything about these, enlighten us in the comments section.

[slipknot]

Εμ...Καμια ισως ?

 

Α, εντάξει τότε. Ίσως να είναι καλύτερο στο εξωτερικό να ρωτάς "Ελληνικός κινηματογράφος;" και να σου απαντάνε "Αγγελόπουλος, Γαβράς. Άλλαξε τίποτα;".

[Nik.K]

Καλυτερα να μην μιλαμε ΚΑΝ για Ελληνικο κινηματογραφο......Ταλεντα εχουμε μετρημενα στα δαχτυλα που προτιμουν το θεατρο και οχι την τηλεοραση, σκηνοθετες οσους καλους και αν εχουμε την εχουν δει πολυ κουλτουριαριδες για να κανουν κατι της προκοπης και γενικα Δεν εχουμε την τεχνογνωσια να δημιουργησουμε κατι που θα πεις μπορει να πουλησει ΚΑΙ εξω.......Ποσο μαλλον οταν μιλαμε για τα ΟΣΚΑΡ.

[slipknot]

Καλυτερα να μην μιλαμε ΚΑΝ για Ελληνικο κινηματογραφο......Ταλεντα εχουμε μετρημενα στα δαχτυλα που προτιμουν το θεατρο και οχι την τηλεοραση, σκηνοθετες οσους καλους και αν εχουμε την εχουν δει πολυ κουλτουριαριδες για να κανουν κατι της προκοπης και γενικα Δεν εχουμε την τεχνογνωσια να δημιουργησουμε κατι που θα πεις μπορει να πουλησει ΚΑΙ εξω.......Ποσο μαλλον οταν μιλαμε για τα ΟΣΚΑΡ.

 

Μια χαρά κόσμος υπάρχει, αν δεν επικρατούσε τόσα χρόνια αυτή η συντεχνιακή λογική στην κινηματογραφική βιομηχανία της χώρας, ίσως να μιλούσαμε με διαφορετικά δεδομένα.

 

Για κουλτουριάρηδες δε ξέρω, είναι γεγονός όμως ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών ταινιών τα τελευταία χρόνια μπορεί να καταταχθεί σε δύο κατηγορίες: Δράμα και Σαχλοκωμοδία. Απ' τη στιγμή που δε βγαίνει κάτι άλλο, το πρώτο δε με χαλάει.

 

Τι σχέση έχει η τεχνογνωσία; Το σινεμά δεν είναι μόνο εφέ, ειδικά στην κατηγορία του Κυνόδοντα (Καλύτερη Ξενόγλωσση). Εξάλλου, ο Κυνόδοντας σχολιάστηκε θετικά και για τη φωτογραφία του, μεταξύ άλλων.

 

Όσο για την αδιαφορία της ξένης αγοράς, τόσο ο Κυνόδοντας που διακρίθηκε στις Κάννες, όσο και η Στρέλλα που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Βερολίνου, φαίνεται να αποκλείουν τέτοιο ενδεχόμενο. Ο Λάνθιμος συγκεκριμένα, από συνέντευξη που είχε δώσει όταν ήταν ακόμα στις Κάννες, είχε πει πως συζητούσε με εταιρίες διανομής του εξωτερικού, ενώ δεν ήταν σίγουρος αν η ταινία θα έβρισκε διανομή στην Ελλάδα. Τελικά βρήκε, σε μία αίθουσα όμως. Επομένως, το πρόβλημα φαίνεται πως είναι η ελληνική μιζέρια.

 

Και επιτέλους, η τελευταία εμφάνιση της Ελλάδας σε οσκαρική πεντάδα, ήταν το 1977. Τώρα που υπάρχει μια πιθανότητα -έστω και μικρή για πολλούς, αν και δε συμφωνώ- να επανέλθει μέσω του Κυνόδοντα, μας ξινίζει και μας βρωμάει;

[Τοξοβολος_UK]

 

Και επιτέλους, η τελευταία εμφάνιση της Ελλάδας σε οσκαρική πεντάδα, ήταν το 1977. Τώρα που υπάρχει μια πιθανότητα -έστω και μικρή για πολλούς, αν και δε συμφωνώ- να επανέλθει μέσω του Κυνόδοντα, μας ξινίζει και μας βρωμάει;

 

οχου μωρε.Βρωμαει κ ξυνιζει σε εκεινους που την εθαβαν απο την αρχη του νηματος.Νταξ πολυ περιεργη φαση η ταινια δε λεμε αλλα οτι βασιζετε το κονσεπτ στην διαστροφη πχ δεν υποβιβαζει την ποιοτητα της ταινιας.

 

Προσωπικα κ καλη διευθυνση φωτογραφιας ειδα κ η σκηνοθεσια μου αρεσε.

 

Παντως νομιζω δεν θα πεσω εξω.Ο Κυνοδοντας οχι μονο θα μπει στην πενταδα των Οσκαρ(πλεον σχεδον σιγουρο αυτο) αλλα θα κερδισει το Οσκαρ με χαρακτηριστικη ανεση.Εδω ειμαστε θα δουμε εαν διαψευστω

 

---------- Προσθήκη στις 18:36 ---------- Προηγούμενο μήνυμα στις 18:04 ----------

 

Αλλη μια αποθεωτικη κριτικη απο το εξωτερικο για τον Κυνοδοντα...οταν ακομα απο περισυ ΔΕΝ ειχε προταθει για τα Οσκαρ (διοτι δεν προλαβαινε να καταθεσει επισημα υποψηφιοτητα)

 

DOGTOOTH ("Kynodontas")

Directed by: Giorgios Lanthimos

Review by: Tristán Harvey E. White

Rating: (0 to *****): **** (four stars)

 

Greek cinema has never really "made it" on the world stage. This is

extraordinary, considering its geographical location: an EU country,

on the Mediterranean, and surrounded by behemoths of the arthouse

cinema: Turkey to the East, Italy to the West, with Romania not too

far to the North. You would have thought that Greece would be churning

out the movies, especially considering the successes of her bitter

rival, Turkey. But in Greece there is no equivalent of a Nuri Bilge

Ceylan, and hardly any films of note since their golden age of the

1950s, of which the most famous director, Mihalis Kakogiannis (Michael

Cacoyannis), is actually from Cyprus. Greece has never won a "foreign

language" Oscar before, and was in fact last nominated for one in 1977

with IPHIGENIA (losing, of course, to France's sickly sweet LA VIE

DEVANT SOI (MADAME ROSA), which was always going to win, given its

lead actress - Simone Signoret - and its somewhat nauseating and

patronising storyline). Who directed Iphigenia? Ah, that damn Cypriot

again, Cacoyannis.

In spite of the fact that Melina Mercouri was the inspirational

Minister for Culture from 1981 to 1989 and then again from 1993 to

1994, and did a lot to promote Greek cinema within her country, Greece

have had not a single Oscar nod since that 1977 nomination although,

to be brutally honest, Greece was robbed in 2005, as POLITIKI KOUZINA

(A TOUCH OF SPICE) really deserved to be nominated that year. Not that

it would have had a chance, sadly, since had it been nominated it

would have been up against Germany's DER UNTERGANG (DOWNFALL) and the

eventual winner, Spain's MAR ADENTRO (THE SEA INSIDE). We'll ignore

the little fact that POLITIKI KOUZINA director, Tassos Boulmetis, was

born in Turkey, shall we?...

Why such a long-winded introduction to this review? Well, Greece have

produced a film, at last, which may actually make more than a hundred

bucks with change in cinemas outside Greece, and may actually be shown

down your local cinema in Milton Keynes or Massachusetts. DOGTOOTH is

really interesting, has been critically acclaimed at the London Film

Festival (where I saw it at an almost packed cinema in Greenwich, near

the Cutty Sark and the Royal Observatory). It's dark, it's funny, it's

intellectually stimulating, it has sex and violence, and has won so

far Un Certain Regard at Cannes no less, as well as major prizes in

Sarajevo and Sitges festivals. What a start!

 

Without giving too much away, DOGTOOTH tells the story of a family

trapped by a megalomaniac father figure. There's a son, an older

daughter and a younger daughter (we're never given any of their

names). The kids have grown up completely isolated from the real

world. They are terrified of leaving the house because their father

has told them that if they do, man's worst enemy (cats) will kill

them. Only he can leave the house, because he has lost his dogtooth

(canine) and it has grown back again. Only then, according to his

warped and terrifying 'version' of real life outside their garden

walls, will the cats not kill humans. If there is any influence from

outside (such as an aeroplane flying overhead) the father cunningly

pretends they are models and occasionally pretends that they fall into

the garden, so as not to confuse his naïve children about the outside

world. Whenever they hear, somehow, a word about something from the

outside world, Mamma (a willing participant in this exercise) and

Pappa give them alternative meanings for the words. The "sea" is

explained as being somewhere to sit, a "zombie" is a small yellow

flower and a "keyboard" is another word for the vagina. Fish are

mysteriously caught in the family swimming pool by hunter-gatherer

Pappa.

 

In fact, there is no interaction with anyone from the outside world,

except Christina (the only person whose name is given to us in the

movie). Christina works as a security guard at Pappa's factory and, to

supplement her income, she is brought (blindfolded) to the house to

have sex, every now and then, with the son, who is now an adolescent

and understandably has urges. When Christina gets bored of the tedious

sex with the son and wishes to have an orgasm of her own, she involves

one of the daughters, and this changes the whole dynamic within the

house.

 

To say more would spoil the movie, although most of this does occur in

the first act. Normally, the premise of DOGTOOTH would be too

unbelievable for us to comprehend - it is occasionally even billed as

a "fantasy" film. But thanks to the terrible news lately - Fritzl in

Austria, Mongelli in Turin, not to mention equally despicable stories

from the "Sheffield Fritzl" and, lest we forget, the whole bizarre

story surrounding Jaycee Lee Dugard in the States - we can actually

watch DOGTOOTH without it appearing as bizarre as it should. We have

read so much about these awful stories that the DOGTOOTH family do not

appear to be as unbelievable as they probably would have appeared to

be had the movie been released just two years ago. Therefore, this

movie has really grasped the zeitgeist.

 

To be honest, director Yorgos Lanthimos has been very lucky indeed.

Or, indeed, very astute. The topic of this film is hot, it is

graspable. It could do very, very well indeed on the world circuit. It

already is doing really well, for a Greek movie at least.

 

The film somehow reminds me of a Dogme 95 film - the camera-work, the

narrative structure - and in its candidness is occasionally

reminiscent of Lars von Trier's IDIOTERNE (THE IDIOTS). In fact, I

would bet that von Trier would very much approve and enjoy this film,

and people who like von Trier's films will also very much enjoy it.

Storywise, though, this film is fairly unique, though of course we

have seen similar premises in M. Night Shyamalan's THE VILLAGE and

Ripstein's EL CASTILLO DE LA PUREZA (CASTLE OF PURITY).

 

There are some moments which some audiences may find a little

distasteful, a couple of very realistically filmed moments of

violence, and some more prudish viewers may find the sex and nudity

not to their taste. People who don't like loose ends and like to have

every question answered for them will not like it either; I for one

thought the ending was magisterial but it will not be to everybody's

taste. But all in all, this should have been a shoe-in for Oscar

nomination in the foreign film category. Particularly following its

success in Cannes, many of the Academy members who whittle the sixty-

seven films down to five nominees will have already seen Dogtooth at

other festivals, so will be much more likely to nominate it than, for

argument's sake, the latest Sinhalese road-movie from Sri Lanka.

 

In fact, I would have almost certainly bet money that DOGTOOTH would

have been one of the five nominees (along with, perhaps, Haneke's DAS

WEIßE BAND (THE WHITE RIBBON) from Germany, Audiard's UN PROPHÈTE (A

PROPHET) from France, plus perhaps Xavier Dolan's J'AI TUÉ MA MÈRE (I

KILLED MY MOTHER) from Canada; finally, surely one almost obligatory

film from one of the "developing" countries. But I think DOGTOOTH

would have been up there and, considering last year's unexpected win

for Japan's OKURIBITO (DEPARTURES), which beat the likes of DER BAADER

MEINHOF KOMPLEX from Germany, ENTRE LES MURS (THE CLASS) from France

and WALTZ WITH BASHIR from Israel, anything could have happened.

Websites tended to agree, with many tipping DOGTOOTH for Oscar

success, including the In Contention site. It looked even more likely

once New York based Kino Intl had secured it for US distribution.

 

But then, shock horror. The Greek Film authorities, in spite of

officially choosing DOGTOOTH to represent their country at the Oscars,

reversed their original decision and chose Nikos Sekeris's OI SKLAVOI

STA DESMA TOUS (SLAVES IN THEIR BONDS), a movie which, to date, has

not been distributed outside of Greece, and which didn't even win at

Greece's own Thessaloniki Film Festival, the only festival of any note

to which this film has so far been submitted (indeed, that honour went

to the very short Iranian black and white film AAN JA).

 

I have not seen Sekeris's movie yet and international distribution

companies are hardly scrambling over themselves to get their hands on

it, so it may not be easy to get to see it here in London. Not that

the story really appeals to me: a period drama about the bourgeoisie

in Corfu in the early 20th century. It may be good. But I doubt

whether it will be chosen by the Academy because I doubt that many of

the voters will get much of a chance even to see this film. Whereas

many of them would have already seen DOGTOOTH at Cannes and many other

festivals around the world.

 

A lot of good films have been left out of contention. There was

general surprise that Spain did not even have Almodóvar's ABRAZOS

ROTOS (BROKEN EMBRACES) on their three-film shortlist, and Italy's

decision to submit BAARIA, Giuseppe Tornatore's film in the Sicilian

language, over VINCERE, Marco Bellocchio's critically acclaimed story

about Mussolini's secret lover and their son Albino, caused some

surprises among the Italian moviegoing cognoscenti. But, at least,

Greece had shown some balls and had chosen DOGTOOTH. A week later,

they changed their mind. This is almost worse than Almodóvar's snub;

Yorgos Lanthimos must have felt very disappointed indeed and sadly

Greece appears to have let slip their best chance of being nominated

again for the first time since 1977. France's 34 nominations and 9

wins and Italy's 27 nominations and 10 wins are looking even more hazy

for the Greeks.

 

All in all, DOGTOOTH is a great film, reminiscent of the Dogme 95

style (but not, I must stress, an actual Dogme 95 film). It's fun,

it's ballsy, it's shocking, and some of the scenes will stay with you

for a long, long time.

 

And, tragically, it will *not* be representing Greece at the Oscars on

7 March 2010.

 

Reviewer: Tristán White

[Nik.K]

Μια χαρά κόσμος υπάρχει, αν δεν επικρατούσε τόσα χρόνια αυτή η συντεχνιακή λογική στην κινηματογραφική βιομηχανία της χώρας, ίσως να μιλούσαμε με διαφορετικά δεδομένα.

 

Για κουλτουριάρηδες δε ξέρω, είναι γεγονός όμως ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών ταινιών τα τελευταία χρόνια μπορεί να καταταχθεί σε δύο κατηγορίες: Δράμα και Σαχλοκωμοδία. Απ' τη στιγμή που δε βγαίνει κάτι άλλο, το πρώτο δε με χαλάει.

 

Τι σχέση έχει η τεχνογνωσία; Το σινεμά δεν είναι μόνο εφέ, ειδικά στην κατηγορία του Κυνόδοντα (Καλύτερη Ξενόγλωσση). Εξάλλου, ο Κυνόδοντας σχολιάστηκε θετικά και για τη φωτογραφία του, μεταξύ άλλων.

 

Όσο για την αδιαφορία της ξένης αγοράς, τόσο ο Κυνόδοντας που διακρίθηκε στις Κάννες, όσο και η Στρέλλα που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Βερολίνου, φαίνεται να αποκλείουν τέτοιο ενδεχόμενο. Ο Λάνθιμος συγκεκριμένα, από συνέντευξη που είχε δώσει όταν ήταν ακόμα στις Κάννες, είχε πει πως συζητούσε με εταιρίες διανομής του εξωτερικού, ενώ δεν ήταν σίγουρος αν η ταινία θα έβρισκε διανομή στην Ελλάδα. Τελικά βρήκε, σε μία αίθουσα όμως. Επομένως, το πρόβλημα φαίνεται πως είναι η ελληνική μιζέρια.

 

Και επιτέλους, η τελευταία εμφάνιση της Ελλάδας σε οσκαρική πεντάδα, ήταν το 1977. Τώρα που υπάρχει μια πιθανότητα -έστω και μικρή για πολλούς, αν και δε συμφωνώ- να επανέλθει μέσω του Κυνόδοντα, μας ξινίζει και μας βρωμάει;

 

Καλα οκ το οτι μιλουσε με διανομεις του εξωτερικου δεν εχει να κανει με ποιοτητα αλλα με γνωριμιες...Μην τα μπερδευουμε αυτα τα δυο....

 

Και ναι εμενα μου βρωμαει να στελνουμε κατι στα ΟΣΚΑΡ απλα για να πουμε πως το στειλαμε. Τωρα για το θεμα της 5αδας Και εκει παιζουν ρολο οι γνωριμιες, ακομα και να γινει λοιπον ( πραγμα χλωμοτατο ) δεν σημαινει πως θα μπει με το σπαθι της.

 

Ενταξει μπορει μερικοι να χαιρεστε επειδη και καλα θα προωθησει την Ελλαδα καπως, εγω προσωπικα θα προτιμουσα να μην στελναμε τπτ παρα κατι τοσο τραγικο.

[marantonis]

Πολυ καλο το κειμενο (το οποιο βεβαια δεν ειναι 100% review της ταινιας, λεει πολλα πραγματα), thnx for posting.

 

Ενταξει μπορει μερικοι να χαιρεστε επειδη και καλα θα προωθησει την Ελλαδα καπως, εγω προσωπικα θα προτιμουσα να μην στελναμε τπτ παρα κατι τοσο τραγικο.

Μηπως επειδη οχι μονο τραγικο δεν το βρισκουμε αλλα αρκετα καλο? Το οτι δε γουσταρεις το στυλ/το υφος/την λογικη της ταινιας δε σημαινει τιποτε παραπανω απο τα παραπανω.

 

Περιεργεια: Σου αρεσει ο Trier?

[slipknot]

Καλα οκ το οτι μιλουσε με διανομεις του εξωτερικου δεν εχει να κανει με ποιοτητα αλλα με γνωριμιες...Μην τα μπερδευουμε αυτα τα δυο....

 

Και ναι εμενα μου βρωμαει να στελνουμε κατι στα ΟΣΚΑΡ απλα για να πουμε πως το στειλαμε. Τωρα για το θεμα της 5αδας Και εκει παιζουν ρολο οι γνωριμιες, ακομα και να γινει λοιπον ( πραγμα χλωμοτατο ) δεν σημαινει πως θα μπει με το σπαθι της.

 

Ενταξει μπορει μερικοι να χαιρεστε επειδη και καλα θα προωθησει την Ελλαδα καπως, εγω προσωπικα θα προτιμουσα να μην στελναμε τπτ παρα κατι τοσο τραγικο.

 

Πώς γίνεται ένας σκηνοθέτης που δεν είναι καν γνωστός στη χώρα του (μετά τη βράβευση του Κυνόδοντα έγινε ουσιαστικά) να έχει γνωριμίες;

 

Δεν τίθεται θέμα "Στέλνουμε κάτι απλά για να το στείλουμε". Όλες οι χώρες καταθέτουν ταινία για τη συγκεκριμένη κατηγορία. Και η Ελλάδα όλα τα προηγούμενα χρόνια έστελνε ταινίες, άλλο που δεν έμπαιναν στην 5άδα.

 

Αν είναι να μιλήσουμε για γνωριμίες, ας πούμε για το πώς γινόταν η επιλογή των ταινιών τα προηγούμενα χρόνια. Υπήρχαν λοιπόν τα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας, στα οποία μεταξύ άλλων, υπήρχε και βραβείο καλύτερης μεγάλου μήκους ταινίας (μυθοπλασίας). Η ταινία που έπαιρνε το συγκεκριμένο βραβείο, υποβαλλόταν αυτομάτως στην Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, ως επίσημη συμμετοχή της Ελλάδας. Πέρα από το ότι προσωπικά αυτό το θεωρώ άδικο, υπήρχαν πολλές καταγγελίες για μαγειρέματα.

 

Πέρυσι δε διεξήχθησαν τα βραβεία αυτά, αφού ένα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων κινηματογραφιστών απείχαν από αυτά, αλλά κι από το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, διαμαρτυρόμενοι για διάφορα πράγματα στον ελληνικό κινηματογράφο. Αυτή η ομάδα λοιπόν, ίδρυσε την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου (ναι, μέχρι τότε δεν υπήρχε τέτοια ακαδημία στο Ελλαδιστάν), διεξήχθη τελετή βραβείων και ο Κυνόδοντας βραβεύτηκε ως καλύτερη ταινία μυθοπλασίας. Εφόσον τη βράβευση αυτή στηρίζουν και οι υπόλοιποι κινηματογραφιστές, εμένα μου φτάνει.

[Nik.K]

Παω πασο παιδες....Ωστοσο απο τα 100 ατομα που εγραψαν εδω το οτι η ταινια ζητημα να αρεσε στους 10 αυτο θα επρεπε να σας λεει κατι. Δεν το συνεχιζω, θα φανει στα Οσκαρ αν αξιζε οπως λετε η οχι.

[slipknot]

Παω πασο παιδες....Ωστοσο απο τα 100 ατομα που εγραψαν εδω το οτι η ταινια ζητημα να αρεσε στους 10 αυτο θα επρεπε να σας λεει κατι. Δεν το συνεχιζω, θα φανει στα Οσκαρ αν αξιζε οπως λετε η οχι.

 

Προφανώς και σημαίνει κάτι, ο Κυνόδοντας τείνει προς το art house, κακά τα ψέματα.

[Τοξοβολος_UK]

Ενα θα πω και κρατηστε αυτο το ποστ ως ρεφερενς μεχρι την τελετη τον Μαρτιο.

 

Η Ελλαδα θα δει το πρωτο της Οσκαρ.Θα με θυμηθητε

[status]

Παω πασο παιδες....Ωστοσο απο τα 100 ατομα που εγραψαν εδω το οτι η ταινια ζητημα να αρεσε στους 10 αυτο θα επρεπε να σας λεει κατι. Δεν το συνεχιζω, θα φανει στα Οσκαρ αν αξιζε οπως λετε η οχι.

 

GuhuGuhuΗurtGuhuGuhulockerGuhuGuhuGuhuGuhu

 

 

ςσφαγγγ

[markelos]

Παω πασο παιδες....Ωστοσο απο τα 100 ατομα που εγραψαν εδω το οτι η ταινια ζητημα να αρεσε στους 10 αυτο θα επρεπε να σας λεει κατι. Δεν το συνεχιζω, θα φανει στα Οσκαρ αν αξιζε οπως λετε η οχι.

 

Γούστα είναι αυτά τι να κάνουμε

Εμένα μου άρεσε, εσένα όχι. Περί ορέξεως λοιπόν, ας μην το κουράζουμε άλλο

[bluesattack]

GuhuGuhuΗurtGuhuGuhulockerGuhuGuhuGuhuGuhu

 

 

ςσφαγγγ

 

 

Oscar και

Αλλα απο την αλλη χιλιες φορες να το παρει ο κυνοδοντας (που δεν εχω δει ακομα) , οταν το πηρε αυτη η αμερικανικοστρατιωτικη χλαπατσα.