Φιλοσοφίες .... για την ζωή !

[EXARXEIA_CITY]

-Το να βγεις νικητής από μια αναμέτρηση, δεν έχει καμιά ουσία από μόνο του. Σημασία έχει ποιόν νίκησες γιατί η αξία εκείνου δίνει σημασία στη νίκη σου.

 

-Πριν ψάξεις τι ειπώθηκε για ‘σένα, μάθε πρώτα ποιος το είπε. Το δεύτερο είναι πιο σημαντικό και καθορίζει την αξία και τη βαρύτητα του πρώτου.

 

-Δεν σταματάς να γελάς επειδή γερνάς. Όμως γερνάς όταν σταματάς να γελάς.

 

-Μην κρίνεις τους ανθρώπους μόνο από την εξωτερική τους εμφάνιση ή από το τι σου είπαν για πρώτη φορά. Πολλές φορές το περιτύλιγμα σε πλανά και δεν φτάνεις ποτέ στο περιεχόμενο.

 

-Οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν τι τους είπες, ποτέ όμως δεν θα ξεχάσουν πως τους έκανες να αισθανθούν.

[Teaser]

δεν ξέρω για πιο λόγο ακριβώς υπάρχει μια ωραιοποίηση της τεμπελιάς στο topic.

Αυτοπαρηγοριά...

[Επισκέπτης]

αν επιτρεπεται ποσο χρονων εισαι? και τι δουλεια κανεις?

 

25. Καθηγητής μουσικής κατά κύριο λόγο, υποτιτλιστής και ηθοποιός λίγο πιο ερασιτεχνικά. Στην ουσία οι δουλειές που κάνω, είναι τα χόμπι μου.

 

Να θυμήσω ότι μόνος μου είπα πως τα συναισθήματά μου μπορεί να αλλάξουν. Όταν όμως βλέπω ανθρώπους 90 χρονών να τρέχουν ακόμα και να διδάσκουν σε σεμινάρια ή ηθοποιούς να είναι πάνω στο σανίδι και να ξεψυχάνε πραγματικά εκεί ή (κάτι μη καλλιτεχνικό) έναν αρχιτέκτονα να ανυπομονεί να βγει στη σύνταξη ώστε να δουλεύει χωρίς πίεση (και όχι ώστε να σταματήσει να δουλεύει), θεωρώ ότι υπάρχει και αυτή η πλευρά της ζωής.

 

Επίσης, προσωπικά δεν γνωρίζω παρά απειροελάχιστους ανθρώπους (που και σε αυτούς δίνω πίστωση χρόνου) που να μην κάνουν τίποτα και να μην αισθάνονται άσχημα με τον εαυτό τους, έστω και εν καιρώ. Γιατί ωραίες είναι οι διακοπές για έναν, δύο, τρεις, τέσσερις μήνες, άντε και για ένα, δύο, τρία χρόνια, μετά όμως θα σε φάει η αχρηστίλα (προσωπικά δεν αντέχω διακοπές ούτε για 15 μέρες χωρίς να κάνω κάτι που να θεωρώ χρήσιμο).

 

Γενικότερα πιστεύω ότι η ζωή δεν μπορεί να είναι ένας μαραθώνιος περίεργων καταστάσεων που διαδέχεται η μια την άλλη ασταμάτητα. Όλοι κάπου αναζητούμε την ηρεμία μας και την βρίσκουμε και προσαρμοζόμαστε ότι και να συμβεί. Ο φυλακισμένος θα συνηθίσει τη φυλακή, ο φαντάρος θα συνηθίσει το στρατό, ο πλούσιος θα συνηθίσει τα λεφτά του, ο γκομενάκιας θα συνηθίσει τις γκόμενες και όλοι κάπου αναζητούμε ένα status quo και ταυτόχρονα το κάτι παραπάνω.

 

το θεμα ειναι οτι ετσι οπως εχει κατατησει η κοινωνια μας, τωρα η ευτυχια του ανθρωπου στηριζεται στην αποτυχια των αλλων!

 

προσοχη: δεν ειναι δικη μου σκεψη, αλλα αυτα που βλεπω γυρω μου να κανουν οι περισσοτεροι.

ετσι για να εχω τη συνειδηση μου ησυχη, αποχωρω απο το "παιχνιδι" αυτο.

 

Τους ανθρώπους που βλέπεις να καταστρέφουν άλλους, τους θεωρείς ότι τα έχουν καλά με τον εαυτό τους και γενικά ότι έχουν μια ζωή που θα ζήλευες;

 

Η ευτυχία είναι κάτι που επιδιώκεται συνεχώς, δεν είναι κάτι που κερδίζεται. Αν δεν έχω φαΐ, μόλις φάω θα είμαι ευτυχισμένος. Αν είμαι φυλακή, μόλις βγω έξω θα είμαι ευτυχισμένος. Αν είμαι παράλυτος, αν περπατήσω θα είμαι ευτυχισμένος κτλ.

 

Αν τα έχω όλα (λεφτά, γκόμενες ή δεν ξέρω κι εγώ τι μπορεί να θεωρεί κανείς ότι χρειάζεται), δεν έχω κάτι να διεκδικήσω και τρώγομαι με τα ρούχα μου. Δεν είμαι καλά. Και η αίσθηση ότι άμα κάνω τους άλλους να αισθανθούν χειρότερα, θα αισθανθώ εγώ καλύτερα, δεν βλέπω να επαληθεύεται. Παρόλο που βλέπω κι εγώ ανθρώπους γύρω μου να εφαρμόζουν αυτή τη θεωρία. Δεν τους ζηλεύω στο ελάχιστο όμως, για να τους κάνω πρότυπο ή να θέλω να πάρω τη θέση τους ή να πω πως "έτσι πρέπει να είσαι για να είσαι καλά".

[Teaser]

Σωστός ο Manuel, έτσι ακριβώς το σκεφτόμουν και εγώ.

[aledjo]

Τους ανθρώπους που βλέπεις να καταστρέφουν άλλους, τους θεωρείς ότι τα έχουν καλά με τον εαυτό τους και γενικά ότι έχουν μια ζωή που θα ζήλευες;

 

αλιμονο δε τους ζηλευω και γι'αυτο οπως ειπα δε μπαινω στο παιχνιδι αυτο.

 

παραμενω στο να κανω αυτο που με κανει εμενα καλα και ας μη βγαζω πολλα λεφτα.